Sjoerd deel 3

[Hans Bernard]

SJOERD deel 3


Terwijl Sjoerd buiten keek, stonden Paul en Dorus als twee kemphanen tegenover elkaar. De laatste ging het ergste tekeer en hoe harder hij schreeuwde des te rustiger Paul werd. Sjoerd probeerde iets van het geschreeuw op te vangen, maar de dubbele beglazing op zijn slaapkamer belette hem dat. Hij leek wel doof. Hij zag Dorus zich nu omdraaien en boos weglopen terwijl Paul richting het huis keek. Sjoerd hief zijn hand en maakte een gebaar van ‘ik kom er aan’. Hij liep de trap af de gang in, wierp een laatste blik in de spiegel want hij was eigenlijk best ijdel, en knikte tevreden.

“Dag,” riep hij vanuit de gang, als groet naar zijn moeder en Vonne in de huiskamer.

Hij trok de voordeur achter zich dicht en haastte zich naar Paul aan de overkant van de straat. Hij begroette hem en ofschoon hij erg nieuwsgierig was naar wat zich had afgespeeld tussen hem en Dorus, vroeg hij er uit beleefdheid niet naar. Paul zou het hem wel vertellen als hij dat nodig vond. Ze stapten in de auto en weg waren ze. Met een lichtelijk verbeten trek stuurde Paul de auto de stad uit. Op een rustige weg aan de rand van een bos stopte hij. Toen hij de motor afzette, daalde een weldadige rust in de auto neer. Tot nu toe was er geen woord gesproken; iets dat beiden niet als storend ervaren hadden. Integendeel, het voelde zo vertrouwd aan. Op hetzelfde moment keken ze elkaar aan en Sjoerd zag dat de verbeten trek om de mond van Paul verdwenen was. Ervoor in de plaats lachte hij een stralende lach.

“Wat zie je er goed uit, Sjoerd. Sorry, dat je ons tekeer zag gaan. Dorus is mijn ex-vriendje en accepteert maar niet dat het over is tussen ons. Hij volgt me overal. En nu heeft hij in zijn hoofd gezet dat jij tussen hem en mij in staat. Hij beeldt zich in dat als jij er maar niet meer bent, dat het dan wel weer goed komt. Ik heb hem duidelijk proberen te maken dat jij en ik niets met elkaar hebben. Ik vind jou wel een heel erg aardige jongen en heb je daarom voor een pilsje uitgenodigd. Dat je mogelijk voor een baantje kunt zorgen en dat ik je daarom gevraagd heb als dank met me uit te gaan vandaag.”

Sjoerd luisterde stilletjes naar het verhaal van Paul, dat er zo nu en dan met horten en stoten uitkwam. Hij wist niet goed wat te zeggen. In die paar zinnen kwam er zoveel op hem af. Paul zag er wel heel lief uit terwijl hij zo goed zijn best deed om hem duidelijk te maken hoe de vork in de steel zat.

“En wat gaat Dorus nu doen?” vroeg hij na een lange stilte.

“Dat weet ik ook niet Sjoerd, maar we moeten wel goed oppassen want als Dorus kwaad wordt, is hij tot de raarste dingen in staat. Je ziet wat hij me nu lapt. Overal volgt hij mij en gaat dan ook nog eens op straat ruzie staan maken. Ik houd me rustig want als ik ook begin, barst hij helemaal uit in woede. Zo heeft hij laatst bij mij nog een dure vaas kapot gegooid toen hij een woede aanval kreeg. Dus blijf uit zijn buurt zou ik zeggen. En mocht hij je toch aanspreken, blijf in ieder geval kalm.”

Paul had ondertussen zijn hand op de arm van Sjoerd gelegd: “Ben je erg geschrokken van wat ik je verteld heb? En omdat Dorus en ik samen iets hebben gehad, weet je nu ook dat ik op jongens val. Is dat een probleem voor je?”

Sjoerd keek Paul aan:“Natuurlijk niet. Ik ben ook zo en ik vind jou heel aardig, misschien zelfs meer dan dat,” zei hij met een kleur, boog zich voorover en kuste hem op zijn wang.
Paul schoof naar hem toe en sloeg zijn armen om hem heen. Zachtjes streelde hij over de rug van Sjoerd. Met zijn lippen beroerde hij Sjoerd zijn mond in een eindeloos zachte kus. Liet zijn tong zoekend over diens lippen glijden en zocht zich een weg tussen de geopende tanden. Daar vonden zij elkaar in een hunkerende tongzoen. Sjoerd liet zijn hand onder het T-shirt van Paul glijden en trilde van emotie bij het aanraken van de warme gladde borst. Zijn hand kroop omhoog en speelde met de harde tepel. Hij voelde dat Paul wat terugtrok. In zijn oor hoorde hij hem fluisteren: “laten we niets overhaast doen en waar we later spijt van krijgen. We hebben nog tijd genoeg om elkaar beter te leren kennen.”

Sjoerd maakte zich los uit de armen van Paul. Waarom had hij zich nu meteen laten gaan? Als Paul nu maar niet boos was? Hij keek hem aan. Paul zijn lach was nog even stralend als straks.

“Je bent lief. Zullen we vrienden worden?” vroeg hij.

“Graag,” zei Sjoerd, en een blij gevoel overviel hem toen hij vroeg waar ze naar toe gingen.

Paul gaf hem een kusje en startte de auto. Hij zei het jammer te hebben gevonden, dat gisteren hun ‘terrasje pikken’ in het winkelcentrum verstoord was. Daarom had hij besloten om vandaag naar een andere stad te rijden om ongestoord de hele dag samen te kunnen zijn. Sjoerd had al snel door dat de tocht richting Zeeland ging. Zou Paul net als hij ook zo’n strandliefhebber zijn? Hij nestelde zich in het hoekje van de auto en genoot stilletjes van het rustieke landschap waar ze doorheen reden en van Paul, die rustig en zelfverzekerd zijn auto bestuurde. Het vroege voorjaarszonnetje was al behoorlijk warm zodat Sjoerd al snel zijn jasje uitgooide en Paul hielp om zijn jas ook uit te trekken. Hij kon niet nalaten hem nog een kusje op de wang te geven. Paul glimlachte en tuitte zijn lippen in een kus. Hij hield zijn ogen op de weg gericht. Hij zag er knap uit met zijn zonnebril. Ze naderden Bergen op Zoom en Paul ging de snelweg af en al gauw reden ze door het centrum van de stad. Het oude stadsdeel flonkerde in al zijn glorie in de zon.

“Eigenlijk hadden we hier te paard moeten binnen trekken al zingend:

Berg op Zoom houdt zich vroom, ‘t Stut de Spaanse scharen.
Heeft ‘s lands boom en zijn stroom, trouwlijk doen bewaren.”

Paul zat het melodietje zachtjes te neuriën terwijl Sjoerd stil zat te luisteren.

“Wat mooi,” zei hij toen Paul ophield, “Ga nog even door. Wat zing je eigenlijk?”

“Het is het refrein van een oud lied dat onder meer gaat over de weerstand die de stad Bergen op Zoom bood in de jaren 1568-1648, de tachtigjarige oorlog met Spanje. Het lied ‘Merck toch hoe Sterck' is destijds gezongen om de moed erin te houden en de strijd vooral niet te staken.”
Sjoerd, die op school de geschiedenislessen altijd met plezier gevolgd had, stak zijn bewondering niet onder stoelen of banken voor Paul. Ze draaiden met de auto op de markt de nieuwe parkeergarage in en nog geen vijf minuten later zaten ze op een van de terrasjes op het oude plein. Zo zonder woorden als ze in de auto hadden gezeten, zo volop werd er nu gepraat. Paul vertelde dat hij Geschiedenis studeerde en hoopte later als docent aan het werk te kunnen. Omdat hij van een studiebeurs moest rondkomen was hij blij met de extra inkomsten die hij bij een baan in de schouwburg zou krijgen. Hij woonde met een paar studiegenoten in een flat. Hij had het geluk dat een van de vaders het zich kon permitteren om een appartementje voor zijn zoon te kopen. Nu zaten ze alle drie voor een alleszins redelijke huur. Afijn, hij moest maar eens gauw komen kijken, zei Paul met een knipoog.

Of hij al een afspraak met de schouwburg had gemaakt, vroeg Sjoerd.
“Natuurlijk, wat dacht jij dan? Zal ik je eens iets vertellen? Jij zit hier omdat ik er al geweest ben en die baan dankzij jou heb gekregen.”

Paul grijnsde nu van oor tot oor en boog zich voorover naar Sjoerd. Voor deze er erg in had, kuste Paul hem om hem te bedanken voor zijn aandeel in dit succes.

Op dat moment klonk er voor beiden een overbekende stem: “Nou nou, zomaar kussen in het openbaar? Mag dat voortaan?”

Ontgoocheld keken Paul en Sjoerd naar de spreker naast hun stoel. Daar stond een cynisch lachende Dorus. Paul schrok nog meer toen hij zag in wat voor toestand Dorus verkeerde. Dat werd een precaire situatie die uiterst voorzichtig aangepakt moest worden. Bij de minste of geringste verkeerde zet zou Dorus in woede uitbarsten en was er niets meer met hem te beginnen. Sjoerd ving de waarschuwende blik van Paul op en hield zich kalm terwijl Paul met een vriendelijk uitnodigend gebaar Dorus vroeg bij hen te komen zitten en wat mee te drinken. Het leek een eeuwigheid voor Dorus de uitnodiging aannam en ging zitten. De twee anderen slaakten een zucht van verlichting. Om het gesprek weer op gang te brengen zei Paul hoe het toch gek kon lopen in de wereld dat ze nu juist hier elkaar tegen kwamen. Waarop Dorus zei dat het niet toevallig was maar dat hij hen gevolgd was. Dus zodoende was hij hier. Paul moest zich inhouden om niet verschrikkelijk tegen hem uit te vallen. Ondertussen werkten zijn hersenen op hoog-spanning. Hoe kwamen ze van deze nare kerel af zonder allerlei problemen? Ineens wist hij het. Onder het mom van ‘even naar de wc’ liep hij naar binnen, rekende snel hun consumpties af en kwam weer naar buiten. Toen Dorus even later ook naar de wc moest, gaf Paul een teken aan Sjoerd om onmiddellijk mee te komen naar de parkeergarage. Toen ze wat later langs het terras de Markt af reden zagen zij een totaal verraste en boze Dorus op het terras staan.

“Zo, die zijn we voorlopig kwijt.”

Met een stevige druk op het gaspedaal verlieten ze zo snel mogelijk het mooie Bergen op Zoom en reden richting Zeeland. Paul was alweer wat bekomen van de schrik maar Sjoerd zat nog wat witjes in een hoekje weggedoken. Hij moest zichzelf bekennen dat hij behoorlijk geschrokken was. Paul die in deze omgeving goed bekend was zocht zoveel mogelijk binnenweggetjes om elk mogelijk spoor uit te wissen en ervoor te zorgen dat Dorus hen geen tweede keer zou kunnen verrassen. Hij had medelijden met Sjoerd, die met een verschrikt gezicht naast hem zat. Een half uurtje later waren zij in Veere. De auto geparkeerd en een nieuw terras met een plaatsje in de zon. In het begin zat Sjoerd niet echt op zijn gemak. Telkens keek hij angstig rond of Dorus toch niet ergens plotseling te voorschijn kwam. Langzamerhand werd hij rustiger. Hij en Paul hadden nu alleen maar aandacht voor elkaar. Sjoerd kreeg het hele verhaal te horen over het sollicitatiebezoek aan zijn adjunct-directeur en de goede afloop. En ook het hele nare gebeuren rondom Dorus. Hieruit maakte hij op dat Dorus wel erg hard blafte, maar niet tot bijten overging; een hele geruststelling met betrekking tot de dreigende taal die hij in de bibliotheek gebruikt had. Het werd een heerlijke middag, afgesloten met een voortreffelijk etentje in een van de plaatselijke restaurants. In de schemering en de intieme beslotenheid van de auto reden ze terug naar huis. Sjoerd lag met zijn hoofd op de schouder van Paul en één hand op diens bovenbeen. Het scheelde weinig of hij was in slaap gevallen. De radio speelde zachtjes op de achtergrond en Paul zakte onwillekeurig wat onderuit. Daardoor verschoof de hand van Sjoerd naar het kruis van Paul. Beiden waren het zich maar al te goed bewust maar geen van tweeën durfde zich te verroeren. Sjoerd voelde hoe er onder zijn hand wat groeide. Paul voelde zijn pik langzaam stijf worden. Omdat hij aardig klem kwam te zitten ging hij even met zijn hand in zijn broek om zijn pik wat meer bewegingsvrijheid te geven. Alleen jammer dat Sjoerd nu zijn hand weghaalde en niet meer durfde terug te leggen. Die was ineens klaarwakker en ging rechtop zitten. Hierdoor verdween de intieme, wat sensuele sfeer van daarnet. In een aangename stilte reden ze naar Sjoerd thuis. Na een kort afscheid en met de belofte gauw te bellen, vertrok Paul. Sjoerd ging naar binnen. Het liefste was hij nu naar zijn kamer gegaan om heerlijk na te genieten maar hij kon onmogelijk naar boven zonder pa en ma gedag te zeggen. Hij zag dat er volop licht brandde in de huiskamer, stapte naar binnen en zei gedag. Zowel Pa, Ma en Vonne zaten vol aandacht een film te volgen. Vrolijk groetten zij terug. Pa riep of hij het erg vond dat ze even de film afkeken omdat hij zo mooi was. Sjoerd zei er geen probleem mee te hebben en zette zich op de bank om de film ook te zien. Al gauw had hij de draad te pakken en zaten ze als een hecht gezin voor de TV. Het was een romantische film met een happy end, dat bij de dames wat traantjes teweeg bracht. Pa stelde voor nadat de TV uitgezet was om gezellig nog een glaasje wijn te drinken. Sjoerd sprong overeind, haalde een fles rode wijn uit de kelder en wat later zaten ze gevieren gezellig aan de wijn. Pa kuchte eens en zei toen volkomen onverwachts:

“Sjoerd, vertel eens hoe was het uitstapje?”

Sjoerd keek verbaasd. Normaliter was zijn vader niet zo geïnteresseerd in zijn uitgaans-leven. Dat was meer zijn moeder. Maar hij vertelde in het kort hoe de middag en avond waren geweest zonder natuurlijk over het Dorus incident te reppen. Hier en daar paste hij wat aan.

“Waren jullie maar met tweeën?”

Hoorde Sjoerd daar een speciaal toontje in de vraag? Stelde pa die opmerking met bepaalde bedoelingen? Even overwoog hij een schot voor open doel te geven en uit de kast te komen. Toen hij in de gaten kreeg dat ook Ma en Vonne hem strak aan zaten te kijken zonk de moed in zijn schoenen. Dus gaf hij aan moe te zijn en naar bed te willen om nieuwe vragen te voorkomen. Hij dronk zijn glas leeg, zei iedereen welterusten en verdween naar boven. In de kamer werd nog verhit nagepraat. Door het stellen van die vraag had pa, onbedoeld, nogal wat losgemaakt. Ook Vonne had gemeend een bepaald ondertoontje te horen en ze besloot niet langer te zwijgen en vertelde pa en ma van de roddels die op school de ronde deden. Waarop moeder over het incident in de bakkerszaak begon. Uiteindelijk bleek dat zij alle drie al langer het vermoeden hadden dat Sjoerd homo was, ook pa. Na rijp beraad werd er besloten, dat ze er samen met Sjoerd over zouden praten. Er moest een geschikt moment worden uitgezocht waarop zij het hem zou vertellen. Een half uurtje later was alles donker en lagen er drie mensen met ieder zijn of haar gedachten te wachten op de slaap, die maar niet komen wilde. De vierde kon ook niet slapen, stapte zijn bed uit en ging voor zijn pc zitten. Wie zou er nog op zijn?

Diezelfde avond had Lex tussen het schrijven door herhaalde malen op Messenger gekeken of Sjoerd er was. Hij schoot dan ook geen meter op met zijn verhaal. Telkens dwaalden zijn gedachten af naar die aardige knul met wie hij na de kennismaking in de Glazen Koepel, gisterenavond had zitten chatten. Dus hield hij zijn contactpersonen scherp in de gaten om te kunnen zien wanneer Sjoerd online kwam. Maar helaas, tevergeefs. Zie je wel, hij was natuurlijk veel te oud voor hem. Sjoerd had om hem te sparen, natuurlijk het tegendeel beweerd maar was er nu ook achter dat hij inderdaad wel veel jonger was dan Lex. Hij moest hem maar vergeten. Hé wacht, wat was dat? Het icoontje van Sjoerd versprong van offline naar online en kleurde groen. Half twaalf, die was ook niet vroeg. Lex twijfelde; zou hij als eerste aanklikken of wachten wat Sjoerd zou doen. Hij besloot even af te wachten. Ja hoor, nog geen vijf minuten later knipperde een geel blokje onder in de balk. Lex klikte erop en daar verscheen het chat veld met de foto van Sjoerd en van hem zelf. Hij zag dat Sjoerd aan het typen was en wachtte rustig af.

“Hey Lex, alles oké daar?”

“Ja hoor, prima, ik zat al te kijken of je niet online was.”

“Dat was ik wel van plan geweest maar er is de afgelopen dag zoveel gebeurd.”

En Sjoerd, die vol zat van zijn verliefdheid voor Paul, begon nietsvermoedend zijn verhaal niet wetende wat dat voor Lex betekende. Lex, die hem zo aardig vond en diep in zijn hart toch wel wat hoop had gehad, dat het ondanks hun leeftijdverschil misschien toch zou klikken. En terwijl Sjoerd vol enthousiasme zijn hart uitstortte bij Lex, deed hij alle moeite zijn gevoelens onder controle te krijgen. Het lukte hem het verhaal van Sjoerd te volgen en er zo op te reageren, dat hij hem toch ook wat goede raad kon geven. Hij maakte zich werkelijk kwaad over het achtervolgen en de dreigementen van Dorus en waarschuwde Sjoerd toch vooral voorzichtig te zijn. Tot slot raadde hij hem aan zo snel mogelijk zijn ouders en zusje te vertellen dat hij op jongens viel. Zeker nu er toch al over hem gepraat werd. Het was intussen half één geworden en dus tijd voor Lex om te stoppen. Hij moest morgen weer vroeg op. Met een welterusten en tot kijk werd de chatsessie afgesloten. Die nacht had ook Lex veel moeite om in slaap te komen.

Zichzelf vervloekend reed Dorus Bergen op Zoom uit. Wat een lul was hij geweest om zo in de val te trappen die Paul voor hem uitgezet had. Hij was zo kwaad dat hij bijna voor diens auto was gesprongen toen ze langs het terras wegreden. Goede raad was duur. Hij had geen flauw idee waar ze naar toe waren. Dus zat er niets anders op dan naar huis rijden en bij Sjoerd op de uitkijk gaan staan. Aldus geschiedde en een uurtje later stond hij bij Sjoerd in de straat. Er waren al drie uren voorbij en nog geen Paul en Sjoerd. Hij moest er heel wat voor over hebben. Toen hij op het punt stond de moed op te geven en er een punt achter te zetten, draaide de auto van Paul de straat in. Dorus dook weg in de donkerte van een portiek. Toen Paul Sjoerd voor de deur afgezet had kwam Dorus te voorschijn en rende gebukt naar zijn auto. Paul volgend, reden beide auto’s de straat uit.

De volgende middag had Sjoerd zijn nieuwe afspraak met Judith, die hij ’s morgens gebeld had. Het was een buitengewoon koel telefoongesprek geweest. Hij vroeg zich af wat het nog voor zin had om met elkaar te praten. Volgens hem was het verspilde tijd. Maar Juut had er op gestaan. En zodoende zat hij in ‘De Brasserie’ op haar te wachten. Hij was ruim op tijd omdat hij wist dat Juut altijd precies op het afgesproken uur binnen kwam en een vreselijke hekel aan te laat komen had. Jawel hoor, exact om drie uur stapte ze binnen. Sjoerd schrok toen hij haar zag. Bleekjes en met een van moeheid vertrokken gezicht kwam ze naar hem toe. Waar ze hem anders altijd meteen om de nek vloog, zei ze nu afgemeten gedag en ging tegenover hem zitten. De sfeer was hoogst onaangenaam. Sjoerd begon eerst over de Glazen Koepel en vroeg waarom ze zomaar zonder uitleg die middag weggelopen was. Judith wilde hem dat wel uitleggen, maar wilde eerst van hem weten of hij op jongens viel. Sjoerd besloot er geen doekjes om te winden en antwoordde bevestigend. Het leek wel of hij haar een opdonder gegeven had. Ze leek in niets meer op de vrolijke, sportieve Judith. Hij zag een schim van de uitgelaten Juut die zij normaal was. Ineens begreep hij ook waarom zij er zo onder leed. Natuurlijk, zij was verliefd op hem. Alles werd in één klap duidelijk. Verstandig als hij was, liet hij niets merken, zij zou dat toch in alle toonaarden ontkennen. Zo zijn vrouwen nu eenmaal wist hij. Nadat hij bevestigend op haar vraag gereageerd had, vertelde Judith dat zij al langer dacht dat hij homo was. En juist die middag had zij dat niet kunnen accepteren en was er in verwarring tussen uit geknepen. In de loop van het gesprek begon Sjoerd te begrijpen, dat er ook aan hun vriendschap een einde zou komen. Haar familie moest niets hebben van homo’s en dus zou haar vader niet toestaan, dat hij nog langer bij hen over de vloer kwam. Na een half uurtje nam Judith koel en schijnbaar zonder enige emotie afscheid. Sjoerd bleef alleen en verdrietig achter. Een belangrijke periode in zijn nog jonge leven leek afgesloten. Hij besefte ook dat hij zijn coming out niet langer uit kon stellen en nam zich voor vanavond thuis de kaarten op tafel te leggen.

“Mag ik bij je komen zitten?”

Sjoerd keek verrast omhoog. Naast zijn stoel stond Vonne, zijn zus.

“Hoe kom jij nu hier?”

“Judith had me verteld dat jullie hier om drie uur een afspraak hadden. Dus dacht ik: laat ik er maar eens gaan kijken. Want ik vermoedde dat Juut een eind zou maken aan jullie vriendschap en ik wilde er voor je zijn, als je iemand nodig had.” Sjoerd voelde tranen prikken achter zijn ogen. Wat een schat van een zus had hij toch.

“Kom zitten Von, dan vertel ik je het hele verhaal want daar heb je wel recht op.”

Nadat hij voor Vonne ook wat besteld had, begon hij aan zijn verhaal. Toen hij bij het gedeelte kwam waarin zijn homo zijn aan de orde kwam en hij even aarzelde, kwam zij tussenbeide en zei dat hij rustig door kon gaan, omdat zij wel begreep wat hij wilde gaan vertellen. Ze had zijn hand vast gepakt en keek hem bemoedigend aan. Inderdaad zag hij tijdens het vertellen, dat zij niet schrok en dat was een hele opluchting voor hem. Na nog een kort verslag van wat er vanmiddag tussen hem en Judith voorgevallen was, eindigde hij met een diepe zucht van verlichting. Vonne kwam uit haar stoel en sloeg haar armen om hem heen terwijl ze in zijn oor fluisterde dat zij van hem hield en dat hij altijd haar grote broer zou blijven wat hij ook was. Zo hielden ze elkaar een ogenblik stevig vast. Terwijl ze weer ging zitten vroeg ze Sjoerd wanneer hij het aan pa en ma ging vertellen. “Vanavond,” zei hij onmiddellijk en voegde er aan toe, dat hij dat al eerder besloten had. “Spannend,” zei ze met een knipoog, “laten we er daar nog maar eentje op nemen.” En ze vertelde dat het ook de bedoeling was van pa en ma om vanavond met hem te praten. Dus dat kwam goed uit.
De avond en het gesprek verliepen zoals Sjoerd zich voorgesteld had. Opnieuw het hele verhaal, ook hier begrip voor zijn geaardheid en complete opluchting dat alles nu boven tafel was gekomen. Toen Sjoerd naar boven, naar zijn kamer ging, kon hij het wel uit-schreeuwen van geluk. Wat had hij het getroffen met zijn ouders en zus. Het liefst was hij naar Paul gereden, maar het was iets te laat geworden om dat nog te doen. Op zijn kamer liep hij eerst naar de ramen om de gordijnen dicht te schuiven. Hij wierp een blik in de straat. Meteen verstarde hij. Tegen een boom geleund stond Dorus. Toen hij zag dat Sjoerd hem gezien had, draaide hij zich om en liep weg. Sjoerd stond aan de grond genageld. Hij was zo geschrokken. Zou Dorus hem nu ook al achtervolgen of gewoon in de gaten houden. Het liefst belde hij Paul nu meteen op. Hij ging op de rand van zijn bed zitten en probeerde een besluit te nemen. Wel bellen, niet bellen. Hij aarzelde minuten lang tot hij uiteindelijk een besluit nam. Hij pakte zijn gsm. Laat of niet laat, hij wilde Paul nog spreken. Dan moest hij dat nu wel doen anders werd het echt te laat. De telefoon ging voor zijn gevoel eindeloos over voor er aan de andere kant werd opgenomen.

“Met de telefoon van Paul.”

Voor de tweede keer die avond verstarde Sjoerd. Dat was Paul niet maar Dorus! Maar die had hij zojuist toch nog beneden in de straat gezien. Hoe kon dat nu en wat deed Dorus bij Paul?






Sjoerd deel 3 hjt maart 2009