Wat een klas... I t/m X

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas... I t/m X

Bericht door Pringles1 » za 18 jul 2020, 11:43

jaren geleden ben ik, eigenlijk spontaan, gestart met een verhaal op de website "sexwoordenboek". Dat is toen wel een beetje uit de hand gelopen :lol: Uiteindelijk is de site gestopt.

Laatst kreeg ik een verzoekje van iemand of ik het verhaal nog een keer ergens wilde plaatsen. Ik wilde het alleen niet op de standaard dertien-in-een-dozijn - sites maar op een waarbij ik het verhaal vind passen. En dat is Olivier's website, daar ben ik in ieder geval van overtuigd. Aangezien het een heel verhaal geworden is door de jaren, beperk ik me tot een eerste deel. Als er belangstelling voor is - en Olivier er mee akkoord gaat vanzelfsprekend - zal ik meer plaatsen.

Enjoy!


Ik was na mijn HEAO snel gaan werken en door goed mijn best te doen maakte ik snel carriere; ik had een dik salaris, een grote auto, een geweldig huis voor mij alleen en mijn baas was heel tevreden over me en toch...toch mistte ik iets... Dat had mede te maken met mijn diepste geheim: ik gaf al jarenlang meer om jongens dan om meiden. Ik deed er alleen niks mee: nog nooit een geen vriendje gehad. Dat had ook te maken met mijn baan: ik werkte bij een enorm conservatief bedrijf waarin homoseksualiteit ogenschijnlijk absoluut not done was. Om mijn ware gevoelens te verhullen nam ik daarom mijn buurmeisje regelmatig mee naar zakendiners, waarbij we vooraf afspraken dat zij zich als mijn vriendin zou gedragen. Dit in ruil voor een avond die ze met haar eigen vriendenkring nooit zou meemaken - enorm luxe eten en drinken in hele chique gelegenheden, door een taxi worden opgehaald en weer thuisgebracht.

Het was intussen april en Ik was het helemaal zat: van buiten zag ik er stralend uit, van binnen was ik echter dood. Ik stond elke morgen zuchtend op en sleepte me naar mijn werk. Uiteraard liep ik om de schijn op te houden de hele dag met een big smile rond maar viel 's avonds doodmoe op de bank. Op een zondagavond zat ik, alweer, in mijn eentje een afhaalmaaltijd op te eten voor de televisie en zapte wat rond. Mijn oog viel op een reportage waarin werd uitgelegd dat het lerarentekort in het onderwijs inmiddels wel erg groot was en werden mogelijke oplossingen belicht. Ervaren mensen zonder papiertje voor de klas was één van de mogelijkheden die werden genoemd. Ik merkte dat ik steeds geinteresseerder werd en het boeide me niet dat het al best laat was: normaal lag ik op zondag al vroeg in bed; ik was immers alleen en vond het een verplichting om als een van de eersten elke dag op mijn werk te zijn.

Ik realiseerde me ineens dat ik vaak met de uitzendkrachten die in het reusachtige magazijn werkten van het handelshuis waar ik als Manager Operations eindverantwoordelijk voor was, een praatje ging maken ook al had ik op zich niets met deze groep mensen te maken: daar waren immers de voorlieden voor. Zeker met de jonge uitzendkrachten zat ik vaak te kletsen en het gebeurde heel regelmatig dat ik om raad werd gevraagd, in vertrouwen werd genomen of me werd gevraagd iets uit te leggen.

Toen ik mijn bord op het aanrecht zette, wist ik het: ik ging uitzoeken wat mijn mogelijkheden waren om als leraar aan de slag te gaan; weg van mijn baan die me materieel enorm veel opleverde, maar geestelijk dood maakte.

De volgende dag kwam ik fluitend het kantoor binnen gelopen, vertelde mijn secretaresse - ja, 27 en dan een eigen secretaresse... ik vond het eigenlijk belachelijk maar dat had mijn baas nu eenmaal voor me beslist, dat ik deze ochtend niet gestoord wilde worden, sloot mijn laptop aan en ging op internet kijken wat de mogelijkheden waren. Enkele uren later had ik een afspraak gemaakt bij het plaatselijke ROC: ik kon 's middags al terecht. Opgewekt liep ik naar buiten: wie weet op weg naar een nieuwe carriere!

Ik reed vol verwachting de parkeerplaats van het ROC op, waar het erg druk was: blijkbaar was een lesuur ten einde en ging een grote groep leerlingen naar huis. Omdat de omgeving helemaal nieuw voor me was, lette ik even niet op en reed pardoes een leerling van zijn fiets. Ik schrok enorm, stopte direct mijn zwarte Mercedes en stapte uit om te kijken wat ik had aangericht.

Ik schatte de jongen een jaar of 17, 18. Hij had gouden oorbellen in beide oren, bruine ogen, zwart haar onder een baseball-cap en een mooi gezicht. Ik hurkte bij hem neer en vroeg hoe het met hem ging. "Kun je niet uitkijken met die pooierbak van je!!!" schold hij.

"S..sorry" stamelde ik voor me uit. "Ik heb je niet gezien. Ik ben nieuw hier. Heb je..." ik kreeg geeneens de kans om nog wat meer te zeggen want hij was inmiddels opgestaan, veegde het zand van zijn spijkerbroek en pakte zijn fiets van de grond. "Eikel!" riep hij nog toen hij omkeek terwijl hij weg reed. Beduusd keek ik 'm na. Ik werd weer terug geslingerd in de realiteit door het gepiep van mijn communicator in mijn overjas, die me eraan herinnerde dat ik een afspraak binnen had. Ik stapte snel in mijn auto, parkeerde hem zorgvuldig en liep wat gehaast naar binnen.

Aan een tweetal jongens die als eerste in mijn gezichtsveld kwamen - beiden van die hardcore-types: oorbellen, petjes en gymschoenen - vroeg ik waar ik de heer Daniels kon vinden. Ze keken me beiden aan met een blik van 'wat moet zó iemand hier' en wezen vervolgens naar een kantoortje aan het einde van de gang. Op de muur langs de deur zat een bordje met daarop 'W. Daniels, afdelingsdirecteur'. Ik klopte. "Binnen!" werd er geroepen. Ik deed mijn stropdas nog een keer goed, zuchtte een keer diep, slikte mijn zenuwen weg en opende toen de deur.

“Goedemiddag, goed dat je er bent!” Ik schudde de uitgestoken hand en nam plaats op de stoel die de naar schatting 50 jarige, ietwat kale man me met een joviaal gebaar aanbood.

De heer Daniels stak direct van wal. “Welkom op ons ROC. We hebben hier een 800-tal leerlingen, in de leeftijd van 16 tot 35. We leiden vooral op voor de bouw, magazijn en voor transport. Ik heb van mijn secretaresse begrepen dat je toe bent aan iets anders en dat lesgeven je heel leuk lijkt. Vertel me eens, heb je ervaring met lesgeven?”

Ik moest direct bekennen dat ik hier geen opleidng in had gehad. “Ik heb wel toen ik 18 was, een jaar de B-jeugd van de plaatselijke voetbalclub getraind. Dat vond ik heel leuk om te doen, maar omdat ik het heel druk kreeg met school ben ik er na een jaar mee gestopt”.

Ik hoopte vurig dat hij hier niet verder op in zou gaan, omdat de werkelijke reden om te stoppen een hele andere was: in het team dat ik begeleide zat een blonde, gespierde jongen genaamd Frank. Gaandeweg het seizoen merkte ik dat ik meer en meer verliefd op hem werd: op zijn mooie gespierde lichaam dat ik stilletjes bewonderde als ik na het trainen in de kleedruimte bleef om te voorkomen dat ze deze als een bende zouden achterlaten. Op zijn spontane, goedlachse karakter, op zijn vele doelpunten – na het scoren rende hij altijd direct naar mij toe en sprong me dan juichend in mijn armen- en op zijn enorme werklust.

Frank zat steeds meer in mijn gedachten, ook buiten het voetbal. Daar kwam bij dat ik hem na een feestavond in de kantine, achterop de fiets naar huis had gebracht. Frank hield me stevig vast en kroop dicht tegen me aan.Ik was in de veronderstelling dat hij dity deed omdat het een kille nacht was. Hij begon echter onsamenhangend te vertellen dat ik zijn grote voorbeeld was en dat hij het zo enorm fijn vond om met mij samen dingen te doen. Toen ik hem bij de poort van de achtertuin van zijn ouders’ huis had afgezet, stapte hij af, sloeg plotseling zijn armen om mijn schouders en keek me diep in mijn ogen. “Je bent geweldig” zei hij tegen me en gaf me ineens een zoen op mijn voorhoofd. Ik kreeg nog een mooie glimlach van hen voordat hij zich omdraaide door de poort de tuin in liep, mij compleet verward achterlatend.

Ik begon steeds meer te overwegen of ik hem mijn ware gevoelens voor hem moest vertellen. Ik worstelde er enorm mee: het was de eerste jongen waar ik echt verliefd op was en had geen idee hoe dat aan te pakken; daarnaast was ik ook nog zijn trainer... Snel werd mijn vraagstuk echter voor me opgelost: na een druilerige trainingsavond stapte er ineens een meisje de kantine in. “Oh ja” zei Frank ineens, “dit is Patricia. Mijn vriendin”. Het meisje gaf me een hand, maar ik was met mijn gedachten al helemaal ergens anders: die avond brak Frank, zonder het te weten, mijn hart. Ik ben thuis direct naar mijn kamer gegaan en heb de hele nacht klaarwakker in bed gelegen, dan weer piekerend, dan weer huilend. Toen ik na enkele weken merkte dat de relatie tussen Patricia en Frank steeds vaster werd, ik ze een keer na afloop van de wedstrijd in de douche betrapte toen ik een paar spoorloze bidons ging zoeken en Frank ineens heel afstandelijk werd, besloot ik mijn trainerscarriere voordat deze goed en wel op gang was gekomen te beeindigen. Omdat Frank de hele tijd - samen met Patricia - op de club rondhing en ik elke keer als ik Frank zichtbaar verliefd samen met Patricia zag, een felle steek in mijn maagstreek voelde heb ik ook het voetballen zelf maar helemaal beëindigd en me als uitvlucht volledig op mijn studie gestort.

Ik merkte gaandeweg het gesprek aan Wim dat we elkaar uitstekend lagen, maar dat mijn gebrek aan niet alleen diploma’s, maar ook aan ervaring mijn mogelijkheden om als leraar voor de klas te gaan staan ernstig beperkte. Opeens stond Wim op. Hij stak zijn vinger op en riep “dat ik hier niet eerder aan gedacht heb. Ik ben zo terug!” en liep vervolgens met flinke passen de kamer uit, mij alleen achterlatend.

Ik kreeg weinig kans om me hierover te verbazen, want er liep ineens een forse blonde jongen het kantoor in. Hij droeg blauw-witte Nike schoenen, een witte trainingsbroek en een zwarte bomberjack. Twee gouden oorbellen, een paar helblauwe ogen en een witte baseball-pet maakten het schitterende plaatje compleet. De jongen – ik schatte hem 17, 18 – keek me van top tot teen aan en vroeg vervolgens of ik soms meneer Daniels was.

Ik slikte van zoveel schoonheid die ineens voor me stond. Wat onzeker gaf ik antwoord: “nee, dat ben ik niet. Kan ik je wellicht wel helpen?”

De jongen was duidelijk zenuwachtig. “De Beer heeft me uit de klas gestuurd en ik moest me hier melden. Ik hoop alleen wel dat ik niet weer een brief thuis krijg want dan zwaait er wat. Ik wil dolgraag metselaar worden maar mijn vader vind dat ik voor advocaat moet studeren. En dan moet ik op kostschool en en en…” De jongen ging steeds sneller praten, raakte zichtbaar in paniek en hij begon bijna te huilen. Van zijn oorspronkelijke stoere uitstraling bleef niets over.

Met een glimlach op mijn gezicht probeerde ik de jongen op zijn gemak te stellen. “Ga eens rustig zitten” zei ik tegen hem en schonk een glas water voor hem in uit de kan die op tafel stond. “Drink op, daar wordt je rustig van”. De jongen kwam langzaam tot bedaren en begon me uit te leggen waarom hij zo graag metselaar wilde worden. Hij ging er helemaal in op en omdat hij het vol geestdrift vertelde - en omdat ik het een hele aantrekkelijke jongen vond - luisterde en keek ik aandachtig. De jongen lachtte zelfs weer en voelde zich zichtbaar op zijn gemak.

Opeens kwam Wim weer het kantoor in gelopen en riep dat hij een goede oplossing voor me had. Daarna zag hij pas dat er in de tijd dat hij weg was een extra bezoeker in zijn kantoor had plaatsgenomen. Wim zuchtte duidelijk hoorbaar.

“Zo Mike, is het weer zo ver? Je leert het ook nooit. Zoals je ziet heb ik bezoek dus als je morgenmiddag terug wilt komen. Dan kan ik nadenken of ik nog tijd in jou wil steken – ik ben je eigenlijk hartstikke zat”. De jongen stond zonder iets te zeggen en liep snel de kamer uit.

Mijn gesprekspartner sloot de deur van zijn kantoor die de jongen open had laten staan en ging weer zitten. “Ik heb denk ik een mooie oplossing. Voor docent heb je op dit moment niet de juiste kwalificaties, maar gezien jou ervaring voor praktijkbegeleider misschien wel. Als ik zie dat je Mike van Weem rustig kunt krijgen terwijl hij net uit de klas is gegooid ben je voor mij al geslaagd. Als praktijkbegeleider ga je bij de bedrijven op bezoek waar onze leerlingen werken en je bespreekt hun vorderingen. Je bent dus hun mentor. Let wel op: het zijn vaak jongens met een sociale problematiek die op z’n tijd een schop onder hun kont maar vooral ook vertrouwen en een aai over hun bol moeten krijgen. Ik wil voorstellen dat je het een maand eens probeert. Ik zoek komende week een groep leerlingen voor je uit en als het na een maand voor beiden nog leuk is, maken we een definitieve afspraak. Akkoord?”

Even dacht ik na. Wim Daniels was een man van snelle slagen merkte ik en daar had ik me niet op voorbereid. “Ik wil er even over nadenken. Ik laat deze week iets weten, is dat goed?” gaf ik als antwoord. “Puur uit nieuwsgierigheid: wat is er met Mike van Weem? Het lijkt mij een geschikte jongen.” Daniels zuchtte en haalde zijn schouders op. “Mike denkt met zijn lul in plaats van met zijn hoofd. Hij is alleen maar bezig met meiden in bed praten. Hij praat voortdurend over al zijn veroveringen en wat hij met die meiden uitspookt – inclusief alle details. Als docent wordt je daar stapelgek van”.

Met een stevige handdruk namen we afscheid van elkaar. Ik liep naar buiten en zag buiten, in het rookvak, de jongen die ik net had ontmoet en waar ik via Wim Daniels nu ook de naam van wist, staan met een sigaret in zijn mond. Alleen. Hij had zijn jas uitgetrokken en ik zag een paar zongebruinde, mooi gespierde armen in een hagelwitte polo. Om zijn nek droeg hij een zware, gouden schakelketting. Nieuwsgierig liep ik op hem af. Ik stak mijn hand uit, die hij aarzelend aanpakte. Ik stelde me voor. “Mike” sprak de jongen. “Mike van Weem.”

Ik keek hem aan. “Moet je niet naar huis?” vroeg ik hem. “Wat moet ik thuis? De bus is net weg, mijn moeder is met een paar vriendinnen naar de stad en mijn pa wordt pislink als ik nu thuis kom: dan weet hij dat ik weer de klas uit ben gezet en dan haalt hij me van school af want metselaar is volgens hem te min voor onze familie en dan moet ik vervolgens net zo’n blij apenpak aan als jij nou aan hebt”. Terwijl ik van zijn antwoord in de lach schoot, nam hij nog een stevige trek aan zijn sigaret en keek me boos aan. Ik ging er alleen maar harder om lachen.

“Sorry Mike, maar de manier waarop je het vertelde en vooral het gezicht dat je erbij trok maakt me aan het lachen. Ik wil je echt niet beledigen. Je bent zo enthousiast over je opleiding, dat ik niet snap dat je uit de klas wordt gestuurd. En zo te horen niet voor het eerst. Je bent verantwoordelijk voor je eigen gedrag, daar moet je maar eens over nadenken.”

Mike keek me aan. “wat deed u trouwens bij Daniels?” vroeg Mike me opeens. Het viel mijn neus op dat Mike een hele verfijnde aftershave gebruikte. Ik had deze ook wel eens gekocht. “Ik wil graag iets in het onderwijs gaan doen, Mike. Ik heb met meneer Daniels gekeken of hij me daarbij kon helpen. Hij heeft me een voorstel gedaan.”

Mike keek me met een schuin hoofd aan. “Dan heeft u ook iets om over na te denken meneer, net als ik!” riep Mike als antwoord. Het begon zachtjes te regenen. “Als je ophoudt met meneer en u en me gewoon met mijn voornaam aanspreekt, wil ik je wel een lift naar de stad ofzo geven. Mijn auto staat op de parkeerplaats”. Mike knikte, pakte zijn jas en liep voor me uit, richting parkeerplaats, duidelijk speurend en gissend welke auto van mij zou zijn. Zijn ogen werden heel groot toen hij mijn zwarte Mercedes S500 zag staan. Blij stapte hij in.

“Bij jou thuis koffie?” zei Mike terwijl hij ogen te kort kwam om het interieur van de auto te bekijken. Ik schoot weer in de lach over zoveel gevatheid en kwam intussen ook ogen te kort - om Mike in me op te nemen, die inmiddels lekker onderuit was gaan zitten. Ik merkte aan mezelf dat ik mezelf niet was: de gevoelens die ik destijds bij Frank had, waren in de overtreffende trap terug vanaf het moment dat ik Mike deze middag in zijn prachtige blauwe ogen had gekeken. Ik reed met een heftig kloppend hart weg van de parkeerplaats, vastbesloten een eventuele kans om nader met deze mooie jongen niet te laten glippen.

Toen ik de oprit voor mijn garage opreed, drukte ik op een knop die zich net boven de linkerknie van Mike bevond om zo de garagedeur te openen. Ik kon het niet laten om mijn arm even op zijn been te laten rusten. Mike keek me vriendelijk aan, maar zei of deed niets. Ik reed vervolgens de garage in en sloot de garagedeuren direct, ergens bang om gesnapt te worden met de jongen langs me.

“Wil je Senseo of gewone koffie Mike?”riep ik vanuit de keuken. Mike, die inmiddels mijn woonkamer was ingelopen, riep terug dat hij het liefst gewone koffie wilde. Terwijl het water liep, liep ik naar de woonkamer. De bravoure die hij in de auto had, was volledig weg: hij zat in het uiterste hoekje van mijn enorme loungebank, benen langs elkaar en handen op zijn knieen.

“Eskimo geworden?” vroeg ik hem. Mike keek me niet begrijpend aan. “Je hebt je jas nog aan. Die mag je hier best uit doen hoor, doe alsof je thuis bent zou ik zeggen”. Mike schonk me een schitterende glimlach, stond op en hing zijn jas op de rugleuning. Toen hij opstond uit de bank zag ik even een stukje van zijn onderrug: de kleur daarvan verried zon of zonnebank. Ik voelde mijn hart kloppen en mijn pik onmiskenbaar groeien. Ik liep daarom snel terug naar de keuken om de koffie te halen.

“Ben jij dat op deze foto? Hoe oud was je toen?” vroeg Mike terwijl hij naar een grote foto aan de muur wees. Hij voelde zich zichtbaar op zijn gemak bij me in huis. “Ja” zei ik, terwijl ik met een koffiepot in de ene en twee bekers in mijn andere hand richting de tafel liep, “dat ben ik. Ik was toen 15. Dat was de hoogste karateka-band die ik toen op mijn leeftijd kon halen. Ik vond het een supersport, was er erg goed in maar ik was pas 15 en moest eerst ouder worden voor ik verder mocht. Ik vond dat zo belachelijk dat ik toen ben gestopt en ben gaan voetballen.”

Mike draaide zich ineens op de bank naar me toe en begon enthousiast zwaaiende bewegingen met zijn armen te maken, wat schijnbaar een karateka moest voorstellen. Onder het slaken van een kreet stompte hij ineens naar voren. Omdat mijn aandacht vooral naar zijn mooie lichaam uitging, sloeg hij voor ik het wist de koffiepot half uit mijn hand; deze sprong open en het bruine vocht stroomde over zijn poloshirt heen.

“Kut! Mijn nieuwe polo! Kut!”riep hij verschrikt op. Omdat de koffie blijkbaar nog behoorlijk warm was, ging hij voorover hangen. En omdat de boordknoopjes van zijn polo open stonden, kon ik een snelle blik achter zijn shirt werpen. Zijn lichaam tekende scherp af tegen de, inmiddels door de koffie minder witte stof: ik zag geen enkele borsthaar, wel een stevige borstkas. Ik was inmiddels – luid lachend - een handdoek gaan halen in de keuken. Mijn hart sloeg in mijn keel. Zou hij er door zijn onbeholpenheid nu al voor zorgen dat ik hem dadelijk zonder shirt zou gaan zien? Ik merkte dat mijn standaard gereserveerde houding tegenover iedereen bij Mike als vanzelf was verdwenen: ik had het gevoel alsof we elkaar al jaren kende terwijl mijn Breitling horloge liet duidelijk zien dat Mike pas 1,5 uur geleden - zonder dat hij het wist - mijn leven finaal op zijn kop was komen zetten.

“Doe je shirt maar uit, hier heb je een handdoek, kluns” zei ik met een zo vast mogelijke stem tegen hem. “Dat lukt zo niet, ik kan niet rechtop gaan zitten want mijn shirt is gloeiend heet. Kutzooi!” Hij keek me hulpeloos aan. “Sta eens op en steek je armen eens vooruit, dan trek ik je shirt wel uit”. Mike keek me even aan. stond op en strekte toen zijn armen. Ik ging voor hem staan en pakte met beide handen de onderkant van zijn shirt vast en trok zijn poloshirt vervolgens in één beweging over zijn hoofd uit. Het plaatje wat ik zag toen hij rechtop ging staan was vele malen mooier dan ik me tijdens het inschenken van de koffie in de keuken had durven voorstellen. Een mooie – onbehaarde – borstkas, twee prachtig mooie, tepels en een streepje donkerblond haar dat van onder zijn navel zijn groene Björn Borg boxer in liep. Mike keek naar beneden: zijn witte trainingsbroek zat ook vol koffievlekken. Toen hij dat opmerkte, werd hij weer boos en begon weer te schelden. “Hallo, vriend, een beetje rustiger mag ook wel. Ik zal een verse handdoek gaan pakken”. Ik gooide hem de droge handdoek toe en Mike begon direct te wrijven ter hoogte van zijn kruis.

Mike moest een behoorlijke pik hebben zag ik tijdens zijn wrijfpartij. “Ach kut, dit werkt ook niet” riep Mike luid en ging vervolgens op de bank zitten. Hij begon de veters van zijn schoenen los te maken, trok zijn schoenen uit - daar zaten ook al koffie-spetters op - en trok vervolgens in een ruk zijn besmeurde trainingsbroek uit. Ik raapte zijn poloshirt en trainingsbroek op. Op dat moment werd ik door Mike van achter beetgepakt en riep hij met een lach: “laat maar eens zien wat je kunt”. Ik pakte zijn polsen beet en met een heupworp smeet ik hem op zijn rug op de bank en ging vervolgens half op Mike zitten. Ik kietelde Mike in zijn zij en daar kon hij helemaal niet tegen. “Genade!” riep hij luidkeels schaterlachend. Ik drukte zijn handen boven zijn hoofd en zag vervolgens twee mooi blond behaarde oksels en twee gespierde bovenarmen. Er kwam een opwindende geurmix van jongenszweet en de bekende aftershave op me af. Ik liep me gaan en ging half op hem liggen en pareerde een uitbraakpoging van Mike zonder probleem. Tijdens deze stoeiactie draaide in de linkerarm van Mike zo dat ik met mijn hand in zijn kruis terecht kwam. Ik schrok hier zo van dat ik abrupt ophield en opstond.

“Wat is er nou? Waarom hou je nu ineens op?” vroeg Mike me met opgetrokken wenkbrauwen. “Je mag me best aanraken hoor!” Hij schonk me wederom zijn aantrekkende glimlach en greep toen naar mijn benen. Ik besloot Mike even te laten winnen en liet me op het dikke vloerkleed op mijn rug draaien. Mike kwam direct op me liggen. Hij bracht zijn neus tot op pakweg 10 centimeter van die van mij. “Zo, mister Myagi! Luisteren naar Maikie-san zul je nu!” We keken elkaar lachend aan. Mike’s lach ging over in een serieus gezicht. “Ik heb wel gehoord wat Daniels tegen jou zei over mij. Zijn verhaal klopt niet helemaal, althans: ik praaaat alleen maar over meiden.” Mike liet zich van me af rollen maar liet een arm om me heen liggen en legde zijn hoofd onder zijn andere arm. Ik draaide mezelf zijn kant op, benieuwd wat hij nog meer te vertellen had. Ik had inmiddels een enorme, kloppende erectie gekregen van het kijken en aanraken van deze prachtige jongen.

“Op een schoolfeestje heb ik ooit met een dronken kop staan opscheppen over mijn veroveringen – allemaal uit mijn duim gezogen. Ik was ineens de ster van de avond en sindsdien ben ik Mighty-Mike, de man die elke meid hebben kan. En dus moet ik het imago dat ik mezelf toen heb aangemeten, omhoog houden met allerlei kletsverhalen die niks met mij te maken hebben eigenlijk”. Zijn glimlach was verdwenen. Ik bleef zwijgend wachten op wat komen ging.

Mike slikte. “Toen ik vanmiddag bij Daniels binnen liep, zag ik dat je me met je ogen uitkleedde. De arm op mijn knie in de auto. Het kijken in mijn shirt. Het ‘per ongeluk’ aanraken van mijn pik zojuist.” Mike keek me zwijgend aan. Mijn hoofd was inmiddels een groot vat vol kolkende emoties. Angst: ik was betrapt. Lust: nou en? Verwarring: waarom vertelde hij me dit? Mike draaide zich nog wat dichter naar me toe. “Het verhaal van Daniels klopt op nog twee wezenlijke onderdelen niet”. Ik keek Mike vragend aan. “Allereerst praatte ik tot vandaag met niemand over echt belangrijke dingen en over wat ik werkelijk voor mensen voel. Tot vandaag. Met jou.” Mike kroop nu terug bovenop me en ging met zijn gezicht nog dichter bij dat van mij hangen dan eerst. “En die andere?” vroeg ik hem met een brok in mijn keel. “het woord ‘meiden’ had hij moeten vervangen door jou.”

Hij zoende me vervolgens voorzichtig op mijn mond en ging helemaal bovenop me liggen. Ik sloeg mijn armen om hem heen, streelde zijn rug en zoende terug. Ook de zoen voelde heel vertrouwd en smaakte naar meer. Langzaam duwde Mike zijn tong tussen mijn lippen. Ik opende mijn mond en we kwamen tot een heftige tongzoen. Ik liet mijn handen steeds lager over zijn rug gaan. Bij zijn boxenshort stopte ik. Mike stopte abrupt de kus, keek me op een manier aan die overduidelijk liet blijken dat ik verder mocht gaan en ging vervolgens verder met zoenen. Ik streelde zijn billen door het stof heen. Mike fluisterde “en nu jij” in mijn oor en ging op zijn knieen zitten. Hij begon vervolgens wild mijn overhemd los te trekken - de stropdas had ik gelukkig al afgedaan - en hielp me hier snel uit, gevolgd door mijn T-shirt. Met een hand begon hij mijn broek los te maken, met de andere streelde hij me over mijn buik en borstkas. “Je bent mooi” fluisterde Mike. “Jij niet” gaf ik hem als antwoord nadat hij mijn broek had uitgetrokken.

Mike keek me geschrokken aan. Voordat hij iets kon zeggen sloeg ik een hand om zijn nek en trok hem met zijn hoofd weer naar me toe. “je bent heerlijk, Mike, en je bent van mij. En van niemand anders” zei ik en vervolgens gaf ik hem opnieuw een zoen. Mike keek me stralend aan. Ik streelde Mike z’n gespierde armen en tepels en voelde in zijn oksels. Ik voelde zijn stijve in mijn bovenbeen prikken. Sterker nog, ik voelde een nat plekje ontstaan waar zijn pik mijn lichaam raakte. Mike liet met een kleine kreun merken dat hij het aangenaam vond dat ik met mijn benen zijn pik stimuleerde. Mike stond vervolgens op van de bank en gebood me te gaan zitten met mijn gezicht naar hem toe. Opgewonden voldeed ik aan zijn verzoek. Mike keek me nog een keer met zijn mysterieuze glimlach aan en trok vervolgens zijn groene boxer in een ruk naar beneden en schopte deze een eind de kamer in. Ik keek recht tegen een hele mooie, rechte, keiharde jongenspik; een stevige, bijna paarse eikel en donkerblond schaamhaar. Mike zette een stap dichterbij fluisterde: “ik wil dat je me pijpt…”

Ik twijfelde: aan de ene kant wilde ik niets anders dan voldoen aan zijn verzoek. Het was sinds Frank veruit de mooiste jongen die ik ooit van dichtbij had gezien – sterker nog: Mike overtrof mijn jarenlange heimelijke ideaalbeeld en had mijn hart duidelijk in vuur en vlam gezet. Aan de andere kant: ik kende Mike pas heel even en ik wilde niet dat een relatie in welke vorm dan ook met Mike mijn toekomst op het ROC zou dwarsbomen. Voor het eerst in mijn leven liet ik echter de ratio varen.

Mike zag mijn aarzeling en glimlachte naar me toen ik omhoog keek en gaf me een bijna niet zichtbare knik met zijn hoofd. Zijn zwaardere ademhaling was hoorbaar. Ik glimlachte terug en pakte hem met beide handen bij zijn heupen vast en ging met mijn uitgestoken tong pesterig langzaam naar voren, tot het moment dat ik met het puntje van mijn tong, het puntje van zijn eikel raakte. Ik proefde zijn voorvocht. Op dat moment slaakte Mike een diepe zucht en zette zijn voeten verder uit elkaar, bang waarschijnlijk dat ik niet voldoende ruimte zou hebben. Langzaam begon ik met mijn tong rondjes om zijn eikel te draaien. Mike plaatste zijn handen op mijn schouders en gooide zijn hoofd naar achter - blijkbaar deed ik het goed. Dat was voor mij het teken om een stapje verder te gaan en slikte hem helemaal. Met mijn handen streelde ik zijn rug en zijn lekkere billen. Mike begon zachtjes te kreunen waarna ik met mijn handen de voorzijde van zijn lichaam ging strelen: zijn platte buik, zijn grote, zachte tepels en zijn gespierde schouders.

Mike gebaarde dat hij wilde gaan zitten. Hij nam plaats op de rand van mijn loungebank en spreidde zijn benen. Het aanzicht was prachtig, hier lag een bloedgeile knul die zichtbaar niets liever wilde dan worden verwend door mij en door niemand anders. Zijn gouden ketting kleurde onweerstaanbaar op zijn brede, zonbruine borst en schitterde samen met zijn gouden oorbellen in het zonlicht dat na de regenbui door de tuinramen naar binnen scheen. Zijn pik leek nog groter, mooier en harder dan ooit tevoren en nu zag ik ook voor het eerst zijn grote, licht behaarde ballen; ze stonden al behoorlijk strak tegen zijn pik dus Mike kon niet ver meer weg zijn van de explosie die ik mocht veroorzaken. Mike keek me bijna smekend aan verder te gaan dus ik kwam in beweging. Ik zoende hem eerst nog een keer diep. Mike drukte met zijn handen mijn schouders langzaam, maar zeker naar beneden. Op weg naar beneden liet ik me echter niet de kans ontnemen om met mijn tong rondjes te draaien op zijn beide tepels. Via zijn navel kwam ik weer bij Mike’s onweerstaanbare pik waaraan ik dan ook direct begon te zuigen; veel wilder en directer dan toen Mike nog stond. De geur die Mike verspreide – het voor mij bekende samenspel van jongenszweet en aftershave - werd aangevuld met de geur van zijn langzaam ontsnappende voorvocht tot een onweerstaanbare mix en maakte me nog wilder. Ik besloot me met mijn tong op zijn eikel te concentreren en met mijn handen zijn schacht en zijn ballen te gaan masseren. Mike legde zijn handen op mijn hoofd, draaide met zijn duimen door mijn haar en begon steeds harder te kreunen en te zuchten.

We kwamen in een klimcurve van genot terecht: ik verwende hem intenser, waarna Mike nog meer en hardere signalen gaf dat hij genoot wat mij er weer toe bracht nog meer mijn best te doen. Niet veel later liet Mike hoorbaar merken dat hij klaar ging komen. Ik was zo benieuwd hoe hij zou smaken dat ik vastbesloten was hem in mijn mond klaar te laten komen: ik nam zijn pik helemaal in mijn mond, net voordat hij met een paar diepe kreunen geweldig klaar kwam. Ik had nog nooit zaad geproefd. De smaak kon ik dus niet vergelijken met iets wat ik al eerder had geproefd, maar Mike smaakte heerlijk. Ik likte, nadat hij uitgespoten was, zijn eikel schoon en liet vervolgens zijn inmiddels verslappende pik los uit mijn mond. Mike lag languit na te hijgen. Ik ging langs Mike op de bank zitten en keek in zijn glinsterende ogen.

Het leek wel alsof er tranen uit vloeiden. Ik streek voorzichtig het vocht uit zijn ogen en vroeg wat er was. “Ik ben zo blij dat ik jou vandaag heb ontmoet! Iemand waar ik me veilig en vertrouwd bij voel. Ik heb zo genoten van je en vind het alleen jammer dat je niet eerder ben tegen gekomen. Als dat gelieg en gedraai met meiden… Wat ben ik eigenlijk een sukkel....” Ik gaf Mike een zoen op zijn voorhoofd, keek hem met een glimlach aan en ging met mijn hoofd op zijn borstkas liggen. Ik luisterde naar Mike’s ademhaling. In de verte hoorde ik een brommer met behoorlijk wat kabaal langsrijden. “Hebben we nu verkering?” vroeg Mike opeens. Ik keek op. “Wil je dat?”vroeg ik hem, intens hopend op een positief antwoord. Mike gaf me een zoen. “Ik wil niks liever”.

Ik stond op. “Zeg maestro, het is inmiddels zeven uur. Moet ik je niet naar huis brengen? Je ouders zullen wel ongerust worden denk ik zo.”

Mike schudde zijn hoofd. “Dat zal wel meevallen. Mijn moeder komt vanavond pas laat thuis en mijn vader zit ongetwijfeld in de kamer allerlei kranten en tijdschriften te lezen of zit te bridgen achter de computer. God wat haat ik dat stomme spel. Ik snap er helemaal niks van.” Mike pakte zijn boxershort van de kamervloer. Ik zag in het zonlicht dat zijn penis ook in slappe toestand een stuk groter was dan die van mij. “Ik heb wel honger. Kunnen we niet wat eten? Je hebt namelijk wel al mijn zaadjes én al mijn energie opgezogen en dat mag wel eens aangevuld worden…” Mike gaf me een knipoog en een ondeugende grijns. “Laten we je eerst maar eens toonbaar maken. Of wilde je in je nakie mee” gaf ik als antwoord. “Voor jou wel. Kun je tenminste overal makkelijk bij” gaf hij gevat antwoord, gevolgd door een uitgestoken tong.

We liepen de trap op, naar mijn aparte dressroom, waar ik al mijn kleding, schoenen en assessoires strak georganiseerd klaar had staan voor gebruik. Mike was ongeveer even groot als ik, dus ik ging er vanuit dat Mike wel wat van mijn collectie aan zou kunnen trekken. Ik deed de grote schuifdeur van één van de kledingkasten open; die waarin aan de linkerkant enkele tientallen overhemden hingen en aan de rechterkant minstens zoveel broeken in zowel zakelijk als casual. “Als jij nou iets uitzoekt, dan haal ik intussen je shirt en broek uit het sop en gooi die in de droger. Ik heb wel een iets andere kledingsmaak als jou maar dan had je maar op moeten letten met de koffie”.

In de badkamer plaatste ik mijn beide handen op de wasbak en keek mezelf aan in de spiegel. Ik had zonder twijfel de tot dan toe meest geweldige middag van mijn hele leven gehad en had voor het eerst sinds jaren weer een buik vol vlinders. Aan de andere kant: hoe moest dat met mijn werk? Ik zag het gezicht van de directeur al als ik hem Mike op het personeelsfeest zou voorstellen als zijnde mijn vriend. En Mike was pas 17 en wilde metselaar worden. De bouw leek me echter ook niet zo homo-minded. Ik, die altijd alles rationeel bekeek, waarvan iedereen altijd zei dat hij voor alles een goede oplossing had, zat plotseling ik een emotionele rollercoaster en wist eigenlijk niet wat te doen. Doordat mijn gedachten zo met me aan de haal waren gegaan, had ik Mike niet binnen horen komen. Hij sloeg zijn armen van achter om me heen en gaf me een zoen op mijn linkerwang.

“Mag ik zo met je mee?” Ik draaide me om. Hij had een wit zijden overhemd uitgezocht met een zwarte streepjescolbert, een zelfde snit broek en een paar van Bommels aan zijn voeten. Ik zag dat hij, om het af te maken, een van mijn zilveren Rolex-horloges had omgedaan. De metamorfose was enorm, maar geslaagd: vanmiddag de rauwe hardcore look en nu zag mijn kersverse vriend er uit als een jonge, succesvolle zakenman. De door hem uitgekozen kleren pasten Mike als gegoten.

“Gaan we? Ik rammel van de honger!” Terwijl we naar de garage liepen, besloot ik naar een exclusief Japans restaurant te gaan, een stad verderop. Ik wilde ook indruk op Mike maken, maar wilde hem vooral bedanken voor het feit dat ik een geweldige middag met hem had gehad, uitmondend in een heerlijk avontuur. Daarnaast sloot ik in dat restaurant alle grote zakelijke deals en wist dus dat discretie daar 100% verzekerd was. Ik had er namelijk op dit moment nog geen enkele behoefte aan dat we samen zouden worden gezien; ik moest nog een strategie gaan bedenken hoe dat op te lossen.

Mike ontging mijn gepeins; hij liep ontspannen voorop en neuriede een liedje dat ik niet kende. “Wanneer mag ik een keer in je auto rijden?” Vroeg Mike. “Zou je niet eerst eens je rijbewijs halen, wijsneus! En doe de bovenste drie knopen van je bloes dicht. Je lijkt wel een..” “Bouwvakker!”gaf Mike me, gevolgd door een luide lach, als antwoord. “Zo kun je toch mooi naar me kijken als je dadelijk tegenover me zit.” Ik zuchtte. “Doe ze toch maar dicht. Ik leg dadelijk wel uit waarom”. We stapten in de auto, ik opende de garage met de afstandsbediening en reed achteruit naar buiten. Ik was blij dat het al schemerde; mijn twijfel tussen overgave aan mijn grote liefde en angst voor de reacties van anderen spookte nog steeds door mijn hoofd. Toen we de straat uitreden, zei ik hardop “Hosokawa”. Mike keek me niet begrijpend aan en wilde wat zeggen, maar de stem van de telefoniste van het Japans restaurant klonk al door de auto en deed Mike verrast verstommen. Ik reserveerde twee plaatsen op mijn naam voor over een half uur en verbrak de verbinding door een knop op mijn stuur in te drukken. Mike floot: “Wat een vette, coole kar! Ik wil hier echt een keer in rijden!” Toen Mike aangaf nog nooit Japans te hebben gegeten, legde ik hem uit wat de do’s en do’nts rondom Japans eten waren. “Als ik dan weer knoei, trek je dan weer mijn shirt uit?” zei hij, terwijl hij zijn meest onschuldige gezicht opzette. Ik keek hem vernietigend aan waarna Mike in lachen uitbarstte.

Toen we voor een verkeerslicht stonden, draaide Mike zich om en pakte een CD uit zijn rugzak, die nog op de achterbank lag. “Mag deze op?”. Midden-boven stond een logo met een of andere schedel met horens die naar beneden wezen. ‘Masters of Hardcore’ stond er in Gothische letters op. Met een gemaakte diepe zucht stopte ik de CD in de feeder en vervolgens donderde hardcore door de auto. Mike zat zichtbaar te genieten; niet alleen van de muziek waar hij dol op was en die eigenlijk best te verteren was - maar ook van mijn auto en van alles wat hij op straat zag. Ik parkeerde de auto in een donker hoekje achter het restaurant – dus toch nog een beetje voorzichtig - en we liepen naar binnen. Een van de personeelsleden wilde ons welkom heten, maar de eigenaar had ons binnen zien komen en stuurde zijn medewerker met een subtiele hoofdknik weg.

Dit was één van de redenen waarom ik hier graag kwam: de eigenaar bleek elke keer als ik binnen kwam een antenne te hebben voor welke mate van discretie ik nodig had; soms lekker informeel aan de grote bakplaat in het midden van de zaak, soms aan de privé-tafels. De man ging ons voor en wees ons naar twee stoelen die voor een mini teppan-yaki stonden. “Wow, dit is gaaf!” zei Mike en nam plaats. Nadat ik een keuze had gemaakt voor ons beiden en we allebei voorzien waren van een kommetje sake, nam ik de gelegenheid om eens wat meer over Mike te weten te komen. Ik had inmiddels ervaren dat het een spontane, leuke jongen was met een geweldig lekker lichaam maar wist eigenlijk niets van zijn achtergrond.

Mike vertelde dat hij enigst kind was, zijn ouders een kleine winkelketen hadden gehad, die hadden verkocht en van de opbrengst leefden en dat hij eigenlijk weinig aansluiting met zijn ouders had. Ze leefden eigenlijk momenteel als vreemden langs elkaar onder hetzelfde dak. Toch was hij blij met zijn ouders: ze lieten hem erg vrij en het ontbrak hem aan niets. Hij miste alleen iemand waar hij echt mee kon praten en zijn gevoelens kon delen. “Tot vandaag dan” zei Mike en gaf me een zoen op mijn mond.

Ik schrok enorm, aangezien de eigenaar net aan kwam lopen met twee bordjes Kobe-beef en hij getuige was van de zoen. Ik kreeg direct een rood hoofd en begon te hakkelen. Bij de restauranthouder verscheen een lach op zijn gezicht. Nadat hij de bordjes voor ons had neergezet, aan Mike had uitgelegd wat het was en ons smakelijke voortzetting had gewenst, legde hij zijn hand op mijn schouder als teken van steun, boog voorover naar mij oor en fluisterde me in het Japans - die taal beheerste ik uitstekend omdat we vaak met Japanse bedrijven zaken deden - een welgemeend compliment toe met mijn partnerkeuze en liep vervolgens weg, mij totaal verbijsterd achterlatend.

Mike merkte er niets van: hij was gespannen met de eetstokjes aan het worstelen. De actie van de gastheer deed mij realiseren dat ik hier zonder angst mezelf kon zijn en kon toegeven aan hetgeen ik echt wilde: samenzijn met mijn grote liefde en hier ook gewoon aan toegeven. Ik legde Mike geduldig uit hoe hij de eetstokjes moest gebruiken. Het lukte na wat oefenen en als beloning gaf ik hem een zoen. Ik legde vervolgens mijn hand onder tafel op zijn bovenbeen. Mike keek me van opzij even aan en peuzelde verder. Ik vermeed om in de buurt van zijn kruis te komen. Dat viel Mike blijkbaar ook op, aangezien hij zijn stoel wat dichter naast die van mij schoof, wat onderuit ging zitten om wat ruimte te creeren en mijn strelende hand vervolgens op zijn kruis legde. Door de zachte stof van de pantalon heen voelde ik duidelijk zijn pik groeien. “Oh ja” fluisterde Mike met een hele geile ondertoon, “mijn Björn Borg ligt bij je was. Daar zitten namelijk ook vlekken in”. Vandaar dat ik zijn pik dus zo goed voelde! Mike keek enigszins beteuterd toen het volgende gerecht kwam en ik noodgedwongen mijn hand uit die lekkere omgeving moest weghalen.

Blijkbaar hadden de verschillende glazen cola die Mike dronk zijn uitwerking niet gemist. “Ik ben even naar het toilet”. Hij stond op, gaf me een knipoog, likte met zijn tong een keer langs zijn lippen en liep vervolgens naar de toiletten. Niet veel later kwam de eigenaar, die duidelijk had gewacht totdat Mike in de toiletruimte was verdwenen, naderbij. Het kwam nu mooi van pas dat we de enige twee aanwezigen waren, die Japans spraken. “Je zichtbare geheim is bij mij in goede handen. Je vriend heeft de avond van zijn leven. Accepteer het en geniet er samen van. Ik heb je nog nooit zo gelukkig gezien”. Ons gesprekje werd onderbroken door de ringtone van mijn communicator. Ik schrok. Wie belde me om half negen ’s avonds op mijn bedrijfstelefoon? Zou iemand ons dan toch samen gezien hebben?

De eigenaar maakte zich discreet uit de voeten en ik keek op het display. ‘Private call’ stond er op het scherm. Met een trillende stem nam ik op. “Rechterdeur bij de heren” hoorde ik Mike zeggen. Er volgde het geluid van een zoen en vervolgens werd de verbinding verbroken. In een fractie van seconde was mijn pik keihard geworden en kreeg ik hetzelfde zalige gevoel als net voordat ik vanmiddag Mike ging pijpen. Ik twijfelde wel even of we dit wel konden maken maar ik had bij binnenkomst ook gezien dat het aantal mannelijke gasten erg beperkt was dus de kans op verstoring was niet zo groot. Ik deed mijn eetschort af, stond op en liep opgewonden naar de toiletten. Ik opende de toegangsdeur en stapte naar binnen. Ik zag dat beide toiletdeuren dicht waren, maar niet gesloten.

“Mike” fluisterde ik. Vervolgens ging de rechterdeur een stukje open en daar stond Mike, glunderend en wel. Het witte overhemd had hij voor een deel losgeknoopt. Met zijn rechterwijsvinger maakte hij het gebaar dat ik naar hem toe moest komen. Ik stapte het toilet in en deed de deur achter me in het slot.

Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas II

Bericht door Pringles1 » za 25 jul 2020, 09:55

Voor ik ook maar iets kon zeggen, stapte Mike op me toe, sloeg zijn armen om me heen en begon me vol vuur te zoenen. Ik gaf toe. Ik stopte onze zoen, zette een stap achteruit en bekeek Mike; zijn gouden oorbellen en zijn ketting glinsterden in het felle TL-licht. Wat een plaatje! Mike maakte van de gelegenheid gebruik zijn broek los te knopen. Nadat hij de rits had losgemaakt, viel de broek van zijn heupen. Mike had de waarheid gesproken: zijn boxershort lag nog in mijn huis en dus zag ik voor de tweede keer zijn schitterende, onweerstaanbare pik. Keihard. Ik stapte dichterbij en draaide Mike om. Hij keek me over zijn schouder, niet begrijpend aan. Met mijn linkerhand pakte ik zijn pik vast, mijn rechterhand stak ik in zijn blouse en begon zijn borstkas te strelen. Mike zuchtte. "Niet stoppen, verder gaan. Dit is zooooooo lekker..." Mike drukte zijn billen steeds steviger in mijn kruis. Ik was nog twee stukjes textiel verwijderd van de absolute hoofdprijs. Mijn pik groeide en dat was Mike niet ontgaan. "Ik wil dat je me nu pakt, hier, vanavond nog. Ik wil alleen maar jou..." Ik gaf Mike geen antwoord, maar begon met mijn duim over zijn eikel te strelen, terwijl de rest van mijn hand zijn schacht aftrokken. Mijn rechterhand had ik inmiddels uit zijn bloes gehaald en naar zijn ballen verplaatst. Op het moment dat ik zijn ballen raakte met mijn vingertoppen kropen deze dichter tegen zijn pik aan: mijn linkerhand had blijkbaar goed werk verricht. Enkele tellen later kwam Mike klaar.

Om geluidsoverlast en daaruit volgend eventuele vervelende vragen te voorkomen, zoende ik Mike op zijn mond op het moment dat hij klaarkwam. Een onderdrukte kreun kwam uit zijn keel maar werd gesmoord in mijn mond. Mike draaide zich om, naar me toe en keek me aan. "Niet te snel Mike. Niet hier Mike, nog niet. Je bent voor mij te speciaal voor een plek als dit. Ik wil er op het goede moment voor je zijn. Hier en nu is te goedkoop". Mike keek me aan met een mengeling van teleurstelling en begrip en ik hoopte maar dat het tweede zou winnen. Blijkbaar zat het wel goed: de kenmerkende glimlach en pretoogjes kwamen weer te voorschijn op het gezicht van mijn geliefde. Met een stuk toiletpapier maakte ik de eikel van Mike zorgvuldig schoon, waarna Mike zijn kleding weer fatsoeneerde; voor zover dat nodig was: het viel me weer op dat de door mij uitgeleende kleding hem stond als gegoten. Mike haalde de deur van het slot en liep naar de wastafel. Ik volgde. Tot mijn grote schrik had onze vrijpartij mijn oplettendheid verslapt, aangezien er een man zijn handen stond te wassen en ons na elkaar uit hetzelfde toilet zag komen. Mijn hart sloeg spontaan een slag over...

De man wist overduidelijk niet wat hij met de situatie aan moest - net als ik overigens. Gelukkig was Mike mijn redder in nood: hij knoopte een ogenschijnlijk spontaan gesprek met de man aan die net voor het moment dat wij het vertrek betraden, zijn handen zichtbaar vol schuim had gewreven en ons daardoor niet direct kon ontlopen. "Vind u het hier ook zo lekker?!" Doordat Mike de aandacht van de man had afgeleid, kon ik snel, tussen het handen wassen door, in de spiegel controleren of ik al zijn zaad in mijn hand had opgevangen en Mike niets over mijn kleren had gemorst. Tot mijn opluchting was er niets ongewoons te bekennen op mijn kleren. Mike wenste de man een prettige avond, pakte mij bij mijn hand en trok me het toilet uit. We namen, toch wat gegeneerd van hetgeen net was gebeurt, weer plaats aan onze tafel en verwerkten ons avontuur van zojuist even in stilte.

"Mag ik nog wat drinken? Ik wist niet dat vrijen zo dorst opwekkend kon zijn. Ik ben benieuwd hoeveel dorst ik krijg als jij me..." Ik schopte Mike onder de tafel tegen zijn schenen ten teken dat er een voor ons nieuwe ober bij onze tafel stond om de bestelling op te nemen. "Mag ik nog twee kommetjes Gekkeikan? Warm graag" vroeg ik de ober die zich met een buiging van onze tafel verwijderde.

"Mike, het is al 10 uur. Ik denk dat het tijd wordt om op huis aan te gaan; jij moet morgen weer de steiger op en ik heb morgenochtend een meeting waarvan jij de voorbereiding ernstig in de war hebt geschopt..." Ik probeerde met een kwinkslag een einde aan de avond te maken zonder de sfeer te verpesten. Ik had gefaald: Mike keek me teleurgesteld aan. Ik streelde met mijn rechterduim over zijn wang. "He, het einde van deze avond hoeft niet het einde van ons te zijn. Sterker nog, het lijkt me het begin van iets moois. Voor mij dan in ieder geval". We proosten op de leuke avond, maar voor mijn gevoel had ik met mijn opmerking de toon van de avond te abrupt veranderd en had ik Mike niet duidelijk genoeg gemaakt dat ik heel erg gek op hem was. Ik baalde er van dat ik zakelijk gezien iedereen precies duidelijk kon maken wat ik bedoelde en wilde, maar op het sociale vlak telkens ernstig te kort schoot.

De eigenaar had gezien dat we voldaan waren en kwam met een schaaltje aanlopen waarop ik mijn prive-creditcard legde; gelukkig had hij door dat dit etentje niet op de lopende rekening van de zaak moest worden opgevoerd. Ik tekende voor akkoord en stond op. Tot mijn verbazing was Mike al op weg naar de uitgang. Mike's lichaamstaal straalde uit dat hij baalde van de situatie. Na een snelle buiging richting eigenaar liep, nee beter gezegd rende ik achter Mike aan. Zo snel als ik de deur van het restaurant achter me gesloten had, riep ik Mike's naam over de parkeerplaats. Er kwam geen antwoord. Toen ik de hoek om liep op weg naar mijn auto, zag ik Mike aan de overkant van de weg bij een bushalte staan. Ik rende naar hem toe. In het licht van de lantarenpaal die langs de bushalte stond, zag ik toen ik dichtbij hem kwam tranen in zijn ogen. "Wat is er aan de hand?" vroeg ik bezorgd. Op het moment dat ik hem wilde aanraken, draaide hij weg. "Je heb gebruik van me gemaakt. En nu kan ik oprotten. Vond je het lekker? Zo'n jong kereltje?!" riep Mike boos.

Ik zuchtte diep. "Mike, ik weet niet waarom je nu ineens zo boos bent. Het gegeven dat jij morgen weer moet werken en ik ook, kun je niet ontkennen. Ik hoop ook dat je begrip hebt dat ik dadelijk nog een paar uur moet werken om mijn dag van morgen voor te bereiden. Ik zou niets liever doen dan de hele verdere avond met jou samen te zijn, maar dat gaat nu eenmaal niet. En als ik inderdaad alleen aan mezelf zou hebben gedacht, had ik op het toilet aan jou wens gehoor gegeven. Dat ik dat niet hebt gedaan vind ik bewijs genoeg om je bewering te ontkrachten. Ik zou het fijn vinden als je nu met me mee naar huis zou gaan zodat je je kunt omkleden en ik je bij je ouders kan afzetten. Ik krijg het koud en ik wil niet dat je ziek wordt. Ga je mee? Alsjeblieft?"

Mike aarzelde even. Toen knikte hij en liep achter me aan, richting de auto. We stapten in en reden weg. Ik had bij aankomst mijn auto bewust verdekt opgesteld; niet alleen om de kans op herkenning te verkleinen maar ook om na het eten eventueel samen even ongestoord van elkaar te kunnen genieten. Ik was echter moe, wist dat er nog enkele uren werk lag te wachten en zag dat Mike weliswaar weer rustig was, maar nog niet stabiel. Daardoor besloot ik afwachtend te blijven. Ik startte de auto en reed van het parkeerterrein. Tijdens de rit wisselden we geen woord. Was dit nu al het einde? Toegegeven: Mike was een jonge knul die zichtbaar moeite had met zijn emoties en wanhopig zocht naar zekerheden en ik was een volgens iedereen uiterst succesvolle man die materieel niets te kort kwam maar die nu twee in plaats van één geheim met zich meedroeg.

'Normale' mensen zouden ons waarschijnlijk een koppel vinden dat nooit bij elkaar zou passen. Voor mezelf hadden we elkaar echter het tegendeel al lang bewezen. Toen ik de auto had geparkeerd liep ik voorop de hal in. Mike legde zijn rechterhand op mijn schouders en trok me om, zijn richting in. Zijn gezicht stond vol tranen. "Sss...sorry... Ik weet niet waarom ik ineens zo achterlijk deed... Waarom ik jou beledigde, waarom... sorry..." Hij sloeg zijn armen om me heen en kroop tegen me aan. Ik sloeg mijn armen om hem heen en wreef krachtig over zijn rug ten teken van steun. Mike ging steeds harder huilen. Ik pakte zijn hoofd in mijn handen, trok zijn gezicht naar me toe en keek hem diep in zijn ogen. "Mike, ik hou van je. Echt. Met alles wat ik heb..."

God, wat stond ik te stuntelen. Ik wist me geen raad met mijn eigen gevoelens en werd opnieuw deze avond geconfronteerd met het gegeven dat al mijn zakelijke mensenkennis geen enkel nut had bij het effectief troosten van mijn geliefde. Blijkbaar hadden mijn pogingen echter toch het gewenste effect. Samen met Mike liep ik naar boven en gaf Mike zijn inmiddels gedroogde kleren aan. Ik liet me niet de kans ontnemen nog een keer ongegeneerd naar zijn prachtige lichaam te kijken. Dat ik hem zo begerig aankeek bracht bij Mike zijn bravoure weer terug: hij deed een paar body-build poses waarbij zijn spieren prachtig spanden. Hij pakte vervolgens een boxershort uit mijn ondergoedlade en trok deze tergend langzaam aan. "Zo heb ik je vannacht toch bij me!"

Mike was inmiddels weer getransfereerd tot de stoere hardcore liefhebber van het begin van de middag. Ik bleef me verbazen over de bijzondere transformaties die ik Mike deze dag had zien ondergaan. Toen ik in de garage de auto wilde starten, pakte Mike de hand waarin ik de startcard had, vast en keek me indringend aan. "Ik wil je bedanken voor de leukste dag uit mijn leven. Je bent zo lief en zorgzaam voor me. Maar nu wil ik naar huis; ik loop al sinds we terug zijn met een stijve rond..." Toen we op weg waren, belde ik het mobiele nummer van Wim Daniels. Ik werd doorverbonden met zijn voicemail. Ik sprak in dat ik mijn keuze al had gemaakt en dat ik graag mentor bij het ROC wilde worden, maar wel op voorwaarde dat Mike van Weem een laatste kans kreeg en ik hem in mijn mentorgroep zou krijgen. Nadat ik de verbinding verbrak keek ik naar rechts. Ik had het juiste gezegd. Mike keek me heel blij en trots aan.

Tijdens de rit naar Mike's huis hadden we besproken dat we beiden verder wilden, maar eigenlijk niet wisten hoe. "Laten we maar zien hoe het loopt. Het is voor zowel jou als voor mij de eerste keer dat we echt iets voor iemand voelen. We zien het wel" had ik Mike voorgesteld. We waren inmiddels bij de bushalte bij het huis van Mike aangekomen. We hadden afgesproken dat ik hem daar zou afzetten en dat hij het laatste stuk naar huis zou lopen - zoals hij altijd deed. Ik stopte de auto en wachtte even af. Mike boog zich naar me toe en gaf me een zoen die ik direct beantwoordde. "Bedankt voor een superavond. Ik hou van je. Tot heel snel!" Mike gaf me nog een knipoog, stapte uit en liep richting een aantal huizen, verderop in de straat. Mike keek nog een keer om en ik knipperde met mijn groot licht. Hij stak zijn hand op en liep vervolgens verder. Met vlinders in mijn buik reed ik terug, vol genegenheid terugdenkend met wat me die dag overkomen was.

De dagen daarna gingen als een waas aan me voorbij; mijn liefde had verborgen energie opgewerkt. In de wandelgangen hoorde ik dat het vooral enkele vrouwelijke collega's was opgevallen dat mijn houding was veranderd. Toen ik op een ochtend een grote doos chocola bij de receptionistes neerzette als dank voor het verrichte extra werk voor mijn meeting, vroeg een van hen of ik soms verliefd was. Mijn antwoord flapte eruit voor ik er erg in had: "en niet alleen verliefd! We hebben zelfs iets!" De dames vielen allemaal ineens stil: dat paste helemaal niet bij het beeld dat ze van me hadden!

Om het effect nog wat groter te maken - dat had Mike me fijntjes uitgelegd - was ik vervolgens zonder nog iets te zeggen naar mijn kantoor doorgelopen. Ik had inmiddels een voicemail van Wim Daniels ontvangen met het verzoek hem terug te bellen. Ik had met Mike de mogelijke problemen besproken die zouden kunnen ontstaan als onze relatie uit zou komen. We kwamen tot de conclusie dat ik - als we onze relatie in stand konden houden en dat ook allebei wilden - me zou terugtrekken als zijn mentor. Van Wim had ik tijdens ons gesprek op het ROC begrepen dat er bij het ROC een schreeuwend tekort aan mentoren was, dus ik verwachtte niet dat een eventuele overstap naar een andere groep binnen het ROC een probleem zou opleveren. Ik besloot hem 's middags terug te bellen en begon aan mijn takenlijst en agenda.

Rond twee uur kreeg ik mijn secretaresse Sandra aan de lijn. "Ik heb een zekere heer van Weem voor je. Het is dringend." Ik schrok: wat zou dat kunnen betekenen? Ik wist dat Mike met Daniels een gesprek had gehad. Ik keek op mijn horloge en schrok nog een keer; ik had Daniels nog niet teruggebeld! Wat zou de uitkomst van het gesprek tussen die twee zijn geweest? Er schoten allerlei scenario's door mijn hoofd: Mike van school getrapt, Mike die op een andere sector werd geplaatst... allemaal scenario's waar ik helemaal niet aan wilde denken. Met een wat trillende vinger - ik had mezelf bij alles wat met Mike te maken had, blijkbaar nog steeds niet in de hand - drukte ik op de verbindingstoets.

Voordat ik iets kon zeggen begon een uitzinnig vrolijke Mike te roepen dat hij bij Daniels was geweest en zojuist zijn beslissing had gehoord. Omdat de deur van mijn kantoor open stond en ik vaak telefoneerde met de speakersstand schrok ik me dood en pakte razendsnel de hoorn op van mijn toestel. Mike uitte een onsamenhangende stortvloed van woorden en ik kon er uit opmaken dat Mike van Daniels een aller, maar dan ook allerlaatste kans kreeg en dat dat ook te maken had met mijn telefoontje van een paar dagen terug. "Hij ziet mij als jou toelatingsexamen geloof ik" zei Mike droog. We kletsten nog even over onze dagelijkse dingen en zagen dat onze agenda's ook de komende dagen totaal niet in elkaar pasten. "Ik maak het goed met je Mike, dat beloof ik". Inmiddels stond Sandra in mijn deuropening te zwaaien. De manier waarop maakte me duidelijk dat ze een dringende boodschap had. Met een "Meneer van Weem, ik vind voor u een oplossing en ik kon er snel op terug" maakte ik een einde aan ons telefoongesprek en legde de hoorn neer. "De directeur belde me net. Hij wilde het met jou hebben over de resultaten van de projectmeeting laatst. Nu. In zijn kantoor".

Ik was erg benieuwd naar het resultaat; het was een project waar miljoenen mee gemoeid waren en wat door een aantal collega's bijna om zeep was geholpen. Mijn directeur had me gevraagd te proberen dit prestige-project alsnog tot een goed einde te brengen. "Jij bent de enige die dit voor elkaar kan krijgen. Ik reken op je" had mijn baas me in een zeldzaam moment van openheid toevertrouwd. Toen ik zijn kantoor binnen liep zag ik direct aan de lichaamstaal van mijn baas dat hij goed nieuws te melden had. Hij wees naar een stoel die voor zijn bureau stond ten teken dat ik moest gaan zitten.

Hij schoof zijn stoel dichter naar zijn bureau en ging vertrouwelijk voorover hangen. Ik voelde aan alles dat mijn baas wat belangrijks tegen me ging zeggen. "Ik wil je complimenteren met de meeting met onze potentiele Japanse klanten die je onlangs hebt voorgezeten. Hoe je het geflikt hebt, weet ik niet, maar ik heb de dag nadat jij de meeting hebt gehad via videoconference mijn collega CEO in Japan gesproken. Jou optreden heeft hen ervan overtuigd dat wij hun beste relatie in Europa zijn voor de realisatie van het project. Je hebt er met de optreden voor gezorgd dat we niet alleen de hele order binnen hebben gehaald maar dat er ook veel mogelijkheden zijn voor vervolgorders en dat gaat ons miljoenen opleveren. Gefeliciteerd jongen!". Omdat mijn baas normaal gesproken na zijn relaas altijd verder ging met in de stapels papier op zijn bureau bladeren, en zo duidelijk liet merken wanneer een gesprek ten einde was, stond ik op. "Ik ben nog niet klaar, blijf even zitten".

Ik zakte langzaam terug in mijn stoel, belangstellend wat er nog ging komen. "Ik heb van Sandra begrepen dat jij sinds kort een relatie hebt. Ik slikte. Ik had haar inderdaad terloops verteld dat ik verliefd was en zelfs verkering had. Maar ook niet meer dan dat. Ik hoopte oprecht dat mijn baas er nu niet dieper op in zou gaan... "Proficiat! Ik weet dat de afgelopen tijd al je energie en aandacht naar ons bedrijf in het algemeen en het rondkomen van het project in het bijzonder is gaan zitten. Om je daarvoor te compenseren sta ik er op om je een weekend weg te sturen, samen met je geliefde. Leg haar maar eens goed in de watten. Loop dadelijk langs Sandra en maak je wensen maar aan haar bekend; ik heb haar al ingeseind en zij zal alles voor je regelen: reis, verblijf, alles. En vergeet niet je eigen creditcard thuis te laten: wij betalen. En doe je vriendin de groeten van me; ik ben ervan overtuigd dat je eindelijk de vrouw hebt gevonden die je verdiend en die je gelukkig gaat maken. Ik wil graag snel eens kennis met haar maken". Na mijn baas bedankt te hebben, liep ik vervolgens verbijsterd zijn kantoor uit. De gesloten deal moest wel erg lucratief zijn geweest om mij een weekend lang carte-blache te geven.

Op de gang moest ik erg grinniken; 'ik ben ervan overtuigd dat je eindelijk de vrouw hebt gevonden die je verdiend en die je gelukkig gaat maken' had mijn baas gezegd. Ik was er van overtuigd dat hij ter plekke een hartaanval zou krijgen als ik Mike aan hem zou voorstellen... Sandra zwaaide al toen ik de trap afliep. "Kom je alsjeblieft naar mijn kamer!" riep ik. Een weekend weg met Mike leek me helemaal geweldig, maar ik ontkwam er dan nu niet aan mijn secretaresse te gaan vertellen hoe de vork nu werkelijk in de steel zat. Gelukkig was Sandra al een paar jaar mijn trouwe en bovenal discrete rechterhand en dat stelde me enigszins gerust.

Ik had Mike net een sms gestuurd dat ik hem binnen een uurtje zou bellen met heel belangrijk nieuws toen Sandra binnen liep. "Proficiat met je succes! De ouwe bleef maar praten dat je het zo uitstekend had gedaan. Zo ken ik hem niet eens! Toen ik hem gisteren vertelde dat je sinds kort een echte relatie had maar daar de afgelopen tijd nauwelijks aandacht had kunnen besteden vroeg hij me hoe hij daar iets aan kon doen. Ik heb hem toen voorgesteld jou met je vriendin erop uit te sturen. Hij dacht eerst om je zijn boot uit te lenen maar ik weet dat je geen vaarbewijs hebt. Toen ik voorstelde je een romantisch weekend voor twee cadeau te doen zei hij gelijk ja en gaf me opdracht je uit te horen waar je met haar naar toe zou willen. Welnu, ik heb pen en papier in de aanslag dus... laten we beginnen met: waar houdt je vriendin van?"

Ik zuchtte diep en slikte. "Sandra, ik ga er vanuit dat je dit heel discreet gaat uitvoeren". Sandra keek me verrast aan. "Is ze een stuk ouder dan jou? Heeft ze al een relatie? Is ze soms getrouwd?" Ik zuchtte opnieuw, stond op en ging voor het raam van mijn kantoor staan. Even keek ik naar buiten, overwegend wat ik ging zeggen en hoe ik dat ging doen. Ik draaide me om en keek Sandra aan. Ze maakte me middels haar lichaamshouding duidelijk dat ik wat uit te leggen had en mijn houding totaal niet begreep. "Allereerst: mijn geliefde is tien jaar jonger dan ik. En om je tweede en derde vraag te beantwoorden: het is de eerste relatie voor ons beiden, althans zo voelen we dat allebei..." Ik viel stil en de spanning in mijzelf liep razendsnel op. Ik kon er niet nu aan ontkomen om de waarheid te vertellen. Ik slikte nog een keer. "En tenslotte: mijn vriendin, waar iedereen zo nieuwsgierig naar is, heet Mike." Sandra kneep haar ogen bij elkaar toen het kwartje bij haar viel. "Wow... ik snap nu heel goed dat je dat nog even voor jezelf wilt houden. Vanaf nu dan voor ons dan". Ik vertelde in het kort hoe Mike en ik elkaar hadden leren kennen, wat voor jongen het was en wat we samen al hadden ondernomen.

"Ik wil graag met hem een weekend weg. Ik heb de afgelopen periode veel te weinig aandacht aan hem kunnen besteden, alleen bellen en sms-en. Hij heeft het verdiend". Ik vertelde Sandra wat mij wel leuk leek en wat Mike leuk vond. Net voor ze de deur van mijn kantoor weer opende om 'ons' weekend te gaan organiseren draaide ze zich om en liep weer drie passen terug mijn kantoor in. Ik keek haar vragend aan. Toen ze voor me stond tuitte ze haar lippen, maakte met haar linkerhand een beweging voor haar mond alsof ze een sleutel omdraaide en drukte vervolgens de denkbeeldige sleutel in mijn handen. Ik had het begrepen: Sandra zou zwijgen totdat ik zou spreken.

Toen ze mijn kamer had verlaten, ging ik weer voor het raam staan en keek naar buiten. Ik zag in de spiegeling van het glas een zielsgelukkige grijns op mijn gezicht verschijnen. Vervolgens sloot ik de deur, nam ik plaats in mijn stoel en toetste het nummer van Mike in. Ik kon Mike maar half verstaan: hij stond op de bouwplaats - ik dacht namelijk een betonmolen te horen. "Wacht even!" hoorde ik Mike roepen, gevolgd door voetstappen. Ik hoorde een deur opengaan en dichtslaan. "Hoe is het schat van me" hoorde ik Mike zeggen. "Welk belangrijk nieuws heb je?"

Ik vertelde hem in korte zinnen dat ik van mijn baas een lang weekend weg mocht op zijn kosten en dat ik dat weekend graag met hem wilde doorbrengen. "Wauw!!! Heb ik jou dan een heel weekend voor mij alleen?! Wat geweldig! Wanneer gaan we?!" Ik schoot in de lach van zoveel enthousiasme. "Morgenmiddag vliegen we". Ik vertelde hem verder dat Sandra bij Mike's baas vrij had geregeld en dat ik hem rond 9 uur zou ophalen. Ik had gisteren van Mike begrepen dat zijn ouders die dag voor een week naar Hongarije waren vertrokken; vandaar dat ik het aandurfde Sandra alles voor komend weekend te laten regelen. Mike bleef even stil. "Is er iets?" vroeg ik hem. "Nee, ik ben alleen... ik wil... ik heb..."er volgde een zucht. "Ik weet niet wat ik moet zeggen... je hebt me nu ineens nog gelukkiger gemaakt!" Na wat geintjes over en weer maakten we de afspraak dat ik hem morgen om 9 uur bij de bushalte bij zijn huis zou ophalen. "Ik heb er nu al zin in Mike. Het wordt een geweldig weekend, dat beloof ik je. Ik hou van je" Met een supergevoel viel ik na het telefoongesprek te hebben beeindigd, terug in mijn stoel.

Ik was de volgende dag al heel erg vroeg wakker en keek om de vijf minuten op mijn horloge. Nog vijf uur, nog vier uur en een kwartier, nog drie uur... de tijd schoot maar niet op. Ik had al twee keer via mijn communicator gekeken wat de weersverwachting was op onze bestemming. Zonnig, 25 graden; prima dus. Ik had mijn koffer gisteravond al gepakt en vanmorgen nog vier keer gecontroleerd of ik alles wel bij me had. Na de vierde keer had ik, vooral omdat ik doodmoe werd van mijn eigen controledrang, de koffer naar beneden gebracht en in de kofferbak van mijn auto gelegd. Als ik of Mike nog wat zouden zijn vergeten, kochten we het daar wel. Ik had met Sandra afgesproken dat zij om half tien bij mij thuis zou zijn om de laatste zaken te regelen.

Om vijf voor negen stond ik bij de bushalte. Ik hoorde in de verte een carillon slaan ten teken dat het 9 uur was. Ik werd al een beetje zenuwachtig toen ik opeens Mike aan zag komen rennen. Hij gooide zijn rugzak op de achterbank en kroop langs me. Ik gaf hem direct een zoen. Mike keek me stralend aan. "Een heel weekend samen... een uitstekende gelegenheid om een stap verder te zetten." Ik keek hem vragend aan. "Niet te nieuwsgierig ventje! Je merkt wel wat Mikey-san allemaal van jou wil dit weekend..." Wat over koetjes en kalfjes kletsend reden we naar mijn huis. Toen we vanuit de garage de gang in liepen, riep Sandra uit de keuken wat we wilden drinken. Abrupt stond Mike stil en keek me angstig aan. "Rustig maar jongen. Ik heb Sandra uitgelegd hoe 'ons' in elkaar zit. Dat kon ook niet anders aangezien Sandra ons weekend heeft georganiseerd. Sandra is al jarenlang mijn rechterhand. Je kunt haar vertrouwen. Echt".

Niet geheel gerust gesteld liep Mike achter me aan de keuken in. Sandra keek Mike met haar altijd ontwapenende glimlach aan en stak haar hand uit. "Sandra Pennings, al jarenlang de secretaresse van je vriend". Sandra had de unieke eigenschap om mensen die haar nog nooit hadden gezien, in minder dan een seconde voor haar te winnen. Bij Mike was dat duidelijk ook gelukt: Mike pakte dankbaar de uitgestoken hand aan. "Mike van Weem, al jarenlang een vervelend ettertje en sinds kort het vriendje van je baas". We keken elkaar aan en barsten alle drie tegelijk in lachen uit en gingen in de kamer zitten. Mike gaf Sandra zijn paspoort, waarna ze ons met haar laptop online incheckte. Mike ging nieuwsgierig voorover zitten op de loungebank: "nu wil ik eigenlijk wel eens weten waar we heen vliegen!" vroeg Mike aan Sandra.

"Jullie vliegen straks om 12 uur vanaf Schiphol naar La Guardia Airport in New York. Daar worden jullie opgehaald en naar het Hotel Plaza Athenee gebracht waar ik een kamer voor jullie heb geboekt. En omdat jij zo van ijshockey houdt voor morgenavond twee kaartjes voor de New York Rangers in de Madison Square Garden. Ik hoop dat jullie een superleuk weekend hebben samen en Mike, aangezien jij me het meest betrouwbaar lijkt, krijg jij dadelijk de vouchers van me voor het vliegen en voor het hotel." Mike liet zich gelukzalig achterover op de bank vallen. "New York! Ik heb die stad alleen op TV gezien. Het lijkt me zoooo gaaaaaf..." Sandra onderbrak Mike: "Als je iets van New York wilt zien, zul je nu wel op moeten gaan schieten..."

"Mag ik wat van jou kleren aan?" vroeg Mike. Een glimlach op mijn gezicht was voor Mike al genoeg om naar boven te rennen. Dat gaf mij de mogelijkheid om Sandra te bedanken voordat ze op mijn kantoor de benodigde papieren ging uitprinten. "Ik zie dat je heel gelukkig bent" zei Sandra. Ik knikte heftig. "Dat is voor mij voldoende. Het lijkt me een super leuke knul". Ik vroeg aan Sandra wat zij het weekend ging doen. "Dat weet ik nog niet. Mijn zoontje Bryan is dit weekend weer bij mij, maar..." Ik hield haar mijn huissleutelbos voor haar neus. "Pak maar aan. Jij hebt mij een wereld-weekend bezorgd, laat me dan iets terug doen. Geniet er samen van!". Met een aarzeling pakte ze mijn sleutels vast en keek op haar horloge. "Ik wil niet vervelend doen, maar..." Ik liep al naar boven om te kijken waarom Mike zo lang weg bleef. Hij had exact hetzelfde kleren aangetrokken als hij eerste avond droeg. "Sweet memories" fluisterde hij me toe toen hij zag dat ik zijn kledingkeuze keurde.

Op Schiphol pakte Mike een tikkeltje gespannen de vouchers uit zijn rugzak en liep achter hem aan. Onze vlucht naar New York was aan de lange rijen voor de incheckbalies te zien behoorlijk bezet. Mike sloot aan bij de economyclass-rij. "Mike, dat is niet onze rij. We moeten een andere hebben". Ik genoot stiekem van zijn verwarring toen hij wanhopig probeerde een link te leggen tussen wat er op de vouchers stond en wat er boven de balies was aangegeven. Ik besloot dat ik hem lang genoeg in vertwijfeling had gelaten en porde hem in zijn rug richting onze balie. Sandra had ons, de verliefde tortelduifjes, in de business class geboekt. Bij de douane ging de metaaldetector af op zijn gouden halsketting en moest hij deze afdoen en vervolgens opnieuw door het poortje. "echt goud piept niet" plaagde ik hem toen hij zijn ketting weer om zijn hals deed. Ik kreeg een por in mijn maag als antwoord. Stoeiend gingen we richting gate. Toen de deuren van het vliegtuig sloten bleek de businessclass, in tegenstelling tot de economy, lang niet vol te zijn. In mijn gedachten bedankte ik Sandra voor het feit dat ze ons in businessclass had geboekt. Niet veel later verliet het vliegtuig de gate en taxiede richting de baan van waaraf we konden opstijgen.

Op de startbaan pakte Mike mijn hand vast en keken we elkaar met een lach aan. Vervolgens nestelde Mike zijn hoofd tegen mijn schouders. Eenmaal in de lucht kwam een steward zich voorstellen en uitleggen wat er allemaal op de vlucht mogelijk was. Mike deed zich tegoed aan cola, ik nam een Bloody Mary. Mike probeerde een slokje maar was direct genezen. "Alcohol is niks meer voor mij. Daar wordt mijn pik kleiner van en dat wil ik jou niet aandoen". Mijn verwarde blik deed hem in lachen uitbarsten. Mike gaf me zoen en fluisterde in mijn oor: "kom je dadelijk? Ik ben zo geil als boter en je hebt me al tijden niet meer klaar laten komen..." Mike stond vervolgens op en liep naar het toilet dat alleen voor de business class passagiers was. Hij liet de deur van het slot. Ik stond op, keek om me heen of er iemand oplette en ging toen bleek dat dat niet het geval was, achter Mike aan de toiletruimte in. Ik verlangde intens naar hem. Het was immers al weer veel te lang geleden! Ik deed de deur achter me op slot. Mike had zijn broek inmiddels laten zakken en was op het dressoir waarin de wastafel was geplaatst gaan zitten. Ik zoende Mike en hij zoende me wild terug. We waren te geil om het rustig te doen.

Mike had zijn blouse los geknoopt. Ik trok zijn blouse verder open en zoende en zoog zijn tepels en voelde zijn gespierde oksels. De voor mij intussen bekende, onweerstaanbare geur van Mike bereikte mijn neus en maakte me gek. Ik keek Mike aan en hij knikte. Toen ik de rand van zijn boxershort beetpakte tilde hij zichzelf een beetje op zodat ik zijn boxershort naar beneden kon trekken. Zijn schitterende stijve pik stond keihard vooruit. Zijn eikel was nat van het voorvocht. Ik zoog zijn diep-paarse eikel direct in mijn mond en begon hem wild af te trekken. Mike legde zijn handen op mijn achterhoofd. Hij trok vervolgens mijn hand weg en begon met zijn heupen naar voren te bewegen. Mike's ademhaling werd dieper en zwaarder. Enkele ogenblikken later kwam Mike schokkend in mijn mond klaar. Hij smaakte nog lekkerder dan de vorige keer. Nadat ik zijn pik had schoongelikt stond ik op. "Welkom in de Half Mile High Club" zei ik tegen hem. Toen ik hem uitlegde wat dat betekende, verscheen er een lach op zijn gezicht. Terug op onze plaatsen - gelukkig had niemand ons gezien - drukte ik op een knop om onze steward te roepen voor twee drankjes. Toen deze gebracht waren klonken we. "Op een supergeil weekend" fluisterde Mike. Ik kon het alleen maar beamen...

Mike zette zijn glas op het tafeltje en strekte zich uit. "Ik ben moe, ik wil even slapen". Hij liet zijn stoel onderuit zakken, pakte een dekentje en trok dat over zich heen. Ik pakte een tijdschrift uit het rek en keek of ik een onderwerp kon vinden dat me kon boeien. Dat lukte me niet; niet alleen vanwege de aard van de onderwerpen maar vooral omdat mijn aandacht steeds naar Mike werd getrokken, die met zijn karakteristieke glimlach op zijn gezicht vredig lag te slapen. Wat zag hij er mooi uit! Ik knipte het licht boven mijn stoel uit, zette deze ook onderuit en vouwde mijn handen achter mijn hoofd. Ik liet de afgelopen periode nog eens de revue passeren. "Ik ben zo blij met je. Je hebt mijn leven helemaal veranderd" had Mike me meer dan eens toevertrouwd. Ik concludeerde dat dit andersom minstens zo sterk gold; Sinds Mike in mijn leven was gekomen durfde ik meer van mezelf te laten zien. Tot Mike sloot ik mijn ware gevoelens af als de toegang tot Fort Knox: niemand liet ik toe in mijn inner circle. Mijn leven was compleet op zijn kop gezet: ik had voor de eerste keer een relatie, had voortdurend zin om met Mike te vrijen - en dat was duidelijk wederzijds! - voelde me voor het eerst als mens voor iemand anders verantwoordelijk... We hadden inmiddels ook besproken of en zo ja hoe we onze relatie zouden combineren met mijn mentorschap. We hadden besloten het eerst maar eens aan te zien en geen overhaaste beslissingen te nemen. Ik had daarnaast van Wim Daniels intussen de opmerking gehad dat het mentor-tekort ook op andere afdelingen als die van Mike gold; een eventuele switch was dus als het nodig mocht zijn mogelijk.

Opeens zag ik dat Mike wakker was en me aan lag te kijken. "Waar denk je aan? Je hebt zulke fronsen op je gezicht.." Ik gaf hem een zoen als antwoord. "Lekker geslapen?" vroeg ik hem, zijn vraag negerend. "Ja, nu kan het nog. In New York zal er niet veel van terecht komen" sprak hij, waarna hij zijn tong naar me uitstak. Ik gaf hem een por als antwoord. Onze steward kwam langs om te vertellen dat we aanstonds gingen landen. We namen nog een drankje en klonken op een superweekend.

Een uur later stonden we bij de douane. Ik was al vele malen in de VS geweest, maar dan wel alleen. Ik had even geen idee hoe te handelen en voor Mike was het de eerste keer dat hij Europa uit was gevlogen. We sloten aan in een van de lange rijen voor de beambten van het United States Department of Homeland Security. Omdat Mike wat onzeker om zich heen keek, besloot ik samen met hem naar de wenkende beambte te lopen toen we eindelijk vooraan in de rij stonden. De beambte zag aan onze paspoorten en onze uiterlijkheden dat we geen familieband hadden, maar toch samen de VS binnen wilden. Ik schrok: ik had iets in de krant gelezen over wetgeving waarin stond dat als je met een minderjarige een ander land binnen wilde, beide ouders hier toestemming voor moesten geven. Gezien het spontane karakter van onze reis had ik daar helemaal niet over nagedacht. Het feit dat er op Schiphol geen vragen waren gesteld, voedde mijn hoop dat het geen probleem zou zijn. Aan de lichaamshouding van de imposante beambte zag ik inmiddels dat hij zijn bedenkingen bij ons had, maar toen hij zag wat ons logeeradres was, sloeg hij snel een paar stempels in onze passen en wenste ons een prettig verblijf in de Verenigde Staten.

Mike zag toen we de aankomsthal binnen liepen een afro-american met een keurig kostuum, een statige pet en witte handschoenen staan die een bord voor zich hield met "mr. Mike van Weem" erop. Mike keek me verbaasd aan. Met moeite lukte het me mijn gezicht in de plooi te houden. "Zou je niet eens naar die man toelopen" spoorde ik hem onbewogen aan. Mike begon wat aarzelend een gesprekje met de man. Toen Mike de bevestiging kreeg dat hij inderdaad degene was waarna de man op zoek was, wenkte hij me enthousiast. Onze chauffeur pakte mijn koffer, gooide de weekendtas van Mike over zijn schouder en ging vervolgens ons voor, naar buiten. We liepen de enorme rij taxi's voorbij. Mijn aandacht was volledig op Mike gericht; niet alleen omdat hij mijn vriend was, maar ook omdat Mike voortdurend omdraaide en stopte om te kijken wat er allemaal om hem heen gebeurde en ik niet wilde dat hij in zijn enthousiasme ergens tegenaan zou lopen.

Toen we de hoek om gingen stond daar een grote witte stretched limo. Toen de man richting deze auto liep kreeg Mike in de gaten dat dit ons vervoersmiddel zou zijn. "Wauw!!! Wat een gave kar! Gaan we daar echt mee rijden?!" Nadat Mike in de auto was gestapt ging hij direct achter de chauffeur zitten en al gauw waren de twee in druk gesprek over de prestaties van de limosine. Ik bezag het tafereel van achteruit en genoot van elke seconde. De verrassing was geslaagd: Mike was volstrekt gelukkig en ik dus ook.

Bij het hotel aangekomen werd onze bagage door een bell-boy naar binnen gesjouwd; Mike stond aan de stoeprand en keek met open mond omhoog naar de wolkenkrabbers in de omgeving. Ik trok Mike aan zijn arm: "als je nog bij mij op de kamer wilt, zul je wel mee naar binnen moeten". Bij de receptie ging ik de formulieren invullen terwijl Mike de wandschilderingen in de lobby stond te bekijken. Toen ik bij Mike's formulier onze "relation" moest invullen, twijfelde ik even. Ik keek in de richting van Mike en die antwoordde door met een grote lach op zijn gezicht naar me te gaan zwaaien. Dat deed me besluiten gewoon de waarheid in te vullen: 'boyfriend'. De receptionist keek de formulieren vluchtig door en borg ze vervolgens zonder dralen op. Een andere man ging ons voor naar de lift, op weg naar onze kamer. De ingang van onze kamer was op de 16e etage. Voor hij de deur opende, gaf hij zowel Mike als mij een soort van creditcard. Deze konden we gebruiken om de deur van onze kamer te openen en in het restaurant en bar af te rekenen.

Boven wachtte ons nog een verrassing: Sandra bleek een van de twee penthouses van het hotel voor ons te hebben gereserveerd! De man leidde ons rond door de woonkamer en de een verdieping hoger gelegen bad- en slaapkamer. Mike, die de hele reis voortdurend aan het praten was, was helemaal stil van de overdaad waar we een weekend lang samen gebruik van mochten maken. Nadat de man alles had uitgelegd, gaf ik hem een paar dollar waarna hij de deur achter zich sloot. De deur was nog maar amper gesloten, of Mike sprong in mijn armen en gaf me een dikke zoen. "Dit is zoooo gaaaaaf...." Op tafel stond een vaas met daarin twee rode rozen. Op het kaartje stond 'geniet ervan samen! Sandra'. We namen ons meteen voor om voor Sandra iets moois uit the Big Apple mee te nemen als bedankje. Ik besloot te kijken wat er in de mini-bar stond; Mike liep intussen naar de slaapkamer. Met een glas wijn in de hand ging ik voor het raam staan en keek over de ontwakende skyline van New York uit. Ik vroeg me af hoe vaak ik al voor de ramen van hotels had gestaan. Honderden keren waarschijnlijk. Groot verschil was dat ik nu niet alleen was; ik had iemand bij me die me totaal vertrouwde en zich helemaal aan me had overgegeven. Ik nam me voor dit goed in mijn achterhoofd te houden en Mike de ruimte te geven om zichzelf te zijn en hem vooral niet te sturen.

Nadat ik mijn glas had leeggedronken, ging ik eens kijken wat mijn vriend aan het uitspoken was. Toen ik de slaapkamerdeur opende, zag ik in het vertrek allerlei kledingstukken verspreid op de grond liggen. Door de kier die de badkamerdeur had opgelaten, viel licht in de slaapkamer. Ik liep de badkamer binnen.

Mike lag in bad, te midden van een heleboel schuim, te zappen op de TV die aan het voeteneind in de muur was gebouwd. Zijn gouden halsketting en zijn oorbellen glinsterden van het vocht. Ik ging op mijn knieeen langs het bad zitten en gaf Mike een zoen. Tegelijk legde ik mijn rechterhand op zijn buik en streelde onder het zoenen naar beneden. Net voordat ik zijn pik zou raken, pakte Mike mijn hand en legde deze terug op zijn borstkas. "Niet te snel, mannetje. En bovendien: snoepjes worden alleen maar lekkerder als je er vanaf blijft" sprak Mike met een schoolmeestersaccent. Gemaakt teleurgesteld gooide ik een volle hand water in zijn gezicht en liep vervolgens snel de badkamer uit en ging languit op mijn buik op bed liggen. Niet veel later sprong Mike ineens op mijn rug en begon me van achter in mijn nek te zoenen. Nu was het mijn beurt om 'hard to get' te spelen en mikte hem met een zwaai aan de andere kant van het bed. "Kom, we gaan de omgeving verkennen". Toen de deuren van de lift zich sloten, draaiden we beiden direct naar elkaar toe en begonnen elkaar diep te zoenen. Mike begon in mijn kruis te wrijven; ik kneedde de billen van Mike. Veel te snel klonk de bel van de lift ten teken dat we beneden waren.

We liepen Madison Avenue op en kwamen op een gegeven moment langs the Sports Authority, een enorme winkel met allerlei sportartikelen. "Kom, gaan we hier een goeie pet voor je kopen" zei ik tegen Mike. Niet veel later had Mike een mooie pet gekocht en zette deze direct op. "He joh, die pet past toch niet bij de kleren die je nu aan hebt?" Mike keek me met kleine oogjes aan en imiteerde mijn stem: "He joh, die vent past toch niet bij de jongen die je nu bent?". We schoten beiden in de lach en liepen daarna rustig verder, Mike de kans gevend om met zijn ogen en oren zoveel mogelijk indrukken van de voor hem onbekende wereldstad op te zuigen. Ik liet Mike kiezen wat we gingen eten. Ik had te kunnen weten: de puber was niet onder de indruk van de vele specialiteitenrestaurants die we al gepasseerd waren, maar wilde uitproberen of de Mac Donalds in New York hetzelfde smaakte als in Nederland. Overtuigd liep Mike bij de eerste de beste zaak naar binnen en even later hadden we een dienblad vol junkfood voor ons staan. Na de snelle hap vervolgden we onze weg door de buurt waarin ons hotel gevestigd was, bekeken de wolkenkrabbers en bestelden wat te eten of te drinken als we daar zin in hadden. Inmiddels was het gaan schemeren. "Zullen we terug gaan naar het hotel? Ik heb genoeg indrukken opgedaan voor vandaag..." vroeg Mike. Toen de deuren van de lift zich sloten, pakten we elkaar wederom beet en zoenden elkaar diep.

Ik stopte de toegangskaart in het slot op onze kamerdeur. Mike pakte me toen ik de deur opende van achter bij mijn pik en fluisterde "ik ben vannacht voor jou" in mijn oor. Snel stapte ik naar binnen. In de gang kwam mijn karate-ervaring me goed van pas: ik zwaaide Mike met zijn rug tegen de muur en schopte de deur dicht. We keken elkaar even aan waarna ik Mike wild begon te zoenen. Gehaast knoopte ik Mike's blouse los en begon direct zijn tepels te zoenen en te zuigen. Ik pakte Mike's polsen beet en drukte deze boven zijn hoofd tegen de muur. Weer zoenden we diep. Ik liet al mijn schroom varen en trok zijn blouse van zijn lichaam en smeed deze van een afstand de kamer in. Ik ging vervolgens op mijn knieen zitten en trok zijn broek en boxershort in een keer op zijn enkels. Nadat ik was opgestaan en hem weer zoende, pakte ik met een hand zijn snel harder wordende pik vast en begon zijn ballen te masseren. Mike kleedde vervolgens mij uit. Ik zakte al zoenend over zijn hele lichaam naar beneden en zoog, bij zijn pik aangekomen, deze direct naar binnen en begon hem stevig te pijpen. Net voordat Mike klaarkwam, trok hij zijn pik uit mijn mond. Vragend keek ik omhoog en stond op.

Mike pakte mijn hand en liep vervolgens met mij de kamer door, de slaapkamer in. We spraken geen woord. Dat was ook niet nodig: we begrepen elkaar volkomen en wisten allebei wat er zou gaan gebeuren. Ik keek naar Mike's schitterende bruine rug en stevige, gespierde billen toen we de slaapkamer betraden. Ik draaide me vervolgens om en sloot de deur van de slaapkamer.

Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas III

Bericht door Pringles1 » zo 23 aug 2020, 16:23

Ik was zo geil dat ik alle aarzelingen - voor zover Mike die de afgelopen tijd al niet weggenomen had - liet varen. Ik draaide me om naar het bed. Mike was inmiddels op zijn rug op het enorme bed gaan liggen. Terwijl zijn ogen elke beweging van me volgden, trok Mike langzaam zijn pik nog stijver dan hij al was. Ik liet me langs Mike op het zachte bed vallen en keek Mike aan. Langzaam kwamen onze hoofden naar elkaar toe; we openden onze monden en onze tongen vonden elkaar. Onze handen waren overal; het lichaam van Mike was zo aantrekkelijk dat ik niet wist wat ik als eerste wilde voelen of strelen.

Mike onderbrak onze zoen. Met zijn gezicht dicht tegen dat van mij keek ik in zijn prachtige ogen. "Ik wil dat je me vannacht echt tot je vriendje maakt. Ik verlang er al een hele poos naar. Ik wil je in me voelen..." Ik knikte Mike toe: ik wilde niets liever. Ik zoende Mike opnieuw en daalde langzaam maar zeker af, tot ik bij zijn inmiddels kloppende pik kwam. Zijn eikel nam ik in mijn mond, zijn stam trok ik af; de verwen-manier waarvan Mike me meermalen had verzekerd dat dat de lekkerste voor hem was. Mike begon zich langzaam om zijn as te draaien. Ik was zo geconcentreerd bezig met het verwennen van de lekkerste pik ooit, dat ik dat me pas realiseerde toen Mike mijn arm, waar ik op steunde, wegtrok. Direct daarna voelde ik een tong zachtjes over mijn eikel gaan. Er trok een siddering door mijn hele lichaam.

Mike deed het zo goed, dat ik veel moeite moest doen om niet direct klaar te komen. Ik probeerde me te concentreren op dingen die mijn geilheid zouden beperken maar dat was onbegonnen werk met de heerlijke pik en ballen van Mike in mijn mond en handen. Ik trok daarom mezelf terug uit de mond van Mike en draaide me om. Mike gooide me op mijn rug en ging tegen me aan liggen. "Hoe wil je dat ik het doe" vroeg ik Mike. Mike dacht even na en gaf toen als antwoord "liggend op mijn rug met mijn voeten op je schouders. Dan kom je diep en kan ik je zien genieten..."

Ik lachte nog een keer naar Mike en begon voorzichtig met een vinger de anus van Mike op te rekken. Op het moment dat ik een vingerkootje bij Mike naar binnen had gedrukt, kwam hij dichter tegen me aan liggen en begon me te knuffelen. Ik haalde mijn vinger terug, maakte twee vingers nat met wat speeksel en herhaalde mijn actie. Enkele minuten lang was ik voorzichtig met mijn vingers in en uit Mike aan het bewegen, totdat Mike mijn hand vastpakte en zich naar me toe draaide. "Volgens mij ben ik er klaar voor. Ik wil dat je in diep me klaar komt. Ik wil het. Ik wil het nu." Ik keek Mike aan. "Weet je het zeker? Het doet heel erg pijn de eerste keer". Mike knikte beslist. "jij bent mijn vriend en dit is het laatste wat nog tussen ons in staat. Ik wil aan onze vriendschap nog een extra dementie toevoegen. En ik wil dat jij me neemt. Vanavond. Hier. Nu."

Ik gaf Mike nog een zoen die hij heftig beantwoordde. Ik rolde Mike op zijn rug, pakte een kussen en zette dat net boven zijn billen, zodat zijn geschoren anus nog prominenter in mijn gezichtsveld verscheen. Ik had condooms meegenomen, maar Mike had ze met een besliste toon afgewezen; qua anale sex waren we beiden nog maagd en Mike wilde zo veel mogelijk van me voelen en was vooral heel nieuwsgierig naar hoe het zou voelen om mijn zaad in zich te voelen spuiten.

Ik keek Mike nog een keer aan. Enkele weken geleden had ik me er bijna bij neergelegd dat ik altijd alleen zou blijven en nu stond ik op het punt een fantastische knul van 17 helemaal tot de mijne te maken. Ook al wilde mijn instinct zich direct op en in Mike dringen, ik wilde het vooral ons gezamenlijke moment maken en was bovendien bezorgd om de pijn die ik Mike in de komende minuten zou gaan bezorgen. Net voordat ik Mike op zijn rug had gelegd, had hij mijn pik met zijn tong tot het uiterste gebracht. Ik was er klaar voor. Aan het gezicht van Mike kon ik zien dat hij naar het moment verlangde. Ik ging op mijn knieen voor Mike zitten en zette mijn eikel voor zijn anus. Heel voorzichtig raakte ik hem en drukte vervolgens voorzichtig mijn eikel naar binnen. Ondanks dat ik veel speeksel had gebruikt en Mike zelf ook behoorlijk nat was geworden, zag ik aan het gezicht van Mike dat hij behoorlijk pijn leed. Ik boog daarom voorover en gaf hem een zoen. De ogen van Mike waren vochtig; het moest erg pijn doen. Ik zag echter ook kippenvel op zijn armen, als teken dat hij genoot.

Ik zette mezelf nog wat steviger voor Mike en drukte voorzichtig verder. Niet veel later zat ik tot mijn ballen in Mike. Het was ons gelukt. Mike keek me met zijn karakteristieke glimlach aan. "Zit je er helemaal in?" Ik knikte. Mike glunderde. Heel langzaam trok ik mezelf een stukje uit Mike en drukte me vervolgens weer langzaam naar binnen. Het leek erop dat Mike me steeds beter kon handelen. Toen ik voor het eerst zijn heerlijke lichaam binnendrong was Mike doodstil geweest. Nu begon ik voorzichtige zuchten en kreunen te horen, ten teken dat de grootste pijn verdwenen was en Mike begon te genieten. Zijn lichaamstaal was voor mij duidelijk: Mike wilde sneller. Ik voldeed aan zijn verzoek. "Harder! Ik wil je voelen!" riep Mike me toe. Steeds sneller en harder stootte ik in Mike. Beiden begonnen we steeds harder te kreunen en ik voelde dat mijn ballen op uitbarsten stonden. Mike zette zijn nagels in mijn rug. Mijn laatste stoot ging tot het diepste punt waar ik mezelf in Mike kon brengen en ik kwam met een luide schreeuw diep in Mike klaar. Ik voelde dat Mike op mijn hoogtepunt zijn kringspier aanspande, hetgeen voor ons beiden een extra sensatie teweegbracht.

Ik kwam heel langzaam terug in de realiteit; ondanks dat ik toch een goede conditie had, had deze eerste neukpartij met Mike me totaal uitgeput. Ik haalde voorzichtig mijn pik uit zijn anus en viel happend naar adem in zijn armen. Mike begon, na enkele minuten stil en bewegingsloos tegen elkaar te hebben gelegen, voorzichtig over mijn rug te strelen. Ik hief mijn hoofd op en keek in de glinsterende ogen van mijn vriend. "Dank je wel. Hier heb ik op gewacht. Ik zal het nooit vergeten". Ik gaf Mike een zoen en Mike sloeg zijn armen om me heen. We bleven nog even liggen, maar Mike stond op een gegeven moment op en liep richting de badkamer. Ik volgde hem direct, hetgeen een niet-begrijpende blik op het gezicht van Mike opleverde.

Voordat hij de badkamer in kon gaan, zette ik Mike met zijn rug tegen de deurpost; mijn handen waren al bezig de pik van Mike weer tot leven te brengen. Ik ging op mijn knieen voor hem zitten. Mike begreep me: hij zette zijn voeten verder uit elkaar en stak zijn stijve pik naar voren. Ik hapte toe. Dit had hij wel verdiend.

Ik werd langzaam wakker van een zacht krakend geluid, dat ik niet kon thuisbrengen. Ik deed mijn ogen open en rolde mezelf in de richting van waar het geluid vandaan kwam. Ik zag Mike, in kleermakerszit op het bed zitten met een hard broodje in zijn hand. Het gekraak kwam van het kauwen van het brood in zijn mond. "Goerummorgnuuh!!!" riep Mike met toe met een guitig gezicht en nam nog een hap. Ik zag een tafeltje op wieltjes langs het bed staan; gedekt met zwaar wit linnen en daarop een paar schalen vol met luxe broodjes, croissants, fruit en glazen bakjes met daarin kwark en yoghurt. Een champagnekoeler met daarin de karakteristieke groene fles gevuld met San Pellegrino bronwater maakte het ontbijtbuffet compleet. "Hoe kom jij hieraan?" vroeg ik Mike. "Ik werd wakker en heb even liggen wachten totdat jij je ogen ook open zou doen. Blijkbaar heb ik je zo uitgeput gisteravond - Mike trok er een gemeen gezicht bij - dat dat een eeuwigheid leek te gaan duren. Ik heb toen in de hotel-guide gekeken en roomservice gebeld. En toen de bel ging, heb ik de deur open gemaakt. Tast toe, het is heerlijk".

Het viel me ineens op dat Mike helemaal naakt op het bed zat. Ik keek de kamer rond, maar zag nergens kleren van Mike liggen en de dikke badjassen hingen nog in de badkamer. Het leek alsof Mike mijn gedachten kon lezen. Op een toon zoals alleen een echte puber kan aanslaan, vertelde hij dat hij de deur van onze kamer al had opengemaakt voordat hij zich realiseerde in Adamskostuum te zijn gehuld. "Het was trouwens wel een hele lekkere knul, die het karretje binnen kwam brengen. Ik zag een teleurstelling op zijn gezicht toen hij jou in ons bed zag liggen. Ik had 'm graag een fooi willen geven, maar ik zag zo snel je portemonnee niet liggen. Ik denk echter dat het uitzicht fooi genoeg voor hem is geweest!" en stak vervolgens zijn tong naar me uit voordat hij een nieuwe hap nam.

Ik schrok er wel van. Mike was immers nog minderjarig en familie-leden liggen niet samen in een bed en al helemaal niet zonder kleren. Nu wist ik wel dat in dure hotels de privacy van gasten goed werd beschermd, maar als de bediende beneden zou gaan rondbazuinen dat er een man en een jongen van meer dan alleen de stad genoten zou het misschien in dit preutse land problemen op kunnen leveren. Ik realiseerde me dat ik aan de situatie nu niets meer kon veranderen en vertrouwde dan maar op de discretie van het hotel en bewoog me richting Mike.

Ik gaf hem een zoen. "Goedemorgen schat. Heb je lekker geslapen?" Mike trok een vies gezicht. "Je ligt nooit stil in bed. Heb ik me eindelijk eens lekker tegen je aan genesteld, draai je weer om en kan ik weer opnieuw beginnen." We aten de broodjes op en ik liep naar de badkamer om me te gaan douchen. Ik opende het deurtje van de douche-cabine en toetste de gewenste temperatuur op het display in. Toen ik me omdraaide, keek ik recht in het gezicht van Mike. "Hoe vond je het vannacht? Was het lekker?" vroeg Mike en en keek me verwachtingsvol aan. Ik slikte. "Het was geweldig. Ik wist niet dat 'all the way' met jou zó lekker was". Mike pakte me vast en trok me zachtjes uit de douche. "Dat komt dan mooi uit. Hoogste tijd voor de tweede ronde" en hij stapte naar de spiegelwand die van de bovenkant van de wit-marmeren wastafel tot aan het plafond reikte. Ik zette de douche uit: ik ging opnieuw sex met hem hebben en de gedachte dat ik alles in de manshoge spiegel zou kunnen zien deed mijn pik direct keihard steigeren.

Ik pakte Mike bij zijn schouders en boog me naar voren om hem te gaan zoenen en net als gisteren langzaam naar de climax toe te gaan werken. Het werd me echter direct duidelijk dat Mike andere plannen had: hij draaide zijn rug naar me toe, zette zijn voeten uit elkaar en stak zijn heerlijke achterwerk naar me toe. Doordat hij met zijn handen de rand van de wastafel vastpakte, spanden zijn armspieren zich en zijn mooie, zongebruinde huid stak schitterend af tegen het witte marmer. Ik ging achter Mike staan en pakte met mijn rechterhand zijn half stijve pik vast. Ik maakte de vingers van mijn linkerhand nat met Mike's speeksel en begon zijn anus opnieuw op te rekken; eerst een vinger en na een tijdje twee. Ik bleef Mike aftrekken en ik zag in de spiegel dat Mike langzaam naar een hoogtepunt ging - het was trouwens ook hoorbaar want de echo in de badkamer van zijn toenemend gekreun werd steeds luider. Ik zoende hem in zijn nek en verhoogde het tempo van mijn rechterhand. Met een harde schreeuw kwam Mike klaar; er volgde nog vier stoten in de muis van mijn hand; elke stoot werd begeleid door een harde kreun. Mike pakte mijn hand vast en smeerde zijn sperma uit over zijn borstkas en fluisterde dat hij nu een excuus had om straks samen met me onder de douche te gaan.

Ik voelde dat Mike voldoende soepel was om voor de tweede keer gepenetreerd te worden. Ik zette mijn eikel tegen zijn anus en drukte mezelf voorzichtig naar binnen. Het ging al wat makkelijker dan vannacht. Mike had me in woord en gezichtsuitdrukking duidelijk gemaakt dat ik me vooral niet moest inhouden en toen ik merkte dat Mike me een stuk makkelijker kon hebben dan de eerste keer, begon in steeds sneller in Mike te stoten. Ik pakte Mike van achter bij zijn tepels en daalde langzaam af naar zijn pik, die weer keihard was. Zonder te aarzelen begon ik hem direct voor de tweede keer te verwennen. Ons liefdesspel werd steeds ruwer, hetgeen geaccentueerd werd door het steeds wilder rondzwiepen van zijn zware gouden halsketting. Ik zag in de spiegel dat de rand van het bad heel breed was en dat bracht me op een idee. Ik drukte mezelf zo diep mogelijk in hem en trok Mike vervolgens voorzichtig achterover. Mike trok zijn rechterknie op en ik sloeg mijn arm onder zijn rechterbovenbeen. De beperkte ruimte die mijn stijve pik in Mike had, werd hierdoor nog wat verkleind en dat maakte het genot nog groter. Voorzichtig ging ik op de rand van het bad zitten - een been erin en een been erbuiten - en zette mijn rug tegen de muur. "Dit is niet lekker, ik kan je zo niet zien" zei Mike en stond op en draaide zich om. Hij pakte mijn pik vast, zette deze zelf weer voor zijn anus en ging vervolgens langzaam zitten. Ik voelde zijn voorvocht op mijn buik lopen toen Mike steeds sneller op en neer bewoog. Hij sloeg zijn hoofd naar achter en zijn ketting vloog van links naar rechts om zijn hals. De onmiskenbare. specifieke geurmix van Mike - deodorant, zweet en geilheid - vulde opnieuw mijn neus en gaf me nieuwe energie. Niet veel later drukte Mike zich diep op mijn pik en wachtte totdat ik opnieuw mijn sperma met kracht bij hem naar binnen spoot. Mike legde hijgend zijn hoofd op mijn linkerschouder en het zweet liep vanuit zijn oksels over zijn borst naar beneden: nu was Mike degene waarvoor de inspanning het zwaarst was geweest. Mike bracht zijn neus tot bij die van mij en keek me diep in mijn ogen. "Beloof je dat we dit nog heel vaak zullen doen? Het is zoooo lekker..." Ik kon niets anders dan heftig knikken.

Ik had me voorgenomen om Mike nader met New York te laten kennismaken en liet de concierge een tour boeken. Mike stond intussen bij de draaideur met een van de personeelsleden te praten. Aan de gebaren en de blikken kon ik opmaken dat ze het over mij hadden. Wat Mike aan het vertellen was kon ik niet horen, daarvoor was de afstand net te groot. Toen we buiten op de tourbus stonden te wachten, vroeg ik wie de jongen was waarmee hij daarnet stond te praten. "Die knul heeft vanmorgen ons ontbijt gebracht. Hij gaf me een compliment voor mijn... je weet wel." Mike trok er weer zo'n gezicht bij waaruit je niet kon opmaken of hij het nu meende of niet. Mijn ervaring met Mike had me intussen al geleerd dat het waarschijnlijk wel waar zou zijn. Weer verwonderde ik me erover dat het me nu eigenlijk helemaal niks kon schelen: Mike en ik waren stapelgek op elkaar en als iemand daar problemen mee had had deze pech gehad.

De tour deed de gebruikelijke trekpleisters aan: met de boot naar Ellis Island en Statue of Liberty, langs de TV-studio's, Central Park, Times Square, de plek waar ooit het WTC stond, China Town en tenslotte naar het Empire State Building. Toen we uit de laatste lift naar boven stapten, kwamen we in een ruimte waar je op verzoek op de foto kon. Mike was vanzelfsprekend niet te houden en trok me mee in de richting van de gereedstaande fotograaf. Met een arm om elkaars schouder werden we door hem vereeuwigd. Het waaide enorm op het Observatory op de 86e verdieping. Mike keek met open mond uit over de enorme stad. In het begin van de tour hadden we beiden voortdurend geloerd op een mogelijkheid om even aan elkaar te zitten; onze groep bleef echter voortdurend bij elkaar waardoor we al snel besloten te wachten totdat we weer terug zouden zijn in onze hotelkamer. Met het tasje met de foto's stevig in zijn hand stapte Mike uit de bus die ons voor het hotel afzette. Eten en de ijshockeywedstrijd in de Madison Sqare Garden stonden nog op het officiele programma. Plus wat Mike wellicht nog in petto had... Snel liepen we naar binnen.

Een blik op mijn horloge leerde ons dat we op moesten schieten om op tijd voor de ijshockey-wedstrijd te zijn. Ik zag aan het gezicht van Mike dat hij eigenlijk helemaal geen zin had om nog op pad te gaan, maar hij wist dat het bezoek aan een ijshockey voor mij een hoogtepunt van ons weekend zou zijn en schikte zich in zijn lot. Na een snelle hap in een sushi-zaak om de hoek liepen we Madison Square Garden in en zochten onze plaatsen op. Gedurende de wedstrijd merkte ik dat ik mijn aandacht niet bij de wedstrijd kon houden. De oorzaak daarvan zat langs me, druk doende met zich verbazen over wat hij allemaal om zich heen zag, cola drinken en stukken pizza eten. Een teken van affectie geven leek ons hier geen goed plan, vandaar dat we ons als vader en zoon gedroegen. Ik was eigenlijk blij dat de wedstrijd voorbij was en we terug konden naar het hotel.

Mike liet zich languit op het bed vallen. Ik besloot om nog even onder de douche te gaan staan, voordat ik naast Mike in bed zou kruipen. Toen ik gedouched was, liep ik, mijn haren drogend, terug de slaapkamer in. Ik wilde wat tegen Mike zeggen, maar ik zag net op tijd dat hij in slaap was gevallen, met zijn prachtige glimlach op zijn gezicht. Ik besloot Mike niet wakker te maken, kleedde me aan en sloop op mijn tenen de slaapkamer uit. Ik zette in de woonkamer de TV aan met het geluid uit en ging op de bank liggen. Niet veel later viel ook ik in slaap, maar niet voordat ik een wake-up call had ingesteld: morgenochtend ging immers ons vliegtuig naar Nederland!

Ik werd wakker na een dromerige nacht. Even was ik mijn orientatie kwijt en vroeg me af waar ik eigenlijk was. Het antwoord toverde een grote lach op mijn gezicht en deed me vol energie opstaan; ik was benieuwd of Mike al wakker was. Toen ik de deur van de slaapkamer opende, werd Mike langzaam wakker. Toen hij me zag staan werd ook zijn gezicht even vrolijk, maar hij trok direct daarna een pruillip: "waarom heb je niet bij mij geslapen vannacht?" Ik antwoordde dat ik hem bij het verlaten van de badkamer slapend had aangetroffen en niet wilde dat hij wakker zou worden. "Wil je dat dan nooit meer doen? Als het aan mij ligt slaap ik echt nooit meer alleen..."

We besloten op straat te ontbijten en hadden verder nog één ding op onze 'to do list' staan, namelijk een cadeau voor Sandra kopen als dank voor het fantastische weekend dat we samen mochten beleven. Mike had inmiddels bij zijn 'ontbijt-vriend' uitgevlooid dat het grootste warenhuis in de buurt dat van Macys was. We liepen de enorme zaak binnen; ik had Mike gevraagd om het kado uit te zoeken daar hij immers veel meer ervaring met vrouwen had dan ik. Bij de parfumerie-afdeling vond Mike een geurtje dat hij passend vond voor mijn secretaresse. Ik betaalde en Mike nam het mooi ingepakte cadeau in ontvangst. Hij wilde richting uitgang lopen, maar ik dirigeerde hem richting de sieradenafdeling.

Bij het 'watches-department' aangekomen pakte ik Mike bij zijn arm en draaide hem naar me toe. "Ik wil je nog een keer zeggen dat ik het een wereld-weekend vond en dat ik met de minuut gekker op je wordt. Als dank wil ik dat je een horloge uitzoekt. Kies het horloge dat je het mooiste vind." Ik merkte aan Mike dat hij allerlei bezwaren wilde gaan spuien, maar ik was hem voor. "Geen gemaar. Je zult ook wel moeten, want met ingang van nu mag je geen horloge meer van me lenen en vertel ik je ook niet meer hoe laat het is". Mike keek me aan en vroeg of het echt waar wat was ik zei.
"Ja natuurlijk! Je bent voor mij onbetaalbaar. Van buiten, maar zeker ook van binnen". Mike merkte direct dat je mijn opmerking ook van een dubbelzinnige ondertoon kon voorzien en maakte aanstalten dat ook te gaan doen. Om dat te voorkomen, een bediende was al belangstellend onze richting op gelopen, gaf ik Mike een knipoog en draaide toen snel van hem weg. Mike liep voorzichtig langs de vitrine-kasten en keek goed rond. Ik merkte dat hij grote moeite had om een keuze te maken. Mike vroeg me meermalen welke ik zou kiezen, maar ik vertelde hem dat ik mijn oordeel pas zou geven als hij een keuze had gemaakt; ik wilde per se dat hij zijn eigen keuze zou maken en zich niet zou laten beinvloeden door mij.
Na een half uur had hij zijn keuze gemaakt: hij koos een robuuste maar heel modieuze zwart-zilveren TAG Heuer. Mike schrok zich rot toen hij zag wat het horloge kostte maar ik had mijn creditcard al aan de cassiere gegeven. "Zou je hem niet om doen, slimmerik?" wierp ik hem spottend toe. Glunderend deed Mike zijn cadeau om zijn linkerpols. "Kom, we moeten gaan. Tijd om terug te gaan naar Nederland" Mike knikte. "Jammer, ik had hier met jou nog wel langer willen blijven".

De rit naar het vliegveld, het inchecken en het boarden verliep zonder problemen. We merkten wel dat we allebei doodop waren en besloten na een drankje te gaan slapen. Langs ons zat een ouder Nederlands echtpaar, dat luid alles en iedereen afkraakte. Ik zag aan Mike dat hij zich daar rot aan ergerde. Ik vroeg Mike of hij het een leuk weekend had gevonden. Duidelijk hoorbaar voor onze buren gaf Mike als antwoord "ja, het was heel fijn. Ik ben echt heel lekker door je geneukt". De vrouw, die het dichtst bij ons zat, viel midden in een zin stil en keek mij vervolgens vernietigend aan. Toen ik daarvan - en van de blik op Mike's gezicht- in de lach schoot, werd de vrouw nog bozer. "Stelletje viezerikken!" riep ze ons met een van afkeer vertrokken gezicht toe. Lachend draaiden we ons in onze dekentjes en kropen dicht tegen elkaar aan. We wensten elkaar uiteraard luidruchtig en heel fout welterusten. Ik viel direct daarna in slaap.

Ik werd wakker gemaakt door Mike. "Welkom terug in Nederland en jawel, het regent!". Ik knipperde met mijn ogen en vroeg we af waar we precies waren. Het bleek dat we al bij de terminal stonden op Schiphol. We pakten onze jassen aan die door de nog steeds glimlachende stewardess werden aangereikt en liepen vervolgens de slurf in, op weg om onze bagage op te halen. Mike liep stevig door, hetgeen me de kans gaf om de ogenschijnlijk zelfverzekerd doorstappende Mike eens rustig van achter te bekijken. Hij had een zwart zijden pak van mij aangetrokken. Zijn blonde stekels en gouden oorbellen pasten daar op de een of andere manier uitstekend bij. Het was me al eerder opgevallen dat Mike behoorlijk modebewust was en stijlen die eigenlijk niet bij elkaar hoorden, toch erg goed met elkaar kon combineren.

Onze bagage was er snel en de douane gunde ons geen blik waardig. Nadat we de aankomsthal waren binnen gelopen, ging de mobiele telefoon van Mike af. Mike schrok toen hij in het display de naam van degene zag die belde. "Oh oh... dat zijn mijn ouders..."

Ik zag Mike twijfelen of hij wel op zou nemen. Ik legde een hand op zijn schouder. "Pak hem nu maar gewoon. Ze zullen zich wel ongerust maken". Mike knikte en drukte op het groene hoorntje. "Met Mike..." hoorde ik hem zeggen, met een trilling in zijn stem. In zette een paar passen opzij, omdat ik hem wat privacy wilde gunnen. Ik zag aan Mike dat het gesprek niet prettig verliep: hij trok er een paniekerig gezicht bij. Op het moment dat hij het gesprek beeindigde, liep ik direct naar hem toe. Mike sloeg zijn armen om me heen en begon te huilen. Ik vreesde dat het moment waar ik al een hele tijd bang voor was, namelijk dat zijn ouders onze relatie eerder zouden opmerken dan wij het hen hadden verteld, was aangebroken. Ik liet Mike rustig uithuilen en beperkte me tot het langzaam strelen van zijn rug. Toen hij wat bedaard was, ontworstelde ik me aan zijn omarming en pakte zijn gezicht in mijn handen.

"Mijn oma ligt in het ziekenhuis. Ze is vrijdagavond gevallen en heeft een heleboel gebroken. Mijn ouders zijn direct teruggekomen van vakantie en hebben de hele tijd geprobeerd mij te bellen, maar ik nam niet op. En toen ze thuiskwamen was ik er niet. Ik heb een heleboel uit te leggen denk ik..." Ik gaf Mike een kus op zijn voorhoofd en mijn zakdoek om zijn tranen te drogen. "Weet je in welk ziekenhuis je oma ligt?" Mike knikte traag. "Nou dan gaan we daar direct naartoe. Kom op, we gaan!"

In de auto op weg naar het ziekenhuis was het onwezenlijk stil, maar ik was ervan overtuigd dat Mike's hersens momenteel overuren draaiden. Ik wist dat Mike en zijn oma een speciale band hadden met elkaar; wat hij thuis aan geborgenheid mistte, had hij bij zijn oma gevonden. We reden de parkeerplaats op en ik stopte gehaast mijn auto voor de ingang. Mike zuchtte diep. Ik zocht oogcontact met hem. "Mike, het lijkt me nu even beter als ik niet mee naar binnen ga. Jij en je ouders moeten er nu vooral voor je oma zijn en daar hoor ik nu nog niet bij, misschien later. Ik neem je tas wel mee en gooi je spullen bij mij in de was. Doe wat jij vind dat je moet doen, ik sta altijd achter je welke beslissing je ook neemt."

Ik zag dat Mike's ogen weer nat werden en kreeg het zelf ook te kwaad. "Ga nu, je oma ligt op je te wachten" zei ik. Ik probeerde met deze opmerking een gevoel van vertrouwen bij Mike over te brengen, maar in Mike';s gezicht zag ik vooral verwarring. Mike gaf me nog een zoen, stapte toen uit en liep direct de draaideur van het ziekenhuis in. In tranen reed ik de parkeerplaats af, op weg naar mijn huis. Ik was er van overtuigd dat dit het einde van ons was, nog voor het werkelijk was begonnen...

Sandra had me verteld dat ze zondagochtend weer uit mijn huis zou vertrekken, dus ik kwam aan in een leeg, stil huis. Ik probeerde mijn zinnen te verzetten door de dagdagelijkse dingen op te pakken: koffie zetten, onze kleren in de was gooien en de TV aanzetten. Met een kop koffie in mijn handen stond ik voor mijn tuindeuren naar buiten te staren. Het gevoel Mike te hebben verloren maakte me verdrietig. Ik was ook boos op mezelf; alles was wel heel erg snel gegaan en ik had het allemaal laten gebeuren. Ik herinnerde me echter ook de leuke momenten die we samen hadden doorgebracht en zag het gelukkige, lachende gezicht van Mike kraakhelder op mijn netvlies staan. Op dat moment ging mijn telefoon. "Private call" verscheen op het display. Met een trillende hand nam ik op. Ik hoorde een mannenstem aan de andere kant van de lijn.

"U spreekt met Frits van Weem, de vader van Mike. Zou u nu direct naar het ziekenhuis kunnen komen? Wij willen met u praten". Van mijn grote zelfvertrouwen was helemaal niks meer over. Ik slikte. "ja... ja ik kom er aan". Mijn hart sloeg in mijn keel. "Wij zijn in kamer 435, op de vierde etage. Tot zo direct". De verbinding werd abrupt verbroken. Een paar ogenblikken stond ik met de telefoon in mijn hand, wezenloos en doodstil voor me uit te staren. Ik zuchtte diep. Ik, die altijd overal een pasklaar antwoord of oplossing voor had, stond nu besluiteloos voor zich uit te staren. De blik van Mike na onze eerste zoen kwam me weer helder voor mijn ogen. Ging ik dit allemaal zo maar opgeven? Ik kwam direct in actie: niet voor mezelf, maar voor Mike. Als hij me nodig had moest ik ervoor zorgen dat ik er voor hem was. Ik voelde mijn liefde voor Mike weer volledig oplaaien en rende naar mijn auto, stapte in en reed weg, op weg naar Mike!

In de auto schoten allerlei scenario's door mijn hoofd. Ik probeerde mijn zakelijke instinct te gebruiken voor het bedenken van een passende strategie voor hetgeen me dadelijk te wachten stond, maar realiseerde dat ik liefde zakelijke antwoorden nooit de oplossing waren. Bovendien draaide het niet om mij, maar om Mike. Ik wilde hem steunen, verdedigen, troosten... het maakte me niet uit als ik maar bij hem en er voor hem kon zijn. Toen ik van het parkeerterrein naar de ingang liep besloot ik het allemaal maar over me heen te laten komen en vooral respect te hebben voor alle emoties die de familie zou kunnen hebben.

Uit de lift gekomen op de vierde etage schoot ik een verpleegster aan met de vraag waar ik kamer 435 kon vinden. "Links de gang in, derde deur rechts. Houdt u er wel rekening mee dat mevrouw van Weem heel zwak is. U mag er maar even bij zijn." Ik bedankte haar en volgde haar aanwijzingen. De deur was stond op een kier. Ik voelde een beklemmende gelijkenis met toen ik voor de deur van Wim Daniels stond. Ik klopte en opende toen voorzichtig de deur.

De gesprekken in de kamer verstomden direct en drie hoofden draaiden zich in de richting van de deur. Mike sprong op het moment dat hij me zag uit zijn stoel omhoog, rende naar me toe en sloeg zijn armen om me heen. Hij was zichtbaar blij me te zien. De vader van Mike schraapte op een gegeven moment zijn keel. Mike liet me vervolgens los, waardoor ik de kans kreeg me voor te stellen aan de ouders van Mike. Ik draaide me vervolgens naar de oude dame die in het bed lag. Op het moment dat onze ogen elkaar vonden, brak er een glimlach op haar gezicht door en ze stak haar armen uitnodigend naar me uit. Ik liep op haar af en gaf haar een hand. "Nu zie ik degene die mijn kleinzoon gelukkig heeft gemaakt eindelijk in levende lijve" riep ze, overduidelijk bewust goed hoorbaar voor iedereen die in de kamer was. De vader van Mike nodigde me uit om samen buiten een sigaret te gaan roken. Ook al rookte ik niet, ik begreep de duidelijke hint van hem en volgde hem daarom naar de rookruimte. We stapten zwijgend in de verlaten ruimte.

Mike's vader haalde een pakje sigaretten uit zijn zak en bood er mij ook een aan. Aangezien de zenuwen door mijn keel gierden, overwoog ik even om er een te nemen. Toch sloeg ik af. Mike's vader leek met een nauwelijks zichtbaar schouderophalen mijn weigering als een 'dan niet' te vertalen. Ik besloot te zwijgen: ik vond niet dat ik degene moest zijn die als eerste iets zou zeggen.
"Ik hoop dat je begrijpt dat we nu wel heel veel vragen hebben. Allereerst: we kennen je totaal niet. Jij besluit echter mijn zoon mee te nemen naar de VS zonder dat je dat met ons hebt besproken. Mike draagt ineens hele dure kleren die van jou blijken te zijn en heeft ook nog een heel duur cadeau van je gekregen. Nooit heeft Mike iets gezegd over of hij misschien op jongens zou vallen. Jullie schelen ook nog 10 jaar in leeftijd. Wie zegt dat jij te vertrouwen bent met ons enige kind?" Zonder emotie luisterde ik naar Mike's vader. Alles wat hij zei was of waar of kon ik me goed voorstellen. Ik voelde de grond figuurlijk onder me wegzakken en maakte me op voor de finale klap...

"We merkten de laatste weken dat Mike aan het veranderen was: van een heel timide jongen die teruggetrokken zijn leven leidde, naar iemand die zich steeds meer open stelde. Mijn vrouw en ik hebben ons heel vaak afgevraagd wat daar voor zorgde en hem ook meer dan ons gevraagd of er in zijn leven iets veranderd was, iets wat voor zijn gedragsverandering zorgde. We kregen nooit een duidelijk antwoord van hem. Toen Mike ons straks vertelde dat hij sinds kort echte verkering had zag ik zijn oma gniffelen en Mike op de rand van haar bed trekken. Toen ik vervolgens vroeg hoe het meisje heette, viel Mike stil en keek zenuwachtig rond. Zowel ik als mijn vrouw keken elkaar niet begrijpend aan. Mijn moeder zei vervolgens tegen Mike "zeg het ze maar. Het is goed zo, je hebt een goede keuze gemaakt". En toen kwam het hoge woord eruit: onze zoon is verliefd op een man die tien jaar ouder is dan hem. Hij is homo...

En ik zal eerlijk tegen je zijn, mijn eerste gedachte was dat ik je helemaal in elkaar zou slaan omdat je zonder iets tegen ons te hebben gezegd met mijn minderjarige zoon omgaat, hem meeneemt naar New York en weet ik wat jullie nog meer samen doen... Maar als ik dan zie dat Mike nu heel gelukkig is en je op me overkomt als iemand die Mike respectvol behandeld, denk ik dat het voor iedereen goed is de situatie te accepteren zoals ie is. Maar als ik er ooit achter kom dat je Mike's vertrouwen in jou misbruikt, dan garandeer ik je dat ik je weet te vinden." Opnieuw kon ik me goed verplaatsen in de positie waarin Frits zich bevond. Het was ook best veel ineens wat ze over hun zoon te weten waren gekomen. De laatste zin kwam er heel overtuigend uit.Net als Mike was zijn vader een hele stevige man wiens lichaamstaal duidelijk maakte dat hij deed wat hij zei.

Ik schraapte mijn keel. "Meneer van Weem, ik begrijp uw twijfels en ben u heel dankbaar dat u me de kans wilt geven om mezelf te bewijzen. De twijfels die u heeft, heb ik in het begin ook gehad. De persoonlijkheid van Mike heeft me echter overtuigd dat we bij elkaar horen. Ik ga er in ieder geval mijn uiterste best voor doen dat te bewijzen." Frits drukte de sigaret uit in de vuur-dover. "Kom, we gaan naar binnen. Mike zit op je te wachten verwacht ik".

Toen we de kamer weer in wilden lopen, stonden de moeder van Mike en Mike zelf met hun jas aan bij het bed. De oma van Mike was moe en wilde gaan slapen. Ik gaf de oma van Mike een zoen op haar wang. Ze fluisterde, alleen voor mij hoorbaar, "zorg goed voor mijn kleinkind. Beloof je dat! Je bent een hele goeie jongen..." in mijn oor en streelde vervolgens liefdevol zachtjes met haar duim over mijn wang. Samen liepen we de gang in en stapten in de lift. Mike ging dicht tegen me aan staan; het feit dat zijn oma zich veel beter voordeed dat haar situatie was was duidelijk tot Mike doorgedrongen en deed hem wanhopig zoeken naar houvast.

Alsof ij een duidelijk statement wilde maken, stapte Mike bij mij in de auto en reden we achter de ouders van Mike aan, naar hun huis. Daar aangekomen gingen we in de kamer zitten en dronken koffie. Mike liet vol trots de foto's zien die in New York waren gemaakt en vertelde er enthousiast over. Ondanks dat duidelijk te merken was dat ze nog erg aan de voor hem nogal plotseling veranderde situatie van hun zoon moesten wennen, was vooral bij Mike's moeder ook te zien dat ze blij was dat haar zoon zichtbaar gelukkig was.

Ik zag op de grote statige Friese staartklok in het midden van de kamer dat het inmiddels half twaalf 's avonds was geworden. En ondanks dat ik graag wilde blijven, was het ook tijd om weer aan werk te gaan denken. Ik gaf de ouders van Mike een hand en liep de gang in. Mike sloot de deur van de kamer naar de gang. Bij de voordeur vonden we elkaar in een diepe zoen. "Ik ben echt kei gelukkig" sprak Mike en de twinkeling in zijn ogen was weer helemaal terug. "Bel je me morgen?" vroeg Mike. Ik aarzelde geen moment. "Ja natuurlijk!" Mike lachte, zoende me opnieuw, fluisterde vervolgens "Tot heel snel. Ik verlang naar je..." en kneep met zijn linkerhand zachtjes in mijn kruis. Bang om betrapt te worden opende ik snel de voordeur en verliet het huis, nagezwaaid door Mike. Vanuit mijn ooghoek kon ik zien dat Mike's ouders me door het grote woonkamerraam nakeken.

Met een grote glimlach op mijn gezicht gebeiteld liep ik 's morgens ons imposante kantoorgebouw binnen. Ik zwaaide naar de receptionistes en liep direct door naar mijn kantoor, klikte mijn communicator in de houder en startte mijn laptop op. Omdat ik het hele weekend niet in mijn e-mail had gekeken, wist ik dat ik normaal gesproken tientallen berichten moest hebben ontvangen in mijn mailbox. Ik vond het echter prioriteit hebben om Sandra te bedanken voor ons fantastische weekend en haar het cadeautje te overhandigen wat we samen voor haar gekocht hadden. Ik besloot daarom Sandra te bellen en te vragen of ze langs wilde komen. Niet veel later liep ze mijn kantoor binnen en sloot de deur zorgvuldig achter zich. Ik keek haar glimlachend aan.

"En?" vroeg ze. "Hoe was het in the Big Apple? Was het leuk?" Ik schoot in de lach van haar enthousiasme. "Je hebt ons een superweekend bezorgd Sandra. Het was echt helemaal geweldig. En als dank hebben we een kadootje voor je meegenomen." Ik pakte het pakje uit de binnenzak van mijn overjas en overhandigde het aan haar. "Het is een goeie, Mike heeft 'm namelijk uitgezocht". Nieuwsgierig maakte ze het pakje open. Haar mond viel open. "Wat geweldig! hartstikke bedankt!" Ik vertelde haar in het kort wat we in New York allemaal ondernomen hadden.

"Enne... " vroeg ze. Ik begreep heel goed welke vraag ze eigenlijk wilde stellen, maar ik besloot me van de domme te houden. "Wat bedoel je?" vroeg ik haar. "Nou ja, je weet wel..." Ik glimlachte een keer en zweeg. Ze wist voldoende. "Fijn dat het zo goed tussen jullie gaat. En ja, ik hou mijn mondje dicht. En voor ik het vergeet: als het mag wil ik nog wel een keertje een weekend gebruik maken van je huis. Bryan heeft het hele weekend vrolijk met zijn speelgoed op je loungebank gekampeerd." Ze verliet de kamer terwijl mijn communicator een piepsignaal gaf ten teken dat mijn e-mail was gesynchroniseerd.

Rond negen uur 's avonds stapte ik in de auto. Ik was doodop. Niet alleen vanwege de jetlag die zich hardnekkig in mijn lichaam had genesteld, maar vooral vanwege de vele e-mails, gesprekken en telefoontjes van die dag. Wel was ik blij alles afgehandeld te hebben en reed daardoor met een goed gevoel de poort uit. Ik noemde Mike's naam en ik hoorde dat mijn autotelefoon automatisch Mike's nummer belde. "Heeee schat!!!" klonk het keihard door mijn auto. Ik schrok me rot: ik stond voor een verkeerslicht en er stonden enkele fietsers direct rechts van me. Een van hen keek wel even naar links, benieuwd waar het plotselinge lawaai vandaan kwam. Ik vertelde Mike hoe mijn dag eruit gezien had. "En hoe was jou dag?' vroeg ik hem.

"Morgen weer naar school he. Ik heb daar zo weinig zin in. Laat mij maar op een steiger staan, dan heb ik in ieder geval het gevoel dat ik wat nuttigs doe. Al hoewel, tegen een wastafel aanhangen is soms ook best nuttig heb ik gemerkt..." Het beeld van de New Yorkse badkamer schoot meteen door mijn gedachten. Er werd achter me getoeterd, ten teken dat het al eventjes groen was. Ik stak mijn hand op ter verontschuldiging en gaf snel gas. "Misschien dat ik je morgen wel even zie. Ik heb morgenmiddag weer een afspraak met Daniels om de zaken op een rij te zetten. Sandra heeft voor morgenochtend een meeting met mijn baas gepland. Ik ga kijken of het mogelijk is om een dag in de week te gaan besteden aan het ROC. Ik denk dat het ook voor ons bedrijf goed kan zijn en.." Mike onderbrak me. "Ga je hem dan ook over ons vertellen?" Ik voelde de spanning in zijn stem.

Even aarzelde ik. Natuurlijk had ik mezelf deze vraag al tientallen keren gesteld. "Dat lijkt me nu nog niet nodig. Dat komt later wel." Ik vermoedde dat ik morgen al alle zeilen bij zou moeten zetten om mijn baas ervan te overtuigen dat een part-time baan als mentor bij het ROC ook voor ons bedrijf voordelen zou kunnen hebben. Als ik dan daar achteraan zou zeggen dat ik verkering had met één van de leerlingen die ik zou gaan begeleiden én dat het ook nog een jongen was, was ik er zeker van dat er van het hele ROC-plan helemaal niets terecht zou komen. . Ik was inmiddels mijn straat ingereden. "ik hoop tot morgen Mike. Kus en slaap lekker". Ik parkeerde de auto in de garage en liep direct door naar boven. Voor ik met mijn hoofd het kussen raakte, sliep ik al en droomde intens van Mike.

Mijn communicator wekte me veel te vroeg ruw uit mijn slaap. Ik stond op, stapte onder de douche, waste mezelf goed en kleedde me vervolgens aan. Ik zag aan het display van mijn communicator dat ik een sms had ontvangen. Het kwam van Mike. Ik ben morgen om 4 uur uit. Zie ik je dan? xxx M. Ik sms-te direct terug dat ik verwachtte rond half 5 klaar te zijn met mijn gesprek met Daniels. Toen ik na een snel ontbijt in mijn auto stapte en wegreed, kreeg ik weer een sms-bericht. Ik wacht op je op de binnenplaats. Gaan we dan wat lekkers doen? Tot straks! xxx M. Grijnzend schudde ik mijn hoofd toen ik het las; kon die jongen nou echt nergens anders meer aan denken?

Het gesprek met mijn baas had ik grondig voorbereid. Geduldig legde ik uit dat een samenwerking met het ROC goed zou kunnen zijn voor de instroom van nieuwe mensen en dat we het zouden kunnen gebruiken om te laten zien dat we ook wat voor de gemeenschap wilde doen. Mijn baas luisterde aandachtig en aan zijn gezicht kon ik zien dat hij mee ging met mijn idee. Onder het voorbehoud dat hij er van uitging dat het niet ten koste zou gaan van mijn huidige werk, gaf hij toestemming om één dag in de week voor het ROC aan de slag te gaan.

Ik wilde de kamer verlaten om naar mijn volgende afspraak te gaan, toen hij me terugriep. "Heeft Sandra aan je wensen kunnen voldoen?" vroeg hij me. Hij liet een veelbetekenende stilte vallen. Het flitste door me heen: hier was ik dus bang voor. Ik besloot tijd te kopen en begon hem uitgebreid te bedanken voor het geweldige aanbod en vertelde dat het erg leuk was geweest. En vooral voor Sandra, die nu een leuk weekend in mijn huis had kunnen doorbrengen met haar zoon en dat ze dat zo erg nodig had en zo ratelde ik maar door. Ik zorgde er voor dat ik 'hem' dan wel 'haar' zorgvuldig vermeed. Of het nu kwam omdat hij in mijn afleidingsmanoeuvre trapte, of omdat hij aan me merkte dat ik om wat voor reden dan ook niet het achterste van mijn tong wilde laten zien, mijn baas drong niet verder aan op details en ik was hem hier intens dankbaar voor: ik had nog geen flauw idee hoe ik mijn relatie met Mike aan hem zou gaan uitleggen. Toen ik de deur van zijn kantoor achter me sloot, slaakte ik daarom een diepe zucht van verlichting en ging weer aan het werk.

Ik reed die middag weer tussen allerlei jongeren de parkeerplaats van het ROC op. Ik lette beter op dan de eerste keer; ik wilde niet weer iemand van zijn fiets rijden. Toen ik de auto had geparkeerd, liep ik richting ingang. Ik zag ineens de jongen staan die ik de eerste keer had aangereden; hij stond alleen een sigaret te roken in het rookvak. Ik was benieuwd hoe het met hem ging en vond het ook niet meer dan netjes om even aandacht te besteden aan de jongen die ik zo bruusk van zijn fiets had gereden tijdens mijn eerste bezoek. Ik stapte naar hem toe.

"Hoe is het met je?" vroeg ik hem. Twee bruine ogen keken me argwanend aan vanonder een zwarte baseball-cap. "Ik ben die kerel met die pooierbak, weet je nog?" Er verscheen een herkennende glimlach op het gezicht van de jongen. Ik stak mijn hand naar hem uit. Hij accepteerde de hand. Ik begon een gesprek met hem, ik was toch aan de vroege kant. Yuri Arendsen - zo heette hij - was net 17 jaar en zat op het ROC om voeger te worden. Hij verontschuldigde zich dat hij me had uitgescholden. "Normaal gesproken ben ik zo niet meneer, maar u had me zó laten schrikken".

Terwijl we verder spraken, maakte ik van de gelegenheid gebruik Yuri eens goed te bekijken. Net als Mike had Yuri gouden oorbellen in zijn oren, en daar bovenop had hij een piercing in zijn wenkbrauw. Hij had hele donkere bruine ogen en een mooi gezicht. Hij was iets kleiner dan Mike, maar voor zover ik kon zien minstens zo stevig gebouwd. Ook Yuri was gekleed in een hardcore outfit: zwarte trainingsbroek en een zwart-wit jack. Ik verexcuseerde me bij Yuri dat ik het gesprek moest beeindigen omdat ik een afspraak bij Daniels had. Ik groette hem en liep naar binnen. Wim Daniels stond me al op te wachten in de deuropening van zijn kantoor.

Nadat we eerst over koetjes en kalfjes hadden gesproken, kwam Wim ter zake. Ik zou klas 2B onder me krijgen. "Let op, dat zijn geen schatjes. Ze werken allemaal in de bouw en hebben eigenlijk een schurfthekel aan school, als ik het zo mag stellen. Mike van Weem is daar een heel mooi voorbeeld van, die zit ook in je mentorgroep. Ze zullen je aan alle kanten uit gaan proberen en je zult je mensenkennis hard nodig hebben. Nou, wat denk je er van?" Ik was enigszins overdonderd door de eerlijkheid en directheid van de directeur. "Geen probleem. Ik kan die gasten wel de baas." Het kwam een stuk zelfverzekerder uit mijn mond dan dat ik me innerlijk voelde. Daniels stond op en liep naar de deur. Hij wenkte me hem te volgen. "Tijd om kennis te maken met je schatjes" sprak hij spottend. Hij moest eens weten hoe het werkelijk zat...

Het ROC-gebouw was oud: lange gangen en aan de zijde van de gangen had het lokaal pas op 2 meter hoogte ramen. Daniels klopte op de deur van een van de lokalen en liep naar binnen. Ik volgde hem op de voet. "Sorry dat ik zo maar even binnen val, maar ik wil jullie even voorstellen aan jullie nieuwe klassenmentor." Een 10-tal paar ogen keken nieuwsgierig naar mij: de man in een lange zwarte overjas en een keurig pak aan die achter Daniels stond. Ik zag dat ik hiermee nogal uit de toon viel met de nogal ouderwetse look van Daniels en de leraar voor de klas. Zo zelfverzekerd mogelijk maakte ik van de gelegenheid gebruik om naar voren te lopen en ging op de voorste tafel zitten. Ik stelde mezelf voor en legde uit wat ik in het dagelijks leven deed. "En laat ik duidelijk zijn heren, ik zit hier voor jullie. Voor het geld hoef ik het al lang niet meer te doen dus dat is voor mij geen motivatie. Mijn motivatie is om jullie allemaal te laten slagen voor je opleiding. En daar is meer voor nodig dan alleen werken met je handen."

Ik zweeg even terwijl ik ging verzitten. Ik zag dat ik met mijn nogal afwijkende opening de aandacht van de hele klas had; ook die van Mike overigens, die zijn uiterste best deed om niet te laten merken dat hij me kende. "Tenslotte: als manager van een handelsonderneming heb ik al tientallen gasten zoals jullie aan het werk gehad. Alle problemen die jullie maar kunt bedenken: heb ik al meegemaakt. Ik ga jullie problemen alleen niet oplossen, maar als je hulp wilt, neem dan contact met me op. Je beslist zelf of je het met me wilt delen, maar denk eraan: met wat ik niet weet, kan ik geen rekening houden"

Ik liep naar het bord en schreef daar mijn mobiele nummer op. Ik zag iedereen mijn nummer in hun telefoon zetten dan wel opschrijven; voor de vorm zag ik Mike hetzelfde doen. "Iemand nog vragen?" Het was stil in de klas. "Mooi. De komende weken zal ik jullie bezoeken op je werkplek. Ik zie jullie dan". Met een bedankje voor de leraar liep ik achter Daniels het klaslokaal uit. "Knap dat je die hele bende ineens stil kreeg" zei Daniels tegen me. Ik glimlachte en het stralende gezicht van Mike dreef weer door mijn gedachten. Terug in het kantoor van Daniels werkten we de laatste details uit en tekende ik een contract.

Na de handtekening praatte Daniels me bij over de leerlingen die in klas 2B zaten. De klas telde 11 leerlingen, allemaal 17 en allemaal werkzaam in de bouw. Er kwam bij enkelen een treurige rij van prive-problemen langs. Ik keek op mijn horloge en zag dat het al half vijf was en wist dat Mike op me stond te wachten. Gelukkig vond Daniels dat ik voor dat moment genoeg over mijn mentorklas had gehoord en beeindigde het gesprek. Ik nam, na Daniels een stevige hand te hebben gegeven, afscheid van de afdelingsdirecteur en verliet wat gehaast het gebouw. Mike stond te in het rookvak roken. Met Yuri.

Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas IV

Bericht door Pringles1 » zo 23 aug 2020, 16:34

Ik stond heel even in dubio: loop ik zoals afgesproken naar Mike toe, of doe ik dat niet. Mike besliste echter al voor me: hij zwaaide naar me toen hij me zag. Wat onzeker over hoe dit aan te pakken liep ik op het tweetal toe. Mike en ik deden ons best om niet te vriendschappelijk te lijken; niemand op het ROC was immers van onze relatie op de hoogte en dat wilden we voorlopig ook zo houden. Yuri had inmiddels zijn zwart-witte jas uit gedaan en dat kon ook best: het was immers behoorlijk warm. Yuri droeg een hele nette bloes met ruitjes waarvan hij de bovenste drie knopen los had, waardoor ik kon zien dat hij een zilveren ketting om zijn nek had hangen en in ieder geval geen zichtbaar borsthaar had.

Onder zijn trainingsbroek had Yuri Nike-sportschoenen aan. Het bleek dat Yuri en Mike bij hetzelfde bedrijf werkten, zelfs nog op dezelfde bouwplaats en dat ze het heel goed met elkaar konden vinden. "Wat zou je er van vinden als we jou zwembad eens uit gingen proberen. Het is echt veel te warm hier zo. Ik zweet me rot" riep Mike tegen me. Ik was niet helemaal gelukkig met de nogal amicale manier waarop Mike zich uitte, maar ik besefte dat het ook een mooie kans was om met Mike samen te zijn - en Yuri nader te leren kennen en te bekijken. "Dat is goed, dan ga ik mijn auto halen. En Yuri, maak je geen zorgen: nu stop ik wel op tijd". Mike schoot in de lach en kreeg als antwoord van Yuri een vriendschappelijke stomp in zijn maag. Het viel me op dat Yuri en Mike tijdens het praten elkaar voortdurend vriendschappelijk duwden en stompten.

Op weg naar mijn huis haalde Mike een nieuwe CD uit zijn tas en niet veel later klonk er opnieuw hardstyle muziek door mijn auto. Beide jongens trommelden de muziek maat voor maat mee op hun knieen, dus het moest voor hen wel bekende kost zijn. Ik merkte dat ik de hardstyle muziek steeds meer ging waarderen. Dat er een duidelijk oorzakelijk verband met het in mijn leven verschijnen van Mike was kon ik niet ontkennen. Na een snelle rit draaide ik voorzichtig de oprit op, opende de garage en reed naar binnen. Ik sloot de garagedeur direct; met Mike alleen vond ik al link en twee jongens al helemaal. Terwijl ik nog bezig was met uitstappen, liep Mike al de gang in. Yuri volgde Mike op de voet. Ik hoorde vanuit de gang de tuindeuren openen en vervolgens Yuri uitroepen "wauw! dat is gaaf! Wat een cool zwembad!"

Ik liet ze even samen; ik moest nog een aantal telefoontjes plegen en liep daarom direct door naar boven. Ik belde als eerste mijn baas om hem te vertellen wat ik met Daniels had afgesproken. Vervolgens belde ik een aantal klanten om hen te vertellen dat hun zendingen op tijd aan zouden komen en maakte een afspraak met een leverancier van stellages om een offerte te laten maken. Ik ging zo op in mijn werk, dat ik niet direct merkte dat Mike en Yuri mijn slaapkamer waren binnengelopen. "Hallo? Hier aarde..." riep Mike toen hij in de gaten kreeg dat ik zo diep in gedachten was dat ik hen helemaal niet opmerkte. Ik schrok op uit mijn gedachten en draaide me naar Mike toe. Ik kreeg het warm van wat ik zag.

Zowel Mike als Yuri hadden hun shirt uitgetrokken. Het bovenlichaam van Yuri was net als dat van Mike in een woord samen te vatten: prachtig. Yuri had ook brede schouders, gespierde bovenarmen, minstens net zoveel okselhaar als Mike en een strakke buik. Alleen zijn tepelhoven waren een stuk breder dan die van Mike. De zilveren ketting accentueerde zijn gespierde borstkas. Het zwarte streepje haar vanaf zijn navel zijn broek in maakte Yuri af: een absoluut lust voor mijn oog. Bij allelei liepen er kleine straaltjes zweet over hun lichaam, het was ook warm buiten. Hun bruine huid stak mooi af boven hun trainingsbroeken. "Mogen we zwemmen?" vroeg Mike aan me. "Ja, waarom niet? daar kwamen jullie toch voor?" vroeg ik hen niet begrijpend. "Jawel, maar ik heb alleen geen zwembroek bij me..." sprak Yuri met een teleurgestelde ondertoon. "Nou dan zwem je toch zonder" gaf Mike hem als antwoord. Yuri keek me met grote ogen aan. "Ik zei toch al, in de tuin staan aan alle kanten dikke struiken dus niemand kan ons zien. Kom, we gaan!" riep Mike en voordat Yuri of ik iets konden zeggen, rende Mike mijn kamer uit. Een beetje treuzelend volgde Yuri Mike's voorbeeld en ging ook naar beneden.

Ook al was ik heel nieuwsgierig hoe die twee mooie jongens er in mijn zwembad uit zouden zien. Ik beheerste mezelf en maakte eerst mijn bellijstje af. Ik zette daarna mijn communicator op voicemail, en verwisselde mijn pak voor een bermuda-short. Daarna liep ik wat gehaast - ik was benieuwd wat ik zou zien - naar beneden, richting tuin. Op de trap hoorde ik in mijn tuin Yuri en Mike naar elkaar schreeuwen en water plonzen. Ze hadden het zo te horen dus heel erg naar hun zin. In de keuken pakte ik een grote fles cola uit de koelkast, zette die in een champagnekoeler en liep de emmer volstorten met verse ijsklontjes uit mijn enorme Amerikaanse koelkast.

Met in mijn ene hand de champagekoeler en in mijn andere hand drie glazen, liep ik de keuken uit in de richting van de tuin. Opnieuw werd mijn gedachte gevuld met nieuwsgierigheid naar wat ik in mijn tuin zou aantreffen. Ik zag twee hoopjes kleding langs elkaar op de loungebank liggen. Toen ik dichterbij kwam, schoot er een hevige, maar wel heel aangename schok door mijn kruis: bovenop beide stapels lag een boxershort. Ik hoorde Mike vanuit de tuin roepen "zullen we er even uit gaan? Ik heb eigenlijk wel dorst..."

Mike was de eerste die via de trap uit het zwembad klom en over de houten vlonder in de richting van de tuinstoelen liep in de hoek van het terras stonden. Mike zag me staan met mijn handen vol. "Lekker! Drinken!" en kwam mijn kant op gelopen en nam de glazen van me over. Ik zag dat Yuri wijfelend bij het trapje stond. "Kom er maar uit maat! Hij bijt niet!" riep Mike naar Yuri. Er brak een glimlach bij Yuri door en via de trap klom Yuri langzaam uit het zwembad - en ik observeerde nauwgezet zijn bewegingen. Ik zag eerst alleen zijn hoofd, vervolgens zijn borstkas, zijn buik en vervolgens zwaaide hij zichzelf in een keer op de kant. Yuri maakte hierbij gebruik van beide trapleuningen, waardoor zijn armspieren zich krachtig aanspanden. De pik en ballen van Yuri was een stuk groter dan die van Mike en pasten heel goed bij het ietwat gespierde lichaam van de klasgenoot van Mike. Water droop van het puntje van zijn pik op het terras. Het viel me op dat zijn pik halfstijf was; zijn voorhuid was immers half teruggetrokken. Mike gooide Yuri een handdoek toe en Yuri nam plaats in de stoel naast Mike.

Ik zette de koeler met de fles cola erin op tafel en nam plaats in de enige stoel die nog over was, die recht tegenover Yuri. Mike stond op en schonk cola in. "Lekker, bedankt" zei Yuri tegen Mike toen hij van Mike een glas aangereikt kreeg, en dronk het glas in één keer leeg. Yuri keek me onderzoekend aan: "mag ik wat vragen?" Ik had moeite om Yuri in zijn gezicht aan te kijken; het lichaam van Yuri was namelijk bijna net zo mooi als dat van Mike en ik moest me bedwingen niet te gaan staren. "Ja natuurlijk, en of je antwoord krijgt, hangt van je vraag af" gaf ik hem als, eerlijk is eerlijk, heel flauwe antwoord. "Hoe lang hebben jullie tweeen al iets?" Ik had mijn glas net naar mijn mond gebracht, dus een slok nemen gaf me even de tijd om na te denken welk antwoord ik zou geven. Yuri zat dan wel zichtbaar ontspannen compleet naakt tegenover me, ik kende Yuri maar heel kort en wist niet hoe hij op welk antwoord zou reageren. Ik besloot zijn vraag daarom met een wedervraag te beantwoorden. "Hoe kom je daarbij?" vroeg ik hem zo neutraal mogelijk.

"Dat lijkt me nogal wiedes. Mike kende jou al voordat jij jezelf hebt voorgesteld aan de rest van de klas. Dat is aanwijzing een. Mike nodigt zichzelf uit bij zijn mentor om te gaan zwemmen en loopt direct door zijn huis naar de toegang van zijn zwembad. Mike is dus al eerder bij jou geweest want hij kent de weg. Dat is aanwijzing twee. En aanwijzing drie is dat jij al een tijdje afwisselend verliefd naar Mike en smachtend naar mijn pik zit te staren. Nou, heb ik gelijk of niet". Ik slikte. Betrapt. Mike, die anders altijd overal tussendoor kwebbelde, hield nu zijn angstvallig mond. Ik zocht wanhopig naar een antwoord dat in deze situatie zou passen, maar aangezien ik Yuri nog niet kon peilen, was ik besluiteloos. Yuri ging gelukkig, na een korte stilte, verder. "Mike heeft me gisteren, toen we samen uit een van de busjes steigermateriaal op gingen halen, verteld dat hij al een tijdje verliefd was en zelfs een relatie had. Toen ik er meer van wilde weten en hem gerichte vragen stelde, ging Mike ineens vaag zitten doen. En toen onze twee begeleiders er nieuwsgierig bij kwamen staan veranderde Mike opzichtig van onderwerp, terwijl hij anders zijn mond vol heeft van seks. 'Je ziet mijn schatje heel snel' was alles wat hij er verder over zei. Toen ik bij jou in de auto stapte, had ik al het gevoel dat jij dat schatje zou moeten zijn, maar ik wist het niet zeker. Toen hij zelf een CD in jou installatie stopte wist ik het zeker: jij en Mike zijn het koppeltje waar Mike op doelde."

Tijdens de uitleg van Yuri probeerde ik aan zijn gezichtsuitdrukking af te leiden hoe hij tegenover homo's in het algemeen en onze relatie in het bijzonder zou staan. De angst voor een boze Yuri - en daarmee, als hij er ruchtbaarheid aan zou geven, potentieel het einde van mijn ROC-loopbaan - blokkeerde mijn in normale omstandigheden feilloze instinct om mensen te peilen volledig.
Aarzelend gaf ik antwoord. "Je hebt gelijk. Mike en ik hebben een relatie. Toen ik voor de eerste keer bij Wim Daniels kwam, stond Mike ineens binnen toen hij even het kantoor had verlaten. Van het een kwam het ander en ja, we hebben nu een relatie. Ik kan alleen voor mezelf praten, maar ik ben in tijden niet zo gelukkig geweest." Mike ging wat naar voren zitten, keek naar Yuri en begon te praten. "Ik kan ook voor mezelf praten en ik ben ook heel gelukkig nu. Mijn verhalen over meiden en seks zijn grote onzin, maar dat zul je nu wel begrijpen. Met die meiden was meer voor de buitenwereld dan dat ik er zelf achter stond. Elk meisje dat te dicht bij me kwam, stootte ik af: ik maakte het uit. Ik moest me bij Daniels melden nadat ik er weer uit gestuurd was.
Normaal gesproken praat ik niet echt over mezelf, maar hij maakte de sfeer zo vertrouwd dat ik allerlei persoonlijke dingen tegen een toen nog wildvreemde voor me zat te vertellen. Dus ja, Mike is een homo. Ik hoop dat je dit kunt accepteren. Ik wil je namelijk niet kwijt als maatje..." De laatste zin sprak Mike bijna fluisterend uit en in zijn stem klonk de twijfel en angst om Yuri als vriend te verliezen overduidelijk door.

Yuri merkte zichtbaar dat niet alleen mijn, maar ook Mike's ogen op hem waren gericht, wachtend met een mengeling van nieuswgierigheid en angst naar zijn antwoord. "Het is voor mij vreemd", zei Yuri, nogal abrupt. Mike knikte en Yuri zag dat. "Nee Mike, niet zoals jij misschien denkt. Ik wijs je niet af. In tegendeel zelfs." Mike slaakte een duidelijke zucht van verlichting en er kwam direct weer kleur op zijn gezicht. "Ik zal alleen moeten wennen aan het feit dat je dus niet die succesvolle vrouwenversierder bent waar iedereen je voor houdt. Je hebt overigens wel smaak qua vriendje. Nou ja, in ieder geval zijn huisje, boompje en beestje. De rest weet ik natuurlijk niet." De laatste zin begeleide Yuri met een knipoog. Wij slaakten beiden een diepe zucht van verlichting: het zat dus wel goed!

Mike stond op en veegde met zijn hand het zweet van zijn voorhoofd. We zaten pal in de zon en aangezien er weinig wind in mijn afgeschermde tuin waaide, werd het snel heet op de vlonder. Hij boog zich voorover over me heen en gaf me een zoen, duidelijk blij dat Yuri er geen probleem van maakte dat zijn beste vriend een vriendje had. "Zal ik een goeie fles witte wijn open trekken? Dit vind ik wel een uitstekende gelegenheid hiervoor". Ik schudde mijn hoofd. "Er staat nog twee grote kannen verse zelfgemaakte sangria in de koelkast. Pak die maar als je wilt." Ik keek Mike achterna totdat hij in de kamer uit mijn zicht verdween en keek toen naar Yuri. "Wat is er?" vroeg hij me. "Ik kan alleen maar zeggen dat je net zo mooi bent als Mike". Ik hoorde een snoevende Mike: "pardon? BIJNA net zo mooi als Mike mag ik hopen?!" Riep Mike op een gespeeld verontwaardigde toon toen hij met de eerste kan sangria de vlonder opliep. We schoten allemaal in de lach. Ik zag dat zijn pik duidelijk stijver was dan toen hij mijn huis binnenging: hij slingerde behoorlijk tussen zijn benen.

"Slimmerik. Je bent glazen vergeten. Je kunt sangria toch niet in een cola-glas doen" sprak ik hem toe en stond hoofdschuddend op om glazen te gaan halen. In de kamer keek ik via het spiegelglas van de kast waar ik mijn glaswerk in had staan, naar Mike en Yuri. Ze zaten te fluisteren en aan hun lichaamstaal kon ik duidelijk merken dat ze wat aan het bespreken waren; ik kon alleen niet opmaken wat. Ik pakte de glazen uit de kast en liep weer naar buiten. Mike schonk de glazen in en stak zijn glas vooruit om te toosten. Zowel Yuri als ik beantwoordden de uitnodiging enthousiast. Ons gesprek werd steeds gezelliger; de zon gekoppeld aan de sangria deed haar werk. De tweede kan was al snel zo goed als leeg en ik stelde voor om naar binnen te gaan omdat de zon achter de bomenrij achterin mijn tuin was verdwenen. Yuri stond op en probeerde wanhopig zijn evenwicht te bewaren. "Wohw...Ik drink eigenlijk nooit alcohol. Pffff.... Als jullie het niet erg vinden, kleed ik mezelf aan en ga eerst een stukje wandelen. Dan kan de alcohol wat zakken. Wel lekker spul overigens, die sangria..." Yuri liep naar binnen en trok alleen zijn schoenen, trainingsbroek en blouse aan - zijn boxershort en sokken liet bij liggen. "Er hangt een sleutel links bij de voordeur aan het haakje. Dan kun je weer binnen komen als je uitgewandeld bent." riep ik naar binnen. "Dat is goed! Tot zo!" gaf Yuri vanuit de kamer als antwoord.

Mike keek me aan, stond op en liep naar me toe. "Ik heb nou lang genoeg gewacht. Kom je mee naar binnen...?" hij wandelde naar de tuindeuren en draaide zich daar om. Hij keek me strak aan en wenkte me met zijn rechterwijsvinger. Ik stond op en kwam hem achterna. Midden in de kamer greep ik Mike van achter bij zijn schouders vast en draaide hem ruw om. Enkele ogenblikken later zoenden we elkaar en waren onze handen overal. Mike ging op zijn knieen voor me zitten en trok mijn short naar beneden, waarna ik er uit stapte. Hij duwde mijn voeten een stuk uit elkaar en begon me diep te pijpen. Het tedere en voorzichtige liet Mike achterwege: hij was erg opgewonden. Toen ik naar beneden keek zag ik niet alleen Mike's hoofd snel op en neer bewegen maar ook dat zijn pik keihard was. Mike had inmiddels uitstekend door hoe hij me in no-time in extase kon brengen. Een paar strelingen over mijn ballen deden me ontploffen. Nu was het mijn beurt om Mike te verwennen.

Mike trok me mee naar de loungebank en gooide me op mijn rug. Mike zette zijn knieen langs mijn schouders. Zijn pik was keihard en zijn eikel was nat van het voorvocht. Ik boog mijn hoofd een beetje naar voren en zoog de pik van Mike in een keer naar binnen. Mike begon te stoten in mijn mond en liet zich vervolgens voorover vallen. Ik liet zijn pik uit mijn mond glippen en begon hem met mijn linkerhand af te trekken. Mijn rechterduim duwde ik bij Mike in zijn mond. drijfnat van het speeksel begon ik voorzichtig zijn anus op te rekken. Niet veel later begon Mike eerst onregelmatiger te ademen, toen langzaam te kreunen om tenslotte met een harde schreeuw klaar te komen. Mike keek me verwachtingsvol aan en toen ik knikte ging hij op zijn handen en knieen voor me zitten. Op deze manier keek ik uit om Mike's verrukkelijke billen en, scherp daarbij aftekenend, zijn anus die ik eerst met mijn duim en vervolgens met mijn tong bewerkte om hem soepel genoeg te maken om mijn stijve pik te ontvangen. "Stop met vingeren, ik wil nu echt... ik heb zo veel zin... ik wil je in me voelen en je zaad ontvangen..." sprak Mike met een stem die doordesemd was van pure lust.

Ik ging op mijn knieen achter Mike zitten en plaatste voorzichtig mijn eikel op zijn anus. Terwijl ik langzaam vooruit drukte, stak Mike zijn billen langzaam naar achter waardoor ik niet veel later helemaal van Mike bezit had genomen. Ik wachtte even om Mike te laten wennen, maar toen hij zelf met zijn heupen op en neer begon te gaan wist ik dat hij klaar was voor de ruwere fase.

In mijn ooghoek zag ik opeens iemand de kamer binnen lopen. Ik schrok enorm, maar zag in de spiegel van de wandkast dat Yuri zijn vinger op zijn lippen had gelegd ten teken dat ik vooral niet moest ophouden. Mike opende zijn ogen en zag toen Yuri. Yuri maakte hetzelfde gebaar opnieuw. Terwijl ik, wel wat ongemakkelijk aangezien ik me bekeken voelde, langzaam in en uit Mike bewoog, konden we beiden in de spiegel zien dat Yuri uit zijn schoenen stapte en vervolgens langzaam zijn blouse losknoopte en deze ongeduldig uittrok. Hij streelde, terwijl hij ons bleef aankijken via de spiegel, zichzelf over zijn tepels en trok vervolgens langzaam zijn trainingsbroek uit. Zijn pik was half stijf. Met zijn linkerhand begon hij zichzelf, terwijl wij oogcontact bleven houden, langzaam af te trekken en met zijn rechterhand kneedde en streelde hij zijn ballen. De stijve van Yuri was nog groter dan die van Mike en vooral dikker. "Kom hier" siste Mike naar Yuri via de spiegel. Mijn fantasie over wat er nog komen ging deed me mijn tempo verder opvoeren. Yuri kwam langzaam op ons af gelopen; zijn stijve pik stak langzaam slingerend vooruit. Yuri ging voor Mike staan en stapte langzaam met zijn pik vooruit. Mike stak zijn hoofd omhoog en zoog de stijve pik van Yuri in een keer naar binnen.

Zittend achter Mike had ik een VIP-plek om het genotsspel dat de twee vrienden speelden, van dichtbij mee te maken. Op het moment dat Mike zijn mond op en neer ging bewegen over de grote pik van Yuri, liet deze een luide schreeuw van instemming door mijn kamer klinken. Ik realiseerde me dat ik blij mocht zijn dat mijn huis een stuk van de weg lag en er bovendien bladdragende struiken voor mijn ramen stonden, zodat de kans op ontdekking minimaal was en besloot vandaar te gaan genieten van hetgeen komen ging. De aanblik van mijn pijpende vriend en het mooie lichaam van Yuri deed me al snel richting hoogtepunt stijgen. Ik besloot daarom om even te stoppen en mezelf wat rust te gunnen. Toen ik echter mijn pik uit Mike haalde en hem niet direct terug inbracht, liet Mike Yuri's pik los uit zijn mond en keek vragend achterom. "Niet stoppen nu! Je zit precies op mijn lekkere plekje...". Mike draaide zich weer naar de wachtende Yuri. Yuri had de stimulerende rol van Mike even overgenomen, maar was zichtbaar blij dat Mike verder ging waar hij gebleven was. Ik besloot om aan het verzoek van Mike te voldoen en drong weer ruw bij Mike, zoals hij wilde, naar binnen.

Mike spande voortdurend zijn kringspier aan waardoor ik nog meer gestimuleerd werd. Ik verhoogde daarom het tempo elke keer opnieuw en merkte aan de geluiden die Yuri maakte dat diens hoogtepunt ook niet meer ver weg kon zijn. Alsof we het er om deden, kwam ik op hetzelfde moment in Mike klaar als dat Yuri Mike's mond vulde. Hijgend liet Yuri, nadat Mike zijn pik helemaal had leeggezogen, zich op de bank neerploffen. Yuri zag er uitgeput uit en was drijfnat van het zweet, maar de uitdrukking op zijn gezicht liet overduidelijk zien dat hij van de nieuwe ervaring had genoten. Ik was er niet veel beter aan toe: ik genoot enorm van de seks met Mike, maar hij putte me elke keer helemaal uit.

Mike stond op, draaide zich naar ons toe en zette zijn voeten een stuk uit elkaar. Zijn pik was half stijf en hij begon, op dezelfde manier als Yuri even daarvoor had gedaan, zichzelf te helpen de paar laatste centimeters te vullen. Yuri schoof naar me toe en sloeg zijn arm om mijn schouder. Samen keken we toe, nieuwsgierig wat Mike nog voor ons in petto had. Toen Mike's pik keihard was, stopte hij. "Ik ga douchen. Degene die het eerste bij mij in de douche staat, mag mij verwennen...". Mike draaide zich om en liep naar de gang. Yuri keek me even aan. Ik knikte. Meer bevestiging had Yuri niet nodig: hij stond op en rende achter Mike aan, vastbesloten Mike te belonen voor zijn hoogtepunt.

Ik hoorde de twee de trap op rennen en keek rond in mijn kamer. De kleren van Yuri lagen door de kamer verspreid en er lagen twee witte vlekken op de marmeren tegelvloer. Ik stond op en zocht Yuri's kleren bij elkaar en legde deze over een stoel. Ook al deed de eikel van mijn pik pijn, de fantasie die ik kreeg van het tweetal dat zich nu in mijn badkamer bevond deed me besluiten ook de trap op te lopen. Op de trap kon ik Mike al horen kreunen.
Halverwege de trap hoorde ik mijn communicator afgaan. Ik stopte met een zucht, draaide me om en liep terug naar beneden. Normaal gesproken had ik me dit avontuurtje nooit door de neus laten boren, ware het niet dat het een aparte toon was die in mijn apparaat was geprogrammeerd, zodat ik kon horen dat het een dringende oproep van mijn baas was. Ik was door alle gebeurtenissen van die middag even vergeten waar ik dat ding had laten liggen, maar aangezien de toon steeds luider werd naarmate ik verder mijn huis in liep, had ik snel door dat ik 'm buiten op tafel had laten liggen. Ik nam de telefoon op en hoorde mijn baas aan de andere kant kortaf en emotieloos zijn relaas doen. Ik luisterde maar half aangezien ik met mijn gedachten nog bij mijn twee minnaars boven was. "Ja, ik kom er nu aan. Ik ben er zo" hoorde ik mezelf zeggen.

Ik trok het 'noodpak' aan dat ik altijd in de kast in de gang had hangen en besloot mede daarom Mike en Yuri niet te storen - ik kon duidelijk horen dat ze erg van elkaar genoten. Ik schreef snel een briefje dat ik even weg was en legde dat op de salontafel. Eten en drinken was er meer dan voldoende in huis voor als ze trek kregen en Yuri had de sleutel terug gehangen nadat hij van zijn wandeling was terug gekomen, dus even het huis verlaten hoefde ook voor mij geen problemen te veroorzaken. Ik stapte snel in mijn auto, opende met een gehaaste druk op de knop de garagedeuren en reed van de inrit weg, op weg naar kantoor. Mijn baas wilde me dringend spreken en de toon waarop hij dat zei, deed me beseffen dat tegenspreken op dat moment niet verstandig was. Ik probeerde tijdens de rit mijn mood te verzetten van de twee heerlijke lichamen die ik zojuist had achtergelaten naar hetgeen me te wachten stond. Ik had geen flauw idee waarom er nu ineens zo'n haast was. In een reflex schoot er door me heen dat mijn oerconservatieve baas wellicht achter mijn relatie met Mike was gekomen. In sneltreinvaart, en met een oplopende nervositeit, ging ik alle plekken af waar we samen waren geweest en wat we in het openbaar hadden gedaan. Ik kwam tot de conclusie dat mijn voorzichtigheid ertoe moest hebben geleidt dat onze relatie, althans voor mijn baas, nog steeds verborgen was. Al tobbend reed ik de parkeerplaats op van ons bedrijf. Ik zag de auto van mijn baas staan en twee andere auto's die ik niet herkende.

Ik liep het gebouw in en nam de trap naar de verdieping waar het kantoor van mijn baas was. Ik wist instinctief dat ik daar moest zijn om dát te horen te krijgen waarvoor hij me ruw uit mijn opwindende omgeving had weggeroepen. Ik klopte op de deur en wachtte af tot mijn baas riep dat ik binnen mocht komen. Bij mijn sollicitatie jaren geleden had de toenmalige personeelsmanager me op mijn hart gedrukt nooit zomaar binnen te lopen bij mijn baas. "Ja, binnen!" hoorde ik mijn baas roepen. Ik opende de deur en betrad het vertrek. Ik stelde me voor aan de twee, voor mij onbekende, keurig in een maatpak gestoken heren. Het bleken twee medewerkers van het hoofdkantoor van onze onderneming te zijn. Ik gaf vervolgens mijn baas een hand en ging zitten in de enige stoel aan de tafel die nog vrij was. Mijn baas schonk een glas water voor me in en ging, geheel tegen zijn normale houding in, weifelend zitten.

"Het gaat om het volgende. Mijn vrouw en ik hebben de laatste maanden steeds grotere verschillen van mening. De ruzies die daaruit volgen worden van kwaad tot erger. Als er niets gebeurt, gaat mijn huwelijk eraan na 32 jaar. Dat is ook de reden dat ik de komende drie maanden verlof wil nemen om ons huwelijk nog een kans te geven en bovendien wil nadenken of ik niet wil stoppen met mijn werk en met mijn vrouw in te gaan halen wat we jarenlang hebben verwaardloost. Ik heb dit met HQ besproken en zij hebben erin toegestemd. Dat betekend wel dat mijn werk in ieder geval tijdelijk door anderen moet worden overgenomen. Chris Plateijn en Fred Korsten, je hebt zojuist kennis met ze gemaakt, zullen mijn juridische en financiele taken waarnemen. Omdat ik het jou toevertrouw, wil ik jou mijn operationele zaken laten behartigen. Uiteraard hoef je dat niet voor niets te doen; ik heb je bonus voor dit jaar zojuist al met 60% verhoogd, de vrije prive-voet op je creditcard van ons bedrijf verdubbeld en als je binnenkort eens een weekend met je geliefde wilt gaan varen: mijn boot ligt nog gewoon in de haven en die kun je gebruiken als je wilt. Op die school waar je les geeft zit een neefje van een kennis van me; die knul heeft een vaarbewijs dus die kun je dan gebruiken als schipper. Chris en Fred zullen je morgen bijpraten over wat er allemaal in het bedrijf speelt waarvan je nog geen weet hebt en je voorzien van de juiste mandaten. Ik ga nu, tot over drie maanden". Hij stond op, gaf me een hand en verliet zonder nog een woord te zeggen of om te kijken het vertrek.

Typisch mijn baas: alles al geregeld hebben voordat je het met de mensen deelt die het uit moesten gaan voeren. Ik merkte de laatste maanden wel aan hem dat hij niet meer alles vanzelfsprekend en 'part of the job' vond en hij zijn directe medewerkers - waaronder ik - uitstekend beloonde en bij goede prestaties fors kon uitpakken - zie mijn weekend naar New York. Diep in mijn hart wist ik alleen niet of ik deze ontwikkeling wel als een kans moest zien; voor mijn carriere en mijn bankrekening was het een geweldige stap voorwaarts. Het betekende echter ook nog meer verantwoordelijkheid en vooral nog meer uren werken - uren die ik eigenlijk liever met Mike wilde doorbrengen! Ik gaf de beide heren mee dat ik mijn nevenfunctie als ROC-mentor niet wilde opgeven en dat ik dus assistentie nodig had. Ik zag namelijk een mooie kans om Sandra, die al jarenlang al mijn suffe rotklusjes mocht oplossen en dat meer dan ter zake kundig deed, ook een stap te laten zetten. "Laten we het daar morgenochtend even over hebben. Kom maar met een voorstel" zei Chris. Ik verliet het gebouw en stapte in mijn auto. Ik belde naar Mike. Het duurde even voor dat Mike opnam. Mike had hoorbaar ontdekt hoe mijn B&O geluidsinstallatie werkte: door de zware basdreunen kon ik hem eigenlijk niet verstaan. Ik schreeuwde dat ik onderweg was en verbrak hoofdschuddend de verbinding.

Toen ik de auto tot stilstand bracht in de garage en uitstapte, zag ik het glas in de deur naar de hal trillen. In de kamer zag ik Mike en Yuri, alleen gekleed in een trainingsbroek en schoenen en met het zweet op hun rug, als dwazen op de muziek rond elkaar heen springen. Ik liep naar de installatie en draaide het geluid een heel stuk terug waarna beiden stopten met bewegen. "He, we zijn aan het trainen voor de komende Masters of Hardcore!"riep Mike met een lach, sprong me vervolgens in mijn rug en sloeg zijn armen om me heen. Yuri stond hijgend met zijn handen in zijn zij ons gade te slaan. Ik had Mike intussen van mijn rug geslingerd, legde hem op zijn rug op de grond en plantte mijn rechterknie op zijn borstkas. Met mijn handen drukte ik zijn polsen boven zijn hoofd op de grond. Ik rook opnieuw de enorm opwindende geur van Mike opstijgen uit zijn oksels. Na een kus als 'losgeld' liet ik Mike los en stond op.

Yuri keek op de klok en zag dat hij eigenlijk al thuis had moeten zijn. Hij schrok en keek paniekerig om zich heen. "Wat moet ik thuis zeggen? Ze zullen heel boos worden nu ik veel te laat thuis kom en ik niks van me heb laten horen". Ik reikte Yuri zijn blouse aan. "We brengen je wel naar huis. Onderweg verzinnen we wel iets. Maak je maar geen zorgen". Mike had zichzelf intussen ook verder aangekleed en duwde Yuri luidkeels lachend richting hal. In de auto bedachten we een volgens ons geloofwaardig verhaal. Toen ik ons verhaal voor de volledigheid nog een keer herhaalde, viel Yuri me ineens in de rede: "kuuuuuuuuut!!!" en sloeg zijn linkerhand voor zijn mond. Mike en ik keken Yuri verrast aan. "Ik heb mijn boxershort bij jou laten liggen..." Mike gaf Yuri een stomp op zijn schouders. "Je kunt ook wel gewoon zeggen dat je nog een keertje wilt. Dit is een wel heel doorzichtige smoes. Ik hoop dat je vader lichtgeloviger is als ik dadelijk..." We waren er echter bijna en dus gaf ik Yuri als raad zijn trainingsbroek goed op te trekken en zijn jas dicht te maken.

Het huis waar Yuri woonde stond in een duidelijk 'mindere' wijk van de stad. Ik parkeerde voor de deur van Yuri en stopte de motor. Alle drie zaten we even stil en besluiteloos voor ons uit te staren. Yuri verbrak de stilte als eerste en keek me aan. "Ik wil u bedanken voor de geweldige middag. Het was geslaagd in meerdere opzichten. Ik hoop dat ik nog eens terug mag komen". In de laatste zin klonk hoop door de stem van Yuri. "Je bent altijd welkom Yuri. De vrienden van Mike zijn immers ook mijn vrienden. Ik kijk er dus naar uit je nog eens te zien".

Mike en Yuri sloegen elkaar nog een keer op de schouders en we namen afscheid. Ik had Yuri verzekerd dat we zouden blijven staan totdat Yuri de deur had gesloten. Op die manier konden zijn ouders zien dat iemand hem had thuisgebracht en dat ons verhaal - Yuri en Mike hadden bij hun mentor in de tuin gewerkt en dat was per ongeluk uitgelopen en nu bracht deze mentor, om de schade qua tijd te beperken, Yuri naar huis - dus best kon kloppen. De vader van Yuri maakte de deur open en ik zag Yuri wijzen naar ons. Het gezicht van Yuri's vader leek dat van iemand die het verhaal voor waar aannam; hij stapte immers opzij waardoor Yuri naar binnen kon kopen. Yuri's vader keek nog een keer naar ons, stak zijn hand op en sloot vervolgens de deur.

In de auto vertelde ik Mike over het gesprek dat ik met mijn baas had gehad. Ik probeerde Mike uit te leggen hoe belangrijk deze kans voor me was, maar probeerde tegelijk Mike niet te laten merken dat mijn agenda daardoor waarschijnlijk nog voller zou worden. Mike prikte echter direct door mijn opzetje heen en keek me boos aan. "Die baas van jou lijmt je elke keer met zijn geslijm. Ik zie je nu al veel minder dan ik wil en dat wordt straks alleen maar nog minder! Ik wil niet iedere keer met jou op 'goedmaakweekend'. Je begint nu al op je baas te lijken en dan zijn we nog geeneens getrouwd..."

Ik zweeg. Ook al was ik er vast van overtuigd dat ik ook nog voldoende tijd voor Mike zou hebben, ik kon zijn frustratie ook heel goed begrijpen. Wanhopig probeerde ik een antwoord te bedenken waarmee ik Mike én gerust én niet teleur zou stellen. En hoe zeer ik ook mijn best deed, er schoot me niets bruikbaars te binnen. Uit pure machteloosheid rolde er een traan over mijn wang. Mike zag 'm en veegde de traan met zijn wijsvinger weg. "Sorry dat ik me zo liet gaan. Het was wel erg egoistisch van me. Sorry, maar ik ben zó bang je weer kwijt te raken, dat ik blijkbaar alles als een bedreiging zie".

Ik slikte. "Dat was vanmiddag anders niet te zien. Zo bedreigend vond je de stijve van Yuri blijkbaar niet..." Ik maakte dankbaar gebruik van de situatie om Mike even te prikkelen en hij beet als een jong hondje. Hakkelend en stotterend probeerde hij een goed antwoord te bedenken, maar hij kwam overduidelijk niet uit zijn woorden. Ik keek Mike met een liefdevolle glimlach aan. "Vanmiddag vond ik geweldig, maar dat was puur lichamelijk. Op jou ben ik ook nog eens smoorverliefd. Yuri vind ik, alleen qua jongens dan, alleen heel, heel erg lekker." Mike keek me aan. "Waarom liet je ons trouwens alleen naar boven gaan en kwam je niks controleren?" vroeg hij. Ik keek Mike recht in zijn ogen aan. "Waarom zou ik dat niet doen? Ik weet gewoon dat je alleen voor de sex ging. Zo lang er geen liefde bij komt, vindt ik alles goed, zo lang je maar alles eerlijk verteld en vooral bij mijn terug komt. Ik vind dat ik je moet kunnen vertrouwen. En de voornaamste reden: je had me helemaal uitgeput. Een nieuwe ronde had ik nooit volgehouden!" We schoten beiden in de lach.

Ik zette Mike thuis af en reed vervolgens terug naar huis. Onderweg dacht ik na over hoe ik Mike, Yuri, het ROC en een nog drukkere baan dan die ik al had, in hemelsnaam kon combineren...

En om eerlijk te zijn: de eerste week was dat combineren een absoluut drama. Ik had met Mike afgesproken om op dinsdag naar de film te gaan. De vergadering die ik 's middags had was de eerste onder voorzitterschap van Chris. Normaal gesproken waren dit soort vergaderingen een fluitje van een cent voor me omdat mijn baas een grenzeloos vertrouwen in mij had. Bij deze man was het compleet anders: hij liet me vanaf de eerste minuut merken dat hij nu de baas was en stelde veel en in mijn ogen niet relevante vragen. De moeizame voortgang zorgde ervoor dat ik pas om half zes het kantoor kon verlaten - terwijl ik Mike had beloofd hem ronde vijven op te pikken bij de bushalte bij zijn bouwplaats.

Half zes de stad in rijden was ook vragen om problemen en tot overmaat van ramp kwam ik er halverwege de rit er achter dat ik mijn telefoon op mijn bureau had laten liggen en dus ook niet in de gelegenheid was Mike te bellen. Om zes uur was ik eindelijk bij de bushalte - niemand te zien. Ik wist echter waar de bouwplaats van Yuri en Mike was en uit wanhoop reed ik daar naartoe - in de hoop daar Mike te treffen. Het hek was echter dicht en de bouwplaats donker en verlaten. Ik zuchtte diep en reed verslagen en vooral boos op mezelf terug naar de zaak om daar mijn telefoon te gaan halen. Ik rende de de gang in en liep mijn kantoor binnen. Tot mijn grote verrassing zat Chris achter mijn bureau.

"Zo? Iets vergeten af te maken?" stelde Chris een vraag met een niet verholen sarcastische ondertoon. Ik merkte dat mijn nekharen direct overeind gingen staan. "Nee, ik ben mijn telefoon vergeten", gaf ik hem bits als antwoord. "Nou, volgens mij ben je niet je telefoon, maar je afspraak vergeten, meneer van de afspraken! De afspraak met een zekere Mike van Weem. Is dat zo'n ettertje dat jij zo nodig moet begeleiden? Die gasten doen geen ene moer, roken en slikken de hele dag allerlei rotzooi en werken ho maar. Je zou je tijd beter aan je werk kunnen besteden in plaats van in dat kansloos tuig te steken!" De lichaamshouding en vooral de toon die Chris aansloeg deden mijn bloed koken. Toch had mijn zakelijke ervaring me geleerd dat je emoties tonen vaak niet verstandig was. Ik had al mijn concentratie nodig om ijzig kalm te blijven; ik merkte gewoon aan Chris dat hij bezig was me uit mijn tent te lokken en ik was vastbesloten hem dat pleziertje niet te gunnen.

"Hoe weet jij dat trouwens allemaal?" vroeg ik hem, ijzig koud maar wel met nauwelijks verborgen boosheid. "Dat is niet zo moeilijk: je telefoon ging af en aangezien ik toch in de buurt was, nam ik hem op. En het was dat manneke; op een nogal boze toon wilde hij weten waar jij was. Wat een brutaliteit van die jeugd van tegenwoordig! Ik heb 'm maar verteld dat ie maar buiten moest gaan spelen en jou verder met rust moest laten omdat jij nog met je werk bezig was, en..." Binnen een seconde stond ik langs hem en rukte mijn telefoon uit zijn handen. "Als jij nog een keer het lef hebt om alleen maar naar mijn telefoon te kijken als ik niet in de buurt ben, dan ga je daar heel erg veel spijt van krijgen. Wat ik in mijn vrije tijd doe en met wie, maak ik zelf uit. En nou mijn kantoor uit!" De laatste zin ging een behoorlijk aantal decibels harder dan ik eigenlijk van plan was, maar het dedain richting mijn vriend deed me mijn zelfbeheersing verliezen. Zonder iets te zeggen stond mijn tijdelijke leidinggevende op en en maakte aanstalten mijn kantoor te verlaten. Een daverende knal liet duidelijk merken dat hij de deur achter zich had gesloten.

Zo snel als ik kon belde ik Mike. Nadat zijn telefoon een paar keer was overgegaan, schakelde hij over naar zijn voicemail. Ik vloekte hardop. Ik liep naar het dressoir op mijn kamer en schonk mezelf een glas water in om mezelf rustig te krijgen; ik stond te trillen op mijn benen: het verbreken van mijn belofte naar Mike en mijn confrontatie met Chris deden me weer even in de emotionele rollercoaster beladen. Na een paar slokken merkte ik dat ik mijn rust weer terugkreeg en belde opnieuw naar Mike. Vurig hoopte ik dat hij op zou nemen. "Kom op, het is pas zeven uur..." mompelde ik voor me uit. Wederom voicemail. Ik sprak de voicemail in: maakte excuses en vroeg hem of hij me alsjeblieft wide terugbellen.

Ik verliet het kantoor zonder te groeten naar Chris, die zonder dralen zijn intrek in het kantoor van mijn baas had genomen en als eerste daad de foto's die mijn baas op zijn bureau had staan in een doos had gegooid en achteloos in een kast had gezet. Ik had in een paar dagen tijd een ongelofelijke hekel aan deze man gekregen. In de auto probeerde ik het nog een keer: weer voicemail. Als laatste redmiddel stuurde ik Mike een sms-je met het verzoek te reageren. Toen ik mijn garage binnenreed, had Mike nog niets van zich laten horen. Ik wist wat er aan de hand was, want dit had ik al vaker mee gemaakt: als ik een belofte aan Mike brak moest ik mijn best doen het goed te maken. Mike weigerde consequent om rekening te houden met de gevolgen die het hebben van een baan als ik had met zich meebracht. "Als je iets belangrijk vindt, maak je er gewoon tijd voor" kreeg ik altijd als antwoord als ik probeerde het verschuiven of verplaatsen van afspraken uit te leggen.

Binnengekomen in mijn huis liep ik naar de kamer en schonk mezelf een glas wijn in. Ik baalde enorm: ik had nu samen met Mike in de bioscoop naar een film willen kijken, maar ik stond nu uit het raam te staren - zonder Mike. De wijn smaakte me niet en ik goot de helft weg in de gootsteen. Wetende dat me morgen een hele drukke dag wachtte, ging ik maar vroeg naar bed. Mijn telefoon legde ik op het hoofdkussen langs dat van mij - de zijde van het bed die eigenlijk niet leeg had moeten zijn vannacht. Ik sliep erg licht die nacht - ik overdacht keer op keer hoe ik Mike meer aandacht kon geven zonder dat dit ten koste zou gaan van mijn werk. Het lukte me niet om een pasklare oplossing voor mijn probleem te bedenken. Bovendien was ik bang dat ik een oproep van Mike niet zou horen. Mijn telefoon bleef echter de hele nacht stil en ik stond 's morgens gebroken langs mijn bed - en de dag moest nog beginnen.

Met een verdoofd gevoel liep in ons kantoorgebouw binnen en groette de dames van de receptie zonder al te veel overtuiging. Ik vermeed de vleugel waar mijn tijdelijke baas zat en sloot de deur van mijn kantoor achter me. Ik nam een glas water en ging weer voor mijn raam staan. Dat was een vast ritueel van me geworden als ik met een probleem worstelde dat ik niet direct van een oplossing kon voorzien. Verschil met andere momenten was nu dat de puzzel nu meerdere stukjes had en bovendien een mengeling was van werk en privé: een baan die ik eigenlijk niet meer zag zitten, een tijdelijke baas die overduidelijk zijn stempel wilde drukken wilde en vooral en eerst: Mike. Alle drie hingen met elkaar samen en hadden conflicterende belangen. Ik schonk nog eens in en zuchtte diep.

Ik had niet in de gaten dat Sandra inmiddels binnen was gekomen. Haar vriendelijke "goedemorgen!" deden me terugschieten in de realiteit. Ik draaide me met een schok om. "Oh.. ja... ook goedemorgen..." bracht ik er twijfelend uit. Sandra trok waar wenkbrauwen op toen ze mijn gezicht zag. "Jezus wat zie jij er uit! Wat is er met jou aan de hand? Is het Mike?" Ik wiebelde even op mijn voorvoeten, overwegend of ik Sandra zou vertellen wat er loos was. Ik hoefde geen antwoord te geven: dat deed Sandra al: "ja dus. Is het uit of zo?"

Om tijd te winnen en een goed antwoord te geven, liep ik naar de waterkan en schonk Sandra een glas in en schoof in de richting van Sandra dat ik graag wilde dat ze de deur sloot en ging zitten. Ikzelf vulde ondertussen mijn glas opnieuw. Ik liep naar Sandra toe en zette het glas op tafel voor haar neer. Ik zuchtte diep en ging zitten. "Om eerlijk te zijn: ik weet het niet. We zouden gisteren naar de film gaan, maar ik was te laat om hem op de afgesproken tijd op te halen. Mike heeft vervolgens zijn telefoon niet opgenomen en ook niet gereageerd op mijn sms-jes en mijn voice-mail berichten. Ik weet niet wat ik er van moet denken, maar je zou best wel eens gelijk kunnen hebben..."

Sandra keek me vertrouwelijk aan en stak toen van wal. "Je moet niet vergeten dat hij tien jaar jonger is dan jij en dus op een heel ander level zit dan jij. Jij zit meerjarenbegrotingen te maken terwijl hij zich druk maakt of zijn vriendje, waar hij heel erg tegenop kijkt, hem wel écht leuk vindt. Hij is hartstikke onzeker over zichzelf en zoekt voortdurend in jou bevestiging dat hij er toe doet, dat hij écht belangrijk voor je is. En als je dan niks van je laat horen als je een afspraak met hem maakt stel je hem daarmee ongelofelijk teleur; te meer omdat ik je al vaker afspraken heb horen verzetten. Als je Mike inderdaad zo belangrijk vindt, moet je keuzes maken. Door niet te reageren dwingt hij jou tot het maken van keuzes. Mmmmm... als ik er zo over nadenk is Mike een stuk slimmer en wijzer dan ik aanvankelijk dacht".

"Je hebt wel gelijk Sandra", gaf ik als antwoord, "maar Mike zal ook moeten begrijpen dat ik een baan heb die tijd kost". Sandra schudde heftig haar hoofd ten teken dat ze het absoluut niet met me eens was. "Je had het al druk! Hoe vaak heb je al niet gezegd dat je meer tijd aan Mike wilde besteden en ging je vervolgens nog wat overuurtjes maken en poeierde Mike dan af met 'ik maak het heus wel goed'. En nu heb je ook nog toegestemd in nog meer werk. En dat ga je nog trots aan Mike zitten vertellen ook nog. Snap je het nou nog niet! Mike is geen ding! Het is een mens met gevoelens waar jij amper rekening mee houdt!" De laatste zin van Sandra was doorspekt met emoties. Ze had gelijk. Het kwartje viel. Schaakmat...

Ik stond op uit mijn stoel en liep weer naar het raam. Ik probeerde alle gedachten die door mijn hoofd schoten te ordenen terwijl ik naar buiten staarde. Het lukte me niet. "Wat moet ik doen" stamelde ik voor me uit. "Dat weet ik niet" gaf Sandra als antwoord. "Maar van uit het raam staren wordt het zeker niet beter. Als je Mike echt de moeite waard vindt om voor te vechten, wordt het tijd dat je dat ook gaat doen. En nu met daden en niet meer alleen met woorden." Dit was hetgeen ik in Sandra waardeerde, maar ook verafschuwde: Sandra had een feilloze mensenkennis en in de jaren dat we nu samenwerkten had ze mij van haver tot gort doorgrondt; ze wist vaak eerder wat ik dacht dan ikzelf en legde regelmatig de vinger op de zere plek - net als nu. Een bliepje op mijn telefooncentrale op mijn bureau maakte een einde aan ons gesprek. Ik keek op mijn horloge: mijn eerste afspraak was gearriveerd. Sandra stond om en gaf me een klop om mijn schouder. "Kop op. Je bedenkt wel iets. Je bent een goed mens. Succes in ieder geval". Hierop verliet ze mijn kantoor om mijn bezoek op te gaan halen.

Om 4 uur had ik mijn laatste bezoek de deur uit gewerkt; zo voelde het althans. Ik was immers vastbesloten om voor Mike te gaan vechten en ik ging hem dat vandaag vertellen: ik zou naar de bushalte bij zijn bouwplaats rijden en hem daar ophalen. De rest van de dag was dan mooi voor ons. Ik klapte mijn koffer dicht en pakte mijn jasje van de kapstok toen mijn deur werd geopend. Chris. "Ik wil het even met jou hebben over jou gedrag van gisteren. Je snapt..." Ik viel hem in de rede. "Het spijt me, ik heb vandaag geen tijd meer. Ik heb een hele dringende afspraak. Ik vraag Sandra wel een meeting voor morgen af te spreken" en liep Chris haastig voorbij, mijn kantoor uit. Het was tien over vier; de bouwplaats van Mike sloot om vijf uur dus ik lag nog mooi op schema. Ik groette de dames van de receptie en liep met grote passen naar buiten. Ik stapte in mijn auto en reed veel harder dan normaal het parkeerterrein af, vastbesloten me deze kans niet te laten ontnemen.

Ik had overwogen om Yuri in mijn plannetje te betrekken, maar had uiteindelijk besloten dat niet te doen. Ik kende hem maar amper en aangezien hij en Mike boezemvrienden waren, was de kans groot dat hij voor Mike partij zou kiezen als ik hem zou benaderen. Ik zou het alleen moeten klaren. Om tien voor vijf kwam ik bij de bushalte aan, parkeerde mijn auto en zette de motor af. De minuten kropen heel langzaam voorbij. Ineens zag ik in mijn rechterspiegel Mike aan komen lopen. De lichaamshouding van Mike deed me schrikken: slenterend met afhangende schouders. Ik wachtte nog even, haalde een paar keer diep adem en stapte vervolgens met een vreemd gevoel in mijn maag uit. Mike was inmiddels in het bushokje gaan zitten en had een I-pod in zijn oren gestoken. Ik liep naar hem toe en ging langs hem zitten. Mike keek me niet aan, bleef strak voor zich uitkijken en maakte geen aanstalten zich te bewegen.

Hakkelend begon ik te praten. "Mike... ik heb je gisteren laten zitten en dat spijt me enorm. Ik ga ook geen smoesjes verzinnen: ik heb je teleurgesteld en dat besef ik me heel goed..." Mike gaf geen enkel signaal af dat hij naar me wilde luisteren; sterker nog, hij draaide aan de volumeknop van zijn muziekspeler en zette deze nog harder dan hij al stond. Ik raakte hierdoor de controle over mezelf kwijt en trok de speakers uit Mike's oren. Als door een adder gebeten sprong hij op. Zijn ogen spogen vuur. "Ik heb me gisteren de hele dag verheugd op een fijne avond. Eergisteren heb ik onwijze ruzie met mijn ouders gehad, ik heb je gebeld maar je nam niet op en je belde ook niet terug. Ik heb de hele nacht niet geslapen; wat me op de been hield gisteren was het vooruitzicht op een avond met jou. Ik heb een hele tijd staan wachten en toen kwam je niet en toen ik je belde nam iemand op die ik helemaal niet kende en die me vertelde dat jij geen tijd voor mij had. Je zegt wel dat je me belangrijk vind, maar je laat er geen ene kloot van merken. Ik vertrouwde je volledig en dan doe je dit. Lul die je bent!"

Ik was inmiddels opgestaan en stond Mike hulpeloos aan te kijken. "Je hebt gelijk. Sorry..." stamelde ik voor me uit. Ik zag dat het vuur in de ogen van Mike was verwisseld voor tranen. Mike liep op me af en begon uit onmacht met mijn vuisten ongecontroleerd op mijn borst te slaan. Ik pakte Mike bij zijn schouders en trok hem tegen me aan. Ook mijn ogen stonden vol tranen. Mike had zichzelf inmiddels tegen me aan geklemd en huilde hardop. Ik kon niets beter bedenken dan hem op zijn rug te kloppen en met een hand zachtjes door zijn stekels te strelen. Het bleek echter wel te helpen: Mike's huilen veranderde langzaam in snikken en vervolgens hield ook dat op.

"Zullen we gaan?" fluisterde ik in Mike's oor toen hij wat bedaard was. Mike keek me aan, knikte en liep in de richting van mijn auto. "Waar zullen we naar toe gaan?" vroeg ik aan Mike. "Laten we naar de bossen gaan. Dan kunnen we daar wandelen". Dat leek me een uitstekend plan; de kans om in alle rust al lopend onder de nog warme zon met elkaar over alles te praten was een beter resultaat dan ik had durven hopen toen ik uit de auto stapte. We reden naar het bos een eindje verderop. Tijdens de rit was het stil en in tegenstelling tot andere keren zette Mike de radio niet aan en zette ook geen CD op. Uit mijn ooghoeken zag ik duidelijk dat Mike erg met zichzelf worstelde. Ik parkeerde de auto en zette de motor af. Enkele seconden bleven we allebei roerloos zitten. Ik draaide mijn hoofd naar Mike. "Zullen we?" Mike knikte en maakte aanstalten uit te stappen. Niet veel later sloegen we linksaf het bospad in.

Ik vertelde Mike van mijn gesprek die morgen met Sandra en dat ik enorme spijt had van hoe ik me de afgelopen tijd had gedragen. Mike gaf geen antwoord, hetgeen me steeds onzekerder maakte. Ik bleef maar praten en merkte dat ik al mijn onzekerheden tegen Mike vertelde, terwijl we steeds verder het bos in liepen. Ik vond het tijd om schoon schip te maken en eerlijk te zijn tegen Mike, ongeacht wat het resultaat daarvan zou zijn. Enkele minuten laten was ik helemaal leeg. "Ik heb me egoistisch gedragen en dat is niet goed te praten. Ik vind het fijn dat je naar me geluisterd hebt. Je bent voor mij écht het mooiste wat er in mijn leven voorbij is gekomen en ik hoop vurig dat je me de kans wilt geven dat aan je te tonen, maar ik begrijp het als je me geen nieuwe kans meer wilt geven, Mike..." Mike stopte met lopen en keek me aan. Ik zag weer tranen in zijn ogen. "Ik wil je wel geloven, maar ik heb dat al vaker gedaan en telkens het deksel op mijn neus gehad. Wat geeft me de garantie dat ik me deze keer niet opnieuw voor niks blij maak?"

Ik liep op Mike toe en gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. Ik keek Mike vervolgens diep in zijn ogen. Tot mijn grote vreugde zag ik zijn karakteristieke glinstering langzaam weer in zijn helblauwe ogen terugkeren. Er brak zelfs een flauwe glimlach bij Mike door. Onze gezichten naderden elkaar langzaam. We begonnen elkaar diep te zoenen. Al zoenend leidde Mike me richting van een vennetje. Mike pakte mijn hand vast en liep het hoge gras in dat aan de oever stond. Mike stopte en ging zitten en gebaarde mij langs hem te komen zitten. Nadat ik was gaan zitten, sloeg Mike zijn arm om mijn schouder en we keken, zonder iets te zeggen, uit over het meertje waarin de zon schitterde.

Mike begon zijn werkschoenen los te maken, trok ze samen met zijn sokken uit en zette ze langs hem neer. Vervolgens trok Mike zijn werkshirt uit en stond vervolgens op. Hij maakte de riem van zijn werkbroek los en liet zijn broek vervolgens op zijn enkels vallen. In zijn boxershort ging hij weer langs me zitten en keek me uitdagend aan. Ik keek Mike verwonderd aan, hetgeen Mike in lachen deed uitbarsten. "Zwemmen, muppet. Ik ben bezweet en zit onder het cement enzo". Ik mompelde iets van oh ja en kleedde mezelf uit. Dat mijn zijden Oger-pak niet bepaald 'bosproof' leek te zijn boeide me op dat moment helemaal niets. Mike duwde me achterover en ging half op me liggen. We keken elkaar aan en begonnen weer te zoenen. Zijn linkerhand zat ik no time in mijn boxershort; ik streelde hem over zijn rug en kneedde zijn billen. Ik voelde zijn pik hard worden op mijn bovenbeen.

Mike rolde van me af en trok zijn boxershort uit. Hij gunde me een snelle blik op zijn stijve pik en liep vervolgens het water in. Toen hij voorover dook zag ik nog even zijn billen voordat hij helemaal onder water verdween. Enkele seconden later kwam Mike boven en schudde het water uit zijn haren. "Kom man! het is heel lekker hier!" riep Mike me toe en zwaaide met zijn armen. Met een ruk trok ik mijn laatste kledingstuk uit en zwom in de richting van mijn geliefde. Enkele seconden later stonden we elkaar in het water, dat tot halverwege Mike's borst kwam, diep te zoenen en niet lang daarna hadden onze handen elkaars pik gevonden. Aan de toenemende heftigheid van Mike's gezoen kon ik merken dat hij bijna klaar kwam. Ik verhoogde het tempo en niet veel laten kwam Mike met een paar kreunen klaar. "Wat was dat lekker... dit was een van de dingen die ik zo heb gemist..." fluisterde hij in mijn oor. Mike merkte dat mijn ballen richting lichaam trokken ten teken dat mijn hoogtepunt niet ver meer weg kon blijven. Hij haalde zijn hand daarom van mijn pik en pakte daarmee mijn hand. Hij leidde me het water uit en ging vervolgens op zijn buik liggen. De zon scheen prachtig op zijn mooie lijf. Ik ging langs Mike liggen en begon met mijn linkerhand over zijn rug en billen te strelen. Eerst er over en vervolgens in zijn bilnaad. Mike bleef stil in de zon liggen; met gesloten ogen en een grote glimlach op zijn gezicht onderging hij mijn handelingen om hem klaar te maken mij te ontvangen. Enkele minuten laten liet Mike merken dat hij lang genoeg had gewacht. Mike spreidde zijn benen en ik ging tussen zijn benen zitten. Ik maakte mijn pik met een paar bewegingen klaar om Mike, die zijn billen met zijn handen spreidde en zo de weg naar zijn anus duidelijk aangaf, te nemen.

Ik drukte voorzichtig mijn stijve tegen zijn anus. Mike's ademhaling versnelde even, maar niet veel later werd deze weer normaal ten teken dat ik verder kon gaan. Gestaag kwam ik dieper in Mike en toen mijn ballen zijn billen raakte, slaakte Mike een diepe grom. "Neem me zoals je nog nooit gedaan hebt. Pak me..." fluisterde Mike. En dat deed ik. Ik liet me op Mike vallen en voelde met mijn handen in zijn drijfnatte oksels terwijl ik mezelf met mijn onderlijf steeds harder en sneller in en uit Mike perstte. Een bijna dierlijk oerinstinct nam me over. Niet veel later kwam ik diep in Mike klaar. Mike draaide zichzelf voorzichtig op zijn rechterzij, maar zorgde er wel voor dat mijn pik in hem bleef zitten. Ik begreep de hint en sloeg mijn linkerarm om hem heen en vond zijn pik. Ik wist inmiddels precies hoe ik Mike zo snel mogelijk stijf kreeg en dat lukte me deze keer opnieuw. Niet veel later kwam Mike voor de tweede keer klaar.

Nadat we beiden enigszins waren uitgerust van de inspanning en de temperatuur pal in de zon wel erg aangenaam werd, trok ik mijn pik uit Mike en inventariseerden we wat we nog aan kleding hadden. Ik gooide Mike zijn werkschoenen en werkbroek toe. "Meer doe je niet aan vandaag. En het is dat we over de openbare weg moeten, anders had ik alles afgepakt." Mike keek me glimlachend aan en trok zijn schaarse kleding aan. Ik trok schoenen, broek en een overhemd aan en stond op. "Kom, we gaan" zei ik tegen Mike. Met een zoen namen we afscheid van de plek waar ik de lekkerste seks tot dan toen had gehad. Zonder dat we andere mensen tegenkwamen, bereikten we mijn auto. We stapten in en reden weg.

Nadat we de doorgaande weg waren opgedraaid, pakte Mike zijn rugzak van de achterbank en pakte er een CD uit. Niet veel later dreunde er een set van Noise Supressor op de laatste Outblast door de auto. Mike zette de stoel wat naar achter, plaatste zijn handen achter zijn hoofd en ging achterover liggen. Ik had grote moeite de juiste balans te vinden tussen op de weg letten voor het verkeer en naar het schitterende lichaam van Mike te kijken. "Waar gaan we eigenlijk heen?" vroeg ik Mike. "Naar jou huis. Ik wil al een hele tijd jou bad eens uit proberen en volgens mij heb ik dat wel verdiend vandaag; ik ben immers heel braaf geweest vanmiddag" sprak Mike op een ietwat spottende toon. Als antwoord sloeg ik met mijn vlakke hand op zijn borstkas. Mike zei niks maar stak alleen zijn tong uit.

Thuis liep Mike direct door naar de kamer; ik had zin in koffie. "Jij ook?" riep ik de kamer in. "Ja lekker!" zei Mike, die weer de foto's stond te bekijken. Met twee koppen dampende koffie liep ik terug de kamer in en gaf hem er een. "Je kunt nu in ieder geval niet opnieuw je polo onder de koffie knoeien" gaf ik hem een steekje onder water. "ja ja ja... dat was een beginnersfoutje en volgens mij was het vervolg ook voor jou bijzonder prettig, vriend". Mike opende de tuindeuren en nam plaats op de veranda. Terwijl hij in zijn koffie roerde, keek hij bedachtzaam voor zich uit. Ik ging langs hem zitten. "Waar denk je aan?" vroeg ik hem. Mike antwoordde niet direct; hij leek heel geconcentreerd te zijn op het roeren van zijn koffie. "Ik denk eigenlijk aan ons. Ieder normaal denkend mens geloofd niet dat wij bij elkaar horen en toch past het bijzonder goed. Figuurlijk en ook letterlijk..." Ik had net een slok koffie genomen en verslikte me in de dubbelzinnige opmerking.

Ik hoorde in de kamer mijn communicator afgaan. Ik liep naar de telefoon toe en keek op het display. "Private call" stond er op. Ik nam de telefoon op. "U spreekt met Nathalie Rovers van het Sint Nicasius Gasthuis. U bent de vriend van Mike van Weem, is het niet?" Ik slikte: wat ging ik nu al antwoord zeggen? Ik besloot dat in het midden te laten. "Wat kan ik voor u doen mevrouw Rovers?" Mike was inmiddels achter me gaan staan, had zijn armen om me heen geslagen en had zijn hoofd op mijn linkerschouder gelegd. "Ik ben namens de oma van Mike. Zij heeft me gevraagd u te bellen. Of u samen met Mike langs wilde komen; mevrouw wil graag met jullie praten. De uitslagen van de verschillende tests zijn namelijk niet goed". Ik duwde Mike van me af, hetgeen me op een niet begrijpende blik van Mike kwam te staan, die vervolgens zijn mond open deed om luidkeels tegen mijn afwijzing te protesteren. Met een snelle handbeweging kon ik Mike ervan overtuigen dat ik een serieus gesprek aan het voeren was waar hij niet tussendoor moest gaan tetteren. "We zijn onderweg" stamelde ik als laatste en verbrak de verbinding. Mike keek me nieuwsgierig aan.

Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas V

Bericht door Pringles1 » zo 30 aug 2020, 10:21

"Mike, dat was het ziekenhuis. Je oma wil ons spreken. Nu."

Mike keek verrast op en keek me vervolgens enigszins verdwaast aan. "Das goed, maar wat moet ik aandoen? Ik kan moeilijk zo het ziekenhuis binnenlopen." Ik keek hem glimlachend aan. "Laten we boven wat uit gaan zoeken. Je kunt inderdaad niet als een bouwvakker naar je oma toe" gaf ik Mike met een met sarcasme doorspekte stem als antwoord. Ik wachtte zijn reactie niet af en begon richting trap te rennen, op de voet gevolgd door Mike. Boven aangekomen zag ik ons allebei in de spiegel staan: Mike met alleen een werkbroek en werkschoenen aan en ik met een gekreukt overhemd en dito broek. "Laten we eerst even snel onder de douche gaan; dit heeft zo ook geen zin. En nee, nu even alleen maar douchen!" riep ik. Twee tellen later liep Mike naakt richting de douche en ondanks dat mijn verstand absoluut wist dat we op moesten schieten, merkte ik dat mijn emotie andere plannen had toen ik Mike in de douchecabine zag stappen. Enkele minuten later nam ik de plek van Mike in. "Zal ik voor jou ook alvast kleren klaar leggen?" vroeg Mike. "Doe maar, maak jij maar een keuze". Normaal was ik iemand die zijn kleding zelf uitzocht, maar ik was er inmiddels achter gekomen dat het kleding-gevoel van Mike minstens zo verantwoord was als dat van mij. Een kwartier haasten later zaten we in de auto op weg naar het ziekenhuis. Onderweg probeerde ik Mike uit te leggen wat de dame me verteld had. Mike schrok zichtbaar van hetgeen ik vertelde en begon allerlei vragen te stellen. "Sorry, die kan ik je niet beantwoorden. Wellicht dat we in het ziekenhuis antwoord krijgen".

Toen Mike de deur van kamer 345 opende, draaide de oma van Mike zich naar de deur, nieuwsgierig wie binnen zou komen. Ik schrok van haar aanblik; het vuur in haar ogen was voor een groot deel gedoofd. In tegenstelling tot de vorige keer was haar bed omgeven door allerlei medische apparaten. Voor zover het telefoontje niet duidelijk was geweest, bewees de hoeveelheid ingeschakelde apparatuur direct dat het goed mis was. De ouders van Mike stonden bij het bed. "Laten wij een sigaret gaan roken" zijn Mike's vader tegen zijn echtgenote, in een mislukte poging ons 'per ongeluk' alleen te laten met Mike's oma. We schoven twee stoelen bij het hoofdeinde van het bed en wachtten af wat oma te vertellen had. Ze richtte zichzelf langzaam omhoog in het bed en draaide haar hoofd voorzichtig in onze richting. Met een breekbare stem begon ze te vertellen.

"Mike, vanmorgen is de chirurg geweest en hij heeft me verteld dat ik niet meer naar mijn eigen huis terug kan. Sterker nog, hij heeft me verteld dat ik me moet opmaken voor mijn laatste uren. Dat ik mijn botten heb gebroken ligt niet zo zeer aan de val zelf, maar aan..." Mike was opgestaan uit zijn stoel en was voorover over het bed gaan hangen, met zijn hoofd langs dat van zijn geliefde oma. Hij huilde zachtjes. Toen Mike enigszins bedaard was, ging zijn oma verder met haar verhaal. "Er is niets meer aan te doen jongen. Het is zoals het is...."Ze slikte even en haalde diep adem.

"Ik heb een goed leven gehad; met je opa heb ik de liefde van mijn leven getroffen en in je vader een geweldige zoon. Mijn leven loopt nu snel ten einde, het is tijd om je opa weer op te zoeken." Ik kon alles horen, maar zat totaal verslagen in mijn stoel en wist niet wat te doen. "We hebben het samen leuk gehad Mike. De logeerpartijen bij ons, waarbij je lekker lang mocht opblijven en met opa 's avonds laat nog televisie zat te kijken en elke keer bij je opa wegdook als het te spannend werd. Samen wandelen in het park. De 'hulplijn' bij vervelende gebeurtenissen, thuis en op school. De kopjes thee aan de tafel. Ik wil je hiervoor bedanken knul. Je hebt veel voor me betekend. En ik ben gelukkig dat ik jou liefde van je leven heb mogen ontmoeten, ook al vindt ik het jammer dat ik niet de kans krijg hem beter te leren kennen..." De ouders van Mike waren inmiddels weer de kamer binnen gekomen. Mike stond op en liep naar zijn vader, die ook de tranen in zijn ogen had staan.

Mike's oma wenkte me en ik boog me naar haar toe. "Je mag je gelukkig prijzen met Mike als vriend, jongen" begon ze. Ik merkte dat ik overtuigend knikte. "Het spijt me oprecht dat ik je niet beter kan leren kennen. Mike heeft zó enthousiast over je verteld, dat heeft me nieuwsgierig naar jou gemaakt. Helaas wordt me de tijd om je beter te leren kennen niet gegund. Ik hoop alleen dat je Mike in zijn waarde zult schatten en zult helpen en steunen, altijd en overal. Ik vertrouw daarop en geef daarom dat stokje nu aan je over..."

Ik wist niet wat ik zeggen moest. Op het moment dat ik weer rechtop stond, gingen verschillende alarmen af. Enkele ogenblikken later kwamen verschillende zusters en artsen de kamer binnenrennen en werd koortsachtig gewerkt. Ik zag Mike verschrikt en versteend toekijken. Een zuster stuurde mij, Mike en zijn ouders met een vriendelijke, maar dwingende hand de gang op, sloot de deur en ontstak het rode licht, ten teken dat er niemand naar binnen mocht. Totaal verdoofd en zonder iets te zeggen keken we elkaar op de gang aan.

Een half uurtje later ging de deur weer open en een arts vroeg ons binnen te komen. Ik had mijn arm om Mike heen geslagen. Het gordijn om het bed van Mike's oma was gesloten en het viel me direct op dat er geen piepjes meer klonken. Mijn bange vermoeden werd door de arts bewaarheid. De oma van Mike was overleden.

Mike was ontroostbaar. De band tussen hem en zijn oma was veel sterker dan iemand ooit had kunnen vermoeden. Terwijl Mike en zijn moeder de persoonlijke bezittingen van oma bij elkaar zochten, gingen Mike's vader en ik de papierwinkel die het gevolg is van een overlijden, organiseren en de uitvaart regelen. Na een paar uur verlieten we het ziekenhuis; Mike stond er op dat ik mee zou gaan naar hun huis en dus ging ik mee. Bij Mike aangekomen bleef ik even in de auto zitten. Mike keek me aan en vroeg waarom ik niet meer naar binnen ging. "Ik ga Chris bellen om te vertellen dat ik er morgen niet ben. Ik blijf morgen bij jou". Op Mike's droevige gezicht brak heel even een glimlach door. Ik kreeg een kus. "Bedankt. Ik zie je zo binnen". Mike stapte uit en ging het huis binnen; hij liet de deur op een kier staan.

Ik toetste het nummer van Chris in. Ik merkte dat ik mezelf al enorm opwond bij de mogelijkheid dat hij moeilijk zou gaan doen. Ergens gelukkig schakelde zijn telefoon al snel door op een voicemail. Ik sprak in dat ik door een overlijden in de familie morgen niet aanwezig zou zijn en dat ik mijn telefoon naar Sandra had doorgeschakeld. Direct na het inspreken van de voicemail belde ik Sandra en bracht haar op de hoogte van het droevige nieuws en vertelde haar dat ik mijn telefoon naar haar zou doorzetten. "Geen probleem. Doe Mike de groeten van me. Ik bel je morgen of zo nog wel even."

Ik stapte uit de auto en liep over het knerpende grind op de oprijlaan richting het huis van Mike. Ik wist dat het overlijden van Mike's oma en mijn beslissing Mike te steunen, ervoor zou zorgen dat het geheim van onze relatie in een nog grotere kring onthuld zou gaan worden. Het was immers niet mogelijk om letterlijk en figuurlijk zo dicht bij Mike te staan en vol te houden dat ik 'maar' zijn mentor was. Ik had er vrede mee: Mike was te belangrijk voor me geworden om daar mijn zakelijk eigenbelang nog langer altijd boven te plaatsen. Ik nam plaats in de bank, langs Mike. "Ik moet me nog bij mijn baas afmelden" zei Mike ineens. "Maak je daar geen zorgen om. Ik heb Sandra al gebeld en zij neemt mijn telefoon in ieder geval morgen waar. En ik heb haar gevraagd om je baas alvast te bellen dat je voorlopig afwezig bent." Mike keek me vragend aan. "Hoe weet zij het telefoonnummer dan?" Ik nam een slok koffie. "Zij heeft toch ook vrij voor je geregeld toen we ons weekendje weg hadden?".

Die avond kwamen veel bekenden van de ouders van Mike langs. Er werden geen vragen gesteld over de connectie tussen Mike en mij. Dat was op zich ook logisch, aangezien ook zij erg op de oma van Mike gesteld bleken en daar alle aandacht terecht naar uitging. Ik merkte wel aan Mike dat hij zich niet alleen erg bedroefd voelde, maar ook heel erg eenzaam: al het bezoek kwam immers meer voor de ouders van Mike dan voor hem. Met het smoesje dat ik naar het toilet moest, liep ik de gang in en belde Yuri. Ik bracht hem het vervelende nieuws en vroeg hem langs te komen om zijn maatje te steunen. Yuri reageerde direct met "stop maar met praten. Ik ben onderweg".

Ik probeerde mezelf nuttig te maken door de voordeur open te maken en voor de catering te zorgen; al het bezoek was voor mij volslagen vreemd en hierdoor had ik in ieder geval het gevoel me nuttig te maken. Op een gegeven moment hoorde ik een brommer de oprit op rijden. Enkele ogenblikken later werd er aangebeld. Ik opende de deur en daar stond Yuri. Yuri was echter niet alleen; schuin achter hem stond nog een jongen; een jongen die ik nog nooit gezien had. Toen hij zijn helm afzette, bleek hij donker haar te hebben, in een soort van hanenkam, maar dan met kort haar en glimmend van de gel. Hij had in beide oren zilveren knopjes en een vriendelijk gezicht. Ik gaf Yuri een hand en stelde mezelf voor aan de onbekende; een vriend van Yuri en Mike veronderstelde ik. De jongen gaf me een stevige hand terug. "Yannick Manders" stelde hij zichzelf voor. "Ik werk in de ploeg bij Mike en Yuri." Ik leidde de twee jongens de kamer in. Ik zag Mike blij verrast opstaan; hij had nu eindelijk ook aanspraak.

Mike nam zijn collega's mee naar de keukentafel en ging daar zitten. Ik vond het op dat moment belangrijk hen even alleen te laten en ging in de kamer zitten. Ik raakte daar in gesprek met een van de vroegere medewerkers van de vader van Mike. Rond tien uur verlieten Yuri en Yannick het huis van Mike. Rond kwart over elf was al het bezoek vertrokken en dronken we samen nog een kop koffie. "Zullen we gaan slapen?" vroeg Mike me. "Ik ben moe". Het was voor de ouders van Mike blijkbaar normaal dat ik bij hun zoon zou blijven slapen en stemde daarom toe. Ik wenste zijn ouders goedenacht en samen gingen we naar boven, naar Mike's kamer.

Het was de eerste keer dat ik Mike's kamer zou zien en vond het jammer dat ik daar niet onder een gelukkiger gesternte binnen zou komen. Vanaf de trap was het aan het einde van de gang rechts. Mike opende de deur en ging naar binnen. Aan de muren van zijn kamer hingen, keurig netjes ingelijst, aankondigingsposters van hardcore-feesten, bij twee ervan had hij een toegangskaart op de poster geplakt om te bewijzen dat hij er geweest was. Verder was de inrichting van Mike's kamer eigenlijk best standaard: er stond een bureau voor het raam met daarop een computer, een stoel in de ene hoek en een kledingkast in de andere. Langs zijn bureau stond zijn bed, tweepersoons en voorzien van een hawaii-overtrek.

Ik ging op de rand van het bed zitten, begon me uit te kleden en legde mijn kleren op de stoel. Ik hield mijn T-shirt en boxershort aan, sloeg het dekbed open en ging liggen. Ik zag dat Mike uit het raam stond te staren en met zijn gedachten heel erg ver weg was - ook al had ik een duidelijk gevoel waar dat zou zijn. Ik klopte enkele malen met mijn hand op het lege deel van het bed, ten teken dat Mike ook moest gaan slapen. Opeens was Mike weer terug op aarde; hij gooide zijn kleren bij die van mij, hield zijn boxershort aan en kroop langs me in bed. Hij kroop dicht tegen me aan. Ik deed het licht uit en gaf Mike een zoen op zijn voorhoofd. "Ik vind het echt heel fijn dat je vannacht bij me blijft. Ik heb eigenlijk wel een vraag aan je..." Ik draaide mijn hoofd naar hem toe. "Nou?" vroeg ik. "Euh... ik weet eigenlijk niet hoe ik het moet zeggen, maar...wat fluisterde oma jou toe net voordat de alarmen afgingen?" Er ging een schok door me heen en ik lag direct in diepe twijfel. Moest ik Mike vertellen wat zijn oma tegen me had verteld? Was dit het juiste moment? Ik slikte en zweeg. Tot mijn opluchting zag ik dat Mike mijn antwoord niet had afgewacht: hij had zijn ogen gesloten en was met zijn hoofd liggend op mijn borstkas, in slaap gevallen.

Toen ik 's morgens wakker werd, keek ik als eerste recht in de ogen van Freddy Krueger, die me onheilspellend aankeek vanaf een poster van de Nightmare-cyclus. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en wist vervolgens weer waar ik was. Ik keek opzij; de kant waar Mike was gaan liggen lag opengeslagen en was leeg. Op mijn horloge zag ik dat het al 9 uur was. Met een snelle beweging stond ik langs het bed en kleedde me aan. Toen we de avond daarvoor naar boven waren gelopen, had ik gezien dat de badkamer zich langs Mike's slaapkamer bevond. Ik liep daar daar binnen, zocht in de kastjes boven de wastafel en vond daar een washandje en een handdoek. Met ijskoud water bracht ik mezelf weer tot leven. Ik keek in de spiegel of mijn kleren goed zaten en liep vervolgens naar beneden.

Het gezin van Weem zat zwijgend te ontbijten. Ik groette en ging langs Mike zitten - er was voor me gedekt. Met wat alledaagse opmerkingen over het weer en de toestand in de wereld probeerde ik een gesprek op gang te krijgen. Uit de manier waarop ze antwoorden, maakte ik op dat ik beter mijn mond kon houden en de mensen in hun verdriet laten. Toen begon Mike's vader te praten.

"Mike, de begrafenisondernemer komt zo direct. Ik wil samen met jou en je moeder de uitvaart verder gaan regelen en zorgen dat wij alles op orde hebben..." Ik begreep de boodschap; ik pakte mijn bord en zette het in de keuken op tafel. Ik gaf de ouders van Mike een hand en liep richting voordeur. Mike liep met me mee. Bij de voordeur keken we elkaar seconden lang zwijgend aan. Bij ons allebei kwamen de tranen tegelijk naar buiten en Mike sloeg zijn armen om me heen. Mijn handen omklemden Mike en ik wiegde hem voorzichtig heen en weer. Ik liet Mike rustig uithuilen en streelde hem over zijn rug. Uiteindelijk pakte ik Mike bij zijn schouders, keek hem aan en gaf hem een zoen. "Ik bel je vanavond" zei ik hem en opende de voordeur. Ik gaf Mike nog een vluchtige zoen en liep vervolgens de inrit op, op weg naar mijn auto. Toen ik instapte zag ik Mike in de deuropening staan. Ik deed mijn raam naar beneden, stak mijn hand uit het raam en reed vervolgens langzaam achteruit de inrit af. Toen ik wegreed toeterde ik drie keer. Mike stond nog op dezelfde plaats.

Na enkele minuten rijden piepte mijn communicator om aan te geven dat ik een sms had ontvangen. Toen ik voor een verkeerslicht moest stoppen, maakte ik van de gelegenheid gebruik om te kijken van wie de sms was en wat er in stond.

bedankt voor je vriendschap. bedankt voor je warmte. bedankt voor dat je er voor mij bent. Voor altijd van jou! Xxx M.

Ik raakte ontroerd toen ik zo las dat ik voor Mike toch veel meer betekende dan ik zelf aanvankelijk dacht. We hadden intussen heel serieuze gesprekken gehad, waarin Mike liet merken veel moeite te hebben met het aanvaarden van zichzelf en het feit dat hij 'anders' was. Ik probeerde Mike hierin te steunen, ook al omdat ik vond dat hij alle reden had om vol zelfvertrouwen in de wereld te staan. Al peinzend kwam ik thuis aan. Ik zette koffie en probeerde in de kamer de kranten te lezen. De onderwerpen drongen niet tot me door - ook niet die zaken die ik altijd met veel aandacht las. Ik gooide de krant op tafel en keek op de klok. Half twaalf. Ik besloot mezelf om te kleden en naar kantoor te gaan; alleen thuis blijven zitten vond ik onnodig en bovendien moest ik mezelf verantwoorden. Bij Chris.

Op kantoor aangekomen, liep ik direct naar het kantoor van Chris. Ik zag dat de deur open stond, dus ik liep direct naar binnen en sloot de deur. Chris keek verstoord op vanaf papieren die op het bureau lagen. "En wat kom jij doen" stelde Chris met een cynische ondertoon. "Heb je mijn voicemail niet gehoord?" gaf ik hem op een ijzige toon als antwoord. "Jawel, maar als jij denkt dat je zomaar weg kunt blijven, dan heb je het mis. En dan ook nog je telefoon doorschakelen naar een tikgeit. Wie denk jij wel wie je bent dat je dit soort beslissingen neemt zonder daar met mij over te spreken?" Ik liep naar zijn bureau, zette mijn handen op de rand en boog voorover, naar hem toe. Hij schok en rolde zijn stoel wat naar achteren en ik zag aan zijn lichaamshouding dat hij donders goed begreep dat hij nu veel te ver was gegaan.

"Je bent mijn baas en dat zal ik accepteren. Wat ik niet accepteer, is dat jij je opnieuw met mijn prive-leven bemoeid. Als ik zeg dat ik niet kom omdat er een sterfgeval is, dan kom ik niet. En Sandra heeft mijn zaken keurig waar genomen. Er is dus niets wat jou het recht geeft zo respectloos met mij en Sandra om te gaan. En als je het in je botte hersens haalt nog één keer zo'n tirade af te steken, dan beloof ik je: daar krijg je hele grote spijt van". Ik wachtte een eventuele reactie niet af: ik draaide me om en liep opgelucht dat ik mijn ware gevoelens had uitgesproken het kantoor uit. Het interesseerde me niets wat de mogelijke gevolgen van mijn actie zouden zijn.

Op weg naar huis belde ik Mike en bedankte hem voor het sms-je. "Kom je langs vanavond?" vroeg hij me. "Doe ik daar jou een plezier mee? Ik kan me voorstellen dat jullie nu vooral samen willen zijn, en dus dacht..." Mike viel me in de rede. "jij hoort voor mij ook bij 'samen'. En bovendien komt er familie van me en die hebben alleen aandacht voor mijn ouders". Mike had me terstond overgehaald. "Zal ik vragen of Yuri ook mee komt?" vroeg ik hem. "Ja graag!" hoorde ik hem door de telefoon roepen. Ik verbrak de verbinding en belde vervolgens direct Yuri. Na een paar keer overgaan, nam Yuri op. Ik vertelde hem van mijn gesprek met Mike. "Kom maar langs om me op te halen, mijn ouders zijn weg vanavond. Ik ga nog snel even onder de douche, ik zie je zo". Ik toetste voor de zekerheid het adres van Yuri in mijn boordcomputer en niet veel later reed ik bij Yuri de straat in.

Ik vond de buurt waarin Yuri woonde, opnieuw niet echt jofel; het stond bekend als een van de mindere buurten van de stad. Vandaar dat ik mijn auto, weliswaar half op de stoep, voor de deur van Yuri parkeerde. Ik stapte uit, controleerde of mijn auto echt gesloten was en liep vervolgens naar de voordeur. Toen ik op de bel drukte, begon er ergens in huis een enorm irritant elektronisch deuntje te klinken. Na enkele ogenblikken hoorde ik iemand de gang inlopen en vervolgens verschillende sloten ontgrendelen. Yuri deed de deur zelf open. Ik schrok. Hij kwam zichtbaar net onder de douche uit: water droop nog van zijn haren en zijn lichaam werd alleen aan de onderzijde bedekt door een grote witte handdoek, die hij om zijn middel had geknoopt. "Kom binnen!" zei Yuri met een grote glimlach op zijn gezicht. Yuri ging me voor richting de woonkamer. Het uiterlijk van de woonkamer kon ik in een woord omschrijven: bedompt. Het interieur bestond uit een oude bank en twee dito stoelen en op de tafel daar tussenin stonden twee asbakken die tot de rand waren gevuld met sigarettenpeuken en as en het nodige er omheen geknoeid. Ook stond er een rood-leren stoel op een draaiframe. Yuri pakte haastig wat tijdschriften uit een van de stoelen en bood me de stoel aan. Zelf ging hij tegenover me zitten.

"Wil je wat drinken?" vroeg hij me. Hoewel ik best wel wat lustte, trok ik onwillekeurig een verband tussen de kwaliteit van drinken en de omgeving waarin ik zat en besloot af te slaan. "Dan niet" zei Yuri en boog voorover om een pakje shag van de tafel af te pakken. Hij opende het pakje en begon behendig een sigaret te rollen. Terwijl Yuri de sigaret aan het rollen was en daar al zijn aandacht op gevestigd was, nam ik de gelegenheid Yuri eens wat nader te bekijken. Ik had hem weliswaar tijdens ons avontuurtje bij mij thuis kunnen zien, maar aangezien ik toen vooral bezig was Mike te verwennen, kon ik me Yuri niet zo goed voor de geest halen. Wat ik zag beviel me zeer: hij was minstens zo gespierd als Mike. Hij had een iets lichtere huid dan Mike, maar zijn oorbellen en zijn piercing pasten precies bij hem.

Nadat Yuri zijn sigaret had gerold en met een rondslingerende aansteker had aangestoken, ging hij achterover in de bank zitten en sloeg zijn linkerbeen over zijn rechterknie. Yuri droeg geen ondergoed en door zijn houding kreeg ik een eersteklas uitzicht op zijn pik en zijn ballen. Ik zag dat hij zijn ballen had geschoren en zijn schaamhaar fors bijgeknipt. Ook viel het me op dat zijn voorhuid niet lang genoeg was om zijn eikel helemaal te omsluiten. We spraken over het ontstaan van de vriendschap van Yuri en Mike, die begon nadat een oudere collega van hun, Mike had uitgedaagd om zijn mening over homo's te vertellen. Mike had dat geweigerd, waarna de man Mike begon te treiteren met allerlei zuigende opmerkingen. Op een gegeven moment had Mike zijn zelfbeheersing verloren en had de man vol in zijn gezicht geslagen. Yuri had bij de ploegbaas een goed woordje gedaan waarna Mike mocht blijven. Sindsdien trokken ze steeds meer met elkaar op.

Ik begon me steeds meer af te vragen of Yuri niet in de gaten had dat hij zijn intieme delen uitgebreid ten toon spreidde, of dat hij het bewust deed. Hij bleef namelijk zo zitten dat ik voortdurend inkijk had - en me daar ook moeilijk van kon weerhouden. Ik besloot dat het beter was als ik even uit het gezichtsveld van Yuri zou verdwijnen en vroeg Yuri waar het toilet was. "In de gang rechts. Je zult wel de deur open moeten laten staan, want het licht in het toilet is kapot. Wacht naar even, dan doe ik de lamp in de gang aan". Yuri stond op en hij ging me voor. Zijn ogenschijnlijk zorgvuldig geknoopte handdoek was aan Yuri's achterzijde losgeschoten, waardoor ik een prachtig uitzicht had op zijn onbehaarde billen.

Yuri knipte het licht aan en liep terug naar de kamer. Op het toilet probeerde ik mijn gedachten te ordenen. Ik was er van overtuigd dat Yuri overduidelijk uit was op sex, in welke vorm dan ook. Aan de ene kant wilde ik daar aan toegeven aangezien Yuri me door zijn gedrag enorm had opgewonden, maar aan de andere kant vond ik dat ik dat niet kon maken ten opzichte van Mike - en gezien de situatie waarin Mike nu verkeerde al helemaal niet.

Toen ik terug de kamer in liep, zag ik in eerste instantie Yuri niet zitten. Althans, hij zat niet op zijn plek op de bank. Ik zag opeens wel het hoofd van Yuri uitkomen boven de rugleuning van de draaistoel. Tergend langzaam draaide Yuri de stoel rechtsom, waardoor ik steeds meer van Yuri zag. Hij had de witte badhanddoek opgevouwen en op de leuning gelegd. Yuri zat naakt in de stoel, zijn pik was stijf en heel langzaam trok Yuri zichzelf af. Ik stond aan de grond genageld en twijfelde heel even wat te doen.

"Yuri, ik vind je een hele lekkere jongen en wil heel graag nog een keer van jou genieten - maar dan wel met Mike erbij. Hoe aantrekkelijk het idee ook is om nu sex met je te hebben, ik vind dat ik dat niet kan maken tegenover Mike." Yuri keek me zichtbaar teleurgesteld aan. Ik liep op Yuri toe en gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. "Kleed je aan. Mike zit op ons te wachten". Zwijgend stond Yuri op en liep de gang in. Enkele seconden later hoorde ik Yuri de trap op lopen.

Dit gaf me de gelegenheid om eens rond te kijken in de kamer. Het viel me op dat er helemaal geen foto's in de kamer hingen of op een kast stonden. Er hingen wel een paar schilderijen die precies pasten bij de meubels: ouderwets. Ik voelde me niet thuis in het huis en was blij dat Yuri niet veel later aangekleed beneden stond. Yuri sloot de deur zorgvuldig af en we stapten in de auto. Ik merkte aan Yuri dat hij enorm opgelaten was over zijn mislukte act van zonet. Ik besloot een poging te wagen om hem gerust te stellen. "Yuri, ik ben vereerd dat je je zo kwetsbaar naar me op hebt durven stellen zojuist. En als ik Mike niet had gehad, was het je voor 100% zeker gelukt. Maar Mike's gevoelens gaat nu voor die van mij. En ik hoop dat je daar begrip voor hebt." Yuri knikte en staarde vervolgens de rest van de route zwijgend uit het raam.

Bij Mike thuis aangekomen gingen we met z'n drieen in de keuken zitten. Mike's blijheid dat ik Yuri had meegebracht deed Yuri gelukkig in no time ontdooien en niet veel later zaten we met z'n drieen te kletsen. Al snel kwam de vader van Mike bij ons aan tafel zitten. "Wij zouden het heel fijn vinden als jullie allebei zaterdag de hele dag bij de uitvaart aanwezig zouden willen zijn. Mijn moeder - en dus Mike's oma - was erg geliefd in haar dorp. We hebben daar wellicht andere gebruiken dan je gewend bent, maar dat vertellen we jullie zaterdag wel. Als jullie het willen doen natuurlijk." Yuri en ik keken elkaar even aan en verzekerden Mike en zijn vader dat we er zouden zijn. Yuri gaapte en rekte zich uit. Ik keek op mijn horloge en zag dat het al 11 uur geweest was. "Ik zal je naar huis brengen Yuri. Morgen is het weer vroeg dag." Mike stond op. "Mag ik meerijden?" vroeg hij. Nadat we Yuri thuis hadden afgezet, reden we terug naar Mike's huis.

Mike was voor zijn doen erg stil geweest tijdens de rit. Opeens verbrak hij de stilte. "Sorry". Ik keek Mike even niet begrijpend aan. "Sorry... waarvoor?" Mike slikte en zocht naar de juiste woorden. "Ik vind het heel erg belangrijk dat je van me kunt genieten. Maar ik kan het nu echt niet opbrengen. Maar dat maak ik echt goed hoor!" Omdat we voor een verkeerslicht stil stonden, kon ik me naar Mike toebuigen en hem met mijn hand over zijn wang strelen. "Denk eerst maar eens aan jezelf. De rest halen we wel in ofzo..." Ik merkte dat Mike zichtbaar opgelucht was met mijn opmerking. Ik zette Mike thuis af en reed vervolgens terug naar huis. Mijn slaap was chaotisch: ik zag voortdurend de beelden waarin Yuri in de stoel zat, Mike die Yuri pijpte en Yuri die mij ongegeneerd zijn pik en ballen toonde. Woelend viel ik uiteindelijk in een onrustige slaap, maar was 's morgens gebroken toen ik opstond. Nog twee lange dagen en dan kon ik me nuttig maken met het vergezellen van mijn vriend bij de laatste tocht van zijn beste vriendin - zijn oma.

Na twee dagen, die maar niet voorbij leken te gaan, wat het eindelijk zaterdag: de dag waarop de oma van Mike zou worden begraven. Mike had er op gestaan dat ik de hele dag bij hem zou zijn. "Ze zullen er toch aan moeten wennen" was zijn nuchtere antwoord op mijn schuchter uitgesproken vraag of het wel zo verstandig was om onder deze omstandigheden onze relatie openbaar te maken. En ik kon er Mike eigenlijk alleen maar gelijk in geven. Sterker nog: ik werd eigenlijk boos op mezelf dat ik de buitenwereld telkens tussen ons in liet komen. Om 8 uur 's morgens was ik al bij Mike. Ik had mijn kostuum meegenomen dat Mike van me aan had toen we de eerste keer bij zijn oma waren geweest in het ziekenhuis: Mike wilde alleen dat aantrekken.

Er was al wat familie bij Mike thuis en voor zover ik ze nog niet eerder had gezien, stelde ik mezelf voor en liet een verdere introductie achterwege en ondanks dat het grootste deel van de vrienden en familieleden van Mike's oma op het platteland woonde, stelde niemand me een vraag die onze relatie als onderwerp had. Ik had aangeboden om mijn auto voor deze dag te gebruiken en dat aanbod werd dankbaar aanvaard. Ik had daarom vrijdagavond mijn auto nog door de wasstraat gehaald op het duurste programma was er op het scherm te vinden was; de auto moest er piekfijn uitzien vond ikzelf. In mijn garage was ik nog een uurtje zoet geweest met het stofzuigen en poetsen van de binnenkant. Ik had ooit gehoord dat in tijden van rouw, schoonmaken een rustgevende uitwerking had. Het klopte.

Na het gezin opgehaald te hebben, reden we naar het dorp waar de oma van Mike haar hele leven had gewoond. Volgens de traditie in haar geboortedorp werden overledenen opgebaard in het huis waar ze het laatste woonden. Een andere traditie was dat de directe buren en directe familie zich daar allemaal verzamelden en de kist vanuit het huis naar de lijkwagen en daarna naar de kerk begeleiden. Toen we aankwamen duurde het ook niet lang voordat verschillende mensen door de open staande voordeur het huis betraden en zich bij de kist verzamelden. Het werd drukker en drukker in huis en ik was Mike uit het oog verloren. Ik had echter voldoende aanspraak aan de buurman van Mike's oma, die duidelijk om een praatje verlegen zat.

Op een gegeven moment gaf de begrafenis-ondernemer het sein dat de laatste reis van Mike's oma een aanvang moest nemen. Er volgde een sereen Wees gegroet gevolgd door een Onze vader. De kist werd door de buren op de schouders door de voordeur naar buiten gedragen - Mike's vader vertelde me later dat dit ook een traditie was - en in de lijkwagen geschoven. Ik had gelukkig Mike inmiddels weer teruggevonden en stelde mezelf, met Mike dicht langs me, achter Mike's ouders op. Mike had zijn arm om me heen geslagen en tussen het verdriet door, zag ik een glimlach op Mike's lippen. Toen ik rondkeek zag ik dat er behoorlijk wat mensen op straat waren. Ik dacht eerst dat zij allemaal boodschappen of iets dergelijks gingen doen, maar toen ik goed keek zag ik dat de meesten zwarte kleding droegen. Toen de stoet zich in beweging zette, viel voor mij het kwartje: de mensen wachten rustig hun beurt af om, als de stoet hen voorbij trok, achteraan te kunnen sluiten. Zwijgend trok de stoet door het dorp. Er werd even halt gehouden bij de slagerij waar ze haar hele leven had gewerkt en die ze samen met haar man had opgebouwd. Ook hier werd hardop een gebed gezegd, waarna de stoet verder trok, richting de kerk. Toen we de trappen van de kerk opliepen, keek ik even achterom en schrok van de mensenmassa die zich bij de stoet had aangesloten om afscheid te nemen van Mike's oma.

Bij de hoofdingang kwam de pastoor van het dorp met twee acolieten naar de kist en sprak de voorgeschreven Kerkelijke teksten uit. Hierna werd de kist weer door dezelfde buren opgetild en op de schouder de kerk binnengedragen. Toen we de kerk binnenliepen zag ik dat de kerk al behoorlijk vol zat en vroeg me af of er wel voldoende zitplaatsen zouden zijn. Ik had mijn arm al die tijd om Mike heen geslagen gehouden om hem te troosten want ik zag aan hem dat hij het heel erg moeilijk had. We namen plaats in de voorste bank. In de mis werden verschillende muziekstukken gespeeld die Mike's oma mooi vond. Ook leerde ik tijdens de verschillende toespraken Mike's oma beter kennen en begreep steeds meer waarom Mike het zo goed met haar had kunnen vinden. Het gedachtenis-prentje had Mike mogen schrijven en ik was diep ontroerd toen ik zijn tekst las en blij en trots dat ik langs hem mocht zitten en hem steunen.

Nadat de laatste kerkelijke riten waren uitgevoerd, kwamen de buren weer naar voren en namen de kist voor de laatste keer op hun schouders. Een van de toespraken was gehouden door een hotel-eigenaar uit een dorpje elders in Noord-Brabant, waar het echtpaar van Weem en later oma van Weem alleen, jaarlijks drie weken vakantie hielden en in die periode deel uit maakten van het wel en wee in dat dorpje. Het bleek ook dat veel dorpelingen hier naar de kerk waren gekomen om de laatste eer te bewijzen aan iemand die jarenlang een deel van hun leven was geweest. Omdat ze zo veel van dat dorpje in Brabant en de mensen daar hield, ging ze heel toepasselijk onder een ingetogen versie van Guus Meeuwis' "Brabant" de kerk uit: Mike had dat zo besloten en het paste helemaal in de context van die droevige ochtend.

Van daaruit ging de stoet te voet naar de begraafplaats. Daar bleek dat het verharde voetpad en het daarop uitkomende plaatsje bij het kruisteken snel veel te klein om iedereen te kunnen herbergen. Na twee gezamenlijke gebeden en een uitgeleide door de pastoor trok iedereen voor de laatste keer langs de kist. De ouders van Mike, Mike en ik werden door alle langslopende rouwenden gecondoleerd. Ik vond het ergens erg bijzonder dat iedereen mij ook een hand gaf, maar ook dat bleek traditie te zijn: de partners van de directe familie kregen ook een hand. Opeens realiseerde ik me dat op deze koude begraafplaats de relatie tussen Mike en mij voor iedereen duidelijk werd - en schijnbaar werd geaccepteerd.

Uiteindelijk bleven we met vieren achter bij de kist. Tenslotte namen we voor de laatste keer afscheid. Toen we richting uitgang van de begraafplaats liepen, brak Mike. Ik sloeg mijn armen om hem heen en liet hem rustig uithuilen; zo hebben we nog zeker tien minuten gestaan. Daarna drong ik er bij Mike op aan om mee te gaan naar de koffietafel die het definitieve sluitstuk van de begrafenis was. Gezamenlijk eten bleek een heilzame uitwerking te hebben bij de worsteling van iedereen om het verlies van Mike's oma te verwerken. Na verloop van tijd hoorde je zelfs mensen lachen en tenslotte ging men zelfs met bladen vol bier en wijn rond om Mike's oma - die een lekker wijntje nooit afsloeg - te eren. Omdat ik nog moest rijden sloeg ik de alcohol af, maar ik zag tot mijn verbazing Mike het ene glas wijn leegdrinken na het andere. "Let je wel een beetje op Mike. Zo goed kun je niet tegen alcohol" probeerde ik hem te waarschuwen. Ik zag aan Mike's ogen dat de boodschap niet aankwam en liet hem maar: hij was nauwelijks aanspreekbaar van verdriet.

Rond drie uur 's middags waren we nog als enigen over in het restaurant waar de samenkomst had plaatsgevonden. We bedankten de eigenaar voor de goede zorgen en reden terug naar Mike's huis. Mike was heel rustig, maar ik zag hem wel steeds beroerder worden. "Stoppen! ik moet kotsen!" riep Mike opeens. Ik probeerde de auto snel aan de kant van de weg te zetten, maar Mike had net te veel tijd nodig om uit te stappen: hij kotste voor een deel over zijn kleren en schoenen heen voordat hij uit de auto kon stappen. Mike's moeder begon zich direct te verontschuldigen voor Mike's gedrag, maar ik gaf als antwoord dat ik dat op een dag als deze niet erg vond. Ik stapte uit om te kijken hoe het met mijn vriend ging. Mike stond voorover hangend in de berm. "Sorry... ik heb je kleren verkloot...ik betaal ze wel terug, ik maak ze wel schoon, ik..." Toen barstte Mike opnieuw in huilen uit. Ik stond er hulpeloos bij te kijken, even niet wetende wat te doen. Ik nam Mike in mijn armen, me niet bekommerend om het feit dat een deel van Mike's overgeefsel nu op mijn kleren en schoenen terecht kwam. Ik keek Mike in zijn ogen aan. "Kom Mike, stap in dan rijden we naar jullie toe". Mike knikte, liep achter me aan en stapte terug in de auto.

Bij Mike aangekomen besloot ik te voldoen aan het verzoek dat Mike's vader me 's morgens, nadat hij me even apart had genomen, had gedaan, namelijk om het gezin de rest van het weekend met rust te laten. Ik nam een zak met daarin de onder-gekotste kleren aan van Mike's moeder en liep naar de voordeur. Mike kwam direct achter me aan gelopen. Bij de deur kreeg ik een diepe zoen. "Bedankt. Bedankt voor alles. Ik hoop er snel weer voor jou te kunnen zijn" Ik gaf Mike nog een zoen als antwoord. "Pas goed op jezelf. Tot snel". Ik verliet het huis en reed van de inrit af. Mike bleef in de deuropening staan wachten totdat ik uit het zicht verdwenen was.

Maandagochtend liep ik nog onder de indruk van de gebeurtenissen van de vrijdag, niet helemaal bij de les het kantoor binnen en direct door naar mijn kamer. Ik checkte mijn agenda en zuchtte diep: er stonden meer afspraken in dan ik had gehoopt. Ik sleepte mezelf moeizaam door de dag heen. Sandra had me tussendoor verteld dat het topmanagement die middag afwezig zou zijn. Dat gaf me de kans een aantal zaken, die ik door het overlijden van Mike's oma had laten liggen, alsnog af te werken. Om half zeven kwam Sandra me een fijne avond wensen en meldde dat ik verder nog de enige in het gebouw was. Ik wenste haar goedenavond en pakte nog een paar dossiers van de stapel die er nog lag.

Opeens hoorde ik in de verte een deurbel. Ik liep mijn kamer uit en boog over de reling van de verdieping om te kunnen zien wie nu op de deur aan het bonken was. Tot mijn grote verbazing zag ik Mike staan, samen met Yuri. Ze zagen me en gebaarden druk dat ik deur voor hem moest openen. Ik schoot in de lach van zoveel enthousiasme en opende de deur door op een schakelaar bij de lift te drukken. Ik liep vervolgens terug naar mijn kantoor en ging in mijn stoel zitten. Niet veel later liepen Mike en Yuri mijn kamer binnen. "Is er helemaal niemand anders in het gebouw?" vroeg Mike. "Nee, wij zijn de enigen". Yuri sloot de deur achter zich en ze kwamen beiden op me af gelopen.

"Dat komt dan mooi uit" zei Mike op een nogal stellige manier. "Hoezo?" vroeg ik Mike niet begrijpend. Mike keek me zwoel aan. "Ik heb er al tijden van gedroomd om door jou op jou bureau gepakt te worden. En Yuri wil ook meedoen".

Ik keek Mike verwonderd aan. Ik had van alles verwacht die avond, maar niet dat mijn vriend sex met me wilde, nog wel in mijn kantoor ook en dat hij zijn beste vriend mee had genomen die onlangs voor mijn neus een prive-voorstelling had gegeven. Ook woog ik voor mezelf af of ik het voor mezelf kon maken om op dit moment, zo kort na het overlijden van Mike's oma, sex te hebben. Het leek alsof Mike mijn gedachten kon lezen: "ik weet zeker dat ze het goed vind. Ze heeft meer dan eens tegen me gezegd dat ik moest doen waar ik zin in had. En nu heb ik zin".

Ik keek beide jongens aan en vroeg mezelf af of ik dit serieus wilde laten lopen, zeker na de uitleg van Mike van zojuist. Ik pakte de telefoon en belde de bewaking. Ik gaf mijn code en vertelde de operator dat ik nog in het gebouw was, absoluut niet gestoord wilde worden en me zou melden als ik zou vertrekken. Ik had de haak nog niet terug op het toestel gelegd toen Mike me begon te zoenen. Ik voelde een vonk door mijn hele lichaam gieren en beantwoorde Mike's toenadering vol vuur. Als snel waren onze tongen in elkaar verstrengeld en gleden onze handen overal onder elkaars bovenkleding. Ik verbrak Mike's zoen en zette een stapje achteruit. Mike keek me niet begrijpend aan. Ik pakte Mike's zwarte jogging-trui aan de onderkant vast en trok deze, samen met zijn t-shirt, in een ruk over zijn hoofd. Ik genoot van het aanzicht dat ik veel te lang had moeten missen en rook Mike's specifieke geur die me opnieuw in extase bracht.

Enkele ogenblikken later had ik Mike met zijn rug tegen mijn grote bureau geplaatst en ging op mijn knieen voor Mike zitten. Ik begon Mike's pik door zijn zwarte trainingsbroek te kneden en ik voelde hem in no time stijf worden. Omdat het een nogal strakke broek was, werden de contouren van Mike's pik steeds duidelijker zichtbaar. Ik deed Mike's schoenen en sokken uit en trok vervolgens zijn trainingsbroek naar beneden. Ik zag dat Mike geen ondergoed had aangetrokken. "Speciaal voor jou" fluisterde Mike naar me. Zijn pik wees met een van het voorvocht glimmende eikel naar me toe. Ik pakte Mike bij zijn heupen en begon voorzichtig met het puntje van mijn tong over zijn eikel te strelen. Mike beantwoorde dit met een diepe zucht ten teken dat hij genoot. Hij begon met zijn handen door mijn haren te woelen. Ik trok mijn mond van zijn pik en tilde Mike bij zijn heupen op en zette hem op de rand van mijn enorme eikenhouten bureau. Toen mijn directeur me destijds zijn oude kantoor-interieur aanbood om in mijn kantoor te zetten, was ik er niet zo blij mee - nu dacht ik er heel anders over.

Ik zoende Mike opnieuw en tijdens onze zoen liet ik hem langzaam achterover op het bureau vallen. Toen Mike eenmaal op zijn rug lag, likte ik mezelf langzaam via zijn hals, zijn schouders, zijn inmiddels drijfnatte oksels en tenslotte zijn tepels naar beneden. Mike pakte toen mijn hoofd in zijn handen en haalde dat van zijn lichaam af. Ik keek Mike niet begrijpend aan. "We zijn met z'n tweeen..." Ik keek naar Yuri en vervolgens terug naar Mike. Mike knikte ten teken dat het goed was.

Ik stapte op Yuri af. Heel even stonden we elkaar aan te kijken en vervolgens begonnen we elkaar diep te zoenen en ik merkte meteen dat Yuri een stuk feller, directer vree dan Mike. Ik streelde met mijn handen over zijn gespierde rug en ging met mijn handen zijn trainingsbroek in. Hoewel zijn bovenbenen wel behaard waren, voelde ik bij zijn billen geen enkel haartje. Ik draaide Yuri om en drukte mezelf in zijn rug. Yuri boog zijn hoofd zodat we verder konden met zoenen en tegelijkertijd had ik nu bijna alle lekkere lichaamsdelen van Yuri voor het grijpen - wat ik ook deed. Ik streelde zijn platte buik en ging langzaam naar boven. Yuri was minstens zo gespierd als Mike en voelde heerlijk aan. Yuri's oksels waren inmiddels ook drijfnat en deden me besluiten zijn trui uit te trekken. Terwijl ik Yuri van zijn bovenkleding ontdeed, keek ik naar Mike.

Deze was languit op mijn bureau gaan liggen en liet zijn hoofd rusten op zijn rechterhand. Met zijn linkerhand trok hij zichzelf langzaam af. Toen Mike's blikken die van mij raakte, stak Mike even zijn duim op en ging vervolgens verder met zichzelf verwennen. Wild trok ik vervolgens Yuri's trainingsbroek omlaag. Ook Yuri droeg geen ondergoed. Mijn waarneming van Yuri's pik tijdens het zwemmen klopte: Yuri's pik was echt kolossaal en - ondanks mijn hulp - nog niet stijf. Ik besloot dat Mike daar maar wat aan moest doen en pakte Yuri bij zijn hand en trok hem terug naar het bureau waarop Mike lag.

Deze was inmiddels weer op zijn rug gaan liggen. Ik spreidde Mike's benen en begon hem weer af te zuigen; eerst zijn pik, niet veel later zijn ballen. Yuri was inmiddels op het bureau geklommen en was met zijn rug naar mij toe, over Mike gaan zitten. Mike richtte zichzelf een stukje op, ver genoeg om met zijn mond Yuri van zijn slappe pik af te kunnen helpen. Omdat Yuri enigszins voorover zat, had ik voor het eerst zicht op zijn bilpartij en wat ik zag was niet verkeerd: gespierde billen en een haarloze bilnaad.

Niet veel later kon ik aan het toenemende gekreun van Yuri merken dat hij klaar ging komen en niet lang daarna spoot hij zichzelf onder een luide schreeuw leeg ik Mike's mond en stapte vervolgens hijgend van het bureau af.

Yuri nam hijgend plaats in mijn bureaustoel en wachtte af wat er verder ging gebeuren. Mike keek me aan en zonder verder iets te zeggen draaide hij zichzelf op mijn buik en spreidde vervolgens zijn benen. Ik boog me voorover en liet wat speeksel vanuit mijn mond in zijn bilnaad lopen. Vervolgens pakte ik zijn billen vast en spreidde deze, zodat zijn anus bloot kwam liggen. Yuri stak zijn tong naar me uit, ten teken dat hij wilde dat ik Mike ging voorbereiden met mijn tong - iets wat ik nog nooit gedaan had.

Voorzichtig liet ik het puntje van mijn tong kennis maken met Mike's liefdesopening. Het smaakte geeneens slecht. Yuri was inmiddels opgestaan en hield met zijn handen Mike's billen uit elkaar, zodat ik me optimaal kon concentreren op het voorbereiden van Mike voor het opnieuw ontvangen van mijn pik. Mike kronkelde voorzichtig op mijn bureau; uit zijn bewegingen alleen kon ik niet opmaken of Mike van de nieuwe manier van het oprekken van zijn anus genoot; de door hem geproduceerde geluidjes lieten hier echter geen twijfel over mogelijk: Mike genoot uitbundig en wachtte ongeduldig af op wat komen ging.

Ik was inmiddels heel benieuwd geworden naar de capaciteiten van Yuri: zijn show bij hem thuis stond nog op mijn netvlies en ik vond dat het tijd was om Yuri actiever bij ons te betrekken - zeker nu Mike het initiatief genomen had en zijn vriend had meegenomen naar mijn kantoor. Terwijl ik Mike klaar aan het maken was, wenkte ik Yuri dichterbij. Gretig stapte hij naar me toe en ik pakte direct zijn pik en begon deze rustig af te trekken, met als doel deze weer hard te maken. Yuri was zichtbaar opgewonden aangezien zijn pik direct reageerde op mijn aanraking en enkele ogenblikken later vooruit priemde.

Uit de geluidjes van Mike maakte ik op dat hij actie wilde, welk verzoek hij niet veel later ook fluisterend uitsprak. Ik zette een stap naar achter en trok Yuri dichterbij. Hij keek me eerst verwonderd, maar direct daarna dankbaar aan en ging vervolgens achter Mike staan. Ik spreidde Mike's benen en niet veel later drukte Yuri - voorzichtig, hij was immers fors groter geschapen dan ik - zijn eikel bij zijn klasgenoot naar binnen. Mike reageerde met eerst een schreeuw, maar al snel werd zijn ademhaling regelmatiger en maakte deze plaats voor licht gekreun. Dat was voor Yuri het teken om dieper in Mike door te dringen.

In de glazen wand kon ik zien hoe Yuri liefdevol, maar wel krachtig, zijn vriend tot de zijde maakte. Yuri ging voorover op Mike liggen. Toen was er - via de glazen wand - oogcontact tussen mij en Mike. "Nu moet jij Yuri pakken, terwijl hij mij pakt" sprak Mike me onhoorbaar, maar wel duidelijk zichtbaar via de glazen wand - toe. Ik werd bloedgeil van het idee van mijn vriend en begon Yuri klaar te maken om mijn pik binnen te laten. Ik had dorst gekregen en liep naar het dressoir waarop ik een fles water had staan. Ik schonk - terwijl ik keek naar het gezicht van Mike keek die zichtbaar genoot van de sex die hij met zijn steigermaatje had - een glas water in en keek even naar buiten. Mijn blik vernauwde snel en ik zag in de spiegeling dat Yuri Mike zonder remmingen penetreerde en besloot dat het tijd was om Yuri als tweede jongen binnen te gaan dringen.

Yuri ging, toen ik achter hem plaats genomen had, voorover hangen en plaatste zijn voeten verder uit elkaar. Ik herhaalde mijn voorbereidingen voor Mike en drukte, op het moment dat Yuri even rustiger Mike nam, mijn pik door zijn kringspier. Ondanks dat ik aan Yuri zag dat het hem heel erg pijn deed, won zijn geilheid het van de pijn en maakte hij met kleine gebaartjes duidelijk dat ik verder moest gaan - en dat deed ik. Een paar minuten later sloeg ik met mijn ballen tegen zijn billen - het teken dat ik helemaal in Yuri zat. Voorzichtig begon ik in en uit Yuri te bewegen. Het zweet liep beide jongens over hun ruggen en het licht van mijn kamer weerspiegelde dat prachtig op hun jonge lichamen. Ik had graag samen met Yuri klaar willen komen, maar Yuri was me voor: met een aantal ongecontroleerde schokken kwam Yuri voor de tweede keer die avond tot een hoogtepunt.

Met hele kleine stapjes verplaatsten wij ons van achter Mike en legde Yuri vervolgens zijn onderarmen op het blad van mijn bureau en stak vervolgens zijn achterwerk nog verder naar achteren. Door deze beweging werd zijn sluitspier nauwer, wat me een heerlijk gevoel gaf. Mike was inmiddels rechts van ons op mijn bureau geklommen, liet zijn linkervoet naar beneden hangen en zette zijn rechtervoet op met bureaublad - op die manier konden we allebei toekijken hoe Mike zichzelf langzaam begon af te trekken. Yuri was het daar zichtbaar niet mee eens en legde Mike's handen achter Mike's rug op het bureau, waardoor Mike achterover kwam te hangen. Terwijl ik Yuri steeds feller penetreerde, begon Yuri Mike steeds feller af te trekken. Doordat Yuri nu via zijn kringspier en handen zowel mij als Mike in zijn greep had, lukte het hem om ons beiden tegelijk klaar te laten komen. Mike liet zich, nadat Yuri hem zorgvuldig helemaal leeg gemolken had, met een diepe zucht op zijn rug op mijn bureau vallen. Ik liet me uitgeput in mijn stoel vallen en Yuri bleef nog even, voorover op mijn bureau, nahijgen.

Mike was de eerste die weer tot leven kwam. "Wat was dit ongelofelijk lekker. Ik had dit echt even nodig. Een week lang geen sex is killing..." Ik keek naar Mike en zijn kenmerkende, stralende gezicht dat hij altijd had als hij net klaar gekomen was, was weer op zijn gezicht gebeiteld. Yuri was ook weer bij zinnen gekomen en liep, terwijl er langzaam sperma uit zijn pik op het tapijt van mijn kantoor druppelde, naar de fles water en schonk voor ons drieen in. We liepen vervolgens naar de raampartij en keken met alledrie een voldaan gevoel, zwijgend, langs elkaar, spiernaakt en met een glas water in onze handen, uit over de omgeving waar de verlichting gaten in de duisternis sloeg.

Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas VI

Bericht door Pringles1 » zo 30 aug 2020, 10:31

Zowel Yuri als ik keken Mike verbaasd aan: ik vond het wel prettig om nog even te genieten van de aanblik van twee naakte, bijzonder mooie jongens en Yuri genoot zichtbaar van het uitzicht over de stad vanachter de panoramaramen. "Hey, ik heb honger gekregen van zonet. Een big Mac zou er wel in passen en wel twee eigenlijk ook wel!" Ik keek Yuri aan en aan zijn gezichtsuitdrukking merkte ik dat hij - tot mijn teleurstelling - een tochtje naar die junkfood tent ook wel zag zitten. "Komt er nog wat van!" riep Mike ons lachend toe toen we nog even voor de raam stonden te treuzelen. Ik gooide het restje water in mijn glas naar Mike toe; hij bukte behendig waardoor het gros van het water op mijn bureau terecht kwam. Ik pakte een doekje van het dressoir en veegde het water op; ik maakte direct van de mogelijkheid gebruik om mijn bureau na te kijken op per ongeluk achtergelaten lichaamssappen; ik wist niet in hoeverre de schoonmaaksters discreet op dat gebied waren en ik wilde de gok zeker ook niet wagen. Gelukkig waren alle zweetvlekken inmiddels opgedroogd en was er geen sperma op mijn bureau of de grond achter gebleven.

Terwijl ik het doekje weer op zijn plaats legde, zag ik dat Yuri en Mike zich inmiddels hadden aangekleed en me ongeduldig aankeken. Ik kleedde mezelf snel aan en ging de jongens voor naar de voordeur. Nadat ik de deur zorgvuldig had gesloten, belde ik de meldkamer van de bewaking om te vertellen dat ik weg was en dat er zich niemand meer in het pand bevond. Ik beantwoorde het "prettige avond" van de operator met een welgemeend "insgelijks" en liep Mike en Yuri achterna, die al richting mijn auto waren gelopen. Op een leuke manier waren ze ruzie aan het maken wie er voorin mocht zitten. "Yuri mag voorin. hij heeft zich heel goed gehouden vanavond en dus verdiend hij dat" zei ik. Gemaakt mokkend kroop Mike achterin. Yuri twijfelde even, maar ging toen op de passagiersstoel zitten.

"Doet het pijn?" vroeg ik hem. "Het valt op zich wel mee; Mike had me wel verteld van zijn eerste keer en dat dat best pijn had gedaan. Ik had daarom thuis wat voorbereidend werk gedaan..."Ik keek Yuri verbijsterd aan en Mike, die mijn gezichtsuitdrukking in de achteruitkijkspeieel kon zien, schoot in de lach. "Preparation is everything..." zei Mike met een gortdroge stem vanaf de achterbank.

Niet veel later reden we het terrein van de Mac Donalds op. "Wat doen we? Binnen zitten of de drive?" vroeg ik hen. "Binnen!" riepen ze in koor. "Waarom?" vroeg ik. Binnen is het hartstikke druk en de rij voor de McDrive is maar drie auto's lang!" Mike was weer het snelste met antwoorden: "Nou, misschien staat er nog wel een lekkere jongen bij of achter de counter. Dan is Yuri ook aan de man en kan hij straks lekker met hem op de achterbank en ik alsnog heerlijk voorin zitten". Yuri draaide zichzelf om en gaf Mike een stomp tegen zijn schouder. "Gedragen jullie jezelf dadelijk een beetje!" riep ik naar het tweetal. "Ik heb geen zin in scheve ogen dadelijk".

Na enkele minuten op onze beurt gewacht te hebben, konden we bestellen. Ik verwonderde mezelf over de enorme hoeveelheid die de twee jongens bestelden; er waren drie dienbladen nodig om alles naar de tafel te kunnen dragen. Ik rekende af en volgde de jongens, die in een hoekje gingen zitten. Toen eenmaal alles op tafel stond vielen Mike en Yuri aan en al snel werd de berg lege verpakkingen steeds groter. Toen ze beiden hun bestelling al ophadden, was ik nog met mijn big Mac bezig. Mike zat wat onrustig te schuifelen op zijn stoel. Ik herkende dat inmiddels: dan wilde hij nog iets, maar durfde het eigenlijk niet vragen. Ik pakte daarom mijn portemonnee en stuurde beiden terug naar de balie. "Neem voor mij een koffie mee" riep ik ze na. Ze kwamen beiden terug met de grootste portie milkshake die er te krijgen was. Voor ik er wat van kon zeggen kreeg ik van Yuri te horen "je weet toch waar eiwitten goed voor zijn? Nou dan...". Rond 10 uur was iedereen voldaan en stapten we weer in de auto; Yuri wilde naar huis.

We waren snel bij Yuri in de straat. "Laten we wachten tot Yuri binnen is" zei ik tegen niemand in het bijzonder. Yuri aarzelde even met uitstappen. "Super bedankt voor het eten enzo" sprak Yuri terwijl hij me aankeek. "En jij bedankt voor enzo" gaf ik hem met een knipoog als antwoord. Er verscheen een grote glimlach op Yuri's gezicht en na een welgemeend "tot ziens!" gooide hij de deur van mijn auto dicht en liep voorzichtig richting voordeur. "Yow heee.....Je hebt 'm goed geraakt..." fluisterde Mike me in mijn oren nadat hij op de passagiersstoel was gaan zitten. Ik keek Mike even aan en gaf m toen een stomp in zijn maag.

Yuri opende de voordeur, draaide zich nog even om en nadat we terug gezwaaid hadden ging Yuri naar binnen en sloot de voordeur achter zich. Ten afscheid toeterde ik 3 keer en reed vervolgens weg. Mike zat te gapen langs me. "Hoe is het jongen?" vroeg ik hem. "Goed, goed" antwoordde Mike. Dat was me te makkelijk en ik liet daarom een stilte vallen in de hoop dat Mike zou gaan praten. Die opzet lukte na enkele seconden. "Weet je, ik ben bekaf. Er is zoveel gebeurt de laatste tijd. Eerst al dat gedoe op school, toen kwam jij die mijn hele leven op z'n kop zette, een superweekend in New York met z'n tweeen, het overlijden van mijn oma, de supersex die we elke keer hebben en nu zelfs met Yuri erbij. Het blijft maar gaan en het houdt niet op. Ik merk wel aan mezelf dat ik enorm veel energie krijg van ons. Ik heb een hele tijd gehad dat ik mezelf afvroeg of ik wel op mijn plaats was bij het bouwbedrijf, en...." Ik viel Mike in de rede: "waarom dacht je dat?"

Mike ging wat verzitten voor hij antwoord gaf. "Nou ik denk dat dat met mezelf te maken heeft. Onzekerheid over wie ik ben, of ik er wel toe doe, of ik mijn ouders geen pijn doe met de keuzes die ik maak, weet ik veel. Het is gewoon lastig. Ik heb me al meer dan een keer afgevraagd of het tussen ons wel kan kloppen. Ik bedoel: we schelen 10 jaar..."

"...jij hebt een job die veel aanzien heeft en ik ben maar een simpel metselaartje van zeventien". Ik legde nogal bruut mijn hand op Mike's mond en belette hem zo verder te praten. "Dit vind ik niet fair Mike. Hier hebben we het al een keer over gehad. Ik ben super gelukkig met je; niet om wat je doet maar om wie je bent. Ik heb ook nog nooit zoveel energie gehad als sinds we samen zijn. Er is voor me een hele onbekende, maar ook hele mooie wereld open gegaan en ik heb nu ook écht iets om voor te leven. Dus maak je alsjeblieft niet druk over of je voor me belangrijk bent, want dat ben je. Nu. Straks. Altijd"

We stonden voor het huis van Mike. "Als je het niet erg vindt, ga ik niet mee naar binnen. Het is al laat en ik moet morgen nog een heleboel dingen doen. We bellen morgen, okee?" Ik kreeg een zoen van Mike en hij liep naar de voordeur. Hij opende de deur en zwaaide me uitbundig uit. Thuis aangekomen ging ik direct naar bed; morgen weer een drukke dag!

De volgende morgen stapte ik uit bed en zag op het scherm van mijn communicator dat ik een bericht had ontvangen. Het bleek van Yuri te zijn. "Bedankt voor de fijne avond" las ik. Ik glimlachte naar het scherm en ging me douchen. Na een snel ontbijt stapte ik in de auto en reed naar kantoor, wetende dat er een hele drukke dag in het verschiet lag. Gelukkig kon ik morgen gaan beginnen met het afleggen van de bezoeken aan de jongens die in mijn mentorklas zaten. Ik verheugde me er op; ik wilde hen graag in de praktijk bezig zien met hetgeen ze het liefst deden: bouwen. Ik maakte me er namelijk geen illusies over dat ze het naar school gaan als het leukste deel van hun opleiding zouden zien.

Mijn relatie met Chris werd overigens steeds slechter. Hij bleef maar terugkomen op het telefoontje dat hij zonder mijn toestemming had opgenomen en dat van Mike was geweest. Zijn botte gedrag had bijna een definitieve breuk tussen mij en Mike veroorzaakt en dat zat me nog steeds niet lekker. Bovendien had hij al drie keer geprobeerd een zogenaamde belangrijke meeting naar morgen verplaatst te krijgen; volgens mij louter en alleen om te verhinderen dat ik mijn ROC-dag nuttig kon invullen. Terwijl mijn gedachten steeds verder weg gingen, draaide ik op de automatische piloot het parkeerterrein op en parkeerde mijn auto in het voor mij gereserveerde vak. Ik zag dat alleen in het kamertje van Sandra licht brandde. Ik vond dat vreemd en ging daarom direct na binnenkomst bij haar langs.

Ik klopte voorzichtig op haar half openstaande deur. Verschrikt keek ze in de richting van waar het geluid kwam. Ik zag aan het gezicht van Sandra dat ze mijn binnenkomst helemaal niet had verwacht. "Wat doe jij zo vroeg hier?" vroeg ik haar. Sandra slaakte een diepe zucht en begon aarzelend te vertellen. Haar ex-man weigerde al enkele maanden haar alimentatie te betalen. Ze verdiende bij ons bedrijf helemaal niet slecht, maar met een opgroeiend kind dat minstens om de week bij haar was werd het wel erg krap nu. Door wat extra uurtjes te maken kon ze het net redden. Ik pakte een stoel, zette die langs haar bij haar bureau en ging er op zitten. "Maak je je zorgen?" vroeg ik haar. "Ja, enorm. mijn zoontje wil al de hele zomer een paar dagen weg, maar ik kan dat gewoon niet betalen! Het enige echte uitstapje dat hij heeft gehad is het lange weekend in jou huis. En daar heeft ie het nog steeds over, zo van 'wanneer gaat hij weer op vakantie'. Het maakt me onmachtig, onzeker en ik voel het als falen."

Ik dacht even na en kreeg toen een idee. "Over drie weken is Mike jarig. Dat is op een vrijdag. Ik heb al besloten dat zijn 18e verjaardag iets heel speciaals moet worden. Wat weet ik nog niet, maar het wordt wel iets speciaals en we blijven ook niet thuis. Dus wat mij betreft schrijf je dat weekend al in je agenda. Zorg er wel voor dat je zoontje al zijn speelgoed mee naar huis neemt; Mike vond laatst een autootje onder de bank en zat er vervolgens de hele avond als een klein kind mee te klooien." Sandra keek me verrukt aan: "mag dat echt? Ik weet zeker dat hij dat geweldig vind!" De zekerheid dat ik iemand blij had gemaakt, gaf me een goed gevoel en ik besloot er nog een schepje bovenop te doen. "Ik laat de auto wel thuis Sandra. Dan kunnen jullie er ook nog op uit als je wilt. Naar het strand, pretpark... kijk maar. Deze afspraak staat wat mij betreft!"

Ik liep naar mijn kantoor en schonk mezelf een glas water in en ging voor het raam staan. Ik was al enkele dagen in mijn gedachten bezig om een passende viering van Mike's verjaardag te bedenken. Ik wilde iets origineels doen. Geld was het probleem niet, maar ik merkte aan mezelf dat meer geld meer keuzes betekende en dat kon ik hierbij eigenlijk niet gebruiken. Er schoot me nog geen origineel idee te binnen, dus ik besloot mezelf maar op mijn werk te storten.

Op weg naar huis belde ik met Mike. Hij had een zware dag gehad: het was nog steeds heel warm op de bouwplaats en ze lagen achter op schema, dus er moest hard worden doorgewerkt. Hij en Yuri genoten ervan om in het bijzijn van anderen naar elkaar toe allerlei flauwe toespelingen te maken waarop hun, vooral oudere, collega's, als door wespen gestoken op reageerden.

Ik had een schema gemaakt van bouwplaatsen die ik de dag erop ging bezoeken en had Sandra gevraagd de bezoeken aan hun praktijkbegeleiders te bevestigen. In het magazijn had ik een paar werkschoenen, een veiligheidsvest en een helm gepakt. De volgende morgen ging in vroeg op weg, proberen de warmte een beetje voor te blijven.

Op de eerste bouwplaats was ik te vroeg: Jelle was nog niet op zijn werk en dat gaf me de mogelijkheid om alvast een rondje te maken met zijn praktijk-begeleider. "Jelle is vooral nog heel erg speels. Hij werkt keihard, maar als je hem niet constant opdrachten geeft, is hij ook heel snel afgeleid. Ik denk wel dat het goed komt; hij doet heel erg zijn best en is erg leergierig". In de keet maakte ik wat aantekeningen in het praktijkboek en dronken we een kop koffie. Met een enorme klap ging de deur van de keet open. "Ohw... sorry..." Er kwam een jongen binnen met een van schaamte en inspanning rood hoofd, rood stekeltjeshaar en sproeten. Ik stond op en gaf de jongen een hand. "ik ben Jelle, maar dat wist u natuurlijk al meneer". Snel ging Jelle zitten en keek met met een mengeling van schaamte over het te laat komen en spanning over wat zijn praktijkbegeleider en ik over hem te vertellen hadden ons indringend aan. Ongeveer een half uur later stond ik weer bij mijn auto. Jelle ging het wel halen was mijn inschatting.

Tegen een uur had ik al vier bouwplaatsen gehad. Ik besloot bij de bouwplaats van Yannick, Bert en Erdim te gaan lunchen; dan had ik daarna tijd om bij Mike te gaan kijken die deze week op een andere bouwplaats aan het werk was. Toen ik me meldde bij de opzichter, bleek dat ik mezelf in de lunchtijd vergist had: vanwege de hitte waren ze eerder begonnen en hadden hun lunchpauze dus al gehad. Ik zette mijn helm op en volgde de opzichter de bouwplaats op. Ik leerde dat Bert en Erdal beiden tot metselaar werden opgeleid en dat Yannick hen van materialen voorzag. Na wat klimmen op steigers stonden we op de dak van één van de nieuwbouwwoningen. Vanwege de warmte droeg geen van drieen een shirt, hetgeen me de kans gaf om ze alle drie eens goed te bekijken.

Yannick kende ik nog van gezicht: Yuri had hem meegenomen toen hij Mike kwam condoleren met het verlies van zijn oma. De zilveren oorknoppen zaten nog steeds in zijn oren. Zijn bijzondere kapsel - een hanekam, maar dan kort geknipt - ging verborgen onder zijn helm. Yannick was niet zo gespierd als Mike en Yuri, maar hij was dan ook bijna een jaar jonger. Van Mike en Yuri had ik begrepen dat Yannick erg verlegen en teruggetrokken was en dat dat voor een groot gedeelte kwam door zijn vader: die vond dat zijn zoon was 'mislukt' en liet ook geen mogelijkheid onbenut om dat Yannick duidelijk te maken. Bert had een heel vriendelijk gezicht, bruin stekelhaar en een zilveren ring in beiden oren. Een grote zilveren halsketting schitterde in de zon. Erdim was een Marokkaanse jongen met een erg lichte huid. Dat hij de enige was in de klas die geen oorbellen droeg had ongetwijfeld te maken met zijn achtergrond.

Ik besloot alle drie ook even afzonderlijk te spreken. Om ze zo kort mogelijk van het werk te houden - en ze in de zon te kunnen bekijken - nam ik ze één voor één mee naar een stapel stenen waar we konden zitten en even apart praten. Erdim was weinig spraakzaam. Hij wist me te vertellen dat hij deze zomer met zijn ouders terugging naar Marokko en dus niet meer terug zou komen in de klas. Ik wenste hem alle goeds en vroeg hem Bert te sturen. Bert was een stuk spraakzamer dan Erdim en kletste er op los. Hij had sinds kort een vriendin en had het vooral erg naar zijn zin. Hij vroeg me wel om meer tijd aan Yannick te besteden: deze was de afgelopen dagen nog stiller dan normaal en leek af en toe met zijn gedachten helemaal ergens anders te zijn. Bert maakte zich daar zorgen over, aangezien Yannick goed was ingespeeld op hem en Erdim. Ik beloofde Bert dat te doen en scheef dat ook in mijn map.

Yannick kwam met gebogen hoofd en afgezakte schouders aansloffen. Ik nodigde hem uit om langs me op de stapel stenen te komen zitten en weifelend voldeed Yannick aan mijn verzoek. Op al mijn vragen kwamen gemompelde, korte antwoorden: 'denk ik wel', 'weet ik niet', 'ja hoor'. Na een paar minuten was ik het zat. Met een diepe zucht legde ik mijn map op de stenen en keek Yannick indringend aan. Hij schrok daar van en zijn hoofd zakte voorover en hij keek strak naar de grond. "Mag ik gaan? Bert en Erdim hebben vast stenen en cement nodig...".

Ik pakte zijn schouder vast en trok hem naar me toe. "Nee, die kunnen ze wel even zelf pakken. Luister: Bert maakt zich zorgen over je en als ik je zo zie zitten is dat volgens mij niet zonder reden. Ik ben je mentor en ben er dus verantwoordelijk voor dat je zo goed mogelijk door je opleiding komt. Van bouwen heb ik geen verstand, maar daar ligt volgens mij jou probleem ook helemaal niet. Wil je me alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is?" Yannick's ogen werden vochtig en na een paar keer zuchten en slikken kwam zijn verhaal er uit.

Yannick had drie dagen geleden voor de zoveelste keer ruzie gekregen met zijn vader over het in zijn ogen minderwaardige werk dat zijn zoon deed. De ruzie was echter deze keer zo hoog opgelopen dat Yannick van boosheid een glas op de tegelvloer kapot gesmeten had, waarna zijn vader hem hardhandig uit huis had gezet. Yannick had al twee nachten, zonder dat iemand dat wist, in een hoekje op de bouwplaats geslapen. Hij had al twee keer wat boterhammen van zijn ploegmaten gekregen maar dat durfde hij ook niet meer te vragen. Yannick was doodmoe van de ellende, stierf bijna van de honger en was ten einde raad. Het was voor mij geheel duidelijk: er moest nú wat gebeuren of het ging helemaal mis met hem.

"Hoe laat ben je vandaag afgewerkt? Ik moet nog een bezoekje afleggen en daarna kom ik terug om je op te halen. Je blijft vannacht maar bij mij in huis slapen en morgen gaan we wel samen een oplossing bedenken om je probleem op te lossen. Lijkt je dat een goed plan?" Yannick knikte dankbaar en gaf me een stevige hand. "Bedankt dat u me wilt helpen meneer". Ik schoot in de lach en gaf hem een vriendschappelijke zet in zijn rug. Duidelijk opgewekter zag ik Yannick terug naar boven klimmen. Op het einde van de trap draaide hij zich om en zwaaide me gedag. Ik stak mijn hand op en ging op weg naar de laatste bouwplaats van de dag: die van Mike.

Daar aangekomen besloot ik eerst met zijn begeleider te gaan praten; ook al was Mike mijn grote liefde, mijn schoolbegeleiding wilde ik daar strikt apart van houden. Ik hoorde alleen maar goede verhalen over mijn vriend. "Het lijkt wel of hij sinds een paar weken een echt doel in zijn leven heeft. Hij is veel gedrevener dan eerst. Het enige nadeel is dat hij zo uitbundig is, dat de lunchpauzes vaak langer duren omdat Mike in de keet weer een grappig verhaal aan het vertellen is waarvan niemand het einde wil missen. Aan de andere kant is de productie hier zelfs omhoog gegaan. Mike wordt een echte vakman, als ie dat wil tenminste." Ik was blij dit te horen. Yuri kon ik vandaag jammer genoeg niet spreken: hij had zich ziek gemeld. "Hij had griep vertelde hij vanochtend aan de telefoon. Op zich raar: Yuri is eigenlijk nooit ziek". Ik zette direct in mijn telefoon dat ik Yuri moest bellen. Ik voelde me best schuldig; ik had namelijk het vermoeden dat zijn ziekmelding niet het gevolg was van griep, maar van ons avontuurtje twee avonden daarvoor.

Ik zocht een plekje op een stapel stenen en vroeg zijn praktijkbegeleider Mike te sturen. Enkele minuten later ging mijn telefoon. "Waar zit je ergens? Ik zie je niet". Ik gaf Mike de plek op waar ik zat en enkele seconden later hoorde ik snelle voetstappen. Ik was blij Mike te zien - en aangezien Mike me direct een diepe zoen gaf, was dat gevoel overduidelijk wederzijds. Ik duwde Mike wat van me af, bang om betrapt te worden, maar Mike stelde me direct gerust. "Iedereen is in de keet om koffie te drinken. En bovendien weet niemand dat we hier zitten." Ik werd geil van de aanblik op mijn vriend. Mike droeg geen shirt en ik keek hem verlekkerd aan. Mike zag mijn blik en schoot in de lach: "ik wist dat jij langs zou komen en ik weet dat je me zo extra aantrekkelijk vind". Ik keek betrapt en Mike stak zijn tong naar me uit. Mike was erg bezweet wat hem deed glinsteren in de zon. Mike had een blauwe handdoek meegenomen en daarmee veegde hij het zweet uit zijn gezicht. Mike stond op, haalde een rij stenen uit de stapel en maakte zo een soort van zitje. Mike legde de blauwe handdoek daarop, nam plaats en wenkte me met zijn rechter wijsvinger.

Ik stapte naar hem toe, boog me voorover en direct daarna sloeg Mike zijn armen om me heen en zoenden we elkaar diep. Mike's geur deed me wederom op hol slaan en ik ging op mijn knieen voor hem zitten. Ik koppelde zijn gereedschapsriem af en maakte zijn werkbroek open. Mike tilde zichzelf wat op waardoor ik zijn broek en boxershort naar beneden kon trekken. Mike's pik was halfstijf en ik besloot daar snel verandering in te brengen. Mike leunde goedkeurend kreunend wat achterover terwijl ik voorzichtig met mijn tong over zijn eikel likte. "Wat doe jij dit lekker..." verzuchte Mike wat me mijn tempo deed verhogen. Met mijn mond verwende ik zijn eikel, met mijn linkerhand trok ik Mike af en met mijn rechterhand speelde ik met zijn ballen. Mike's ademhaling werd steeds sneller en niet veel later spoot Mike zich leeg in mijn mond. De zon - die pal op mijn hoofd had gestaan - had me uitgeput. Hijgend ging ik naast Mike zitten, die me grinnikend aankeek. "Ik had je graag nog even lekker diep in me gevoeld, maar als je dat nu moet doen ben ik waarschijnlijk al weduwnaar zonder dat we uberhaupt getrouwd zijn". Ik keek hem vernietigend aan, hetgeen Mike in lachen deed uitbarsten. "Zou je je niet eens aankleden. Dadelijk komt iemand jou hier zoeken en dan zit je daar met een stijve en je broek op je enkels" snauwde ik, ongetwijfeld ingegeven door zijn stekelige opmerking van zojuist.

Nadat Mike zijn werkkleren had gefatsoeneerd, besprak ik met Mike wat ik over en van Yannick had gehoord. "Yannick is een hele toffe vent, alleen wordt hij voortdurend door zijn vader op z'n kop gezeten. Hij heeft daardoor geen greintje zelfvertrouwen heb ik van Bert gehoord. Echt heel jammer!". Toen ik Mike van Yannick's relaas had verteld, was hij het helemaal met me eens dat Yannick maar even bij mij moest logeren. "Zal ik meegaan straks? Mij kent hij veel beter dan jou. Misschien is dat wel goed voor hem." Gelukkig was de bouwplaats van Mike een kwartier eerder dicht dan die van Yannick, dus dat paste qua tijd prima. "Is het trouwens een lekker kereltje? Kunnen we daar ook nog mee spelen..." Voor ik boos iets terug kon zeggen, liet Mike duidelijk merken dat het een geintje was.

Toen ik opstond vroeg Mike me of ik nog iets van Yuri had gehoord. "Ja, die heeft zichzelf ziek gemeld met griep" gaf ik als antwoord. "Nou, ik heb Yuri ook aan de lijn gehad. Hij vond het heel lekker laatst, maar jou gebeuk heeft er wel voor gezorgd dat hij amper kon zitten vanmorgen. Tsja niet iedereen kan jou zo goed hebben. Tot straks!" en voor ik iets kon zeggen was Mike hoorbaar lachend achter de stapel stenen verdwenen.

In een café in de buurt had ik mijn aantekeningen uitgewerkt op mijn laptop en naar kantoor gemaild. Daarna reed ik terug naar de bouwplaats van Mike. Met over zijn ene schouder zijn rugzak en over zijn andere zijn shirt kwam Mike aanlopen en stapte in. "Zou Yannick wel een shirt aan hebben?" vroeg Mike me. "He, dat je met Yuri een lekker sexvriendje hebt gevonden wil niet zeggen dat al je klasgenoten zo zijn. Onthou dat!" Het kwam er een stuk harder uit dan ik eigenlijk had gewild, maar ik wilde Mike wel duidelijk maken dat onze avontuurtjes niet vanzelfsprekend waren. Ik zag aan de wat geschrokken reactie van Mike dat hij de boodschap begrepen had.

Toen we aankwamen, zat Yannick ineengedoken voor de gesloten poort op de grond. Mike stapte uit en liep op Yannick af. Ze spraken even met elkaar, maar doordat de stoep nogal breed was en ik de auto liet lopen zodat de airco bleef draaien, kon ik niet horen wat de twee bespraken. Wel zag ik een glimlach op het gezicht van Yannick doorbreken toen ze beiden naar mijn auto kwamen gelopen. Mike kroop direct op de achterbank, waardoor Yannick wel langs me moest gaan zitten. Het shirt wat Yannick droeg was overduidelijk al een paar dagen achtereen gebruikt: vies van zand en cement en het rook naar oud zweet.

"He! Doe je armen eens omhoog!" riep Mike van de achterbank. Yannick keek niet begrijpend mijn kant op maar deed vervolgens wat Mike vroeg. Deze trok vervolgens met een ruk het vieze shirt over Yannick's hoofd uit en gooide het uit het raam. Mike haalde demonstratief luid zijn neus op: "Phoe, dit is een stuk beter". Het verbouwereerde gezicht van Yannick deed mij in lachen uitbarsten en besluiten snel naar mijn huis te rijden. Omdat ik weer twee mooie jongens in mijn auto had zitten die bovendien allebei geen shirt droegen, reed ik om vreemde blikken te voorkomen mijn auto direct de garage in en sloot meteen de deuren achter ons. "Welkom in mijn huis en denk er aan: mijn huis is voorlopig ook jou huis. Ik hoop dat het je bevalt". Daarna stapten we uit. "Zullen we buiten gaan zitten?" vroeg Mike aan Yannick. Toen deze aarzelend knikte, waren zijn op weg naar de achterkant van mijn huis. Ik pakte een kan verse sangria uit de koelkast en drie glazen en liep de veranda op. Mike en Yannick zaten al in de tuinstoelen te kletsen met elkaar. Nadat ik sangria had ingeschonken, ging het gesprek verder over school. Het leek alsof we alle drie het probleem nog niet wilden bespreken maar eerst even wilde genieten van het moment.

Nadat Mike zijn tweede glas had leeggedronken - Yannick had zijn glas al leeg en zelfs nog een keer bijgeschonken - draaide hij zich naar Yannick, wees richting mijn zwembad en vroeg hem of hij mee wilde gaan zwemmen. Yannick vertelde dat hij dat best wilde, maar dat hij geen zwembroek bij zich had. Mike stond op. "Ik ook niet, Maar daar is een hele eenvoudige oplossing voor." Yannick keek Mike niet begrijpend aan. Mike maakte zijn riem los, trok zijn werkbroek uit en hing deze op de stoel. Yannick deed vervolgens aarzelend hetzelfde. Hij droeg een erg wijde bermuda broek, dus zijn edele delen bleven nog even verborgen.

Mike wachtte vervolgens even en trok vervolgens in een ruk zijn boxershort naar beneden, gooide die achteloos naar mij toe en dook vervolgens sierlijk met een luide plons in mijn zwembad. Yannick stond met een snel rood wordend hoofd naar mij te kijken. Mike was inmiddels naar de kant gezwommen. "Kom Yannick! Het is superwater". Yannick keek me twijfelend aan. "Je hoeft je hier nergens voor te schamen. Wat hier gezegd, gezien en gedaan wordt, blijft hier. Daar kun je op vertrouwen". Mike ondersteunde me door een hand water over Yannick heen te gooien. "Als je nou niet komt, kom ik je halen!" riep Mike hem toe.

Yannick draaide zich vervolgens om en trok zijn bermuda naar beneden.

Jammer genoeg voor mij stond Yannick met z'n rug naar me toe, zodat ik alleen zijn achterzijde zag. Ook al was Yannick pas 16, hij had gespierde billen die - in tegenstelling tot Mike en Yuri - licht behaard waren. Ietwat weifelend liep Yannick naar de rand van m'n zwembad en sprong er vervolgens na een lichte aarzeling in. Mike's enthousiasme deed Yannick al snel vergeten dat hij zonder kleren in het zwembad lag en beide jongens hadden al snel de grootste lol. Ik was blij dat Yannick wat opgeruimder was dan vanmiddag en ging naar binnen om nog een aantal zakelijke telefoontjes te plegen. Ik ging er vanuit dat Mike inmiddels mijn huis goed genoeg kende om voldoende eten en drinken te vinden om de komende uurtjes door te komen.

Na een tijdje besloot ik naar beneden te gaan en te kijken hoe het de twee verging. Ik liep eerst naar de keuken en wierp een blik in de koelkast. Ik zag dat Mike er de tweede kan ook al uit had gehaald. Ik maakte me wel een beetje zorgen om Yannick: hij was een jaar jonger dan Mike en lang niet zo gezet als hem. Ik wist niet of Yannick wel alcohol dronk en of de sangria wel goed zou vallen. Peinzend liep ik vervolgens de veranda achter mijn huis op.

Mike zat, ik had het niet anders verwacht, zonder kleren en zonder ook maar enige poging te doen om zijn kruis te bedekken met zijn handen achter zijn hoofd gevouwen onderuit in een van de stoelen. Yannick had zijn ondergoed weer aangetrokken - jammer voor nu dacht ik. Beiden waren in gesprek over het werk en over school. Ik zag aan de ogen van Yannick dat hij zich erover verbaasde dat ik niets zei over het feit dat Mike naakt op één van mijn tuinstoelen zat. Ik besloot hem daarover nu nog niets over te vertellen. "Willen jullie wat eten?" vroeg ik hen. Ik merkte aan alles dat Yannick rammelde van de honger, wat heel begrijpelijk was gezien zijn ervaringen van de laatste paar dagen - maar dat hij het niet echt aandurfde om iets te zeggen.

Mike stond langzaam op. "Ik heb mijn ouders beloofd thuis te eten vanavond. Kun je mij naar huis brengen alsjeblieft?" vroeg Mike me. "Nou, als jij Yannick de weg in mijn badkamer uitlegt en het bad voor hem laat vollopen, breng ik je daarna naar huis en kan Yannick even lekker badderen. Neem ik iets mee van de afhaal en kunnen wij daarna eten. Is dat een plan Yannick?" Yannick knikte schuchter met zijn hoofd. "Mooi, afgesproken dan" besloot ik het gesprek. Mike stond op en trok, nadat ik hem met mijn hoofd een hint had gegeven, zijn boxershort aan en ging Yannick voor naar boven. Yannick zag er grauw en grijs uit; ik probeerde om me er geen voorstelling van te maken hoe hij de afgelopen dagen beleefd moet hebben. Ik ruimde de tafel leeg en zette de sangria-kannen in de vaatwasser, waarna Mike de keuken binnenkwam.

Mike ging om mijn nek hangen en zoende me vervolgens. "Hij is wel heel erg preuts hoor. Ik moest de badkamer uit voor hij in bad ging zitten!" Ik maakte Mike wederom duidelijk dat hij op moest houden om iedereen met sex in verband te brengen. Gezien de situatie waarin hij zich bevond, had Yannick wel iets anders aan zijn hoofd dan met een klasgenoot of een mentor aan de gang te gaan dunkte me. "Je hebt gelijk. Sorry. Breng je me nu naar huis?" Ik wees naar de stoel waar ik zijn kleren op gelegd had. "Kleed je aan, dan breng ik je weg".

Niet veel later waren we onderweg naar Mike. In de auto bespraken we hoe we Yannick het beste konden helpen. Verder dan hem voorlopig bij mij een slaapplaats aan te bieden, kwamen we niet. Yannick moest eerst maar eens tot rust komen zodat hij na kon denken over zijn situatie en wat hij in de toekomst wilde. Mike en ik spraken af hem daarin te steunen. Mike zegde toe wat extra werkkleding mee te nemen morgen: ik zou Mike dan ophalen voordat ik Yannick naar zijn werk zou brengen, zodat hij dus iets schoons aan kon doen. Met een diepe zoen nam ik van Mike afscheid en reed langs een afhaalchinees voor een rijsttafel; het leek me belangrijk om vooral veel mee te nemen voor de uitgehongerde klasgenoot van Mike.

Thuis aangekomen riep ik "ik ben thuis!" in de gang. Toen er geen enkele reactie kwam, ook nadat ik nog een keer geroepen had, besloot ik boven een kijkje te gaan nemen. Ik klopte op de deur van de badkamer en toen er geen reactie kwam, probeerde ik de deur te openen. De deur zat op slot. Ongerust klopte ik nog een keer. Nog geen reactie. Na nog een keer geklopt te hebben, hoorde ik een klein stemmetje: "ik kom zo..." De seconden leken wel uren te duren en ik twijfelde ineens hevig of het wel zo verstandig was geweest Yannick mee naar huis te nemen en alleen achter te laten. Heel voorzichtig ging de deur open en zag ik Yannick. Aan zijn ogen zag ik dat het goed mis was. Ik duwde de deur verder open en zag in de wasbak een glazen potje liggen en het deksel erlangs. Met een ruk draaide ik me naar Yannick toe. "Het spijt me..." was alles wat Yannick nog uitbracht. Hij zakte voor mijn ogen in elkaar en gleed langzaam langs de badkamermuur op de grond.

Ik keek Yannick even verbijsterd aan. Toen begon ik, als op een automatische piloot, te handelen: ik belde direct 112 en vertelde de operator wat er aan de hand was. Aan de hand van hetgeen ik hem vertelde, werd me uitgelegd wat ik moest doen. Ik voelde bij Yannick gelukkig wel een weliswaar zwakke pols, maar hij was verder helemaal niet meer aanspreekbaar. Ik pakte hem vast en liet Yannick voorover hangen om te voorkomen dat hij achterover gleed met als risico dat hij zou stikken in zijn eigen tong. De operator vertelde me dat een ambulance onderweg was en bleef informeren hoe het met Yannick was.

Enkele minuten later - die uren leken te duren - hoorde ik de kenmerkende, snel naderende sirene van een ambulance en niet veel later stoppen op mijn oprit. Ik prees mezelf gelukkig dat ik op de overloop jaren geleden een elektronische deuropener had laten plaatsen: op die manier kon ik de deur openen voor de ambulance-broeders zonder dat ik Yannick lang alleen hoefde te laten.

Ik opende de deur en schreeuwde "hierheen!" naar beneden toen ik de hulpverleners de gang hoorde betreden. Snel liepen de broeders de trap op en niet veel later betraden ze mijn badkamer. Een van de hulpverleners knielde bij Yannick neer en probeerde hem bij te brengen door een soort van lippenstift onder zijn neus te houden. Ik knielde bij de hulpverlener neer in de hoop te kunnen helpen. "schud hem eens door elkaar" vroeg de man me. Ik ging half voor Yannick zitten, pakte zijn schouders vast en schudde hem door elkaar heen. Het gewenste effect van het goedje onder zijn neus en het schudden kwam sneller dan ik dacht: opeens kwam hij bij en kotste zijn hele maaginhoud over mij heen. Hoestend en proestend kwam Yannick weer bij.

De collega had inmiddels het potje uit de wasbak gevist en onderzocht wat Yannick nu eigenlijk had ingenomen. Het bleken slaappillen te zijn. Yannick had dus een - gelukkig mislukte - poging gedaan om zichzelf van het leven te beroven... De twee ziekenbroeders deden nog een aantal testjes met Yannick waarop hij goed reageerde: er was geen medische reden om Yannick mee naar het ziekenhuis te nemen. De hoeveelheid slaappillen was veel te klein om het door Yannick gewenste succes te veroorzaken; vooral het feit dat hij enkele dagen vol in de zon hard had gewerkt en dat gekoppeld aan te weinig eten, vooral te weinig drinken, slaaptekort en bovenal veel stress vanwege zijn situatie, hadden hem onderuit laten gaan.

Op de gang legde ik de situatie van Yannick uit en bezwoer hen dat het geen goed idee was nu zijn vader te informeren. De twee broeders keken elkaar twijfelend aan en ik begreep dat volkomen: een man die duidelijk geen familie was van de jongen vraagt hen om hem bij hem achter te laten. Ik haalde mijn portefeuille uit mijn zak en gaf ze mijn visitekaartje. Ze bekeken het kaartje aandachtig en keken mij toen onderzoekend aan. Blijkbaar was het gevoel voldoende om Yannick inderdaad bij mij achter te laten.

Ik liet de ambulance-broeders uit en verzekerde hen dat ik Yannick bij zijn problemen zou helpen. Ik sloot de deur achter de hulpverleners en ging snel weer naar boven. Yannick zat, helemaal in elkaar gekropen, op dezelfde plaats als waar hij in elkaar was gezakt. Om Yannick het gevoel te geven dat ik niet boos op hem was, ging ik langs Yannick op de grond zitten. Het was enkele minuten stil, alleen het regelmatige tikken van de staartklok die op de overloop stond was te horen in de badkamer.

"Je bent vast heel boos op me" zei Yannick ineens heel zachtjes uit het niets. "Nee, dat ben ik niet Yannick. Ik ben wel heel erg geschrokken" gaf ik hem als antwoord. Ik vond het niet het juiste moment om hem te vragen hoe hij tot die daad was gekomen: ik wilde Yannick nu alleen het gevoel geven van geborgenheid en alles wat Yannick nu wilde vertellen was mooi meegenomen.

Ondanks de bizarre entourage - Yannick in elkaar gedoken, ik met het braaksel van hem nog over mijn kleren heen - lukte het me na verloop van tijd toch om voor hem een dusdanige veilige sfeer te creeren dat hij langzaam begon te praten. Yannick vertelde me dat hij enorm graag bouwvakker wilde worden, maar dat hij van zijn ouders - en in het bijzonder zijn vader - alleen maar kritiek kreeg op zijn droom wat hem heel onzeker maakte over zichzelf. Daar kwam bij dat hij grote moeite had om het enorme tempo van Bert en Erdim bij te houden en door alle gedoe elke dag doodmoe was en ook niet aan leren toe kwam, hetgeen hem al een paar onvoldoendes op school had opgeleverd en die zijn vader bevestigden in diens kritiek. Zijn ruzie thuis was voor hem de druppel geweest en hadden hem doen besluiten om er een einde aan te maken. "Ik moet nu zeker weg, na zojuist..." vroeg Yannick me, snikkend.

"Nee natuurlijk niet" antwoordde ik. "Althans, onder een voorwaarde." gaf ik Yannick als antwoord. Voor het eerst hief Yannick zijn hoofd op en keek hij me met rood-doorlopen ogen aan. "Je beloofd me dat je dit soort fratsen nooit meer uithaalt. Heb je nog meer van die troep bij je?" Yannick schudde zijn hoofd. "Goed zo. En dan gaan we nu andere kleren voor je uitzoeken. Kom maar mee".

Ik gooide mijn kleren waarover Yannick heen had gekotst in de wasmachine en liep in mijn boxershort door naar mijn dressroom. Yannick was niet veel kleiner dan Mike, maar wel een stuk smaller. Ik deed een kast open en gaf Yannick een schone tanktop, een boxershort en een surfbroek. Uit een andere kast pakte ik een paar slippers en gaf deze aan Yannick. Het viel me op dat Yannick erg treuzelde met zichzelf omkleden zo lang ik nog in de kamer was. Om Yannick niet nog meer in verlegenheid te brengen, liep ik de kamer uit, maar liet horen dat ik nog op de overloop was. Enkele seconden later stond Yannick langs me op de overloop. Ik sloeg mijn arm om zijn schouder en gaf hem een knuffel. "Het komt wel goed" zei ik hem. Yannick knikte en er verscheen zelfs een kleine glimlach op zijn gezicht. "Kom, we gaan eten" zei ik hem en liep voor hem uit, de trap af, naar de keuken waar ik de afhaalmaaltijd had achtergelaten. Gelukkig was de inhoud nog warm.

Het was goed te merken dat Yannick langere tijd weinig gegeten had: hij schepte tot drie keer toe zijn bord vol. Glimlachend keek ik toe hoe Yannick zichzelf van de broodnodige calorieen voorzag. Na het eten ruimde Yannick uit zichzelf de tafel af. "Als je klaar bent, kom maar naar buiten met een biertje uit de koelkast. Drinken we er nog een voor we gaan slapen" zei ik tegen Yannick en liep de veranda op. Met in elke hand een flesje Japans Kirin bier in zijn handen kwam Yannick de veranda opgelopen en kwam langs me zitten. Zwijgend zaten we even langs elkaar, terwijl de zon langzaam onder ging en mijn automatische terras-verlichting steeds feller ging schijnen.

"Mike. Dat is jou vriendje he? Hoe is dat nou, vrijen met een jongen? " zei Yannick ineens. Ik verslikte me in de slok die ik net nam.

Ik gebruikte de tijd die ik nodig had om het vocht uit mijn longen op te hoesten, daarnaast om een antwoord te bedenken op Yannick’s vraag. Direct nadat ik met hoesten was begonnen, was Yannick opgestaan en mijn huis ingelopen. Hij kwam terug met een handdoek en overhandigde deze met een blik die een mengeling van leedvermaak en schaamte inhield, aan me. Ik wreef de handdoek een paar keer door mij gezicht en hoestte nog een paar keer.

Yannick was me echter voor. “Gezien de reactie op mijn vraag heb ik dus gelijk. Mike is inderdaad je vriendje”. Ik knikte. “Dat heb je inderdaad goed gezien. Maar waar ging er bij jou een belletje rinkelen dan?” vroeg ik hem. “Nou, eigenlijk is het heel simpel: Mike kent allereerst blindelings de weg in je huis, jullie gaan wel heel vriendschappelijk met elkaar om als mentor en leerling en vooral wie laat één van zijn leerlingen ongegeneerd naakt door zijn huis lopen? Zo moeilijk was het dus niet. Dus…”

“Je hebt het goed gezien. Toch vinden Mike en ik het prettig dat onze relatie maar bij een heel beperkt aantal mensen bekend is. Allereerst is er het leeftijdsverschil: ik ben 10 jaar ouder dan Mike. Dat is voor veel mensen al een probleem. Probleem nummer twee is dat ik hoog in de boom zit bij een internationaal bedrijf en Mike “slechts” metselaar is wat voor veel mensen ook onbegrijpelijk zal zijn. Maar het grootste struikelblok is dat ik Mike’s mentor ben en dat ligt heel gevoelig als het uit zou komen. Redenen genoeg voor ons om onze relatie voorlopig buiten de schijnwerpers te houden. En om je tweede vraag ook maar direct te beantwoorden: ja, Mike en ik hebben sex met elkaar en ik kan alleen zeggen dat Mike een geweldige minnaar is. Maar Mike’s grootste aantrekkingskracht voor me is dat hij me het gevoel geeft dat ik echt belangrijk voor iemand ben; in mijn werk is de menselijke maat vaak heel ver te zoeken en Mike zorgt ervoor dat dat in balans blijft. Ik ben echt heel erg gelukkig met hem”. Yannick zat aandachtig te luisteren naar wat ik tegen hem vertelde.

“Ik hoop dat je begrijpt dat ik verwacht dat je absoluut je mond houdt over hetgeen ik je zojuist gezegd heb. Er staat niet alleen voor mij, maar ook voor Mike heel veel op het spel; dat wij allebei vinden dat er geen probleem is wil nog niet zeggen dat de buitenwereld, waar we allemaal dagelijks mee te maken hebben, het dan ook geen probleem vind. Dus mond dicht alsjeblieft. En mocht je dat niet doen, dan…euh… nou dan laat ik je gewoon niet overgaan.”

De laatste zin sprak ik uit met een glimlach in de hoop dat Yannick begreep wat ik bedoelde. Ik zag echter direct aan Yannick’s gezichtsuitdrukking dat ik een enorme vergissing had gemaakt: zijn gezicht verstarde direct en met een ruk stond hij op en maakte aanstalten om weg te rennen. Gelukkig had mijn jarenlange zelfverdedigingstraining er voor gezorgd dat er met mijn reflexen niets mis was. Ik stond op en blokkeerde op die manier de doorgang voor de jongen, die helemaal uit het lood geslagen leek. Yannick botste tegen me op, waarna ik direct mijn armen om de tengere jongen sloot. Hij probeerde zich los te rukken, maar ik hield Yannick stevig tegen me aan gekampt. Yannick begon steeds harder te huilen en zijn pogingen om los te komen werden steeds slapper. Ik merkte dat Yannick zijn armen ook om mij heen geslagen had, hetgeen voor mij een teken was dat ik hem wat los kon laten. Ik aaide met mijn hand door zijn haren en wiegde hem zachtjes, om hem het gevoel van vertrouwen te geven. Tot mijn opluchting bleek dat te werken: Yannick kwam tot rust. “Volgens mij heb je me ook wat te vertellen, vriend” fluisterde ik. Ik zette een pas naar achter en keek Yannick aan. Yannick knikte en ging weer zitten.

Yannick liep vervolgens helemaal leeg: op de basisschool was hij erg gepest omdat hij zo tenger was en zich mede daardoor erg onzeker voelde. Hij was het buitenbeentje dat alles over zich heen liet komen in de hoop dat zijn klasgenoten hem dan aardig zouden vinden. Enkele klasgenoten maakten daar graag misbruik van en gaven Yannick telkens het gevoel dat hij er eindelijk bij zou horen, om hem dan op een gemene manier keihard te laten vallen en hun afkeer van de jongen duidelijk te laten blijken. Thuis vond Yannick geen enkele steun: zijn vader vond dat al zijn problemen op school allemaal aan zichzelf te wijten waren en hij sloeg hem als hij weer een slecht rapport had. Zijn moeder steunde hem niet maar stuurde hem in plaats daarvan steevast naar zijn kamer als hij weer eens huilend van het getreiter op school thuis kwam. Yannick’s oudere broer David tenslotte vond het vooral leuk om zijn bokslessen op zijn broertje uit te proberen.

Door bouwvakker te worden dacht Yannick niet alleen groot en sterk te worden om zo zijn slechte herinneringen van de basisschool voorgoed achter zich te kunnen laten, maar ook zo het snelst een huis voor zichzelf te kunnen bouwen en vervolgens zijn liefdeloze familie voorgoed te kunnen verlaten. Toen hij uit huis was gegooid wist hij even niet wat te doen, maar het feit dat hij alles zijn hele leven zelf had moeten uitzoeken was in deze situatie goed uitgekomen en had hem de oplossing van slapen op de bouwplaats opgeleverd.

Ik had Yannick’s verhaal met open mond van verbazing aangehoord en was geschokt over de harteloze manier waarop Yannick al die jaren door zijn eigen familie was behandeld. “Heb ik het goed begrepen als ik zeg dat je helemaal niet wilde dat je zelfmoordpoging zou lukken, maar dat het eigenlijk een desperate schreeuw om hulp en aandacht was?”vroeg ik hem. Yannick’s ogen sloegen abrupt naar de grond. “Ja” kwam er nauwelijks hoorbaar uit zijn mond. We waren beiden enkele minuten stil. Het was inmiddels na tienen en de zon was ondergegaan. “Kom, we gaan naar binnen. Tijd om naar bed te gaan.” We stonden op en gingen naar binnen. Yannick ruimde de flesjes op en kwam daarna terug de kamer in gelopen.

Ik nam Yannick mee naar boven en bracht hem naar mijn logeerkamer. Weer treuzelde hij toen ik in de deuropening bleef staan. “Ik snap het al. Ik ga al. Welterusten”. Na mijn hand nog een keer opgestoken te hebben, sloot ik de deur en ging naar mijn slaapkamer. Ik zag dat ik een sms van Mike had gehad. Ik besloot Mike direct te bellen. Nadat de telefoon drie keer was overgegaan, nam Mike op. Hij lag al in bed. Kort vertelde ik Mike wat er allemaal gebeurt was nadat ik hem thuis afgezet had. “Ik wist wel dat er iets niet goed zat! Ik wist het en toch ging ik naar huis!” schreeuwde Mike opgelaten nadat ik mijn verhaal had gedaan. Ik troostte Mike met de gedachte dat ik ook een slecht gevoel had gehad toen ik met Mike wegreed. We bespraken kort de situatie en besloten het voorlopig voor ons te houden. Bert had die avond nog Mike gebeld om te vertellen dat de vader van Yannick hem had gebeld met de vraag of hij wist waar zijn zoon was. Bert had de situatie goed aangevoeld en tegen de man verteld dat hij al twee dagen niet op zijn werk was verschenen en dat hij ook niet wist waar hij uithing. We besloten het de volgende dag verder te bespreken en wensten elkaar gemeend welterusten. "droom lekker" zie ik tegen Mike. "van onze eerste nacht in New York, zeker weten!" kreeg ik als antwoord, waarna ik eerst een luide lach uit mijn communicator hoorde komen en vervolgens het geluid van een verbroken verbinding. "Mafkees" mompelde ik voor me uit. Ik legde mijn communicator langs me op het onbeslapen deel van mijn bed en probeerde een houding te vinden waarin ik kon gaan slapen. Ik sliep pas geruime tijd later in, nog vol van de gebeurtenissen van die dag.

De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker. Ik stond op en ging kijken of Yannick al wakker was. Ik opende voorzichtig de deur van de logeerkamer en keek naar binnen. Yannick sliep nog. Een brede baan zonlicht verlichte het logeerbed waar Yannick in sliep. De jongen met de korte hanenkam lag met alleen zijn rechterbeen nog onder het laken. Zijn linkerhand had Yannick onder zijn hoofd geslagen, waardoor ik kon zien dat hij in vergelijking met Mike en Yuri dunne armen had maar wel veel langere okselharen. Net onder zijn navel liep een dun streepje haar naar beneden. Omdat zijn linkerbeen bloot lag, zag ik dat Yannick al zijn kleren uitgetrokken had. Dat werd bevestigd door het keurig opgevouwen stapeltje kleren dat op de stoel lag met de door mij aan hem geleende boxershort er bovenop. Ik bekeek Yannick nog een keer grondig. De borstkas van Yannick was ook een stuk kleiner dan die van Mike en Yuri, maar Yannick’s tepelhoven waren echter veel groter dan die van hen. Alle dingen die ik zag, maakten van Yannick een erg aantrekkelijke jongen.

Ik liep de kamer in en kriebelde Yannick voorzichtig onder zijn linkervoet. Even draaide hij zich half rond, om vervolgens met een schok wakker te worden. Hij ging met een ruk rechtop zitten. Tijdens deze actie verschoof het laken, waardoor ik een klein ogenblik zijn verbazingwekkend grote ballen goed kon zien. “Heb je goed geslapen? Het is tijd om op te staan Yannick” zei ik tegen hem. “Als je wilt kun je nog douchen; handdoeken vindt je in de eerste rechtse kast in de dressroom. Ik wil over een half uurtje aanrijden dus alsjeblieft een beetje opschieten”. Ik draaide me om en maakte aanstalten het vertrek te verlaten om Yannick de rust te geven die hij nodig had om zich om te kleden. Na zijn verhaal van gisteren te hebben gehoord begreep ik volkomen dat Yannick grote moeite had om mensen zodanig te vertrouwen dat hij zich letterlijk en figuurlijk aan mij bloot zou geven. “Euh… heb je nog even?” vroeg Yannick me. Ik stopte in de deuropening en draaide me om. “Ja natuurlijk. Waar kan ik je mee helpen?”vroeg ik hem. “Ik wil je alleen maar heel erg bedanken dat je me in huis genomen hebt en dat ik hier mag eten en drinken. Ik maak het ooit nog goed, dat beloof ik je. Echt heel erg bedankt”. Ik knikte, schonk hem een glimlach en verliet het vertrek.

Nadat ik Yannick en Mike op hun bouwplaatsen had afgezet, reed ik naar kantoor, onderweg mezelf afvragend hoe ik Yannick het beste kon helpen. Omdat ik zelf ’s avonds vaak laat thuis kwam, leek het me niet het beste als Yannick lang bij mij zou blijven. Ik kwam er niet uit en besloot het met Sandra te bespreken: zij was veel beter in dit soort sociale dingen dan dat ik was. Bij binnenkomst groette ik de dames van de receptie en vroeg hen Sandra langs te sturen. In mijn kamer schonk ik mezelf een glas water in en probeerde, terwijl ik uit het raam keek, mijn gedachten te ordenen. Een zacht klopgeluid op mijn deur deed me terugkeren in de realiteit: Sandra was binnengekomen. “Problemen?” vroeg Sandra me. “Dat kun je wel zeggen… ik heb je advies nodig Sandra” mompelde ik voor me uit, terwijl ik naar buiten bleef kijken. Sandra nam plaats in een stoel en wachtte af tot ik ging praten. Ik vertelde Sandra in grote lijnen wat er de vorige dag was gebeurd en vroeg haar wat ik nu het beste kon doen.

“Als ik het zo hoor heeft die jongen stabiliteit nodig en ook al heb je de beste bedoelingen: die kun jij hem niet geven. Zo te horen is die knul wel erg belangrijk voor je en is hij de moeite waard, anders zou je je er niet zo druk om maken. Daarom: als ik hem eens voorlopig in huis neem? Ik ben op tijd thuis elke dag en ik denk dat ik hem wel de rust en geborgenheid kan geven waar hij zo naar hunkert. En wie weet heeft Bryan er dan ook een vriendje bij.” Ik overwoog de woorden van mijn secretaresse voor een moment en kwam tot de conclusie dat haar voorstel in ieder geval voor nu het beste was. “Dank je voor je hulp. Ik kom straks met hem bij je langs”. Niet veel later waren Sandra en ik mijn agenda voor die dag aan het doornemen en verdween Yannick langzaam uit mijn gedachten.

Sandra belde me op tijd om te checken of ik niet vergat om Mike en Yannick op te gaan halen. Haar belletje kwam precies op tijd: ik zat met mijn volle gedachten in de voorbereiding van een nieuwe, grote deal die we wilden sluiten met een van de grootste Japanse handelshuizen en ik was alle gevoel voor tijd verloren. Snel sloot ik mijn laptop af en ging eerst Mike en vervolgens Yannick ophalen.

Mike was enthousiast over Sandra’s voorstel. “Ze gaf me de eerste keer dat ze me zag ook het gevoel dat ik me helemaal veilig bij haar kon voelen. Het lijkt me een wereldmens” bracht hij de ontmoeting met Sandra aan de vooravond van onze reis naar New York terug in de herinnering. Yannick stond al te wachten bij de poort toen we aan kwamen rijden. Yannick stapte in de auto en ik reed richting Sandra. Onderweg legde ik Yannick ons plan uit, gesteund door Mike die vanaf de achterbank souffleerde. Ik zag het gezicht van Yannick eerst betrekken maar vervolgens opklaren toen we uitlegden dat hij bij Sandra veilig was en er bovendien altijd iemand thuis zou zijn als hij terug kwam van zijn werk. “Maar mag ik dan niet meer bij jou, pardon, jullie komen?” vroeg Yannick met enige vrees in zijn stem. “Nee joh! Jongens met een lekkere harige kont mogen altijd langskomen” riep Mike vanaf de achterbank voordat ik hem een serieus antwoord kon geven. Gelukkig kon Yannick er om lachen: hij snapte de hint.

We installeerden Yannick in zijn tijdelijke slaapkamertje en dronken in de kleine woonkamer van Sandra’s appartement nog een kop koffie. Ik beloofde die avond nog wat kleding te komen brengen voor hem en drukte Sandra bij het naar buiten gaan voor anderen ongezien 100 euro in haar handen. “Je zult het nodig hebben: hij kan eten voor tien” fluisterde ik haar in het oor. Mike zat al in mijn auto voordat ik de deur bij Sandra was uitgelopen. Ik stapte enigszins geirriteerd in: ik vond het asociaal zoals hij zich zo snel uit de voeten gemaakt had. Voordat ik de kans kreeg er iets van te zeggen, zoende Mike me diep op zijn mond. “Sorry, maar ik ben zo ongelofelijk geil. Ik wil nu met je naar je huis; ik wil nu niets liever dan je vol in me voelen bewegen en je sperma diep in me voelen spuiten. Verder dan de garage gaan we niet komen, neem dat maar van mij aan…”

Dit was wederom een echte Mike-actie: een nogal onhandige manier om duidelijk te maken dat hij dolgraag sex met me wilde. Toch vond ik dat Mike moest begrijpen dat hij ook oog moest hebben voor de problemen waar een van zijn klasgenoten in verzeild was geraakt. Ik besloot daarom niet direct antwoord te geven op zijn opzichzelfstaand bijzonder aanlokkelijk voorstel. Voorzichtig reed ik weg uit de parkeerhaven voor het huis van Sandra en zette koers naar mijn woning.

Door niets te zeggen maakte ik Mike heel duidelijk dat ik zijn gedrag niet acceptabel vond. Ik merkte ook aan hem dat hij voelde dat hij iets verkeerd had gedaan, maar hij niet precies wist wat. Ondanks dat het me grote moeite kostte, bleef ik mijn mond houden. Halverwege de rit ging Mike rechtop zitten; voor mij een teken dat hij het gesprek ging beginnen. “Waarom ben je zo boos? Ik ben toch met je mee geweest naar Yannick en laat me zo dadelijk door jou met alle plezier vol spuiten. Wat is dan het probleem?” Ik slikte. Ik had zo’n ééndimentionale, egoistische instelling niet van Mike verwacht. “Luister Mike. Ik ben de hele dag bezig geweest, samen met Sandra, om een van jou klasgenoten, die tot over zijn oren in de problemen zit en heel graag geholpen wil worden, overeind te houden. Volgens mij heb jij echter de hele dag met een stijve rondgelopen, jezelf afvragend in welk standje je voor het eerst klaar zou komen. Nou dan heb ik nieuws voor je: dat zul je dan vandaag zelf moeten doen. Ik ben zo teleurgesteld door je egoistische gedrag van daarnet bij Sandra thuis dat ik vandaag helemaal geen zin meer heb in sex met jou. Je hebt een jongen die wanhopig houvast zoekt, laten vallen als een baksteen. Denk daar maar eens over na.”

Er viel een grote stilte in de auto, Mike gaf geen antwoord en bleef doodstil in de stoel zitten.

Thuis aangekomen reed ik de auto de garage in en maakte aanstalten om uit te stappen. Mike trok me aan mijn rechterarm terug de auto in. Ik zag aan Mike’s gezicht dat hij zich op dat moment geen raad wist. “Wat wil je nou dat ik zeg?” vroeg hij me. “Ik heb helemaal niet het doel gehad om Yannick te naaien ofzo. Ik mag die knul heel graag. Maar ik wordt de hele week al geleefd door alles en iedereen en ik heb gewoon zin om vanavond eens stevig met je te vrijen. Als ik je de indruk heb gegeven dat ik Yannick als een lastpost zag en met mijn lul in plaats van met mijn kop heb gedacht, vind ik dat heel erg want dat is niet waar. Iedereen verwacht van alles van me en niemand vraagt zich af of ik dat allemaal wel kan…”

Bij de laatste zin sprongen de tranen in Mike’s ogen. Ik schrok van zijn heftige reactie en trok hem op mijn schouder. Ik had inmiddels geleerd om Mike rustig uit te laten huilen: daarna was er altijd een goed gesprek mee te voeren. Dat gebeurde ditmaal ook: na een paar minuten was Mike tot bedaren gekomen en zat hij, enigszins in elkaar gedoken, op de passagiersstoel, stilletjes voor zich uit te kijken. Ik besloot het gesprek opnieuw te openen.

“Ik wilde je alleen maar laten merken dat je niet alleen op de wereld bent. Heel veel mensen denken alleen aan zichzelf en mensen die daaraan geen directe bijdrage kunnen leveren of die ze zelfs als een bedreiging daarvoor zien, worden door hem weggeschopt, weggekeken of weg gescholden. Onthoudt een ding goed Mike: je bent altijd maar één pas van de goot verwijderd. Ik ben dankbaar dat ik iemand als Yannick mag helpen en ik ben nog dankbaarder dat ik dat kan. En wat heb ik nou eigenlijk gedaan? Ik heb hem te eten gegeven, een plek om te slapen en een aai over zijn bol. Wat denk je dat dat gekost heeft?” Ik merkte aan Mike dat mijn verhaal indruk op hem maakte. “eigenlijk helemaal niet veel: Chinees kost niet zoveel en een logeerkamer had je al. En weet je wat ik denk: ik denk dat die aai over zijn bol voor hem veel belangrijker was. Je hebt hem weer een stuk eigenwaarde teruggegeven. Is dat wat je bedoelde?” Ik wreef Mike over zijn achterhoofd en knikte. Er kwam een glimlach op Mike's gezicht.

Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas VII

Bericht door Pringles1 » zo 30 aug 2020, 10:40

Nadat ik had ingecheckt nam ik plaats in één van de business class lounges en pakte mijn communicator. ‘Een bericht ontvangen’ zag ik. Nieuwsgierig opende ik het bericht. Het was - vanzelfsprekend - van Mike. "ik ben gistermiddag heel erg braaf geweest. Neem je een kadootje voor me mee? Tot over een week. Mooi leven! Liefs M”

Ik kon een glimlach niet onderdrukken en was vastbesloten om voor Mike ook daadwerkelijk iets mee te nemen, ook al wist ik nog niet wat. Opeens werd mijn vlucht omgeroepen en ging ik naar de gate. Een half uur later stegen we op. Zeven uur later stond ik op Dubai International Airport. Mijn koffer kwam gelukkig als een van de eersten op de band en na het afhandelen van de douaneverplichtingen - ik had te veel contant geld bij me om zonder dit aan te geven door de douane te mogen - verliet ik de terminal op zoek naar een taxi.

Een vriendelijke agent wees me de juiste kant op en enkele minuten daarna zat ik een een creme-kleurige taxi op weg naar het Le Royal Meridien hotel, dat Sandra voor me geboekt had. Ik verbaasde me over de enorme bouwput die de stad eigenlijk was: overal stonden bouwkranen en de ene wolkenkrabber was nog mooier dan de andere. De chauffeur wees me het beroemdste hotel van Dubai aan, het Burj al Arab hotel. Ik had het meermalen op televisie gezien, maar nu ik er langs reed was het nog een stuk indrukwekkender. Bij het hotel aangekomen werd ik door verschillende hotel-medewerkers ontvangen en in no time stond ik in mijn kamer. Ik schonk mezelf een glas water uit de minibar in en keek op mijn horloge. Het was tien uur plaatselijke tijd, dus zeven uur in Nederland. Ik zocht het nummer van Mike op en belde hem. Het leek erop alsof Mike een telefoontje van me verwachte: hij ging nauwelijks een keer over voordat ik Mike’s vertrouwde stem hoorde. We kletsten over wat we die dag hadden meegemaakt en ik vertelde hem wat ik de volgende dag ging doen. Mike vertelde me dat hij zo dadelijk met Yuri naar Sandra ging. Ik was blij te horen dat de drie het zo goed met elkaar konden vinden. We wensten elkaar een fijne avond en met een “tot over een week” namen we afscheid van elkaar. Ik ging nog wat eten en daarna snel naar bed: het beloofde morgen een drukke dag te worden!

Keurig op tijd en onberispelijk gekleed stond ik de volgende dag in de lobby te wachten op mijn contactpersoon. Een traditioneel in een witte djellaba geklede Arabier haalde me op en bracht me naar het kantoor van de Arabische handelsfirma die met ons zaken wilde doen. Het kantorencomplex was enorm en het leek fonkelnieuw. De gesprekken met de directie van het Arabische bedrijf liepen vlotjes en zakelijk. Het was de eerste keer dat ik met Arabieren zaken deed en ik had, in een poging om het ijs te breken, een openingszin in het Arabisch uit mijn hoofd geleerd en een paar Delfts blauwe klompen meegenomen. Nadat ik de openingszin had uitgesproken was het even stil, maar barsten mijn gastheren in lachen uit. Het bleek dat ik de klemtoon helemaal verkeerd had gelegd en in plaats van hen te hebben bedankt voor de uitnodiging, bleek ik hen te hebben uitgenodigd samen met mij de hond in bad te doen. Het ijs was door mijn fout direct gebroken, maar niet helemaal zoals ik wilde.

Na een uitgebreide lunch werd ik naar mijn hotel teruggebracht. ’s Avonds zou ik dineren aan boord van een jacht dat eigendom was van de directeur van het bedrijf. Terug in mijn hotel besloot ik om de tijd te doden, een bezoek te brengen aan de Spa die aan het hotel verbonden was. Ik werd welkom geheten door een oogverblindend mooie jongen: diepzwarte haren en een lichtgetinte huid. Hij ging me voor naar de kleedruimten en lichtte de verschillende mogelijkheden toe. Ik koos voor een uitgebreide massage, ook in de hoop daarbij dezelfde jongen te treffen. Helaas was dat niet het geval en werd ik weliswaar kundig, doch hardhandig gekneed door twee dames die uit Vietnam bleken te komen. Na ook een paar baantjes getrokken te hebben in het grote binnenzwembad van het hotel liep ik terug naar mijn kamer en werkte daar mijn gespreksverslag uit. Ik had namelijk geen enkele zin om Chris te bellen: onze verstandhouding was er intussen een van uiterste zakelijkheid. Sandra had me toevertrouwd dat ze de neiging moest onderdrukken om een dikke jas en handschoenen aan te trekken als ze een MT-vergadering moest notuleren: de sfeer in de vergadering was uitermate ijzig.

Ik verzond het gespreksverslag en zag dat het tijd was naar het jacht te gaan voor het diner. Het jacht bleek een schip te zijn van minstens 40 meter, zeewaardig te zijn en er was slaapruimte voor 12 gasten. Het diner werd opgediend op het achterdek en van daaruit hadden we een prachtig zicht op de skyline van Dubai onder de langzaam ondergaande zon. We proosten op een goede samenwerking en het gesprek aan tafel was verrassend ongedwongen. Iets na enen nam ik een taxi terug naar het hotel. Ik nam nog een douche en ging vervolgens naar bed.

De dagen daarna waren gevuld met vergaderingen en ontmoetingen met belangrijke zakenmensen uit dit puissant rijke emiraat, afgewisseld met in mijn ogen veel te dure en opgedirkte lunches en diners. Ik begreep echter terdege dat dit er bij hoorde in de grote internationale zakenwereld waar ik nu eenmaal deel van uitmaakte, maar ik merkte aan mezelf dat ik me hierbij erg eenzaam voelde. 's Avonds liggend in mijn king size bed en starend naar het plafond besefte ik meer dan eens wat ik enorm miste... Mike!

Ik stond op en liep naar het dressoir waar mijn horloge op lag. Het was drie uur in de nacht. Ik overwoog even om Mike te bellen, maar vermande me: Mike lag ongetwijfeld te slapen en hij moest morgen weer vroeg opstaan om samen met Sandra en Yannick aan het werk te gaan. Ik schonk mezelf nog eens een glas water in en liep met het glas in de hand naar de deur die toegang bood tot mijn balkon. Ondanks dat het midden in de nacht was, was het nog behaaglijk warm. Ik keek over de stad uit en zag een enorme hoeveelheid verlichting. Het viel we wel op dat het op dit tijdstip een stuk minder druk was op straat dan in andere grote steden waar ik voor zaken was geweest.

Na nog een keertje ingeschonken te hebben, staarde ik even voor me uit en liet de gebeurtenissen van de afgelopen maanden in gedachten de revue passeren. Mijn leven was zeker enorm veranderd. Ik amuseerde me het de gedachte dat een knul van 17 mijn hele leven zo kon veranderen. Ik dronk het glas leeg en ging weer in bed liggen, mezelf realiserend dat ik morgenavond weer naar Nederland zou vliegen.

De volgende morgen stond ik al vroeg op. Ik las de Engelstalige zakenkrant die aan de deurknop van mijn deur hing, maar de inhoud kon me niet boeien. Ik besloot nog een paar baantjes te gaan zwemmen. Toen ik het deel van het hotel binnenliep, waar het zwembad gevestigd was, zag ik in mijn ooghoek de mooie jongen die ik in de Spa tegen het lijf was gelopen. Ik liep op de jongen af en groette hem. De jongen keek op vanaf zijn werk, herkende me en lachte verlegen zijn tanden bloot. Na even met hem gesproken te hebben vervolgde ik mijn weg naar het zwembad. Ik zwom een paar baantjes en ging vervolgens terug naar mijn kamer. Ik kleedde mezelf daar om en ging ontbijten. Met een taxi ging ik naar mijn laatste afspraak voor deze reis; ik had voor mezelf de laatste paar uur in Dubai na de afspraak gereserveerd om voor Mike een mooi cadeau te gaan kopen.

De laatste afspraak verliep uitstekend: ik haalde nog meer omzet binnen dan ik aanvankelijk had durven verwachten en opgewerkt verliet ik het pand. In de taxi naar het winkelcentrum dat me door de concierge van het hotel was aangeraden - The Dubai Mall, het grootste winkelcentrum van de wereld - tikte ik een berichtje in mijn communicator en mailde dit naar Sandra met het verzoek er een gespreksverslag voor Chris van te maken. Ik had immers nog steeds geen enkele behoefde meer met deze kerel van doen te hebben dan strikt noodzakelijk en rechtstreeks contact probeerde ik al helemaal te ontwijken.

Een paar minuten later ontving ik een mailtje van Sandra: ze had mijn verslag ontvangen en zou er iets moois van maken. Ook meldde ze dat Yuri, Yannick en Mike morgenavond naar de hardcore party gingen en dat er een bijzondere ontwikkeling was in het groepje. Ik was uiteraard razend nieuwsgierig wat die ontwikkeling waar Sandra het over had zou zijn, maar voor ik de vraag via de mail kon stellen, stopte de auto aan de straatkant en vertelde de taxichauffeur dat ik er was. Ik betaalde de man, gaf hem een royale fooi en stapte uit. Ik probeerde me te orienteren, maar ik realiseerde me direct dat dit zinloos was: ik was immers nog nooit in dit deel van Dubai geweest. Ik liep door de grote draaideur het winkelcentrum in, op zoek naar een passend cadeau voor mijn grote liefde.

De entree van het winkelcentrum was indrukwekkend: ook al lag het midden in de woestijn en moest water een schaars goed zijn, in het midden van het atrium bij de ingang stond een enorme witte fontein waar uit allerlei monden water in een groot bassin kletterde. Ik probeerde wijs te worden uit de plattegrond die zich bij de fontein bevond. Na een paar minuten gaf ik het op en besloot gewoon te gaan lopen: ik had toch nog enkele uren de tijd.

Na enkele minuten gelopen te hebben, kwam ik langs een grote sportzaak die zich – getuige de vele shirts die in de etalage hingen – gespecialiseerd had in Amerikaanse sporten. Ik liep naar binnen en keek eens rustig rond. Mijn oog viel op een basketball-shirt van de New York Knicks, mijn favoriete basketball-team. Ik overwoog welke Mike het beste zou staan en koos voor de witte uitvoering: Mike’s bruine, gespierde bovenlichaam zou hierin prachtig aftekenen en de grote openingen aan de zijkant zouden weinig van Mike’s schoonheid geheim kunnen houden. Het plaatje indachtig liep ik gretig naar de dichtstbijzijnde kassa en rekende af.

In een van de koffiebars in het winkelcentrum nam ik een Arabische koffie met dadels, en dronk deze op terwijl ik mezelf nogmaals een voorstelling maakte van Mike in het basketball-shirt. Met een glimlach op mijn gezicht verliet ik de zaak, nadat ik voor mezelf besloten had het niet bij één cadeautje te laten.

Aan een van de bedienden van de koffiebar had ik gevraagd waar de beste juwelier in het uitgestrekte winkelcentrum zat. Ze tekende op een servetje de weg die ik moest afleggen en met het servetje in de hand liep ik door de grote mall. Opeens stond ik er: een erg luxe uitgeruste winkel waar het niet erg druk was. Ik liep naar binnen en zocht contact met een verkoper. Een jongeman in een keurig kostuum kwam op me af gelopen en niet veel later waren we in gesprek.

Ik was aanvankelijk enigszins angstig om in een Arabisch land een cadeau voor een jongen te kopen, dus besloot hem te vertellen dat ik iets zocht voor mijn zoon. Ik beschreef Mike en besloot dat ik in ieder geval een nieuw paar oorbellen voor hem ging kopen. Mike had goud- en zilverkleurige ringen, maar ik vond dat van dichtbij te goed te zien was dat ze niet echt van edelmetaal waren gemaakt en daar wilde ik verandering in brengen.

De verkoper liet me enkele exemplaren zien en ik kon eigenlijk niet kiezen tussen twee sets. Ik koos uiteindelijk om ze beiden te nemen: een paar zilveren, met een ragfijne, gouden streep in het midden, en een paar zilveren knoppen met kleine diamantjes in het midden die prachtig schitterden in het licht. Zeker de oorknoppen waren ongelofelijk prijzig, maar ik vond dat Mike ze meer dan verdiend had. Tenslotte kocht ik er nog een zware, massief zilveren halsketting bij met grote, dikke schakels; tijdens een snelle, wilde vrijpartij had ik zijn oude ketting per ongeluk kapot getrokken en hem toen een nieuwe beloofd en met deze aankoop ging ik mijn belofte inlossen. Tenslotte liet ik een dure parfum inpakken voor Sandra. Met een heerlijk gevoel liet ik mijn creditcard door de machine glijden en keek vervolgens op mijn horloge. Tijd om mijn spullen te gaan halen en richting vliegveld te vertrekken, terug naar Nederland en terug naar Mike!

Bij de uitgang van de mall sloot ik aan in de rij voor de taxi's en liet me naar het hotel brengen. Daar stopte ik het shirt en de parfum in mijn koffer en borg de kostbare juwelen op in mijn handbagage – ik moest er niet aan denken Mike's cadeautjes zouden verdwijnen tijdens de vlucht! Ik dronk nog een kop koffie in de lounge van het hotel en trof daar voor de derde keer de beeldschone jongen. Ik wilde een gesprekje met hem aanknopen, maar zijn verlegenheid zorgde er jammer genoeg voor dat hij zich snel uit de voeten maakte. Een taxi bracht me naar het vliegveld. In de business-lounge stuurde ik Mike een sms-je waarin ik hem, Yuri en Yannick veel plezier op het hardcore-feest toewenste en ik aankondigde hen zondag op te komen zoeken.


In het vliegtuig kreeg ik een stoel toegewezen langs een andere Nederlandse zakenman. We stelden ons aan elkaar voor en ik leerde dat ik langs Frenk van der Zanden zat, die in het management zat van een grote Nederlandse cateraar. Voordat we goed en wel in de lucht waren, waren we al in een goed gesprek verwikkeld. Het bleek dat Frenk man een zoon van 16 had, die hij met een andere jongen had betrapt in bed. De vader werd verscheurd met aan de ene kant de oprechte liefde voor zijn zoon, maar aan de andere kant de morele bezwaren die hij had tegenover homoseksualiteit.

Zonder mijn eigen situatie te vertellen, probeerde ik de man uit te leggen dan hij beter de situatie kon accepteren dan onderdrukken. “Als ze bij u thuis zijn, hebt u er nog enige greep op. zeg bijvoorbeeld dat ze het wel veilig moeten doen, dat soort raad. Als je dingen verbied wordt het voor jonge mensen alleen maar aantrekkelijker en gaan ze het toch doen zonder dat je er ook maar iets van weet.” Frenk knikte en bedankte me voor mijn advies. Het gesprek werd uiteindelijk steeds luchtiger en al keuvelend stonden we veel sneller dan we zelf hadden gedacht weer op Schiphol.

Ik was blij te leren dat Frenk's route langs mijn woonplaats ging. Ietwat brutaal liet ik terloops vallen dat ik reizen met de taxi niet tot mijn favoriete bezigheden rekende, en tot mijn vreugde hapte Frenk direct: “dan rij je toch met mij mee? En dat kun je ook gewoon vragen hoor…” Ik liep achter de man aan en stapte in zijn auto, een zwarte Audi A8. Al snel zoefden we de A2 op en zetten koers naar huis. Opeens piepte mijn communicator: een sms-je. Ik klapte het apparaat open en las het sms-je – uiteraard van Mike:

“Keifijn dat je weer terug bent – ik heb je gemist. Ga vanavond met Y+Y helemaal los. Morgen gaan wij los ;-) Mooi leven! XXX M.”

Met een gelukkig gevoel klapte ik het apparaat weer dicht en stak het in de binnenzak van mijn colbert. Het viel me op dat Frenk het gesprek regelmatig terugbracht naar zijn zoon. Ik kwam er achter dat hij vooral bang was dat iemand misbruik zou maken van de jongen; hij had volgens hem moeite met leren en was nogal naïef. “U kunt hem niet uw hele leven beschermen. Ooit zult u hem los moeten laten. Iedereen heeft recht om fouten te maken, dat hoort bij ouder worden” gaf ik hem als antwoord. Tot mijn verrassing stond ik niet veel later voor mijn deur. Ik bedankte Frenk voor de lift en ik kreeg een bedankje voor het luisterende oor: “U bent de eerste die het weet en ik weet eigenlijk helemaal niet waarom ik het u verteld heb." We wisselde visitekaartjes uit en ik zwaaide Frenk uit. Ik ging vervolgens snel naar binnen.

Ik gooide mijn kleren in de was, legde de prachtig ingepakte juwelen op het bed kussen aan Mike’s kant, liep naar beneden en ging op de bank zitten. Ik merkte dat ik onrustig op mijn plaats zat en geen aandacht bij TV, krant of boek kon houden. Ik keek op de klok, zag dat het tien uur was en besloot dat ik nog wel even langs Sandra kon gaan om mijn auto op te gaan halen. Sandra nam de telefoon snel op en was blij verrast dat ik belde en nog even langs wilde komen. De taxi bracht me in no time naar de woning van Sandra. Op tafel zag ik een bakje chips staan en een glas rode wijn. Er hingen drie grote jassen over de eetkamerstoelen, waarvan ik er een herkende als die van Mike. Het bleek weer dat Sandra gedachten kon lezen: “ja, ze zijn alle drie in een t-shirt naar dat feest toe. Ik heb ze nog zo gezegd dat ze een jas aan moesten doen, maar dat vonden ze maar onzin. En als ik op TV die feestjes zie, dan klopt dat ook wel: een t-shirt is wel de meeste bovenkleding die jongens aanhebben.”

Toen Sandra voor mij koffie ging halen en me even alleen liet, haalde ik het pakje uit mijn binnenzak en legde het op tafel voor haar neer. Ze viel midden in een zin stil toen ze het pakje zag liggen. “Bedankt voor je hulp aan Yannick. Ik wist even echt niet wat ik moest doen. En de reis was ook weer super geregeld. Bedankt.” Nu was het aan Sandra om even niet te weten wat te doen. Na wat aansporingen begon ze het pakje open te maken en was zichtbaar ontroert toen ze de inhoud ontdekte.

Ik vroeg Sandra hoe de afgelopen week was gegaan. Op de zaak was Chris een steeds duidelijker stempel op het bedrijf aan het drukken en dat gebeurde zonder veel tact. Het bedrijf, wat ooit een enorm collegiale cultuur kende, werd in een korte tijd een vat vol onrust. Ik zuchtte en ging onderuit zitten. “En hoe gaat het met de jongens” vroeg ik haar. “Ben je al failliet?” Ze schoot in de lach. “Nee, dat niet, maar het begint wel steeds meer op een hotel te lijken. Yuri slaapt al drie dagen hier en Mike is hier elke avond geweest.” Ik ging naar voren zitten. “Als ze je te veel worden, gooi je ze gewoon de straat op hé. Het is nog altijd je eigen huis." Sandra schudde lachend haar hoofd. “Nee joh, het is juist gezellig zo. Het is heel leuk te zien dat ze op het ene moment enorm serieus kunnen zijn en het andere moment nog echte pubers. Ik vind het prima zo en Yannick, die herken je niet meer terug. Maar dat moet je zelf maar ervaren…”

Ik stond op. “Zou dat feest al uitverkocht zijn?” Sandra keek me niet begrijpend aan. “Ik heb geen idee. Waarom?” Ik deed mijn jas aan. “Omdat ik er een kijkje wil gaan nemen.” Sandra sloeg mijn aanbieding om mee te gaan vriendelijk, doch beslist af. “Yannick heeft een sleutel, dus die kan er in. Ik ga dadelijk slapen. Veel plezier zou ik zeggen!”.

Terwijl ik mijn auto de A2 opstuurde, realiseerde ik me de idioterie die ik nu ging uithalen. Ik wist alleen hoe het feest heette, geeneens in welke plaats het zich afspeelde. Opeens realiseerde ik me dat Frenk in de catering zat en hij me had verteld dat ze ook grote feesten deden. Niet geschoten was altijd mis en ik belde het nummer dat op het visite-kaartje stond. Het bleek dat ik raak geschoten had: zijn bedrijf verzorgde inderdaad de hospitality op het feest. “Ik bel je zo terug” vertelde hij me. Enkele minuten later had hij voor me een plek op het VIP-dek geregeld. “Ga naar ingang 5 en zeg dat ze Frenk van der Zanden moeten bellen. Dan zorg ik ervoor dat je opgehaald wordt”.

Ik parkeerde mijn auto in een donker hoekje bij ingang 5 en stapte uit. Het was nog warm buiten en er waren veel jonge mensen op het feest af gekomen. Ik had een net overhemd aangetrokken en een spijkerbroek met daaronder zwarte basketball-schoenen en zag dat de sportschoenen het enige was wat ik gemeen had met de gemiddelde bezoeker: de meeste jongens hadden geeneens een shirt aan of droegen een openhangend trainingsjack. Een trainingsbroek was ook een standaard kledingstuk. Ik vroeg aan een paar aantrekkelijke jongens die duidelijk uit de snoeppot hadden gegeten waar ik naar binnen kon. Ze maakten grappen over me, omdat ik recht voor de deur stond maar hadden intussen niet in de gaten dat ik ze ongegeneerd zat te bekijken. Als er binnen allemaal van dit soort snoepjes binnenliepen!

Frenk had woord gehouden en al rap stond ik op het VIP-dek met een glas spa rood in mijn hand en keek uit op een grote massa mensen die dansten op de harde muziek die door de hal klonk. Ik begreep nu waarom bovenkleding in de zaal schaars was: het was bloedheet in de hal en het zweet gutste over mijn voorhoofd. Ik knoopte een gesprek aan met enkele mensen van de organisatie en besloot dat ik Mike al lang genoeg niet gezien had. Ik klapte mijn communicator open en stuurde Mike een sms-je. “klinkt goed he! Noise Suppressor”. Ik had al voorpret en vond het enorm jammer dat ik Mike’s gezicht niet kon zien op het moment dat hij doorkreeg dat ik ook op het feest was.

Snel nadat ik het sms-je had verstuurd kreeg ik er een terug. “waar ben je? Ben je ook hier? GAAF!!! Ik zie je nergens?" Ik sms-te dat ik bij de bar bij ingang 5 op hem zou wachten en liep de trap af, de zaal in. Mijn overhemd was al doorweekt en met elke trede liep mijn gevoelstemperatuur verder op. Of zou dat komen doordat ik Mike weer zou zien?

Beneden aangekomen baande ik me rustig een weg door de met de muziek meebewegende massa heen. De hitte in de zaal was me zo hoog geworden dat ik mijn overhemd helemaal had losgeknoopt: of het er nog enigszins presentabel uitzag was voor mij al geen issue meer. Bij de bar aangekomen zag ik nog geen bekende gezichten, dus ik bestelde twee bekers spa rood en sloeg deze in één keer achterover. Langs me stond een jongen van een jaar of 16, met een witte honkball-pet op en een wit, openhangend trainingsjack aan. Om zijn nek hing een dikke goudkleurige schakelketting. Wachtend op mijn bestelling knoopte ik een gesprek met de jongen aan die, hoe langer ik naar hem keek, steeds aantrekkelijker leek te worden. Zijn lach was enorm lief en deed me bijna smelten. Ik vond het jammer dat de jongen na enige tijd kenbaar maakte zijn vrienden weer op te gaan zoeken.

Ik draaide mijn gezicht richting de bar om een nieuwe bestelling te plaatsen, toen er iemand onverwachts in mijn rug sprong en met een juichkreet zijn armen om me heen sloeg. Dat kon maar een iemand zijn. Inderdaad: Mike. Zich niets aantrekkend van iedereen die in onze nabijheid stond gaf hij me een hartstochtelijke zoen en keek me vervolgens met een stralend gezicht aan. “Hoe was het in Dubai” schreeuwde Mike me in mijn oren, in een matig geslaagde poging boven het geluid uit te komen. Met wat handen en voeten maakte ik Mike duidelijk dat de reis zakelijk gezien een groot succes was geweest, maar dat ik hem wel heel erg had gemist. Deze ontboezeming werd met een nieuwe zoen beloond en vervolgens trok Mike me aan mijn arm de massa in. Onderweg maakte Mike me duidelijk dat hij me iets wilde laten zien. Het had iets met zijn vrienden te maken, maar meer kon ik niet opmaken uit de flarden die ik van Mike’s verhaal kon verstaan. Ik besloot het, weliswaar uitermate nieuwsgierig, maar over me heen te laten komen.

Na enkele minuten door de massa heen geslingerd te zijn, stopte Mike abrupt en wees met zijn vinger in de menigte. Eerst kon ik het niet goed zien, maar ineens zag ik het: Yuri stond achter Yannick en had zijn armen om Yannick heen geslagen. Ik keek Mike verrast aan en Mike knikte heftig. Er was geen twijfel meer mogelijk: Yuri en Yannick hadden elkaar gevonden!

Mike sprong met hetzelfde enthousiasme waarmee hij mij enkele minuten daarvoor bijna over de bar had gegooid, om zijn twee vrienden heen. Mike gebaarde driftig mijn kant uit en op het moment dat de twee jongens me in de mensenmassa herkenden, begonnen ze beiden enthousiast naar me te zwaaien en gebaarden me naar hen toe te komen.

Omdat het voeren van een fatsoenlijk gesprek dicht bij de geluidsapparatuur onmogelijk was, besloten we eerst maar eens te gaan genieten van de muziek. Omdat de verlichting dichtbij het podium veel beter was dan bij de bar, zag ik dat Mike een t-shirt van mij had geleend en dat deels in de band van zijn witte trainingsbroek had gestopt. Het zweet liep over zijn rug – net als dat bij mij overigens. Ik trok mijn overhemd uit en knoopte de mouwen aan elkaar vast om mijn middel.

Na een uur voluit gedanst te hebben, maakte Yannick duidelijk dat hij dorst had. Ik gaf Yannick mijn portefeuille en hoopte dat Yuri met hem mee zou gaan zodat ik even met Mike alleen zou zijn. Yuri begreep de hint en samen met zijn verse vriendje verdwenen ze in de massa, op zoek naar een bar. Mike en ik gingen steeds wilder om elkaar heen dansen en raakten elkaar voortdurend ‘per ongeluk’. Het weerzien met mijn vriend, gekoppeld aan de opzwepende muziek en de dansende massa om ons heen maakte me steeds uitzinniger. Ik kon me niet herinneren ooit zo uitgelaten te zijn geweest en besloot er van te gaan genieten.

Niet veel later kwamen Yuri en Yannick terug met bekers water. Yannick kon het niet laten een beker ijskoud water deels over mij en deels over Mike heen te gooien. Ik zag dat de damp van Mike’s gespierde rug slaan en keek hem met een glimlach aan. Vervolgens dansten we weer op de muziek.

Rond half vijf ’s morgens maakte Mike duidelijk dat hij naar huis wilde. Yuri en Yannick hadden het ook wel gehad en met z’n vieren gingen we op weg naar de uitgang. In mijn uitgelatenheid was ik ergens mijn overhemd kwijt geraakt. Mike had zijn t-shirt nog maar bij Yuri en Yannick kon ik geen shirt of iets dergelijks ontdekken. Toen we buiten stonden floten mijn oren enorm van de bas-dreunen die zij binnen te verduren hadden gehad. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik op een hardcore feest was geweest en ik moest eerlijk zeggen dat ik er erg van had genoten.

We liepen naar de auto en stapten in; Mike langs me en Yannick en Yuri, die eenmaal buiten eigenlijk niet meer van elkaar af konden blijven, kropen achterin. Tussen andere vertrekkende mensen door, bereikten we de weg en reden vervolgens richting snelweg. In de auto was het stil; Mike lag onderuitgezakt op de stoel en de twee achterin sliepen al, waarbij Yannick zijn hoofd op de schouders van Yuri had gelegd. Ik zag de gebeurtenissen in het huis van Yuri weer helder voor me en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Eenmaal op de snelweg gaf ik vol gas naar huis.

Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas VIII

Bericht door Pringles1 » zo 30 aug 2020, 10:46

Eenmaal op de snelweg kon ik genieten van enerzijds de langzaam opkomende zon, die de weilanden die de autobaan omzoomden prachtig verlichtte en anderzijds via mijn achteruitkijkspiegel van de aanblik op twee mooie jongens die met een gelukzalige glimlach op hun gezicht lekker tegen elkaar aan liggend sliepen. Op een gegeven moment zag ik langzaam beweging komen in Mike die op de stoel naast me in slaap gevallen was. “Ik heb eigenlijk wel dorst” fluisterde hij naar me, in een poging Yannick en Yuri niet te wekken. Ik zag dat we bijna bij een tankstation waren en nam de afslag naar het betreffende tankstation.

Op een stil plekje langs het gebouw parkeerde ik de auto en gaf Mike mijn portefeuille. “Neem voor mij maar twee flesjes Spa rood mee.” Mike keek me verbaast aan. “Moet ik dat gaan halen dan?” Ik liet een gemaakt diepe zucht horen. “Dat zal wel moeten. Jij bent de enige nog die een T-shirt bij zich heeft. Nou schiet op voordat die twee op de achterbank wakker worden”. Mike stapte uit en deed voorzichtig het portier dicht. Wie dacht dat Mike het shirt dat uit zijn broeksband hing wel aan zou trekken, kwam bedrogen uit: hij liet het waar het was en liep zo de shop binnen.

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om te kijken wat er aan e-mails was binnen gekomen tijdens mijn afwezigheid. Ik sorteerde op naam en zag dat Chris me 12 mails had gestuurd met eigenlijk allemaal dezelfde inhoud: ‘neem contact op, ik wil weten hoe het gaat’. Ik besloot dat ik in Dubai geen bereik had en klapte mijn communicator met een duivelse grijns op mijn gezicht dicht. Op de klok in het dashboard zag ik dat Mike al bijna tien minuten geleden de auto verlaten had. Ik besloot een kijkje te gaan nemen waar hij uithing en opende voorzichtig de deur, stapte uit en liet deze heel voorzichtig in het slot vallen. Een blik op de achterbank liet zien dat Yannick en Yuri beiden nog steeds in dromenland waren.

Op het moment dat ik de hoek omliep om het tankstation in te lopen, kwam Mike net naar buiten. “Waar bleef jij nou? Zo druk…” ik kon mijn zin niet afmaken: Mike viel me in de rede. “Ik moet naar het toilet en dat moet jij nou ook. Ineens. Kom…” Mike draaide zich om en liep richting toiletten, die buitenom bereikbaar waren.

Ik volgde Mike en ging met hem naar binnen. Mike keek snel om zich heen of er zich nog meer mensen in de toiletruimte bevonden. Dat was niet het geval en Mike trok me direct één van de toilethokjes in. Daar zoende Mike me diep en ik reageerde direct; ik had Mike net zo gemist als hij mij en ik werd enorm opgewonden van Mike’s vertrouwde geur. Onze handen streelden elkaar waar we maar konden en ik merkte dat Mike’s pik in enorm tempo stijf begon te worden. Mike keek me met zijn Bambi-ogen aan en ik besloot hieraan tegemoet te komen. Ik vond de plek niet goed en veilig genoeg om all the way te gaan - bovendien hadden we Yuri en Yannick bij ons - maar wilde Mike’s heerlijke pik wel dolgraag weer eens proeven.

Ik draaide Mike met zijn gezicht naar me toe en begon zijn trainingsbroek los te knopen. Mike draaide zijn bovenlichaam naar me toe zodat we elkaar konden blijven zoenen terwijl ik zijn pik vrij probeerde te maken. Ik voelde dat Mike geen ondergoed droeg. “Toen ik je sms kreeg dat je op het feest was, heb ik op het toilet mijn boxer uitgetrokken en ‘m weggegooid. Je moest eens weten wat voor lekker gevoel dat was tijdens het dansen met jou…” fluisterde Mike me in mijn oor nadat hij mijn verbaasde blik had gezien.

Ik ging door mijn knieën en zag sinds ruim een week de keiharde pik van mijn vriend weer eens en hij leek nog mooier dan de vorige keer. Ik opende voorzichtig mijn mond om met mijn tong zijn eikel te gaan verwennen, maar Mike drukte ruw zijn pik in mijn mond op hem moment dat ik deze opende. “Effe snel… we hebben Yuri en Yannick ook nog bij ons en ik ben zooooo geil….”

Ik kon niet meer dan Mike gelijk geven en liet alle voorspel achterwege en begon zijn pik in hoog tempo te likken en zuigen terwijl ik met mijn handen zijn ballen en zijn billen masseerden. Mike begon al snel ongecontroleerde heupbewegingen te maken en steeds harder te zuchten. Enkele weken geleden zou ik niet met hem mee een toilet ingelopen zijn, laat staan dat ik Mike ongestoord zijn steeds harder gekreun had laten klinken. Nu was het klaar laten komen van mijn vriend het enige wat ik belangrijk vond.

Mike stond op scherp: enkele minuten nadat ik op mijn knieen voor hem was gaan zitten, kwam Mike met een harde kreun klaar. De hoeveelheid sperma was ook veel groter dan anders – hij had zich blijkbaar ingehouden tijdens mijn afwezigheid. Terwijl Mike een paar keer diep zuchtte, maakte ik met een stuk toiletpapier zijn pik weer droog en stond vervolgens op. “Alles netjes doorgeslikt?” vroeg Mike me met een serieus gezicht. Mijn ongetwijfeld verwarde blik deed Mike in luidkeels lachen uitbarsten. Hij opende de deur – ik zag nu pas dat ik hem in mijn geilheid vergeten was op slot te doen – en verliet luid lachend het vertrek.

Mike stond stil aan de rechterkant van mijn auto en keek naar binnen. Ik wilde wat roepen, maar Mike maakte me met wilde armgebaren duidelijk dat ik stil moest zijn en snel dichterbij moest komen. Mijn auto stond wat in de schaduw, dus ik moest goed kijken om te zien waar Mike naar wees met mijn hoofd.

Toen zag ik het: Yuri lag met zijn rug tegen de deur en had zijn linkerbeen languit op de achterbank gelegd en zijn rechterbeen op de grond. Yannick lag met zijn hoofd ter hoogte van Yuri’s kruis – er was weinig verbeeldingskracht voor nodig om te bedenken wat de twee jongens aan het doen waren. Ik was eerst van plan om nog even een ommetje te maken, maar Mike vond het nodig om zijn twee vrienden bruut te storen. Hij opende ineens met veel geweld het rechterportier van de auto. Yuri en Yannick hadden dat helemaal niet verwacht: Yuri viel bijna achterover uit de auto en ook Yannick schrok enorm: hij stootte zijn hoofd tegen de achterzijde van de passagiersstoel toen hij van schrik omhoog kwam.

“Oeps… foute deur…” riep Mike, gevolgd door een gierende lach. De hoofden van de twee betrapten werden in no time knalrood en ze begonnen allebei door elkaar heen een onsamenhangende verklaring te hakkelen.

“Joh maak je niet druk. Dit doen wij zo vaak” zei Mike ad rem en ging op zijn stoel zitten. Ik besloot ook maar duidelijk te lachen in de hoop dat de twee jongens zich niet al te bezwaard voelden, maar vond het stiekem ook wel weer leuk de twee nog wat verder te sarren. “Het is maar goed dat ik Sandra heb ge-smst dat jullie bij mij blijven slapen. Met herrie die jullie ongetwijfeld maken krijgt ze geheid problemen met de buren…” Voor zover nog kon werden de hoofden van Yuri en Yannick nóg roder; vooral Yannick voelde zich enorm opgelaten.

Van tijd tot tijd nog wat steken onder water makend, kwamen we aan bij mijn huis. Omdat het nog vroeg was reed ik de auto direct de garage in en sloot de deuren. We stapten uit en liepen de keuken in. Mike ging direct koffie zetten, terwijl Yuri en Yannick verder liepen en op de bank plaatsnamen, waar Mike enkele weken daarvoor Yuri voor het eerst had laten klaarkomen. We praatten nog wat na over het feest en over mijn verblijf in Dubai, maar het was duidelijk dat we alle vier eigenlijk kapot waren en dat het goed was als we gingen slapen. Mike en Yuri ruimden de tafel af en dat gaf mij de kans Yannick, die nog heel duidelijk zichtbaar met de hele situatie in zijn maag zat, gerust te stellen.

“Maak je niet zo druk. Bij mij en Mike ben je veilig en kun je jezelf zijn. Ik was heel erg benieuwd wat Sandra bedoelde met dat je veranderd was en dat ik je niet terug zou kennen. Volgens mij ben je hartstikke gelukkig met Yuri en daar ben ik alleen maar heel erg blij om. Geef om elkaar en geniet van elkaar.”

Yuri en Mike waren de kamer weer ingekomen. Zullen we naar bed gaan Yannick?” vroeg Yuri aan zijn nieuwe vriend. Deze knikte en stond op uit de bank. Mike wees ze de logeerkamer en legde heel attent douchespullen klaar. Ik was inmiddels mijn slaapkamer ingelopen en was daar in afwachting van Mike.

Aangezien het nog zomer was, had ik de deur naar mijn slaapkamerbalkon geopend en was ik het balkon opgelopen. Het waaide een beetje en dat zachte briesje liet me rustig afkoelen. Ik stond, met mijn handen op de railing , wat voor me uit te staren. Het gelukkige gezicht van Yannick toen ik hem verteld had dat hij hier veilig was en zichzelf kon zijn, was op mijn netvlies gegrift en deed me van binnen erg goed.

Mike was inmiddels ook mijn balkon op komen lopen en ging achter me staan en sloeg vervolgens zijn armen om me heen. Ik draaide mijn hoofd en keek recht in het lachende gezicht van mijn vriend. Mike gaf me een zoen en drukte zichzelf wat dichter tegen me aan. Ik ontworstelde me zelf aan de omarming van Mike en draaide mezelf om.

Tot mijn verbazing had Mike het basketball-shirt al in de kast gevonden. In het volle maanlicht zag ik dat het hagelwitte shirt prachtig afstak tegen zijn zon-bruine, gespierde lichaam. Mike draaide zichzelf langzaam rond. “En? Hoe staat –ie? Kun je genoeg zien?” plaagde Mike me met een grote glimlach op zijn gezicht. Ik stapte op Mike toe; hij zette een stap achteruit en ging daarna terug naar binnen. Ik volgde Mike en stapte mijn slaapkamer binnen. Ik sloot vervolgens zorgvuldig de balkondeuren en draaide mezelf vervolgens om, richting Mike.

Mike was intussen al op het bed aan liggen en had zijn handen achter zijn hoofd gevouwen. Zijn gespierde bovenarmen spanden zich vanzelf door deze houding en zijn drijfnatte okselharen staken heerlijk af bij het witte shirt. Mike keek me hoopvol wachtend aan. Ik liet me langs hem vallen, draaide me op mijn buik en sloeg mijn linkerarm om hem heen. Ik zocht vervolgens zijn mond; Mike beantwoorde mijn zoen vol vuur. “Ik heb je gemist…” fluisterde Mike in mijn oren en draaide me vervolgens op mijn rug en ging vervolgens op me liggen. Ik voelde zijn pik groeien tegen mijn buik en dat gaf direct de gewenste reactie bij mijn eigen geslachtsdeel. Mike leunde op zijn handen, waardoor ik het fonkelnieuwe shirt over zijn hoofd kon uittrekken.

Ik gooide het shirt mijn slaapkamer in en wees Mike vervolgens naar de doosjes, waarin ik Mike’s kado’s in had laten pakken. Mike zette grote ogen op toen hij de doosjes zag. “Zijn die voor mij?” vroeg hij in een mengeling van verbazing en opwinding. “Yep, ze zijn voor jou. Als goedmakertje voor mijn afwezigheid. En als je ze niet mooi vind: je zult ze zelf moeten gaan ruilen in Dubai…” Ik was inmiddels rechtop gaan zitten op bed en Mike nestelde zich voor me, met zijn rug tegen me aan. Door dicht tegen hem aan te gaan hangen kon ik over zijn schouder meekijken. Zenuwachtig maakte Mike het eerste doosje open. Ik was vergeten wat in welk doosje zat, dus voor mij was het ook een verrassing wat er als eerste tevoorschijn zou komen uit het rode doosje. Het bleek de zware, zilveren ketting te zijn.

Vol blijdschap draaide Mike zich om, gaf me een diepe zoen, gaf mij de ketting en maakte daarbij een gebaar waaruit ik opmaakte dat hij wilde dat ik de ketting om zijn prachtige hals zou hangen. Ik voldeed graag aan Mike’s verzoek. De twee andere doosjes bevatte de twee sets oorbellen. Ik zag Mike wanhopig kijken welke hij het mooiste vond en na lang twijfelen koos Mike voor de ringen.

Mike stond op van het bed en liep naar de grote spiegel, die langs de kamerdeur hing. Bij het maanlicht, dat door de ramen naar binnen scheen, prikte Mike voorzichtig de ringen in zijn oren. Ik was inmiddels ook opgestaan omdat ik graag van heel dichtbij Mike wilde kunnen bewonderen. De nieuwe sieraden stonden hem prachtig. “Zullen we gaan slapen? Ik ben zo ongelofelijk moe van al het dansen, de hitte in de zaal en het feit dat je me ongelofelijk verrast hebt!”. Ik lachte Mike toe en knikte. Mike kroop in bed dicht tegen me aan en sliep bijna direct.

De volgende ochtend werd ik langzaam wakker van het zonlicht dat in de slaapkamer scheen. Ik keek langs me in bed en zag dat het dekbed aan Mike’s kant open lag. Ik legde mijn hand op het beslapen deel en voelde dat het nog enigszins warm was. Ik trok daaruit maar de conclusie dat Mike naar het toilet ofzo was. Niet veel later merkte ik dat dat niet het geval was: ik hoorde Mike ietwat gedempt, maar wel duidelijk hoorbaar, op de overloop praten met Yuri en Yannick. Mike was in geuren en kleuren aan het vertellen welke kado’s hij van me had gehad. Er trok als gevolg van zoveel enthousiasme een glimlach over mijn gezicht en ik draaide mezelf nog een keertje om.

Ik hoorde de slaapkamerdeur opengaan, maar sloeg daar verder geen acht op. “Slaapt –ie nog?” hoorde ik Yannick tegen Mike fluisteren. “Ik zal eens even kijken” hoorde ik Mike antwoorden. Het mooie gezicht van Mike verscheen enkele tellen later boven mijn hoofd. “Yep! Hij is wakker!” hoorde ik Mike zeggen. Ineens pakte ik Mike vast en trok hem over me heen het bed op. Mike had deze actie niet van me verwacht en begeleide zijn plotselinge verplaatsing met een luide schreeuw. Ik wierp me direct bovenop Mike en begon hem met beide handen te kietelen waar ik maar kon. Mike kroop helemaal in elkaar en schreeuwde meer dan eens om genade. “Alleen voor een kusje” riep ik hem pesterig. “Die kom je dan maar halen” gaf Mike als antwoord, met daarbij een quasi boos gezicht trekkend.

Met mijn jarenlange vechtsportervaring was het niet zo moeilijk om mijn mond op die van Mike te krijgen. Zonder enige vorm van gene zoende Mike me hartstochtelijk op mijn mond. Ik keek vervolgens opzij en zag in de deuropening Yuri achter Yannick staan, waarbij Yuri zijn armen om zijn vriend had geslagen. Beiden keken geamuseerd, maar ook nieuwsgierig, toe hoe Mike en ik elkaar zoenden. Mike zag dat ik zijn twee vrienden had gezien en sloeg vervolgens zijn armen en benen om me heen. “Als jullie willen, kom er maar bij…” hoorde ik Mike zeggen tussen het zoenen door. Ik zag beide jongens even twijfelen, maar vervolgens stapten ze, Yannick voorop, beiden resoluut op mijn bed. Yannick ging langs Mike liggen en Yuri liet zich vervolgens op zijn vriend vallen.

Op een gegeven moment voelde ik een hand over mijn billen strelen. Ik dacht aanvankelijk dat dit Mike was, maar zijn linkerhand lag op mijn achterhoofd en met zijn rechterhand streelde hij Yannick over zijn schouders. Een blik opzij leerde me dat de hand van Yuri was. Yuri lachte me betrapt toe en trok zijn hand bij me weg. Zoals wel vaker bleek Mike degene te zijn met het meeste lef en de minste gene en nam het initiatief om mijn kleren - ik droeg alleen een boxershort en een t-shirt - uit te trekken. Enkele weken geleden zou ik er niet aan moeten denken dat iemand me zonder kleren zag maar nu voelde het zo vertrouwd dat ik me er in het geheel niet tegen verzette. Naakt, en met een keiharde pik, ging ik op mijn knieen zitten en keek Mike aan. Mike knikte en ik trok het enige kledingstuk dat hij nog aanhad, zijn boxershort, in een ruk naar beneden en gooide die de kamer in. Ik boog direct voorover en begon met het puntje van mijn tong over Mike’s ballen te likken.

In mijn ooghoeken had ik gezien dat Yuri en Yannick al onze bewegingen nauwgezet volgden en zij zagen in onze vrijpartij een aanleiding om zelf ook verder te gaan. Enkele ogenblikken later waren beide jongens naakt en kon ik hun stijve pikken van dichtbij bekijken. Yuri’s stijve had ik al gezien tijdens ons trio op mijn kantoor; van Yannick had ik alleen zijn ballen gezien toen ik hem in mijn logeerbed wakker gemaakt had . Ondanks dat Yuri en Yannick overduidelijk weinig ervaring hadden, rolden ze vol overgave over elkaar heen en zoenden en voelden elkaar vol passie. Ik had Mike inmiddels helemaal in mijn mond genomen en wisselde draaien met mijn tong en zuigen met mijn mond af terwijl ik met mijn handen zijn ballen en zijn borstkas streelde. Mike ging steeds zwaarder ademen en duwde, net voor ik hem klaar liet komen, mijn hoofd van zijn pik af. Ik keek Mike verbaast aan, maar Mike duwde mij op mijn rug en ging vervolgens met zijn knieen tussen mijn oksels zitten. Ik kreeg nu een prachtig uitzicht op zijn keiharde pik. Mike ging vervolgens voorover hangen en stak zijn pik in mijn gretig geopende mond. Wild ging ik verder met met verwennen van Mike, terwijl ik nauwgezet vanuit mijn ooghoeken de twee anderen in de gaten hield: ik wilde daar ook niets van missen. Yannick en Yuri hadden dezelfde positie ingenomen als wij, waarbij Yannick zijn best deed om Yuri in zijn mond te kunnen houden. Ik wist dat dat best tegen zou vallen: ik had Yuri’s pik van dichtbij gezien en hij was echt groot.

Opeens schoof Yuri van Yannick af. Yuri kwam langs ons zitten en begon Mike te zoenen. Mike beantwoordde de zoen gretig en de beide jongens lieten hun handen over elkaar lichaam gaan. Yannick ging met zijn benen gespreid over mijn borstkas zitten en begon vervolgens aan de tepels van Mike te zuigen. Ik werd ongelofelijk opgewonden van ons liefdesspel. Het duurde daarom niet lang voordat Mike, met een paar forse kreten, klaarkwam in mijn mond. Mike duwde Yuri omver en liet zich van mij af en bovenop zijn schoolvriend rollen. Ik trok Yannick naar me toe en begon als eerste zijn tepels te verwennen; Yannick had grote hoven rondom zijn tepels en die maakte hem in mijn ogen nog aantrekkelijker. De lange haren in zijn oksels vielen me wederom op; ze waren veel langer dan die van Yuri en Mike en ook veel donkerder. We zoenden elkaar diep en ondertussen speelden we met elkaars pik. Die van Yannick was niet zo groot, maar wel erg zacht en bovendien had Yannick een paar mooie ballen. Een oerkreet langs ons leerde me dat Yuri inmiddels ook klaar was gekomen. Dat was het sein voor Mike en Yannick om weer naar hun eigen vriend terug te gaan. Mike ging, nadat hij mij tegen Yuri had gelegd, bovenop me liggen en Yannick nestelde zich bovenop Yuri.

Deze positie stelde me in staat om Mike billen te gaan verwennen; om hem klaar te maken voor een spetterende finale die er nu zeker ging komen en die, gezien de manier waarop Mike hierop reageerde, niet alleen voor mij zeer welkom was. Omdat ik zo dicht tegen Yuri aan lag, kon ik voor het eerst ook een hand op Yannick’s billen leggen. Ze waren niet alleen gespierd, maar ook erg zacht en de blonde donshaartjes voelden zacht aan. Met mijn linkervingers was ik Mike’s anus aan het oprekken om hen dadelijk te kunnen nemen en ik zag dat Yuri, weliswaar erg voorzichtig, hetzelfde met zijn vriend aan het doen was. Na enkele minuten gaf Mike te kennen dat hij klaar was mij te ontvangen.

Ik legde een kussen onder zijn rug en nam plaats tussen Mike’s benen. Ik pakte zijn kuiten vast en legde deze op mijn schouders. De aanblik was prachtig: Mike lag met zijn glimmende stekels, oorbellen, ketting en gezicht op me te wachten. Hij had zijn armen achter zijn hoofd gevouwen, waardoor ik weer zijn heerlijk gespierde armen en schouders zag. Mike knikte me toe: het móest gebeuren. Ik zette mijn eikel voor zijn anus, keek Mike nog een keer aan en drukte, nadat hij me nogmaals had toegeknikt, mijn stijve voorzichtig in de anus van mijn vriend. Ik liet Mike even aan het gevoel wennen en drukte vervolgens voorzichtig door totdat ik met mijn ballen zijn billen raakte. Ik zoende Mike nog een keer en begon vervolgens voorzichtig in en uit Mike te bewegen.

Mike maakte met zijn hoofd een gebaar van ‘kijk eens langs ons’. Toen ik dat deed, zag ik dat Yuri Yannick aan het klaarmaken was om hem te ontvangen. Omdat Yuri Yannick op het punt stond te gaan ontmaagden, deed Yuri extra voorzichtig en stak veel tijd in het klaarmaken van zijn een jaar jongere vriendje. Mike had inmiddels laten merken meer actie te willen en ik concentreerde mezelf daarom op het verwennen van Mike.

Mike bewoog zich onder me uit en ging op zijn handen en knieen zitten, haaks op het bovenlichaam van Yannick. Mike stak zijn billen uitnodigend naar achteren en ik drong opnieuw Mike’s lichaam binnen. Ik streelde met mijn handen zijn tepels en zijn oksels, terwijl ik mijn tempo steeds verder opvoerde. Terwijl Yuri met zijn tong de anus van Yannick aan het verwennen was, zoende Mike met Yannick en trok hem langzaam af. Yuri ging rechtop zitten, ten teken dat hij er klaar voor was. Ik hield even in om maar niets te hoeven missen van de ontmaagding van Yannick. Yuri had goed opgelet bij de vorige keren dat hij mij en Mike had gezien: beheerst maar zelfverzekerd drukte hij zijn grote pik bij Yannick naar binnen.

Mike en ik zag tranen verschijnen in de ogen van Yannick: de jongen moest ongelofelijk veel pijn voelen op dat moment en ik dacht onwillekeurig terug aan mijn eerste keer met Mike. Blijkbaar onbewust verlaagde ik mijn tempo; ik werd daaraan herinnert op het moment dat Mike zijn hoofd draaide en me niet begrijpend aankeek. Toch bleef Yannick onverstoord liggen en liet zich de ontmaagding door zijn vriend Yuri verder ogenschijnlijk onaangeroerd ondergaan. Ik voelde mijn ballen tegen mijn buik aan trekken ten teken dat ik bijna klaar ging komen. Ik sloot mijn ogen en hoorde Yuri en Yannick steeds sneller en luidruchtiger kreunen. Dit opwindende geluid was voldoende om me met een diepe zucht in Mike klaar te laten komen.

Niet veel later kwam Yuri hoorbaar klaar en tegelijkertijd Yannick, die door Mike vakkundig werd afgetrokken. Uitgeput en doodstil bleven we alle vier een tijdlang op mijn bed liggen, nagenietend van hetgeen zich zojuist spontaan had afgespeeld in mijn slaapkamer. Mike was tegen me aan gaan liggen en zijn lichaamswarmte gaf me een behaaglijk gevoel. Ik verwonderde me over de gretigheid waarmee Yuri en Yannick zich op ons bed hadden gestort en was aangenaam verrast door het feit dat er geen enkele onderlinge jaloezie leek te bestaan tussen ons vieren. Ook bij mezelf viel me dat op; aanvankelijk was ik enorm bang dat Mike voor een ander zou kiezen op het moment dat de kans zich voor zou doen. Nu was is gerustgesteld: Mike had onvoorwaardelijk voor mij gekozen.

Toen ik me omdraaide keek ik in de mooie ogen van Yannick. Hij leek volmaakt gelukkig, ook al wist ik zeker dat hij voorafgaand aan zijn hoogtepunt, door een hel moest zijn gegaan, ook al had Yuri zich zichtbaar ingehouden. Ik was de eerste die opstond; ik keek nog een keer naar het bed waar drie aantrekkelijke jongens zojuist een heerlijk avontuur hadden beleefd waar ik deel van uit had mogen maken en liep vervolgens naar de badkamer.

Ik pakte een washandje en liet er koud water op lopen, wat ik vervolgens op mijn gezicht gooide. Toen ik opkeek vanuit de wasbak, zag ik in de spiegel Mike achter me staan. Ik draaide me om en gaf Mike een zoen. “Het was echt superkei lekker zojuist” zei Mike tegen me. We spraken nog even over hoe het aan de ene kant erg verwonderlijk was dat Yuri en Yannick elkaar hadden gevonden, maar aan de andere kant ook hoe vanzelfsprekend het was. “Ik hoop alleen wel dat ze er voor gekozen hebben omdat ze van elkaar houden en niet omdat ze graag wat willen experimenteren of, nog erger, ons na willen doen” zei ik tegen Mike.

“Dat denk ik niet. In de dagen dat je weg was heb ik gezien dat de twee steeds meer naar elkaar toetrokken. Ik heb het er ook uitgebreid met Yuri over gehad. Yuri vertelde me dat ons gezamenlijk avontuurtje bij jou thuis hem ervan overtuigd had dat zijn gevoelens, die hij al een paar jaar had, goed waren. Ik heb nog wel even gedacht dat Yannick wel een heel makkelijk slachtoffer zou zijn om wat mee uit te proberen. Toen ik het er met Yuri over wilde hebben, leek het alsof Yuri mijn gedachten kon lezen. Yuri heeft mij ervan overtuigd dat hij echt verliefd op Yannick is en iets op wilde bouwen. En ik heb gemerkt dat Yannick degene is die elke keer op sex aanstuurt. Op het hardcore feest was Yannick degene die elke keer aan Yuri zat te plukken. Yannick was degene die Yuri op de achterbank van jou auto positioneerde. En Yannick trok Yuri daarstraks het bed op en niet andersom. Dat zit dus wel goed. Zullen we even douchen voor we naar beneden gaan?”Mike wachtte mijn antwoord niet af en pakte twee grote handdoeken uit de kast en liep richting onze inloopdouche. Hij stapte de doucheruimte in en hoorde even later het water stromen. Ik hoorde water over een lichaam stromen en toen ik nog wat langer bleef treuzelen, stak Mike zijn hoofd om de hoek. Zijn gezicht was nat, net als zijn haren waardoor zijn stekels zijn mooie hoofd nog beter accentueerden. De oorbellen en vooral de zilveren ketting zorgden ervoor dat ik direct de doucheruimte inliep.

In de douche hadden we elkaars pik al snel gevonden; tussen het liefdevol wassen door probeerden we elkaar langzaam maar zeker opnieuw naar een hoogtepunt te brengen. De ervaring die we inmiddels bij elkaar hadden opgedaan, zorgen ervoor dat we snel allebei in ons voornemen slaagden. Nadat we het doucheschuim en de shampoo zorgvuldig hadden weggewassen, stapten we uit de douche en droogden elkaar zorgvuldig af. Ik reikte Mike een badjas aan en trok er zelf ook een aan.

Ik gaf Mike nog een zoen en liep vervolgens terug richting slaapkamer. Tot mijn verbazing waren Yuri en Yannick inmiddels uit het vertrek verdwenen en hadden ze hun kleren in het vertrek achter gelaten. “Zo, die voelen zich al thuis…” zei Mike gevat tegen me toen hij mijn speurende ogen zag. Ik pakte de achtergelaten kleren op, pakte die van ons erbij en gooide ze in de wasmachine.

Mike en ik trokken een badjas aan en liepen vervolgens de trap af, naar beneden. Op de trap rook ik al de onmiskenbare geur van vers gebakken brood. Nieuwsgierig liepen Mike en ik verder. Yuri en Yannick waren niet in de keuken. Mike duimde naar buiten. “Ik hoor ze op de veranda”. Daar aangekomen bleek dat onze twee gasten een uitgebreid ontbijt hadden klaargezet op de tafel bij het zwembad. Ik verbaasde me over de prachtige aankleding en dat ze alles in zo’n korte tijd bij elkaar hadden gescharreld in mijn keuken. Toen we gingen zitten schonk Yannick vers geperste jus d’orange in de glazen en zette Yuri een mandje met vers gebakken broodjes op tafel.

Ze droegen allebei een witte badjas die standaard op de kapstok in de logeerkamer hing en hadden de slippers die daar bij stonden aan hun voeten. De jas van Yannick was minstens een maat te groot voor de wat iele jongen, terwijl die voor Yuri wat aan de kleine kant was. Ik staarde even naar Yannick die me terug op de wereld zette met een “smakelijk eten tortelduifjes!”.

De sfeer aan tafel was geweldig en ik genoot van de respectvolle manier waarop de drie vrienden met elkaar omgingen. Het zelfvertrouwen van Yannick had een grote boost gehad en dat kwam ongetwijfeld mede doordat Mike en Yuri, de twee gangmakers van de groep, Yannick voortdurend het gevoel gaven erbij te horen. Nadat iedereen uitgegeten was, liep ik terug het huis in om voor mezelf een kop koffie te gaan zetten. Terwijl ik de keuken inliep, hoorde ik een luide plons, direct gevolgd door nog twee. Met een glimlach pakte ik de kop onder het Italiaanse koffiezetapparaat vandaan en liep, roerend door de kop, met een gelukkig gevoel de trap op naar boven. Ik moest nog een paar zakelijke mailtjes afhandelen en dit was daarvoor een mooie gelegenheid.

Op mijn werkkamer aangekomen zette ik de raam een stukje open en keek naar buiten. De drie jongens waren vol overgave met elkaar aan het ravotten. Het feit dat ze geen enkele gene voor elkaar hadden en zichtbaar op elkaar gesteld waren gaf me een goed gevoel: ze voelden zich bij mij totaal geborgen. Ik sloot het raam voor de helft om zo de afleidende geluiden uit de tuin te verkleinen en ging achter mijn bureau zitten. Met de kop koffie binnen handbereik, zette ik mijn communicator in de houder en synchroniseerde mijn communicator met mijn computer.

Morgen was de periode van drie maanden verstreken die mijn oude baas had genoemd toen hij vertrok om zijn huwelijk te redden. Ik had meermalen uitgekeken naar de terugkomst van hem: hij had me per slot van rekening aangenomen en ook al was het aan de buitenkant een nogal gesloten man, ik had graag met hem van doen en ging onvoorwaardelijk voor hem. Dat kon ik niet bepaald zeggen van Chris: we dulden elkaar, meer was het niet en aangezien hij Mike meer dan eens had beledigd, was ik vastbesloten het ook niet meer dan dat te laten worden. Ik had het idee - en ik niet alleen - dat Chris zat te wachten op het moment dat ik een fout zou maken zodat hij me kon slachtofferen. Hij was slim genoeg om te weten dat Mike meer voor me was dan alleen een ROC-jongen die ik zo nodig moest begeleiden. Hij had me dat meermalen subtiel laten weten en ik had me bij die gelegenheden moeten inhouden om er niet op in te gaan.

Ik had de afgelopen weken meermalen ’s nachts wakker gelegen, bang voor het moment dat uit zou komen dat een succesvolle manager bij één van de toonaangevende handelsbedrijven in Nederland, homoseksueel was en bovendien een minderjarige vriend had. Nederland was dan wel een tolerant land, maar in mijn segment van de zakenwereld was die Verlichting nog niet echt doorgedrongen. De communicator haalde me door een schelle piep terug in de realiteit van nu. Ik opende mijn mailbox en bekeek de mailtjes. Ik had mezelf aangewend alleen de mailtjes die me een paar minuten kostten direct te beantwoorden; vragen die wat meer tijd vergden sleepte ik naar aparte mapjes en plande direct daarna tijd in mij agenda om ze af te handelen. Het bleek dat het overgrote deel van de mailtjes wat meer tijd gingen vergen. Bovendien hoorde ik bij regelmaat het luide gelach van de drie jongens die plezier aan het maken waren in mijn zwembad. Impulsief klapte ik mijn laptop dicht en verliet het vertrek.

Toen ik de veranda opliep was Mike de eerste die me vanuit het zwembad opmerkte. Woest zwom hij mijn kant uit, klom het zwembad uit en rende naar me toe. Ternauwernood kon ik hem opvangen: hij sprong gewoon in mijn armen, er op vertrouwend dat ik hem wel zou opvangen. Ik kreeg een welgemeende, maar wel natte zoen en bemerkte dat ik nu weer drijfnat was. Mike keek me gemaakt beteuterd aan, mompelde iets van “oeps” en gaf me vervolgens een por in mij zij. Ik zette direct de achtervolging in: Mike dacht slim te zijn en spong met een luide schreeuw terug het zwembad in. Ik aarzelde echter geen moment en sprong, zonder me ook maar een seconde zorgen te maken over mijn kleding, Mike achterna. Boven water gekomen keek ik direct in de prachtige helblauwe ogen van Mike. Mike probeerde me kopje onder te duwen, maar mijn vechtsportervaring kwam in deze situatie meer van pas dan zijn grotere spierkracht. Met een zoen tot besluit gingen we naar de kant, richting Yuri en Yannick die inmiddels op de veranda waren gaan zitten.

Kletsend, etend en drinkend brachten we met z’n vieren de rest van de middag door. Ik genoot van de aanwezigheid van de drie, nog steeds naakte, jongens in mijn direct omgeving die daar geen probleem van maakten; ik verdacht ze er zelfs op een gegeven moment van dat ze het er om deden. Rond zeven uur besloten we dat het mooi geweest was. Yuri en Yannick liepen naar boven om hun inmiddels gewassen en gedroogde kleren aan te trekken en Mike zocht op mijn slaapkamer zijn kleren bij elkaar. We stapten in en reden naar Sandra toe. Onderweg belde ik Sandra op met de mededeling dat we onderweg waren. Gastvrij onthaalde Sandra ons en ik gaf haar een veelbetekenende knipoog toen ik langs haar heen het huis inliep. Ik zag aan Mike’s gezicht echter dat hij moe was en na een glas gaf Mike de hint dat hij eigenlijk naar huis wilde.

Yuri en Yannick stonden samen met ons op om ons uitgeleide te doen. In de gang – Sandra was als enige in de woonkamer achter gebleven – bedankten Yannick en Yuri ons beiden voor de afgelopen dag. “Dit moeten we zeker nog eens over doen” zei Yannick met een knipoog. “Volgend weekend in Mike jarig. Dat komt dus wel in orde” zei ik met een glimlach.

We reden naar Mike’s huis en ik reed de auto de oprit op. “Kom je nog even mee naar binnen? Mijn ouders hebben je al een tijdje niet meer gezien”. Ik zette de auto op de handrem, stapte uit en volgde Mike door de voordeur naar binnen. “Pap, mam, ik ben thuis!” riep Mike toen hij in de hal stond. “Wij zijn hier!” hoorde ik een intussen bekende mannenstem vanuit de tuin. Ik liep Mike achterna en kwam door de openstaande tuindeuren op het terras achter Mike’s huis terecht. De moeder van Mike was een breiwerkje aan het maken, terwijl de vader van Mike een dik boek op zijn schoot had liggen. Een paar kaarsen op tafel, twee gevulde wijnglazen en een paar bakjes met knabbels zorgden voor een gezellige sfeer.

Mike gaf zijn ouders een knuffel, tegelijkertijd vertellend over de hardcore-avond: dat ze het gezellig hadden gehad en dat ik hem verrast had met mijn komst. Als snel was ik in gesprek met Mike’s vader en praatte Mike honderduit met zijn moeder. “Lust je ook een glas wijn?” vroeg Mike’s moeder me. Ik knikte en Mike stond op om een glas te gaan halen. Mike schonk het glas voorzichtig halfvol en overhandigde het me met een overdreven waardigheid.

Ik merkte aan de ouders van Mike dat ze het feit dat hun zoon mij als vriend had, langzaam maar zeker hadden geaccepteerd. Mike’s vader had me al meermalen verteld dat hij merkte dat Mike nu volslagen gelukkig was en niet alleen hard werkte maar ook thuis zijn best deed om alles goed te doen en dat ze daar heel blij mee waren. Aan de andere kant liet hij ook doorschemeren dat hij nog erg moest wennen aan het feit dat Mike nu een vriend had en dat Mike, ook al had ik veel moeite gedaan daar absoluut geen nadruk op te leggen, bij mij bleef slapen. Mike en ik bleven daarom in het bijzijn van zijn ouders keurig van elkaar af en lieten flauwe grapjes en toespelingen achterwege om Mike’s ouders niet te provoceren.

Het was inmiddels donker geworden en dat was voor mij het sein om naar huis te gaan. Ik gaf Mike’s ouders een hand, bedankte hen voor het gezellige samenzijn en liet me door Mike uitgeleidde doen. Bij mijn auto pakte ik Mike nog een keer goed vast en zoende hem diep. Ik stapte vervolgens in mijn auto en knipperde bij het achteruit rijden van de oprit een paar keer met mijn groot licht. Mike zwaaide me enthousiast uit. Met een opgetogen gevoel reed ik naar huis. Onderweg piepte mijn communicator: een sms-je. 'Was weer een superdag. Mooi leven! XXX M'. Ik was blij dat ik de drie jongens een fijne dag had kunnen bezorgen en sliep voordat mijn hoofd het kussen raakte.

De dag daarop was ik wel vroeg wakker. Ik was erg benieuwd of het mijn baas in de afgelopen drie weken was gelukt zijn huwelijk te redden. Ik had zijn vrouw eenmaal ontmoet: ze was – in tegenstelling tot hem – een stuk extraverter. Wellicht dat die tegenstelling hun huwelijkscrisis had veroorzaakt. Ik was bovendien benieuwd hoe het nu verder zou gaan met mijn tijdelijke baas Chris. Bedachtzaam kleedde ik mezelf aan en reed vervolgens naar kantoor.

Ik was nog vroeg, de receptie was nog niet bemand. Ik meldde mezelf aan in het systeem en liep door naar mijn kantoor. Ik keek bij binnenkomst naar mijn bureau, kreeg daarbij een prettige flashback en ging op mijn stoel zitten. Enkele minuten later was ik geconcentreerd bezig met het analyseren van de maandresultaten die Sandra voor me verzameld had. Ik had mijn woord naar Sandra toe gehouden: toen mijn baas met verlof ging had ik bedongen dat zij mijn rechterhand kon worden, mede als dank voor de onvoorwaardelijke steun die ze me de afgelopen jaren had gegeven.

Om tien uur werd er geklopt op de deur. Half verstrooid riep ik binnen en keek niet echt wie er binnen kwam. Een kort kuchje deed me opschrikken vanuit een groot vel met allerlei kostenstatistieken. De schrik werd nog wat groter toen ik mijn baas voor mijn bureau zag staan. Hakkelend bood ik hem een stoel aan, vroeg of hij wat wilde drinken en sloot de deur. Ik zag dat mijn baas in ieder geval zijn trouwring nog droeg en slaakte een zucht van verlichting. Aan de gelaatsuitdrukking van mijn baas zag ik dat hij mijn gestuntel wel amusant vond. Ik probeerde mezelf te herpakken en met een paar zuchten lukte me dat ook.

Mijn baas vertelde me dat de drie weken voor hem heel leerzaam waren geweest. “ik heb jarenlang voor het bedrijf geleefd en thuis gewerkt. Nu heb ik ingezien dat dat de verkeerde volgorde is. Mijn vrouw heeft me nog een kans gegeven en die wil ik niet laten schieten.” Mijn baas liet een stilte vallen. “Jongen, jij bent de eerste die ik het hier vertel: ik ga afscheid nemen van ons bedrijf. Ik heb mijn aandelen verkocht aan een van mijn collega-directeuren en heb besloten alleen als adviseur verder te gaan. Op die manier krijg ik de mogelijkheid een stuk van wat ik jarenlang heb verwaarloosd, alsnog in te halen”. Mijn baas liet weer een stilte vallen. Ik was jaloers op de manier waarop hij belangrijke dingen op een duidelijke en begrijpelijke manier kon overbrengen.

“Ik heb met Chris gesproken en ik weet nu waarom je tegenover mij zo geheimzinnig hebt gedaan over je relatie.” Ik schrok zichtbaar. Dit moment vreesde ik vanaf het moment dat ik met Mike thuis voor de eerste keer op de bank was beland. Ik slikte en bleef roerloos zitten, afwachtend wat mijn baas zou zeggen. “Ik heb van verschillende mensen gehoord dat het een heel leuke jongen is en dat je performance, voor zover dat nog mogelijk was, alleen maar verder is verbeterd. Ik zou het erg op prijs stellen als ik Mike, want zo heet –ie toch, zou mogen ontmoeten. Ik ben echt heel benieuwd”.

Mijn gedachten en emoties waren de afgelopen seconden in een achtbaan beland. Ik had nooit verwacht dat mijn baas zich zo naar mij toe zou opstellen. “Wat me wel bezig houdt is dat het hoofdkantoor heeft besloten dat Chris mijn taken over gaat nemen. Ik ben wel bezig met het bedenken van een juiste oplossing voor je, maar daar kan ik op dit moment nog niets over zeggen. Ik heb overigens wel besloten dat ik je door de uitstekende resultaten die je behaald salaris met 25% zal verhogen en dat je Lid van de Raad van Bestuur van ons bedrijf kunt worden, zodat je op die manier mede-eigenaar wordt van ons bedrijf en dus ook op een andere mee gaat profiteren van onze omzet- en winstgroei die je zelf mede hebt gerealiseerd. En bovendien heb ik van Sandra officieel jou management assistente gemaakt met de bijbehorende aanpassingen in haar arbeidsvoorwaarden. Personeelszaken zal dat alles verder afhandelen.”

Mijn baas stond op en liep naar het raam en keek vanaf de plek waar ik vaak stond, minutenlang zonder iets te zeggen naar buiten. “Ik ben erg op je gesteld jongen” sprak hij ineens. “Ik had je graag mijn opvolger willen maken aangezien ik er van overtuigd ben dat jij de beste man op die plek zou zijn, maar het hoofdkantoor wil dat niet. Ze zijn bang voor de gevolgen als uitkomt dat je een relatie hebt met Mike. In de hoogste zakenregionen waarin wij verkeren gaat het nu eenmaal ook om persoonlijke relaties en niet alleen over de zakelijke inhoud. Zeker ook omdat onze zakenpartners over de hele wereld verspreid zijn en niet overal dezelfde liberale overtuigingen ten aanzien van homoseksualiteit gelden. Jammer genoeg.”

Ik keek hem aan. “Per wanneer ben je dan weg?” vroeg ik hem. Mijn baas liet even een pauze vallen. “Het hoofdkantoor bekijkt het zakelijk: als de beslissing eenmaal is genomen, moet er zo snel mogelijk actie volgen. Ik maak de meest urgente zaken nog af en verdwijn dan achter het gordijn. Pakweg een week denk ik nog, misschien iets langer.” Mijn baas keek me aan. “Volgens mij wil je iets compleet anders vragen.” Ik slikte en er trok een geforceerde glimlach over mijn gezicht: dat had hij goed gezien. Even overwoog ik of dit wel het juiste moment was, na zijn voor mij best belangrijke ontwikkelingen. Mike was te belangrijk voor me om het voor me te houden. Ik haalde diep adem en begon wat aarzelend te spreken. “Nou, komende vrijdag wordt Mike 18. Ik zou heel erg graag je boot willen lenen om daarop komend weekend zijn verjaardag te vieren.” Mijn baas keek me lachend aan. “Deal. We gaan morgenmiddag wel even oefenen met die boot; je hebt weliswaar een vaarbewijs voor mijn grote schip, maar als ik die eens op een mooi plekje in de Biesbosch aanmeer kun je er met een kleiner bootje waar je geen vaarbewijs voor nodig hebt, heen varen. Maar wel onder één, niet onderhandelbare voorwaarde”. Ik keek mijn baas vragend aan, geen idee hebbend waar hij op zou doelen. “Dat ik morgen Mike mag ontmoeten.” Er brak een glimlach op mijn gezicht door. “Prima, afgesproken.” Mijn baas liep mijn kamer uit en sloot de deur.

Onder het slaken van een hele diepe zucht rolde ik mijn stoel naar achteren. Ik realiseerde me terdege dat ik langs de rand van de afgrond was gezeild: voor hetzelfde geld had mijn baas, vanuit zakelijk oogpunt begrijpelijk, veel minder begrip gehad voor mijn relatie met Mike en was mijn toekomst bij het bedrijf hoogst onzeker geworden. Aan de andere kant kon me dat eerlijk gezegd allemaal gestolen worden: ik was met Mike meer dan dolgelukkig en dat was voor mij veel belangrijker. Na een glas water gedronken te hebben ging ik met extra veel energie achter mijn bureau zitten: ik wilde op een beetje christelijk tijdstip afsluiten zodat ik met Mike kon afspreken om de ontmoeting met mijn baas te organiseren.

In de auto op weg naar huis belde ik Mike en vertelde hem dat mijn baas mij vanmorgen had verteld dat hij van Mike’s bestaan wist. Ik merkte dat aan de andere kant van de lijn Mike’s hart een slag oversloeg en stelde hem daarom direct gerust: mijn baas wilde Mike heel graag ontmoeten. Even was het stil. “Heb je eigenlijk wel nagedacht of ik daar ook wel zin in heb?” vroeg Mike me ietwat stekelig. Ik slikte: ik had deze reactie niet van Mike verwacht. “ik vind het namelijk nu eigenlijk wel lekker zo: privé en werk strikt gescheiden houden. Ik wordt altijd onpasselijk als jij me verteld hoe die Chris zich meent te moeten gedragen tegenover jou.” Ik vertelde Mike dat mijn baas heel anders was dan Chris en dat ik er van overtuigd was dat Mike het goed met hem zou kunnen vinden. “Dan ga ik wel mee. Maar wat moet ik aantrekken? Ik kan moeilijk in een trainingsbroek op komen draven denk ik zo." Ik dacht snel even na. “pak na je werk maar de bus naar mijn huis. Je hebt een sleutel, dus je kunt binnen. Zoek maar iets uit in mijn garderobe. Ik sms je nog wel morgenmiddag waar je hoe laat moet zijn. Okee?” Tot mijn vreugde stemde Mike toe en na uitgebreid gekleft te hebben verbrak ik de verbinding. Niet veel later was ik thuis en ging direct naar bed; de ontmoeting met mijn baas en al het nieuws dat hij me vertelde hadden me veel energie gekost.

De paar afspraken in de ochtend vlogen voorbij en voor ik het me kon realiseren, stond mijn baas in de deuropening. “Ga je mee varen?” vroeg hij me met een stralend gezicht. Het leek er sterk op dat de beslissing die hij over zijn eigen toekomst had genomen, hem rust en bevrediging hadden gegeven. Na met een zwaai in de deuropening afscheid te hebben genomen van een lachende Sandra verliet ik met mijn baas het gebouw en stapte in zijn auto. Het viel me op dat het gesprek tijdens de rit voornamelijk over onzin-dingen ging; voorheen was mijn baas 100% een zakenman die uitsluitend over zakelijke dingen sprak: een gesprek moest in zijn ogen ergens over gaan. Ik realiseerde me dat hij me hiermee inzicht gaf in wie hij als méns was en voelde me erg bevoorrecht. Na een rit van ongeveer een uur stonden we uiteindelijk in de haven van Willemstad.

Na een kleine wandeling stonden we op de steiger. “Dit is mijn boot” vertelde mijn baas me met zichtbare trots en wees naar een glimmend wit schip dat ongeveer 15 meter lang was. Ik floot tussen mijn tanden toen ik voet op het schip zette. Tijdens de korte rondleiding zag ik dat het schip van werkelijk alle gemakken was voorzien en bovendien erg luxe was uitgevoerd met glanzend teakhout en glimmend koper. Terwijl ik nog wat stond te mijmeren had mijn baas de motor gestart en niet veel later voeren we met zijn tweeen weg, richting de Biesbosch. Tijdens het varen spraken mijn baas en ik uitgebreid over de toekomst van het bedrijf, hoe mijn baas zijn eigen toekomst zag en hoe ik die van mij zag. Ik voelde de betrokkenheid van mijn baas; ik had de overtuiging dat hij oprecht in me geinteresseerd was. Na enkele uren gevaren te hebben legde mijn baas de boot in een stille, met volgroeide oevers omzoomde zijarm aan.

“Dit is een geweldige plek om heerlijk te kunnen genieten van de rust en de natuur. Ik ga hier regelmatig naartoe om tot rust te komen. Als je goed kijkt is die kant in werkelijkheid een klein eilandje, waarheen geen brug of weg loopt. Als je dus op dit eilandje wilt zijn, moet je met een boot zijn. En dit is zo afgelegen: hier komt echt helemaal niemand.”. Na een paar glazen fris besloten we terug te varen met de kleine speedboot – een rib had ik me laten vertellen - die achterop het schip in de takels hing. Mijn baas had me uitgelegd dat ik voor dit schip geen vaarbewijs nodig had en dit dus het bootjes was waarmee we vanuit Willemstad naar de grote boot konden. Ik had inmiddels Mike een bericht gestuurd dat ik hem in het Grieks restaurant waar we regelmatig gingen eten, om 19 uur verwachtte. Mike had vrijwel direct geantwoord: “das goe! Tot straks. Mooi leven! XXX M”

Na de speedboot zorgvuldig aangemeerd te hebben in de haven van Willemstad, vertrokken we richting restaurant. Mijn baas keek een paar keer op zijn horloge en ging steeds harder rijden. “Dat hoeft niet. Ze kennen Mike in de zaak, dus die wacht wel even”. Na een ondanks mijn geruststelling snelle rit - mijn baas vond dat hij het niet kon maken te laat te komen- stonden we voor het restaurant. In de grote hal rook ik de specifieke Griekse geur en hoorde ik Mike al praten met de eigenaresse van het restaurant. Toen ik de deur doorliep stond Mike direct op en kwam op me toegelopen. Mike zag er prachtig uit: hij had een keurig kostuum van me aangetrokken, compleet met bijpassende stropdas. Op de zilver-gouden oorbellen na zag Mike eruit als een geslaagde zakenman. Met een enthousiast “Goedenavond mijnheer, ik ben Mike van Weem” stelde Mike zich voor aan mijn baas. De eigenaresse had inmiddels voor ons een tafel klaargemaakt zodat we konden gaan zitten.

Tot mijn grote vreugde bleken Mike en mijn baas het inderdaad uitstekend met elkaar te kunnen vinden. Mike veroorloofde zich zelfs enkele flauwe grapjes en we lieten ons de keuze van de kok goed smaken. Op een gegeven moment vroeg mijn baas aan Mike wanneer hij nu jarig was. “vrijdag mijnheer! Ik wordt dan 18!”. Mijn baas haalde de sleutels van zijn boot te voorschijn. “Ik heb je vriend vanmiddag geleerd varen. Als jullie het komend weekend eens op mijn boot doorbrengen. Er kunnen 6 mensen slapen, dus als je nog een paar vrienden mee wilt nemen moet je dat vooral doen. Zie het maar als verjaardagskado!” Mike was sprakeloos en keek eerst mijn baas en toen mij met open mond aan. Stamelend nam hij de sleutelbos in ontvangst. “Dankuwel! Dankuwel meneer!” Ik zag dat mijn baas zichtbaar genoot van het jeugdig enthousiasme van Mike en wenkte de eigenaresse om nog een rondje drank te komen brengen.

Mijn baas zette ons 's avonds af bij het kantoor en daar pikten we mijn auto op. Ik had met Mike afgesproken rechtstreeks naar zijn ouders te rijden: het was inmiddels al aan de late kant. Mike zat tijdens de hele rit te gniffelen van voorpret. “ik ben razend benieuwd hoe mijn ouders opkijken als ze mij in dit kostuum zien! Ik draag namelijk verder nooit zakelijke kleren.” We stonden niet veel later bij Mike op de oprit en ik volgde Mike naar binnen. Zijn ouders zaten wederom achter, op het terras in de nog aantrekkelijke avondwarmte. De moeder van Mike viel midden in een zin stil toen ze haar zoon in een kostuum het terras op zag lopen en de vader van Mike barstte in lachen uit, hetgeen hem op een stevige por van Mike kwam te staan. “Mam, pap, ik mag komend weekend mee gaan varen op de Biesbosch als verjaardagskado!” Ik had Mike verteld dat ik pas zaterdag wilde gaan; ik vond het namelijk niet netjes tegenover zijn ouders om Mike op zijn verjaardag al mee te nemen en Mike was het daar, na wat bedenkingen, wel mee eens.

Ik liet het gezin van Weem achter op het terras en ging naar huis. Ik voelde me vereerd dat zowel Mike als mijn baas me deze dag weer hadden laten merken belangrijk te zijn. Ook al kwamen er nog een paar hele drukke dagen aan waardoor we geen mogelijkheid zagen elkaar daarin te zien, de troost was dat we het hele weekend voor onszelf hadden.

Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas IX

Bericht door Pringles1 » zo 30 aug 2020, 10:55

Op kantoor was de middag die ik met mijn baas had doorgebracht, niet onopgemerkt voorbij gegaan. Dat was op zich ook wel begrijpelijk, aangezien mijn baas zicht tot voor kort alleen met zijn werk bezig hield en geen leuke dingen deed met zijn medewerkers. Ik had als aller eerste daad die ochtend Sandra bij me geroepen en haar herinnerd aan de belofte die ik haar enkele weken geleden gedaan had: “komende vrijdag wordt Mike 18 en ik had me voorgenomen om dat niet onopgemerkt voorbij te laten gaan. Dat betekend dat mijn huis komend weekend leeg staat. Als jij wilt kun je er mooi met je zoontje in trekken voor het weekend. Het beloofd weer prachtig weer te worden en de koelkast zit propvol, dus dat komt wel goed dacht ik zo.”

Sandra had me eerst verrast en toen verrukt aangekeken. Toen betrok haar gezicht ineens. Ik trok vragend mijn wenkbrauwen op. “Prachtig aanbod, maar Yannick woont nog steeds bij me. Wat moet die dan doen?” Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. “Mike heeft Yannick en Yuri al gevraagd mee te gaan en Yannick had als antwoord gegeven dat hij dat aan jou moest vragen. Volgens mij zit dat nu wel snor”. Sandra keek me onderzoekend aan. “weet je wel waar je aan begint? Twee dagen letterlijk en figuurlijk opgescheept zitten met drie van die opgeschoten pubers?” Ik knikte heftig. “Mike wilde het heel graag, dus vind ik het goed. Maar hoe wist je trouwens dat we gingen varen?” Er verscheen een mysterieuze glimlach op haar gezicht. “Een secretaresse moet alles weten, maar zwijgen als het graf…” Ze stond vervolgens op, gaf me een knipoog en verliet mijn kantoor.

Ik was nog maar net achter mijn bureau gaan zitten, toen mijn communicator afging. Ik keek op het display en zag dat het Mike was. Ik nam op en kreeg direct een uitgelaten Mike aan de lijn. “Ik heb nu even pauze en volgens mij is het nog twee nachtjes slapen en dan ben ik 18!” Ik schoot in de lach van Mike’s enthousiasme en vroeg hem hoe Yuri en Yannick hadden gereageerd toen hij hen had uitgenodigd. “Ze gingen helemaal uit hun dak. Ze waren allebei zo blij man, je had er bij moeten zijn!”. Ik vroeg Mike of ze al toestemming hadden gevraagd aan hun ouders. “Yuri’s pa was blij dat hij een weekend weg was en Sandra vond het prima omdat jij erbij was. Je hebt blijkbaar nogal wat krediet opgebouwd zo her en der mijnheer de menezjert!” Ik zuchtte. “En wat zeiden jou ouders?” vroeg ik Mike, want ik wilde geen gedoe met zijn ouders. “Ze vonden het heel netjes dat je pas zaterdag wilde gaan in plaats van vrijdag. Oh ja: ze willen vrijdag met jou en mij uit gaan eten om mijn 18e verjaardag te vieren. Ik mocht het restaurant uitkiezen.” Nieuwsgierig vroeg ik hem welk restaurant hij had uitgezocht.

“Welk denk je? Hosokawa natuurlijk! Ik heb daar best prettige herinneringen aan, zeg maar…” Ik schoot weer in de lach. “zien we elkaar vrijdag om 19 uur bij ons?” vroeg Mike me. “Uiteraard. Tot vrijdag man.” Vervuld van nieuwe energie ging ik er tegenaan die dag.

Ik was vrijdagochtend expres extreem vroeg begonnen, omdat ik perse op tijd bij Mike wilde zijn. Bijkomend voordeel was dat ik de eerste uren de enige aanwezige in het gebouw was, waardoor ik ongestoord door kon werken. Rond 9 uur waren de meeste collega’s binnen en had ik al een halve dag erop zitten en lag ik keurig op koers om op tijd te kunnen vertrekken. Sandra had er voor gezorgd dat er na 13 uur geen afspraken meer in mijn agenda stonden en ving alle telefoontjes af. Ze had me aangeraden om 12 uur naar huis te gaan; als ik dat wilde kon ik thuis nog wat doen maar dan was ik zeker op tijd weg en kon er niemand meer binnen lopen met een last moment opdracht of vraag. “Je krijgt maar één kans om Mike's 18e verjaardag te vieren” had ze als antwoord gegeven op mijn vraag waarom ik van haar om 12 uur ons kantoor zou moeten verlaten. Het kwam er dusdanig ferm uit, dat ik niet met haar in discussie ging. Ze had, en dat wist ik zelf ook wel, namelijk volkomen gelijk.


Ik liep om half twaalf nog even langs mijn directeur. Ik zag dat hij alleen in zijn kantoor aan het werk was. Ik klopte op de openstaande deur en betrad het vertrek pas, nadat hij mij met een joviaal armgebaar naar binnen had genood. Ik liep naar binnen en sloot de deur achter me. “Ik wil je nogmaals heel hartelijk bedanken voor je aanbod om jou boot een weekend te mogen gebruiken. Mike is al enkele dagen echt helemaal hyper vanwege dat vooruitzicht.” Mijn baas schonk me een glimlach. “Het is al lang goed. Weet je, je hebt de afgelopen jaren keihard voor dit bedrijf gewerkt. En in die jaren had je geen tijd voor sociale verplichtingen of leuke dingen. Je hebt dus best was gemist. En daar heb ik je nooit over horen klagen. Ik ben daarom heel blij voor je dat je in Mike de liefde van je leven hebt gevonden. En ik kan je alleen maar vertellen dat Mike een hele geschikte knul is en ik weet zeker dat jullie het goed met elkaar gaan vinden. Dus het genoegen is helemaal wederzijds”.

Ik bedankte mijn baas nogmaals, schudde hem de hand en verliet het vertrek. Toen ik het kantoor wilde verlaten, kwam Sandra me nog achterna gerend. “Loop even mee naar mijn auto. Ik heb nog iets voor je”. Ik keek haar vragend aan en liep haar gedwee achterna, de parkeerplaats op. Ze overhandigde me een mooi, blauw ingepakt doosje. “Dit is voor Mike’s verjaardag. Ik vond dat ik toch iets moest doen”. Ik nam het pakje aan. “Ik weet zeker dat Mike het erg attent vindt van je” zei ik tegen haar. “Ik ben nog niet klaar” gaf ze me als antwoord. Ik liep met haar mee naar de kofferbak. Toen ze die opende, zag ik twee grote Albert Heijn tassen vol met boodschappen. “Ik heb maar wat eten en drinken gekocht. Als je met drie van die opgeschoten pubers zit, sta je versteld van wat ze allemaal opeten en zo.”

Ik pakte dankbaar de twee tassen uit haar kofferbak en zette ze in die van mij. Ik bedankte Sandra nogmaals, vertelde haar dat we om 9 uur zaterdagochtend weg zouden rijden en zwaaide ten afscheid toen ik het parkeerterrein afreed, op weg naar huis.

Ik probeerde thuis nog wel wat te werken, maar ik merkte aan mezelf dat ik eigenlijk voortdurend op mijn horloge zat te kijken, te wachten op het moment dat ik met goed fatsoen naar Mike kon rijden. Ik had mijn weekendtas al gepakt en in mijn auto gezet. Ik keek nog wat TV en zag op mijn horloge dat het eindelijk zes uur was: een mooie tijd om op weg te gaan naar Mike, om zijn 18e verjaardag te gaan vieren!

Ik reed mijn auto voorzichtig achteruit van mijn oprit. Dat was maar goed ook: omdat ik met mijn gedachten al bij Mike was, zag ik de folder-jongen over het hoofd. Gelukkig lette hij wel goed op en stond me hoofdschuddend aan te kijken toen ik een verontschuldigend handgebaar maakte en vervolgens vol gas wegreed.

Het verkeer in de stad was erg rustig, waardoor ik een kwartiertje te vroeg bij Mike de straat in reed. Ik overwoog om nog even op een afstandje te gaan wachten, maar ik besloot dat niet te doen. Ik reed mijn auto de inmiddels bekende oprit op, zette de auto op de handrem en sloot hem zorgvuldig af. Mike had me waarschijnlijk al aan horen komen, want ik was de auto nog niet uit, of hij kwam me al tegemoet gerend. Ik omhelsde mijn vriend en gaf hem een zoen en een stevige knuffel: “van harte Mike!” Met een stralend gezicht liep Mike voorop richting huis. Binnengekomen gaf ik Mike’s ouders een hand en feliciteerde hen met de verjaardag van hun zoon. “Je raad nooit wat ik van mijn ouders heb gekregen voor mijn 18e!”riep Mike me vanuit de keuken toe, een kop koffie voor me zettend. Ik moest aan Mike toegeven dat ik inderdaad geen enkel idee had. Met een kop koffie en een groot stuk kwarktaart in zijn handen kwam Mike de kamer binnen lopen. “Ik mag mijn rijbewijs gaan halen in zo’n ANWB-kamp. Ik kan over twee weken al terecht dus met een beetje geluk heb ik binnen 4 weken mijn rijbewijs. Gaaf he!”

Mike gaf me de kop koffie en zette het stuk taart voor me op de salontafel. “Dan kan ik ook eens in jou auto rijden” sprak hij net iets te hoopvol uit en dat zorgde ervoor dat ik het niet kon laten hem daar even in te plagen. “Dat zullen we nog wel eens zien. Het is wel een hele dure auto he. Zorg eerst maar eens dat je slaagt” sprak ik opzettelijk nukkig uit. Ik zag in mijn ooghoek dat Mike’s vader het door had, maar Mike keek me ineens erg beteuterd aan: hij had zichzelf ongetwijfeld al zittend achter het stuur van mijn Mercedes voorgesteld. Om de stemming niet helemaal te bederven, gaf ik Mike opeens een knipoog. Het kwartje viel. “kloothommel!” riep hij me toe en stortte zich vervolgens lachend bovenop me in een poging me te overmeesteren. Gelukkig had ik net daarvoor de kop koffie op de salontafel gezet omdat de inhoud nog aan de hete kant was, anders had er een tweede ontmoeting tussen kleding en koffie plaatsgevonden. Omdat ik nu mijn handen vrij had, lukte het me, zij het met moeite, Mike al snel op zijn rug op de grond te krijgen en zijn armen in een stevige houdgreep. Mike’s ouders zagen het tafereel eerst met verbazing, maar daarna met groot plezier aan. “Jij moet me eens uitleggen hoe je die knul zo op de grond krijgt. Dat is mij nog nooit gelukt” vertrouwde Mike’s vader me grinnekend toe.

Nadat ik Mike had vrij gelaten, keek hij erg opzichtig op zijn horloge. “Volgens mij moeten we gaan rijden om niet te laat te komen”. We stonden op en enkele minuten later zaten we samen in de auto, op weg naar het Japans restaurant waar ik met Mike op de eerste avond gegeten en gevreeen had. Dat eerste was inmiddels bij Mike’s ouders bekend, aangezien ze tijdens de rit naar het restaurant enkele details wisten die je alleen kon weten als je er ooit geweest was. Ik ging er maar vanuit dat Mike het laatste voor zich gehouden had, ook al had ik intussen geen enkele illusie meer dat Mike’s ouders niet vermoedden dat we ook met elkaar naar bed gingen.

Ik liet Mike opzettelijk voorop de zaak binnen lopen en tot verbazing van Mike’s ouders herkende de eigenaar Mike direct en bracht ons met zijn kenmerkende gastvrijheid naar een tafel, speciaal voor ons vieren klaargemaakt. Direct nadat we waren gaan zitten werden kommetjes warme sake geserveerd en kwam de eigenaar met de menu’s aanlopen. Met een beslist gebaar weerde Mike de menu’s echter af en wenkte de eigenaar. Deze boog discreet naar voren en Mike fluisterde hem wat in zijn oor. Ook als was het niet rumoerig in de zaak, ik kon niet verstaan wat mijn vriend tegen de eigenaar vertelde. De eigenaar knikte dat hij het had begrepen, maakte een buiging en verdween richting daarna keuken.

De avond werd een groot succes. Ook al bleek dat de ouders van Mike nog nooit in een Japans restaurant waren geweest, ze pasten zich feilloos aan en genoten zichtbaar van het heerlijke eten, uitstekende drinken en het gezellige samenzijn. De tijd vloog voorbij en rond middernacht kwamen we er achter dat we nog de enige gasten waren in de zaak. De vader van Mike stond op om te betalen en liep richting kassa. Mike zocht nadrukkelijk mijn aandacht en gaf me een knipoog. Ik begreep de knipoog pas, nadat zijn vader verbijsterd weer had plaats genomen. “ik hoefde niets te betalen. Omdat Mike 18 is geworden, is de avond van het huis”. Ik schoot in de lach en bedankte de eigenaar, die kwam informeren of alles naar wens was geweest, uitgebreid in het Japans. Nu begrepen de ouders van Mike dat Mike en ik hier kind aan huis waren en dat een en ander wel eens met het gratis eten te maken zou kunnen hebben.

Buiten aangekomen vroegen Mike’s ouders of hij nog ergens naartoe wilde. “je wordt maar een keer 18, jongen” fluisterde Mike’s moeder hem toe. “Op zich een leuk idee, maar nee, ik wil naar huis” zei Mike beslist. “We gaan morgen immers op tijd van huis en ik wil thuis nog even samen zijn en dan gaan slapen”. Voldaan reden we naar huis en Mike’s vader en ik namen nog een glas whiskey op de veranda achter het huis. Mike hield het na een glas appelsap voor gezien. “Tot zo” zei hij tegen me. Mike’s moeder zette haar wijnglas ook op tafel en wenste iedereen welterusten. Mike’s vader en ik bleven alleen achter op de veranda. “Jij nog een?” vroeg Mike’s vader me na een paar minuten stilte. Ik knikte en Mike's vader schonk opnieuw mijn glas vol. Er ontstond een vertrouwelijke sfeer en we spraken over allerlei onderwerpen die ons bezig hielden. Een van de vragen van Mike’s vader was hoe ik onze toekomst zag. “Uitstekend. Ik heb er best lang aan getwijfeld. Ik weet hoe de buitenwereld over onze relatie kan en ook zal denken. Sterker nog: ik heb er ook een tijdje zo over gedacht.

Aan de andere kant: ik heb al vaker gezegd dat Mike een enorme verrijking van mijn leven is. Totdat ik Mike leerde kennen verstopte ik mezelf in mijn rol als manager. Ik werkte tien, twaalf uur er dag en mijn sociaal leven bestond uit zakendiners en –reizen. Het meeste sociaal contact had ik bij wijze van spreken met de cassiere van de supermarkt, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik had zelfs een hekel aan weekends en vakanties, aangezien ik dan op mezelf werd teruggeworpen; mijn werk en mijn rol gaf me zekerheid en vertrouwen. Met Mike heb ik iemand gevonden die echter niet alleen lekker zichzelf is, maar ook iemand die me allerlei nieuwe dingen heeft geleerd en die me vooral heeft duidelijk gemaakt dat je moet werken om te leven en niet andersom. Ik merk dat ik nu geniet van dingen die ik vroeger heel vanzelfsprekend vond. Hij zet me soms aan het denken over onderwerpen waar ik nog nooit echt over nagedacht heb, die ik altijd vanzelfsprekend vond. Ik kan alleen maar zeggen dat ik nu heel gelukkig ben”.

We keken even in stilte voor ons uit. “Weet je” begon Mike’s vader, “weet je dat ik Mike in het ziekenhuis even mee de gang op genomen heb toen ik me realiseerde dat hij homo was. Ik heb hem nogal hardhandig een lege kamer in getrokken en vervolgens de deur dicht gedaan. Ik was heel boos op hem en eerlijk gezegd vooral ook op jou: ik kreeg visioenen van enge vieze kerels met hun vingers aan mijn enige kind zaten. Dat maakte me onpasselijk en tegelijkertijd enorm boos. Mike en ik hebben daar enorm ruzie staan maken en ook flink wat afgejankt, dat kan ik je wel vertellen. Maar Mike was zo verzekerd van zijn keuze, dat ik uiteindelijk besloot om eerst de ontmoeting met jou af te wachten. Vandaar dat ik nogal afgemeten klonk aan de telefoon”. Ik herinnerde me inderdaad het telefoongesprek en mijn maag kromp weer opnieuw in elkaar toen ik daaraan terugdacht. “het feit dat Mike je direct omhelsde toen je de kamer binnenkwam, je keurige afwachtende houding plus de manier waarop mijn moeder je behandelde, deed me echter van mening veranderen. Maar je mag best weten dat we de eerste paar weken vaak met Mike over zijn keuze voor jou hebben gesproken, soms tot diep in de nacht.”

Mike had over die gesprekken nooit iets tegen me gezegd, flitste er door mijn hoofd. “Het is voor mij en mijn vrouw gewoon erg wennen geweest. Laten we eerlijk zijn, Mike is ons enigst kind en ook wij zagen ons al als oppas-opa en oma door het park lopen met de kleinkinderen en we realiseren ons dat dit hoogstwaarschijnlijk nooit gaat gebeuren. Zeker mijn vrouw heeft het daar erg moeilijk mee gehad. Ik hoop dat je dat begrijpt”. Ik knikte. “jij nog een glas?” vroeg Mike’s vader. Ik stak mijn glas naar voren en hij vulde het wederom met whiskey. “Maar vertel eens, wat doe jij eigenlijk bij dat bedrijf waar je werkt. Mike doet er altijd best vaag over”. Ik glimlachte en dacht aan Mike’s opmerking hierover: werk en privé hou je apart. Toch begon ik Mike’s vader uit te leggen wat ik allemaal deed.

Nadat ik was uitgesproken, keek ik op mijn horloge en schrok: het was al kwart over drie ’s nachts. “zullen we maar naar binnen gaan?” vroeg Mike’s vader. In de kamer wees hij naar de grote bank. “wacht even, dan haal ik een deken en een kussen”. Ik was inmiddels tot de conclusie gekomen dat naar huis rijden niet meer verantwoord was en het bellen van een taxi was door Mike’s vader afgewezen. En ik wilde Mike’s nachtrust niet verstoren en vond dit niet het moment om, door bij Mike in bed te kruipen, zijn ouders zichtbaar te confronteren met onze relatie. Ik vermoedde ook dat dit de reden was vanwaar Mike's vader me een slaapplaats op de bank aanbood. Ik kroop onder de deken en klopte het kussen op. Niet veel later sliep ik.

Ik werd ruw uit mijn slaap gewekt door een kussen, dat in mijn gezicht werd gesmeten. Ik was even alle orientatie kwijt, maar keek, toen ik mijn ogen echt open had gedaan, in het gezicht van Mike die met een enorme grijns op zijn gezicht naar me zat te kijken. “Wil je koffie?” vroeg hij me. “Ja lekker!” gaf ik als antwoord en stond langzaam op van mijn geimproviseerde slaapplaats, vouwde de deken op en legde die op een stoel aan de eettafel. Ik liep naar de keuken en gooide daar een paar handen water over mijn gezicht. Ik merkte dat de whiskey me harder had geraakt dan ik had verwacht: het was niet veel geweest maar sinds ik met Mike omging dronk ik veel minder alcohol dan voorheen. Ik kreeg van Mike een beker dampende koffie aangereikt en dronk deze, na er wat in geroerd te hebben, in één teug leeg. Mike schonk zonder iets te zeggen nog een keertje bij en ook deze kop verdween zonder problemen door mijn keel. Ik merkte dat ik mede hierdoor een stuk scherper werd, meer energie kreeg en vond dat een prettige gedachte: over enkele uren zou ik met drie pubers op weg zijn naar een fantastisch schipt om twee dagen op door te brengen ter ere van Mike’s verjaardag.

Terwijl ik in de kamer nog wat met Mike’s vader praatte, hoorden we door de openstaande gangdeur Mike met zijn moeder ruzieen over wat hij allemaal mee moest nemen. "Maaaam, ik ga maar twee dagen hoor, geen vier maanden!” hoorde ik Mike op een gegeven moment bijna wanhopig uitroepen. Mike’s vader en ik keken elkaar aan en begrepen elkaar zonder een woord te zeggen. Niet veel later stond Mike met een duidelijk propvolle sporttas in de kamer. “Zullen we?” vroeg hij me. Ik stond op en gaf Mike’s ouders een hand. “Pas goed op hem” vertrouwde Mike’s moeder me vertrouwelijk fluisterend toe. “Natuurlijk mevrouw” gaf ik zachtjes als antwoord. Het was goed aan Mike te merken dat hij dolgraag op weg wilde: hij had de boot nog niet gezien en was razend benieuwd naar hoe het schip eruit zou zien. Mike stond al zichtbaar ongeduldig bij de auto te drentelen toen ik nog afscheid aan het nemen was van zijn ouders.

Na de bagage van Mike in de auto te hebben geladen, gingen we op weg naar Sandra om daar Yuri en Yannick op te halen. Mike stuurde Yuri een sms dat we onderweg waren – “dan zijn we tenminste op tijd weg” verklaarde Mike zich. Het sms-je had zijn waarde bewezen zagen we toen we aan kwamen rijden: Yuri en Yannick stonden al klaar in de deuropening en ze kwamen al aanrennen toen ik de auto nog niet eens tot stilstand had gebracht. Ik stopte de auto, stapte uit en gebruikte de smoes ‘even naar het toilet’ om Sandra nog even apart te kunnen spreken. De drie vrienden waren inmiddels druk bezig de bagage van de twee in te laden en vriendschappelijk te ruzien wie waar mocht zitten.

“Ik vind het knap dat je met die drie heren twee dagen op pad gaat hoor” vertrouwde Sandra me toe. “Tsja, belofte maakt schuld he” gaf ik met een glimlach als antwoord. “Trouwens, jij hebt toch al een huissleutel van mijn huis, toch?” Sandra knikte en wees naar de kast. “Mooi zo, ik wens jullie ook veel plezier. Gebruik wat je wilt gebruiken en geniet er van. Ik bel wel als we onderweg zijn.” Ik gaf Sandra een zoen op haar wangen en liep terug naar buiten; Mike had inmiddels de claxon gevonden en liet daarmee duidelijk merken dat –ie op weg wilde naar de Biesbosch.

De rit naar Willemstad verliep voorspoedig en ik parkeerde mijn auto langs de speedboot waarmee ik met mijn baas terug was gevaren nadat we de boot hadden aangemeerd. De drie jongens stapten met open monden uit de auto toen ze in de gaten kregen dat we met de witte speedboot gingen varen. “Kom jongens, spullen inladen, dan kan ik de auto wegzetten en dan kunnen we op weg!” Al snel was alle bagage, inclusief de voorraad-tassen die ik van Sandra had meegekregen, in de speedboot geladen en nadat ik de juiste coordinaten in de vaarcomputer had ingeladen, konden we op weg. Alle drie de jongens hadden een zonnebril en een baseball-cap meegenomen en met deze attributen op hun hoofd gingen ze er uitgebreid bij zitten, zoals alleen pubers dat kunnen. Ondanks het vroege tijdstip waren er al best wat mensen in de haven. Twee blonde meiden hadden de boot in de gaten gekregen en probeerde de aandacht van de drie jongens te krijgen. Mike was de eerste die de dames opmerkte en hij antwoordde door bijzonder overdreven naar de meisjes te zwaaien. Het had het gewenste effect: de dames werden nog enthousiaster dan ze al waren en de twee zwaaiden uitgebreid terug. Op het moment supreme echter zoende Yannick zijn vriend Yuri vol op zijn mond en hield dat enkele seconden vast. Het effect was verbluffend: de lach van de beide dames smoorde direct en met het besef dat ze in de maling waren genomen, dropen de twee meiden af.

Sneller dan verwacht voeren we de Biesbosch in en was ik erg blij dat de boordcomputer de koers uitzette; ik vond de Biesbosch weliswaar een schitterend gebied, maar zou er zonder kaart of route hopeloos verdwalen. Mike kwam ongeduldig informeren of we er al waren. “We zijn er bijna Mike, nog een minuut of tien”. De zon was inmiddels vol gaan schijnen en Mike trok daarom zijn t-shirt uit, direct gevolgd door Yuri en Yannick. “Jij ook!” schreeuwde Mike me toe. Ik voldeed aan Mike’s wens en vroeg ‘m langs me te komen zitten voor het laatste stukje. Ik had moeite om me op de boot te concentreren: Mike was al mooi verkleurd en zijn stralende gezicht en in de zon glanzende sieraden op zijn mooie huid maakten Mike tot een niet te weerstane jongen.

Ik draaide linksaf een uitlopertje in en vervolgens weer rechts en ineens kwam de boot van mijn baas in beeld. Ik meerde de speedboot aan de achterzijde aan en we gingen aan boord. Ook nu stonden de drie jongens met open monden te kijken. Ik vroeg de jongens om alle spullen naar beneden te brengen en zette zelf de speedboot terug in de takels.Ik liep vervolgens naar de stuurhut, controleerde de computersystemen aan boord en zetten de airco van het schip aan.

Toen de jongens alle spullen op hun plaats hadden gebracht, kwamen ze met een paar flessen cola en een paar zakken chips terug op het achterdek. Ze namen plaats in de stoelen en schonken in. Mike nam op een gegeven moment het woord. “ik vermaak me nu al enorm! Echt een heel gaaf kado! En vooral omdat ik nu met al mijn beste vrienden hier zit… echt super” Mike stond op, omhelsde me en gaf me een zoen. Zijn door de zon opgewarmde lichaam voelde heerlijk aan. “Hoe stil en verlaten is het hier eigenlijk?” vroeg Mike op een gegeven moment aan me. Ik haalde mijn schouders op: “ik zou het niet weten, maar mijn baas vertelde me dat hier nooit iemand komt. Waarom?” Mike stond op. “nou, als hier toch niemand komt ga ik deze twee dagen alleen maar doen waar ik zin in heb” Ik keek hem niet begrijpend aan. In een ruk trok hij zijn witte trainingsbroek een stuk naar beneden en ging voor me staan. Zijn stijve pik wees in mij richting en wiebelde aanlokkelijk dicht voor mijn gezicht.

Ik keek omhoog. De zon verlichte Mike op een prachtige manier en accentueerde zijn gebruinde huid. Zijn oorbellen glinsterende in zijn oren en zijn zonnebril en witte baseball-pet maakten het schitterende plaatje meer dan af. Toch aarzelde ik. Mike bemerkte mijn aarzeling: “volgens mij hadden we afgesproken dat we op mijn verjaardagsfeest zouden doen waar ík zin in had. Nou, ik heb zin. Heel erg veel zelfs...”. Ik keek schuin naar voren, in de richting naar waar Yannick en Yuri zaten. Aan hun gezichten was te zien dat ze vol spanning afwachtten wat er ging gebeuren, maar bij Yannick merkte ik ook iets van ‘als zij, dan wij ook’.

Ik keek nogmaals naar boven en Mike knikte me heftig toe. Mijn oren hadden bovendien al tijden geen geluid van een motor of andere menselijke activiteit gehoord, dus er was geen enkele reden om niet toe te geven aan de wens van Mike. Ik legde mijn handen op zijn billen en begon deze zachtjes te strelen. Ik besloot om Mike nog even te teasen en hem niet direct te geven waar hij om vroeg. Mijn strelende handen gingen over in zacht knedende handen en ik verplaatste bovendien mijn handen naar de voorzijde van Mike’s lichaam: aan die zijde stond de zon en dat verwarmde het lichaam van mijn vriend op een prettige wijze, merkte ik toen ik hem over zijn borstkas streelde. Ik genoot van de ongeduldigheid van Mike en vond het bijna jammer dat Mike een zonnebril droeg want ik had graag zijn gretige ogen gezien.

Opeens had Mike duidelijk genoeg van mijn geplaag: hij plaatste zijn handen achter mijn hoofd en duwde mijn hoofd in de richting van zijn pik en om de kans te beperken dat hij geen doel trof, bewoog hij zijn heupen naar voren. Hij had goed gemikt: zijn pik drong in één keer mijn mond binnen en ik accepteerde hem gretig. Met mijn tong likte ik over zijn schacht, met mijn handen speelde ik met zijn billen, zijn borstkas en met zijn ballen. Mike slaakte een diepe zucht en zette zijn voeten wat verder uit elkaar. Dit was voor mij een teken om het tempo wat op te voeren en Mike drukte me achterover tot ik languit op de houten ligbank lag.

Ik was benieuwd hoe het Yannick en Yuri verging en keek daarom langs Mike naar het tweetal. Ze waren langs elkaar gaan zitten, recht tegenover ons en hadden beiden hun zonnebril op hun voorhoofd gezet. Hun trainingsbroeken - het viel me op dat ze, net als Mike overigens, geen ondergoed droegen - lagen al op hun enkels en heel langzaam trokken ze elkaar af terwijl ze gefocust naar ons zaten te kijken.

Toen ik languit op mijn rug lag, liet ik de pik van Mike uit mijn mond glijden en begon zijn ballen met het puntje van mijn tong te likken. Uit ervaring wist ik dat Mike hiervan zou ontploffen en dat gebeurde dan ook. Mike zette het hoofddeel van de bank in een hoek van 45 graden en schoof de ligbank haaks op de reling. Ruw duwde hij me terug op de ligbank; nauwelijks nadat ik op de bank had plaatsgenomen drukte hij zijn nog steeds keiharde pik terug in mijn mond. Mike zocht en vond steun aan de reling en terwijl hij zich daar aan vasthield, stootte hij steeds ruwer in en uit mijn mond waarbij ik bij elke penetratie van mijn mond hem met mijn tong extra probeerde te verwennen en met mijn vingers Mike's anus al voorbereidde. Dat had resultaat: Mike’s ademhaling werd steeds zwaarder, ik voelde zijn ballen naar zijn lichaam trekken en na een paar harde kreunen kwam Mike in mijn mond klaar. Ik molk Mike helemaal leeg, voordat ik hem toestemming gaf zijn pik uit mijn mond te halen.

Mike boog zich voorover naar me en zei: “je was geweldig. Nu wil ik je diep in me voelen…”. Mike trok mijn boek en onderbroek in één keer naar beneden en gooide deze door de kajuit-deur in het ruim, net zoals hij even daarvoor met zijn eigen trainingsbroek had gedaan. Ik zag dat Yuri en Yannick Mike’s voorbeeld volgden en ook hun laatste kledingstukken haastig van het dek verwijderden. Mike schoof een ligbank tegen die waar ik op lag en ging daarop liggen. We bogen ons naar elkaar, zoenden elkaar diep en terwijl Mike mijn pik met langzame halen nog harder maakte dan hij als was, ging ik verderMike’s anus klaar te maken om aan zijn wens te kunnen voldoen. De geur die ik bij Mike al vaker had geroken- een combinatie van jongenszweet, deodorant en geil - was weer prominent aanwezig en stimuleerde me om Mike nog wat verder op te rekken.

Met een hoofdknik en een zacht uitgesproken “ik ben er klaar voor. Ik verlang naar je” maakte Mike me duidelijk dat hij klaar was verder te gaan. Mike stond op en stapte, met zijn gezicht naar dat van mij gericht, met aan elke kant een voet over de bank heen waarop ik lag. Ik kreeg nog eenmaal de kans zijn wederom keihard geworden pik met mijn tong te beroeren voordat hij een stap achteruit zetten. Mike boog door zijn knieen en pakte mijn pik vast om hem te geleiden naar zijn opgerekte anus. Toen mijn eikel zijn sluitspier raakte, slaakte zowel Mike als ik een diepe zucht. Heel langzaam liet Mike zich over mijn pik zakken. In New York hadden we in de badkamer iets soortgelijks gedaan, maar de warme buitenlucht, de inmiddels opgedane ervaring plus de wetenschap dat we door twee jongens nauwlettend in de gaten werden gehouden maakten het vele malen opwindender dan destijds.

Mike slaakte een zucht toen zijn ballen mijn buik raakten, het teken dat ik helemaal van Mike bezit genomen had. Voorzichtig begon Mike zich te bewegen. Het gevoel van een bewegende Mike over mijn pik was meer dan geweldig. Ik moest me inhouden om het tempo niet woest te verhogen; nee ik wilde hier zo lang mogelijk van genieten. Dezelfde mening leek Mike toegedaan, aangezien hij in tegenstelling tot andere keren, het tempo bewust laag hield.

Dat gaf me de kans om onder Mike's drijfnatte oksel door te kijken, nieuwsgierig als ik was over wat Yuri en Yannick aan het doen waren. Waarschijnlijk vanwege hun nog onervarenheid en daardoor veel grotere dadendrang hadden zij het voorspel overgeslagen: Yannick lag op zijn rug, Yuri stond tussen Yannick’s benen – die op Yuri’s schouders lagen – en beukte zich ruw in en uit zijn een jaar jongere vriendje. Uit het feit dat Yannick zijn handen geriefelijk in zijn nek had gevouwen – en daardoor zijn opvallend lange okselharen die van alle warmte en opgewondenheid aan elkaar klitten zichtbaar waren – maakte ik echter op dat Yannick genoot van het werk van Yuri en besloot mijn aandacht derhalve weer aan Mike te besteden.

Ik keek omhoog en zag dat Mike zijn ogen had gesloten én zag het puntje van zijn tong tussen zijn lippen bewegen. Ik kon daar gerust de conclusie uit trekken dat Mike volop aan het genieten was. Terwijl hij zich over mijn stijve pik bewoog, zorgde ik ervoor dat zijn enigszins slap geworden pik weer keihard werd. Ook maakte ik van de gelegenheid gebruik om Mike over zijn borstkas en oksels te strelen, in afwachting van het ruwere werk dat – Mike inmiddels kennende, weldra zou beginnen.

Opeens, toen ik Mike diep gepenetreerd had, bleef hij zitten en keek achterom, ongetwijfeld nieuwsgierig naar hoever Yuri en Yannick inmiddels gevorderd waren met hun, ook gemeten op basis van de hoeveelheid geluid, wildere vrijpartij dan die van ons. Yannick had een hand nog steeds in zijn nek liggen en de andere gebruikte hij om zijn pik stijf te houden terwijl Yuri op volle snelheid in en uit de jongen stootte. Weer vielen zijn lange, zwarte, drijfnatte okselharen me op; deze maakten Yannick, samen met zijn brede tepelranden, zijn guitige gezicht en van gel glimmende hanekam, een bijzonder aantrekkelijk plaatje.

Mike had blijkbaar gezien dat ik Yannick aan het monsteren was. “Deze vakantie wil Yannick ook nog een keertje met jou” fluisterde Mike me toe. Ik keek Mike verbaast aan. “Ik vind het prima. Als ik tenminste mag kijken…” Ik was op dat moment nog niet zeker of ik wel aan Yannick’s cq. Mike’s wens gehoor wilde geven: op dat moment vond ik Yannick wel erg jong en bovendien had ik mijn handen letterlijk en figuurlijk al vol aan Mike.

Terwijl ik bovenstaande overpeinzing had, was Mike inmiddels weer begonnen met bewegen en, zoals ik had verwacht, werden de bewegingen van mijn vriend steeds wilder en ruwer: Mike wilde duidelijk dat ik zo diep mogelijk in hem zou klaarkomen. De warme zomerzon zorgde ervoor dat we beiden steeds meer bezweet raakten. Mike’s rondzwiepende halsketting zorgen voor een extra glans op zijn prachtige lichaam, naast de zweetpareltjes die over zijn hele lichaam langzaam naar beneden daalden.

Het verkrampen van Mike was de eerste aanwijzing van een komende explosie. Ik probeerde Mike enigszins af te remmen omdat ik bang was dat zijn wilde gebeuk tot serieuze problemen zou leiden maar Mike gaf me geen kans. Terwijl Mike me diep in mijn ogen keek, drukte ik me nog een keer zo diep mogelijk in Mike’s lichaam en kwam vervolgens schokkend klaar. Mike liet zijn hoofd op mijn schouder vallen. Aan het bewegen van zijn rug, die duiden op een zware ademhaling, kon ik afzien dat Mike zichzelf had uitgeput. Enigszins ongerust keek ik Mike aan en zag aan zijn gelaatsuitdrukking dat hij weliswaar uitgeput was, maar ook voldaan.

Toen Mike - en ik! - weer enigszins tot onze positieven waren gekomen, keken we nieuwsgierig naar achteren, om te zien hoe ver Yuri en Yannick waren gevorderd. Yannick lag languit op de bank, met Yuri half onder hem: het hoofd van Yannick lag op de stevige borstkas van Yuri. Yuri streelde Yannick liefdevol over zijn rug en Yannick deed hetzelfde met Yuri’s borstkas.

Voorzichtig stond Mike op en boog zich vervolgens over me heen. Mike zoende me diep en keek me nogmaals diep in mijn ogen. “Dank je wel. Het was geweldig” fluisterde hij in mijn oor. Mike stond vervolgens op en liep rustig het trapje af, de kajuit in. Ik keek Mike na en een warm gevoel nam bezit van me; Mike was een schitterende jongen om te zien en het was mijn vriend. Ik voelde me ongelofelijk trots op onze relatie, ondanks de hobbels die we daarin hadden moeten nemen en die ongetwijfeld nog zouden komen. Het verbaasde me ook dat Mike blijkbaar geen enkel probleem ondervond van het ruwe gebeuk van zojuist: Mike liep immers zonder zichtbare problemen van het dek af en verdween langzaam via de trap uit mijn gezichtsveld.

Mike kwam enkele minuten later terug en liep direct naar zijn twee vrienden toe. “Tijd om ons af te spoelen!” riep hij naar de twee jongens, die nog steeds in elkaar verstrengeld op de bank lagen. Mike liep naar de reling en sprong vervolgens zonder dralen overboord, bijna direct gevolgd door Yannick en Yuri. Ik stond op en liep de kajuit in om wat te drinken te halen.

Terug op het dek zocht ik een plaatsje onder de parasol op het achterdek. Mike was een echte zonaanbidder die er uren in kon liggen, ik bleef graag uit de zon omdat ik wist dat mijn huid erg snel verbrandde. Ik had een managementboek meegenomen en installeerde me, met een glas koude sangria onder handbereik, onder de parasol en dankzij de voor mijn vertrouwde geluiden van de drie jongens was mijn gedachte in no-time bij de inhoud het boek.

Mijn baas had Mike gevraagd wat hij de eerste avond wilde eten. Toen Mike aangegeven had dat hij dat eigenlijk niet goed wist, had mijn baas als tip gegeven om vlees en houtskool mee te nemen: op het eilandje waar hij regelmatig aanmeerde had hij een barbecue gebouwd waar hij met zijn vrouw en eventuele gasten lekker vlees kon grillen. Mike had het een goed plan gevonden en dus had Mike’s moeder een grote koelbox, tot de rand gevuld met vlees, sauzen en bakjes met bijgerechten, meegegeven en was ik op weg naar Mike nog snel bij een bouwmarkt houtskool en aanmaakblokjes gaan halen.

De drie sjouwden de spullen op het eilandje aan land en ondanks dat mijn baas niet precies had verteld waar de door hem gebouwde barbecue zich precies bevond, hadden de jongens deze al snel gevonden. Er lagen zelfs vier grote aan de bovenzijde afgevlakte zwerfkeien bij die duidelijk dienden als zitplaats. Ik wilde aanstalten maken om de barbecue aan te steken, maar Yuri en Yannick maakten me duidelijk dat ze dat als hun taak zagen en dat ik me vooral lekker moest ontspannen. Ik nam plaats op een van de keien en schonk vier glazen vol met sangria. Nadat Yuri en Yannick de barbecue aan hadden gestoken, toostten we gevieren met het glas op een nu al geslaagd weekend!

Sandra had niets gelogen toen ze me vertelde waarom ze me twee tassen vol eten meegaf. De blik van Mike’s moeder toen ze me de tot de rand gevulde koelbox meegaf kon ik ook ineens beter plaatsen toen ik zag hoe veel de drie jongens aan eten konden verstouwen. Ik bleef redelijk bescheiden, maar de drie hadden een heerlijk gegrild stuk vlees nog niet op hun bord gelegd of een nieuw stuk werd zo economisch mogelijk – lees zo snel mogelijk klaar – op de barbecue geplaatst.

Terwijl dat het met het verstrijken van de tijd donker begon te worden, bleef het buiten een aangename temperatuur. De drie vonden dat blijkbaar ook, want geen van de drie trok een shirt of trui aan. Uit het feit dat het hoge bak-tempo langzaam begon te dalen, maakte ik op dat de grootste honger van de drie inmiddels was gestild. Dat was ook maar goed ook, aangezien de koelbox bijna helemaal leeg was en de eerste boodschappentas van Sandra hetzelfde beeld schetste. Ik bedacht me dat dit betekende dat we morgen ergens boodschappen zouden moeten doen, maar dat was van latere zorg.

“Heeft iedereen genoeg gehad?”vroeg Yannick op een gegeven moment. Nadat iedereen bevestigend had geantwoord, begon Yannick de spullen te verzamelen. Yuri schoot zijn vriendje direct te hulp en ook Mike stond op om te helpen. Niet veel later was alles verzameld en liep Yannick met de vuile vaat richting de boot. Ik stond op om de barbecue uit te maken, maar met een handgebaar maakte Mike me duidelijk dat dit niet de bedoeling was. “Het leek ons leuk om nog even samen rond het vuur te blijven zitten” gaf Mike als verklaring. Met een hoofdknik stemde ik met het voorstel in. “Ik ga Yannick even helpen”zei Yuri toen hij richting boot liep. “Nemen jullie nog wat te drinken mee?” vroeg Mike aan Yuri. Enkele seconden later was Yuri opgelost in de schemering en bleven Mike en ik achter.

Ik stond op en ging op zijn steen, dicht langs Mike zitten. Hij keek me aan en zijn karakteristieke glimlach, de blik waar ik stapelgek op was, verscheen weer op zijn gezicht. Ik sloeg mijn arm om Mike heen en als antwoord vleide hij zich tegen me aan. “Heb je het niet koud zo zonder shirt?” vroeg ik Mike. Mike schudde van nee, maar kroop nog wat dichter tegen me aan. Ik keek naar boven en tot mijn verbazing zag ik veel sterren in de heldere hemel. Ik wist niet dat in Nederland, waar veel kunstlichtvervuiling ervoor zorgden dat het veel te licht was waardoor veel sterren verborgen bleven, plekken waren waar het dus nog echt donker werd. Zwijgend keken Mike en ik enige tijd naar boven.

“Hoe voel je je nu?” brak ik de stilte. Het duurde even voor Mike me een antwoord gaf. “Eigenlijk heel gelukkig, maar ook een beetje schuldig." Ik keek Mike verbaast aan. “Hoezo schuldig?” Mike ging rechtop zitten, alsof hij zijn mening kracht bij wilde zetten. “Nou, ik heb hele fijne ouders die mijn keuze voor jou intussen accepteren, ik heb met jou iemand die me alles geeft wat ik wil en dan bedoel ik niet eens meteen voor wat betreft geld ofzo, in Yannick en Yuri heb ik twee superfijne vrienden en op school en in mijn werk heb ik ook veel plezier. Ik heb het dus ongelofelijk goed getroffen en als ik dan soms hoor hoe moeilijk andere mensen het hebben, vaak geeneens door hun eigen schuld. Als je bijvoorbeeld eens naar Yannick kijkt. Als je hoort door wat voor hel hij thuis jarenlang is moeten gaan… Ik heb het daar soms gewoon heel erg moeilijk mee!"

Ik verbaasde me niet meer over de sociale bewogenheid en de onzekerheid die bij Mike van tijd tot tijd de kop op stak. In het begin deed ik dat wel: zijn soms nogal afstandelijk overkomende houding gekoppeld aan zijn voorkeur voor de hardcore-cultuur maakten dat verband nogal onwaarschijnlijk. Inmiddels had ik al lang geleerd dat er zich in het mooie blonde hoofd van mijn vriend verrassend veel sociaal gevoel bevond. Ik keek Mike aan en gaf hem een zoen. “Je hebt het inderdaad goed en ik ben blij dat je jezelf realiseert dat dit niet vanzelfsprekend is. Het is iets waar je elke dag opnieuw hard voor moet werken en dan nog kan het ineens voorbij zijn zonder dat je er iets aan kunt doen. Als je dat gebeurt, ligt het eraan of je voldoende veerkracht hebt om opnieuw te beginnen en bovendien moet je een portie geluk hebben. Geniet dus van het moment, zo lang het nog kan”. Mike had intussen een shirt gepakt en het aangetrokken; ondanks dat het de hele dag erg warm was geweest, koelde het nu onder de wolken loze hemel snel af. “Hoe laat is het eigenlijk?” vroeg Mike me nadat hij zich weer tegen me aan-gevleid had. “Het is half twee ’s nachts” gaf ik hem als antwoord na een blik op mijn horloge. Mike keek me aan. “zullen we gaan slapen? Ik ben erg moe”. Ik knikte. “Waar zijn Yannick en Yuri eigenlijk gebleven?” vroeg ik aan Mike. “Ik heb eigenlijk geen idee. Op de boot waarschijnlijk”.

We stonden op en Mike doofde het vuur in de barbecue zorgvuldig: de hele omgeving was kurkdroog door een gebrek aan neerslag en het laatste wat we wilden veroorzaken was een natuurbrand. Langzaam slenterden we richting de boot. Bij de boot aangekomen bleken alle lichten uit. Voorzichtig, met de intentie zo weinig mogelijk lawaai te maken, gingen we via de loopplank aan boord en liepen door naar de kajuit, waar zich de twee verrassend ruime slaaphutten bevonden. Mike opende voorzichtig de deur van de kajuit die voor Yannick en Yuri bestemd was. In het door de raam naar binnen schijnende maanlicht konden we de twee jongens dicht tegen elkaar zien liggen, beiden in een diepe slaap. Yuri had zijn arm beschermend om Yannick heen geslagen. Voorzichtig sloot Mike de deur van hun hut en opende die van ons.

Ik was nog niet in de hut geweest en was benieuwd hoe Mike de hut had ingericht. Mike had onze tassen keurig onder het bed geschoven en handdoeken in de kleine doucheruimte klaargelegd. Hij was zelfs niet vergeten mijn leesboek op het nachtkastje te leggen. Mike liet zich met een diepe zucht op het bed vallen. “Wow, wat ben ik moe…” bracht hij moeizaam uit. Ik keek hem lachend aan en liet me vervolgens langs hem vallen. “Zullen we dan maar gaan slapen?” vroeg ik Mike. Mike gaf me een hoofdknik terug en toen ik me naar hem wilde draaien voor een nachtzoen, zag ik dat Mike al naar dromenland was vertrokken.

Het lukte me echter niet om de slaap te vatten. Ik lag op mijn rug en liet mijn gedachten ongeremd door mijn hoofd schieten. Ik was eigenlijk een beetje in mezelf teleurgesteld: ik was dolblij met Mike maar iets hield me tegen dat te delen met de hele wereld en ik kon, ondanks een diepe zelfreflectie, nog steeds niet de vinger op de zere plek leggen die daarvoor zorgde. Was het angst voor mijn sociale status, mijn plek op de economische ladder? Diep in mijn hart vinden dat ik zo'n mooi geschenk als Mike eigenlijk niet verdiende? Maar als dat zo was, waarom dan? Hoe ik ook piekerde, ik kreeg geen sluitend antwoord. Te lange lesten gaf ik het op en draaide me met een diepe zucht in de richting van Mike. Door het binnenvallende maanlicht kon ik Mike’s gezicht goed zien; Mike was zichtbaar verzonken in een diepe slaap en zijn ademhaling was regelmatig. Ook zag ik zijn glimlach op zijn gezicht, hetgeen me de zekerheid gaf dat Mike heerlijk sliep. Ik prees me gelukkig met een vriend als hem en probeerde te gaan slapen. Uiteindelijk slaagde ik erin de slaap te vatten.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, was de plek langs me leeg. Nu was dat niet zo vreemd – Mike was gewend elke dag vroeg op te staan en was bijna altijd eerder uit de veren dan ik. Ik hoorde de stemmen van de jongens op het dek en ik rook de geur van gebakken eieren en spek. Op het moment dat ik me realiseerde dat mijn maag naar aanleiding van de reuk actie wenste, gooide ik het dekbed van me af en stond op. Ik pakte een driekwart-broek uit mijn tas en trok de slippers aan die langs mijn bed stonden. Zo liep ik, voorzichtig want nog enigszins slaapdronken, de trap op naar het dek.

De drie hadden een enorme hoeveelheid boterhammen gesmeerd en waren deze, met pakken melk tegelijk, aan het opeten. De “goedesmorgens” toen ze mij bemerkten, waren welgemeend, maar door de grote hoeveelheid eten in hun monden nauwelijks verstaanbaar. Yannick wees met zijn armen naar de stapel ten teken dat ik ook mocht mee-eten. Ik pakte een bordje en maakte een keuze. Het smaakte heerlijk. Nadat we met z’n vieren de hele stapel hadden opgegeten en niemand meer honger had, ruimden Yuri en Yannick het dek op en deden beneden direct de afwas. Ik bleef op het dek en ging langs Mike zitten die met zijn zonnebril op en – uiteraard – zonder shirt over het water uitkeek. “Wil jij dadelijk mee boodschappen gaan doen? Er is niet voldoende voor nog een dag heb ik gezien” opende ik het gesprek. “Volgens mij wil Yannick nog een keertje met je praten. Wellicht is het daarom verstandig als je met Yannick gaat, dan hebben jullie alle tijd voor een goed gesprek. Ik vermaak me hier wel: ik heb gezien dat je baas vishengels aan boord heeft en die wil ik wel eens uitproberen; met wat geluk hebben we vanavond verse vis op de barbecue!” Ik keek Mike verbaast aan. “Kun jij vissen dan?” vroeg ik hem. Mike knikte voordat hij antwoord gaf: “jawel, op de spaarzame vakanties die we vroeger doorbrachten ging ik vaak met mijn vader vissen. Hij heeft me toen geleerd hoe vis klaar te maken voor de barbecue”.

Yannick en Yuri waren inmiddels weer terug op het dek en met een glas cola in de hand bespraken we de voorlopige dagindeling. We waren er snel uit: ik zou inderdaad met Yannick boodschappen gaan doen en Yuri en Mike gingen een poging wagen op voor vanavond een maaltje bij elkaar te vissen. Ik overhandigde Mike een van de mobiele telefoons aan boord. Hij keek me verbaasd aan: “wat moet ik hiermee? We zitten in de middle of nowwhere. Dacht je hier bereik te hebben?” Ik keek Mike lachend aan. “Dit is een satelliet telefoon. Die doet het normaal gesproken overal. Dus als er iets is, kunnen jullie ons bereiken en wij jullie. Capice?” We testten de telefoons en de verbinding was kraakhelder. Yannick had intussen op een vel papier de boodschappen geschreven en de boot klaar gemaakt voor vertrek.

“Braaf zijn en lief voor elkaar en veel succes dadelijk” zei ik tegen Mike toen hij me een afscheidszoen gaf. Toen ook Yuri en Yannick uitgeknuffeld waren, liet ik de boot zakken en startte de motor. Uitgezwaaid door Mike en Yannick voeren we weg. Op het moment dat we de hoofdgeul hadden bereikt, drukte ik de hendel helemaal naar voren. De motor van de speedboot gromde en we vlogen werkelijk vooruit. Yannick hield zich met beide handen vast en keek enigszins angstig voor zich uit. Op het moment dat ik dat zag, trok ik de hendel een stuk naar me toe waardoor de boot snelheid minderde.

Na een tijdje kwam het eerste dorp in zicht. We voeren de haven in en meerden aan. Ik kon zo snel geen havenmeester ontdekken, waardoor ik geen havengeld kon betalen. Ik gebaarde Yannick dat hij zijn shirt aan moest trekken. De drie vrienden leken hier een hartsgrondige hekel aan te hebben en ook al vond ik dat op zich prima - het leverde een fantastisch uitzicht op! -, ik wilde dat ze zich in het openbaar normaal kleedde.

Bij de plaatselijke middenstand deden we snel de boodschappen. “Zullen we toch niet wat vlees voor de op de barbecue meenemen?” vroeg Yannick me toen we bij de slagerij stonden. “Ik heb niet zoveel vertrouwen in hun viscapaciteiten en volgens mij zijn ze ook andere dingen aan het doen dan alleen vissen…” Ik keek opzij en zag nog net de knipoog die Yannick me veelbetekenend gaf. We legden de slager uit wat we wilden hebben en de man gaf een deskundig advies wat we graag opvolgden. Met allebei een volle tas in beide handen liepen we terug naar de boot.

Bij de slager had ik gevraagd hoe het met havengeld ging. Hij verwees me naar een klein kantoortje bij de haven. Daar aangekomen bleek de deur op slot te zijn. Yannick wees me op een vel papier in een mededelingenkast tegenover het kantoortje. Daarop stonden de liggelden en de plaatsgelden. Ik opende mijn portemonnee en kon het gewenste bedrag passend maken. Yannick had onze boodschappenlijst inmiddels tot een geimproviseerde enveloppe gevouwen en daarin stopte ik het geld. Yannick nam de bijdrage over en gooide deze door de brievenbus.

Terug aan boord van de speedboot vroeg ik of Yannick misschien terug wilde varen. Hij knikte driftig ja en er brak een grote glimlach door op zijn gezicht. Ik zette Yannick achter het stuur en ging er zelf achter zitten. Het eerste wat Yannick gedaan had nadat hij de boot had betreden, was weer zijn shirt uittrekken. Ik zat dicht tegen Yannick aan en voelde zijn warme huid door mijn shirt. Langzaam voer Yannick de boot het haventje uit.

Ik merkte aan Yannick dat hij aan de ene kant het varen met een boot met zoveel kracht opwindend vond, maar aan de andere kant ook beangstigend: doordat hij thuis erg kort gehouden was, waren voor velen vanzelfsprekende zaken als brommers en snorfietsen voor hem niet weggelegd. Nadat Yannick een paar bochtjes ook tot zijn eigen verbazing verrassend soepel had genomen, merkte ik dat Yannick veel robuuster durfde te varen: hij duwde de snelheidshendel, toen we een relatief lang recht stuk opdraaiden, met een forse duw naar voren. De boot reageerde daar direct op: de neus kwam omhoog en de snelheid werd snel hoger. Het was grappig te zien dat Yannick geweldig schrok van de reactie van de boot op zijn handelen: hij trok geschrokken de gashendel weer naar zich toe waardoor de boot snel weer vaart minderde.

Ik was van Yannick's gestuntel in de lach geschoten en Yannick had dat gemerkt. Hij keek achterom. Toen hij mijn gelaatsuitdrukking zag, schoot Yannick ook in de lach. We waren inmiddels een heel stuk de Biesbosch ingevaren. Yannick vroeg aan me of ik het stuur even wilde overnemen. Ik keek Yannick verbaast aan, maar hij was al opgestaan. Met enig ongeloof – wie zou de kans om met zo’n boot te mogen varen laten lopen – nam ik het stuur over. Yannick was achterop gaan zitten en keek met een glazige blik voor zich uit, de oevers op. Toen ik dat merkte, wenkte in Yannick. “Kom hier zitten, dat is wel zo gezellig” riep ik boven het motorgeluid uit. Aarzelend stond Yannick op, maar toen hij in de gaten kreeg dat ik het echt meende, kwam hij naar me toe gelopen. Hij keek waar hij kon gaan zitten en nam, na een korte aarzeling, kordaat plaats op mijn schoot.

Dat had ik niet verwacht, maar zo’n mooie jongen dicht bij je – mijn hart sloeg een slag over en mijn pik begon langzaam te steigeren. Ik was vastbesloten om Yannick het gesprek te laten openen; ik had van Mike begrepen dat Yannick erg gesloten was als het om zichzelf ging. Yuri was dan wel zijn vriendje, maar Mike liet tussen de regels doorschemeren dat hun relatie vooral op sex leek gebaseerd. Door Yannick te gaan voeren vreesde ik het tegendeel te bereiken van wat ik voor ogen had: Yannick de kans geven in een vertrouwde sfeer zijn verhaal te vertellen.

Mijn tactiek had na een paar minuten succes. Yannick draaide zijn gezicht naar me toe en vroeg me of ik de boot aan de kant kon leggen. Zonder vragen te stellen voldeed ik aan zijn verzoek. Pardoes gaf Yannick me een zoen op mijn mond. Toen Yannick merkte dat ik de zoen niet beantwoordde, trok hij zijn hoofd met een ruk terug en raakte in paniek waardoor ik me genoodzaakt voelde Yannick in een stevige greep te pakken. Door hem wat over zijn rug te strelen en te kloppen, kreeg ik Yannick na enkele minuten weer rustig.

“Waarom vind je me niet aardig?” vroeg Yannick me met betraande ogen. Ik moest even nadenken voor ik een antwoord kon geven. “Yannick”, begon ik aarzelend, “Yannick, ik vind je wel erg aardig. Je zoen kwam voor mij echter erg onverwacht. En ik kan me voorstellen dat je dat raar vind, maar ik vindt zoenen iets erg intiems, veel intiemer dan met elkaar naar bed gaan. Zoenen doe je louter omdat je van iemand houdt; met elkaar naar bed gaan kun je ook doen omdat je louter zin hebt in sex. Dat is de reden waarom ik je zoen van zojuist niet heb beantwoord.”

Yannick keek me met betraande ogen aan. Met mijn duimen wreef ik de tranen van zijn wangen. “Ik mag je heel erg Yannick. De verhalen die je over thuis hebt verteld hebben me geschokt, maar ik ben trots op je. Je had er ook voor kunnen kiezen jezelf de put te laten glijden. Dat je dat niet hebt gedaan, maakt me heel erg trots. Trots dat ik je vriend mag zijn.” Yannick keek me ongelovig aan. “En dat meen ik. En bovendien: je bent een lekkere knul om te zien, eerlijk is eerlijk”. Maar aanmoediging had Yannick blijkbaar niet nodig.

Zonder iets te zeggen stond Yannick op en draaide naar me toe. Hij pakte de onderzijde van mijn shirt met beide handen vast en trok het kledingstuk in een ruk over mijn hoofd. Yannick en ik keken elkaar enkele ogenblikken roerloos aan. Met een ruk trok ik de bermuda van Yannick naar beneden. Zijn stijve pik veerde even op en neer op het moment dat de beknellende broek was verdwenen. Yannick zette zijn voeten uit elkaar en stapte in mijn richting. Een van voorvocht glanzende eikel bevond zich op enkele centimeters van mijn mond...

Pringles1
Berichten: 46
Lid geworden op: zo 17 jun 2018, 15:44
Vul het getal in: 123

Wat een klas X

Bericht door Pringles1 » do 24 sep 2020, 12:31

Mijn plotselinge geilheid won het van de twijfel die ik aanvankelijk had toen Mike me erop attendeerde dat Yannick had laten doorschemeren ook met mij te willen experimenteren. Ik keek nog een keer naar boven en zag dat Yannick mijn blik ving in een gezichtsuitdrukking die geilheid en ongeduld combineerde. Ik legde mijn handen op zijn heupen en stak het puntje van mijn tong uit. Op het moment dat mijn tong zijn eikel raakte, slaakte Yannick een diepe zucht. Heel langzaam liet ik mijn tong dansend afdalen naar zijn ballen.

De ademhaling van Yannick werd steeds zwaarder; de omgeving was, zo diep in het natuurgebied, opvallend stil. Het leek wel of zelfs de in groten getale aanwezige vogels hun gezang onderbraken om te zien wat er op de witte speedboat ging gebeuren. Yannick was de enige die zijn schaamhaar had geschoren en zelfs zijn ballen glad had gemaakt. Het leek alsof de pik van Yannick nu veel groter was.

Ik zoende Yannick links en rechts van zijn pik op zijn buik, louter en alleen om Yannick wat te plagen. Ik bemerkte dat Yannick vol ongeduld zat, hetgeen hij accentueerde toen hij “hou eens op met die flauwekul. Rot op met je voorspel. Ik wil dat je me zuigt en ik wil hetzelfde ervaren als Mike als hij zegt dat je hem een heerlijk gevoel geeft als je in hem zit en vooral als je dan heel diep klaarkomt” naar me siste. Yannick was dan in normale dingen een heel voorzichtig en bescheiden iemand, op het gebied van sex was hij wel erg expliciet. Ik verbaasde me er enerzijds over, maar anderzijds was niet van plan deze kans te laten schieten.

Ik keek nog eenmaal naar boven en zag Yannick nog steeds ongeduldig naar me kijken. Dat was voor mij voldoende reden om mijn hoofd naar voren te bewegen en zijn hele pik in een keer in mijn mond te nemen. Direct daarna legde Yannick zijn handen op mijn achterhoofd, kennelijk vastbesloten mij geen kans te geven terug te trekken – voor zover ik daar behoefte aan mocht hebben. Op een erg hoog tempo bracht ik Yannick naar hetgeen hij wilde – en het geluid dat uit zijn keel kwam op het moment dat hij klaarkwam maakte onomwonden duidelijk dat ik mijn doel bereikt had. Yannick zette langzaam enkele passen naar achteren; zijn hoofd was naar acht gebogen en zijn ademhaling was zwaar. Ik liet het initiatief aan Yannick en schoof achteruit op de bestuurdersstoel.

Yannick bevochtigde, erg langzaam alsof hij duidelijk wilde genieten van het moment, zijn lippen door er met zijn tong overeen te gaan. Nu pas zag ik het zweet als een doorzichtige film op zijn lichaam staan en de glinstering die dat teweeg bracht, maakte de jonge knul nog aantrekkelijker dan hij al was. Aan de blik in zijn ogen zag ik dat Yannick nog niet voldoende had. Ik stond langzaam op van de stoel en stapte in de richting van Yannick. Enkele ogenblikken bleven onze lichamen roerloos enkele centimeters van elkaar verwijderd. Het was nog steeds doodstil in de arm van de Biesbosch, op het geluid van wat vogels, die blijkbaar genoeg hadden gezien, na.

Yannick greep me vervolgens in mijn kruis en nadat hij had gemerkt dat Yannick's schoonheid me niet onaangeroerd had gelaten, stak hij een hand in mijn broek. Ik antwoordde zijn toenaderingspoging door me voorover te buigen en borstkas, en in het bijzonder zijn breed gerande tepels, met mijn tong te gaan verkennen. Dit was al door mijn gedachte geflitst tijdens het eerste moment dat ik Yannick zonder shirt had gezien. Met mijn handen voelde ik in zijn oksels en genoot van de zachtheid van zijn okselharen en de kenmerkende geur die hij verspreidde.

Terwijl ik voorzichtig op zijn tepels zoog, verplaatste ik mijn handen van zijn oksels naar zijn billen. Ook al was Yannick vrij tenger, zijn billen waren opvallend stevig. Ik was dan wel niet de eerste die Yannick in zich had gevoeld, ik was wel vastbesloten Yannick te geven waar hij om vroeg. Ik paste dezelfde methode toe als die ik bij Mike meermalen had toegepast: ik stak een van mijn vingers in Yannick’s mond en rekte met deze vinger vervolgens voorzichtig zijn anus op.

Yannick verplaatste zich naar het achterste deel van de boot en ging met zijn rug tegen het beschot aan de achterzijde staan. Hierin lag de motor verborgen en was een mooie plek om Yannick op zijn rug op te laten plaatsnemen – en dat gebeurde vervolgens ook. Yannick tilde zijn benen op en spreidde deze vervolgens. Ik legde zijn benen op mijn schouders en keek Yannick nog een keer aan. Yannick richtte zijn hoofd op en knikte bijna onzichtbaar. Vervolgens ging Yannick languit liggen en vouwde zijn handen achter zijn hoofd, daarmee zijn mooie bovenlichaam extra accentuerend. Ik stond op het punt de meest intieme daad te verrichten bij de jongste van de drie vrienden. Ik zette me nog dichter bij Yannicks lichaam, mijn stijve pik fier vooruit.

Er ging een siddering door mijn hele lichaam op het moment dat het puntje van mijn eikel de anus van Yannick raakte. Yannicks sluitspier voelde klam en warm aan. Ik zag dat Yannick zijn ogen sloot op het moment dat ik langzaam dieper bezit van hem nam. Zijn ademhaling ging van korte, snelle en onregelmatige stoten terug naar langdurige, steeds hardere, zuchten. Ik merkte dat het penetreren van Yannick me makkelijker af ging dan de eerste keer dat ik in New York van Mike bezit had genomen, en de keer dat ik Yuri nam op mijn bureau op kantoor. Met een glimlach concludeerde ik dat dit het resultaat van het voorbereidende werk dat Yuri moest zijn geweest; in tegenstelling tot Mike en Yuri was Yannick immers geen maagd meer nu ik hen tot de mijne aan het maken was. Ik merkte dat ik helemaal in Yannick zat en pauzeerde even om er zelf aan te wennen, en speurde op Yannick’s gezicht naar aanwijzingen die verduidelijkten hoe hij het ervoer. Yannick had zijn lippen op elkaar geperst en zijn ogen gesloten. Deze aanblik maakte dat ik alle schroom van me af liet vallen; ik wist dat Yannick uitsluitend van ruwe seks hield en de aanblik op het heerlijke, jonge lijf onder me maakte me vastbesloten hieraan te voldoen. Ik trok mezelf bijna geheel terug uit Yannick, wachtte even en nam vervolgens ruw weer bezit van de jongste van de vriendengroep. Ik zag aan het gezicht van Yannick dat dit de wijze was waarop hij verwend wenste te worden, dus ik herhaalde mijn actie – alleen een stuk sneller. En opnieuw. En opnieuw. Uiteindelijk drong ik op topsnelheid en erg ruw in en uit Yannick, die me met zijn gekreun en zijn uitnodigende heupbewegingen bleef aansporen om toch vooral verder te gaan.

Ik pakte Yannick’s voeten van mijn schouders en Yannick stond langzaam op van de motor-ruimte. Hij keek me vol verlangen aan en draaide zich vervolgens om. Toen hij met zijn rug naar me toe stond, boog hij voorover waarbij hij met zijn handen steun zocht op het beschot. Zijn licht behaarde billen glinsterden in het zonlicht en zijn roze, zichtbaar drijfnatte anus wierp een onweerstaanbaar verlangende uitnodiging naar me toe.

Ik stapte voorzichtig naar voren en liet mijn pik enkele keren plagerig over zijn bilnaad gaan, waarbij ik zijn anus wel raakte, maar ook niet meer dan dat. Yannick probeerde op dat moment door zijn billen impulsief naar achter te steken, een nieuwe penetratie te veroorzaken. Ik wilde niets liever dan dat, maar ik genoot stiekem van het "hard to get" spelletje, een spelletje dat Mike ook soms met me speelde en dat altijd uitmondde in meer genot dan ik ooit vooraf had kunnen bedenken. Ik merkte dat Yannick onrustig werd en besloot hem daarom te geven waar hij om vroeg.

Ik bracht mijn eikel bij zijn anus en stootte in één keer helemaal in hem. Een schreeuw van genot ontsnapte aan de mond van Yannick wat er voor zorgde dat enkele vogels verstoord opvlogen uit de bossague aan de rand van het water. Even stokte ik, geschrokken door de geluiden die de gevleugelde toeschouwers afkeurend lieten horen. Een kort gegrinnik van Yannick deed me terugkeren in de realiteit. Ik liet me voorover vallen en sloeg mijn armen om het bovenlichaam van de jongen. Ik plaatste mijn voeten direct achter die van Yannick, waardoor onze lichamen versmolten leken. Terwijl ik Yannick’s tepels en oksels met mijn vingers streelde en voelde, voerde ik mijn tempo op. Doordat Yannick met zijn sluitspier de ruimte voor mijn pik beperkt hield, was het gevoel voor mijn hemels en werd onze vrijage steeds ruwer.

Opeens duwde Yannick me van zich af. Ik keek hem verschrikt en verbaast aan, toen hij zich omdraaide. “Ik wil je in je ogen kunnen kijken als je in me klaarkomt” fluisterde Yannick in mijn richting. Ik knikte en hielp Yannick weer op zijn uitgangspositie te gaan liggen. Ik pakte zijn voeten en plaatste deze weer op mijn schouders. Terwijl Yannick zichzelf langzaam aftrok, nam ik voor de derde keer die middag bezit van Yannick. Ik voelde dat ik bijna klaar kwam en besloot Yannick dan ook niet langer in afwachting te houden. Een tiental stoten later knalde ik werkelijk in Yannick klaar.

Blijkbaar genoot Yannick hier zo van dat hij enkele seconden later verschillende stralen uit zijn keiharde pik liet ontsnappen. Ik merkte nu pas hoe erg de vrijpartij me had uitgeput en moe, maar voldaan, liet ik me voorzichtig op Yannick zakken. Ik keek in een paar ogen die overduidelijk lieten merken dat hij had genoten.

Voor mijn gevoel uren, maar in werkelijkheid enkele minuten bleven we doodstil op elkaar liggen, intens nagenietend van de heerlijke vrijpartij die we zojuist letterlijk en figuurlijk spetterend hadden afgesloten. Yannick was de eerste die bewoog; met een grinnikend uitgesproken “zou je iets kunnen gaan verliggen, je drukt nogal zwaar…” verbrak hij de stilte die er in dit deel van de afgelegen Biesbosch heerste.

Voorzichtig rolde ik mezelf van Yannick, waarbij ik bemerkte dat een combinatie van zweet en sperma onze lichamen aan elkaar had geplakt. Ik rolde mezelf op mijn linkerzij, zodat ik naar Yannick kon kijken. Hij had zichzelf op zijn rechterzij gerold om hetzelfde te kunnen doen. De glinstering in Yannick’s ogen deden een grote glimlach op mijn gezicht ontstaan, die vervolgens hetzelfde effect bij de jongen teweeg bracht. “Als je niks verder verteld, je was beter dan Yuri”, fluisterde Yannick in mijn richting, waarbij hij zijn mening kracht bij zette met een knipoog. Mijn gezichtsuitdrukking verried voldoende verbazing om Yannick tot een nadere uitleg te verleiden.

“Nou weet je, ik hou zielsveel van Yuri; hij is ontzettend lief voor me en ik ben smoorverliefd op zijn pik. Maar ik moet erg mijn best doen om hem tot seks te verleiden, maar als we dan eenmaal bezig zijn zie ik een soort waas in zijn ogen ontstaan en dan lijkt hij alleen nog maar oog voor zijn eigen genot te hebben. Jij laat duidelijk merken dat je samen plezier wilt hebben; Yuri vervalt op een gegeven moment in alleen keihard beuken. Dat vind ik aan de ene kant wel heel lekker, maar het is dan alleen maar lichamelijk, snap je wat ik bedoel?” Ik liet Yannick’s ontboezeming even op me inwerken en probeerde een goed antwoord te formuleren.

“Mag ik je een vraag stellen?” vroeg ik hem. Yannick knikte. “Wat is de werkelijke basis onder de relatie tussen jou en Yuri?” Ik zag Yannick duidelijk slikken; deze vraag had hij absoluut niet verwacht. “Hoe bedoel je?” vroeg Yannick me, waarbij hij ging verliggen: hij was duidelijk niet meer zo op zijn gemak als enkele minuten eerder. Ik schrok eerlijk gezegd van de impact die mijn directe vraag op de jongen die langs me lag, had en overwoog razendsnel of ik met deze vraag niet ongevraagd diep in de privé-gedachten van Yannick ging roeren.

“Nou”, begon ik enigszins aarzelend, zoekend naar een manier om Yannick op een respectvolle manier mijn mening te geven, “ik heb je nu enkele keren meegemaakt en kunnen observeren. In mijn beleving ligt de kracht van relaties in de verschillende rollen die je daarin speelt.” Ik pauzeerde even om te bekijken of Yannick mijn verhaal nog kon volgen. De frons op zijn voorhoofd maakte me duidelijk dat hij aandachtig luisterde, maar mijn verhaal niet helemaal kon plaatsen. Ik besloot daarom mijn verhaal eerst te verduidelijken, voordat ik de diepte in zou gaan.

“Als ik naar mijn relatie met Mike kijk bijvoorbeeld, daarin spelen we allebei verschillende rollen; de rol die we spelen is afhankelijk van de situatie; soms ben ik degene die het initiatief tot iets neemt, soms is dat Mike. Soms ben ik degene die een beslissing neemt, soms is dat Mike. Als je het in een psychologisch kader trekt, heb ik soms de zogenaamde bovenliggende rol – de rol die bepalend is, soms is Mike dat. Omdat we rekening houden met elkaar en accepteren dat we soms de ene en soms de andere rol hebben, zie je dat de relatie prima past. Mike heeft bijvoorbeeld een aantal vrienden, die ik nog nooit gezien heb. Mike heeft aangegeven dat hij daar ook soms aandacht aan wil besteden zonder dat ik daarbij in de buurt ben, terwijl hij ook niets liever wil dan bij mij zijn. Ik heb dus ook soms de onderliggende rol en accepteer deze, omdat ik ook regelmatig de bovenliggende rol krijg: als Mike bij mij is. Kun je het een beetje volgen?”

Yannick slikte. Hij begon aarzelend aan een antwoord. “Als ik je goed begrijp, zeg je via een omweg dat ik altijd voor een rol kies, namelijk de onderliggende. Is dat wat je bedoelt te zeggen?” Ik knikte. “Inderdaad. Ik ervaar dat je er voortdurend voor kiest om jezelf weg te cijferen en dan te doen of te zeggen waarvan je denkt of hoopt dat dat van je verwacht wordt, terwijl je wellicht zelf weet dat dat niet overeen komt met je eigen ideeën of wensen. Aanvankelijk geeft je dat een goed gevoel, omdat de ander uitstraalt dat erg prettig te vinden. Op de langere termijn kom je echter met jezelf in de knoei en dat kan desastreuze gevolgen hebben voor de relatie die je dan hebt met iemand, op die nu zakelijk of privé is.”

Ik zag aan Yannick’s gezichtsuitdrukking dat ik hem precies op zijn zwakke plek geraakt had. “Tsja, ik ben ook niets anders gewend.” Begon Yannick zijn antwoord. “vanaf ik klein was heb ik mezelf altijd als niet belangrijk gezien. Op school werd ik enorm gepest en had geen vriendjes en thuis was de situatie nog veel slechter: mijn vader liet me voortdurend merken dat ik niet de moeite waard was en mijn moeder liet me in de steek door daar nooit tegenin te gaan. De zelfmoordpoging bij jou was niet mijn eerste...”

Ik schrok en wachtte gespannen af wat Yannick me nog meer ging vertellen. Terwijl zijn ogen doelloos over het water uitkeken, begon Yannick te vertellen. “Ik heb een paar jaar geleden op internet gekeken welke slaapmiddelen bij een overdosis tot een pijnloze dood zouden lijden. Ik was helemaal klaar met het leven: op school was het een hel, thuis was het een hel en ik was er inmiddels ook achter dat ik jongens leuker vond dan meisjes maar was als de dood voor de reacties als dat uit zou komen. Ik zag daarom geen andere uitweg dan deze.”

Ik onderbrak hem. “Had je dan helemaal niemand die jou wél aardig vond?” Yannick wachtte even met antwoorden. “Ja, eigenlijk wel. Mijn opa. Ook al heb ik hem nooit verteld waar ik mee zat, hij gaf me het gevoel dat ik wel belangrijk was. Alleen hij overleed twee maanden voor ik inbrak. Ik denk dat dat voor mij het laatste zetje was: ik wilde voor altijd samen zijn met de enige mens die me wel nam zoals ik was; samen zijn met iemand die me wel het gevoel gaf de moeite waard te zijn”.

Yannick liet een stilte vallen en ook al brandde er allerlei vragen en meningen op mijn tong, ik beheerste me in de wetenschap dat ik nu een waarschijnlijk heel zeldzaam moment van openheid van Yannick mocht meemaken en ik was vastbesloten hem voldoende ruimte en aandacht te geven om hier iets nuttigs mee te gaan doen.

“Ik leerde de namen van de medicijnen die ik nodig zou hebben uit mijn hoofd en heb op een woensdagavond ingebroken in de apotheek en net zo lang in de ladekasten met medicijnen gezocht tot ik de juiste had gevonden. Ik verstopte de strips op mijn kamer en besloot dat zaterdagavond mijn laatste avond op deze voor mij zo ellendige wereld zou zijn: mijn ouders waren dan weg: ik kon dan ongestoord een einde aan mijn leven maken, weg van alle ellende waar ik voortdurend in zat”.

Even viel Yannick stil. Zijn ogen dwaalden opnieuw over het zacht kabbelende water. “Ik ben op zaterdagmiddag naar het graf van mijn opa gefietst en heb daar een heel gesprek met hem gevoerd en hem beloofd dat ik die avond weer bij hem zou zijn. Met een opgeruimd gevoel ben ik toen terug naar huis gefietst; mijn ouders waren al weg en dat vond ik prima; van hem wilde ik geeneens afscheid nemen. Ik had verwacht dat ik bang en verdrietig zou zijn, maar ik kan me herinneren dat ik eigenlijk heel opgeruimd en opgewekt naar mijn kamer liep: ik had deze beslissing immers zelf genomen, voelde me bevrijd van alle ellende en ik ging hiermee de ultieme wraak nemen op iedereen die me in mijn hele leven had dwars gezeten.

Ik haalde de strips tevoorschijn, opende de fles water die ik vanuit de koelkast had gepakt en begon de pillen één voor één door te slikken. Nadat ik een stuk of 12 pillen had geslikt, merkte ik dat mijn maag niet meer medicijnen kon verdragen en ik was als de dood dat ik over zou gaan geven en daarmee het beoogde doel niet zou halen. Ik liep nog een keer naar mijn slaapkamerraam en keek naar buiten. Het regende. Ik kan me nog herinneren dat ik zoiets had van ‘ook daar ben ik dan mooi vanaf’ en ben vervolgens heel rustig in bed gaan liggen: ik was er klaar voor. Voldaan ben ik in slaap gevallen: het was mooi geweest.

De volgende ochtend werd ik wakker. Zo gauw ik mijn ogen open deed, rende ik instinctief naar het toilet: ik had enorme diarree en daar heb een paar dagen veel last van gehad. Ik baalde enorm van het mislukken van mijn poging; zelf dát lukte me blijkbaar niet! Nadat de diarree enigszins gezakt was, heb ik op internet gekeken wat ik verkeerd had gedaan. Het bleek dat ik, waarschijnlijk doodsbang om gepakt te worden, in alle haast in de apotheek strips van een laxeermiddel had gestolen in plaats van de bedoelde zware slaapmiddelen”.

Ik schoot in de lach van de manier waarop Yannick het vertelde. “Sorry, het was niet mijn bedoeling je uit te lachen. Echt niet” riep ik tegen Yannick toen hij verstoord opkeek.

“In de dagen dat ik ziek op bed lag”, vervolgde Yannick zijn verhaal, “heb ik nagedacht. De conclusie waar ik uiteindelijk op uit kwam, was dat iets of iemand, ik dacht mijn opa, ervoor had gezorgd dat mijn plannetje mislukt was. Ik merkte dat, als ik me maar dienstbaar opstelde, ik de minste problemen kreeg. Zo paste ik me altijd en overal aan en probeerde vooral niet op te vallen. Dat werd mijn tweede natuur.” Ik viel hem in de rede: “en dat doe je nu nog steeds”. Yannick knikte.

“Yannick”, begon ik mijn verhaal, “ik heb veel geluk gehad in mijn leven: mijn ouders waren goed voor me, ik heb weliswaar heel hard moeten werken en studeren, en dat heeft er voor gezorgd dat ik snel opgeklommen ben op de maatschappelijke ladder en als kers op de taart het ik nu Mike. Ogenschijnlijk komt alles me zo maar aanwaaien. Nou, ik kan je vertellen dat dat echt niet zo is! Ik lig ook wel eens wakker om de beslissingen die ik moet nemen en ik kan Mike ook niet altijd de tijd en aandacht geven waar hij om vraagt. Maar ik probeer wel de verschillende rollen in de gaten te houden die we in onze relatie spelen. Ik denk dat dat ook de kracht is, buiten het feit dat Mike natuurlijk een plaatje is om te zien”.

“Wat moet ik dan doen volgens jou?” vroeg Yannick me, nadat we enkele minuten stil voor ons uit hadden zitten kijken. “ik denk dat je met Yuri moet gaan praten en hem vertellen wat jij belangrijk vind. Een relatie waarin een partij alleen geeft en een partij alleen neemt is geen lang leven beschoren, dat is een vast gegeven. Heb je ooit van het synergie-effect gehoord?” Yannick schudde zijn hoofd. “Het synergie-effect gaat er vanuit dat het gezamenlijke resultaat beter is dan de som der delen. Ofwel simpel gesteld: het één plus één is drie effect. Je versterkt elkaar, zeg maar. Mike heeft me bijvoorbeeld veel geleerd op sociaal gebied; kennis die ik toepas in mijn werk en die verbluffende resultaten oplevert. Mike op zijn beurt pikt veel van mij op, op het gebied van werk en zakelijke dingen. We verrijken elkaar dus, zeg maar. Ik kan niet oordelen of jij en Yuri voor elkaar bestemd zijn, dat kunnen jullie alleen zelf beslissen. Maar ik ben er van overtuigd dat je je gevoelens bij Yuri kenbaar moet maken. Als je Yuri belangrijk vind, heeft hij ook alle recht om jou mening te horen!”

Yannick dacht even na. “Ja, dat ga ik doen als we terug zijn op de boot”. Ik keek op mijn horloge, het was al na vieren en we moesten nog bijna een uurtje varen. Ik stond op en maakte aanstalten om richting stuurinrichting te lopen, maar werd tegengehouden door Yannick. Yannick sloeg zijn armen om me heen en drukte zich stevig tegen me aan. “Bedankt voor je vriendschap en voor je hulp” fluisterde hij naar me toe. Na enkele minuten verbrak ik de knuffel en startte de motor. Yannick nam plaats op de achtersteven. Ik liet hem met rust: hij had nog genoeg te overdenken, dacht ik zo.

Terug bij de boot waren Yuri en Mike zo druk bezig met het schoonmaken van de gevangen vis, dat ze niet in de gaten hadden dat we al terug waren. Yannick wilde de boodschappen pakken, maar ik was hem voor. “Denk aan wat we besproken hebben zojuist” fluisterde ik in zijn oor. Yannick knikte, hij had de boodschap begrepen. Nadat ik de boodschappen had opgeborgen, liep ik naar Yuri en nam het fileermes uit zijn handen. “Als jij en Yannick nou de barbecue klaar gaan maken, zorgen Mike en ik wel voor de vis”. Ik merkte aan Yuri dat hij door had dat het een leugentje om bestwil was en dat er een andere achterliggende gedachte was, maar hij hield wijselijk zijn mond en overhandigde me het mes. Een ogenblik later liepen Yannick en Yuri van boord en verdwenen door het overdadige groen op het eilandje, weldra uit het zicht. Mike keek me vragend aan, maar hij merkte direct aan mijn lichaamshouding dat hij nu even geen vragen moest stellen.

“Straks, Mike, straks” vertelde ik hem, terwijl ik achter hem ging staan zijn mijn armen om zijn door de zon verwarmde en nog wat verder verkleurde, bovenlichaam sloeg. Mike draaide zijn hoofd en gaf me een zoen. “Ik heb je gemist” zei Mike. “Ik jou ook” gaf ik hem als antwoord. Toch waren mijn gedachten elders...

Mike draaide zich om en sloeg zijn armen om me heen. “Ik heb lekker met Yuri gevist en gezwommen. Het was heel goed om eens een tijdje met mijn beste schoolvriend samen te zijn” zei hij, terwijl zijn handen over mijn rug streelden. Ik antwoordde niet; een effectieve manier om de ander te laten praten. Het is namelijk een psychologisch gegeven dat veel mensen niet tegen stilte kunnen en, om de stilte te kunnen doorbreken, veel meer gaan vertellen dan ze ooit van plan waren, louter en alleen omdat ze niet tegen stilte kunnen. Ik had deze truc al vele malen met succes in mijn werk toegepast. Bij Mike alleen als ik meer van hem wilde weten en eerlijk gezegd was ik razend nieuwsgierig of de twee boezemvrienden meer hadden gedaan dan hetgeen hij tot nu toe verteld had.

“Jij hebt ooit gezegd dat lust en liefde twee verschillende grootheden waren, toch?” vroeg Mike met een lichte aarzeling in zijn stem. Ik knikte. “Nou, we waren straks aan het zwemmen en van het een kwam eigenlijk het ander…” Mike hield midden in de zin op en keek aandachtig naar mijn gezichtsuitdrukking in de hoop mijn reactie op zijn verhaal te kunnen voorspellen. Ik keek zo normaal mogelijk en blijkbaar was dat voor Mike voldoende, want hij vervolgde zijn verhaal.

“We werden steeds opgewondener; we hebben aan elkaar verteld wat de lekkerste vrijpartij was die we hadden gehad en…” ik onderbrak Mike, nieuwsgierig geworden. “en welke was dat dan voor jou?” Mike wachtte even met antwoord geven. “Nou, de eerste keer in New York. Vooral ook omdat het de eerste keer was en omdat je toen zo ontzettend lief voor me was. Maar waar was ik gebleven… oh ja… nou Yuri en ik zijn op een gegeven moment terug aan boord geklommen en hebben vervolgens eerst een tijdje naakt op het dek gezeten en elkaar allerlei toespelingen gemaakt. Omdat we al een tijdje allebei met een stijve pik zaten, hebben we elkaar afgetrokken. Ik was zo ongelofelijk opgewonden dat Yuri me vervolgens op die bank daar gepakt heeft. Ik mocht van je doen waar ik zin in had, en ik had zin en jij was jammer genoeg niet in de buurt”.

Ik keek Mike aan en hij begreep uit mijn blik dat hij niet de enige was geweest die die middag sex gehad had. “Ik hoop dat je net zo genoten hebt als ik vanmiddag” fluisterde hij in mijn oor. Hij verbrak vervolgens de omhelzing en liep, nadat hij me nog een duidelijke knipoog had gegeven, naar de kombuis om verder te gaan met het eten.

Ik besloot eerst wat te drinken te nemen; Yuri en Yannick hadden meer dan genoeg te bespreken met elkaar, waren nog niet terug gekeerd op het schip dus ik had alle tijd. Ik liep naar de koelkast en schonk mezelf wat te drinken in. Na enkele ogenblikken realiseerde ik me dat het we erg egoistisch was om alleen voor mezelf te zorgen; ik opende de koelkast opnieuw en schonk een tweede glas in. Bedachtzaam sloot ik de koelkast en liep met de twee gekoelde drankjes naar de kombuis. Ik opende de deur en zag dat Mike geconcentreerd fruit in kleine blokjes aan het snijden was. Ik genoot er van dat hij het witte basketball-shirt dat ik in Dubai voor hem gekocht had droeg; zijn bruin gebrande en gespierde armen en schouders staken perfect af tegen de spierwitte stof en de openingen voor zijn armen waren dusdanig groot, dat ik een mooi uitzicht had op al het lekkers wat zich onder het shirt bevond.

Ik tikte Mike op zijn schouders; enigszins verstoord keek hij op – hij had me blijkbaar niet binnen horen komen – maar accepteerde het glas vervolgens gretig. Het was ook erg warm in de kombuis, het zweet gutste over mijn gezicht. “ik heb onderweg een serieus gesprek met Yannick gevoerd”, vertelde ik Mike. Mike knikte. “Dat had ik ook verwacht. Weet je, Yannick ziet mij en Yuri als grote broers en ik denk dat hij jou als een soort van surrogaat-vaderfiguur ziet; als vader die hem wél de aandacht en liefde geeft die hij van zijn werkelijke vader nooit heeft mogen ontvangen.” Op die manier had ik er eigenlijk nog nooit naar gekeken... Ik verbaasde me erover dat Mike dit soort sociale verbanden vaak razendsnel doorhad, vaak veel sneller dan ik. Alhoewel: verbazen was wellicht het verkeerde woord: het was eerder bewondering, omdat ik – gedreven door al dan niet bewuste vooroordelen - zoveel scherpzinnigheid niet zocht achter een jongen van 18 met gouden oorbellen zijn oren.

Mike legde het mes aan de kant, draaide zich om, leunde tegen het kleine, houten aanrecht en keek me vervolgens belangstellend aan. “Ik denk dat je conclusie terecht is, Mike. En dat maakt het voor mij eigenlijk best lastig”. Mike trok zijn wenkbrauwen op. “Hoezo? Je kletst wat met hem en je hebt sex met hem. Wat is het punt?” Ik slikte. “Nou, als Yannick me inderdaad al dan niet bewust als surrogaat-vader ziet, krijgt mijn verhouding met Yannick een hele, laat ik het noemen bijzondere, lading. Ik bedoel, één van mijn mentor-leerlingen is mijn vriend en met twee anderen, nota bene beiden minderjarig,heb ik sex gehad. Dat is al op het randje en volgens velen er al ver overheen. Begrijpelijk ook ergens; ook al ben ik nog steeds goed in staat beiden te scheiden, het is iets wat veel mensen absoluut afkeuren.

Ook al was het heel lekker vanmiddag, ik begin er steeds meer spijt van te krijgen. Ik denk ook niet dat het nog een keer gebeurt en…” Mike viel me in de rede: “ik denk dat Yannick op zich wel weet wat hij doet. Maar toch, nu je het zo brengt, is het misschien beter om er nog eens goed over na te denken. Misschien is het beter als je Yannick vooral met goede raad en adviezen ondersteund. Laat het fysieke werk maar aan Yuri over. Bovendien: zo hou je tenminste genoeg energie over voor mij…”

Doordat hij direct na die uitspraak zijn tong naar me uitstak, bewees Mike voor me opnieuw zijn goede bedoelingen. Toch lag de situatie me niet lekker en Mike voelde dat haarfijn aan. Hij stapte naar me toe, legde zijn handen op mijn schouders en keek me diep in mijn ogen aan. “He, je hebt mij ook over mijn verlegenheid en onzekerheid geholpen. Ik weet zeker dat je dat bij Yannick ook voor elkaar kunt krijgen. En iedereen is van je goede bedoelingen overtuigd, dus maak je daarover alsjeblieft geen zorgen”. Hij klopte een keer op mijn schouders, keek me nog een keer in mijn ogen hetgeen me aan het lachen maakte en draaide zich, na een kus op mijn voorhoofd, om, om verder te gaan met de voorbereidingen voor het eten.

Mike’s woorden hadden me aan de ene kant opgebeurd, aan de andere kant ging ik steeds meer twijfelen aan de juistheid van onze bootreis van die middag. Twijfelend liep ik naar boven, naar het dek, in de hoop dat de buitenlucht mijn hersens helderder zouden doen denken en me een weloverwogen conclusie zouden doen trekken. Aangekomen op het dek merkte in al gauw dat dit helaas ijdele hoop was geweest. Ik liep naar de reling en tuurde vervolgens minutenlang voor me uit. Ik hoorde degene die plotseling zijn handen op mijn schouders plaatste, in ieder geval niet aankomen.

Gesloten