Mark en Martijn (deel 9)

[Dolphinboy]

Mark en Martijn
Door Roy Davenport

Auteurs Bericht: Zo dit is hem dan. Na lang wachten voor de meeste hier deel 9 van Mark en Martijn. Laat me weten hoe jullie het vinden en ik ga dan snel verder met hoofdstuk 10. Welke kant mag dit verhaal op gaan??

Deel 9: Buien……? Storm!
Als Mark en Lianne thuiskomen is Koenke inderdaad al thuis uit het werk. Hij heeft ochtenddienst gehad vandaag en was er al om 6 uur vanmorgen uit om naar het werk te gaan. Die ploegendiensten vind hij eigenlijks niets maar ja hij kan zijn gezinnetje ervan onderhouden dus het moet maar. Toen Koenke thuis kwam trof hij niemand thuis. Iets waar hij een gruwelijke hekel aan heeft. Zodra Lianne en Mark de voordeur door komen begint hij dan ook meteen te mopperen op hun afwezigheid.

“Ja Koen, tis al goed. Met Martijn gaat alles goed hoor fijn dat je zo meeleeft” bijt Lianne hem toe en pas dan realiseert Koenke zich weer waar ze heen zouden gaan die middag.

“Ja sorry schat, ik ben gewoon moe” weet hij zich eruit te redden.

“Tis al goed Koenke. Weet je, het is een lange dag geweest. En eigenlijks heb ik ook helemaal geen zin om te koken. Zullen we vanavond voor een keer chinees halen.

“Ja das eigenlijks geen gek idee Lian, “Hey Mark heb je zin om mee te gaan met je pa om chinees te halen?

“Ja das goed pa. Even snel een ander shirt aan want deze stinkt van het zweet. Tis ook weer veel te warm natuurlijk. Kom er zo aan okay.


Ondertussen probeert Martijn toch nog een beetje te rusten. Nadat Mark naar huis is gegaan heeft hij nog even bij gekletst met Denise maar ook die moest weer op tijd naar huis voor het eten. Nu ligt hij in zijn eentje te overdenken wat er de laatste dagen allemaal is gebeurt. Eerst die rare buien van Mark en ver volgens die heftige woordenwisseling in het bos op hun favoriete plekje. Daarna die Black Out die er wel voor heeft gezorgd dat Mark en hij nu hebben uitgesproken dat ze allebei al een tijdje op elkaar verliefd zijn. Maar hoe moet hij dat nu aan zijn moeder en zijn zusje vertellen. Die zullen het vast niet begrijpen. Nou ja eerst maar zien dat hij weer even helemaal tot rust komt en dan ziet ie wel verder. En zo denkend doezelt hij in een lichte slaap weg.
Hij schikt weer wakker van een klopje op de deur. Het is zijn moeder die in de deuropening staat:

“Wil je op bed eten of ben je fit genoeg om aan tafel te eten? Maakt niet uit hoor anders kom ik je hier zo wel een bordje brengen”.

“Nee Mam, ik kom zo wel aan tafel zitten. Is voor jou ook veel gezelliger. En ik moet zeggen dat ik het zat ben om stil te liggen. Ik verveel me”.

“Ja das goed dan denk ik de tafel voor twee. Ik heb je zus gebeld of ze nog een nachtje uit logeren kan blijven dan hebben jij en ik even het huis voor ons alleen. Ik wil straks namelijk toch even met je praten hoor want volgens mij heb je me nog niet alles verteld wat er te weten valt”, zegt Lianne met een lach om haar mond.

Martijn schikt van deze woorden maar hij weet ook wel dat zijn moeder altijd alles doorheeft. En het moet er toch een keer van komen niet dan. Misschien dan ook maar meteen vanavond dan is hij er in elk geval van af.

“Ja mam das goed. Ik denk ook wel dat ik je nog een nadere uitleg verschuldigd ben. Al heb ik het gevoel dat je al wel het één en ander weet. Maar daar hebben we het na het eten dan wel over okay? Mag ik dan trouwens ook een film huren dan kunnen we die samen kijken. Dat is alweer zo lang geleden zonder dat Melinda er ook bij is. Kies jij er dan maar ééntje uit okay?”

“Ja dat is goed lieverd. Ga nu nog maar even slapen dan rij ik eerst even snel langs de videotheek. We eten dan over ongeveer een uurtje goed.”

“Ja dat is goed mam. Tot straks dan.”

En Lianne sluit de deur. Ze draait zich om en met een brede lach loopt ze naar het kastje waar haar auto sleutels op liggen. Ze heeft het dan toch maar voor elkaar om Martijn een beetje in de juiste richting te duwen. Ze is benieuwd wat hij haar allemaal te vertellen heeft vanavond. Misschien moet ze maar een leuke comedy huren om de sfeer wat te verlichten. Was er niet net een nieuw deel uit van die musical films? Martijn had daar laatst nog zo hard op mee staan zingen. High School heette die dacht ze. Ja dat zou wel een leuke film zijn om samen naar te kijken. En die past natuurlijk ook wel een beetje bij het gesprek dat ze vanavond gaan hebben. En zo nadenkend loopt ze de deur uit naar de auto. Martijn hoort de deur al niet eens meer dicht slaan. Die ligt al weer helemaal in dromenland. Met natuurlijk Mark in de hoofdrol.


Als Mark met zijn vader wat later terug komt van de chinees dan gedacht heeft Lianne de tafel al gedekt. Het was er ontzettend druk, het leek wel of niemand zin had om te koken vanavond. Gezamenlijk gaan ze aan tafel en al snel word een vrolijk gesprek afgewisseld met het geluid van kauwende kaken en smakkende geluiden.

“Hey Mark wanneer krijgen we je vriendin is een keer te zien” plaagt zijn vader hem nu. Dat doet hij de laatste tijd wel vaker tot grote ergernis van Mark.

“Ik heb geen vriendin pa, dat heb ik je toch al zo vaak gezegd”.

“Okay, okay jij je zin. Maar hoe heet ze dan, Die schone dame die jouw hartje heeft veroverd? Blijft zijn vader aanhouden. Lianne ziet de donderbui al hangen. Zo is het de laatste weken wel vaker fout gegaan.

“Pa ZE heeft geen naam want ZE bestaat nog helemaal niet”

“Ah toe nou jongen, op jouw leeftijd is er toch zeker wel een meisje die je leuk vind. Kun je het je oude man nou zo kwalijk nemen dat hij nieuwsgierig is. Kom op nou vertel nou maar gewoon hoe ze heet. Ik zie het aan je gezicht dat je het wilt” Blijft zijn vader aan houden. Mark kleurt nu helemaal rood van woede. Zo moet het nu altijd gaan. Eén keer nee zeggen is niet genoeg, Altijd maar doorzeuren. Hij heeft er helemaal genoeg van
Zijn vader die het rood worden helemaal verkeerd invult voor schaamte gaat nog even door:

“Kom op dan zeg het me maar. Het is Leonie zeker, van de korfbal, of is het die blonde, die Anouk?” Dan is het gedaan met het geduld en ontploft de bom

“OKAY PA JIJ JE ZIN. ALS JE HET DAN TOCH ZONODIG ALTIJD MAAR MOET VERZIEKEN. ZIJ IS EEN HIJ PA EN ZIJN NAAM IS MARTIJN. EN IK HOU VAN HEM PA. ZO BEN JE NU BLIJ”. Met een wilde beweging schuift Mark zijn stoel naar achteren en met een klap gooit hij de keukendeur achter zich dicht. Stampende voetstappen op de trap geven vervolgens aan waar hij heen gaat. Even is het muisstil in de keuken. Verschikt kijkt Lianne naar het gezicht van Koenke waarop zich tal van emoties staan af te lezen. Eerst verbazing, dan een blik van besef en vervolgens een gezicht dat zich samentrekt van woede. Dan het geluid van een vuist die hard op de keukentafel beland die de stilte doet verbreken. Kort daarop een dichtvallende voordeur en dan is de stilte weer weergekeerd in huize De Bree.