LOPEN OVER HET WATER - hoofdstuk 3

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Lucky Eye
Berichten: 680
Lid geworden op: za 03 jan 2009, 19:35

LOPEN OVER HET WATER - hoofdstuk 3

Bericht door Lucky Eye » wo 06 nov 2019, 17:26

Een verhaal van Lucky Eye

Disclaimer:
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.



LOPEN OVER HET WATER



Hoofdstuk 3

“Nee. Dat kan ik niet, Hans, omdat ik zeker weet dat ik hem daarmee zeer zou doen en de gevolgen daarvan zouden wel eens verschrikkelijk kunnen zijn. Ik ken Max. Als we verder gaan … en ik wil met jou verder gaan, dan moet dat zonder dat Max er ook maar iets van weet.”

De bende in mijn hoofd was weer compleet en inmiddels zo’n dikke brei geworden dat de woorden niet meer wilden komen. Ik had mezelf al behoorlijk overtroffen, vond ik tenminste, door de dingen te zeggen die ik gezegd had.

“Ik weet dat je nog heel veel wilt vertellen, Hans, en dat je dat nu niet kunt,” zei ze nadat we heel lang stil bij elkaar gelegen hadden, “maar schrijf alsjeblieft alles op wat je zeggen wilt, want ik wil de discussie niet uit de weg gaan. Ik wil het bespreekbaar met je maken en je niet voor een voldongen feit stellen. Je zeker niet overrompelen.”

Gut, en dat maakte het allemaal nog zoveel moeilijker. Was er een mens die me beter begreep dan zij? Ja, misschien toch wel: Max!

“Laten we gewoon bekijken hou het gaat, liefste. Geef het tijd, maar beloof me dat je er nooit spijt van zult hebben. Daarvoor is hetgeen dat we met elkaar gehad hebben te goed geweest.”

Ik trok haar dicht tegen me aan en zorgde er met mond, lippen en tong voor dat ze een heerlijk orgasme kreeg. Daarna nam ik haar opnieuw. De bezoekjes die ik ’s avonds aan Max bracht waren een ware kwelling voor mij. Max weet mijn stilheid aan het feit dat ik het onwennig vond hem zo in bed te zien liggen en ik liet het daarbij. Hij hoefde gelukkig maar vijf dagen te blijven en toen mocht hij weer naar huis. Hij herstelde prima en was twee weken later weer aan het werk. Hij deed het nog wel wat voorzichtig aan en liet het zware werk aan mij over, maar dat vond ik prima. Ik probeerde zo normaal mogelijk te doen en slaagde daar goed in.

Na die nacht en ochtend met Martha kwam ze de eerste keer op een dinsdagavond bij me langs. Ik had al mijn bedenkingen op papier gezet. Kort gezegd kwam het erop neer dat ik vond dat ik Max bedroog en dat ik de vriendschap met hem en haar enorm onder druk zette door met Martha seks te hebben. Heel lang praatten we er die eerste keer samen over en Martha gaf me alle tijd om mijn gedachten om te zetten in woorden. Ze kon mijn twijfel echter niet wegnemen en dus bleven we beiden staan waar we stonden. Aan het eind van de avond vrijden we echter uitgebreid en dat was het begin van onze relatie. Vanaf dat moment kwam ze bijna elke dinsdagavond bij me langs. Officieel was ze dan met een vriendin aan het stappen, maar in het echt was ze bij mij en waren we meestal intiem met elkaar. Niet altijd echter. Soms gaven we er de voorkeur aan om gewoon samen een glas wijn te drinken en met elkaar te praten. Onze vriendschap verdiepte zich enorm op die manier. Regelmatig liet ik haar weten dat ik het nog steeds niet eerlijk ten opzichte van Max vond. Dat wij hem bedrogen! Dat ze met hem erover moest praten, omdat ik niet zou willen dat hij er op een andere manier achter zou komen, maar eigenlijk begreep ik ook wel dat hetgeen wij nu hadden heel moeilijk uit te leggen zou zijn. Hoe breng je zoiets?

Op een dinsdagavond in januari kwam ze met een gigantische glimlach binnen. Nieuwsgierig vroeg ik haar wat er was. Ze wilde echter niet praten, maar eerst seks hebben. We hadden een uur lang prima seks met elkaar en toen we lekker tegen elkaar aan lagen begon ze te praten of liever gezegd te vragen.

“Als jullie met de wagen thuiskomen wat doen jullie dan altijd?”

“Huh?” vroeg ik verbaasd.

“Vertel me gewoon wat jullie dan doen.”

En ik begon te vertellen. “Nou, eerst laden we de wagen uit en bergen alles op waar het hoort. Dan gaan we naar het kleedhok, waar ik me omkleed voor ik naar huis ga.”

“Je wast je daar ook toch?”

“Ja. Meestal wel eventjes, want ik wil niet stinkend op de fiets naar huis. Daarvoor ben ik te ijdel.”

“Was je je helemaal?”

“Waar gaat dit heen, Martha?”

“Vertel me alles, Hans, en sla niets over hoe onbelangrijk het je ook lijkt.”

“Oké. Het hangt ervan af hoe ik me was. Soms alleen mijn gezicht en handen. Soms het hele bovenlijf en soms als ik echt gigantisch smerig geworden ben, was ik me helemaal.”

“En gisteravond?”

“Toen heb ik me helemaal gewassen, omdat ik in een kruipruimte gezeten had, waar het echt smerig was.”

“En waar was Max op dat moment?”

“Max blijft altijd bij me tot ik wegga. Hij praat dan altijd over van alles en nog wat en houdt me gewoon gezelschap. Maar nou wil ik weten waarom je dit alles wilt weten, anders ga ik je kietelen,” dreigde ik terwijl ik haar stevig beetpakte.

“Max valt op jou, liefste!”

“Kom op zeg! Hallo!” Groot ongeloof sprak uit mijn intonatie.

“Echt waar. Toen ik gisteravond uit het kantoortje kwam, hoorde ik je net gedag zeggen en kwam Max uit de garage. Ik groette hem, maar hij keek totaal langs me heen. Hij had een heel vreemde blik in zijn ogen en een glimlach om zijn lippen.”

“Nou en?”

“En een gigantische erectie in zijn broek, Hans. Hij is op jou, Hans. Zeker weten! Daarom wilde ik weten, hoe jij je gewassen had. Hij heeft zich waarschijnlijk ontzettend aan je zitten te vergapen.”

“Nou … weet het niet hoor.”

“Echt, geloof me! Ik ben vlak voor hem gaan staan, heb met mijn handen voor zijn gezicht heen en weer gezwaaid en nog zag hij me niet. Ik zag zijn stijve en drukte me dicht tegen hem aan en pas toen schrok hij op uit zijn heerlijke, geile dromen van jou en werd enorm rood. Zo rood als ik hem nog nooit gezien heb. Ik vroeg hem of hij zin had in een vluggertje en dat hebben we toen gedaan, maar echt … zijn erectie was voor jou bedoeld, hij valt op je, Hans.”

Met groot ongeloof had ik het aangehoord en nog steeds kon ik het niet bevatten. Het wilde er gewoon niet in bij mij. Waarom zou Max … Ja … maar waarom viel Martha op mij?

“En wat moet ik daarmee?”

“Heel veel, lieveling. Als jij hem zover kunt krijgen dat hij en jij samen iets krijgen, dan kunnen we misschien ook onze relatie opbiechten zonder …”

Ik hoorde allang niet meer wat ze zei. Voelde alleen maar dat ik onder gigantisch grote druk kwam te staan. Voelde me enorm gemanipuleerd.

“Luister je nog naar me?”

“Nee, Martha. Ik ben de draad echt helemaal kwijt. En echt, dit kan ik niet doen.”

“Maar, Hans, wees eens eerlijk tegenover jezelf. Heb jij niet altijd een oogje gehad op Max?”

Ik werd rood en zag een grote glimlach op Martha’s gezicht verschijnen.

“Ik zal niet lachen, omdat je dan misschien het gevoel hebt dat ik je niet serieus neem, maar ik heb vaak genoeg je blik kunnen volgen als je Max bekeek, lieveling, en echt het maakt me helemaal niets uit. Heb altijd gedacht dat Max toch niets met jongens wilde en dat jouw blikken dus geen kwaad konden, maar nu … nu jij en ik iets hebben en Max ook interesse in jou blijkt te hebben, denk ik dat we het moeten gaan gebruiken. Ik moet nu weg, maar denk erover als je wilt.”

Ze kleedde zich naast het bed aan en verliet me, nadat ze me nog een kus gegeven had. Alleen met mijn gedachten trok ik het dekbed over mijn hoofd heen. Verdomme! Wat een puinhoop hadden we ervan gemaakt! Wat een doffe ellende! Eerst al die geheimhouding over onze relatie. Dan Max die waarschijnlijk zijn gevoelens voor mij voor zich hield. Verdomme, wat een puihoop allemaal bij elkaar! Geen oog deed ik dicht die nacht. Telkens weer hoorde ik de woorden van Martha door me heengaan: ‘Hij is op je, Hans.’ En eigenlijk had ik dat prachtig moeten vinden natuurlijk. Ik was tenslotte homo. Maar onder deze omstandigheden was het allemaal niet zo prettig meer. Het was gewoon te gecompliceerd geworden, doordat Martha en ik iets met elkaar gekregen hadden. Als nou Max als eerste was gekomen … Nee, verwierp ik het idee meteen, want die zou ook op geheimhouding gestaan hebben, vast en zeker. Dan was het net zo gemeen geweest ten opzichte van Martha. De gedachten bleven komen en gaan, maar ik vond niet een oplossing. En ook de weken en maanden daarna kwam die niet dichterbij. Martha bleef aandringen dat ik er iets mee zou gaan doen, maar ik wilde de dingen niet nog ingewikkelder maken. Dan zou er helemaal geen uitweg meer zijn. Maar was die er nu nog wel dan? Eigenlijk niet, want ik wist dat de bewering van Martha, dat Max op mij viel, waar was. Diverse keren had ik daarna heel nauwgezet opgelet als ik me in zijn bijzijn omkleedde en waste en inderdaad: steeds had hij me, met nauwelijks verholen blik, uitvoerig gadegeslagen waarbij er in zijn kruis iets was gaan groeien. Soms had ik expres lang getreuzeld en was ik langer bloot gebleven dan strikt noodzakelijk was en heel de tijd had ik gemerkt dat zijn ogen mijn lichaam zochten. En eigenlijk, wilde ik hem maar wat graag!

Het werd zomer en opnieuw paste ik op het huis van de familie. Toen ze terug waren, ging Martha met de kinderen nog een weekje logeren bij haar ouders. Max en ik togen weer aan het werk, omdat er genoeg opdrachten lagen en drie weken vakantie al te veel waren geweest. Maar ja, af en toe vakantie vieren is gewoon noodzakelijk om de batterij weer op te kunnen laden. Het was ontzettend warm die dagen en eigenlijk veel te warm om te werken, maar er moesten de nodige klussen geklaard worden en dus werkten we stevig door. Op vrijdagmiddag hielden we er op tijd mee op omdat we beiden er gewoon helemaal door heen zaten. Omkleden en wassen had die middag geen zin, want zodra ik thuis zou zijn, zou ik opnieuw onder de douche moeten zo warm was het. Thuis douchte ik me uitgebreid en beloofde me zelf dat ik het ontzettend rustig aan zou gaan doen. Ik las wat, keek een tijdje naar de televisie en tegen elven vond ik het wel goed. Mijn flat is gelukkig ook in de warmste zomers koel te nemen en dat vind ik vooral met slapen wel een uitkomst. Maar … hoe goed ik mijn best ook deed … ik kon de slaap niet vatten die avond. Ik draaide me van de ene op de andere zijde, op mijn rug, op mijn buik, maar … het wilde me niet lukken. Een tijdje bleef ik zo woelen, maar toen het twaalf uur geworden was vond ik het welletjes en stapte uit bed. Ik trok een slip, een korte broek, een T-shirt en mijn Nikes aan en liep de trappen van de flat af naar beneden. Ik sloeg rechtsaf en liep het plantsoen in. Daar leidde een kronkelweg me uiteindelijk naar de rivier toe. Ondanks het nachtelijke uur was het briesje dat er stond nog warm en ik nam me voor om het kanaal helemaal langs te lopen tot de brug. Een stuk van ongeveer 4 kilometer en dan zou ik nog eens 3 terug moeten om thuis te komen. Leuke wandeling in elk geval.

Er waren meer mensen die slaapproblemen hadden zo te zien, want ik zag nog mensen aan het water zitten en ook kwam ik regelmatig andere wandelaars tegen. In gedachten verzonken, zette ik de ene stap na de andere zonder er echt met mijn aandacht bij te zijn, tot ik ineens een hond hoorde blaffen: het was Tobias! Hij stond aan de andere kant van de rivier en blafte ter herkenning naar me.

“Hé, jongen!” riep ik. “Waar is je baas dan?”

Tobias begon te rennen en een eindje verderop zag ik inderdaad iemand aan het water zitten. Ik liep in dezelfde richting en kon even later duidelijk Max herkennen. Tobias had eerst wat dol om Max heen gesprongen en was toen weer teruggerend in mijn richting. Op gelijke hoogte met mij blijvend liep hij toen naar de plaats waar Max zat.

“Gut … ik dacht al,” zei Max, “die hond is gek geworden, maar jij bent het maar.”

“Dank je, zeg!”

Max lachte. “Geen slaap?”

“Wel slaap, maar niet kunnen slapen is wat anders.”

“Bij jou is het toch niet zo warm in huis?”

“Dat is het ook niet, maar … ben zelf wat onrustig lijkt wel.”

“Zin in een potje bier dan?” Ik riep hem toe dat dat goed was. “Als je over de brug wilt gaan, moet je opschieten, anders is het bier warm als je er bent.”

“Ik ga niet over de brug!” En terwijl ik dat zei, stapte ik uit mijn schoenen en trok ik mijn T-shirt uit.

“Ga je echt door het water.”

Ik knikte.

“Je bent ook echt hartstikke gek, hè!”

Gek of niet, ik deed wat ik voorhad en stapte het water in. Maar het viel me toch wel tegen, want ik had niet verwacht dat ik tot aan mijn schouders nat zou worden. De vaart was dieper dan ik gedacht had. Op het diepste punt had ik mijn schoenen en T-shirt hoog boven mijn hoofd moeten houden, om te zorgen dat ze droog bleven. Max reikte me zijn hand en trok me op de kant. Ik liet me in het gras bij hem zakken en ook hij ging weer zitten.

“Je hebt kippenvel, man!” merkte hij op.

“Ja, het was best wel koud eigenlijk.”

Ik begon met mijn T-shirt mijn bovenlijf af te drogen. En voelde plotseling hoe hij met zijn shirt, dat hij uitgetrokken had, mijn benen begon te drogen. Verbaasd keek ik hem aan.

“Sorry,” zei hij toen zijn blik de mijne kruiste. “Ik had het niet zomaar moeten doen.”

“Het geeft niets, Max,” probeerde ik hem gerust te stellen.

“Tuurlijk wel, man! Wat moet je nou wel niet van me denken?”

Bliksemsnel overwoog ik wat ik nu het beste zou kunnen antwoorden. Ik zou het heel laconiek kunnen opvatten en hetgeen ik wist voor hem nog langer verborgen houden, of ik zou hem kunnen confronteren met dat wat ik wist. Heel vaak raakte ik juist op dit soort momenten in paniek en kwam er geen woord meer over mijn lippen, maar dit keer … “Ik denk alleen maar,” zei ik, terwijl ik mijn hand op de zijne legde, “dat jij ontzettend veel van me houdt en daar heb ik helemaal niets op tegen.” Ik boog mijn hoofd naar hem toe en drukte heel snel een klein kusje op zijn lippen. Natuurlijk schrok hij van mijn reactie en trok hij vrijwel meteen zijn hoofd terug.

“Zeg euh … wat haal jij je nou in je hoofd?”

“Helemaal niets, Max! Ik weet gewoon dat je gek op me bent of gek op jongens in het algemeen.”

Kwaad sprong hij overeind.



Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk



©Lucky Eye, december 2003, november 2019 (herziene versie)
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Gesloten