Verschillende Werelden 13

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Kevin-K
Berichten: 35
Lid geworden op: wo 22 mei 2019, 08:56
Vul het getal in: 123

Verschillende Werelden 13

Bericht door Kevin-K » di 11 jun 2019, 13:35

DE CONFRONTATIE!

Bijna 20 jaar geleden heb ik mijn vader voor het laatst gezien. Tot vandaag, vandaag zal ik hem zien. Een raar gevoel geeft het, eigenlijk te omschrijven alsof er een last van mijn schouders valt. Het klinkt misschien raar maar toch voelt het zo.

We hebben nog een tijdje staan treuzelen en demonstratief nam ik nog even ruim de tijd om mijn bed weer op te maken. Maar goed, nu zitten we samen in mijn auto, ik ben nerveus, Marvin niet minder. Zijn fiets komt later wel hadden we bedacht, dat ding zal toch eerst naar de fietsenmaker moeten. We rijden zijn straat in, op de radio galmt het lied Papa van Stef Bos, hoe toepasselijk. We komen bij zijn huis, waar zal ik mijn auto parkeren? Op de oprit naast hun auto of gewoon voor het huis. Marvin ziet me twijfelen en zwijgend gebaard hij naar de oprit. Ik parkeer, zet de motor af en tegelijk stappen we uit. Het zweet breekt me uit en ik open mijn portier weer en gris mijn sigaretten uit de deur en stop ze in mijn jaszak. Samen lopen we naar de voordeur. Marvin haalt zijn bos sleutels uit zijn jaszak en opent de deur. We lopen de ruime hal in, Marvin trekt zwijgend zijn jas uit, ik volg zijn voorbeeld. Mijn sigaretten gaan nu mijn broekzak in. Hij opent de haldeur. ‘Hoi’ roept hij.

Geen antwoord. Marvin zucht, ‘volgens mij zijn ze er niet.’

‘Bel ze even’ zeg ik. Ik wil het nu zo snel mogelijk achter de rug hebben denk ik bij mezelf. Marvin haalt zijn telefoon uit zijn broekzak. Hij zoekt een nummer op en belt. ‘Hoi mam’ Ik glimlach, natuurlijk belt hij zijn moeder, zou ik ook doen. Even later hang hij op met een “tot zo”.

‘Tien minuten, ze zijn even wandelen, ze hadden ons nog niet verwacht.’ een geforceerde glimlacht volgt. Ook Marvin is duidelijk nerveus. Ik knik alleen maar.

‘Wat drinken?’

‘Ja graag, en roken.’

Marvin glimlacht weer, nu gemeend. ‘Kom maar’

We lopen door de huiskamer naar achteren. Hij draait twee openslaande deuren naar de achtertuin open en klikt een schakelaar om. ‘Terrasverwarmer’ zegt hij en wijst er naar.

‘Toe maar, wat een luxe.’ zeg ik balorig.

Terwijl ik in een hoek ga zitten en een sigaret op steek haalt Marvin wat drinken. Ik zie een asbak staan. Hij rookt dus ook nog denk ik bij mezelf. Marvin komt aanlopen met twee biertjes. ‘Kunnen we wel gebruiken toch?’

Ik glimlach. ‘Ja, lekker, bedankt.’

We zijn stil, nerveus drinken we redelijk snel. Zonder te vragen haalt Marvin een nieuw biertje voor me en heb ik mijn tweede sigaret opgestoken. Die tien minuten zijn er inmiddels twintig. Als ik iemand in de woonkamer zie maak ik mijn sigaret uit. Het blijkt Marvin zijn moeder te zijn. Direct komt ze naar ons toe, ze heeft haar jas nog aan. Als ze de deur naar ons opent sta ik uit beleefdheid op om haar een hand te geven. ‘Hey lieverd’ zegt ze als ze naar Marvin kijkt. Dan richt ze haar aandacht op mij. ‘Goedemiddag mevrouw’ zeg ik terwijl ik haar een hand reik. Mijn gezicht hou ik strak. ‘Goedemiddag, geen mevrouw, zeg maar Alena’ zegt ze terug, ze kijkt twijfelend, bijt zachtjes op haar lip. Kijkt even naar Marvin en weer terug. Nog steeds mijn hand vasthoudend. ‘Dus toch…’ mompelt ze. Net als ik me netjes wil voorstellen zie ik hem aan komen lopen en laat ik haar hand los. Hij stapt door de deur heen en onze blikken kruizen elkaar. Hij kijkt me aan, ik zie hem schrikken maar hij hersteld zich. ‘Hallo, ik ben Henk.’ Ik reik hem mijn hand, die stem, die herken ik nog. Hij pakt mijn hand en volkomen beheerst zeg ik. ‘Hallo, Ik ben Max Wagenaar, Max is een afkorting van Maxwell.’ Vliegensvlug trekt hij zijn hand terug, hij wordt lijkbleek, kijkt snel achterom en laat zich vallen op een stoel. Hij zegt niks meer, staart me alleen maar aan. Ook ik ga zitten en pak de leuningen zacht vast. Mijn handen trillen als een gek maar dit wil ik niet laten merken. ‘Schat, gaat het wel goed?’ vraagt Alena bezorgd aan Henk terwijl ze angstig naar hem kijkt. Ik grijns even. Die is gechoqueerd, mooi zo. In mijn ooghoek zit Marvin stil te kijken. Zijn blik is neutraal en strak. Henk kan zijn blik niet van mij afwenden, Alena volgt de blik van Henk naar mij en terug. Zonder verder wat te zeggen neemt zij plaats op de nog enige lege stoel. Zie ik het nou goed?, zijn de ogen van hem waterig? Dan zie ik hem slikken, duidelijk zoekend naar woorden. ‘Alena,’ zegt hij schoor, ‘dit is mijn zoon.’ Ik knik. Klopt, Henk is mijn biologische vader.’ Ik benadruk “biologische” om een punt te maken. De stilte die er opvolgt is lang en pijnlijk. We laten elkaars blik niet los. Alena besluit de stilte te doorbreken en in mijn ooghoek zie ik dat ze kijkt naar Marvin. ‘Lieverd, jij wist het al?’

‘Ja mam.’

‘Hoelang al?’ vraagt ze zacht.

‘Eh, pak en beet een maandje of zeven.’

Dan kijk ik naar Alena die terugkijkt en dan weer naar Marvin. ‘Maar waarom kom je er nu…’

Ik onderbreek haar, ‘Wat maakt een half jaar uit op 20 jaar?’ BAM, die zit. Ik kijk weer naar hem. ‘Twintig jaar.’ Zeg ik zacht. Dan pak ik een nieuwe sigaret en steek hem op. ‘Wil jij ook Henk?’ vraag ik en ik gooi mijn pakje met een boogje naar hem toe. Nu pas, stopt Henk met het kijken naar mij, hij richt zijn aandacht op mijn pakje sigaretten en haalt er één uit. Hij tovert een aansteker tevoorschijn en steekt hem op. Hij inhaleert diep, blaast uit en kijkt me weer aan. ‘Het spijt me Max’ zegt hij schor. Elke vezel in mijn lichaam schreeuwt om op te staan, te gaan schreeuwen en dingen kapot te smijten maar ik weet me te beheersen en vraag ijzig kalm. ‘Wat spijt je?’

Hij fronst even, ‘Alles Max, dat ik ben weggegaan en nooit meer van me heb laten horen.’

‘Maar waarom?, waarom ben je weggegaan?, waarom heb je nooit meer wat van je laten horen?, waar was je toen mama ziek was?, waar was je daarna?, waarom heb je me nooit meer gezocht?’ Ik kan het niet helpen, ik voel mijn ogen zich opvullen met tranen. Ik wend mijn blik af, kijk hem niet meer aan. Een voor iedereen duidelijk zichtbare trillende hand gaat naar mijn mond als ik een nieuwe haal neem. Ik forceer mezelf om rustig te worden, kijk niemand meer aan. Plots voel ik een hand op mijn schouder, het is de hand van Marvin. Ik kijk naar hem op. Hij kijkt me aan, zijn ogen stralen rust uit. Precies wat ik nodig had. Ik tover een flauw glimlachje tevoorschijn. Dan richt ik mijn blik weer op Henk en staat mijn gezicht weer strak. Terwijl een traan over de wang van Henk loopt vraagt hij. ‘Wat heeft je moeder je verteld?’ Een minachtende grijns verschijnt op mijn gezicht, blaas uit door mijn neus en ik schud nee. ‘Jouw verhaal wil ik horen.’

Henk zucht, kijkt kort naar iedereen, richt zijn blik op de tafel die tussen ons in staat en begint te praten.

‘Maxwell, ik weet niet of je weet hoe de relatie tussen je moeder en mij was. Je was nog jong en we probeerden er zo min mogelijk van te laten merken. We hadden veel ruzie, we keken natuurlijk wel uit als jij in de buurt was maar als je er niet was dan….’ Hij zucht diep en dan vervolgd hij: ‘Op een dag ontmoette ik tijdens mijn werk destijds Alena. Ik kon er niks aan doen maar ik werd verliefd op haar, toen er een affaire begon wist zij nog niks van jou. Later heb ik haar verteld dat ik jou had en wees ze me af. Ze had toen gelijk en ik ging terug, ik wilde alles opbiechten aan je moeder maar voordat ik de kans kreeg kregen we alweer ruzie. Het duurde niet lang tot ik compleet ingestort weer bij Alena voor de deur stond. De liefde tussen ons was te groot om te negeren en na een tijdje kwamen we erachter dat Alena zwanger was geworden. Vlak voordat Marvin er was had ik de moed gevonden om het op te biechten aan je moeder. Je begrijpt misschien wel dat ze furieus was en een week later heeft ze me de deur gewezen. Ik hoefde niet meer terug te komen, ze wilde dat ik nooit meer contact opnam en… Hij kijkt me aan, tranen lopen over zijn wangen en bij mij niet minder.

Ademloos had ik geluisterd, ik had geeneens door dat de tranen ook over mijn wangen rolden. Ik herpak mezelf, veeg de tranen met de rug van mijn hand weg en schraap mijn keel. ‘En ik dan?’ ik vraag het zacht, bang voor het antwoord.

'Mijn grootste fout was jou achterlaten Max. Maar ik kon niet anders, natuurlijk wilde ik je weer zien maar hoe langer ik het uitstelde hoe moeilijk het werd. Contact met je moeder had ik niet, ik had mijn baan opgezet en alle oude contacten verbroken. Na jaren aandringen van Alena ben ik naar je toe gereden maar jullie waren verhuisd en wist ik niet waar ik moest zoeken. Een week later sprak ik een oude collega die me condoleerde. Ik begreep niet waarom maar al snel kwam ik erachter dat je moeder was overleden. Ik ben gaan zoeken, gaan bellen en toen kwam ik erachter dat je bij beste vriendje in huis was opgenomen. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven maar het gaf me een soort van rust. Ik wist dat je goed zat daar. Ook leerde ik toen dat jij je achternaam had veranderd in je moeders achternaam. Dat deed me zeer maar voor mij was dat een duidelijk signaal, jij zat niet te wachten op mij. Wat kon ik immers doen, stomweg aanbellen en zeggen “Hey Maxie, daar ben ik weer, ik woon tegenwoordig in België. Daar heb ik een andere vrouw en nog een zoon. Kom je bij me wonen?”

Henk laat even een stilte vallen. Marvin, Alena en ik zeggen geen woord, wij wachten af hoe het verhaal verder gaat.

‘Maar goed, de jaren erop bleef ik aan je denken, echt, geloof me! De jaren die daarop volgden heb ik vaak op het punt gestaan om je op te zoeken maar ik had het lef niet. Ik durfde niet, bang voor je reactie. Op een gegeven moment kwam ik je tegen op facebook, ten minste, het was een leeg profiel waarin jij aangaf dat je wilde dat ik contact met me opnam. Maar ook daar had ik het lef niet voor. Stiekem hoopte ik dat jij mij op één of andere manier zou vinden. En nu zit jij hier, in mijn stoel, in mijn tuin…’

Henk kijkt me aan, ik kijk hem aan, zijn ogen smeken om een reactie maar ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik weet geeneens wat ik moet denken. Als ik naar Alena kijk zie ik tranen over haar wangen rollen. Marvin staat nog steeds naast me, zijn hand rust nog op mijn schouders. Toch zit ik hier niet meer op mijn gemak, ik wil weg, vluchten uit deze situatie. Ik zit weliswaar buiten maar het voelt alsof ik opgesloten zit in een klein donker kamertje. Het zweet breekt me uit. Zonder het helemaal te beseffen sta ik op, iedereen kijkt me zwijgend aan. Met een schorre stem weet ik uit te brengen. ‘Ik ga naar huis.’ Ik dwing mezelf om niemand meer aan te kijken, in plaats daarvan loop ik om iedereen heen, richting de voordeur, als ik deze open hoor ik Marvin achter me. ‘Max, wacht!’ Ik negeer hem en loop naar mijn auto. Marvin komt achter me aanrennen met mijn jas in zijn hand. Ik pak hem aan, vermijd zijn blik en tover de autosleutels tevoorschijn. Max gaat voor de deur staan. ‘Max, kijk me aan, op deze manier ben jij niet in staat te rijden!’

Ik kijk hem aan, zijn ogen staan bezorgd, ik pak hem vast en ik omhels hem. Hij pakt me stevig vast en ik voel me rustig worden. Marvin voelt me rustig worden. Ik maak me los, ‘Ik kom heus veilig thuis broertje, maak je geen zorgen.’

‘Zal ik met je meegaan?’

Ik glimlach. ‘Nee, ik wil nu even alleen zijn. Nadenken.’

Met enige twijfel in zijn stem gaat Marvin aan de kant. ‘App je als thuis bent?’

‘Dat beloof ik.’ Dan open ik het portier, ga zitten, sluit het portier en start mijn auto. Vakkundig rijd ik hem achteruit van de oprit af en kijk nog even naar Marvin. Inmiddels zijn Henk en Alena samen achter hem gaan staan. Ik kijk ernaar, langer dan nodig, het is eigenlijk een mooi plaatje, een plaatje van een compleet gezin. In een andere wereld had ik daar kunnen staan, bij mijn vader en moeder. Ik zucht, zet mijn auto in de eerste versnelling en rij weg. In dat wereldje hoor ik niet thuis.

Zonder problemen kom ik thuis, direct hang ik mijn as op en pak een warmere jas, pak een fles rode wijn en een glas. Een nieuw pakje sigaretten en een aansteker en ik ga naar mijn dakterras. Ik schenk een glas in, steek een sigaret op en pak mijn telefoon. Meerdere appjes, alles negeer ik behalve die van Marvin. Hij heeft een heel verhaal geappt maar ik lees het niet. Ik app alleen. “Ik ben thuis, ik zie je morgen”

Wat is Henk toch een laffe zak, ik heb er geen andere woorden voor. Ik beschouwde hem vroeger als held, hij was mijn alles. Hij was mijn voorbeeld, mijn idool. Maar wat blijkt nu? Nul lef, geen ballen geen …. Zucht, hij sprak wel de waarheid denk ik, al kan ik me geen ruzies tussen hem en mijn moeder herinneren. Hoe zal het er daar nu aan toe gaan?

Nieuwe peuk, nieuw glas wijn.

Nieuwe peuk, nieuw glas wijn.

Nieuwe peuk, nieuw glas wijn.

Nieuwe peuk, nieuw glas wijn. Na dit glas sta ik op, fles is leeg. De alcohol klapt in mijn gezicht, wankel strompel ik naar binnen. Ik heb honger maar nergens zin in. Uiteindelijk pak ik een zak chips en beland op de bank. Gedachteloos eet ik hem op, wijn wil ik niet meer. Ik ben gewoon moe, moe van alles. Ik sluit mijn ogen en val aangekleed, op de bank in slaap.

‘Max?, Maxie!’

Slaapdronken open ik half mijn ogen, mijn blik is wazig maar ik zie vaag dat het Marvin is. ‘Kom, ik breng je naar bed.’ Ik wil protesteren maar krijg geen geluid uit mijn keel. Ik voel Marvin aan mijn schoenen peuteren en uiteindelijk trekt hij deze uit. Hij trekt me overeind. ‘Je mag wel een beetje meewerken hoor’ zegt hij lachend. Ik zou wel willen maar op één of andere manier gaat het niet. Uiteindelijk heeft Marvin me op mijn benen staan en begeleid me naar mijn slaapkamer. Ik laat me op mijn bed vallen en ik hoor Marvin op de achtergrond grinniken. Hij rolt me om en peutert aan mijn broek en trekt deze uit. Dan volgt mijn overhemd en als dat eindelijk gelukt is draai ik me op mijn zij, rug naar Marvin. Even let hij een hand op mijn bovenarm. ‘Ga maar lekker slapen.’ Hoor ik hem zacht zeggen. Uit een reflex pak ik zijn hand beet en trek zacht. Marvin grinnikt en gaat achter me liggen. Hij nestelt zich tegen me aan en ik voel zijn adem in mijn nek. Direct voel ik me wegzakken en val ik weer in een diepe slaap.

Ik word wakker, alles is donker, naast me hoor ik geronk. Ik kijk naast me en zie de contouren van Marvin. Ik werp een blik op mijn wekkerradio. 07.23, jemig. Mijn mond voelt uitgedroogd aan, ik heb dorst en ik moet pissen. Zo zacht mogelijk sla ik mijn deken van me af en ga ik op de rand van mijn bed zitten. Als ik opsta voel ik een barstende hoofdpijn. Met half open ogen strompel ik zo zacht mogelijk naar de badkamer, daar ga ik op de wc zitten en leeg mijn blaas. Dan dwing ik mezelf weer op te staan en ik loop naar de wasbak. Jezus, wat zie ik eruit! Ik pak een glas die bij de wastafel staat en drink twee glazen water. Dan poets ik mijn tanden en loop voorzichtig terug naar bed. Marvin slaapt nog, gelukkig maar, ik wil hem niet wakker maken. Voorzichtig ga ik vlakbij hem liggen en ik leg mijn hand op zijn blote buik. Hij geeft geen kik, ik leg mijn hoofd op zijn schouder en sluit mijn ogen.

De slaap kan ik niet meer vatten, is ook niet gek normaal gesproken gaat mijn wekker om half acht zodat ik rustig wakker kan worden om op negen uur op mijn werk te verschijnen. Normaal gesproken werk ik dan een beetje vanuit kantoor tot de wekelijkse vergadering om tien uur. Aangezien ik van het weekend al veel heb gewerkt zal ik vandaag gewoon lekker om tien uur beginnen. Marvin wordt natuurlijk wel gewoon om negen uur verwacht, arme jongen, hij ligt nog zo lekker te slapen. Ik geniet ervan om zo op zijn schouder te liggen met mijn hand op zijn blote buik welke rustig op en neer beweegt. Plotseling vraag ik me af waarom hij eigenlijk hier ligt, waarom is hij niet gewoon bij zijn ouders? Ik ben blij dat hij hier is, dat wel, ik hou van hem. Heb ik hem dat al een keer gezegd? Dan grijns ik, ik kan het hem wel laten merken toch?

Zacht begin ik zijn buik te aaien met mijn vingertoppen, langzaam daal ik af. Hij ligt naakt naast me waardoor ik vrij spel heb. Mijn hand daalt verder naar beneden, hij is nog slap, ik aai er langs naar zijn bovenbeen, zijn lies en weer terug. Dan ga ik voorzichtig van hem af en kruip onder de dekens, ik zie niks maar met mijn lippen zoek ik mijn weg. Als eerste kom ik zijn heup tegen, ik kus hem zachtjes, langzaam vind ik mijn weg naar zijn kruis. Hij ligt slap de andere kant op. Ik kus zachtjes zijn stam. Dan buig ik iets verder en neem zijn slappe lul in mijn mond. Met mijn lippen probeer ik zijn voorhuid naar beneden te werken. Dit lukt maar half maar de top van zijn eikel komt vrij. Ik zuig zachtjes en ik voel hem groter worden in mijn mond. Harder en harder word hij terwijl ik hem blijf stimuleren. Al snel trekt zijn voorhuid naar achteren en ligt zijn eikel bloot in mijn mond. Ik begin zijn eikel te bewerken en dan hoor ik Marvin kreunen. Rustig pijp ik even door totdat hij wat begint te bewegen met zijn heupen. Ik pak hem nu vast met mijn hand en trek hem rustig af terwijl ik zijn eikel in mijn mond hou. ‘O, Max’ hoor ik hem kreunen. Ik blijf geconcentreerd verder gaan, stop met trekken en neem hem zo diep mogelijk in mijn mond. Bijna kokhals ik dus trek weer iets terug. Marvin legt zijn hand in mijn nek terwijl ik snel op en neer ga met mijn hoofd. Mijn hand speelt met zijn ballen, ik laat een vinger zijn straatje inglijden en masseer zacht zijn ster. Marvin begint te kronkelen en iets harder te kreunen. Ik voel zijn eikel verder opzwellen en zijn lul is keihard. Sneller dan verwacht begint Marvin ongecontroleerd te stoten en voel ik zijn warme witte goud mijn mond inschieten. Niks laat ik verloren gaan en slik alles door, ik ga nog even door en zuig de laatste restjes uit zijn eikel. Dan laat ik hem los en leg me naast hem neer.

‘Goedemorgen Marvin’ zeg ik zacht.

‘Goedemorgen broertje.’ Hoor ik hem grinnikend terugzeggen.

Oliver
Beheerder
Berichten: 821
Lid geworden op: vr 05 dec 2008, 21:45

Re: Verschillende Werelden 13

Bericht door Oliver » wo 12 jun 2019, 16:02

.

Gesloten