Verschillende Werelden 8

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Kevin-K
Berichten: 35
Lid geworden op: wo 22 mei 2019, 08:56
Vul het getal in: 123

Verschillende Werelden 8

Bericht door Kevin-K » wo 05 jun 2019, 09:20

Herpakken

De volgende ochtend voel ik me net zo machteloos en doelloos als gisteravond. Ik besluit om één belletje te doen alvorens ik mijn telefoon uit zet. ‘Jan, ik ben ziek.’

‘Ziek? Max, dit is de eerste keer dat jij je ziek meld. Wat heb je?’

‘Moe, hoofdpijn, griep. Thijs kan mijn werk prima doen, alles staat in de cloud. Ik ga zo naar bed en zet mijn telefoon uit.’

‘Is goed Max,’ hoor ik Jan twijfelend zeggen, ‘heel veel beterschap en hou me op de hoogte.’

‘Doe ik Jan.’ Ik hang op, zet mijn telefoon uit en kruip onder de dekens en sluit opnieuw mijn ogen.

Na een aantal uurtjes te hebben geslapen ben ik op de bank geland. Zit de serie Designated Survivor te kijken maar ik kan mijn aandacht er niet echt bij houden. Nog steeds voel ik me moe en futloos. Met tegenzin wel wat gegeten maar niks smaakt. Zelfs in koffie of een sigaret heb ik geen zin. Ik moet gewoon wat gaan doen, mezelf overeind trekken en actie ondernemen. Maar wat? Ik zie mijn telefoon liggen, ik buig naar voren en zet hem aan. Ik kijk toe hoe hij opstart en wacht gedachteloos af. Nadat ik helemaal en ingelogd beginnen er appjes en sms’jes binnen te komen. Ik open eerst de sms’jes. Een hoop gemiste gesprekken waaronder klanten, Jan en zelfs Thijs een paar keer. Wat is er aan de hand? Nieuwsgierig open ik Whats App. “Ik heb je hulp nodig!” lees ik op het beginscherm bij Thijs. Maar net als ik op zijn naam wil klikken gaat mijn telefoon af. ‘Met Max’

‘Met Annet, sorry dat ik je bel maar ik zag op kantoor dat je telefoon weer aan staat. Ik snap dat je ziek ben Max maar kan je Thijs nu direct bellen?’

‘Waarom?’ vraag ik.

En dan begint ze te ratelen. ‘Dhr. Haasveld probeerde je te bellen maar omdat je telefoon uitstaat werd hij doorverbonden naar mij. Ik was bezig dus Thijs nam even op. Dhr. Haasveld begon allerlei verwijten te maken, het schijnt dat jij een bepaald bod wat is gedaan op zijn huis niet door heb gegeven. Thijs probeerde hem te sussen maar hij geloofde gewoon niet dat je ziek was. Hij heeft op een gegeven moment de haak op de telefoon gegooid en toen Jan het verhaal hoorde van Thijs werd hij gesommeerd om per direct naar dhr. Haasveld te rijden en het op te gaan lossen en…’

‘Annet,’ onderbreek ik haar, ‘ik weet genoeg, ik bel Thijs nu gelijk.’

Nog voordat ze wat zegt hang ik op en zucht diep. Hopelijk is Thijs daar nog niet. Ik zoek, terwijl ik opsta en mijn jas pak, Thijs op in mijn telefoon en klik op bellen. Bijna direct neemt hij op. ‘Max!’ hoor ik hem enigszins opgelucht opnemen. ‘Ha Thijs, Annet heeft me het één en ander verteld en begreep dat je er heen bent gereden. Ben je daar al?’

‘Ik heb net voor zijn huis geparkeerd en nam op terwijl ik uitstapte.’

‘Heeft hij je al gezien?’

‘Hij komt net naar buiten lopen. Hij komt naar me toe Max.’

‘Ik ben onderweg. Ik schat dat ik er over twintig minuten ben.’

Terwijl ik dhr. Haasveld op de achtergrond al hoor zegt Thijs nog snel: ‘Tot zo.’

Ik haast me naar mijn auto en al snel ben ik onderweg. Gelukkig maar dat het niet ver rijden is. Als ik mezelf in de binnenspiegel zie schrik ik even. Ongeschoren, haren door de war en wallen onder mijn ogen. Daarna besef ik me pas dat ik een oude spijkerbroek aan heb met een stomme trui. Ach, misschien komt dat wel goed uit ook.

Zodra ik de straat inrij heb ik mijn strijdplan al klaar. Ik parkeer mijn auto achter Thijs zijn auto en ik stap uit. Tot mijn verbazing stapt Thijs ook uit. Terwijl ik hem verbaasd aankijk zie ik een glimlach verschijnen op zijn gezicht. ‘Max, wat zie jij eruit!’

Even haal ik mijn schouders op. ‘Mocht je niet naar binnen?’

‘Nee,’ zegt Thijs geërgerd. ‘Ik kon prima buiten wachten.’

Ik schud even mijn hoofd. ‘Kom, dan gaan we.’

‘Moet ik je niet even op de hoogte brengen.’

‘Nee hoor, dat zal Haasveld wel doen.’

Samen lopen we de riante voortuin in van zijn grote villa. Het is echt een kast van een huis gelegen op een schitterende plek. Alleen is het huis gedateerd en is op zijn minst een behoorlijke verbouwing nodig. Al ziet Haasveld dat toch compleet anders. Vlak voordat we de voordeur bereiken gaat deze al open. Ik sta op Haasveld af en reik hem mijn hand. ‘Goedemiddag meneer, ik begreep dat er wat misverstanden zijn.’ Zeg ik zo neutraal mogelijk. Hij kijkt me aan, duidelijk had hij niet verwacht dat ik niet gekleed ben naar zijn maatstaven. Toch herpakt hij zich snel en steekt een hand uit. ‘Misverstanden?, wel meer dan een misverstand!’

‘Laten we even naar binnen gaan meneer, het is hier niet echt aangenaam.’ Met deze woorden stap ik voordat hij wat terug zegt naar binnen. Thijs volgt me op de hielen. Ik besluit om zelf het initiatief te nemen om door te lopen. Met meneer Haasveld op mijn hielen en daarachter Thijs loop ik door naar de zeer riante woonkamer. Daar trek ik demonstratief mijn jas uit en leg deze over een stoel heen. Daarna neem ik plaats op de een fauteuil. Met een kalme maar strakke blik kijk ik Haasveld aan die duidelijk verrast is door mijn directheid. Thijs weet zich ondertussen niet echt een houding te geven. ‘Vertel,’ zeg ik dan. ‘Wat is er zo dringend dat ik hoewel ik een ziektedag heb opgenomen u nu te woord moet staan.’ Haasveld neemt plaats op een andere fauteuil tegenover mij, gaat rechtop zitten en begint op een beledigde toon van alles te verwijten. Tijdens zijn geraas kijk ik strak naar hem, neem alle woorden zorgvuldig in me op en bereid mijn antwoord voor. Nadat hij is uitgeraasd laat ik even een stilte vallen.

‘Meneer, voor zover ik weet hebben wij noch geen bod gehad van de door u genoemde makelaar. Daarmee wil ik niet zeggen dat die er niet daadwerkelijk is geweest maar wel dat ik niet op de hoogte ervan ben. Het laatste bod wat ik van de betreffende partij heb gehad zat ruim een ton onder uw vraagprijs. U wenste geen tegenbod te doen en dat heb ik dan ook doorgegeven. Van een nieuw bod weet ik niks af. Wel zal ik dit uitzoeken, desnoods bel ik de makelaar zelf. Ik zal u vervolgens op de hoogte gaan brengen van mijn bevindingen.

Dat gezegd hebbende wil ik u twee opties voorleggen naar aanleiding van uw dreigement om naar een andere makelaar te stappen. De eerste keuze is. We stoppen ermee, we ontbinden het huidige contract, gemaakte kosten brengen wij niet in rekening en u kunt naar de volgende verkoopmakelaar.’

Ik laat mijn woorden even rustig doordringen bij Haasveld. Expres verplaats ik mijn aandacht even naar Thijs. Thijs, ga even zitten. Dhr. Haasveld kijkt even naar Thijs en kijkt dan weer naar mij. ‘En de tweede optie?’

Ik kijk recht in de ogen van Haasveld, ga rechtop zitten en zeg met strakke blik: ‘U vertelde mij dat uw vorige makelaar het huis niet verkocht kreeg en dat ik werd aangeraden. Vervolgens ben ik op uw verzoek naar u toegekomen. Ik heb na aanleiding van dat gesprek en de taxatie van uw huis u advies gegeven. U was het totaal niet met me eens en stond erop dat we de huidige vraagprijs zouden behouden, de reeds gemaakte foto’s zouden gebruiken en dat u geen kosten wilde maken aan een eventuele schilder. Ik kan er lang en kort over gaan praten meneer maar het blijkt dat dat niet heeft gewerkt. Mijn tweede optie houdt dan ook in dat ik de vrije hand krijg.’ Haasveld zijn blik verstart, dit wilde hij niet horen maar ik ga verder.

‘We halen nu per direct uw huis uit de verkoop, ik schakel een schildersbedrijf in waarmee ik vaak samenwerk. Ik ga hun de opdracht geven om de buitenkant van uw woning volledig te schilderen. Daarnaast zullen ze binnen het behang van de begane grond afhalen en ook compleet renoveren. Uw keuken zal ook een andere kleur gaan krijgen, dit kan gemakkelijk door de kasten en lades over te spuiten. Daarna zal ik een nieuwe serie foto’s laten maken van het geheel. Ook zal ik een binnenhuisarchitect hier uitnodigen welke een video zal maken met daarin een verbouwing van het huis om eventuele kopers te laten zien wat voor potentie dit huis heeft. Na dit alles organiseer ik een open dag, bel alle makelaars die ik ken om te komen kijken en zet ik een campagne op om zoveel mogelijk “kijkers” te trekken.’

Nu laat meneer Haasveld een stilte vallen, expres, dat zie ik aan hem. Dan zet hij een minachtende grijns op. En wat zou dat mij allemaal wel niet gaan kosten?’

Direct geef ik antwoord. ‘Tussen de vijfentwintig en vijftigduizend euro. De verkoopprijs hanteren we zoals die nu is maar ik verwacht meerdere geïnteresseerden waardoor ze gaan opbieden.’

Het is stil. Meneer Haasveld is duidelijk aan het nadenken. Ik richt mijn aandacht op Thijs. ‘Thijs, zou jij alvast Annet willen bellen zodat ze deze woning van internet haalt. Daarna kan je het verkoopbord buiten wel even weghalen.’ Thijs knikt, ik zie aan zijn ogen dat hij verbaasd is maar laat gelukkig niks merken. Hij haalt zelfs theatraal zijn telefoon tevoorschijn als hij omdraait en wegloopt om te telefoneren. Ik draai mijn blik terug naar Haasveld. Hij kijkt me aan en zegt dan met een wat onzekere stem. ‘Als ik akkoord ga wil ik wel dat het huis tussentijds "te koop” blijft.’

‘Nee,’ zeg ik terwijl ik mijn hoofd schud. ‘Als u nog wilt dat ik uw huis verkoop dan doen we het op mijn manier.’

‘Ik zal er over nadenken.’

Na deze woorden sta ik direct op en steek ik mijn hand uit naar Haasveld. ‘Dat is prima meneer, ik zal op kantoor vragen of ze het huidige contract willen ontbinden en u hiervan een bewijs sturen. Ook zullen ze een nieuw contract opstellen. Thijs komt deze morgen persoonlijk langsbrengen en dan kunt u beslissen of u hem ondertekend.’ Ik loop naar de voordeur en trek deze open, ik stap naar buiten en ik zie net dat Thijs het verkoopbord uit de grond trekt. Vervolgens draai ik me om naar Haasveld en zeg: ‘Meneer Haasveld, tot ziens, nog een fijne middag gewenst.’

Meneer Haasveld kijkt me na als ik naar mijn auto loop. Thijs heeft net het bord in zijn achterbak gelegd en maakt aanstalten om wat te zeggen. Zonder dat Haasveld het ziet gebaar ik dat hij niks moet zeggen. Hij snapt het direct en stapt in. Achter elkaar aan rijden we weg. Een paar straten verder stopt hij en stapt uit. Ik volg zijn voorbeeld en gris sigaretten mee. Ik steek er één op terwijl Thijs vol ongeloof staat te praten. Hij is zo verbaasd over de manier waarop ik het aanpakte! Dat had ik nooit gedurfd sluit hij even later af.

‘We zijn er nog niet,’ zeg ik droog. ‘Ik ga nu weer naar huis Thijs, ik ben moe.’ Hij kijkt me aan, het lijkt een bezorgde blik. Ik draai mijn blik af, trap me peuk uit en wil weer instappen. ‘Max, gaat het wel goed met je?’ Ik voel tranen in me opkomen en vecht er tegen. Ik forceer een glimlach tevoorschijn haal mijn schouders even op, stap in en rij weg. In mijn binnenspiegel zie ik dat Thijs me nakijkt.



Onderweg naar kantoor, gisteren had ik in de auto nog even gebeld met Jan. Ik had het hele verhaal moeten vertellen. Jan sprak uit dat hij dacht dat ik de goede keuze had gemaakt en dat het nu een kwestie van afwachten was. Uiteraard had hij me gevraagd hoe het met me ging maar ik zei dat ik vooral moe was en vandaag naar kantoor zou komen. Eenmaal thuis was werkte ik een soepje naar binnen en ben ik naar bed gegaan. Aan het stuk door heb ik geslapen. Vol goede moed stond ik op en ben ik uitgebreid gaan douchen. Nu, iets later dan normaal kom ik op kantoor aan. Annet glimlacht naar me als ze me ziet. ‘Gaat het beter?’ Ik haal weer mijn schouders op. ‘Jawel.’

Even later zitten we met Jan, Thijs, Annet, Marvin en ik in de bespreekruimte. We hebben het weer over gisteren. Jan is er zeker van dat het bod wat zou zijn gedan op het huis van Haasveld niet via kantoor is gegaan en hij gaat het verder uitzoeken. Annet gaat Marvin leren hoe hij het speciale contract moet opstellen en nadat het langs mij ter controle is gegaan gaat Thijs het persoonlijk langsbrengen. ‘Die vent is gewoon een kwal.’ Zegt Thijs.

‘Thijs, zo praten we niet over klanten.’ Zegt Jan met een wat boze blik.

‘Ik denk het, Thijs zegt het.’ zeg ik zonder na te denken. Waarom neem ik het weer voor hem op? Hij kan prima voor zichzelf opkomen. Bewust vermijd ik direct contact met Marvin, niet heel moeilijk want hij doet eigenlijk hetzelfde naar mij.

Wanneer de bespreking is afgelopen vraagt Annet of ik nog even voor haar heb. Met een zucht blijf ik zitten. ‘Max, gaat het wel met je?’ vraagt ze als de rest weg is. Weer haal ik mijn schouders op. ‘Jawel, ik ben gewoon moe.’

‘Ik maak me zorgen om je Max, je bent niet de Max die ik ken.’ Weer voel ik tranen opkomen en de behoefte om weg te vluchten maar ik dwing mezelf rustig te blijven en weet uit te brengen: ‘Om mij hoef je je geen zorgen te maken schat.’

‘Dat doe ik wel en dat weet je.’

Ik sta op en loop zonder verder wat te zeggen weg naar mijn werkplek. Ik heb nog veels te veel te doen. Op een gegeven moment zie ik Annet iets tegen Marvin zeggen als ze hem wat papieren overhandigt. Marvin kijkt mijn kant op en ik zie hem wat twijfelend naar me toe komen. Als hij bij me komt zegt hij zonder me aan te kijken. ‘Ik heb het contract voor Haasveld.’

‘Mooi,’ zeg ik neutraal. ‘Pak een stoel, dan lopen we het samen door.’ Werk is werk, privé is privé schiet er ondertussen door me heen. We zitten vlak naast elkaar door het contract te kijken. Af en toe raken onze schouders elkaar per ongeluk maar we doen allebei alsof we niks merken. In mijn ooghoek zie ik Annet regelmatig naar ons kijken. Nadat ik Marvin op een aantal puntjes heb gewezen loopt hij weer naar Annet.

Nadat het contract definitief was ben ik naar Jan gegaan en hem medegedeeld dat ik thuis verder ging werken. Hij wilde nog wat zeggen maar heeft het er gelukkig bij gelaten. Thuis heb ik mijn woord gehouden en heb in alle rust allerlei taken afgewerkt. Vervolgens heb ik voor mezelf een simpele pasta gemaakt en ben ik op de bank beland. Plots gaat de deurbel, ik kijk naar de klok. Half negen, ik verwacht niemand. Door het cameraatje heen zie ik Thijs staan, ik laat hem binnen en loop naar de voordeur om hem op te wachten. Daar verschijnt hij met een lachend gezicht en een sixpack bier. ‘Hij heeft getekend!’ zegt hij triomfantelijk. Ik grijns, dat doet me goed! ‘Hoe weet je waar ik woon?’

‘Aan Annet gevraagd. Ik wilde het met je vieren.’ Zegt hij terwijl hij het meegebrachte bier omhoog houdt. ‘Het is alleen niet koud.’ Verontschuldigt hij zich.

‘Geeft niks Thijs, kom binnen. Ik zal het alvast in de koelkast leggen en twee koude pakken.’

Wanneer Thijs zijn jas heeft opgehangen loopt hij me achterna en sluit tussen zijn tanden. ‘Wat woon je gaaf man!’

‘Dank je, ik ben er ook wel trots op. Wil je een rondleiding?’

‘Graag!’

‘Niet op de rommel letten hoor.’

Even later zitten we ons biertje te drinken. Ik op de bank, hij in een stoel. We praten gezellig, luchtig, over van alles en nog wat. Het is gezellig en hij vrolijkt me op. Na een aantal biertjes zie ik op de klok dat het al weer laat begint te worden. Hij ziet me kijken en zegt dan: ‘Nog een laatste?’ Ik glimlach bevestigend en pak twee nieuwe biertjes. Als we weer zitten zegt Thijs: ‘Jan en Annet maken zich zorgen om je.’

‘O?’ zeg ik verrast van de wending van het gesprek.

‘Toen jij weg was hebben ze nog een hele tijd zitten praten en toen ik langskwam hoorde ik je naam vallen.’ Ik haal mijn schouders op, wat zou ik hier nou op moeten zeggen?

‘Ik maak me ook zorgen Max.’ Ik zucht.

‘Heeft het met Marvin te maken?’ Verschrikt kijk ik hem aan. Hij ziet mij reactie.

‘Ja dus. Nou vertel nou eens wat er omgaat in dat mooie koppie van je.’ Glimlacht hij.

‘Hoe lang heb je?’ vraag ik.

Hij glimlacht en haalt zijn schouders op. ‘Morgen moet ik om negen uur op de zaak zijn.’

Ik lach, wanneer is de laatste keer dat ik heb gelachen? ‘Waar moet ik beginnen?’

‘Bij het begin natuurlijk.’ Lacht Thijs.

‘Kom,’ gebaar ik. We lopen naar het dakterras. Het is niet echt lekker weer maar het is droog. Nadat ik een sigaret heb opgestoken begin ik. Bij het begin. Dat mijn vader verdween, van Johan, van Hans en Ank, van Chantal en hoe dat eindigde. Dat tegelijkertijd Marvin in mijn privé wereld kwam. Zelfs dat ik een korte relatie kreeg met Marvin en dat we jeugdfoto’s gingen kijken. Uiteindelijk eindig ik met de woorden. “En nu blijkt Marvin mijn halfbroertje te zijn.” Na deze woorden kijk ik naar Thijs. Zijn mond staat open en zijn ogen groot. Ik wacht op een reactie en dan zegt hij wat ik totaal niet verwachte. ‘Het is koud, zullen we naar binnen gaan.’ Ik breek in lachen uit en hoofdschuddend sta ik hem aan te kijken. Langzaam vullen mijn ogen zich met water. Mijn lach ebt weg maar de tranen niet. Thijs pakt me bij een arm en neemt me mee naar binnen. Daar draait hij zich om en omhelst me. Met mijn hoofd op zijn schouders begin ik te huilen. Hij laat me huilen, wrijft zijn hand op mijn rug. Na een tijdje kom ik tot rust en maak me los uit zijn omhelzing. Veeg mijn tranen weg en loop van hem weg naar de keuken. Twee nieuwe biertjes. Ik zucht diep als ik hem zijn biertje geef. ‘Bedankt voor het luisteren Thijs.’

‘Jezus Max, wat een verhaal. Dat je niet eerder ben ingestort.’

‘Ingestort?’

‘Hoe wil je het anders omschrijven, ik herken het aan mezelf en dat was alleen maar een relatiebreuk.’

‘Maar wat moet ik nu?’

‘In ieder geval praten met Marvin. Daarna je vader confronteren. Dat zorgt voor afsluiting.’

Hij had gelijk, dat weet ik. Maar hoe dan? Het was laat geworden. Half één ’s nachts. Hij ging naar huis met zijn fiets hoewel ik niet wilde dat hij ging. Ik durfde het niet te zeggen, niet van hem te vragen. Toch had ik spijt dat ik het niet had gedaan. Ik wil gewoon niet meer alleen zijn. Ik wil niet meer malen! Hij geeft me rust, bij hem voel ik me op mijn gemak.

Donderdag, ging traag voorbij, gebruik maken van mijn connecties voor het opknappen van het huis van Haasveld. Jan stond erop samen te gaan lunchen. Was toch te lang geleden en waar anders dan op de golfbaan? Geen weer om te golfen maar wel om daar te kunnen eten. Ik zag aan hem dat hij me wat wilde vragen maar deskundig hielt ik hem tegen door zelf te beginnen over gesprekken. Jan is niet gek, hij had me door en liet het op een gegeven moment.

Vrijdagmiddag, eigenlijk moeten Thijs en ik naar Hans en Ank, om hun huis te taxeren maar Jan houdt ons tegen. ‘Max, ik wil je even spreken met Annet.’ Gaf hij Thijs nou een knipoog? Terwijl ik achter Jan aanloop kijk ik achterom. Waarom staat Thijs te grijnzen? Ik hou hier niet van.

‘Kan je het kort houden Jan?’ vraag ik als we met zijn drieën zijn. ‘Ik moet met Thijs naar mijn voogdouders om hun huis te taxeren.’

‘Thijs gaat alleen, dat is inmiddels al geregeld.’

‘Sorry?’ vraag ik verbaasd.

‘Ga zitten Max.’

Met tegenzin luister ik en neem plaats. Ik kijk naar Annet maar zij heeft een neutrale blik. Heeft Thijs soms alles aan Jan en Annet verteld? Nee, dat zou hij toch nooit doen!

‘Max,’ begint Jan. ‘Ik zal eerlijk tegen je zijn. De laatste tijd merken Annet en ik dat er wat is. Hoe het allemaal zit weten we niet, wel is duidelijk dat je het er niet over wil hebben. Dus hebben Annet en ik wat bedacht. In Spanje heeft een vriend van mij een tweede huis. Al geruime tijd zit ik er over na te denken om daar ook een huis aan te schaffen. Nu is toevallig het huis naast het huis van mijn vriend vrijgekomen en gaat binnenkort de markt op. Die vriend heeft geregeld dat ik eerste keus heb maar dan moet ik snel zijn. Dit weekend heb ik familie aangelegenheden waardoor ik zelf verhinderd ben. Zoals je weet heb ik alle vertrouwen in je en wil dus dat jij voor mij naar dat huis gaat kijken. Beoordeel het, onderzoek het en laat jou visie erover schijnen.’

‘Maar..’ begin ik.

‘Val me niet in de rede Max, laat me uitpraten. Ik weet dat je geen woord Spaans spreekt en dat is in dit geval wel nodig. Nu weet ik dat Thijs goed Spaans spreekt en mocht hij er dan nog niet uitkomen is hij heel sterk in Engels. Dus heb ik hem al gevraagd of hij met je mee wilt.’

Mijn ogen worden groot, ik ben verbaasd. Dan schuift Jan mij een envelop toe. ‘Hierin zitten twee tickets, de vlucht gaat morgenochtend. O, en voor je over je agenda begint. Ik heb Annet gevraagd om mijn agenda zoveel mogelijk vrij te houden. Ik neem dus je afspraken van je over.’

Wat had ik er nog over in te brengen. Ze hebben volgens mij aan alles gedacht. Waar het eigenlijk op neer kwam is een vakantie op kosten van Jan. Eigenlijk gewoon perfect! Ik werd zelf steeds enthousiaster. Helemaal nadat ik samen met Jan onderzoek op zijn laptop deed en hij liet me de foto’s zien van het vergelijkbare huis van zijn vriend. Daarna besprak ik nog wat zaken met Annet. We spraken af dat ze me natuurlijk gewoon kon bellen op vakantie. Nadat alles was geregeld was het nog even wachten op Thijs.

Ik loop naar de parkeerplaats en steek een sigaret op. Nog geen minuut later zie ik Marvin naast me komen staan. ‘Ha broertje.’ Zeg ik zacht met een knipoog. Hij glimlacht.

‘Je gaat dus naar Spanje.’ Opent hij het gesprek.

‘Ja, het weer is daar nu stukken beter dan hier.’

‘Je hebt het verdiend Max.’

Ik draai mijn hoofd en kijk hem aan met vragende blik.

‘Even tot rust komen toch… Enne Max, ik heb afgelopen dagen veel zitten denken en ik moet je mijn excuses aanbieden. Dus bij deze. Sorry.’

‘Je hoeft geen sorry te zeggen Marvin, het is allemaal nogal hard op onze dak gevallen. We komen er samen toch wel uit?’

‘Ik gedroeg me als een eikel Max, daarom sorry. En ik hoop dat onze band sterk zal worden Max, als broers bedoel ik daarmee.’

BAM! Die komt aan. Ik laat niks merken.

‘hm hm, ik ben blij Marvin, blij dat ik een broertje heb.’

We glimlachen naar elkaar. ‘Ik ook’ zegt hij dan. Daarna pak ik hem vast en omhels hem. Hij pakt me hard vast. Even later laat ik hem weer los.

‘Als je terug uit Spanje bent, zullen we dan weer een dag naar het strand gaan?’

Ik glimlach. ‘Ja leuk, moeten we zeker doen.’

Dan wordt zijn blik serieuzer: ‘Dan kunnen we bedenken hoe we onze vader samen gaan confronteren.’ Ik verbaas me over de woorden, “onze vader”, het klinkt me nog vreemd in de oren. ‘Weet je zeker dat je dat samen wilt doen Marvin?’ Hij knikt alleen maar.

Dan komt Thijs de parkeerplaats oprijden. Hij zit nog te bellen dus hij blijft nog even in de auto zitten. ‘Volgens Annet heeft Thijs een oogje op je.’ Glimlacht Marvin.

‘Haha, Annet is gek.’

‘Ja, maar ze heeft wel vaak gelijk.’

Op dat moment stapt Thijs uit. ‘Hé vakantieganger!’ roept hij naar mij.

Gesloten