Mark en Martijn (deel 8)

[Dolphinboy]

Mark en Martijn
Door Roy Davenport

Deel 8: Druppels?, Buien……?
Als Mark de logeerkamer uit loopt moet hij nog net even een traantje wegvinken. Trudy die nog bij de voordeur staat ziet dit en kijkt hem even aan. Ze loopt op Mark toe en geeft hem een dikke knuffel.

” Kop op jongen, traantjes weg. Martijn die knapt weer helemaal op dat zul je zien. En met jouw gevoelens komt het ook wel goed dat weet ik zeker.”

“Ja Trudy ik weet het. Ik hoef nu in elk geval niet meer boos op mezelf te zijn”. Zegt Mark een beetje verslagen.

“Nee mijn jong inderdaad niet. En dan buigt ze naar zijn oor toe en fluistert er een paar woordjes in. Mark die even met stomheid is geslagen kijkt haar aan en dan breekt er een lach uit op zijn gezicht.

“Ja Mams dat is goed” zegt hij vervolgens tegen Trudy, “Maar dat blijft dan nog wel even ons geheimpje okay?

“Ja hoor schat dat is goed” lacht ook Trudy. Ik zie je morgenochtend wel weer. Dan regel ik ook wel met je mams dat je mee kunt eten ‘s avonds okay.” Dan horen ze een auto toeteren en Mark rent snel naar de auto toe waar Lianne al op hem aan het wachten is.

“Zo zo dat duurde lang. Of had je even een onder onsje met Trudy. Ik zag het wel hoor hartendief” zegt Lianne lachend.

“Ja mams ik weet het” lacht ook Mark. Hij voelt zich blij en gelukkig en heeft het gevoel op dit moment de hele wereld aan te kunnen. Zal hij het maar gewoon meteen vertellen vraagt hij zich af. Misschien niet meteen over Martijn en hem maar dan toch in elk geval wel over zijn gevoelens. Dan is dat ook uit de lucht. Anders blijft ie weer zo lang piekeren. Terwijl hij alles zo aan het overdenken is ratelt Lianne maar door. Dan kijkt hij weer even op en hij ziet een vragende blik op het gezicht van zijn moeder.

“Sorry Mam, Ik luisterde even niet. Wat vroeg je” vraagt hij, beseffend dat Lianne hem net iets heeft gevraagd en nu een antwoord terug verwachtte.

“Ik vroeg wat Trudy je in het oor fluisterde, dat je er nu zo vrolijk van bent?”
Dit is het moment denkt Mark, Dit is de kans om het eerlijk te zeggen en weer kijkt hij naar zijn schoenen.

“Uhm nou Uhm” begint hij te stotterden. Lianne heeft meteen door dat hetgeen er gezegd is gevoelig ligt en ze rijdt het eerste het beste parkeervak in. Mark is hier even door verrast maar dan klinkt de zachte gevoelige stem van zijn moeder

“Mark, lieverd. Je kunt me altijd alles zeggen hé dat weet je toch lieverd”.

“Ja mams ik weet het, wel maar het is ook moeilijk weet je. Ik weet het zelf allemaal nog niet zo goed.”

“Probeer maar jongen, ik luister.”

“Nou uhm weet je, gister toen Martijn ineens in elkaar zakte, nou ja toen hadden we dus ruzie”. Mark kijkt zijn moeder even aan en wat hij ziet is alleen maar een bezorgde uitdrukking. Lianne zegt helemaal niks en blijft wachten totdat Mark uit zichzelf verder gaat.

“En uhm nou ja ik heb gisteravond aan Trudy vertelt waar die ruzie over ging. Ik ga nu niet alles opnieuw vertellen want dat maakt allemaal niet meer uit dat
is al uitgepraat met Martijn. Maar uhm wel toen uhm heb ik haar iets toevertrouwd wat ik nu ook aan jou ga vertellen maar je moet beloven me wel uit te
laten praten okay”

“Ow Lieverd van me, natuurlijk laat ik je uit praten. Trudy had me al verteld dat je gister met haar had gepraat maar ze wilde me verder niets zeggen”. Dit was natuurlijk een leugentje om bestwil want Trudy had Lianne het hele verhaal vanmorgen al verteld. Maar Lianne had het gevoel dat wat Mark te zeggen had helemaal voor de volle 100% van hemzelf af moest komen dus deed ze eventjes alsof ze nog van niks wist.

“Ja okay nou ja uhm weet je, Uhm Wel uhm ik heb haar gisteren verteld dat ik verliefd was. Op één van haar kinderen, en dat het waarschijnlijks ook wederzijds was. Dus ze fluisterde me toe dat ik haar vanaf nu maar Mams moest gaan noemen”.
Als Mark dit zegt breekt er weer even een lachje door op zijn gezicht. Wel is hij zenuwachtig voor de reactie van zijn moeder. Hij heeft het nu dan toch maar gezegd al nog niet helemaal natuurlijk.

“O lieverd van me”. Lianne buigt zich naar Mark toe maar wordt daarin gehinderd door de autogordel. Ze geeft Mark een knuffel en een aai over de bol. Moet ik Melinda dan nu mijn dochter gaan noemen, zegt ze plagend. Natuurlijk weet ze best wel dat het hier niet om Melinda gaat maar ze kan het niet laten. Mark kijkt haar verschikt aan. Ow nee toch ze denkt nu toch niet dat…… .Ja maar wat moet ze anders denken. Ow hoe moet hij dit nu weer recht zetten denkt Mark. Wat maakt hij er toch een rommeltje van. Lianne die de schik op het gezicht van haar zoon ziet besluit hem snel gerust te stellen.

“Weet je schat. Ik ben blij voor jou en Martijn. Jullie passen zo leuk bij elkaar. En ik heb hem graag als zoon in de familie”.

“Ja maar het is helemaal niet Meli……..” begint Mark te antwoorden voordat het doordringt wat zijn moeder hem nu zojuist heeft gezegd.

“Ik hou van je lieverd. En het maakt mij niets dat je homo bent jongen”, Zegt Lianne en nogmaals geeft ze Mark een dikke knuffel. Mark kan even geen woorden vinden voor de gevoelens die nu door hem heen razen. Het hoge woord is eruit en zijn moeder heeft er vrede mee.

“Kom laten we naar huis gaan. Vaders zal zich wel afvragen waar we blijven. Ow en uhm Mark? Zullen we dit nog even geheim houden voor papa totdat ik met hem heb kunnen praten?

Opgelucht haalt Mark adem. Nee Pa hoeft dit allemaal nog niet te weten dat komt later nog wel.

“Ja Mams, dat is goed” zegt hij dan ook met een zucht van opluchting terwijl zijn moeder de auto opnieuw start en begint aan de 2e etappe naar huis.