WIE DE SCHOEN PAST ... - hoofdstuk 4

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Lucky Eye
Berichten: 680
Lid geworden op: za 03 jan 2009, 19:35

WIE DE SCHOEN PAST ... - hoofdstuk 4

Bericht door Lucky Eye » za 09 feb 2019, 07:38

Een verhaal van Lucky Eye

Disclaimer:
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.



WIE DE SCHOEN PAST …



Hoofdstuk 4

De week daarna blijf ik nog thuis van het werk. Mijn temperatuur daalt langzaam tot normalere waarden en elke dag voel ik me weer wat sterker. En elke dag komt Farid langs om te kijken hoe het met zijn patiënt gaat. Donderdag bel ik Rik op om te zeggen dat ik op maandag weer ga beginnen. Hij is blij dat het me weer goed gaat. Het werken valt me de eerste dagen toch nog wel wat tegen. Wat rustig thuis bezig zijn is heel wat anders dan acht uur echt werken en daarom stuurt hij me de eerst drie dagen ook met de pauze naar huis. Natuurlijk protesteer ik eerst maar dan laat ik me naar huis sturen. Ik weet dat hij het beste met me voor heeft.

Aan het eind van de week koop ik op verzoek van Farid een kerstboom. Eigenlijk had ik gewild dat hij met me mee zou gaan om er eentje uit te kiezen, maar dat wil hij niet. Ook de versiering moet ik alleen gaan kopen, maar wel met een lijstje waaraan alles moet voldoen. 'Ik wil een bonte boom' zo heeft hij mij gezegd. En dus koop ik ballen in allerlei formaat en kleur en gekleurde lichtjes. Op vrijdag tuigen we samen de boom op. Het doet me denken aan de jaren dat ik thuis mijn vader meehielp en als Farid en ik samen op de bank in het donker naar de boom zitten te staren, kan ik niet anders dan een traantje wegpinken.

"Alles goed?" vraagt Farid.

Ik geef hem aan dat ik een beetje emotioneel ben. Waarschijnlijk het resultaat van mijn ziekte, zo leg ik hem uit.

"Moet je om emotioneel te zijn, ziek geweest zijn dan?"

"Nee, natuurlijk niet, maar ik laat niet altijd mijn emoties blijken."

"Waarom niet?"

"Nou ja … "

"Vind je het een teken van zwakte?"

"Misschien wel. Ik ben meer een binnenvetter. Iemand die zijn eigen problemen oplost en niet zo snel laat zien wat hij voelt."

"Oh. Dan hoop ik dat je wel wat zult veranderen, want ik wil altijd weten wat je voelt."

"Doe jij dat ook?"

"Eh. Nee. Eigenlijk niet."

"Waarom wilde je niet mee met het uitzoeken van de boom bijvoorbeeld."

"Omdat ik niets wil forceren. Ik zou niet willen dat mensen van onze gemeenschap mij met jou zien en daar dan iets achter gaan zoeken. Nu nog niet! Begrijp je?"

"Ja, ik begrijp het wel." Snel gezegd, maar liever zou ik willen dat hij zich gewoon met mij op straat vertoonde.

"Begrijp je het echt?"

"Ja. Maar mag ik misschien wel zeggen, dat ik het iets vervelend vind?"

"Ja. En daar heb ik alle begrip voor. Ik vind het zelf ook heel huichelachtig eigenlijk, maar ik wil het nu nog niet openbaar hebben. Dingen zouden dan in een soort lawine terecht komen en dat zou ik niet aan kunnen. Nu nog niet. Ik moet me nog leren te pantseren. Ik moet nog een muur om me heen leren optrekken, waarbij ik leer te kiezen voor wat ik zelf wil. Voor wat goed is voor ons. En daarmee ben ik nog bezig."

"Je bedoelt dat je eventueel verstoten zult worden van je familie en zo?"

"Ja."

Ik kus hem op zijn voorhoofd en verzeker hem dat ik hem alle tijd zal geven die hij nodig heeft en dat ik er altijd voor hem zal zijn om hem bij wat voor keuze dan ook te helpen. Diep van binnen hoop ik echter dat het nooit zover zal komen, dat hij zijn familie zal moeten laten vallen.

***


Farid heeft de week van de 22e december al vrij van school, maar ik moet nog gewoon werken. Ik heb late dienst. Op die maandag word ik tegen zeven uur 's ochtends wakker van een sleutel in het slot. Verbaasd schiet ik overeind. De buitendeur gaat open en dicht en dan gaat de deur van mijn slaapkamer open.

"Ik ben het," hoor ik Farid fluisteren.

"Wat kom je doen zo vroeg, man?"

Een antwoord volgt in zijn daden. Ik hoor hoe hij uit zijn kleren stapt, het dekbed opslaat en dan legt hij zijn ijskoude lichaam tegen mij aan. Hij klemt zich stevig tegen mijn warme lijf aan en streelt me overal. Mijn warme handen glijden over hem heen en al snel is hij op temperatuur. Terwijl hij in mijn armen ligt, valt hij in slaap. Ook ik slaap even later weer in. Het zijn heerlijke ochtenden die week. Elke dag komt Farid om zich aan mij te warmen en natuurlijk hebben we de nodige seks als we uitgeslapen zijn. We genieten van elkaar en van de sfeer die we in huis gebracht hebben met de kerstboom. Het lijkt alsof we het donker rondom ons heen wat op afstand kunnen houden nu. Heel vaak praten we over wat er eventueel staat te gebeuren en heel vaak kruipen we dicht tegen elkaar aan.

'Samen kunnen we het aan', verzekert Farid me regelmatig en natuurlijk stel ik hem dan gerust, omdat er volgens mij niets is wat we niet aankunnen, hoewel ik dolgraag zou willen dat het nooit zo ver hoeft te komen.

Het is gewoon niet normaal dat zoiets in deze tijd nog mogelijk is. Hoe kun je iemand dwingen om afstand te doen van zichzelf? Hoe kun je iemand dwingen om tegen zijn eigen natuur in te gaan? De beloning is dan wel dat je niet verstoten zult worden door je familie, je meest geliefden, maar toch.

Met de kerstdagen draai ik een soort van aparte dienst. Ik werk van 06.00 tot 10.00 uur en 's avonds van 18.30 tot 22.30 uur. Vrijwillig gekozen, omdat ik toch geen voornemens had en nog niet wist van het bestaan van Farid, toen de roosters werden gemaakt. Als ik op de avond voor Kerst zo tegen elf uur 's avonds het huis binnenga, loop ik meteen door naar de slaapkamer. Ik ben doodmoe. Er ging van alles mis op het werk en maar met grote moeite hebben mijn collega's en ik het voor elkaar gekregen om de boel draaiende te houden. Ik kleed me uit en als ik in bed stap, bemerk ik pas de aanwezigheid van mijn vriendje. Hij heeft het bed voorverwarmd en waar ik hem laatst steeds moest verwarmen, is het nu zijn beurt.
Zijn heerlijke warme handen glijden over mijn rillerige lijf en al snel voel ik mijn bloed sneller stromen. Hij is heet en geil, en duwt zijn harde keer op keer tegen me aan. Als ik aanbied hem te pijpen, duwt hij mijn hoofd weg en neemt hij zelf mijn aardig slappe in zijn mond. De beroering van zijn lippen en tong brengt mijn pik snel in optima forma. Farids tong maakt dat de vlammen me nu zowat uitslaan. Zijn lippen vormen een strak gaatje waardoorheen mijn eikel in en uit glijdt. Dan zuigt hij mijn harde helemaal naar binnen.

Ik kom, veel te vroeg voor mijn doen, en spuit hem in zijn keel. Hij slikt en kruipt dan omhoog. Hij brengt zijn lippen op de mijne en als zijn tong naar binnenschiet, voel ik ook een gedeelte van mijn eigen warme zaad in mijn mondholte glijden. Het is een heerlijk, geil en opwindend gevoel. Zijn mond glijdt naar mijn oor en met het puntje van zijn tong kietelt hij erin. Ik probeer me los te wurmen uit zijn greep, maar hij is op dit moment te sterk voor me. Dan zet hij zijn lippen tegen mijn oor en fluistert: "Mag ik je neuken?"

Het is alsof een hittegolf zich op me stort. Oh, wauw, dit wil ik zo ontzettend graag. Maar omdat ik zo overdonderd ben door zijn vraag, vergeet ik in eerste instantie helemaal te antwoorden. Pas als hij zijn vraag opnieuw stelt, geef ik hem antwoord. "Oh, ja," kreun ik. "Maar wel met volledig voorspel." Ik zie zijn brede glimlach boven me en hij salueert. Dan zie ik in het schaarse licht van de maan zijn gezicht iets betrekken. Ik interpreteer dat op mijn manier en bevestig hem nogmaals dat het geen verplichting is, dat ik hem daarna ook neem. Zijn betrokken gezicht klaart op. Ik stap uit bed en haal snel een aantal kaarsen uit de woonkamer en steek die aan. Zo heeft het licht van de maan wat hulp en kan Farid goed zien wat hij doet.

"Op je knieën dan maar, schatje," zegt hij me als ik weer in bed stap en maar wat graag geef ik gehoor aan zijn verzoek.

Hij streelt over mijn rug van mijn schouders tot aan mijn billen. Het geeft een heerlijk tintelend gevoel in mijn lijf. Dan glijden zijn handen over mijn achterwerk en kneedt hij mijn billen op een fantastische manier. Af en toe steekt hij een hand tussen mijn benen door en grijpt hij me in mijn ballen of geeft hij een ruk aan mijn keiharde penis. Elke beweging aan en over mijn lichaam doet me kreunen. Als dan uiteindelijk zijn vingers door mijn bilspleet gaan, ben ik niet meer te houden.

"Gaat ie goed, lieverd?" vraagt hij hijgend.

Ik kreun iets onverstaanbaars terug. Hij intensiveert het kneden van mijn billen en trekt ze dan ferm uit elkaar. Ik schreeuw. Niet van pijn maar puur vanwege de opwinding. Dan brengt hij zijn tong naar mijn bilnaad. De natte lap die zo-even mijn oor teisterde laat nu een nat spoor achter op de meest gevoelige plaats van mijn hete lijf. Hij doet het heerlijk! Maakt me gigantisch nat van achteren en drukt regelmatig het puntje hard tegen mijn gaatje aan. Vervolgens duwt hij een nat gemaakte vinger voorzichtig naar binnen. De vinger gaat heen en weer in mijn natgemaakte opening en komt steeds dieper. Beiden maken we veel geluid. Beiden zijn we gigantisch opgewonden.

"Moet ik een condoom gebruiken? Ik heb er bij me hoor?"

Ik zeg hem dat het niet nodig is, dat ik altijd veilig gevreeën heb.

"Zeker weten?"

Dan neemt de magie van het moment eventjes af. Ik draai mijn hoofd naar hem om en vraag hem of hij de afgelopen tijd nog met iemand geneukt heeft.

Hij schudt zijn hoofd. "Ook ik heb altijd op safe gespeeld en sinds ik jou ken, heb ik geen meisjes meer gehad."

"Echt niet?" vraag ik plagend.

Voor mijn plagerij krijg ik een harde klap met de vlakke hand op mijn billen.

"Kinky," roep ik uit en krijg er vervolgens nog een.

Dan is zijn wedervraag aan mij hoe het met mijn amoureuze leven gesteld is geweest de laatste tijd.

"Jij bent de enige geweest, Farid."

Dan verliest hij geen tijd meer en zet zijn eikel tegen mijn gaatje aan. Een goed begin is het halve werk lijkt zijn motto te zijn, want hij duwt hem meteen stevig naar binnen. Goddomme, het is lang geleden, dat ik geneukt ben geweest en het voelt ontzettend strak aan. Ik kreun het uit. Het is best pijnlijk na zo'n lange tijd en dat ding van Farid voelt ontzettend groot van achteren. Hij gaat terug en dan weer naar binnen en dan … dan spuit hij zich leeg. Hij trekt zich meteen terug, ploft op het bed neer en slaat woest met zijn vuisten op het matras.

"Wat is er?" roep ik verbaasd over zoveel agressie. Hij draait zich van me af en trekt het dekbed over ons beiden heen. "Farid, doe niet zo moeilijk. Wat is het probleem! Zeg het me!"

"Ik wilde dit niet zo! Ik wilde niet zo snel komen!"

"Wat had je dan verwacht? Dat je zoiets meteen goed zou kunnen doen?"

"Op z'n minst!" briest hij me nog steeds zijn rug tonend."

"Draai je om en kijk me alsjeblieft aan, als we met elkaar praten." Hij draait zich om maar kijkt me niet aan. "Ging het met je meisjes de eerste keren wel goed?"

"Stukken beter in elk geval."

"Tja, een man neuken is dus heel iets anders, blijkt wel."

"Maar het is ook zo lullig voor jou!"

"Hoezo?" Ik begrijp hem niet. Ik begrijp er niets van.

"Ik neuk je niet alleen om mijn kwakkie te lozen. Ik wil ook dat jij er plezier aan kunt beleven."

Ah, ik geloof dat ik al vaker gezegd heb, dat hij echt lief is en dit bewijst het weer eens opnieuw. "Oké, nu begrijp ik het," zeg ik hem, terwijl ik door zijn zwarte krulletjes strijk. "Je bent erg lief, weet je dat?" Hij gniffelt iets maar blijft toch nog wat mokken. "Lieve Farid, de eerste keren dat ik een jongen neukte, was het gewoon een ramp. Erger nog dan jij gepresteerd hebt. Ik kwam niet eens zo ver dat ik in hem spoot, maar kwam al klaar toen ik mijn eikel tegen zijn kontgaatje zette. Maar het gaf niet. We waren beiden even onervaren en elkaar aan het ontdekken. En laat ik dan meer ervaring hebben dan jij, ik heb geen verwachtingen van jou, lieve man van me. Wat je met mij gedaan hebt, was in een woord heerlijk. Je hebt mij prima verwend."

"Maar … "

"Natuurlijk kan het beter. Maar is dit ook meteen onze laatste keer dan?"

Fronsend kijkt hij me nu aan. "Ik hoop van niet."

"Idem dito. Ik hoop dat je het nog veel vaker wilt doen met me. En geloof me. Je zult merken dat het steeds beter gaat en ook als het eens een keertje helemaal niet lekker gaat, laat je dan niet uit het veld slaan, kerel van me." Een glimlach breekt door op zijn gezicht, we kruipen dicht bij elkaar en vallen al snel in slaap.

***


Om vijf uur rinkelt mijn wekker en moet ik er uit om te douchen, te ontbijten en naar mijn werk te gaan. Farid houdt me echter stevig vast en wil me niet laten gaan voor hij een nieuwe poging gewaagd heeft. Ditmaal doen we het niet op z'n hondjes, maar leg ik mijn benen tegen zijn schouders. Zijn pik is heerlijk stijf als de eikel naar binnen glijdt. Het lukt hem om een paar keer heen en weer te gaan en dan stort hij zich leeg. Even is er een bedenkelijk trekje op zijn gezicht, maar dan … dan knipoogt hij naar me.

"Ik leer het nog wel," zegt hij, springt uit bed en terwijl ik me douche, maakt hij het ontbijt klaar.

Als ik tegen half elf weer thuis ben, duiken we meteen in bed. Farids derde poging is een fiasco. Hij is gewoon te opgewonden en herhaalt mijn ramp waarover ik hem eerder vertelde. Gelukkig kunnen we erom lachen. Uitvoerig vertel ik hem daarna, op zijn verzoek, over mijn seksleven, voordat hij in beeld kwam. Ik vertel hem van mijn drie vrienden, waarmee ik in een zomervakantie een huisje aan zee huurde. Hoe we gevieren uitgevonden hebben hoe het is om als jongens met elkaar seks te hebben. En ik sluit af met te vertellen dat Bob en Martin inmiddels een relatie hebben met elkaar en dat ik Peter niet langer 'vriend' durf te noemen en geef hem ook aan waarom.

"Dus je denkt niet dat ik zo ben?"

"Ik weet zeker van niet, Farid."

"Maar hoezo weet je dat zo zeker?"

"Ik heb vaak genoeg in je ogen kunnen kijken om te weten, dat jij zo niet in elkaar steekt. Jij bent anders. Er is maar één reden waarom je mij zou laten gaan en dat is als je er niet voor kunt kiezen verstoten te worden door je familie." Ik zie hoe er tranen over zijn wangen biggelen en sla een arm om hem heen om hem te troosten. "Huil maar, als je dat wilt. Het kan je goed doen."

Heel lang liggen we daar zo tegen elkaar aan in bed. Het begroot mij enorm dat hij zoveel verdriet heeft, maar ik weet dat het niet anders kan. Hij zal hier doorheen moeten en als het even kan, met mij. Aan het eind van de middag moet Farid naar huis voor de kerstmaaltijd met zijn familie en een aantal gasten.

Tweede kerstdag kan hij er ook niet zijn vanwege familiaire verplichtingen. Als hij weg is, bel ik mijn ouders of ze plannen hebben voor de volgende dag. Ze blijken niets gepland te hebben en zijn dus gewoon thuis. Ik spreek af dat ik er zo tegen elven zal zijn voor de koffie. De rest van die tweede kerstdag zal ik laten komen, wat er komt.

De ochtenden na Kerst schuift Farid telkens weer zo rond zeven uur bij mij in bed. We slapen eerst een tijdje samen om dan heerlijke seks te hebben. Op de ochtend van oudejaarsdag is dit dus ook het geval en als we tegen tienen wakker zijn en aan het seksgedeelte beginnen, slaagt hij erin om me langdurig te neuken. Eerst doet hij dat op z'n hondjes, mijn favoriete standje, en dan ook nog een tijdje terwijl ik op mijn rug lig. In totaal glijdt hij zeker 5 minuten achtereen heen en weer in mijn warme holletje. Het is een verrukking zoals ik lang niet meer gekend hebt. Als we eindelijk naast elkaar liggen uit te hijgen, vraag ik hem hoe hij het heeft gevonden.

"Het was geweldig," verzucht hij om me daarna vol op mijn lippen te kussen. "Ontzettend veel beter dan het nemen van een meisje," vervolgt hij, "en je bent zo ontzettend strak, man!".

Ja, dat weet ik en hij is enorm dik en lang. Wil binnenkort toch eens opmeten hoe lang en dik hij hem eigenlijk heeft. Lang kunnen we die dag niet bij elkaar blijven, omdat hij thuis wil helpen bij het maken van de oliebollen. En als ik hem grappend vraag of ze dat inderdaad eten, vraagt hij me verbaasd waarom niet.

"Nou ja," lijkt me wel iets echt Nederlands.

"Zijn wij geen Nederlanders dan?"

"Sorry, zo heb ik het niet bedoeld. Natuurlijk zijn jullie Nederlanders."

"Dat wilde ik maar eventjes horen."

Dan vertelt hij mij zijn wens voor het nieuwe jaar. Die is, dat alle Marokkaanse jongeren van zijn generatie zich thuis zullen gaan voelen hier in Nederland. Hij legt me uit dat dit vaak niet het geval is. Maar dat deze generatie zich ook in Marokko niet meer echt thuis voelt. "We spreken de taal niet voldoende en worden daar aangekeken alsof we buitenlanders zijn, alsof we er niet bij horen. En als dat zo doorgaat, krijg je levensgrote problemen, want iemand die nergens meer bij hoort, loopt het risico dat hij ook zichzelf verliest."

Zo had ik het nog nooit bekeken. Ik voel echter heel goed dat hij gelijk heeft en zeg hem dat ik hetzelfde zal wensen voor het komende jaar. Twee wensen zijn tenslotte altijd beter dan één. "Heb je zelf die ervaring ook, dat je nergens bij hoort?"

"Nee. Ik vind mezelf vooral Nederlander. Ik ben niet echt meer Marokkaan. Daarvoor spreek ik de taal te slecht en ik heb ook niet zoveel met het land en de cultuur. Daarbij moet ik dan ook wel zeggen, dat ik altijd mijn stinkende best heb gedaan om Nederlander te zijn. Ik heb buitenshuis altijd Nederlands gesproken, heb Nederlandse vrienden opgezocht en zo. Alleen in de moskee en thuis spreek ik Marokkaans. Maar het probleem zoals ik het net schetste ligt er wel. Mijn oudste zus, Fatima, heeft verkering met een man uit Marokko. Een vreselijke bal, maar men zegt dat liefde blind maakt en in haar geval gaat dat op!"

Ik lach met hem mee.

"Nee, even serieus, hij is echt een vreselijke snob. Hij is geloof ik 32 of zo, veel te oud voor mijn zus, en is nog nooit bij ons thuis geweest. Als hij hier in Nederland is, ontmoet hij Fatima en onze familie in een hotel. Hij kijkt vreselijk op ons neer gewoon en laat dat heel duidelijk blijken. Vindt echt dat wij geen Marokkanen meer zijn. Hij praat in de regel alleen met mijn ouders en met Fatima. Ali is een heel rustige jongen en maakt zich niet snel kwaad, maar een keer was hij woedend op hem. Tijdens het eten stelde Ali hem een vraag en de eikel deed alsof hij niets hoorde. Ali herhaalde zijn vraag nog eens en wederom negeerde hij hem. Woest stoof Ali van tafel toen. Ik ben hem achterna gegaan en samen hebben we er toen een leuk dagje Amsterdam van gemaakt, nadat Ali zijn boosheid naar mij toe onder woorden had gebracht."

"Echt een eikel dus, die aanstaande zwager van jullie."

"Inderdaad. Van de zomer gaat Fatima met hem trouwen."

"Ai, geen leuk vooruitzicht."

"Zeker niet. Onze vakanties zijn meestal leuk, maar dit keer brengen we zes weken door in zijn 'paleis' in de buurt van Casablanca."

"Had je je niet beter iets anders kunnen wensen voor 2005 dan?" Hij kijkt me eerst niet begrijpend aan, maar zodra zijn glimlach doorbreekt weet ik dat hij me begrijpt.

"Nee. Als Fatima gelukkig is met hem, wie ben ik dan om daar tegenin te gaan?"

"Je hebt gelijk, Farid. Stomme opmerking van me. Maar zijn ze bij jullie thuis allemaal zo geïntegreerd als jij?"

Hij legt uit dat zijn vader en moeder er altijd de nadruk op gelegd hebben dat Nederland hun vaderland is en dat zij, de kinderen, hier hun toekomst moeten zien te creëren. Abduh blijkt de enige van de kinderen te zijn die daar echt moeite mee heeft af en toe.

Oudejaarsavond zit ik uit met mijn ouders. En als dan de klok twaalf geslagen heeft en we elkaar kussend de beste wensen hebben toegedacht, gaan mijn ouders naar buiten om de buren te groeten. Ik ruim de tafel alvast af en begin aan de afwas. Als de telefoon gaat, neem ik hem op. Het blijkt mijn zus te zijn. Ik doe haar de beste wensen ook en zij retourneert ze. Nadat ik haar gezegd heb dat pa en ma buiten zijn, valt het gesprek stil. Waarom weet ik niet, maar ik zeg haar dat ik het wel prettig zou vinden als ze een keer langs zou komen. 'Ja dat kan ik wel eens doen,' luidt haar reactie. Na een afsluitende groet leg ik neer en blijf nog een tijdje naar het apparaat staan kijken. Wat er over me is gekomen, weet ik niet, maar er zal toch wel niets van komen. Zodra mijn ouders weer binnen zijn, zeg ik dat Annelies gebeld heeft. Ik bedank ze voor de leuke avond en fiets naar huis.

De week na nieuwjaar is Farid ook nog vaak bij me en dan begint ons gewone leventje weer. Hij met zijn school- en bezorgwerk en ik op de fabriek. We proberen zo vaak als mogelijk bij elkaar te zijn en dat lukt ons aardig. De sekshype van rond de Kerst neemt iets af en op zich is dat niet erg. We praten heel vaak, heel lang en heel diep met elkaar. Steeds terugkerend thema is natuurlijk zijn coming out en de eventuele gevolgen daarvan. Op een dag vertelt hij me dat Ali zonder werk zit en als ik hoor dat hij elektrotechniek op MBO-niveau heeft gedaan, beloof ik Farid dat ik zal kijken of er bij ons wellicht iemand nodig is.

De eerste werkdag dat ik dagdienst heb, ga ik voor mijn dienst naar personeelszaken en steek mijn licht op. Ik heb geluk, of beter gezegd Ali, want met een week of zes komt er een vacature, waarvoor gelukkig nog geen advertentie is geplaatst. De personeelschef zegt me dat ik Ali maar langs moet sturen en dat ze hem zullen beoordelen op wat hij kan. Zodra ik tegen elven thuis ben, sms ik Farid dat Ali een afspraak moet maken met de man van personeelszaken. Vier dagen later hoor ik dat Ali is aangenomen. Ik ben blij dat ik iets heb kunnen betekenen. Misschien dat mijn verhouding met mijn eventueel aanstaande zwager wat genormaliseerd kan worden, hoewel het mij daarom niet gegaan is.

Als ik Ali na een paar weken voor het eerst tref - met ploegendiensten weet je niet half hoeveel collega's je wel hebt - tijdens een pauze bedankt hij me hartelijk. We eten samen en hij blijkt een prima vent te zijn. Regelmatig ontmoeten we elkaar daarna en eten dan altijd samen.

Farid heeft het in maart ontzettend druk met zijn op één na laatste tentamenperiode van 5-VWO. Ik help hem waar ik kan met overhoren, maar hij is echt een beetje gestrest. Veel praten lijkt te helpen en na een week van veel tentamens blijft hij het hele weekend bij mij, ook 's nachts. Voor zijn familie (behalve de ingewijden) logeert hij bij een klasgenoot. We genieten van elkaars aanwezigheid en dat niet alleen vanwege de heerlijke seks. Farid twijfelt nog steeds enorm of hij ook zijn vader moet gaan inlichten. Het liefst zou hij dat doen, omdat hij bovenal eerlijk tegenover hem wil zijn, maar aan de andere kant wil hij zijn vader ook geen problemen bezorgen binnen de gemeenschap. Ik bied Farid aan dat ik eventueel wel samen met hem wil gaan praten, maar dat ziet hij niet zo zitten. En natuurlijk heeft hij gelijk. Wellicht zou zijn vader heel raar reageren op mijn aanwezigheid.

Eind april is Farid jarig en hoewel ik hem om een verlanglijstje gevraagd heb, krijg ik er niet één van hem. 'Je moet je geld niet aan mij uitgeven,' luidde zijn commentaar. Daar ben ik het helemaal niet mee eens natuurlijk, omdat ik zelf wel uitmaak wat ik met mijn geld doe.

Redelijk snel heb ik een prima idee en als hij op zijn verjaardag eventjes langkomst, ik heb hem een sms'je gestuurd dat ik hem verwacht, kijkt hij zijn ogen uit. Op de tafel waaraan hij zijn huiswerk regelmatig maakt, staat een spiksplinternieuwe computer. Hij verklaart me compleet voor gek dat ik dat gekocht heb, maar volgens mij heeft hij altijd al getwijfeld aan mijn geestelijke vermogens. In mei ben ik zelf jarig en dan geef ik mezelf een printer. Zo hebben we samen een heel systeem bij elkaar in een halve maand tijd.

In een weekend in mei huur ik een auto en gaan we samen naar zee. Van tevoren al wel geregeld natuurlijk, maar niet voordat Farid er heel lang over had moeten denken. Ik heb echter enige druk uitgeoefend, want zo langzamerhand krijg ik toch echt genoeg van dat geheimzinnige gedoe. We kunnen nooit eens iets samen doen! Gelukkig was hij na wat aandringen om en regelde ik het een en ander. Voor thuis heeft hij, voor zijn vader in elk geval, een smoes bedacht en als hij bij me komt, met een volgeladen rugtas, zie ik aan zijn gezicht dat het hem absoluut niet zint. Ik mag hem! Hij is de eerlijkheid zelve en vindt het vreselijk om met een leugen te moeten leven!

Gedurende de rit naar het westen trekt hij gelukkig bij en verandert de stille jongen in een spraakwaterval. Regelmatig laat hij me bulderen van het lachen en ook dat vind ik leuk aan hem. Eigenlijk vind ik gewoon alles leuk aan hem. Geen wonder dat ik voor hem gevallen ben. Het weekend wordt een reusachtig succes en als we zondagmiddag na de lunch en een lekkere vrijpartij in bed liggen, kruipt hij dicht tegen me aan en zegt dat hij heel graag zou willen, dat het zo voor altijd zou kunnen blijven. Ik knuffel hem en streel hem door zijn haren. Ook ik zou dat zo ontzettend graag willen, maar ik weet en voel dat hij er nog steeds niet aan toe is en zolang dat niet het geval is, blijft er bij mij die ongewisheid dat het nog altijd verkeerd kan gaan.



Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk



©Lucky Eye, februari 2019 (herzien)
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Gesloten