Aangenaam verrast door Robert deel 14
Rond zes uur ging Robert zijn moeder naar de patatzaak, we mochten bestellen wat we wilde.
Om zeven uur namen we nog een laatste duik in het zwembad, daarna moesten we naar huis terug.
Robert zijn vader vroeg of Robert en ik nog even konden blijven, hij zei,’ we moeten het nog even over de vakantie hebben’.
Pieter ging vast voor, hij kon ondertussen de weg wel dromen.
‘Ik zeg thuis wel dat jullie straf hebben, en moeten nablijven,’zei hij lachend.
Hij zei de ouders goedendag, en bedankte hun voor de fijne middag en het eten.
Nadat hij was verdwenen achter de tuindeur, zei Robert zijn vader, ‘het was maar een smoesje hoor’.
‘Maar wij willen wel nog even praten met jullie, over hoe het verder moet gaan na de vakantie met jullie twee’.
Ik onderbrak hem en zei, ‘daar hebben wij het vanmorgen ook al over gehad’.
Els zei, ‘Ron, wij willen jou ouders vragen of ze akkoord gaan met het volgende’.
Nu ging Robert zijn vader weer verder en zei, ‘als jullie na de vakantie, nog zo dik zijn met elkaar’.
‘willen we voorstellen, dat jullie de ene week hier en de andere week bij jou wonen’.
‘Mits dat het jullie het goed keuren natuurlijk, we zien het niet zitten dat jullie elkaar maar een paar uur per dag zien,’ zei hij.
Robert en ik keken elkaar blij aan, en zeiden bijna tegelijk, ‘dat zou super zijn’.
‘Ik hoop dat mijn ouders dit een goed plan vinden, ik heb vanmorgen al moeten huilen,’zei ik. Els stond op en omarmde me, dit deed me echt goed, het was alsof ze een tweede moeder was.
Robert vroeg, ‘wanneer gaan jullie dat vragen, dit zou echt prachtig zijn als het lukt?’
‘Al zeer snel jongen,’zij hij.
‘Ook Ron zijn ouders zaten ermee, en vroegen ons hoe dit op te lossen was,’ zei Els nu.
‘Zelfs oma en opa zaten ermee, toen jullie gisteren weg waren hebben wij nog een hele discussie er over gehad’.
‘Trouwens dit voorstel komt van opa! Robert, dus als het gaat lukken, weten jullie waar jullie je moet bedanken,’ zei Els lachend.
Robert zijn vader zei, ‘dus nu kunnen jullie je aankleden, en ook naar huis gaan’.
Ik stond op en omarmde ze een voor een, en bedankte hun al bij voorbaat.
Robert en ik trokken onze kleren aan, we wensten hun een goedenacht en liepen naar huis.
Toen we thuis aankwamen, werden we hartelijk ontvangen door pa en ma.
Pieter had daadwerkelijk gezegd dat we moesten nablijven, en daarom later zouden komen.
En Robert zijn ouders hadden al het nieuws via de telefoon verteld, en ze waren enthousiast over het plan van opa.
‘Ze gingen er gelijk mee akkoord, ook zij hadden zich zorgen om ons gemaakt,’ zei mijn vader.
Wij vlogen om beurten mijn ouders om de hals, en bedankte hun.
Ik zei,‘we gaan ons even afdouchen, en komen dan nog even terug om te praten’.
‘Luister dan gelijk even of de kleine van ons al slaapt,’ zei mijn moeder.
‘Dat doen we maar al te graag, zeker nu hij jullie heeft verteld dat wij moesten nablijven,’ zei ik.
Toen we boven waren, trokken we onze kleren uit.
Nog voordat we naar de badkamer gingen, omhelsde we ons en lieten beide merken dat we dol gelukkig waren.
We streelden ons waar we maar konden, en zoende er op los.
Nadat we een tijd hadden gezoend, gingen we naar de badkamer.
Toen we in de badkamer waren zagen we dat er geen handdoeken waren, Robert ging naar de kamer van Pieter om ze alsnog te halen.
Pieter zat nog op het randje van het bed, en was aan het lezen.
Robert liep naar de kast, en pakte twee handdoeken eruit.
Voordat hij de kamer verliet, zei hij, ‘Pieter denk aan gisteravond, wee je ligt dadelijk nog niet te slapen!’
Zonder verder nog een woord vuil te maken ging hij naar de badkamer, ik zat al op het krukje te wachten.
In de badkamer zei hij, ‘sorry, dat het wat langer heeft geduurd, maar Pieter zat nog te lezen’.
‘En die heb ik even gewaarschuwd, dat we dadelijk na het douchen komen kijken’.
Ik lachte en zei, ‘ik hoop dat hij dadelijk nog niet in bed ligt, ik vond het gisteren eigenlijk wel leuk’.
We gingen de douchecabine, ik liep voorop.
Robert gaf me een klap op mijn billen en zei lachend, ‘jij bent een kleine sadist’.
‘Een kleintje dat wel, maar ik hou wel van een beetje pijn,’zei ik.
Tijdens het douchen trokken we elkaar af en Robert had er echt zin in, zijn vinger zat gelijk weer tussen mijn billen.
We kwamen heerlijk klaar, en het mooiste was dat we bijna tegelijk klaar kwamen.
Robert nam de douchekop in de hand, en spoelde het bewijs goed weg.
Toen we zeker waren dat de sporen weg waren, droogde we ons af.
We gooiden de handdoeken in de wasmand, en gingen op weg naar onze kamer.
Bij Pieter zijn kamerdeur stopte we, en luisterde of het stil was.
Dat was dus niet het geval, we hoorde duidelijk hoe hij een bladzijde omdraaide.
We maakten de deur open, en stormden naar binnen.
Pieter liet van schrik zijn boek vallen, hij nam een duik op zijn bed.
Maar hij was te laat, Robert greep zijn handen vast en trok die boven zijn hoofd.
Ik sprong op zijn benen, hij kon nu geen kant meer op.
‘Dit is voor het nog niet slapen,’zei ik en gaf hem een roffel op zijn blote kont.
Pieter jammerde van de “zo genaamde” pijn.
Robert en ik verwisselden van plaats, en ook hij gaf Pieter een roffel op zijn billen.
Toen hij klaar was zei hij, ‘dit is was jouw beloning, omdat je ons zwart heb gemaakt bij je ouders’.
Pieter draaide zich half om op de rug, en weer zagen we dat zijn jongeheer omhoog stond. Robert en ik zeiden er niets van, en liepen naar de deur.
Bij de deur zei ik, ‘Slaap lekker, en denk er aan morgen komen we terug, en kijken dan of ons lesje zin heeft gehad’.
We liepen in de richting van onze kamer, maar Robert bleef ineens staan bij de trap die naar beneden ging.
Hij zei, ‘Ron, we zouden nog naar onderen gaan om met je ouders te praten’.
‘Dat is waar ook, dat was ik al vergeten,’ zei ik.
‘Ik ben vandaag echt doodmoe, en wil vroeg naar bed’.
Robert zei, ‘ik ook, maar ik wel alleen met jou naar bed’.
Lachend gingen we naar beneden, in de kamer zei Robert tegen mijn moeder. ‘Sorry, dat het langer heeft geduurd, maar we moesten Pieter even naar bed sturen’.
‘Morgenavond blijf ik bij hem tot hij in bed ligt,’ zei ze.
Ik zei, ‘dan moet U hem een sprookje voor lezen, misschien baat dat’.
Pa, ma en Robert schoten in de lach.
Robert zei, ‘we zijn echt blij dat jullie je allemaal zorgen over ons maken, wij hadden het er vanmorgen ook al over, Ron heeft zelfs moeten huilen’.
Pa zei, ‘wij hebben niet alleen aan jullie gedacht, maar ook aan de school’. ‘Als jullie samen huiswerk maken, en jullie weten dat er dan nog maar een paar uur over bleef zou er niets van het huiswerk maken komen’.
‘Maar pa U kent me toch,’ zei ik lachend.
‘Daarom jongen! , we hebben niet lang hoeven na te denken over het voorstel van Robert zijn opa,’zei pa.
‘Wij zijn er in ieder geval heel blij mee, hé Robert,’zei ik.
‘Zeker te weten,’ zei hij.
Ma zei, ‘jongens genoeg gepraat, het wordt ook voor jullie tijd om te gaan slapen’.
We stonden op, en gaven mijn ouders een nachtkus en wenste hun welterusten.
‘Welterusten,’ zeiden ze bijna tegelijk.
Robert en ik liepen naar boven, op dat moment kwam Freek binnen gelopen met een grootte envelop in de hand.
We wenste hem ook nog even welterusten, en liepen verder de trap op naar onze kamer.
Op onze kamer zei ik, ‘wat zal dat voor een envelop zijn geweest die Freek in de hand had’.
Robert zei, ‘ik weet het niet, maar dat teken op de envelop kwam me wel bekent voor’.
‘Och, dat horen we morgen wel of zo, hoofdzaak is dat ons probleem is op gelost,’ zei ik.
We lieten ons zijdelings op bed vallen, en drukt onze lichamen stevig tegen elkaar.
Maar dat was maar voor korte duur, we begonnen als gekken te zweten.
Robert liet als eerste los en zei, ‘Jezus, wat is het nog warm zeg’.
Ik liet nu ook los en stond weer op, en liep naar mijn PC daar stond een thermometer.
Deze gaf nog negenentwintig graden aan, en dat om bijna elf uur s’ avonds.
Ik opende het rolluik, en plaatste de vliegenhor weer in het raam.
Hierbij keek ik automatisch bij Karel in de slaapkamer, ik zei, ‘Karel zal het volgens mij nooit leren’.
Robert vroeg, ‘hoezo, ligt hij weer te rukken, bij volle belichting?’
Ik zei, ‘nee, ze liggen elkaar af te trekken, die gast naast hem is volgens mij niet ouder dan twaalf.
Karel had natuurlijk gehoord dat ik mijn rolluik omhoog had getrokken, hij keek even en ging rustig verder.
Die jongen had schijnbaar niets door, Karel draaide zich om en nu lagen ze in standje 69.
Robert wist niet hoe snel hij bij het raam moest komen, en zei, ‘dat moet ik zien’.
Toen Robert bij het raam was, zagen we hoe Karel het pikje in zijn mond nam en hem begon af te zuigen.
Het lichaam van het knaapje blonk van het zweet, dat jochie wist niet wat hij moest doen.
We zagen hoe Karel iets zei, en daarna nam ook hij de pik van Karel aarzelend in zijn mond.
Nu zogen ze elkaar af, Robert en ik genoten van dit beeld.
Ze gingen stug door, ook al wist Karel dat ze toeschouwers hadden.
De jongen begon te trillen, en even later spoot hij zijn zaad in Karel zijn mond.
Ook Karel zijn lichaam begon te trillen, en hij spoot de jongen zijn bekje vol.
De jongen begon te hoesten, het was duidelijk voor ons dat hij zich had verslikt in het volume van Karel zijn zaad.
Karel draaide zich razend snel om, terwijl hij zijn hand op de mond van de jongen hield zei hij wat tegen hem.
We zagen hoe dat knaapje begon het zaad van Karel door te slikken, hij had het zaad van hem ook duidelijk door geslikt.
Toen die knaap alles had door geslikt liet hij hem los, en stond op.
Hij kwam naar het balkon gelopen, zonder zich zorgen te maken om het een of ander liep hij naakt het balkon op.
Hij zei,‘dit is mijn neefje Geert, hij logeert een weekje bij ons, zo leert hij nog wat van me.
Zeker als mijn ouders en zus niet thuis zijn, de knaap kwam naast Karel staan op het balkon. Toen hij ons zag bedekte hij zijn piemel, Karel zei, ‘kom Geert, ze hebben de hele tijd naar ons staan kijken’.
Geert werd nog rooier dan hij al was, verlegen deed hij zijn handen weg.
Als groet stak hij zijn hand op, lachte naar ons.
Wij stelde ons ook voor, en ik zei, ‘schaam je maar niet Geert, wij zijn wel wat gewend’.
Hij haalde opgelucht adem, we konden zien dat hij hierom blij was.
We wensten hun een leuke voort zetting van de avond, en voor straks alvast een welterusten.
Robert en ik gingen naar ons bed, we gaven elkaar een lange tongzoen en gingen slapen.
Door de warmte, pakte we elkaar niet vast, en gingen zelfs een stuk uit elkaar liggen.
De volgende morgen rond negen uur, kwam Robert zijn moeder al bij ons aan de deur.
Wij hoorde niets van de deurbel, mijn moeder maakte de deur open voor haar.
Ma vroeg haar, ‘wil je een kopje koffie of liever thee?’
‘Dank je, thee is wel lekker, of heb je de koffie al bruin?’ vroeg ze haar.
‘Ik heb ze beide klaar, de jongens drinken thee, en wij, mijn man en ik drinken koffie’.
‘Nou als dat zo is, heb ik toch liever koffie,’ zei ze.
Ze kletste wat met elkaar, terwijl ze koffie dronken.
Robert zijn moeder keek op haar horloge, en zei, ‘is het al zo laat!, om twaalf uur moeten we naar het ziekenhuis om onze Willem op te halen’.
Onze moeders stonden op en liepen de trap op, mij moeder zei, ‘als we zachtjes zijn, kunnen we ons verliefd stel verrassen’.
Zachtjes giechelend liepen ze verder naar de zolderkamer.
In de loop van de nacht was het wat koeler geworden, en Robert was naar me toe gekropen.
We lagen nu in de lepeltjes houding boven op bed, Robert zijn arm lag over mijn schouder.
Toen onze moeders in de deuropening stonden, lag Robert met zijn buik tegen mijn rug aan.
‘Zeg tortelduifjes, zouden jullie niet eens wakker worden,’ zei mijn ma.
Half slapend draaide we ons op de rug, beiden hadden we een ochtenderectie.
Robert reageerde snel, en wilde zo snel mogelijk het laken over ons heen trekken.
Maar dat wilde niet lukken omdat we er half op lagen, dus hielden we de hand voor onze stijve piemels.
‘Schaam jullie maar niet jongens, we weten dat dit geregeld voor komt in de pubertijd,’ zei Robert zijn moeder.
‘Daarbij, alsof we nog nooit een stijve piemel hebben gezien’.
‘Hoe zou het dan mogelijk zijn, dat jullie op de wereld zijn gekomen?’ vroeg ze lachend.
‘Dat is heel wat anders ma,’ zei Robert.
‘Mogen we ons dan nu eindelijk fris gaan maken?’ vroeg ik.
Lachend draaide ze zich om en liepen de zoldertrap af, op de trap zei Robert zijn moeder.
‘Maar wel een beetje opschieten hoor, om twaalf uur moeten we Willem gaan op halen.
Robert zei, ‘we hebben een voordeel ma, mijn spullen staan al klaar’.
We gingen ons douchen, bij Pieter zijn kamer keken we naar het bordje.
Het stond nog steeds op “kom binnen”, Robert liep door naar de badkamer.
Ik maakte de deur open van Pieter zijn kamer, hij lag net als wij boven op het laken.
Stil liep ik naar de kast en nam er twee handdoeken uit voor ons.
Pieter draaide zich op zijn rug, en vroeg half slapend ‘moet ik nu al op staan?’
Ik zei, ‘nee jongen, slaap nog maar lekker door, het is nog best vroeg’.
Hij draaide zich nog eens om, en drukte zijn hoofd in het kopkussen.
Na het douchen gingen we ontbijten, Robert had al wat spullen mee naar onder genomen.
Toen we klaar waren met het ontbijt, gingen we ons aankleden en brachten de rest van Robert zijn spullen naar beneden.
Robert zei, ‘afscheid nemen we vanmiddag wel, als we terug zijn van de seksshop met je pa’.