Groen licht (deel 26)
We begonnen ons laatste studiejaar: Steven het vierde jaar kine , ik m'n derde jaar ziekenhuisverpleegkunde. Dat ik Steven door en door kende maakte onze relatie gemakkelijker ondanks zijn scherpe randjes.
Wanneer Steven de handdoek op het bed ontvouwde, wist ik dat ik eerst een heerlijke massage ging krijgen. Van kop tot teen oliede hij me dan in om me dan heel bedreven, het kon niet anders, overal te kneden. Hij leerde me de kneepjes van het vak zodat ik hem op mijn beurt kon plezieren. Op een keer spreidde hij wel het badlaken maar nam geen olie. 'Ga al maar klaarliggen, ik kom zo.' Hij kwam terug met een kom warm water, scheerschuim en een scheermesje. Hij had zich in de badkamer ontdaan van z'n kleren en zag dat zijn stijve al op z'n hardst was.
'Wat ben je van plan?'
'Je benen scheren.' 'Waar is dat voor nodig. Het zijn mijn benen, van wie heb je toestemming?'
Dat was echt iets voor Steven. Hij deed dat opzettelijk, mij niets vragen. Hij was niet te schatten op gebied van dit soort fantasietjes. Ik hield er van op deze manier verrast te worden.
Vanzelfsprekend liet ik hem zijn gang gaan. Hij scheerde behoedzaam, waste regelmatig het mesje af en nam een paar keer een nieuw scherp. Met keukenrol veegde hij m'n afgeschoren beenhaar weg. 'Ik maak een wielrenner van je. Wielrennersbenen voelen heerlijk glad aan.'
'Hoe kan jij nu weten hoe hun benen voelen?'
'Sinds ik ze gemasseerd heb.'
'Wanneer?'
'Van de zomer nog en vorig jaar tijdens de Ronde van Vlaanderen voor amateurs en...'
'Ja 't is goed.' Ik vergat dat studenten kine voor massages gevraagd werden op sportevenementen. Steven ging graag op zo'n uitnodigingen in.
'Seffens ben je zo'n lekker aerodynamisch monster.'
'Wat voor monster?'
'Ja, zo'n lekker glad deeg om straks te kneden. 'k Ben benieuwd naar het resultaat; het zal zoveel beter glijden.'
'Ben helemaal niet benieuwd.' zei ik gespeeld onverschillig met gesloten ogen. Ik lag op m'n rug met de handen onder het hoofd.
'Ik bezorg je een baby velletje.'
Dat deed hij bloedloos op een sneetje op m'n rechterbeen na. Een druppel vers bloed kriebelde naar beneden. Het weinig opvallende dons op m'n bovenarmen moest er ook aan geloven. Borsthaar bezat ik nog niet.
'Niks van.' zei ik resoluut toen hij ook aan m'n schaamhaar wilde beginnen. ' 't Is meer dan genoeg. Zie nu hoe kaal ik ben.' Ik streelde over m'n benen die nu zelfs elk zuchtje tocht konden voelen.
'Best even afspoelen.' raadde Steven me aan.
Ik ontdeed me onder de douche van de zeepresten en waste de streep geronnen bloed weg. Ik moest een pleistertje kleven want het wondje begon opnieuw te bloeden.
'Je bleef zolang weg.' Steven stond klaar met massagecrème in de handen. Massages door Steven waren altijd een voorspel.
'Ik kocht er andere, duurdere, deze is niet vettig.
Mijn kale benen absorbeerden de aanraking van Stevens' bekwame handen met een verdubbeld fluwelen genot.
Compleet roezig door de zalige massage en tegelijk met een lekkere stijve, liet ik me soigneren.
Nadat ik opnieuw op de rug lag, raakte hij af en toe nonchalant mijn piemel aan. Uit ervaring wist ik dat de kinesist zijn werk dan bijna volbracht had. Hij kon niet eeuwig doorgaan en toen hij ophield opende ik m'n ogen.
Hij had ongemerkt een condoom te voorschijn getoverd, uit zijn nachtkastje veronderstel ik, en was al bezig hem uit de verpakking te halen.
'Wat ben je nu aan het doen?'
'Een condoom aan het uitpakken.'
Stevens' antwoord was al even onzinnig als mijn vraag.
Ik keek toe terwijl hij het dingetje over zijn penis ontrolde. voor het eerst zag ik een echt condoom.
Alsof ik me op een onbewaakte overweg bevond en een trein me op volle snelheid ging pakken, kon ik niet terug. Loom en ontspannen gaf ik me aan hem over; kon en wilde hem niet stoppen. Het deed nauwelijks pijn toen hij bij me binnenschoof.
Mijn haarloze satijnen benen klemden over zijn rug en verhoogden de tastbaarheid van zijn lijf. Mijn handen grepen zijn bilspieren zodat ik ze beter kon voelen werken.
Ik laat het nutteloze beschrijven van verdere details.
Ik sliep goed en Steven perste vers appelsiensap en bakte spek met eieren.
'Heb je iets goed te maken?'
'Goed te maken? Het beste heb je gisteren gekregen. Of was het soms niet goed?'
'Natuurlijk was het goed maar je had het me vooraf kunnen vragen.'
'Kunnen vragen?' Steven keek erg verbaasd.
'Je had alles vooraf gepland.'
'Wat is daar mis mee? Ik heb toch een condoom gebruikt.' reageerde hij ongemeen heftig.
'Het gaat niet over het gebruik van een condoom. Waarom zou jij trouwens een condoom nodig hebben?'
'Dit is niet eerlijk Jij bent het die ooit over condooms begonnen bent.'
'Het gaat echt niet over condooms. Het gaat over het principe dat je het aan mij had moeten vragen.'
'Alsof het onze allereerste keer was en ik je ontmaagd heb! Gisteren deed je alsof je in de hemel verkeerde en vandaag had ik het moeten vragen.' Hij riep nu. 'Soms ben je al even bekrompen als je ouders.'
Ik zweeg, de mond gesnoerd. Steven zweeg.
Ik had dit niet moeten zeggen besefte ik maar kon niet toegeven omdat ik van mijn gelijk overtuigd was.
We aten in stilte verder. Alsof er niets gebeurd was hervatten we daarna een onschuldig gesprek.
Zijn uitbarsting deed me pijn. Ik kon niet verwoorden hoezeer het me speet dat ik er over begonnen was. Mijn gelijk en mijn spijt spleet me in twee.
Ik moest geen stage lopen en we gingen dat weekend over huis. Na twee weken van huis moest ik dringend m'n kleren laten wassen. Beschaamd betrad ik dat weekend met m'n onthaarde benen het volleybalveld. Geen volleyballer maakte een opmerking over m'n zijdeachtig glanzende benen. Ik betwijfel zelfs dat het iemand opgevallen is.
De nieuwe week streek alle plooien glad.
Er kwamen andere voorvalletjes.
Lea was m'n allerbeste vriendin. Ze was de enige van onze klas die ooit bij ons op bezoek kwam. Steven was de betere schaker en ik hield van dammen. We waren op dat gebied geen partij voor elkaar.
Dus had ik Lea voor een partijtje dammen bij ons op kot uitgenodigd. Blij verwelkomde ik haar. Steven gedroeg zich nogal koel tegen haar en ging joggen, bleef trouwens langer dan gewoonlijk weg.
Ik vond een waardige tegenstander in haar. Voor mij werd het een leuke avond. 'Moeten we nog eens doen.' zei ik haar ten afscheid.
'Dammen met Lea, waar is dat goed voor?' gromde Steven toen we met ons twee waren. Ik begreep niets van zijn schijnbare jaloezie.
'Heb je schrik dat ze me van jou gaat afpakken?' lachte ik.
Ik nodigde haar later nog uit voor een avondje dammen bij ons op de studio. Ik plande het op een avond dat Steven iets buitenshuis te doen had.
Het werd een avondje gezellig kletsen waarbij het damspel op de tweede plaats kwam. Ze stemde toe in een glaasje witte wijn want ze lustte geen rode.
'Spijtig dat je homo bent.' zei Lea onverwacht.
'Spijtig dat je geen jongen bent.' floepte ik er uit.
Ze gaf me de mooie glimlach van het elkaar begrijpen.
'Waarom zou je dat willen? Ik wil speciaal voor jou mijn haar kort laten knippen. Ik ben trouwens lesbisch.'
Daarna schoot ze in de lach. Ze kon slechter tegen alcohol tegen dan ik toch maakten een paar glaasjes tevens bij mij de lippen losser.
'Nee, ik geloof je niet.'
'Zou toch kunnen?'
'Ja natuurlijk maar ik zei dat ik je niet geloof.'
'Wat vonden je ouders er van?'
'Had ik dat nog niet verteld?' Ze schudde heftig van nee.
Ik moest even slikken en vertelde alles in detail, niet dat ik een groot verhaal had. Lea luisterde geboeid en pikte soms in met een vraag.
Regelmatig ging het gesprek de hilarische toer op om daarna weer ernstig te worden.
Na twaalven kwam Steven thuis, voor Lea het sein om te zeggen 'Oeps, is het al zo laat! Ik ga er eens vandoor.'
Steven ging nog wat eten.
Ik begeleidde Lea weer met de fiets tot waar ze woonde.
'Steven is wat jaloers op jou.' lachte ik.
'Echt? Hoe kan dat nu? Vind ik grappig.'
Ik gaf haar een knuffel toen we afscheid namen. Dat had ik nog nooit bij een meisje gedaan. 'Bedankt voor de leuke avond.'
Haar omhelzing was teder maar ze wist ongetwijfeld dat ik nooit de hare zou kunnen zijn.
Vrolijk fietste ik de nacht in. Er staken geen andere gevoelens de kop op. Het onderonsje had me deugd gedaan.
Steven sliep al. Ik deed mijn uiterste best om hem niet wakker te maken terwijl ik naast hem in bed kroop.
Die dagen ontving ik bericht dat ik een aanduiding had als vrijwillig verpleger tijdens een kampperiode in het Zwitserse Schwarzsee. Na de inschrijving in januari wachtte ik maanden op deze brief en sprong een gat in de lucht.
Als ik afgestudeerde kon ik onmiddellijk op vakantie vertrekken voor mijn legerdienst begon. Als enige van de klas, het waren bijna allemaal meisjes, moest ik legerdienst vervullen. Ik had zelfs geen broer die reeds dienst deed zodat ik niet op vrijstelling kon rekenen.
Steven had geluk als tweede zoon, zijn broer viel in de prijzen. Hij kon beginnen denken aan werken. Hij stelde een sollicitatiebrief op die ik kritisch nakeek op schrijffouten en zinsconstructies.
De discussie ontstond over waar Steven ging solliciteren. Hij had een ziekenhuis in Gent, waar hij stage liep, op het oog. Daar zag ik geen graten in als het tijdelijk was. Ik zag me later gaan werken in eigen streek terwijl Steven zich wilde vestigen en vooruit droomde:
'We hebben hier alles. De studio hebben we gratis, ofwel wordt ze verhuurd of verkocht. Ik woon hier graag en jij toch ook. Waarom wil jij per se in de buurt van je mammie en pappie wonen?'
'We zijn niet van Gent en bij ons in de streek is er werk genoeg.' De toon van het gesprek werd tenslotte bitsig.
'Je vriendjes zijn binnenkort afgestudeerd. Hun fuiven ga je toch moeten missen.'
Nog voor de eindexamens aanvingen, had Steven een voorlopige aanwerving op zak.
Ik had weinig grip op zijn doen en laten. Dat die studio op deze manier mijn toekomst kon bezegelen, had ik nooit vermoed.
Ondanks de meningsverschillen bleef onze relatie passioneel. Ik dacht Steven nooit te kunnen missen, verslaafd als ik was aan hem.