Groen licht (deel 22)

[Amexic]

Groen licht (deel 22)

'Weet je waar ik nu zin in heb?'
'Om goed uit te slapen?'
'Neee...'
Ik lag in zijligging en Steven legde zich strak tegen me aan.
'Ik weet heel goed waar jij zin in hebt.' fluisterde ik stiller dan ik normaal fluisterde. Steven's harde drukte in mijn rug. Zijn goesting kon hij onmogelijk verbergen. Het is een een eigenschap van mannen, proberen iets te verbergen maar het fysiek niet kunnen. Denken dat het lukt, het gaat niet. Hoeft niet wat mij betreft. Ons kent ons.
'We kunnen het toch niet doen terwijl Dieter hier vlakbij in de zetel ligt?'
'Juist wel. Dat maakt het extra spannend.'
Ik kende hem beter dan wie ook. Steven wilde dat ik voelde wat hij dacht.
'Zou spannend zijn.' besefte ik al te goed.
'Dieter is onze gast. Het is al erg genoeg wat jij daarstraks geluld hebt. We kunnen nog duizend keer vrijen als hij weg is.'
We hadden alle drie net iets te veel gedronken. Dieter was geen alcohol gewoon. Waarschijnlijk had hij het het meest van ons drie te pakken. Hij sprak in elk geval met een dubbele tong. Steven kon er het beste tegen. Ik zat tussen de twee in maar ik had een hekel aan de controle over mezelf verliezen.
Steven kende me en drukte zijn verlangens niet verder door. Even streelde hij weinig subtiel met een voet mijn kuitspieren alsof ik dat niet doorhad. Ik schoof mijn benen op richting rand van het bed, buiten zijn bereik. Hij hoefde niet aan te dringen. De wet van de sterkste kan subliem zijn.
Zelf klemde ik mijn piemel tussen m'n benen om een stijve te onderdrukken.
Met stoute gedachten over Dieter sluimerde ik in.
Ooit, na een volleybaltornooi tegen 'Stevens' ploeg' zag ik hem, Dieter, naakt in de douche. Zijn glimmende lijf en de zwarte pluk schaamhaar die hij een paar jaar geleden eenmalig onbewust aan me getoond had, stond in mijn geheugen gegrift.
Als Dieter ANDERS gekozen had, hij had de kans gehad, dan lagen wij hier nu met z'n drieën. Dan had ik Dieter ook kunnen voelen. Wij met twee, Dieter en ik, en Steven in de zetel, een waan, een gedachte, een illusie, de derde optie. Steven stelde z'n veto. Ik mocht me dat niet voorstellen, Dieter en ik, zonder Steven.
Want als ik Dieter vergeleek met Steven? Wie van de twee zou het zachtst zijn? Ik wilde dat niet weten in de realiteit. Het ging me niet over zachtheid in de echt. De realiteit. De fantasie. De alcohol. Mijn hoofd tolde. Ik zweefde in mijn bed. Ik viel onhoudbaar naar beneden en van die dronken gewaarwordingen voor de slaap me overmande. Wat is het zachtst? Een sneeuwvlok die de grond raakt? Of Dieter voelen? Hem mogen hebben om alles van hem te ervaren?
'Dieter zou kunnen zeggen: 'Pieter, ik wil het.' Ik zou het gedaan hebben. Geen aids. Ik ontmaagde hem. Niet vies, niet aan de orde. Ik deed het. Mijn eerste keer. Niet iets wat niet mocht. Het was gewoon heerlijk spontaan. Ik pompte me leeg in Dieter. Ik zat in hem. De alcohol. De gedachte. De droom. Nooit echt. Hebben is fout.
Een koude, natte plek in de pyjamabroek, 10 op 10 centimeter, bracht me terug naar de wakkere werkelijkheid. Nooit echt. Nooit nooit. Echt nooit. Een wakker schaamtegevoel sluimerde in mij. Drie uur vertelden de fluorescerende wijzers van de klok me. Ik sloop zeer voorzichtig onze slaapkamer uit. Steven mocht ik niet wakker maken en Dieter evenmin. Mijn verslappende penis en de in zijn sperma delende omgeving droogde ik op het toilet met het droge deel van m'n pyjamabroek op de tast af. Ik plaste schuldig de restanten van mijn natte droom weg. Na het zoeken en geruisloos vinden van een propere pyjamabroek in de kleerkast, ik kende in het duister de weg, kroop ik terug naast Steven zonder iemand te verstoren. Niets gebeurd, buiten een te wassen kledingstuk.
Dieter was onze gast. Steven wilde hem ook verwennen want hij ging voor verse koffiekoeken, die morgen. We gingen Dieter vandaag de stad Gent laten zien.
Intussen douchte ik. Dieter kreeg ik in de living te zien, gelukkig nog niet aangekleed maar zedig in zijn ondergoed. Ik gaf mijn ogen uiteraard de kost. Hij gaf geen demonstratie van zichzelf, al kan je nooit in iemands hoofd zitten en inschatten wat de bedoeling is van wat je te zien krijgt. Hij droeg een witte onderbroek. Zijn mouwloos Marcelleke liet me toe zijn armen en schouders te bewonderen. Ik aanvaardde in dank wat me ten deel viel.
Ik ben niet 'ziende blind', dus ik keek en vergeleek. Dieter was lekker bruin van vel, dat lag in de lijn van zijn haarkleur en onbestemd onpeilbaar gitzwarte ogen. Slank, gespierd, sportief, glanzend, getaand, mals. Ik kan een hele woordenschat bedenken die op hem van toepassing was. Zo verwarrend in het hoofd die schoonheid. Zo onbelangrijk. Waar gaat het om? Ooit bekende ik aan Steven: ik val op donkere types. Ik viel nochtans op Steven. Hoe blond hij ook was, maakte Steven voor mij niet minder aantrekkelijk.
Dieter zat gehurkt in zijn sporttas te graven.
'Wat zoek je?
'Een gilettemesje. De houder zonder mesje zat in de toilettas. Ik ben er zeker van dat ik mesjes mee heb.'
Ik veinsde mee te kijken in de tas.
'Je hebt mooie quadriceps.' Zijn bovenbenen bewaarden wat kleur van de lang vervlogen zomer. Ik zag de hele lengte van zijn bovenbenen.
'Meneer kent zijn anatomie.'
'Had ik voor mezelf moeten houden.' besefte ik.
Ik zondigde tegen het negende gebod wist ik. Zo vaak dreunde ik in de mis dit zinnetje op tijdens de schuldbelijdenis: 'In doen en laten, in woord en gedachten; door mijn schuld...'
Mijn gedachten waren niet zuiver, de stille getuige daar van lag in de wasmand te drogen.
Je mag een mesje van mij hebben. Ik ging Dieter voor naar de badkamer en reikte hem een mesje aan.
Steven ging niet lang wegblijven want de bakker lag op wandelafstand.
Knapperige pistolets of koffiekoeken. Het ging smaken. Ik had honger.
Ik zette koffie, dekte de tafel voor ons met drie en zette me op mijn stoel.
Dieter zette zich even later tegenover mij aan tafel. Daar zat Steven normaal.

[Amexic]

Een heel kort hoofdstuk, de bedoeling, stof tot nadenken!