Groen licht (deel 18)
Ik legde me na de inspanning van de worsteling en de ontlading in de ligstoel om uit te puffen. Ik glom van de olie en van het zweet. Zweet van m'n voorhoofd gesijpeld, prikte in m'n ogen.
'Ik ga iets verfrissend halen.' Steven verdween naar binnen.
Hij bleef nogal lang weg en daarom ging ik hem achterna, behoedzaam.
'Hela, wat doe jij hier?' Ik had hem niet gezien en schrok me een aap toen hij me in de gang verraste.
'Stel je voor dat m'n papa je op deze manier betrapte.' grapte hij.
'Ik ga even naar het toilet.'
'Goed zo. Heb ik ook net gedaan. Zo hoort het.'
'Ja pa.'
Een rilling trok over m'n rug wegens de koelte in het huis en misschien ook door het bewustzijn van mijn naaktheid. Nee, niemand kon mij hier zien buiten eventueel Steven.
Ik kneep mijn ogen toe door het felle licht bij het buiten komen. Steven had intussen de tuinslag ontrold en stond zichzelf midden het gazon nat te spuiten.
'Kom er bij.'
Ik stapte op hem toe. Hij zette de straal plots op hard en richtte die op mij. Het koude water deed me naar adem happen. Hij lachte. Ik liet hem begaan zelfs toen hij op mijn kruis richtte. De afkoeling deed best deugd eens de koudeschok gepasseerd.
Hij had voor een washandje en zeep gezorgd. We zeepten elkaar in en sproeiden elkaar daarna af met de waterslang.
We legden ons op de ligstoelen te drogen en dronken om beurt van de fles limonade die Steven op het tafeltje neer geplant had.
'Was een goed idee die buitendouche.'
'Ik heb altijd goede ideeën. Zo hoeven we binnen niets vettig te maken.'
Een wolk voor de zon zorgde voor kippenvel bij mij en bij Steven.
'Ik vind je mooi met dat kippenvel.'
'Ben ik anders niet mooi?'
'Sexy dan?'
'Het is goed zo. We gaan niet opnieuw beginnen.'
We waren allebei in slappe toestand. Het koude water had voor de totale krimp gezorgd. Daar kon verandering in komen. Op dat moment bestond de behoefte alleszins niet.
''Spijtig dat je niet aan een handdoek gedacht hebt om ons af te drogen.'
'Je ligt er op een.'
Ik glimlachte om de snelheid van zijn reactie.
Ik voelde me ongelofelijk helder, afgekoeld door de wasbeurt, en voldaan door de vrijpartij uiteraard. En het zonnetje verwende me opnieuw.
'Als ik nu toch in Turnhout zou gaan studeren, zou je dan jaloers zijn?'
'Maar je kan toch veel beter bij mij in Gent intrekken?'
'Ja dat weet ik. Het is een schitterend idee waar ik zelf niet opgekomen was. Ik moet het alleen thuis nog vragen. Maar gewoon, als...
'Dan zou ik toch wat jaloers zijn. Dat is normaal, niet. Als ik je niet graag zou zien, zou ik niet jaloers kunnen zijn. Jij was toch ook jaloers?'
Hij had gelijk. Ik hou niet van jaloersheid, dat is bezitterig maar ik was het zelf geweest. Een beetje, dat is gezond. Veel beter om te bouwen op vertrouwen dan je energie te steken in jaloezie!
'Vind jij Dieter knap?' vroeg Steven.
'Echt wel.'
'Waarom?'
'Hij heeft van dat mooie zwarte haar met een beetje golf. Dat maakt hem guitig. Hij is fijn, ik bedoel wat kleiner dan jij en hij heeft een vriendelijk gezicht met erg donkere ogen.
Hij is gewoon een vriendelijke jongen.'
Dieter zag er ongelofelijk mals uit. Dat laatste slikte ik in. Steven had het figuur van een loper, meer gespierd dan Dieter wat ik kon smaken, maar net iets peziger.
'Maar hij lijkt helemaal niet op mij. Ik ben blond en een kop groter.'
'Hij moet toch niet op jezelf lijken om knap te zijn. Eigenlijk lijk ik meer op hem dan jij op mij. Zou jij op hem kunnen vallen?'
'Nee.'
'Dat is duidelijk. Vind je hem niet aantrekkelijk?'
'Zeker weten van wel.'
'Waarom zeg je dan met zo'n overtuiging nee?'
'Hij is zo verlegen. Hij heeft geen ruggengraat.'
'Ik ben toch ook verlegen.'
'Jij denkt dat je verlegen bent, dat is niet hetzelfde. Bij jou is dat schattig.'
'Volgens mij heeft hij wél een ruggengraat.'
'Met rug bedoel ik niet een verzameling van wervels.'
Er viel niet te discussiëren over de mening van Steven over Dieter.
Na een lang gesprek trokken we onze kleren aan en praten verder over koetjes en kalfjes.
Hoe goed ik ook met Steven kon praten, dit gesprek overtrof alle voorgaande.
Niet alleen was ik erg helder van geest, ik had me nog nooit zo'n open boek gevoeld. Het had me deugd gedaan, nog meer dan wat er aan vooraf ging.
Steven's vader arriveerde van het werk en kort daarna zijn moeder, zo laat was het al.
Ze had 'Chinees' meegebracht. Er was geen ontsnappen aan.
'Ze geven altijd porties voor twee dagen... Eten jullie vaak Chinees?' vroeg ze.
'Ik heb nog nooit Chinees gegeten.'
'Je gaat het zeker lusten.'
Onder lichte dwang stak in de benen onder tafel. Ik at mee zoals van me verwacht werd en apprecieerde de gastvrijheid bij hem thuis.
Sojascheuten onder andere, ik kende het niet. Alles smaakte voortreffelijk.
Die avond zou ik ondervinden dat ik verbrand was op plaatsen waar ik niet vermoed had ooit te verbranden. Mijn heupen links en rechts naast mijn schaamstreek, net als mijn dijen dijen bovenaan zouden pijnlijk gloeien. Mijn buik zou slechts rood zien.
Op alle gebied voldaan vertrok ik naar huis.
De ontnuchtering zou volgen.
'Je bent zo laat.'
'Ze stonden er op dat ik bleef eten.'
'Wij hebben al gegeten. Je eten is koud. Je had ook kunnen bellen. Hoe was het bij Dieter?'
'Heel goed. Ik ben er nu helemaal zeker van dat ik verpleger wil worden.'
'Volgens mij past dat beroep helemaal bij je karakter. Je had dat beter vorig jaar al gekozen.'
Het was het moment om het voorstel op tafel te werpen, dacht ik.
'Ik kan ook in Gent gaan studeren. Dan kan ik bij Steven op kot. Jullie hoeven er niets voor te betalen, er is plaats voor mij.'
Even zweeg ze. Mijn vader zat al lang ergens in de tuin tussen de groenten.
'Jij gaat niet samenhokken met die Steven.' waren de letterlijke woorden van mijn moeder. 'Er gaat niets van je studies terecht komen, dat weet ik nu al.'
De rest van de scheldpartij bespaar ik de lezer.
Het was zo'n mooie dag geweest.
Altijd slaagde ze er in om alles te verpesten.
Mijn vader had een tijd moeilijk gedaan. Die plooien leken helemaal glad gestreken.
Ik begreep haar reactie niet. Ik dacht dat ze mijn relatie met Steven van in het begin had geaccepteerd.
Ik had er zo naar verlangd om overmorgen op kamp naar Zwitserland te vertrekken en mijn stemming was opperbest geweest .
Nu zou ik het huis verlaten in mineur.