Deel 11, Een zware storm steekt op
Marie moest de volgende dag hard lachen, toen ze hoorde dat Bikkel de twee vrienden zo had laten
schrikken, de afgelopen nacht. 'Sorry, ik had jullie moeten waarschuwen dat Bikken 's nachts wel eens
op strooptocht gaat' zei ze daarna verontschuldigend. Nog altijd verbaasd zag ze hoe Bikkel niet weg
te slagen was bij Tom. Overal waar Tom naar toe liep volgde hij hem. Verbijsterd was ze toen ze hoorde
hoe de aannemer had geprobeerd om de twee vrienden een poot uit te willen draaien, door duizend
euro voorschot te vragen. 'Die had dus echt geen vertrouwen erin dat jullie de reparatie zouden
betalen' zei ze grommend. 'Terwijl papa met hem had afgesproken dat hij alles mocht factureren!' riep
Jip erbij. Hoofdschuddend hoorde Marie het verhaal aan. Verheugd was ze toen ze hoorde dat de oom
van Tom Bruno op had gehaald om voor hem te zorgen op zijn boerderijtje. 'De dierenliefde zit duidelijk
in jullie familie' zei ze blij. Het leek weer een druilerige dag te worden. Opnieuw viel de regen met
bakken omlaag. Nog net op tijd hadden ze de grote regenton binnen kunnen halen. Tegen de middag
was deze al half vol. Marie was weer terug gegaan naar huis. Bikkel wilde niet met haar mee, en was
gebleven bij de jongens. 'Shit' zei Jip plots. 'Wij hebben helemaal nog niks gegeten' 'Ik heb geen zin
om nou met die klote regen naar huis te rijden, om daar eten te gaan halen' zei Tom met een zucht.
Binnen in het huisje was het ook alweer kil geworden van de regen. 'Brrrr! Wat een rotzooi' klaagde
Tom. 'Ik heb honger man. Gisterenavond hebben wij ook al niet veel op' klaagde Tom wederom. 'Jip'
zei Jip. Ineens werd weer op de deur geklopt. Bikkel rende er naar toe en blafte. Vlug deed Jip de
deur open. Daar stond Marie. 'Ik heb voor jullie een lekkere lunch gemaakt bij mij thuis. Dan kunnen
jullie lekker je buik vol eten, en je opwarmen' zei ze vriendelijk uitnodigend. Dat lieten de twee vrienden
zich geen twee maal zeggen. In de stromende regen liepen ze mee met Marie. Bikkel liep al vooruit!
Het huisje van Marie leek een beetje op het huisje van Caspar. Alleen veel gezelliger ingericht, en
knusser. Het knisperende hout in de open haard maakte het nog geheel nog mooier. Op een eettafel
had ze een heerlijke lunch klaargemaakt. Er was warme koffie of thee. Bikkel bleef bij Tom in de buurt
zitten. Er moest eens wat op de grond vallen! Mistroostig keek Jip naar buiten. Vanuit de plaats waar
hij zat, kon hij goed het oude huisje van Caspar zien. Wat zag het er armoedig uit! En door die regen
nog meer! Op de achtergrond klonk gezellige muziek uit een radiootje. Druk babbelend aten ze hun
lekkere lunch. Ineens zei Marie dat ze zich even stil moesten houden. Op de radio was het nieuws met
daarachter het weerbericht te horen. De weersvoorspelling was niet best. In de loop van de middag en
avond zou een storm opsteken. Daar schrokken de twee vrienden wel van. Storm! Dat was nou wel het
laatste wat ze konden gebruiken. 'We moeten alles goed sluiten, en hopen dat het allemaal wel mee
gaat vallen' zei Tom. 'Jip' zei Jip in gedachten verzonken. 'Als het huisje de storm maar gaat overleven'
dacht hij bij zichzelf. 'Ik denk dat wij aankomende nacht beter niet op zolder kunnen gaan slapen, Jip'
zei Tom. 'Stel voor dat het dak eraf waait' Verschrikt keek Jip zijn vriend aan. 'Dat gaat het huisje nooit
overleven' riep hij met schrik in de stem. 'En jij zeker niet, schat' zei Tom, die Jip met een bleek gezicht
zag zitten. 'Ik denk dat het beter is dat jullie hier vannacht blijven slapen' zei Marie geruststellend. Jip
keek haar verrast. 'Meent u dat nou?' vroeg hij. 'Maar u kent ons amper één dag!' zei Tom nu ook.
Marie was heel resoluut in haar besluit. Er was geen discussie mogelijk; de twee vrienden mochten de
aankomende nacht niet blijven slapen in het oude huisje. Dat was levensgevaarlijk!. Dankbaar namen
de geliefden uiteindelijk het aanbod maar aan. Ze zouden toch geen oog dicht doen, bij al dat gekraak.
Na de lunch werd besloten om terug te gaan naar het huisje om binnen te halen, wat binnen gehaald
kon worden. Balend dat ze alweer niks in het huisje konden doen, van wat ze van plan waren, sloten
ze alles heel goed af. Op het eind van de middag begon de wind op te steken. 'Dat gaat nooit goed'
zei een wat angstige Jip. In de loop van de avond stak een nog hardere wind op. In combinatie met
de regen was het gewoon griezelig. Jip en Tom stonden zwijgend voor het raam te kijken naar hun
huisje. Een enkele dakpan vloog al de lucht in. De schoorsteen zag je ook al steeds schever worden.
Heel bezorgd stonden de twee te kijken. De lucht zag zwart van de regen en de storm. Regenwater
stroomde met dikke stralen door de straat. 'De regenton zal wel overlopen' zei Tom zacht. 'Jip' zei Jip
met een zucht. 'Dat wordt morgen weer flink dweilen' zuchtte Tom. Jip knikte 'Jip' zei hij daarna. Marie
had wel een beetje medelijden met haar nieuwe vrienden. Ook zij was bezorgd om het huisje. 'Maar wat
was het een goed idee geweest om Bruno naar oom Bert te brengen!'. Dat realiseerde ze ook. 'Een
geluk bij een ongeluk' zei ze mompelend in zichzelf. In de loop van de avond werd de storm heviger.
Stil luisterend naar de storm lagen Jip en Tom in bed. Ze hadden nu geen zin in seks. Hun hoofd was
bij het huisje. Door de harde wind konden ze niet goed horen of er nog meer dakpannen van het dak
waaiden. 'Ik ben bang, Tom' zei Jip zacht, en hij kroop tegen hem aan. Bemoedigend sloeg Tom zijn
arm over hem. Zelf was hij ook bang. 'Morgen kunnen wij pas zien wat voor schade de storm aan het
huisje heeft bezorgd' zei hij weer. 'Jip' zei Jip. Nog altijd viel ook de regen met bakken omlaag. 'Het
lijkt wel herfst' bromde Tom. Voor de zoveelste keer stapte hij uit bed, om een glimp van het huisje op
te kunnen vangen. Helaas, het was te donker. Van Marie hadden ze een pyjama gekregen om warm
te blijven. Buiten ging het tekeer. Soms hoorden ze takken van een boom breken. Zelf Bikkel kwam
op de slaapkamer liggen. Bezorgd kropen de twee vrienden tegen elkaar. Van slapen kwam weinig.
Soms hoorden ze harde klappen, en schrokken. 'Daar gaat het huisje' zei Tom dan zacht. 'Jip' zei Jip
ook geschrokken. Af en toe dommelden ze in, maar als dan weer een harde klap te horen was, dan
zaten ze voor de zoveelste keer rechtop in bed. Eindelijk tegen de ochtend zwakte de wind af. Ook de
regen werd minder. Uiteindelijk was de zware storm voorbij…