Deel 6, De enveloppe met geld
Instinctief draaide Jip zich om. Daar stond zijn vader. Vlug kroop hij in bed. 'Goedemorgen jongen' zei
zijn vader met een zachte stem. 'Goe..goedemorgen papa' zei Jip zich een beetje schamend. Met zijn
billen was hij in het plasje sperma gaan zitten. Hij voelde het koude voorvocht er tegen plakken. 'Heb je
een beetje kunnen slapen?' vroeg zijn vader hem. Jip knikte. 'Beetje wel. Ik was vroeg wakker' zei hij
met nog steeds een schamende blik in zijn ogen. De ogen van zijn vader bleven vriendelijk staan. 'Ik
lag ook laat in bed' zei hij, en hij ging zitten op de bureaustoel naast het bed. 'Zit je te worstelen met
gevoelens voor Tom?' vroeg Flip hem aankijkend. Verbaasd keek Jip hem aan. 'Hoe weet u dat ik
gevoelens heb voor Tom?' vroeg hij zacht. Zijn vader glimlachte 'Een vader voelt dat jongen' zei hij weer.
Jip zat overeind, en staarde naar zijn dekbed. 'Ik weet niet of Tom ook gevoelens voor mij hebt' zei
hij met een zucht. Nu keek zijn vader hem nog verbaasder aan. 'Dan heb jij de afgelopen dagen toch
werkelijk zijn signalen niet opgevangen' zei hij zacht. Vragend keek Jip hem aan. 'Niet opgevangen?' zei
hij ongelovig. 'Heb jij niet gehoord wat Tom telkens zei, als hij tegen je sprak?' vroeg zijn papa hem weer.
Jip dacht na. 'Ik heb hem gisteren wel horen zeggen dat wij samen het avontuur zouden aangaan' zei
Jip zacht. 'En ik meen dat hij ook nog 'schat' erbij zei, maar dat weet ik niet zeker meer' zei hij, en hij
keek zijn papa aan. Weer glimlachte de vader van Jip. 'En heb je gisterenmiddag bij Caspar dan niet
gehoord wat Tom telkens tegen je zei?' vroeg hij weer. 'Nee' zei Jip hem steeds vragend aankijkend.
Flip legde zijn hand op de arm van zijn zoon 'Jongen, jongen toch' zei hij zacht. 'Tom is tot over zijn
oren verliefd op je'. 'Hé?' schrok Jip. 'Verliefd op mij?' Zijn vader knikte. 'Zelfs Caspar had het door' zei
hij zacht. 'Tom heeft diverse malen je hand vastgehouden, en je 'schat' en 'lieverd' genoemd' sprak
Flip tot zijn zoon. 'Hé??' riep een nog verbaasder Jip. 'Ik weet daar echt helemaal niks meer vanaf!' zei
hij met een trillende stem. 'Waar zat je dan met je gedachten, jongen?' vroeg zijn vader hem weer. Jip
keek zijn papa zwijgend aan. 'Ik denk bij Caspar, en hoe hij zo kan leven' zei Jip zacht. Flip keek zijn
zoon ernstig aan. 'Zeg nou eens eerlijk Jip. Heb je echt niet gehoord dat Tom jouw 'schat' en 'lieverd'
noemde?' sprak hij plots. 'En je moet absoluut gemerkt hebben dat hij je hand pakte' zei hij weer tot zijn
zoon. Jip durfde zijn papa niet aan te kijken. Langzaam knikte hij. Tranen sprongen in zijn ogen.
Flip kwam langzaam overeind, en nam plaats op de rand van het bed. 'Je moet je gevoelens voor Tom
niet verbergen. Vroeg of laat krijgt je er spijt van' zei hij zacht, en omhelsde zijn zoon, welke zacht
begon te huilen. 'Daarom moet je het Tom vertellen' zei Flip troostend. 'Casper zei gisteren ook al dat
jullie voor elkaar geschapen zijn' zei hij weer zacht troostend. Zacht snikte Jip in de armen van zijn
vader. Liefdevol troostte Flip zijn oudste zoon. Jip was nog maar achttien jaar, en hij werd nu al zo jong
geconfronteerd met een vroege verliefdheid. Zelf was hij al ver in de twintig, toen hij verliefd werd op
de moeder van Jip. Na een korte verkeringstijd waren ze heel snel getrouwd. Nog geen jaar later was
Jip geboren. Twee jaar later kregen ze Jorrie. Ze waren een gelukkig gezin geworden. En bijzonder
trots op hun kinderen. Na een tijdje was Jip uitgehuild, en staarde stil voor zich uit. Flip keek hem aan.
Zijn gezicht stond weer ernstig. 'Jip' zei hij. Jip keek op 'Jip, weet jij zeker dat het jou en Tom zal lukken
om op het huisje van Caspar te passen?' Jip knikte heel beslist. 'Jip' zei Jip zacht. 'Ik beloof je papa,
dat Tom en ik op het huisje van Caspar zullen passen, alsof het ons eigen huisje is' zei hij met een
glimlach door zijn tranen heen. 'Dat is precies wat ik van je wilde horen, jongen' zei Flip met een lach
naar zijn zoon. Ondertussen waren de moeder en broertje van Jip ook wakker geworden, en druk bezig
met de laatste voorbereidingen voor de vakantie. 'Ga je wassen en aankleden. Dan wil ik dat je daarna
Tom gaat bellen, want ik heb jullie wat te vragen en te vertellen' zei Flip. Met twee vragende ogen keek
Jip naar zijn papa. Maar Flip wilde niks loslaten. Vol met goede moed sprong Jip uit bed, en spurtte
even later naakt naar de badkamer. Dit zou een vakantie worden, vol met verrassingen!
De volgende morgen was Tom ook al vroeg wakker. Niet, zoals Jip, om stil en rustig in bed te kunnen
blijven liggen, en mijmeren over hem en Jip. Nee. Tom moest eruit om de dieren te gaan voeren. Sinds
een paar weken had hij van oom Bert een paar bokjes en twee konijnen gekregen. Oom Bert woonde
in een andere stad, en had zelf een klein boerderijtje. Tom was er graag. Oom Bert was vrijgezel, en
nooit getrouwd geweest. Niet dat hij er lelijk uitzag, integendeel. Oom Bert was een knappe man van
midden dertig. Hij had een goede baan bij Het Rijk. Oom Bert hield van dieren. En daarom had hij een
paar jaar geleden een klein boerderijtje gekocht. Hij had allemaal leuke dieren; Sierkippen, konijnen,
geitjes en bokjes, poezen, ganzen en eenden. Hij had zelfs een paard! Tom kwam graag bij zijn oom
Bert. Voor hem was het altijd een mooie reden om thuis weg te zijn. De broers en zus van Tom deden
er altijd smalend over. 'Oom Bert is een rare vent' zei Lotte altijd. 'Het zou mij niks verbazen dat hij ook
nog eens een vieze, vuile flikker is' riep Sander altijd. Tom kwam dikwijls op voor zijn oom, maar werd
dan zelf ook uitgelachen. 'Pas maar op dat hij geen vieze spelletjes met je gaat doen' zei Teun een
keer. 'Ik zou mijn broekspijpen maar dichtbinden met strak touw' had Ruud erbij geroepen. 'Je kan ook
twee broeken aantrekken. Als hij de bovenste broek van je kont trekt, dan heb je in ieder geval nog een
broek eronder om weg te kunnen vluchten' had Sander zelfs een keer geroepen. Woedend was Tom
naar zijn slaapkamer gerend. Hij zat in die tijd juist in de periode dat hij ontdekte dat hij meer viel op
jongens dan op meisjes. Zijn broers en zus konden altijd zo gemeen zijn tegen hem.
Stil was Tom uit bed gekropen. Het was nog maar amper half zes. De zon scheen al. Hij kleedde zich
aan en ging naar beneden. Overal lagen lege flesje bier op de grond. De aanrecht stond ook vol met
de vaat van de vorige avond. Zijn moeder had duidelijk geen zin gehad om af te wassen. Tom liep door
de keuken naar de achterkant van het huis. Voorzichtig opende hij de achterdeur. Hij hoorde een
bokje mekkeren. In een andere kooi was het geluid te horen van zijn twee konijntjes. Zacht pratend liep
Tom ernaar toe. De bokjes kwamen hem begroetend tegemoet. Hij aaide ze beiden over hun snuitje.
Hun tongetjes likte zijn hand. Tom voelde zich gelukkig bij zijn dieren. Ook de konijntjes werden niet
vergeten. Vandaag wilde hij de kooien schoon maken. Vol goede moed begon Tom eraan. De zon
scheen zo heerlijk, en hij wist dat hij straks Jip weer zou zien. Samen zouden ze dan naar het huisje
van Caspar gaan. Verder zou hij wel zien. Als hij maar bij Jip was, dan kon zijn dag niet meer stuk.
Vol ijver vulde Tom de kruiwagen met mest. De bokjes kwamen telkens storen. Lachend duwde hij ze
dan weer weg. Maar dat lieten ze niet op zich zitten, en botsten met hun kleine, lieve kopjes tegen zijn
billen. Fluitend en zingend werkte Tom stevig door. De kooi van de bokjes werd weer opnieuw gevuld
met stro. De voederbak gevuld met brokjes, en de drinkbak voorzien van vers water. Daarna waren
de konijntjes aan de beurt. Eerst knuffelde Tom zijn beestjes. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Ze
waren ook zo lief! Ook hier werd de mest eruit gehaald, en ververst met verse stro In een grote bak
achter de konijnenkooi lag groente afval. Tom pakte een paar worteltje en blaadjes sla. Bij het geven
van de blaadjes sla dacht hij weer aan de verschoten kropjes van Caspar. 'Hoe kan je toch zo leven?'
dacht hij weer hoofdschuddend. Na nog een knuffel en aai over de kopjes liep Tom terug naar binnen.
Jip kon haast niet wachten wat zijn vader hem en Tom te vertellen en te vragen had. De adrenaline in
zijn lichaam zat er nog steeds. Nadat hij zich gewassen en aangekleed had, belde hij Tom vlug op.
Tom had hem met allerlei vragen bestookt, maar hij werd niks wijzer van hetgeen wat Jip hem vertelde.
Nog geen uur later zaten de twee vrienden ongeduldig aan de keukentafel. Flip kwam aangelopen met
een grote map. Vragend keken de twee hem aan. Met een glimlach ging Flip tegenover hen zitten.
Rustig keek hij zijn zoon en diens vriend aan. 'Wat ik jullie nu ga vertellen en vragen is bloedserieus'
zei hij op een ernstige toon. Jip keek naar Tom; Tom keek naar Jip. 'Ik heb jullie gisteren samen bezig
gezien in de moestuin van Caspar' vervolgde hij rustig. 'Jullie zijn een goed team samen' Stiekem gaf
Tom Jip onder tafel een tikkie tegen zijn been, en grinnikte. 'Ik ben geweldig geschrokken van de staat
waarin het huisje verkeerd. Ik kan niet begrijpen dat er in deze tijd nog mensen zijn die in zulke
erbarmelijke omstandigheden moeten leven. Dat druist in tegen al mijn gevoelens en principes' zei Flip
weer. Daarom heb ik zitten denken' sprak hij weer ernstig. 'Je moeder en ik hebben vannacht lang met
elkaar gepraat. Daarom was ik ook zo vroeg wakker' zei Flip tegen Jip. Tom keek niet begrijpend naar
de vader van Jip. Onder tafel zocht Tom de hand van Jip. 'Iedereen kan van mijlen af zien dat jullie
bij elkaar horen' Opnieuw keek Tom naar Jip; Jip keek naar Tom. Flip keek zijn zoon aan. Toen pakte
hij de sleutel en legde deze op tafel. 'Menigeen zal mij voor gek verklaren, maar dat kan mij geen biet
schelen'. Vragend keken de twee vrienden hem aan. Even hield Flip de spanning erin. 'Je moeder en
ik willen het huisje van Caspar voor jullie samen kopen' zei hij uiteindelijk. Twee monden vielen open
van verbazing. 'Ko kopen? Voor ons??' stamelde Jip. 'Auwwwww! Gek!' riep hij daarna, en trok zijn hand
terug. Tom was zo geschrokken dat hij bijna de hand van Jip samen kneep. 'Wij gaan zo dadelijk naar
het ziekenhuis om alles met Caspar te bespreken' zei Flip 'Maar dat zal allemaal wel goed komen' zei
hij met een glimlach. Nog altijd zaten de twee vrienden met stomheid geslagen. 'Meent u dit echt
werkelijk meneer?' vroeg Tom, nog wat twijfelend, maar ook meer als bevestiging dat hij dit echt niet
gedroomd had. 'Elk woord, best Tom' lachte de vader van Jip. Jip wist ook werkelijk niet wat hij er nou
op moest zeggen. 'Jip' zei hij toen maar. 'Ik ga jullie ook gelijk een opdracht geven' zei de vader van
Jip even later. Hij schoof de grote map richting zijn zoon. 'Ik wil dat jullie gaan beginnen met het
inventariseren van alle gebreken, wat jullie tegenkomen. En daarna schrijven jullie dat allemaal op in
deze map. Tot op het kleinste gebrek, wat je kan vinden' zei Flip op ernstige toon. 'Oef! Dat zal een
grote klus worden' zei Tom. 'Jip' zei Jip alweer, en hij keek zijn vader dankbaar aan. Tom wilde gelijk
opstaan. 'Ho Ho Tommeke!' riep Flip 'Ik ben nog niet klaar' Vragend keek Tom hem aan. 'Jullie hebben
toch zeker geen drie weken nodig voor het inventariseren van deze klus?' vroeg hij hem stellig
aankijkend. 'Als jullie alles hebben opgeschreven dan maken jullie er een lijst van op mijn computer
boven' Ik zal een document aanmaken. Jip weet hoe hij in moet loggen' zei Flip weer. 'Jip' zei Jip hem
verrast aankijkend. Papa was altijd heel zuinig op zijn spullen; hij wilde dat niemand op zijn werkkamer
kwam. En nu mocht hij zomaar op de werkkamer van papa komen!! De inlogcode kende hij nog. 'En
dan komt nu het belangrijkste' zei Flip ernstig. Uit zijn binnenzak haalde hij een enveloppe tevoorschijn.
Nieuwsgierig keken de twee vrienden ernaar. Het was een grote bruine enveloppe. Flip legde de
enveloppe neer op de keukentafel. Heel ernstig stonden zijn ogen nu. 'Jullie mogen gaan bewijzen dat
het huisje jullie waard is' sprak hij. Vier vragende ogen keken hem aan. 'In deze enveloppe zit geld'
zei Flip tegen de twee vrienden. 'Veel geld'. Tom keek weer naar Jip; Jip keek ook weer naar Tom.
En weer hield Flip de spanning erin. 'In deze enveloppe zit duizend euro' zei hij weer ernstig. 'Duizend
euro?' vroegen de twee vrienden tegelijk. 'Dit geld mogen jullie alleen maar gebruiken voor het huisje'
zei Flip plechtig. Hij opende de enveloppe. Jip en Tom zagen vijf briefjes van honderd euro, en tien
briefjes van vijftig euro. Zoveel geld hadden ze nog nooit gezien! Tom zeker niet! In de enveloppe zat
ook een sleutel. 'Dit is de sleutel van de kluis. Jip weet waar die is' zei hij weer. Tom keek opnieuw
naar Jip. 'Jip' zei Jip weer. 'De klus is leeg. Ik leg de enveloppe met het geld daarin' vervolgde Flip.
De sleutel van de kluis leg ik op onze slaapkamer. Jip weet waar' zei hij alweer op ernstige toon. 'Jullie
kunnen na het inventariseren beginnen met het schoonmaken van het huisje'. 'En waar moeten wij al
de rotzooi dan laten?' vroeg Tom. Gelijk kreeg hij een tik tegen zijn been van Jip. De vader van Jip
glimlachte. 'Ik ga er voor zorgen dat er een grote containerbak bij het huis komt te staan. 'En uw
vakantie dan papa?' riep Jip ineens. 'Rustig maar Jip. Onze vakantie gaat zeker door. Wij vertrekken
toch pas laat in de middag' zei Flip zijn zoon geruststellend. 'O ja, dat zou ik bijna nog vergeten' zei
Flip ineens. 'Rond de middag komt een dierenarts naar Bruno kijken' Tranen schoten bij Tom in zijn
ogen. 'Dank u wel' zei hij. 'Hij gaat kijken of Bruno nog te helpen is' zei Flip ernstig. 'Maar wees er wel
op voorbereid, dat de mogelijkheid kan bestaan, dat Bruno niet meer te helpen is' zei Flip Tom een
beetje medelijdend aankijkend. Hij wist hoe een grote dierenvriend Tom was. Tom knikte zwijgend. Hij
was allang blij dat er een dierenarts kwam kijken naar Bruno. 'Ik ga ook nog een aannemer regelen
voor de reparatie van het dak, en de scheuren van de muren' zei Flip tot slot. 'Jullie zullen nog wel te
horen krijgen, wanneer hij komt'. De twee vrienden zaten nog helemaal beduusd, en vol van deze
onverwachte verrassing naar elkaar te kijken. Hun was een huisje toevertrouwd. En wat voor een
huisje! En hadden ze het goed gehoord? Wilden de ouders van Jip het huisje voor hun samen kopen?'
Het duizelde nog wel even na in het hoofd van Tom. Ze hadden zojuist de opdracht gekregen om te
bewijzen dat ze het huisje samen waard waren. Maar in hoeverre zat het nu met de liefde tussen Jip
hem? Ook Jip was nog lang sprakeloos ervan. Amper twee dagen geleden was hij voor het eerst in het
oud, vervallen huisje geweest. Daar had hij Caspar ontmoet en koffie gekregen. En vandaag kreeg hij
de opdracht om samen met Tom voor het huisje te gaan zorgen. En hadden zijn ouders, nota bene,
besloten om voor hem en Tom het huisje te gaan kopen! Had zijn papa vanmorgen toch meer gezien
en gehoord dan hij gedacht had? En hoe zei zijn vader het ook alweer? 'Je moet je gevoelens voor
Tom niet verbergen. Vroeg of laat krijgt je er spijt van. Daarom moet je het Tom vertellen!'