14 augustus heb ik de kamer leeg gemaakt. Vandaag komen Dave en Sim zijn kamertje inrichten. De grote bus van de fietsverhuur van het eiland stopt voor de deur.
“Altijd fijn zulke buren he.” Zegt Dave.
Ik herken de bus. Het is dezelfde die ik heb gebruikt. Hoop ik alleen niet dat die puber ook zoveel spullen heeft. Dan zijn we nog 2 uur bezig.
“Eerst maar even een bakje koffie en een strijd plan maken?”
Sim loopt gelijk naar zijn kamer. Hij is al helemaal aan het inrichten.
Wij staan lachend te kijken hoe hij al wijzend ons aan het commanderen is waar zijn bed moet staan.
Na een uurtje staat alles binnen en beginnen we als echte mannen aan het avontuur bed en kast in elkaar zetten IKEA style.
Binnen tien minuten loop ik al te vloeken.
Inderdaad ouderwets IKEA.
Net als dat er altijd schroefjes overblijven en dat het spul toch echt in elkaar zit.
Als alles staat nemen Dave en ik een biertje op het balkon.
Binnen horen we Sim schuiven met zijn spullen en na een half uurtje vernemen we dat hij ook zijn muziekinstallatie heeft aangesloten.
Dave begint hard te lachen als ik hem aan kijk wat voor pleuris herrie er uit komt.
“Succes maat. Hij is nu voor jou.” Grijnst hij me toe.
Half 6 laten we een pizza komen en daarna moet Dave terug naar het eiland. Hij moet de laatste boot hebben.
Na een paar bemoedigende woorden en knuffels van zijn vader blijft Sim vanavond voor het eerst alleen bij mij.
Samen hangen we ‘s avonds in de bank als Sim om tien uur zegt dat hij naar bed wil.
Ik kijk hem bedenkelijk aan. Hij hoeft volgende week pas naar school. Maar toch staat hij op.
Ik wens hem een goede nacht en ga verder met de zapper van de tv.
2 minuten later komt Sim breed lachend de huiskamer weer binnen met twee biertjes.
“Nee, natuurlijk niet.” Roept hij.
Ik kijk hem aan en bedenk dat het inderdaad de zoon van Dave is. Altijd opgewekt en vrolijk en altijd in voor een geintje.
Als ik de volgende ochtend wakker wordt ruik ik koffie. Dat had ik dan niet verwacht van Sim.
“Lekker.” Mompel ik.
“Zwart toch?” Zegt hij als hij mij een grote mok aanreikt.
Rustig neem ik een slok en krijg ik een kik door mijn lichaam. Dit is serieuze sterke koffie.
Van dat spul waar je lepeltje recht in blijft staan.
“Drink je dit zelf ook?” Vraag ik aan hem.
“Ja. Met water en suiker en melk.”
“Mooi. Dan ga ik je nu eerst koffie leren zetten.”
Als de koffie op is breng ik hem naar de boot. Hij gaat nog een paar dagen naar het eiland. Heb ik nog een paar dagen rust.
“Oh Gino. Ik heb nog wat spulletjes besteld. Die kunnen morgen binnenkomen. Wat boeken en schoolspullen. Alles is betaald. Maar ik denk wel vier dozen.”
“Is goed jongen. Geniet nog maar even van die paar mooie dagen op het strand en in de kroeg. Want dat is volgende week afgelopen.”
De heimwee naar het eiland blijft. Ik besluit dan ook Sim op te gaan halen zaterdag op zondag samen met de laatste spullen weer terug te gaan.
Als ik in Harlingen ben snuif ik de zee lucht op en spontaan gaat mijn hart harder kloppen. Zo ruikt thuis komen denk ik bij mijzelf.
Als de boot aan is staat Sim met zijn maten mij op te wachten om te begroeten.
Zoals eilanders gebruik neemt hij mijn tas en gooit hem op zijn fiets. En brengt hem vast naar huis.
Ik haal een huurfiets en fiets al groetend naar Dave toe.
“Daar ben je dan. Die boot is al drie kwartier aan.” Zegt Dave als hij naar mij toe loopt om mij te begroeten.
“Je kent het hier hé. Eerst met 30 man een praatje maken en vertellen hoe lang je blijft en dat ik vanavond de kroeg in moet.” Lach ik terug.
Raar gebruik. Als mensen komen eerst vragen wanneer je weer weg gaat. Eilanders willen dat graag weten. Waarom? Weet ik zelf ook niet. Maar ik deed het zelf ook altijd.
Als Dave ‘s avonds de deur dicht doet zitten zijn collega's al klaar met een biertje.
Het gaat een lange avond worden. Ik voel het nu al aan mijn water.
Als we later in de kroeg staan heb ik geen tijd meer voor Dave. Ik zie alleen maar mensen die ik te lang niet heb gesproken.
Zelfs Sim staat een beetje beteuterd te kijken dat ik niet even tijd voor hem heb.
Als ik de volgende ochtend wakker wordt knalt mijn hoofd ook weer eens ouderwets uit elkaar.
Dit wordt een lange dag. We hebben de avondboot. Dus voordat ik thuis rustig op bank zit en gegeten heb zal het wel half tien zijn. Morgen om zeven uur de wekker. Sim moet naar school en ik moet om half negen werken.
Als de boot toetert kijkt Sim heel sip. Dit is echt. Hij vliegt uit. Hij wordt groot en zelfstandig.
Ik sla een arm om hem heen en geef hem een knuffel.