Na dat ik een aantal jaar op een Waddeneiland had gewoond was het tijd om terug te gaan naar het vaste land.
Mijn nieuwe baan bracht mij naar Leeuwarden waar ik chef werd in een verzorgingstehuis. Makkelijke baan, goed salaris en een grote vier kamer flat waar ik mocht wonen.
Ondanks dat ik het leven op het eiland miste en natuurlijk de frisse zeelucht. Was ik na een jaar zeker niet iedereen uit het oog verloren.
Regelmatig kwamen vrienden langs en bleven ze slapen om de volgende dag weer naar het eiland terug te gaan.
Zo ook Dave. Zijn vrouw was een maand geleden overleden en hij bleef achter met zijn zoon Sim.
We hadden de hele avond gezellig met zijn drieën gezeten. Het was mei. Het seizoen stond op het punt om los te barsten en ik wist dat volgende keer dat Dave hier rond oktober weer zou aanschuiven voor een biertje.
Maar vanavond zat hij er voor meer. Ik kende mijn maat door en door. Hij zat ergens mee.
Om elf uur had hij Sim naar bed gestuurd. Tijd om te slapen. Sim, 16 jaar oud, was er niet van gecharmeerd, maar wist dat als zijn vader het zei dat hij moest.
“Gino, luister. Ik wil je om een gunst vragen. Sim moet na de zomer naar school aan de wal. Hij wil graag naar Leeuwarden. En hij heeft bedacht dat hij wel bij jou in huis kan.” Langzaam kijkt Dave mij aan als hij dit zegt.
“Dat heeft die slim bedacht.” Zeg ik met een lach.
“Kleine ettertjes krijgen een eigen wil.” Grijns ik er achter aan.”
Dave zucht eens en zegt “ik weet niet wat ik er mee moet. Hij wil van dat eiland af, maar ik niet. Wat moet ik nu?”
“Laat maar komen. Ik pak het pubertje wel aan.”
Ik haal nog 2 biertjes en we beginnen herinneringen op te halen aan zijn vrouw en het eiland.
De volgende ochtend vroeg maak ik Sim wakker en vertel hem het nieuws.
“Echt? Kan het echt? Echt?” Sim is door het dolle als hij langzaam beseft dat hij uit huis mag.
“Ja Sim. Maar je snapt wel dat het geen vrijheid blijheid is. Ik ben ook aan het werk. Dus je zal met eigen verantwoordelijkheid een heel eind zelf je best moeten doen. Huiswerk op tijd af. Op tijd naar bed. Soms zelf eten koken. Elke dag afwassen.”
“Ja. Geen probleem. Doe ik.” Stuitert die bijna over het bed heen.
“Oh ja Sim? Je moet natuurlijk wel je eindexamen even halen he!”
“Makkie Gino, makkie.”
Dat wordt wat. Een hormonaal pubertje van 16 in huis. Daar gaat mijn rust en vrijheid. Maar voor mijn maat Dave doe ik het graag.
Eind juni krijg ik een opgewonden telefoontje.
“Ik ben geslaagd!”