Een verhaal van Lucky Eye
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.
©Lucky Eye, september 2015 (gereviseerde versie)
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.
MISJA
Hoofdstuk 4
Als ik mijn ogen opsla, zie ik het gezicht van Misja boven me hangen. Misschien heb ik het al eerder gezegd en val ik in herhaling maar zo zie ik hem graag. Zijn ogen stralen pret uit en om zijn lippen ligt een olijke glimlach. “Waarom lach je zo?” wil ik weten.
“Ik ben blij met jou!”
En om dat te bewijzen drukt hij zijn lippen op die van mij en laat hij zijn tong meteen in mijn mondholte doordringen. We tongen elkaar lang en ik weet dat mijn ochtenderectie nog harder wordt dan hij al is. Ik voel tussen zijn benen en grijp hem bij zijn ballen. Met een hard gekreun verbreekt hij dan de zoen.
“Hé nu niet, schatje. Het is al vreselijk laat en ik wil dat we vandaag iets heel leuks gaan doen op een heel bijzondere plek.”
Ik heb het idee dat ik weet waar hij op doelt met dat ‘heel leuks’ maar die ‘heel bijzondere plek’ had voor mij ook zijn bed mogen zijn. Om hem hier en nu te laten voelen hoeveel ik van hem houd, daar zou ik geen bezwaar tegen hebben. Maar hij wil iets anders en ik ben lief genoeg om me te schikken.
“Kom op! Eruit luiwammes!”
“Hoe laat is het?”
“Het is half twaalf en willen we nog iets aan de dag hebben dan moeten we wel opschieten.”
Ik stap uit bed en volg hem naar de badkamer. Bloot naast elkaar staand, scheren we ons. Ik gebruik het scheermes van zijn vader met een nieuw mesje natuurlijk.
“Euhhh, hebben we ook condooms nodig?”
“Lijkt me niet, lieverdje. We hebben het beiden nog nooit eerder gedaan en dus kan er ons niets gebeuren.”
“Glijmiddel?”
“Beter van wel maar dat heb ik in mijn rugzak gestopt. Gisteren al!”
“Ahhh, je was dus voorbereid!”
“Ja!”
“Maar als we geen condooms gebruiken, krijgen we da…”
Ik begrijp zijn vraag en onderbreek hem.
“We kunnen ons spoelen van te voren dan krijgen we in elk geval geen poep aan onze pik.”
“Weet jij hoe dat moet?”
Regelmatig heb ik de vragen in de rubriek ‘Vraag het Johnny’ op homo.nl gelezen en dus weet ik hoe het spoelen gaat. Ik leg het hem uit maar als hij me idioot blijft aankijken, wil ik het hem voor doen. Als ik de doucheslang pak en de kop eraf draai, begrijpt hij al snel wat de bedoeling is en houdt me tegen.
“Zou jij het vervelend vinden als je iets aan je pik krijgt?”
Met een brede glimlach om de lippen geef ik hem mijn antwoord. “Nee. Niet als het van jou is.”
“Ik ook niet dus laat maar mooi. Trouwens … heb jij haren in je bilspleet?”
“Ja, een klein beetje.” Hij kijkt me aan alsof hij iets wil zeggen maar hij zegt niets. “Is dat een probleem?”
“Zou je je daar voor mij willen scheren?”
Ik heb het nog nooit gedaan maar voor hem doe ik alles en pak het scheermes. “Hier ga je gang,” en daarmee duw ik hem het mes in handen, “en zorg ervoor dat je me niet snijdt!” Staand in de douchebak buig ik me voorover terwijl ik mijn voeten zo wijd mogelijk uiteen zet. Eerst doet hij wat scheergel in mijn spleet en dan voel ik het mes zijn werk doen. Hij controleert zijn werk netjes en spoelt dan haartjes en gelresten weg.
“Keurig netjes, Frank. Je ziet er goed uit.”
Als ik me wil omdraaien zegt hij me dat ik nog even moet blijven staan. His wish is my command! En dan voel ik zijn tong door mijn kale spleet glijden. Het is een heerlijk gevoel. Shit, zit hij me eerst te drijven dat ik op moet schieten en nu … nu maakt hij me hartstikke gek met die tong van hem. “Ahhhhhhhh,” ik kreun lang en diep. Het is een top gevoel. Hij drukt met het puntje tegen mijn gaatje aan dat zich iets voor hem opent. Dan ineens voel ik hoe hij een vinger naar binnen duwt.
“Die had je nog tegoed, schatje,” zegt Misja. Met zijn vinger maakt hij neukende bewegingen en ik krijg het vreselijk benauwd.
“Ohhhh, stop, Misja anders pak ik je meteen hier in de badkamer en niet op dat bijzondere plekje van je!”
“Oh, dat moeten we niet hebben.” Hij drukt een kus op mijn beide bilhelften en laat zijn vinger voorzichtig naar buiten glijden.
Ik sta puffend met mijn handen op mijn knieën. Dan ineens slaat hij me met de vlakke hand waar hij me net nog kuste en zegt dat we op moeten schieten. We douchen ons snel, kleden ons aan, maken brood in de keuken voor onderweg, pakken onze rugzakken in en rijden dan naar de parkeerplaats onder bij de berglift. Misja is duidelijk meer in zijn sas dan gisteren en praat honderduit. Hij wijst links, rechts en naar beneden als de cabinelift omhoog glijdt. Hij laat me onder andere zien waar de bobslee-, rodel- en kunstijsbaan liggen van de Olympische Winterspelen van 1976. Als we dan boven bij het Patscherkofelhaus zijn, gaan we niet naar het noordoosten zoals gisteren maar naar het zuidwesten in de richting van de Patscheralm.
“Ik laat je straks het allermooiste plekje van de hele wereld zien,” legt hij uit en trekt me aan de hand mee.
Het volle half uur dat we lopen, blijft hij maar praten en zeggen waarom juist dat plekje zo mooi is. Het vlakke, rotsachtige landschap van bij de berglift verandert tijdens onze wandeling halverwege ongeveer in een diep en donker bos.Voor ik het weet staat hij stil.
“Benieuwd?”
“Reuze, Misja.”
Hij lacht en zijn ogen hebben iets hemels gekregen. Het lijken op echte sterren zoals ze in zijn gezicht fonkelen en stralen. Mijn hand, die hij even los had gelaten, wordt opnieuw vastgepakt en vanuit het donkere bos waarin we staan, baant hij zich - mij met zich meetrekkend - een pad door het dichte struikgewas. Bosjes striemen me tegen de benen en beestjes vliegen aan alle kanten rondom ons op. Ik probeer op te letten waar we vandaan komen en in welke richting we gaan. Weet niet waarom ik dit doe maar iets zegt me dat ik me moet oriënteren. Het wordt steeds donkerder om ons heen. “Weet je zeker dat we goed gaan, Misja,” vraag ik als een vaag gevoel van angst me bekruipt.
“Ja zeker, Frank. We gaan precies zoals ik wil.”
De donkerte om me heen maakt het dat ik het benauwd begin te krijgen. Paniek pakt me bij de keel en het liefst zou ik zo snel mogelijk terug willen rennen naar het veilige pad dat we verlaten hebben maar ik vertrouw op Misja. Volledig vertrouw ik op hem. En dan … dan ineens als de laatste barrière geslecht lijkt te zijn, staan we in de volle zonnestralen. Het is een plek die haast niet beschreven kan worden. De woorden die Misja gebruikt heeft tijdens de tocht hierheen doen het nog te kort. En ook wat ik nu ga schrijven kan nooit de volledige schoonheid van deze plaats evenaren maar toch zal ik een poging doen. Het is een open plek tussen reusachtige, donkere woudreuzen. Zacht, groen gras bedekt de bodem en overal zijn geurige en kleurrijke bloemen te zien. Ik hoor het geluid van stromend water en Misja trekt me mee in de richting ervan. Vanaf een grote rots hoog boven de open plek stort een beekje zich naar beneden. Het heldere water klettert op de rotsige bodem er recht onder en baant zich dan via het gras een weg over de open plek het donkere bos in. Het is inderdaad het allermooiste dat ik ooit gezien heb en ik begrijp Misja’s verrukking volledig. Een groot rotsblok ligt in het midden van de kleine vlakte. Misja schiet razendsnel uit zijn kleren en rent naar de waterval toe. Als hij dan onder het klaterende water staat, schiet me ineens een bijbelpassage te binnen. Je weet dat ik gelovig ben opgevoed maar het gebeurt me haast nooit dat ik ineens aan een bijbelverhaal moet denken. Nu echter wel. Het zonlicht dat op het zich neerstortende water schijnt geeft een prachtige schittering en de naakte mannenfiguur van Misja lijkt alsof het geheel en al van glas is gemaakt. Alles schittert om hem heen. Dit keer geen aureool zoals in het zwembad, de eerste dag dat ik hem trof, maar een alles omhullend stralend licht. Zo lijkt hij nog meer op een engel en zo zie ik ook Jezus voor me, toen hij door Johannes de Doper in de Jordaan werd gedoopt en God vanuit de hemel zijn licht op hem liet schijnen en zijn opdracht bevestigde. Maar … dan komt de twijfelaar weer in mij naar boven. Misja is volledig een man van vlees en bloed met vleselijke lusten en ik weet dat hij me straks wil nemen. Jezus was zo niet. Of misschien ook weer wel. Wellicht hebben de schrijvers van de Evangeliën hem bewust zo steriel beschreven om hem nog bijzonderder te maken! Misja’s schreeuw dat ik bij hem moet komen, wekt me op uit mijn overpeinzingen. Ik schop mijn schoenen en sokken uit en ook de rest van de kleren is snel verdwenen. Dan ren ik op het uitnodigende water toe. Eventjes aarzel ik nog. Zou het water nog kouder zijn dan in ‘Cascade’? Langer tijd om te aarzelen krijg ik niet want Misja pakt mijn arm beet en trekt me onder de waterval. Het water is inderdaad koud maar als je er een klein poosje onderstaat, merk je er niets meer van. Misja trekt me dicht tegen zich aan en ook ik sla mijn armen om hem heen. Onze lippen raken elkaar en daarna vrijwel meteen onze tongen. Met open mond staan we elkaar te tongen terwijl het koele water geil ons beider tongen omhult en de mond inloopt. Geil gehijg mengt zich bij het ruizen van de waterval. Zijn handen zijn overal op me en maken dat ik het ondanks het frisse water behoorlijk heet begin te krijgen.
“Ohhh,” kreunt hij dan in mijn oor, “ik wil dat je me neemt Frank. Ik wil die harde van jou diep bij mij van binnen hebben. Laat me met dat prachtige lichaam van je voelen hoeveel je van me houdt.”
“Dan kan geregeld worden, liefste,” fluister ik terug. Ik pak zijn hand beet en trek hem mee uit het water vandaan. Hij wijst me dat we het beste naar de rots kunnen gaan. Die zorgt voor een mooie schaduwplek. “Op je handen en knieën, lieverd,” zeg ik hem. Hij kijkt me verrast aan.
“Ga je me zo nemen, hoe weet je dat …”
“Nee,” val ik hem in de rede, “zo ga ik je voorbereiden.” En ik vertel hem dat ik gelezen heb dat een ander standje beter is voor de eerste keer. “In dat standje bepaalt degene die zich laat nemen zelf hoe diep en snel het gaat. Jij bent dus degene die de controle over alles heeft en dat heeft zo zijn voordelen.”
“Maar, als het jou nou eens opwindt om juist zelf die controle te hebben, dan mis je dat!”
“Ja, daarin heb je gelijk. Maar deze ene, eerste keer zal toch niet onze laatste zijn?” Zijn lach schalt over de open plek.
“Het laatste woord is aan jou, Frank. Kom doe wat je moet doen.”
Hij gaat op handen en knieën zitten en ik neem achter hem plaats. Strelend glijden mijn handen van zijn schouders naar zijn billen en weer terug. Ik wil ervoor zorgen dat hij geniet. Ook van het voorspel moeten we samen genieten. Zijn lichaam voelt goed aan onder mijn strelende handen en aan zijn kreunen merk ik dat hij het fijn vindt. Als ik dan weer beneden bij zijn mooi gekleurde billen ben (waarschijnlijk is hij hier veel vaker geweest, in zijn blootje), duw ik ze iets uit elkaar en breng mijn hoofd naar zijn spleet. Met mijn tong begin ik zijn gaatje te likken. Een oerkreet galmt door het bos. Hij laat zich volkomen gaan. Als het hem te lang duurt, spoort hij me aan om verder te gaan. Graag had ik hem zo zittend voor me genomen maar voor de eerste keer zal ik straks op mijn rug gaan liggen. Snel haal ik mijn rugzak op en haal de tube glijmiddel eruit. Ik smeer wat van het goedje op zijn kontgaatje en laat snel eventjes een vinger naar binnen glijden. Voor een tweede keer laat hij zich horen. Enorm geil word ik van deze opgewondenheid bij hem. Dan smeer ik mijn pik in en ga op mijn rug liggen. Terwijl hij een knie aan beide kanten van me zet, houd ik mijn stijve beet bij de stam. Langzaam laat hij zich zakken tot mijn harde zijn billen raakt. Het is eventjes manoeuvreren maar dan raakt mijn eikel zijn gaatje. Met opeengeperste lippen kreunt hij.
“Oké, daar gaat ie dan,” kondigt hij aan terwijl hij zich over mijn pik laat zakken. Zijn geconcentreerde gezicht verandert in een grimas.
“Doet het pijn?”
Hij knikt.
“Zullen we dan maar stoppen?”
“Nee, natuurlijk niet! Ik wil dat we volledig samen zijn, Frank!” En opnieuw doet hij een poging. Weer is er even die blik van pijn maar ik voel dat hij verder gekomen is.
Eventjes neem ik initiatief door mijn heupen omhoog te bewegen. Hij slaakt een kreet maar ik weet dat mijn eikel nu helemaal in hem zit en vertel hem dat. Het dikste gedeelte is naar binnen gegleden. “Je kunt nu langzaam verder gaan, Misja. Het ergste heb je gehad.”
“Weet je het zeker?”
Natuurlijk weet ik dat niet zeker! Ik ben net zo groen als hij maar toch knik ik. Hij laat zich verder over me heen zakken om dan weer iets op te veren. Zo verdwijnt mijn stang steeds verder in zijn kontje. Ik weet niet wat hij voelt maar voor mij is het hemels. Er staat een grote druk op mijn pik maar het is een prima gevoel. Ineens begint hij fanatiek te wippen. Zijn hoofd zwaait wild heen en weer. Oh wauw, ik zit helemaal in hem. Het is fantastisch. Hij biedt mij zijn handen aan en als we elkaar dan vasthouden, ontwikkelt hij een steeds hoger wordend tempo waarin ik in en uit hem ga. Nu is het aan mij om luidkeels van me te laten horen. Zou ik me al hebben willen inhouden, het is gewoon onmogelijk! Genot doorstroomt mijn hele lijf en als ik opnieuw schreeuw, spuit ik mijn zaad in hem. Waarschijnlijk voelt hij het in zich komen want hij strekt zich over me uit en begint me te tongen. Waar we ook maar met elkaar verbonden kunnen zijn, zijn we één. Twee zwetende, aan elkaar plakkende lichamen. Tijdenlang blijven we zo liggen. Mijn pik neemt in omvang af en ik voel hoe het sperma erlangs naar buiten loopt. Het maakt me allemaal niets uit. In die momenten van volledig samenzijn heb ik hem laten voelen hoeveel ik van hem houd. We blijven onophoudelijk tongzoenen en raken compleet buiten adem. Als Misja zich uiteindelijk van me af laat rollen, begint hij hijgend te praten.
“Dank u,” zegt hij met zijn ogen op naar de hemel.
Meteen kijk ik hem verbaasd aan.
“Dank je, Frank,” herstelt hij zich. “Dit was zo ontzettend goed. Ik heb er zovaak met mensen over gepraat, ik heb er zoveel over gelezen maar niets kan tippen aan de werkelijkheid. “En nu is het mijn beurt,” volgt er dan meteen op.
“Ahhh, niet eerst eventjes afspoelen onder de waterval?” smeek ik haast.
“Niets ervan! Ik heb je graag als je nat van het zweet en geil bent,” lacht hij gemeen en zet me meteen in voorbereidingspositie. Op handen en knieën laat ik hem begaan. Het is opnieuw verrukkelijk om zijn tong op die plek te voelen. Het glijmiddel is echt heel koud en fris maar zijn vinger die meteen diep gaat vergoedt veel. Dan neem ik plaats boven hem. Het is behoorlijk geklungel om zijn pik op de juiste plek te krijgen en beiden krijgen we zowat een lachstuip. Maar als het dan wel lukt, weet ik dat ik moet proberen om de eikel zo snel mogelijk erin te krijgen. Mijn tanden op elkaar zettend, laat ik mijn achterste meteen diep over zijn lid zakken. Tegelijkertijd slaan we een kreet. Dat was dat! Mijn kontgaatje brandt en voelt heel zeer aan en daarom wacht ik bewust een tijdje voor ik verder ga. Dan begin ik hem langzaam te berijden. Met heel kleine stukjes laat ik me dieper en dieper over hem heen zakken. We zweten ons beiden te pletter. Ineens is er dan die overgang naar genot. Genot dat alles te boven gaat. Alle pijn en rotgevoelens ebben weg en maken plaats voor iets verrukkelijks. Ik zag het bij hem die overgang toen hij wild met zijn hoofd begon te zwaaien en ik kan niet anders dan hetzelfde doen. Mijn bovenlijf maakt onwillekeurige bewegingen en terwijl ik op zijn jongeheer op en neer wip, stoot hij zijn heupen wild tegen me aan. Het gevoel heeft iets onaards, iets totaal onwerkelijks, iets dat niet te beschrijven is. Dan komt hij klaar en spuit een grote lading warm, zaad in me. Vermoeid maar ontzettend voldaan blijf ik zitten tot hij uitgespoten is. Ik kijk hem recht in de ogen en zie allerlei gevoelens behalve verdriet. “Dank je, Frank. Dit was geweldig. Laten we afspreken dat we nooit een keuze maken tussen het een of het ander, oké?” Meteen begrijp ik hem.
“Ook mijn idee, Misja. Ik wil het beide. Ik wil jou neuken maar ook door die lekkere pik van jou genomen worden!”
“Maar nu wil ik douchen!” brult hij en beweegt zich zodanig dat zijn pik uit mijn lijf floept en ik van hem afval.
“Je vond zweet en geil toch zo lekker?”
“Dat van jou ja! Niet mijn eigen!” Hij springt in de benen en rent naar de waterval. Ik ren hem achterna. We spoelen onze vermoeienissen van ons af en leven na een paar minuten verfrissend water weer helemaal op.
“Hoe heb je deze plek ooit gevonden?” vraag ik hem.
“Klinkt het gek als ik zeg dat ik het gevoel had dat ik ergens heen geleid werd?”
“Nee, absoluut niet.”
“Ik heb het niet altijd even gemakkelijk gehad en had een plek nodig waar ik me helemaal terug kon trekken en dat werd deze plek.” We stappen uit het water en drogen ons af. “Hier heb ik me altijd helemaal mezelf gevoeld en daarom wilde ik het hier graag met jou doen.”
Allerlei gevoelens borrelen in me op nu. Moet ik hem vragen wat er met hem aan de hand is of moet ik het juist niet doen? Ik weet het niet. Veel tijd om verder na te denken geeft hij me niet want hij is nog hartstikke geil en zegt me dat hij nog een keer genomen wil worden. Ik zucht en wijs hem op mijn slappe. Daar weet hij wel raad mee. Hij duwt me achterover en begint die kleine van mij te likken en te zuigen. Snel ben ik weer op volle sterkte. Hij smeert zijn eigen gaatje in met glijmiddel en gaat op handen en knieën zitten. “Leef je uit, lieverd!” Zijn holletje is een uitdagend doel. Ik gebruik het koele spul op mijn harde en zet mijn eikel er tegen aan. Dan stoot ik me hard en snel naar binnen. Dit standje is ruwer van aard maar zeker zo opwindend. Het is verrekte goed! Geil ook dat ik zelf kan zien hoe ik heen en weer ga tussen zijn benen maar wel jammer dat ik hem niet in de ogen kan kijken. Ik had graag zijn ogen zien stralen van genot. Willen zien hoe zijn ogen tot stralende sterren werden. Te vroeg naar mijn mening stort ik me opnieuw in hem leeg. Nu ben ik echt uitgeput en laat ik me meteen op mijn rug glijden. Misja lijkt nog voldoende energie te hebben, neemt de voorbereiding voor zijn rekening en gaat dan onvermoeid verder. Hij legt mijn benen tegen zijn schouders en zijn staaf tegen mijn warme, natte hol. Moeiteloos penetreert hij me waarbij hij zijn harde meteen een heel eind naar binnen krijgt. Ik hap naar adem. Hij glimlacht en begint me fors te naaien. Hij werkt zich behoorlijk in het zweet en laat me met volle teugen genieten van zijn tomeloze inzet. Wauww, hij doet dit stukken beter dan ik zojuist gedaan heb, realiseer ik me. Ik voel me alsof ik helemaal los van de wereld ben. Totaal onthecht lijk ik te zweven. Alles om me heen is hemels genot en er lijkt geen einde aan te komen. Ik begin sterretjes te zien en smeek hem zijn lading in me te legen. Zijn eruptie lijkt eindeloos. Straal na straal spuit hij in me. Loom laat hij zich tussen mijn benen in over me heen vallen. Zijn hoofd ligt op mijn borst en zo vallen we in slaap.
Heel veel later word ik wakker omdat hij zachtjes tegen mijn arm tikt. “Hoe laat is het,” vraag ik hem.
“Het is half zes. We moeten opschieten want anders komen we niet op tijd voor de laatste dalvaart.” Snel springen we onder het water en spoelen ons af. We nemen niet de tijd ons af te drogen maar trekken meteen onze kleren aan en rennen dan op een drafje terug naar het Patscherkofelhuis. We zijn op tijd. Als de gondel naar beneden glijdt, vertelt Misja me dat hij vanavond niet met me samen kan zijn. Hij heeft een afspraak met een oude vriend. Ik begrijp het en eerlijk gezegd kan ik vanavond best wel wat slaap gebruiken. Bij de auto nemen we afscheid hoewel ik aangeboden heb hem naar huis te rijden.
“Nee, liever niet,” antwoordt hij. “Terwijl ik terugloop heb ik nog mooi lang de tijd om na te genieten van ons samenzijn.” Ik lach naar hem en realiseer me dat ik nog zo ontzettend veel aan hem vragen moet.
“Misja?”
“Ja?”
“De volgende keer dat we samenzijn moeten we eerst eens goed met elkaar praten, oké?” Hij kijkt me verbaasd aan. “Er is zoveel dat ik nog niet van je weet en ik wil je echt leren kennen.” Als hij nog steeds verbaasd is, geef ik de toelichting die ik al veel eerder had moeten geven. “Toen ik je die eerste dag bij het zwembad zag, las ik in je ogen dat je veel verdriet had. Ik heb nog nooit voldoende tijd gehad om daar met je over te praten en ik zou dat toch heel graag willen.”
“Oké, ik snap het maar dat moeten we dan echt bewaren voor de volgende keer. Goed?”
“Prima. Wat doen me morgen?” Even komt er een heel verbaasde blik op zijn gezicht alsof hij nog nooit van het woordje ‘morgen’ gehoord heeft maar dan herstelt hij zich snel.
“Morgen wordt het weer tropisch warm dus ik denk dat we het beste dan maar naar het zwembad kunnen gaan. Vind je dat goed?” Ik heb geen bezwaar.
Na een lange tongzoen verlaten we elkaar. Ik rijd de auto van de parkeerplaats en keer terug naar het hotel. Ruik ik fris genoeg om zo aan tafel te gaan? Of is het misschien toch beter om eerst nog te douchen, vraag ik me af. Ik schuif meteen aan tafel en als Misja’s vader, die deze avond meehelpt in de bediening, het eten serveert, vraag ik hem naar de vrijkaart voor het zwembad zodat ik morgenvroeg niet tot negen uur hoef te wachten totdat de receptie open gaat.
“Ik zal hem meteen halen voor je,” biedt hij aan. Maar wie er ook terugkomt, geen meneer Weber. Ik eet rustig af, blijf nog even zitten maar als het mij te laat wordt, loop ik naar de balie toe. Ik zie hem achter de receptie in allerlei laatjes en vakjes zoeken.
“Kunt u hem niet vinden?” vraag ik beleefd.
“Nee! Hij moet hier ergens zijn maar … ik snap het niet.” Nogmaals loopt hij allerlei dingen na. “Maar stom! Waarom zoek ik nou ook net naar die ene. Ik heb nog wel een andere. Een momentje nog.” En dat ene momentje is gelukkig ook één moment want vrijwel meteen komt hij terug met een kaart voor ‘Cascade’. “Kijk eens aan. En mijn excuses dat ik je zolang heb laten wachten. Ik zocht een bepaalde kaart en … die blijkt dus nergens te zijn.”
“Geeft niet, meneer Weber, hartelijk dank.”
Snel ga ik naar boven en spring onder de douche. Het water is lekker maar niet zo lekker als die van de waterval. Ontzettend moe bel ik mijn ouders op. Er moet iets aan mijn stem te horen zijn want diverse keren vraagt mijn moeder me of ik wel helemaal in orde ben. Ik vertel haar dat ik erg moe ben. ‘Nee, dat is het niet’ zegt ze. Ik weet waar ze op doelt maar vertellen doe ik haar niets. Over zoiets praat je toch niet?
Wordt vervolgd …
Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk
Mijn grote dank gaat uit naar EP die ook dit verhaal heeft gescreend en zodoende de schrijver dezes heeft behoed voor allerlei fouten die tijdens het schrijven in een verhaal sluipen. Ook zijn andere nuttige aanbevelingen, tekstvoorstellen en reflectie heb ik enorm op prijs gesteld.
©Lucky Eye, september 2015 (gereviseerde versie)
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.