Ronald en Ruben dl.5

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Torenvalk
Berichten: 57
Lid geworden op: za 20 jun 2009, 01:22

Ronald en Ruben dl.5

Bericht door Torenvalk » zo 16 aug 2015, 06:26

Bij hun thuiskomst, na het museumbezoek, vonden ze een brief in de gang. Klaus had een complete excuus-brief aan hen geschreven. Hij verontschuldigde zich voor zijn ontoelaatbaar gedrag en beloofde dat hij hen niet meer lastig zou vallen. Aan het slot vroeg hij de jongens dringend geen melding te doen bij de directie. Ruben en Roland keken elkaar eens aan en schudden tegelijkertijd hun hoofd. Als hij dacht er zo gemakkelijk van af te komen, had hij het toch echt mis.
Op de achterkant schreef Ruben: 'Wij willen dat jij zelf de directie inlicht en wat de gevolgen zijn, horen wij dan wel. Als je het gelaten had bij het etentje samen, was er geen probleem geweest maar ongevraagd zomaar binnen lopen en dan ook nog zonder meer onze slaapkamer binnen vallen, gaat alle perken te buiten. R&R

"Nu we het over het etentje hebben, wat doen wij vanavond?" vroeg Ronald.
"Laten we gezellig hier BBQ'en." Ruben keek Ro hoopvol aan.
"Goed idee?" zei hij vragend. Hij wist dat zijn vriend er niet zo van hield.
"Daar moet ik nog eens ernstig over nadenken." Ro trok een diepe rimpel in zijn voorhoofd.
"Alsjeblieft!" smeekte Ruben, "Het is tof weer om buiten te eten. Bovendien zijn we zowat de hele dag binnen geweest."
"Vooruit dan maar. Laten we dan meteen boodschappen gaan doen in het dorp."
Even later fietsten ze samen het terrein af.

Gewapend met een boodschappen kar gingen ze de supermarkt binnen. Heerlijk, hier was het lekker koel want ondanks de slechte weerberichten voor deze middag was het warm geweest. Op hun gemak slenterden ze door de paden. Vlees, saus, stokbrood, ijsbergsla, toetje na. Nu nog een kant en klare BBQ, eenmalig te gebruiken. Toen ze alles in hun karretje hadden sloten ze achteraan in de rij voor de kassa.

"Kunnen we niet reserveren voor vanavond?" klonk het achter hen.
Ze keken allebei tegelijk om en zagen Marty en Fred achter zich staan.
"Hoi, zijn jullie ook boodschappen aan het doen?"
"Ja maar eigenlijk meer aan het genieten van de airco hier. Maar het was een grapje hoor jongens, wij willen ons niet opdringen."
Ruben en Ronald keken elkaar aan en dachten allebei hetzelfde. Waarom zouden ze niet 'ja' zeggen. BBQ'en met z'n vieren was zeker zo tof. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
"Jullie zijn van harte welkom. We willen rond half zeven beginnen."
Het stel keek hen verrast aan: "Menen jullie dat echt? Het was maar een geintje hoor!"
"Van ons niet, jullie zijn welkom, dus wat wordt het?"
"Super dan." zei Fred.
"We betalen wel mee," zei Marty beslist. "Zullen we nog wat extra vlees pakken?"
"Dat is misschien wel verstandig, maar voor de rest is er genoeg," en Ruben controleerde voor alle zekerheid nog eens de boodschappen. "Wacht, neem nog een extra stokbrood mee."
"Doen we, dan zien we elkaar rond half zeven, "zei Fred.
Waarop Ronald toevoegde: "Kom maar meteen als jullie weer op het park zijn, dan kunnen we nog iets vooraf drinken."
"Op welk nummer zitten jullie ook al weer? Ik vergeet het telkens," zei Marty.
" Nummer 17" klonk het tegelijk. Verbaasd keken de jongens elkaar aan. Nu pas drong het tot hen door dat ook hun bungalow nummer 17 had.
"Dan gaan wij er vandoor." En Marty en Fred liepen de winkel in om nog wat boodschappen te doen.

"Mannen, willen jullie je boodschappen op de band zetten a.u.b. Het meisje achter de kassa knikte hen vriendelijk toe.

"ATTENTIE, ATTENTIE", DE KLANTEN VAN KASSA 17 ZIJN DE BOFKONTEN VAN DIT UUR EN KRIJGEN HUN BOODSCHAPPEN GRATIS." schalde het uit de luidspreker door de winkel
"Dat zijn wij," zei Ronald verrast, die nu pas zag dat ze in de rij van kassa 17 stonden.
De kassière legde hun uit dat er elk uur een klant aangewezen werd, die de boodschappen gratis mee mocht nemen.
"Dus inpakken maar en als extra krijgen jullie ook nog een fles wijn. Rood of wit?"
"Graag wit, a.u.b.," zei Ruben. "En bedankt, we zullen er vanavond van genieten."
De dag kon niet meer stuk en in superstemming fietsten ze terug naar het vakantiepark.
Toen ze langs de receptie reden zei Ruben: "Laten we de brief van Klaus dadelijk maar gaan afgeven. Hij zal wel in zijn rats zitten over de vraag of wij de directie op de hoogte brengen van zijn gedrag. Hij heeft er recht op zo snel mogelijk te weten, wat wij beslist hebben."
"Goed idee," beaamde Ro "dan zal ik, als jij de BBQ gereed maakt, hem die brief wel even brengen."

Roland zette zijn fiets in de standaard voor de receptie en liep, met kloppend hart de paar treden voor het gebouwtje op. Hij zag er tegenop om Klaus onder ogen te komen. Als die maar niet begon over zijn misstap. Roland voelde er niets voor om in de receptie waar nog anderen zouden zijn, te gaan bekvechten. Misschien had hij toch Ruben beter kunnen laten gaan. Nu werd hij gestraft voor zijn eigen jaloersheid. Omdat hij bang was dat Klaus Ruben zou ompraten had hij zich aangeboden om de brief weg te brengen.
"Kom jongeman, loop eens door, wij willen ook graag naar binnen." Een ouder echtpaar maande hem door te lopen dus duwde Roland de deur open, stapte naar binnen en liep naar de balie.
Klaus zat achter de receptie en keek op.
"Ha Roland, waarmee kan ik je van dienst zijn?"
"Ik kom alleen maar deze brief afgeven," zei Roland met kloppend hart en wilde weer vertrekken.
Klaus was echter niet van plan hem zomaar te laten gaan en vroeg aan een collega of die het even van hem wilde overnemen en het ouder paar wilde helpen. Hierop kwam hij achter de balie vandaan en nam Roland mee naar een tafeltje, een beetje achteraf in een hoekje van de receptie. Terwijl zij ernaar toe liepen, legde Klaus joviaal zijn arm om Rolands schouder.
"Jullie gaan toch geen aanklacht indienen hè, het was toch gezellig en hoe kon ik weten dat jullie overdag een nummertje aan het maken waren in jullie slaapkamer,"zei hij knipogend. "Ik wilde zo maar een praatje komen maken en dacht dat jullie daar geen bezwaar tegen zouden hebben."
Klaus had Roland zowat in de hoek gedrukt zodat die geen kant op kon. Ro brak het koude zweet uit. Hij kreeg het benauwd van het kleffe gedrag van Klaus. Oh, had hij Ruben nu maar laten gaan, die zou dit varkentje wel even gewassen hebben. Klaus begon steeds aanhaliger te worden nu ze zo goed als onzichtbaar voor anderen in het hoekje stonden. Roland zocht een mogelijkheid om Klaus kwijt te raken.
Ineens kreeg hij een helder idee. Als Klaus hem niet meteen losliet dan zou hij hem een knietje geven. Klaus stond nu helemaal voor hem met zijn handen op Ro zijn schouders. 'Nu,' dacht Ro en hief zijn rechter knie. Een gil, gevolgd door hevig kermen en een door een zijdeur vluchtende Roland. Hij sprong op zijn fiets en trapte of zijn leven ervan afhing. Hijgend bereikte hij hun huisje en uitgeput viel hij in een stoel op het terras, waar Ruben volop met het eten bezig was en Fred en Marty hem hoogst verbaasd zaten aan te kijken.
"Wat is er met jou gebeurd? Je ziet eruit of je de duivel zelf hebt gezien."
Ruben keek Ro onderzoekend aan. "Ik vertel het je straks wel, geef me nu alsjeblieft maar een pilsje."
Ruben begreep de hint, pakte een flesje voor Ro, schonk Marty en Fred nog eens bij en zei: "Ik ben bijna klaar, dan kunnen we beginnen."
"Super, ik heb enorme honger. Ik ga voor zo'n lekkere kippenpoot," en Fred keek hongerig naar het stuk kip.
Ruben, toch nieuwsgierig naar hoe het was afgelopen op de receptie, riep vanuit de bungalow of Ro kon komen helpen.
"Jullie vinden het wel, even Ruben assisteren," zei Ro terwijl hij opstond om naar de keuken te gaan.
Marty en Fred knikten: "Wij vermaken ons wel.
Ze hoorden de twee vrienden opgewonden met elkaar praten. Ze verstonden er echter niets van. Zo nu en dan viel de naam van Klaus. Zij zelf hadden Klaus niet meer gezien na het etentje in het restaurant.
"Zal ik straks de naam van Klaus eens quasi toevallig laten vallen?" vroeg Marty, die toch wel graag wilde weten wat er gebeurd was. Want dat er iets was geweest hoorden ze duidelijk aan de toon van het gesprek binnen.

"Daar zijn we, we kunnen aanvallen."
Ruben, voorop met een schaal met vlees en vis en Ronald er achter aan met de sauzen en de rauwkost. Het feest kon beginnen.
"Nog even het stokbrood pakken," zie Ronald.
Voor ze begonnen, vertelde Ruben dat ze alle boodschappen gratis hadden gekregen vanwege een actie. Daarna werd er geproost en lieten zij het zich goed smaken. Ruben met schort en andere attributen bewees een ervaren BBQ'er te zijn en alle vier genoten ze met volle teugen van het eten en van deze avond. Het was super. De temperatuur zorgde voor een zwoele avond zodat ze nog laat buiten konden zitten. Pas tegen twaalven vertrokken Marty en Fred naar hun bungalow.
Ruben en Roland ruimden de laatste restjes op en waren het allebei eens over het feit dat het een kei gave avond was geweest. Marty en Fred waren toffe gasten en ze hadden met z'n vieren veel gelachen. Toen Marty als bij toeval de naam van Klaus liet vallen, had Ruben handig het gesprek een andere richting uit gestuurd. De hint werd opgepikt door het stel en over Klaus werd met geen woord meer gerept.
Wel kon Roland zich maar niet aan de indruk onttrekken dat ze de hele avond in de gaten werden gehouden. Hoe scherp hij daarom de omgeving dan ook in de gaten hield, niets wees op de aanwezigheid van ongenode gasten. Ook zijn optreden tegen Klaus bezorgde hem een onrustig gevoel. Wat als Klaus op wraak uit was?
Toen hij er met Ruben over sprak zei die resoluut: "Wat er ook gebeurt, morgen gaan wij naar de directie voor onze kant van het verhaal."
Hij trok Ro naar zich toe en liet zijn hand tussen diens benen glijden. Zachtjes masserend bracht hij in de kortste keren Rolands pik op volle sterkte. Ook zijn eigen geslacht stond in volle glorie. Roland trok Ruben naar de slaapkamer waar ze de laatste kledingstukken uittrokken. Hun pikken wreven geil over elkaar. Met een hand zocht Ruben glijmiddel. Dan liet hij speels zijn vingers tussen de billen van Ro verdwijnen. Hij vond wat hij zocht en na eerst met zijn vingers de opening soepel gemaakt te hebben, duwde hij zijn pik voorzichtig tussen de billen van Ro. Zachtjes gleed hij verder tot hij er helemaal in zat en rustig bewegend ontlaadde hij zich. Dan trok hij zich terug. Kreunend van genot draaide Roland zich om. Hij kuste Ruben en voelde zijn eigen pik zinderend kloppen. Hij zag dat Ruben uitgeput was en al bijna sliep. Hij besloot zelf maar het heft in handen te nemen. In enkele trekken bereikte hij zijn hoogtepunt en spuitend viel hij terug in de kussens. Een diepe slaap overmande hen en pas de volgende morgen ontwaakten ze na een verkwikkende nachtrust.

Nauwelijks goed wakker, hoorde Ruben gemorrel aan de voordeur en het klepperen van de brievenbus. Hij keek op zijn horloge en zag dat het al bij tienen was. Hij stapte snel het bed uit en liep naar de voordeur. Op de mat lag een enveloppe. Niet anders verwachtend dan dat het een reactie van Klaus was op het gebeurde van gisteren, raapte hij hem op. Het was echter een bedankkaart van Marty en Fred. Ze hadden het zo naar hun zin gehad. Hun schrijven eindigde met de uitnodiging om de laatste avond van hun verblijf hier samen uit eten te gaan als een bevestiging van hun nieuwe vriendschap. Onder aan de kaart hadden zij hun adres en privé gegevens opgeschreven in de hoop dat deze afscheidsavond niet de laatste keer zou zijn dat ze elkaar zagen.
Ruben liep met de kaart terug naar de slaapkamer. Roland was intussen ook wakker en lag bloot en uitdagend boven op zijn dekbed. Hieraan kon Ru geen weerstand bieden en hij dook op Ro. Dat werd gegarandeerd een flinke stoeipartij, dacht Roland en hij zette zich schrap...........

Na een uitgebreide douche zaten de twee op het terras aan de koffie, toen er gebeld werd. Voor de deur stond, keurig in het pak, een jonge man, die zich voorstelde als de manager van het park. Nadat er ook voor hem een kop koffie was ingeschonken, stak hij van wal.
Uit zijn verslag bleek dat Klaus een eerlijk beeld had geschetst van wat er gebeurd was. Persoonlijke gebeurtenissen waren van invloed geweest op zijn vrijpostig gedrag. Eenzaamheid was de drijfveer die hem contact deed zoeken met leeftijdgenoten. Bij voorkeur zocht hij homo's uit omdat hij zelf ook zo geaard was. De manager vertelde dat men wat Klaus aanging in ieder geval over zou gaan tot ontslag.
Bleef over de vraag of zij officieel aangifte wilden doen of stemden zij in met een plan van de parkleiding om stilzwijgend deze onverkwikkelijke zaak af te handelen.
Dat voorstel was voor de twee geen probleem en zij stemden zonder meer in met een geruisloze afhandeling van het voorval
De manager vertrok en Ruben en Roland haalden opgelucht adem.



16 augustus 2015 © Torenvalk

Gesloten