Ronald en Ruben dl.2
Het was een heerlijke dag. Liggend in de duinpan hadden Ro en Ruben een goed zicht op het strand. Ze keken naar de strandgangers, die zich daar vermaakten met allerlei balspelen, zandkastelen bouwden of zomaar elkaar wat nazaten, dat dan weer eindigden in een vriendschappelijke stoeipartij. Regelmatig kwamen er leuke jongens voorbij hun plaatsje wandelen, die de nodige afleiding gaven. Ze genoten van de zon, de zee en het zand en vermaakten zich uitstekend.
Verder lieten ze zich heerlijk bruin worden, nadat ze goed ingesmeerd waren Ronald lag languit op zijn badlaken nog na te genieten bij de gedachten aan de heerlijke massage van Ru toen hij was aangekomen bij de duinpan en enigszins bevangen was door de zon. Wat had hij het toch getroffen met zo'n vriend. Hij strekte zijn arm uit en raakte het lichaam van Ru. Zijn vingers aaiden zachtjes over Ru zijn ronde billen. Hij hoorde hem kreunen van genot. Ruben schoof wat dichterbij. Hij genoot van Ronald strelende hand.
"Poe, wat is het heet," zuchtte Ro en depte met zijn handdoek de zweetdruppeltjes op.
"Beter dan een flinke regenbui," antwoordde Ruben.
"Van mij zou hij mogen komen, niet te lang maar fijn om even op te frissen," zei Ronald.
Ruben lachte: "Het zou een gekke boel worden als we het weer naar onze hand konden zetten. Ga even staan, dan vang je wat wind."
Ze stonden naast elkaar naar het gekrioel op het strand te kijken, toen achter hen een bekende stem klonk. Tegelijk draaiden ze zich om en keken in het gezicht van de jongen van de receptie die hen ingeschreven had.
"Hoi guys, leuk plekje hebben jullie hier, goed als ik erbij kom?"
"Natuurlijk, plaats genoeg," klonk het uitnodigend uit twee monden.
"Tof, maar laat ik me nu eerst maar eens netjes voorstellen: Ik ben Klaus en jullie namen ken ik al van de inschrijving, Ronald en Ruben
Heb je vandaag geen dienst of ben je een uurtje vrij?" vroeg Ruben, toen Klaus in de duinpan stapte.
"Het laatste," zei Klaus, "en als ik vrij ben pak ik vaak de fiets om naar zee te rijden."
"Bofkont, wat super om zo dicht bij zee te wonen dat je binnen een kwartier of zo op de fiets op het strand bent. Ik benijd je," reageerde Ronald.
Intussen had Klaus zijn short uitgetrokken en stond hij met alleen een string aan naar de zee te turen.
"Je kunt wel zien dat je hier vaak komt." Ruben keek met bewonderende blikken naar het bruine lichaam. Klaus liet zich de keurende blikken welgevallen en nam lachend een uitdagende houding staan.
Ronald ging snel zitten voor de anderen zouden zien dat zijn zwembroek vervaarlijk naar voren uitpuilde. Hij kon zijn ogen niet van Klaus zijn string afhouden.
"Wie wil er wat drinken?" vroeg Ruben opgewekt.
Twee handen schoten de lucht in en Ru pakte uit de koelbox twee blikjes Radler.
"Dan kan ik jullie misschien een plezier doen met een stokbroodje gezond?" Klaus keek hen beide vragend aan.
"Hmmm, lekker," klonk het tegelijk uit twee monden.
"In de keuken van het restaurant werkt een vriendje, die me zo af en toe wat lekkers toestopt."
Klaus diepte uit zijn rugzak drie heerlijk uitziende broodjes op: "Eet ze!"
Het werd stil in de duinpan. Ze genoten van de stokbroodjes en het alcoholvrije bier. Het was hier bijna een hemel op aarde.
Het eten, de hitte en de rust maakten hen alle drie lui en loom. Dus was het niet vreemd dat voorbijgangers drie slapende jongens in de duinpan zagen liggen.
Het alarm van Klaus zijn telefoon maakte de drie na een half uurtje wakker.
"Ik moet er vandoor, anders kom ik te laat. Thanks boys, later." Klaus trok snel zijn short aan, wierp een kushandje naar de twee en verdween.
Ronald en Ruben keken elkaar aan.
"Gezellig kerel, van mij mag hij vaker langskomen," zei Ruben.
Ronald voegde eraan toe: "Als je je handen maar thuis houdt en van hem afblijft."
"Dat zal ik proberen maar je moet toegeven dat het een lekker stuk is."
Ruben keek stiekem naar Ro om te zien of zijn laatste opmerking hem jaloers had gemaakt. Ronald was gauw op de kast te krijgen en Ruben liet zelden een gelegenheid om hem te plagen, voorbijgaan. Ja hoor, het was raak.
Ronald keek boos zijn kant uit en bitste: "Je laat het uit je hoofd om iets met Klaus uit te halen!"
"Nou, met zo'n lekkere massage als ik jou straks gegeven heb wil ik Klaus ook wel verwennen als hij dat zou willen. Je moet niet zo eenkennig worden Ro, bovendien afwisseling van spijs doe eten."
Ruben zag dat hij te ver was gegaan. Zijn plagerij viel verkeerd uit.
Ronald stond boos en met vochtige ogen hem aan te kijken. Ruben had meteen spijt. Hij wist dat Ro snel aangebrand te krijgen was en al gauw zijn plagen serieus nam.
"Kom lieverd, het was maar een grapje, je moet niet zo gauw happen."
Hij liep naar hem toe en sloeg zijn arm om hem heen: "Je weet toch dat ik niemand anders wil dan jou. Leer nu eens wat flinker te zijn en zet die jaloersheid opzij."
Ronald knikte en nam zich voor wat minder vlug geraakt te zijn als Ru een opmerking maakte over andere knullen. Hij moest ervoor oppassen niet de sfeer te bederven.
"Wat doen we?" zei Ruben, "blijven we nog een tijdje hier liggen of vind je het te warm worden en gaan we terug naar onze bungalow?"
"Laten we maar lekker hier blijven. Ik vind het hier super en er is van alles te zien," zei Ro.
"Zullen we dan eerst een rondje lopen en kijken wat er zich zoal om ons heen genesteld heeft," stelde Ruben voor.
Ro knikte: "Doen we" en hij riep naar het stel dat even verderop een plaatsje had gevonden of zij een oogje in het zeil wilde houden zolang zij weg waren.
"Natuurlijk, geen probleem, wandel ze!" antwoordde het meisje.
"We zijn binnen een half uurtje weer terug," riep Ruben.
Ze legden hun spullen keurig onder de twee badlakens en met een zwaai naar het jonge stel vertrokken ze.
"Kijk daar eens," siste Ruben tussen zijn tanden, "die mag er ook zijn, wat een sixpack.
"Sjonge, wat een stuk, "beaamde Ronald.
Ze liepen op hun gemak over het voetpad boven op de duinen en probeerden niet al te opvallend hun nieuwsgierigheid te bevredigen.
In het rondje, waarin ze zonaanbidders van allerlei pluimage aantroffen, zagen ze ook kerels en meiden, die naakt lagen te zonnen, duidelijk met andere bedoelingen. Eigenlijk moesten die naar het naaktstrand verhuizen. Andere badgasten konden dan rustig ook met hun kinderen door de duinen struinen.
"Zullen we teruggaan naar ons plekje, het wordt nu wel erg heet?" Ruben keek Ronald vragend aan.
"Ik heb een beter plan. Laten we teruggaan naar de bungalow, een lekkere douche nemen en ons opfrissen. Daar hebben we een ijskast vol lekkers. Ik moet zeggen dat het een aanlokkelijk idee is na een stortdouche met een pilsje op ons eigen terras te zitten."
Goed idee," zei Ruben, "dan zijn we ook de grote uittocht voor van de anderen en zitten we niet in de drukte van terugkerende zonaanbidders."
Het was rond half vier dat ze weer terug bij hun plaatsje waren. Ze pakten hun spullen, zwaaiden naar het stel dat op hun eigendommen gepast had en verlieten het duingebied.
Inderdaad was het nog rustig op straat. Nauwelijks bij de bushalte aangekomen, stopte er al een bus die hen naar het busstation bracht. De hitte was nu zo opgelopen dat ze allebei behoorlijk transpireerden. Opgelucht kwamen ze na een tiental minuten bij hun bungalow en uitgeteld lieten ze zich op hun bed vallen.
"Ik ben blij dat we er zijn, sjonge wat een afzien met die warmte." Ruben lag naar het plafond te staren en genoot van de koelte in hun huisje. Uitgeput lagen ze naast elkaar en nauwelijks vijf minuten later klonk het geronk van de twee slapende vrienden.
Tegen vijven werd Ro wakker.
Hij rekte zich uit en keek opzij naar Ruben. Je kon goed zien dat ze een hele dag in de buitenlucht hadden vertoefd, zo lekker bruin zag zijn vriend. Hij keek naar zijn eigen lijf en zag dat hijzelf ook een behoorlijk bruin vel had gekregen. Hij twijfelde of hij nu eerst gauw onder de douche zou springen of Ruben wakker maken. Hij besloot tot het eerste en glipte zachtjes de slaapkamer uit. Echter nauwelijks onder de douche, kwam Ruben de badkamer in en nestelde zich, onder de grote douchekop van de inloopdouche, tegen Ronald aan. Al snel stonden hun pikken op oorlogssterkte en duurde het niet lang of ze kwamen samen tot ontlading.
Opgefrist en allebei met een schone en keurig gestreken bloes met korte mouw zaten ze prinsheerlijk met een pilsje op hun terras. Een grote eik zorgde voor de nodige schaduw. Gelukkig, want zon hadden ze vandaag genoeg gehad. Er werd weinig gezegd, ze luisterden allebei naar de geluiden om hen heen, het gekletter van pannen, roepende stemmen en spelende kinderen.
"Wat doen we met het eten?" verbrak Ronald 'de stilte'.
Op hetzelfde ogenblik klonk er een bel door de bungalow en keken de twee elkaar verbaasd en vragend aan. Wie kon dat zijn?
Voor er eentje was opgestaan om te gaan kijken, klonk een bekende stem: "Blijf maar, goed volk!"
Opzij van de bungalow kwam Klaus tevoorschijn, vrolijk lachend, een fles champagne in de lucht stekend: "Op jullie gezondheid. Mag ik erbij komen?"
"Pak een stoel, schuif aan, je bent van harte welkom." Ruben stond meteen op.
Even later was hij druk bezig met het pakken van glazen, de tafel en een stoel schoon te maken en het terras een wat gezelliger aanzien te geven. Tot nu toe hadden ze daar geen aandacht aan besteed en hadden ze alleen voor zichzelf twee stoelen schoon gemaakt. Ronald zat er wat overdonderd bij. Hij kon niet ontkennen dat hij het best vond dat Klaus er was maar als het maar niet zo uitpakte dat hij, ongevraagd, de hele vakantie hen gezelschap kwam houden. Ro snapte wel dat Klaus het tof vond om op te trekken met leeftijdsgenoten maar het moest niet ten kosten gaan van hun eigen privacy.
Met een flinke knal ontkurkte Klaus geroutineerd de champagnefles en schonk, bij gebrek aan flûtes drie wijnglazen in.
"Op de vakantie!" riep Klaus enthousiast.
Wat aarzelend zeiden Ruben en Ronald: "Op de vakantie" maar het kwam er minder enthousiast uit dan bij Klaus.
Die begreep dat wel, ze waren natuurlijk nog wat onthutst door de verrassing die hij hen bezorgd had. Hij voelde zich top. Wat super dat hij de komende week weer eens niet alleen was maar met deze twee kanjers kon optrekken. Hij had er zich wel toe moeten aanzetten om de eerste kennismaking stap te zetten.
Maar het klikte meteen had hij het gevoel gehad. Ze hadden duidelijk laten blijken dat zij hem ook aardig vonden. Dus had hij besloten ze te verrassen met champagne en voor te stellen samen ergens te gaan eten. Klaus ging ervan uit, dat de twee niet zo nodig alleen wilden zijn omdat ze samenwoonden en altijd al met z'n tweeën waren. Hij had dit kunstje tot nu toe een drietal keren uitgehaald en in twee van de drie had hij een vette week gehad, nadat het ijs was gebroken. Alleen de laatste keer was een misser geweest. Het stel was absoluut niet van zijn gezelschap gediend en hadden dat dan ook duidelijk laten blijken. Toen hij te vaak naar hun zin aan was komen waaien, was de bom gebarsten en hadden ze hem de deur uitgezet met het verzoek hen niet meer lastig te vallen.
Maar nu, met Ruben en Ronald, zou het wel anders lopen. Kijk maar eens hoe ze zich uitsloofden het hem naar de zin te maken. Nee, Klaus was ervan overtuigd dat er een vette week in het verschiet lag en vrolijk schonk hij nog eens in.
"We waren net aan het bedenken wat we met het eten zouden doen."
Ruben keek Ronald vragend aan. Hij had in de gaten dat er hem iets dwars zat en ging er zonder meer van uit dat hij het maar niets vond dat Klaus was komen binnenvallen. Shit hij had hem toch vanmiddag al gezegd niet meteen overal wat achter te zoeken. Hijzelf had ook liever vanavond voor hun tweeën gehouden maar hij kon toch Klaus niet zomaar wegsturen. Eerlijk gezegd vond hij het ook wel tof dat die gast er was, lekker weer eens wat anders. Ze zaten bijna altijd alleen omdat Ro niet zo van visite hield. Ruben nam zich voor dit keer zich niets van Ronald aan te trekken maar te genieten van Klaus, die een beetje leven in de brouwerij bracht.
"Zullen we samen ergens gaan eten?" vroeg Ruben uitnodigend.
Klaus haakte onmiddellijk in op Rubens vraag: "Prima idee, ik weet wel een leuk tentje.
Het is niet zover, we kunnen makkelijk op de fiets. Ze hebben een eenvoudige kaart en ook een menuutje."
Klaus keek vragend naar de twee knapen.
"Oké." Ronald knikte: "Dan is dat geregeld."
Ruben keek zijn vriend onderzoekend aan. Hij hoorde een bekend ondertoontje in Ro's antwoord. Het verraste hem al dat Ronald meteen toehapte.
Er zat voor ieder nog een half glas in de fles en toen de champagne op was, zetten de de spullen binnen en spraken af dat elkaar bij de ingang van het park weer zouden zien. Klaus vertrok vrolijk fluitend en Ronald en Ruben pakten hun fietsen.
"Heb jij geld bij je?"
Ruben voelde in zijn achterzak van zijn broek en knikte.
"Hoe is het, heb je er zin in?"
"Ja hoor," klonk het net iets te enthousiast uit Ronald mond.
Hij had het dus goed gezien dat Ronald liever niet samen ging eten met Klaus.
Hij liet niets merken en hoopte dat Ro wel zou bijdraaien.
1 juli 2015 © Torenvalk