Zondag 5 augustus:
In het dorp was het rustig en ook de eerste minuten van onze wandeling terug naar huis waren wij stil. Bij de kerk ging Casper op het bankje zitten en kloppend op de plek naast hem nodigde hij me uit ook plaats te nemen.
“Zeg, lieve jongen,” begon hij, “mag ik je een vraag stellen?”
“Ja, dat mag je als je me voor eens en altijd beloofd om niet steeds alles te gaan vragen.” Hij lachte.
“Ben jij de vader van Marije en Tineke?” Ik keek hem verbaasd aan.
“Nee, ik ben niet de vader.”
“Kom, Vincent, houd een ander voor de gek.”
“Een vader is iemand die voor zijn kinderen zorgt en de verantwoordelijkheid voor ze heeft. En dat doe ik dus niet.”
“Oké, jij je zin. Ben jij de verwekker dan?”
“Ja, dat klopt. Hoe ben je er achter gekomen?”
“Je zegt wel dat je niet de vader bent maar toen ik jou zo met hen bezig zag, droop de vaderlijkheid er gewoon vanaf, man. Zo overduidelijk!”
“Vind je het erg?”
“Erg? Nee natuurlijk niet! Het is jouw keuze destijds geweest en die kan ik alleen maar respecteren.”
“Dank je. Bertha en Anouk…”
“Nee, je hoeft het niet uit te leggen.”
“Ik wil het graag uitleggen. Oké?”
“Goed.”
“Bertha en Anouk waren dus mijn vrienden geworden. Niet de vrienden van Peter en mij maar alleen mijn vrienden. Het was in de tijd dat ik me meer en meer van Peter begon los te maken en zo begon ik dus ook mijn eigen vrienden te krijgen. Bertha zag ik ook dagelijks op het werk en we kregen een ontzettend goede band met elkaar. Op een avond toen ik bij hen at, vroeg ze mij of ik het zou willen overwegen om de vader van hun kinderen te willen worden. Ze wilden beiden graag een kind maar wilden het niet kunstmatig doen. Ze wilden wel graag zelf ook weten wie de vader was. Ik voelde me reuze vereerd en zo is het er dus van gekomen.”
“Dus je hebt het ooit wel met een vrouw gedaan?”
“Ja, maar het ging niet om de seks. Het was puur om een kind te verwekken. Voor mij dus ook geen pleziertje alhoe…”
Casper drukte een kus op mijn lippen en belette me het spreken. Om vervolgens een reactie te geven. “En dat vind ik zo prachtig aan jou, Vincent. Je bent zo vreselijk betrokken bij de mensen om je heen dat je zelfs zoiets voor hen doet. Echt geweldig man.” Ik werd een beetje verlegen. “En wat bedoelde Bertha met die onduidelijke opmerking toen we weggingen?”
“Ahum, wil je dat echt weten?”
“Ja natuurlijk!”
Ik slaakte een diepe zucht, haalde diep adem en ging verder. “Na die avond dat ik speelde voor de ‘verwekker des levens’ hebben ze beiden mij beloofd dat als ik ooit kinderen zou willen ze bereid waren tot de tegendienst.”
“Wow, man! Dat is niet mis!”
“Nee, zeker niet. Dus, Casper, als die kinderwens van jou er blijft, dan kan daarvoor gezorgd worden.”
“Gut, man! Ik weet gewoon niet wat ik zeggen moet!” En inderdaad zeer lange tijd bleef het helemaal stil tussen ons. Hij legde zijn hoofd tegen mijn schouder aan en ik sloeg mijn arm om hem heen. Ineens hoorde ik hem lachen.
“Waar lach je om?” wilde ik weten.
“Ga je vanavond alle obstakels tussen ons wegnemen?”
“Hoe bedoel je?”
“Nou ja, één obstakel hebben we al genomen. Ga je nu hier met mij vrijen?”
“Zeg, jochie, dit is een respectabel dorpje hoor en ik zou het zeker niet in mijn hoofd halen om hier op het bankje, bij de kerk nota bene, seks met jou te hebben.”
“Nee, je wilt nog helemaal geen seks met me!” Onze aanhankelijkheid die zo-even nog zo groot was geweest, leek iets te verkillen. Na een nieuwe periode van stilzwijgen stond Casper op. “Kom, laten we naar huis gaan.” Ik pakte zijn hand beet en zo liepen we naar huis terug. Thuis gekomen liepen we meteen door naar boven. Het was tandenpoetsen en het bed in. Al snel waren we in dromenland.
Die zondagochtend sliepen we lang uit. Dit keer was Casper het eerste wakker en toen ik mijn ogen opsloeg, keek ik in zijn lachende gezicht. “Goedemorgen, lekker stuk,” begroette hij me.
“Hallo, schoonheid,” mompelde ik nog half slaapdronken terug. Hij legde zijn arm op mijn schouder en begon me zachtjes te strelen. We schoven dichter naar elkaar toe en legden onze warme lichamen dicht tegen elkaar aan. Een heerlijk gevoel doorstraalde mijn lijf. Mijn ochtenderectie drukte tegen zijn dijbeen en hij slaakte een kreetje.
“Oei, dat voelt lekker!”
“Vind je?” Ik greep tussen zijn benen en begon zijn spul lekker te masseren. Al snel begon het te groeien en werd zijn stang even hard als die van mij. “Dit voelt ook goed, zeg!” Hij glimlachte en drukte een kus op mijn lippen. We begonnen onze lichamen ritmisch tegen elkaar aan te bewegen en al snel kreunden en steunden we flink. “Oh, shit,” riep ik, “laten we stoppen alsjeblieft!”
“Waarom?” Vragend keek ik hem aan. “Ach ja, ik weet het ook wel. Maar…”
Ik stapte uit bed, trok mijn ochtendjas aan en vroeg hem of hij mee ging ontbijten. Met een gezicht waaraan de spijt duidelijk af te lezen viel, stemde hij toe. We aten en bespraken de plannen voor de rest van de dag. Na het verlate ontbijt, douchten we (afzonderlijk) en trok ik mijn wielrentenue aan. Ook voor hem had ik er één klaar gelegd. Terwijl hij de ontbijtboel afwaste, ging ik naar de buren (de fietsenmaker) toe om een racefiets te lenen. Met de fiets aan de hand was ik binnen een kwartier weer terug met de buurman. Die wilde per se meekomen om ervoor te zorgen dat de fiets goed afgesteld werd op zijn berijder. Casper nam plaats en de buurman deed zijn werk waarna wij vertrokken. We reden rustig en maakten er absoluut geen wedstrijd van. Het weer was goed geweest toen wij vertrokken maar langzamerhand trok de lucht dicht en begon ik te vrezen voor regen. En ja, tegen een uur of drie begon het gigantisch te plenzen. We werden drijfnat en moesten zeker nog zo’n dertig kilometer terug naar huis. Verkleumd kwamen we dan ook thuis aan. Het was de hele tijd blijven regenen. Terwijl Casper thee zette, liet ik het bad vollopen. Met de geurige thee in twee koppen kwam hij even later naar boven gelopen. We kleedden ons uit en stapten in het heerlijk warme water. Casper kwam voor me zitten en ik begon hem zachtjes te strelen. Mijn handen gleden over zijn borst en bewerkten zijn tepels. Hij kreunde en legde zijn hoofd achterover tegen mijn schouder aan. Mijn handen gingen lager en onder het water betastte ik zijn mannelijkheid. Het ding was fors en de balzak strakgespannen om zijn grote ballen. Wow, wat zou ik graag met hem willen vrijen. Wat zou ik graag hem in mijn armen tillen en meenemen naar mijn bed om hem te laten merken dat mannen inderdaad wel voor elkaar geschapen zijn. Door mijn vurige gedachten kreeg ik zelf ook een gigantische erectie.
“Je voelt erg lekker tegen mijn rug aan, Vincent.”
“Mmmm,” kreunde ik en hij begon te kreunen toen ik in zijn ballen kneep. “Jij voelt ook heel lekker, Casper.”
“Ja, hè?”
“Ja!”
“Zou je nou niet graag met mij willen vrijen, echt vrijen?” Daar verwoordde hij het obstakel van mijn kant.
Ik wilde het heel erg graag maar… er was ook dat gevoel van … “Ik kan wel wachten,” antwoordde ik.
“Maar ik doe je toch wel wat?”
“Ja, natuurlijk wel! !aar denk je anders dat die stijve vandaan komt!” Hij lachte en ik streelde met mijn hand over zijn wang.
“Ik hoop dat ik ook kan wachten,” klonk het haast gemompeld.
Ik keek hem vragend aan.
“Ach, laat ook maar.” Tevreden kroop hij weer tegen me aan. Tijden bleven we in het bad zitten af en toe wat warm water bijtankend. “Hé ik krijg honger, jij ook?” Ja, ik lustte ook best wat. We stapten uit bad en droogden ons af waarna we onze badjassen aantrokken. Wederom bereidde Casper het eten. Ik hoefde alleen maar de tafel te dekken en aan te schuiven. Het smaakte goed. “Moet je morgen weer werken?” vroeg Casper tijdens het eten.
“Ja, morgen komen mijn eerste klanten weer.”
“Hoeveel heb je er per dag?”
“Normaal acht per dag. Maar op dinsdag en donderdag altijd zes. Dan houd ik tegen drie uur op en ga ik naar de sportschool om aan mijn uiterlijk te werken.”
“Ja, heb je ook wel nodig,” grapte Casper.
“Nee, dat heb ik niet maar ik moet het wel bijhouden natuurlijk. Ga je trouwens op die dagen met me mee?” Casper vond dat wel een goed idee.
“Hoelang duurt nou een sessie bij jou?” Ik vertelde hem over mijn schema van maximaal veertig minuten voor een gesprek en dan twintig minuten om mijn aantekeningen bij te werken en me voor te bereiden op de nieuwe afspraak. “Best wel intensief eigenlijk dus!”
“Ja, dat kun je wel stellen. Maar het is een vreselijk mooi beroep.”
“Ja, dat zegt mijn vader ook altijd.”
Tijd voor mij om toneel te spelen want hij hoefde niet te weten dat ik zijn vader al ontmoet had. “Wat, is jouw vader ook psycholoog dan?” Ik speelde de onwetendheid zelve en dat met groot gemak.
“Nou ja, hij heeft geen eigen praktijk zoals jij maar onderwijst het op de universiteit.”
“Is hij dan dè professor Van Egmond.” Casper knikte.
“Ja, ik heb een paar van zijn boeken in je boekenkast zien staan. Ben je een bewonderaar van hem? Dan zorg ik voor een handtekening!”
“Hij weet dingen wijs te zeggen, laten we het daarop houden. Ik ben niet iemand die zomaar achter anderen aanloopt.”
“Behalve dan achter die Vietnamees,” merkte hij op.
“Nee, daar ben ik ook niet zomaar achter aan gelopen. Eerst kon ik helemaal niets met zijn zienswijze maar toen ik langzamerhand de waarde ervan ontdekte, begon het voor mij te leven. Maar ik blijf kritisch!” We aten ijs toe en deden daarna gezamenlijk de afwas. Op de tv was niets bijzonders en daarom lagen we die avond al voor elf uur in bed. Dicht bij elkaar gaven we ons over aan het spel van onze handen. We betastten elk deel van de anders lichaam en gingen daarbij heel ver. Maar niet zover dat we de controle verloren. Het was een heerlijk tijdverdrijf. Moe en voldaan vielen we uiteindelijk in slaap.
Maandag 6 augustus:
Die ochtend ging het alarm in mijn horloge om 06.00 uur af. Mijn vaste tijd om op te staan. Casper schrok van het gebliep, keek met grote ogen om zich heen en vroeg wat er aan de hand was.
“Niets, Casper, ga maar lekker weer slapen.” Hij draaide zich om en tukte weer in. Ik douchte me en daarna ging ik naar mijn meditatiekamertje. Daar las ik eerst een stukje om vervolgens 25 minuten te mediteren. De geur van de heerlijk ruikende wierook drong mijn neusgaten binnen en deed zijn deel van het werk om mij gedurende die tijd aandachtig te houden. Het zat lekker en voordat ik het wist was de tijd om. Toen ik om half acht klaar was met mijn ontbijt kwam Casper met zijn donkere, verwarde haardos net uit bed.
“Goedemorgen,” groette hij me nog half slaperig en hij drukte een kus op mijn lippen. Ik sloeg mijn armen om hem heen en drukte hem lekker tegen me aan.
“Goedemorgen, lieveling. Wat zie jij er nog heerlijk slaperig uit zeg.”
Hij gromde wat maar kwam toen met een vraag. “Wat kan ik vandaag voor je gaan doen?”
“Nou, ten eerste zou je de telefoontjes voor me kunnen aannemen.” Ik ging hem voor naar het kantoortje en startte de computer op. Liet hem zien hoe mijn elektronische agenda werkte en hoopte van ganser harte dat hij het allemaal zou begrijpen zonder de hele boel door elkaar te gooien. Maar ondanks zijn slaperige uiterlijk, was hij scherp genoeg om een paar kritische vragen te stellen. “Daarna wil ik graag om 10.40 uur een bak koffie en om 12.00 uur het middageten. Ik stel voor om dan brood te eten. Vanavond hebben we dan ruim de tijd om een warme maaltijd klaar te maken. Als je nog boodschappen moet halen, daar (en ik wees naar het bergmeubel) ligt mijn portemonnee met voldoende geld erin. Je gaat je gang maar zou ik zo zeggen.” Tien minuten later zat ik met mijn eerste cliënt in mijn behandelkamer en was ik me niet meer bewust van de aanwezigheid van die mooie jongen in mijn leven. Ook dat ben ik. Ik ga voor hetgeen ik doe en vergeet daarbij al het andere.
Toen mijn eerste afspraak voorbij was, werd er op de deur van mijn spreekkamer geklopt. “Ja, kom maar binnen, Casper.”
“Sorry, dat ik je stoor hoor maar zou ik ook met die mooie tuin van je aan de gang mogen gaan. Ik neem de portable handset van de telefoon wel mee de tuin in.”
“Ja, dat is prima, joh. Ga je gang!”
“Wil je me nog even zeggen welke buren het zijn van de fiets, voordat ik door een op seksbeluste schoonheid overvallen wordt!”
Ik wees hem vanuit mijn kamer het huis aan. “Vraag de buurvrouw maar om het nodige tuingereedschap. Ik heb niet zoveel maar ze zal je graag alles lenen. Maar, ik waarschuw je. Het is een lieve vrouw maar ze praat wel erg veel.” Lachend verliet hij me en ik haalde mijn tweede opdracht van die dag uit de wachtkamer.
Toen ik nog diep in gesprek was met mijn derde patiënt, rook ik de heerlijke geur van koffie al. Wel cafeïnevrij maar de geur is even goed, de smaak trouwens ook hoor. Ik liet haar uit en ging meteen door naar de keuken. Casper zat al aan de tafel achter een dampende mok van het zwarte spul. Hij stond op en schonk ook voor mij in. “En heb je nog wat kunnen werken in de tuin?”
“Nee, niet echt. Ik heb jouw advies ter harte genomen en heb daarom voordat ik naar de buurvrouw ging een lijstje gemaakt van alles wat ik nodig had. Ik heb alles, inclusief een kruiwagen van haar losgekregen maar verder dan dat ben ik niet echt gekomen.” Ik lachte. “Maar wel een prachtmens trouwens hoor. Echt!” Ik zag dat hij het meende en kon me bij die conclusie geheel aansluiten. Mijn buurvrouw is er een uit duizenden. Al snel was de koffiepauze om en ging ik op voor klant numero vier, de laatste van die ochtend. Een uurtje later zaten we samen aan de tafel voor het middageten. Caper had zo te zien nu al wel wat kunnen werken want zijn gezicht, armen, benen en T-shirt zaten onder de zwarte vegen.
“Zeg, het staat je wel prachtig hoor. Kan ik eindelijk eens zien dat je ook hard kunt werken.”
“Ja, lach jij maar! Jij hebt al die jaren geen klap uitgevoerd in je tuin, man! Het onkruid van zeker twee jaar staat er nog!”
En daarin had hij helemaal gelijk. Ik was er destijds in maart komen wonen en nooit de tijd genomen om er iets aan te doen. “Je hebt helemaal gelijk. Ik ben niet zo’n tuinier. Maar ik ben blij dat jij er nu bent dan kun jij je ook nuttig maken de komende tijd.” Meteen reageerde hij en ontving ik een klap tegen mijn schouder. “Is toch zo?”
“Ik maak me hartstikke nuttig hier. Zelfs voor jou. Want ik heb wel vier telefoontjes gehad. Ze staan al in je agenda vermeld dus kun jij je straks ook weer nuttig maken.” We aten af en terwijl hij weer naar de tuin ging, begon ik te bellen. Mijn eerste klant van die middag liet op zich wachten. Doelloos slenterde ik wat heen en weer door mijn praktijkruimte. Ik zag Casper staan en bleef naar hem kijken. Wow, hij stond er dan ook schitterend bij. Ontbloot bovenlijf, strakke korte broek en laarzen. Het moest of warm zijn buiten of hij spande zich in. Een combinatie kon natuurlijk ook want zijn huid glansde van het zweet. Toen hij zich vooroverboog om een plant uit de grond te trekken, kreeg ik het behoorlijk warm. Wow, wat een lekkere billen. Mijn klant wekte me uit mijn stoute dromen door stevig op de deur te kloppen. Snel zorgde ik ervoor er weer enigszins normaal (zonder rood hoofd dus) uit te zien en ik opende de deur.
De thee haalde ik zelf die middag en ik bracht mijn knappe tuinman ook een beker. Op twee omgekeerde emmers dronken we het op. Het was inderdaad mooi weer en ik vond het jammer dat ik de hele dag binnen moest zitten. Ik nam me voor om tussen mijn patiënten door steeds even te gaan kijken hoe Casper vorderde. Had ik ook mooi de gelegenheid om hem wat van dichterbij gade te slaan. De volgende pauze bewonderde ik opnieuw zijn prachtige lijf. De spanning in de spieren van zijn benen en armen bezorgde me een erectie en echt ik was vreselijk geil aan het worden. Het werk riep echter en gelukkig was het de laatste afspraak voor die dag. Na die laatste sessie ruimde ik mijn spullen op, schoot in wat zomerse kledij en keek in de keuken wat we zouden kunnen gaan eten. Er was weinig voorraad en daarom reed ik snel even op mijn fiets naar de supermarkt. Met een bloemkool en nog wat andere dingen was ik binnen een half uur weer terug. Toen begon ik met het klaarmaken van het avondeten. Casper was nog steeds druk bezig en af en toe wierp ik door het raam een blik op hem. Die zal straks wel een vreselijke honger hebben, dacht ik en ik schilde voor de zekerheid nog maar een paar extra aardappelen. En inderdaad toen we tegen zessen aan tafel zaten bleek het dat ik gelijk had. Caspers honger was bijna niet te stillen. Nou eet hij je normaal al de oren van het hoofd maar bij extra lichamelijke inspanning is zijn eetlust helemaal onvoorstelbaar. Met groeiende verbazing, ik was immers allang klaar met eten, bleef ik naar hem kijken. Toen hij eindelijk de laatste happen naar binnen gewerkt had en een diepe zucht slaakte keek ik hem glimlachend aan. “Ongelofelijk zeg. Voor al dat geld dat jij hier op zit te eten had ik al bijna een professionele tuinman kunnen laten komen!”
“Haha, niet leuk hoor. Wacht jij maar eens af straks. Als het klaar is weet je niet wat je ziet. Het gaat je wel het een en ander kosten maar dat moet je er maar voor over hebben. By the way, morgen zul je eerst met mij naar een tuincentrum hier in de buurt moeten dus die sportschool kun je wel vergeten.”
“Oké, je zegt het maar, generaal,” zei ik lachend. “En ga nu maar eerst eens douchen want je stinkt een uur in de wind.”
“En ik dacht dat jij zweet, en zeker het mijne, zo lekker vond?”
“Ja, zweet wel maar niet als het is vermengd met allerlei viezigheid uit de tuin. Schiet op onder de douche jij!” Gedwee liep hij naar boven waar ik hem even later luidkeels hoorde zingen, nou ja zingen. Even voor ik klaar was met de afwas was hij weer beneden en hielp me nog met het afdrogen. Meteen daarna zeulde hij me mee naar de tuin en liet me zien wat hij allemaal gedaan had. Ook de berg onkruid vooraan bij de oprit liet hij me zien en echt het was een berg.
“De buurvrouw heeft gezegd dat haar man die morgen wel zal wegbrengen voor ons.” En zo pratend liepen we terug naar de tuin aan de achterkant van het huis.
“Ja, buurman,” hoorde ik ineens, “je hebt een prima tuinman in dienst genomen.” Het waren de buurman en -vrouw - die van de fiets en het tuingereedschap - die over de heg heen het resultaat van Caspers sloopwerkzaamheden stonden te bekijken. Want meer zag ik er echt nog niet in. De tuin was nu een kale vlakte geworden. Gevieren bleven we een tijdlang staan praten en de buurman raadde me aan om naar het tuincentrum van Boersma te gaan. Daar zouden ze prima spullen hebben en 'niet al te duur' voegde hij eraan toe. De telefoon bij de buren ging en de buurvrouw haastte zich naar binnen. Even later riep ze haar man, het was voor hem. Toen ook wij naar binnen wilden gaan werden we opeens aangesproken vanaf de andere kant van de tuin. Het was Pim, 'dangerous Pim'.
“Hij heeft niet alleen prachtig werk gedaan maar is ook nog eens een pracht tuinman, Vincent, waar heb je die op de kop getikt?” Ik voelde dat Casper begon te blozen. “En hij is nog verlegen ook!” ging Pim door.
“Pim, dit is Casper. Casper, dit is Pim waar ik je al zoveel over verteld heb,” zemelde ik. De jongens schudden elkaar de hand en ik zag hoe Pim Casper met zijn ogen uitkleedde. We moesten inderdaad uitkijken met hem. Het praatje dat we maakten verliep echter gemoedelijk. Pas op het eind werd het weer riskant.
“Nou als je je ooit verveeld, Casper, dan heb ik wel leukere plekjes die ontgonnen mogen worden.” En met die opmerking liep hij van ons weg. Casper keek mij aan en glimlachte breed naar me. Snel maakten we dat we in huis kwamen en daar schaterden we het uit.
“Gadverdamme, wat een vreselijk figuur zeg!” begon Casper. “Niet normaal toch! Die blikken die hij op me wierp, bah!”
“En dat broekje dan dat hij aanhad! Zeker twee maten te klein en geloof me dat heeft hij expres zo gekocht.” We lachten nog een tijdje om onze bijzondere buurjongen en toen zette ik de koffie. Samen bekeken we het acht uur journaal en lieten het wereldnieuws over ons heen komen. We zaten naast elkaar op de bank en Casper legde zijn arm over mijn schouders en ik liet mijn arm om zijn middel glijden. Gezellig dicht bij elkaar. “Ben je moe,” vroeg ik hem toen het journaal was afgelopen.
“Valt wel mee, hoezo?”
“Nee, gewoon belangstelling. Kon toch zijn na al die inspanning van vandaag?”
“Nee, joh, ben nog lang niet moe. Klein beetje spierpijn maar dat is dan ook alles.”
“Weet je dat je er heel goed uitziet, jongen!”
“Vind je?”
“Het spijt me dat ik het moet zeggen maar toen ik je zo zag in de tuin in je korte broek en stevig aan het werk werd ik best heet.”
“Gadver, Vincent, en dan beklaag jij je over je buurjongen?” Meteen begon hij echter te lachen en trok hij me dicht tegen zich aan. Gelukkig het was een grapje dus. Hij drukte zijn lippen op de mijne en we begonnen aan een heerlijk lange, lome tongzoen. Het vuur was er meteen weer en ik liet het lang in me smeulen. Toen we hem eindelijk verbraken werd hij ernstig. “Maar eerst nog wat werk, Vincent, heb je een potlood en wat papier voor me?” Ik haalde het gevraagde en hij begon een schets te maken. Al snel had ik door wat de bedoeling was.
“Zeg, ik dacht dat het jouw bedoeling was om mij te leren kennen dezer dagen maar het lijkt er veel meer op dat ik jou ga leren kennen. Je beschikt over ongekende talenten, man. Waar heb je dat geleerd allemaal?”
“Niet overdrijven, Vincent, het is een hobby meer niet.”
“Nou ja, noem het maar een hobby maar het is niets om laatdunkend over te doen.” Ik keek over zijn schouder mee naar de tekening die steeds meer op een echte tuin begon te lijken. Vaardig zette hij de lijnen uit en maakte er een mooi geheel van. Bewonderend keek ik toe. Hij kon ook nog eens prachtig tekenen. Bij mij zou een boom een kruisje worden maar hij maakte er echt een boom van.
“Zo, hoe lijkt je dit? Het kan straks natuurlijk anders zijn in de werkelijkheid maar zo heb ik het ongeveer in mijn hoofd.”
“Ja hoor, ik zal je er heus niet op afrekenen als die heester daar straks tien centimeter verder naar rechts staat.” Ik glimlachte naar hem en keek toen weer naar de tekening. Ik vroeg hem wat uitleg bij sommige dingen en hij lichtte het toe. “Zeg maar, heb je ook gedacht aan een plaats voor mijn droogmolen?” Een praktische vraag van een praktische huisman.
“Ohh, vergeten, foutje.” Even dacht hij na en begon toen met een gummetje dat ik voor hem gehaald had het een en ander te wijzigen. Hij tekende een keurig rond plateautje met daarop de droogmolen. Ik in mijn sas. “Zo goed?”
“Keurig, Casper. Het ziet er perfect uit. En morgen moet ik dus met je shoppen gaan?”
“Ja of je moet willen dat ik de buurjongen vraag?”
“Nee, natuurlijk niet joh. Ik ga met je mee morgenmiddag. Die sportschool kan ik wel een keertje overslaan.” Hij keek me glimlachend aan. “Toch?” vroeg ik met duidelijke verbazing in mijn stem.
“Nou laat die overweging maar aan mij over. Ik zal het wel even keuren.” Hij stond van de bank op en reikte mij zijn hand. Ik nam hem aan en hij trok me overeind. Hand in hand liepen we naar mijn slaapkamer toe. Beiden gingen we op onze rug op het bed liggen maar al snel draaiden we naar elkaar toe. We zoenden elkaar hartstochtelijk en de vlam die eeuwig leek op te laaien zodra onze tongen elkaar vonden, zette ons ook dit keer in vuur en vlam. Al snel zat Casper schrijlings op me. Hij begon mijn overhemd los te knopen en streelde met zijn handen over mijn borst. Ik kreunde want ik vond het heerlijk. Speels kneep en trok hij aan mijn tepeltjes. Daarna zette hij zijn lippen erop en bewerkte hij ze met zijn tong. Ik vond het hartstikke geil en in mijn broek stond mijn pik al keihard. Zijn tong en handen gleden verder naar beneden. Via mijn buik naar mijn navel en vandaar nog verder naar de rand van mijn korte broek. Hij maakte de knoop los en trok de rits naar beneden. Met zijn lippen bevoelde hij de contouren van mijn stijve lid door de stof van mijn slip heen. Wow, wat een heerlijk gevoel. Hij werkte mijn korte broek helemaal naar beneden en gooide hem door de kamer heen. “Nummer één,” riep hij luid.
“Volgt er nog meer?”
“Niet zo haastig, jongetje, rustig aan.” Maar er volgde meer. Ook mijn sokken deed hij uit waarna hij met zijn tong een nat spoor trok van mijn hiel, over mijn kuit, tot aan mijn knieholte. Eerst het ene en toen het andere been. Ik vond het vreselijk sexy en raakte compleet buiten zinnen. Mijn slip werd nat van het eerste vocht dat ik lekte. Af en toe keek hij mij glimlachend aan en ging dan weer verder met zijn werk. Vanaf mijn knie ging hij verder strelend en likkend naar de rand van mijn slip. Ik hield het haast niet meer, zo geweldig lekker was het. Met een ruk trok hij mijn onderbroek naar beneden en werkte ook deze geheel weg. Hij drukte een zoen op de top van mijn lul en ik ging zowat door de grond van genot. Heerlijk wat een gevoel. En ik wist dat het nog veel beter zou kunnen worden maar dit was al zo verrekte goed. Hij gleed met zijn tong van het topje van mijn paal naar onderen. Via mijn ballen naar het begin van mijn spleetje. Ik kreunde en bromde diep.
“Oh, lekker, Casper!”
“Ja, vind je dit lekker?” En hij herhaalde de beweging maar dan in omgekeerde volgorde. Diep gekreun van mijn zijde overtuigde hem. “Zal ik je proberen te pijpen?”
“Nee!” Meteen rinkelden alle alarmbellen bij mij. Nee, zover wilde ik niet gaan. Het moest hierbij blijven. Niet voordat …”Nee, lieve jongen, laten we maar niet verder gaan. Ik vind dit al zo goed.” Het was echter duidelijk dat hij, ondanks mijn pogingen tactisch te blijven, teleurgesteld was. Hij kapte het spel af en zei dan hij zijn tanden ging poetsen. ‘Shit’ vloekte ik binnensmond toen hij weg was. Ik bleef een tijdje liggen en ging toen ook naar de badkamer. Hij was net zijn mond aan het spoelen en zo wisselden we van plaats bij de wasbak. Toen ik terugkwam in bed lag hij een stripboekje te lezen. Waarschijnlijk had hij het ergens gevonden. Ik vleide me tegen hem aan maar kreeg geen respons. “Zal ik het licht uitdoen?”
“Nee, laat me nog maar even lezen.”
“Ben je boos op me?” Het bleef stil. Zijn bekende stilte om na te denken.
“Ja! Ik ben boos op je!”
“Maar je weet toch …”
“Natuurlijk weet ik dat wel maar … verdomme, we waren net zo lekker bezig man. Ik had een paal van hier tot Tokio en dan in een keer ‘nee’ te moeten horen is verdomde vervelend.”
“Ik begrijp het,” zei ik terwijl ik hem over zijn borst streelde.
“Laat maar, Vincent, laten we maar gaan slapen.” Hij smeet het boekje naast het bed, knipte het licht uit en draaide zich van me af. Echte stilte. Doodse stilte. Angstige stilte. Geen stilte waarin we aan het nadenken waren maar stilte die leek op het moment toen ik in mijn auto stapte en van hem wegreed.
“Kunnen we er echt niet over praten,” probeerde ik.
“Ik denk niet dat het verstandig is. Praten heeft weinig zin denk ik. Dus laten we alsjeblieft gaan slapen. Morgen zal mijn boze bui wel weer geluwd zijn. Welterusten.” Het was duidelijk. Hij wilde er niet meer over praten.
Dinsdag 7 augustus:
Toen die ochtend om zes uur mijn wekker afliep, stapte ik meteen onder de douche. Daarna liep ik naar mijn meditatiekamertje. Net toen ik de deur achter me wilde dichtdoen, hoorde ik Casper vragen of het goed was dat hij meedeed. “Natuurlijk, dat vind ik fijn.” Ik legde een tweede mat neer en zette een bankje voor hem klaar. Nadat ik de kaarsen en de wierook had aangestoken, maakten we de drie buigingen en gingen we zitten. Ik bediende de klankschaal en zette het wekkertje aan. Ik was hogelijk verbaasd over de prachtig rechte manier waarop Casper zat. Alsof hij het al jaren gedaan had. Ook zat hij ontzettend stil en waar ik af en toe verschoof, zat hij als een beeld zo stil. Toen de wekker afliep, zette ik hem uit en sloeg nog een keer op de klankschaal. Ik zuchtte diep. “En hoe vond je het?”
“Lekker, een prima gevoel zo lekker rustig de dag te kunnen beginnen.”
“Ja, dat vind ik nou ook altijd. De dag beginnen met zo’n rustig moment is een prachtige gewoonte.” Ik liep naar beneden om het ontbijt te maken terwijl Casper zich douchte. Toen hij beneden kwam, drukte hij een zoen op mijn lippen.
“Goedemorgen, lieveling.”
“Goedemorgen, prachtige jongeling. En ben je nog boos,” wilde ik weten.
“Een beetje, maar dat gaat wel weer over denk ik. Ik vind het alleen zo vreselijk jammer dat we steeds op prachtige momenten op moeten houden. Zondagochtend, gisteravond. Net als ik het gevoel heb je te kunnen veroveren, haak je af.” Ik knikte begrijpend.
“Maar je weet waarom, hè?”
“Ja, maar dat wil nog niet zeggen dat ik ermee instem! Ik wil je leren kennen, Vincent. En ook op dat gebied.” Nogmaals knikte ik maar daar bleef het bij. We begonnen te eten en praatten verder niet meer over het heikele onderwerp. Hij vroeg me waar hij zand voor de tuin kon bestellen en ik raadde hem de firma Opland aan. Meteen na het eten belde hij om zijn bestelling te plaatsen en na de afwas ging ik naar mijn werkruimten en trok hij zijn laarzen aan om naar de tuin te gaan. Zijn werkplek.
Om 10.40 uur, na drie klanten gehad te hebben, dronk ik samen met Casper koffie in de tuin. Hij was druk bezig geweest en op bepaalde plekken kon ik de contouren van zijn ideeën die hij gisteren voor mij geschetst had al herkennen. Hij was echt vakkundig bezig geweest en ik complimenteerde hem daarmee. “Ach, niet overdrijven,” deed hij bescheiden.
“Nee, jongen. Het ziet er echt prima uit.”
“Kan ik je soms komen helpen?” hoorden we opeens. Aan de andere kant van het hek stond Pim.
“Nee, dat is niet nodig,” antwoordde Casper prompt. “Ik ben straks toch klaar en dan moet ik eerst wachten op het zand en de andere spullen die we nog moeten gaan kopen.”
“Oké, maar als je me nodig mocht hebben, hoef je maar te gillen hoor!”
“Dank je,” zei Casper. Pim ging weer naar binnen en ik keek verbaasd naar Casper.
“Zoo, je hebt behoorlijk indruk gemaakt geloof ik.”
“Ja, bij hem wel!”
Die opmerking kwam aan. “Hé, gaan we katten,” vroeg ik plagerig. Casper reageerde echter niet en ging weer aan het werk. Het zat hem duidelijk niet lekker. Tijdens het middageten werd er een grote hoeveelheid zand op de oprit gekiept en Casper kon gaan beginnen te kruien.
De rest van de dag verliep verder zonder noemenswaardigheden. Nadat ik mijn twee patiënten die voor die middag gepland stonden geholpen had, reed ik met Casper naar het tuincentrum. Hij wist verrekte goed wat hij wilde en zo kwam het dat we al zeer snel konden afrekenen. “Brengen jullie de spullen thuis?” vroeg hij de jongeman achter de kassa.
“Ja, dat kan wel maar dan komt er ƒ 50,00 bij.”
“Wat?” riep Casper verbaasd. “Nou, weet je wat. Houd dan alles maar lekker en zet zelf alles maar weer op zijn plek.” En meteen wilde hij weglopen. De jongeman was zeer verbaasd en keek mij met een hulpeloze blik aan. Ik haalde mijn schouders op.
“Wacht u maar even, ik vraag het wel even aan de chef,” riep hij Casper na. Deze draaide zich om en kwam weer terug.
“Dat is toch belachelijk,” zei hij mij. “Je koopt hier voor een vermogen en moet dan ook nog eens geld betalen om het thuis te laten bezorgen!” Ik bleef zwijgen bij zoveel vastberadenheid. De chef kwam en wees op het bordje bij de kassa. “Ja, meneer,” begon mijn vriend, “ik kan heus wel lezen hoor maar vind het gewoon getuigen van verrekte weinig service. Ik, sorry wij, kopen hier voor een kapitaal en dan wilt u ons dat zelf laten vervoeren? Nee, sorry, u wilt het ook wel brengen maar dan moet ik nog meer gaan betalen. U heeft twee keuzes of u brengt het straks thuis voor het bedrag dat op de kassabon staat of ik laat alles hier staan en u bekijkt het maar.”
“Maar, meneer, ik kan u geen voorkeursbehandeling geven!”
“Oké. Kom, Vincent, we gaan.” En hij trok me aan mijn arm mee de winkel uit.
De chef bedacht zich echter snel. “Wacht u nog even,” de man keek om zich heen of er geen andere klanten in de buurt waren en zei: “Misschien kunnen we er een mouw aanpassen. Als u beiden ons helpt met inladen hier en uitladen bij u thuis dan kan ik het zonder verdere kosten laten bezorgen.”
Casper keek me glunderend aan. “Oké, dat is een deal.” En hij schudde de hand van de chef. Ik rekende af en nadat we de bestelwagen van het bedrijf samen met een andere medewerker hadden ingepakt reden we naar huis. In de auto sprak ik mijn bewondering uit voor zijn doorzettingsvermogen. “Ach, je moet je gewoon niet laten flessen. Het is toch ook belachelijk. Hoe moet je in vredesnaam alles zelf in je auto mee naar huis nemen. Ze tillen je gewoon!” Nog geen uur later waren onze spullen er en brachten we gedrieën de spullen naar achteren. Toen was het echter al wel tijd geworden om te gaan eten. Ik zette een maaltijd in elkaar terwijl Casper nog het een en ander versleepte in de tuin. We aten genoeglijk en deden daarna de afwas. Casper wilde nog wat in de tuin bezig gaan maar ik weerhield hem ervan.
“Je hebt vakantie hoor! Wil je ook nog eens wat gaan ontspannen!” hield ik hem voor. Niet helemaal overtuigd, legde hij zich bij mijn uitspraak neer. We gingen rustig op de bank zitten en al snel liet hij zijn hand in de mijne glijden. “Ik houd van je, Casper,” fluisterde ik in zijn oor.
”Ik weet het,” luidde zijn reactie. Hij kneep me in mijn wang en trok me naar zich toe. “Zeg, dat wilde ik je al de hele tijd vragen.”
“Wat?”
“Vind je het goed dat we dit weekend naar mijn huis gaan? Mijn moeder is zondag namelijk jarig en daar wil ik dan wel graag zijn.”
“Natuurlijk, dat is toch prima.” Ik nestelde me opnieuw in zijn armen en toen rinkelde de telefoon. Met een diepe zucht onttrok ik me aan zijn strelende handen. “Waelbers!”
“Ah, Vince, hoe is het met je? Weer thuis? En hoe is het met de liefde? Al eens wat aan de haak geslagen?” Mijn tante Emma dus. De enige die me Vince noemt en met een hele serie vragen begint waarop ze je niet eens de tijd gunt om te antwoorden.
“Ach, nu u het over de liefde heeft, hij zit hier vlak bij me. Wilt u hem even spreken?”
“Jaaaa, dat lijkt me wel wat!” Ik wenkte Casper dichterbij en zei hem dat tante Emma hem wilde spreken. Meteen schakelde ik de luidspreker in zodat ik hun gesprek zou kunnen volgen.
“Maar ik ken haar niet eens!” fluisterde hij.
“Straks wel,” lachte ik.
“Met Casper,” klonk het weifelend.
“Wat een prachtige naam heb je, jongen! En wil je mij straks even een plezier doen?”
“Natuurlijk wel.”
“Dan moet je die plaaggeest van een Vincent eens een paar geweldige stompen verkopen. De eerste omdat hij mij ‘tante’ noemde, terwijl hij wel weet dat ik dat niet wil hebben en ten tweede omdat hij jou zo voor het blok zette.” Met verbazing hoorde ik Emma aan.
“Dat zal ik doen, mevrouw.”
“Nee, nee, jongen, ik heet geen mevrouw. Noem mij maar gewoon Emma. En zeker geen tante! Ik vind het heel leuk een klein beetje kennis met je gemaakt te hebben en hoop dat ik zeer spoedig je nader leer kennen.”
“Goed, mevr… uhh, goed Emma.” Casper overhandigde mij de hoorn weer en diende me meteen mijn eerste stomp toe.
“Auw,” riep ik hard in de hoorn.
“Ja, Vince, je verdiende loon,” merkte mijn tante Emma op. Het verdere gesprek duurde lang omdat zij de meeste tijd aan het woord was en uitvoerig rapporteerde over hetgeen zij de afgelopen tijd allemaal had beleefd. Uiteindelijk, en dat was de bedoeling van het telefoontje geweest, spraken we af dat ze donderdag langs zou komen. Ik zou haar tegen drie uur van het station afhalen. Nadat we afscheid hadden genomen, plofte ik met een nieuwe diepe zucht naast Casper op de bank. Meteen ging hij in de aanval en incasseerde ik mijn tweede dreun. We rolden van de bank op de grond en onze stoeipartij was de inleiding tot een heerlijke vrijage. We rolden om en om en drukten onze lijven zo dicht mogelijk op en tegen elkaar. Casper was verrekte fanatiek en liet me voelen hoe sterk hij was. Natuurlijk had ik hem makkelijk kunnen pareren maar ik wilde het gewoon niet. Ik liet me onder krijgen en Casper ging schrijlings op me zitten. Hij pakte met twee handen mijn overhemd beet en scheurde het open. De knopen vlogen in het rond. Wow, die was heet. Meteen wierp hij zich op mijn borst en begon die heerlijk te verwennen met zijn vingers en tong. Ik werd keihard en wilde maar een ding: hem laten merken hoe hard ik wel niet was. Hem laten merken dat ik zijn gaatje wilde. Een nieuw robbertje vechten en toen lag hij onder mij. Ik scheurde ook zijn overhemd (een van mezelf) open en opende ook meteen zijn broek en trok die samen met zijn slip naar beneden. Ook hij was in optima forma. Zijn lid was groot en hard. Ik werkte mijn eigen broek naar beneden en legde zijn benen tegen mijn schouders aan.
“Oh ja! Toe, Vincent, neem me!” kreunde hij luid. “Toe, maak me de jouwe!” Toen bemerkte ik ineens wat ik aan het doen was. Ik stopte en beschaamd liet ik hem los.
“Alsjeblieft, Vincent, ik vind je vreselijk lief en wil één met jou worden. Kun je je principes niet aan de kant zetten en het gewoon met me doen?” De stilte kwam weer tussen ons. De stilte waarin ik zijn voorstel overwoog en allerlei herinneringen door mijn hoofd flitsten.
“Nee, Casper, ik kan het niet. Ik heb dit allemaal al eens eerder doorgemaakt en …”
“Verdomme!” haalde hij woest uit. “Ik wil niet dat je me steeds met dingen uit het verleden vergelijkt! Ik ben ik, Vincent, en niet die kloothommel waarmee jij een relatie hebt gehad!” Opnieuw stilte. Waren we nu beiden druk in gedachten bezig, of was ik nog steeds de enige? “Sorry, maar ik word daar knettergek van!”
“Oké, maar ik wil graag eerst van je horen dat je van me houdt. Oké?”
“Nee! Ik heb je al uitgelegd dat dat iets is dat langzaam bij mij moet komen! Dat kan ik niet ineens! Het is voor mij nog een te grote stap. En… en spreken mijn daden niet voor zich? Ben ik je niet achterna gekomen omdat ik voel dat er iets bijzonders tussen ons is?”
“Jawel maar…”
“Maar wat, Vincent! Wat ontbreekt er dan nog!”
“Die paar kleine woordjes, Casper. Die ontbreken.”
“Ik kan er niet meer tegen, Vincent. Ik doe er alles aan om je te leren kennen. Ik merk gewoon dat ik steeds meer van je ga houden maar jij komt niet uit die verdomde schuilhoek van je principes. Je verbergt je er achter en laat mij niet je ware gevoelens zien!”
“Dat is niet waar! Ik houd van je, man!”
“Laat me dat dan zien! Vrij met me! Neuk me! Maak me de jouwe!” Opnieuw stilte. Ik dacht niet meer, wist niet meer wat te moeten denken. “Ik wil dat je nu met me vrijt en anders stap ik nu nog op!”
“Dat meen je niet! Zo kom je terug en vraag je me om me te leren kennen en zo wil je er weer uitstappen?”
“Ja, omdat ik nu het gevoel heb dat jij geen stap in mijn richting zet.”
“Dat is niet waar!”
“Wel waar! Ik probeer jou te leren kennen maar jij graaft je in, in je principes. Zeg me dat je me niet wilt, dan heb je een reden om niet met me te hoeven vrijen.” Ik bleef stil want ik wilde hem maar nu nog niet. “Zie je wel. Je wilt me dus wel maar alleen om die kleine rot woordjes, die jij zonodig wilt horen, blijf je van me af. Ik haat woorden, Vincent! Met woorden kun je zoveel kapot maken. Woorden zijn bedrieglijk. En echt ik meende wat ik net zei.” Verslagen onderging ik zijn woeste blik. Ik wist niet wat te moeten doen, wat te moeten zeggen. Toen hij opstond, naar de telefoon liep en in het telefoonboek een telefoonnummer opzocht wist ik het helemaal niet meer. Vurig tikte hij de nummers in en bestelde een taxi.
“Alsjeblieft, Casper, blijf en laten we erover praten.”
“Nee, ik wil niet meer praten! Je hebt me vaak genoeg gezegd dat je van me houdt! Ik had nu het bewijs willen zien!” Hij denderde de trap op naar boven en kwam even later gekleed in zijn eigen kleren en met zijn rugzak in de hand weer terug. Toen de taxi het erf opreed, liep hij het huis uit en sloeg de voordeur hard achter zich dicht. Ik hoorde hoe een autodeur zich opende en weer sloot en daarna reed de taxi weg.
Opnieuw was ik er in geslaagd hem te verliezen.
Wordt vervolgd…
Reacties zijn welkom via de site of via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk
© Lucky Eye, januari 2015 (gereviseerde versie)
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.
lucky_eye2@yahoo.co.uk