De Danser hfdst. 14

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
dkz09
Berichten: 143
Lid geworden op: ma 29 mar 2010, 17:56

De Danser hfdst. 14

Bericht door dkz09 » za 08 nov 2014, 14:03

“Hoe is het Sander”, vraagt Dennis zodra hij met Chris naar de auto loopt.
“Slecht, de arts heeft ons gisteren op de hoogte gebracht van zijn toestand … En dat is alles behalve goed nieuws”, deelt Chris mee.
“Dat meen je niet en weet Sander het al?”
“Nog niet … We wilden op jou wachten.”
“En hoe is het met Rick?”
“Niet goed, hij is totaal overstuur … en begrijpt het wel. Maar van de andere kant wil hij het niet aanvaarden, omdat hij gewoon weet dat Sander het nooit zal accepteren. Hij kent Sander door en door … In die paar jaar dat ze elkaar nu kennen, hebben ze elkaar zo geweldig goed leren kennen. Ze kennen elkaar beter dan wij hun kennen.”
“Mijn zoon ken ik natuurlijk goed … Maar denk dat je gelijk heb … Dat onze zonen elkaar beter kennen dan wij hen kennen … Want ik denk, dat Rick wel eens gelijk zou kunnen hebben.”
“Dat denken wij ook.”
“Maar Rick is nu toch niet alleen thuis?”
“Nee, Katharina en ik logeren momenteel bij hem … Maar wij gaan vanavond naar huis … Zodat jij bij Rick kan logeren en op hem letten … Katharina en ik komen dan gewoon elke dag samen en soms komt één van ons naar jullie toe.”
“Lijkt mijn een prefect idee … Maar ik wil wel graag naar het ziekenhuis.”
“Daar zijn we al naar onderweg”, zegt Chris terwijl hij de auto de weg opdraait richting het ziekenhuis.

“Hoe ging het gesprek gisteren met Anne”, vraagt Gregor, als Chantal opgestaan is en aan het ontbijt zit.
“Ging goed. Zij en Astrid schrokken wel van de mededeling. Astrid is één van de beheerders van het buurtcentrum”, legt Chantal uit.
“Oké, wat gaat er nu gebeuren met de danslessen?”
“Die blijven door gaan … Anne neemt dat gewoon op haar … Tot er een definitieve beslissing is genomen.”
“Jullie laten Sander de beslissing nemen?”
“Ja, het is zijn werk … Zijn lessen, nog net niet zijn levenswerk … Maar we hebben met zijn drieën besloten dat de geplande voorstelling, die over een paar maanden plaats vindt, gewoon doorgaat … Tot die tijd neemt Anne alles waar. Astrid en ik helpen haar daarbij en de voorstelling dragen we op aan Sander, zodat hij kan zien dat iedereen hem steunt in deze tijd.”
“Het komt allemaal wel weer goed op de rit.”
“Hoop het zo … Net als dat de bestuurder, die Sander heeft aangereden, snel wordt gepakt”, beaamt Chantal.

Bij het ziekenhuis ijsbeert Rick opnieuw door de wachtkamer, hij wacht op zijn vader en schoonvader. Zijn moeder geeft aan dat ze ook vast naar Sander kunnen gaan. Rick wil niks liever, maar hij wil toch wachten op zijn schoonvader. Katharina geeft zich daarbij gewonnen. Want als haar zoon iets in zijn hoofd heeft, krijgt men dat er moeilijk uit gepraat. Alleen Sander lukt het soms. Daarom is ze zo blij dat die twee elkaar gevonden hebben. ‘Ondanks alles wat er gebeurd is. Ze hebben alles doorstaan met zijn tweeën. Zo zullen ook nu weer alles doorstaan. Want het zijn vier handen op één buik’, denkt Katharina bij zichzelf.


Dan komen Dennis en Chris de hoek om gelopen. Na een korte begroeting tussen Katharina en Dennis, slaat Dennis gelijk zijn armen om Rick heen, die op zijn beurt zijn armen stevig om Dennis heen legt en zachtjes begint te huilen. Voor de zoveelste keer in korte tijd, weet Rick zich niet strek te houden.
“Rustig maar jongen … Wees maar niet bang … Ik blijf zolang als het nodig is”, fluistert Dennis.
“Het is gewoon niet eerlijk”, snikt Rick.
“Dat begrijp we allemaal. Er valt alleen weinig aan te doen”, probeert Dennis hem te kalmeren.
“Hij heeft al zoveel ellende mee gemaakt. Is het nou nooit eens voorbij?”, vraagt Rick snikkend.
“Hij heeft niet alleen maar ellende gehad. Hij heeft jou leren kennen. Bij mijn weten is dat juist het beste wat hem de afgelopen jaren is over komen. Daarbij ... jullie overwinnen alles samen. Dus dit ook. Je houdt toch van mijn zoon?”
“Natuurlijk hou ik van Sander … Dat zal ik ook altijd blijven doen … Want een leven zonder Sander kan ik mij niet voorstellen”, klaart Rick op.

Hij laat Dennis los en droogt zijn tranen. Rick haalt diep adem, kijkt dan naar zijn ouders en schoonvader. Hij ziet drie mensen, die hem lief en met een glimlach aankijken. Dan beseft hij, dat hij en Sander geluk hebben met deze mensen, die hen bij staan. Dan vraagt Dennis of ze nu naar Sander gaan. Want dat wil hij maar al te graag. Daarop besluiten ze richting de kamer van Sander te lopen. Maar als ze pas een paar stappen hebben gezet, komt dokter Van der Staar hen tegemoet gelopen gevolgd door twee agenten.

“Dit is de vriend van meneer Van den Brug”, stelt de arts de agenten aan Rick voor.
“En u bent...?”, vraagt één van de agenten aan de andere drie personen.
“Ik ben Katharina Beikes en dit is mijn man Chris Beikes. Wij zijn de ouders van Rick, de vriend van Sander … En dit is Dennis van den Brug, de vader van Sander”, stelt ze haar en de anderen voor aan de agenten.
“Wat is er aan de hand?”, vraagt Rick.
“Uw vriend is een paar dagen terug aangereden door een auto”, zegt één van de agenten.
“Dat wist ik al lang … Uw collega’s hebben mij diezelfde nacht nog ingelicht”, merkt Rick op.
“Dat klopt … Dan weet u ook dat de auto na het ongeval er vandoor is gegaan?”, vraagt de andere agent.
“Ja, dat is mij ook verteld”, reageert Rick.
“Aan de hand van getuigenverklaringen en foto’s heeft het onderzoek een arrestatie opgeleverd. Vanmorgen is de bestuurder opgepakt”, licht één van de agenten toe.
“Mooi, maar wat doet u dan hier?”, vraagt Katharina.
“In verband met het onderzoek moeten we ook een verklaring van het slachtoffer hebben … Om de dader te laten zien, wat die het slachtoffer heeft aan gedaan. Maar ook voor de rechtbank hebben wij informatie nodig over zijn gezondheid nu. Zoals wat voor blijvend letsel hij overhoudt aan het ongeval”, legt de andere agent uit.
“Daarom zijn we hier. Wij hebben net een verklaring opgenomen bij uw vriend. Als we de medische gegevens hebben, kunnen wij verder met ons onderzoek. We houden u uiteraard op de hoogte”, deelt de agent mee.
“De medische gegevens zijn toch vertrouwelijk?”, vraagt Dennis aan de arts.
“Dat is ook zo … Maar in het belang van het onderzoek kunnen we niet anders. We geven alleen de gegevens mee, die wij hebben vanaf het moment, dat Sander hier binnen werd gebracht. Andere gegevens, die niet in belang van het onderzoek nodig zijn, geven wij ook niet zomaar vrij of mee aan de politie of het openbaar ministerie”, legt dokter Van der Staar uit.
“Dan is het goed … Vind het niet zo fijn dat alles en iedereen dat soort informatie kan lezen”, zegt Dennis.
“Dank u wel … Wij zullen u allen via Sander op de hoogte houden van het onderzoek en voortgang daarvan”, zegt één van de agenten, waarna ze achter de arts aan lopen.

“Wie heeft dit gedaan?”, vraagt Rick dan ineens.
De agenten en de arts draaien zich om. Dan komt één van de agenten naar Rick toe gelopen. Als hij vlak voor Rick staat, legt hij een hand op Ricks zijn schouder. Dan zegt de agent, “Dat kunnen wij helaas niet mededelen … Althans nu nog niet … Vanwege het onderzoek.”
“Wanneer kan dat wel gezegd worden?”, vraagt Rick.
“Als het onderzoek af gerond is … Dan brengen wij uw vriend gelijk op de hoogte”, antwoordt de agent, waarop hij de schouder van Rick loslaat en zich omdraait, terugloopt naar zijn collega en dokter Van der Staar.

Rick, Dennis en de ouders van Rick vervolgen hun weg richting Sander. Als ze vlak bij zijn kamer zijn, komt dokter Van der Staar naar hun toe gesneld, met de vraag of ze Sander het nieuws gaan vertellen. Hier op antwoord Rick ‘ja’. Ze knikt ten teken dat het prima is. Alleen heeft ze wel een kleine mededeling, “Dat Sander wat van slag is, door het bezoek van de politie.”
“Dat begrijp ik, maar ik wil niet langer tegen hem liegen”, antwoordt Rick terug.
“Dat snap ik, als ik de agenten de informatie heb meegegeven, dan kom ik ook naar de kamer en vertel hem wat er nu precies aan de hand is … Tenzij u dat wilt vertellen, dan vind ik dat ook goed, maar vertel het pas als ik er ben … Want dan kan ik gelijk uitleg geven bij eventuele vragen”, deelt de arts mee.
“U kunt het beter vertellen”, zegt Rick.
“Dan ben ik tien minuten bij u”, zegt de arts en loopt snel richting de agenten.

“Hoi schat, hoe gaat het”, vraagt Rick, als hij de kamer inloopt samen met zijn moeder.
“Klote, ze willen maar niks zeggen … En heb nog steeds geen gevoel in mijn benen”, snikt Sander.
“De arts komt zo vertellen wat er nu is … Ze wacht nog even op wat resultaten van wat onderzoeken”, probeert Rick hem te kalmeren.
“Sander, zal ik je vader zo op de hoogte brengen?”, vraagt Katharina.
“Maakt mij niks uit … Hij woont aan de andere kant van de wereld … Die zal daar niet speciaal voor naar hier komen”, reageert Sander terug.
“Oh, dan ken jij je vader niet zo goed … Ik heb gelijk gebeld, toen je was aangereden … Hij is een paar uur geleden geland … Mijn vader heeft hem opgehaald”, licht Rick zijn vriend in over de andere ontwikkelingen.
“Dus je wilt zeggen dat mijn vader hier is?”, vraagt Sander verbaasd.
“Ja, zoon ik ben naar hier gekomen … Om jou en Rick te steunen … Net als zijn ouders en familie”, zegt Dennis, als hij de kamer binnenloopt, op de voet gevolgd door Chris.
“Papa”, huilt Sander, terwijl Dennis zijn zoon knuffelt.
“Rustig maar jongen … Voorlopig ga ik nergens heen … Ik blijf zolang als het nodig is”, probeert Dennis hem te kalmeren.
“Ik kan het niet geloven dat je hier bent”, zegt Sander als hij zijn vader los laat.
“Jij bent mijn zoon … Je bent mijn alles … Zodra er iets is, dan kom ik gelijk … Dat weet je toch”, zegt Dennis; “Rick heeft mijn direct gebeld … Hij heeft samen met Chantal vervanging gevonden voor je danslessen ... Het is een goeie jongen … Ben echt blij dat jullie elkaar zijn tegen gekomen”, zegt Dennis er achteraan.
“Pap, dat ben ik ook … Hij is mijn houvast in alles”, zegt Sander en steek zijn hand uit naar Rick, die de hand maar al te graag vast pakt.

Bij de schouwburg melden Chantal en Anne zich bij de balie. Nog geen paar tellen later komt Tijn hen ophalen. Ze gaan naar zijn kantoor. Als ze koffie hebben en zitten, begint Chantal gelijk Tijn te bedanken, omdat ze blij is dat hij gelijk tijd had.
“Geen probleem en Anne, wat leuk om je nog eens te zien”, antwoordt hij.
“Insgelijks, alleen de reden is wat minder”, zegt Anne terug.
“Oké, wat is er aan de hand?”, vraagt hij dan.
“Weet je nog een paar dagen geleden … Toen we elkaar ontmoetten?”, vraagt Anne.
“Ja, dat weet ik nog … Je was samen met Sander op een date, die geen date was”, antwoordt Tijn.
“Klopt, toen Sander mij weer bij mijn oma had thuis gebracht,is hij naar huis gegaan … Maar op weg naar huis is hij geschept door een auto”, verteld Anne hem het nieuws.
“Hij is toch niet ...?”, vraagt Tijn geschrokken.
“Gelukkig niet … Maar hij ligt wel in het ziekenhuis … De kans is groot dat hij voor de rest van zijn leven in een rolstoel moet doorbrengen”, legt Anne uit.
“Wat heftig, ik hoop dat ondanks alles het toch goed komt”, zegt Tijn.
“Dat hopen wij ook”, reageert Chantal.
“Daarom zijn wij hier ook … Want Sander zal dus voorlopig geen danslessen geven”, deelt Anne mee.
“Dat snap ik ook wel”, reageert Tijn.
“Anne neemt voor onbepaalde tijd de lessen over. We hebben namelijk besloten dat we de voorstelling die gepland stond gewoon plaats laten vinden op de datum die jullie al hadden besproken. Alleen nemen Anne en ik de algehele leiding daar voorlopig in”, ligt Chantal toe.
“Dat is mooi en fantastisch … Heeft Sander jullie dit opgedragen?”, vraagt Tijn.
“Hij weet van niks … Het is een verrassing voor hem … We willen met de voorstelling laten zien dat zijn groepen hem steunen … Maar ook vooral laten zien wat hij ze heeft geleerd”, legt Chantal verder uit.
“Maar wij hebben niet van alles verstand … Nu hoopte wij dat jij ons wilt helpen met de voorstelling … Vooral op het technische kant … Zoals het geluid, licht en decor”, valt Anne haar bij.
“Dames, maak jullie maar niet druk … Bij deze neem ik de technische leiding op mij ... Ook hou ik vanaf nu contact met jullie”, belooft Tijn hen. Na nog wat verder dingen besproken te hebben, begeleidt hij Anne en Chantal naar de uitgang en met een ‘tot volgende week’ neemt ze afscheid van elkaar.

In het ziekenhuis komt dokter Van der Staar de kamer binnen van Sander binnengelopen en sluit de deur. Ze gaat aan het voeteneinde staan. Rick staat aan de ene kant van Sander, terwijl Dennis aan de andere kant van Sander zit. De ouders van Rick staan achter de arts. Iedereen kijkt de arts aan.

“Meneer Van den Burg ik heb niet zo een goed nieuws voor u”, begint de arts haar verhaal. Ze let op of ze de aandacht van iedereen heeft, terwijl ze Sander recht in zijn ogen aankijkt.

“Uit de diverse testen en uit de CT-scan moeten wij helaas vast stellen dat uw een dwarslaesie heeft”, deelt de arts mee.
©Geoff(dkz09), 2015

*Wees wie je bent en wees daar trost op*

Gesloten