De Danser hfdst. 11

[dkz09]

“Jelle, de bedoeling is dat jij vertelt, wat er allemaal gebeurd is … En daarna stel ik vragen aan jou … en aan je vader, aan Sander en Chantal … Begrijpt u dat allemaal?”, legt Nienke de gang van zaken uit, waarop iedereen ja zegt.
“Dan mag jij je verhaal vertellen en vertel het in je eigen woorden,” zegt Nienke.

Maar op het moment dat Jelle wil beginnen, komt er iemand binnen. Het is Rick en die stelt zich eerst voor en gaat dan naast Sander zitten, terwijl Chantal een stoel op schuift. Sander wil eigenlijk weten wat Rick komt doen, maar die houdt zijn mond. Want dat komt straks wel.

Na deze kleine onderbreking begint Jelle zijn verhaal.

“Vorige week woensdagavond had ik eindelijk alle moed om aan mijn moeder te vertellen, dat ik op jongens val … maar ik wist niet, dat haar vriend er ook zou zijn … Maar ik vond het niet zo erg … dan wist hij het ook gelijk … maar achteraf had ik beter mijn mond kunnen houden … want toen ik het had verteld, begon hij gelijk te schelden en te slaan … Ik heb toen om hulp geroepen, om hulp van mijn moeder … maar zij deed niks … ze liet het allemaal maar toe … Ik heb geprobeerd mij te verdedigen … maar hij begon hierdoor nog harder te slaan en te schoppen … Ik ben met veel moeite naar mijn kamer gevlucht … waar ik toen de deur gebarricadeerd heb … om hem buiten mijn kamer te houden … en ik heb toen mijn vader gebeld, maar die was op dat moment niet thuis … hij was bij oma, bij zijn moeder aan de andere kant van het land … Daarna ben ik doodsbang in een hoek van mijn kamer gaan zitten … De vriend van mijn moeder heeft nog wel een tijdje aan de deur staan rommelen, maar heeft het toen opgegeven … Zo heb ik nog een tijd in die hoek gezeten … Later ben ik in bed gaan liggen en heb geprobeerd te slapen … Maar dit lukte amper.”

Jelle heeft even een moment nodig om op adem te komen, voordat hij verder gaat.

“De volgende dag heb ik net zolang gewacht, tot ik zeker wist, dat hij weg was … en ik heb wat spullen bij elkaar gepakt … en ben naar school gegaan, waarna ik met Nathalie mee naar huis ben gegaan … omdat we samen een opdracht voor school moesten maken … Ik heb haar niks verteld … ze vroeg wel hoe ik aan het blauwe oog kwam … net als iedereen op school … waarop ik zei dat ik tegen een deur was opgelopen … en ik mocht bij Nathalie blijven eten … daarna zijn we samen naar hier gekomen voor de dansles … en na de dansles ben ik hier blijven zitten tot Sander mij aansprak … en toen vertelde ik hem het hele verhaal en hij heeft ervoor gezorgd, dat ik bij Chantal terecht kon,” vertel Jelle met tranen in zijn ogen, terwijl Nienke ijverig meeschrijft.
“En hoe is je vader op de hoogte gebracht?”, vraagt Nienke aan Jelle.
“Ik kon bij Chantal terecht … Maar ze had wel één voorwaarde en dat was … dat ik mijn vader op de hoogte moest brengen … dus dat heb ik toen gedaan … Sander heeft toen ook kort met mijn vader gesproken … en ik heb mijn vader beloofd om hem elke dag te bellen … om te laten weten hoe het met mij ging,” vertelt Jelle verder.
“Meneer Korte, klopt het, wat u zoon heeft verteld?”, vraagt Nienke aan de vader van Jelle.
“Dat klopt … Hij heeft mij netjes elke dag gebeld … behalve zaterdag maar dat kwam omdat we elkaar die middag hadden gezien … we hebben aangifte gedaan bij de politie … daarna ben ik met hem en Chantal mee gegaan om bij haar thuis nog verder te praten en verdere afspraken te maken … daar hebben we besloten dat Jelle tot vandaag mocht blijven … Ik ben zondag met mijn broer en zijn schoonbroer bij mijn ex-vrouw langs geweest om de spullen van Jelle op te halen … Zoals zijn schoolboeken, kleding en andere dingen waar Jelle om gevraagd had … zodat hij vanaf vandaag bij mij zou komen wonen,” antwoordt Jan.
“Dat is helemaal waar,” vult Chantal aan, “Het was zelfs mijn idee om Jelle tot vandaag bij mij te laten logeren. Voor de zekerheid en ook enigszins voor de veiligheid van Jelle, omdat het nog niet zeker was hoe snel de politie bij zijn moeder en haar nieuwe vriend zou langsgaan. Maar ik begreep van zijn vader dat de politie nog niet geweest was, want hij kon alle spullen, waar Jelle om gevraagd had, meenemen. Daarbij hebben we ook afgesproken, dat als het nodig is, Jelle bij mij terecht kan, mocht de vriend van zijn moeder hem bij zijn vaders huis in de buurt zijn kop laat zien,” licht Chantal verder toe.

Dan schrikt Sander van een schim, die hij voor het raam ziet. Rick merkt dat Sander ineens schrikt en vraagt zachtjes wat er is. Sander antwoordt niet, maar kijkt verstijfd naar het raam. Rick volgt zijn blik en ziet dan alleen nog een schaduw. De schim bij het raam is al verdwenen. Dan vraagt hij aan Sander of hij weg wil. Zijn vriend kan met moeite ‘ja’ knikken.

“Sorry, maar wij gaan naar huis … Sander voelt zich niet helemaal goed,” zegt Rick dan ineens.
“Hier heb je mijn autosleutels. Neem mijn auto maar, hij staat hier achter,” zegt Chantal als ze ziet hoe Sander er bij zit.
“Dank je, maar hoe kom jij dan thuis?”, vraagt Rick.
“Ik neem jouw fiets wel … Dus als jij je fietssleutels aan mij wil geven?”
“Echt Chantal, je bent geweldig,” geeft Rick haar een knuffel.
“De auto wil ik wel uiterlijk morgenavond terug. Ik moet donderdag mijn lover ophalen van het vliegveld,” merkt Chantal op.
“Kom hem morgenavond wel brengen,” zegt Rick, terwijl hij Sander omhoog hijst.
“Kan ik met iets helpen?”, vraagt Astrid, als ze een nieuwe ronde drinken komt brengen.
“Zou jij Teun willen inlichten en vragen of hij voorkant in de gaten houd … en zou jij de tas van Sander kunnen aangeven?”, vraagt Rick aan haar.
“Is goed … Wacht even, dan sein ik Teun eerst in en dan loop ik wel even mee,” zegt Astrid en rent gelijk naar Teun.
“Wat gebeurt er allemaal?”, vraagt Jelle, die net als zijn vader en Nienke raar kijken naar alles wat er gebeurt.
“Uhm, Chantal, leg jij het zo even uit … en graag niet de lange versie … Hou het maar zo kort mogelijk,” deelt Rick mee waarop Chantal ja knikt.
“Kom maar mee … Teun gaat de buitenboel in de gaten houden,” zegt Astrid als ze aangerend komt en de tas van Sander oppakt.

Dan loopt Astrid richting de achterdeur, waar de auto van Chantal staat. Ze wordt op de voet gevolgd door Rick die Sander ondersteunt en klikt op de sleutels. Bij de auto aangekomen heeft Astrid de portier aan de bijrijders kant geopend. Als Sander zit, geeft Astrid de tas van hem aan hem. Daarna doet ze de gordel bij hem om, doet de deur dicht, zegt dan tegen Rick dat ze hem altijd mag bellen en wenst hem succes. Tenslotte vraagt ze ook of hij wil laten weten als Sander morgen niet komt, zodat zij de kinderen en hun ouders kan opvangen. Waarop Rick meedeelt dat Sander er morgen gewoon is. Hij stapt daarop in en start de auto en rijdt naar huis. Thuis aangekomen gaat Sander direct naar binnen en naar boven, waar hij gelijk in bed duikt.

Ondertussen heeft Chantal in het kort uitleg geven aan Jelle, Jan en Nienke. Die het snappen en begrip hebben voor de situatie.

De volgende middag iets na half zes arriveert Sander bij het huis van mevrouw Klomp. Echt veel zin om haar te zien heeft hij niet. Hij hoopt maar dat hij en Anne gelijk weg kunnen. Als het aan Rick lag was het niet door gegaan. Die was al niet zo blij dat hij vanmiddag dansles ging geven. Maar Rick weet inmiddels ook wel dat hij toch zijn eigen gang gaat. Maar hij snapt wel dat Rick zich zorgen maakt. Maar het komt wel goed.
Als Sander voor de deur van mevrouw Klomp staat, belt hij aan en gelijk gaat de deur open. In de deuropening staat mevrouw Klomp met een glimlach van oor tot oor. Ze begroet Sander en nodigt hem uit om binnen te komen. Maar Anne heeft haar spullen al bij elkaar en loopt langs haar oma naar buiten.

“Sorry, oma maar we gaan gelijk door, want we hebben een tafeltje gereserveerd,” zegt Anne en geeft haar oma een zoen.
“Maar glaasje fris kan er toch wel af?”, roept mevrouw Klomp.
“Een ander keer oma … en ik weet niet hoe laat we terug zijn … U hoeft dus niet te wachten, ik heb de reserve sleutel mee,” zegt Anne en loopt met Sander gelijk door.
“Veel plezier,” roept mevrouw Klomp hun nog na.
“Dank je wel dat je gelijk weg wilde,” zegt Sander als ze de hoek om zijn.
“Geen dank, had er ook zelf niet zo een zin in,” antwoord Anne.
“Maar ze bedoelt het goed,” zegt Sander terug.
“Als je me thuis brengt en ze is nog wakker … Kom je gezellig mee naar binnen … En maken we onze verloving bekend,” lacht Anne.
“Zeker de leukste thuis,” kaatst Sander terug.
“Niet helemaal, moet de lolligheid delen met Christien en Nienke, waar ik mee samen woon,” lacht Anne.
“Grappige ik heb gisteren een Nienke ontmoet,” zegt Sander na een korte stilte.
“O, ja,” zegt Anne verbaasd; “Hoe heet ze verder?”, vraagt ze een ogenblik later.
“Nienke Molen,” antwoord Sander.
“Nou dat is toevallig … Zo heet mijn huisgenoot ook,” lacht Anne terug.

Ze wist dat al Nienke en Sander elkaar gisteravond hadden ontmoet, omdat Nienke gisteravond voor een gesprek naar het buurtcentrum moest. Toen ze thuis kwam, vertelde Nienke dat ze Sander had ontmoet. En ze vond hem aardig. Ze had ook verteld dat ze zijn vriend had ontmoet. Die kwam eens binnen. Maar op een geven moment was er iets met Sander. Hij en zijn vriend waren weg gegaan. Een vriendin van Sander, die ook bij het gesprek aanwezig was, vertelde wat er met Sander was. Maar Nienke had haar aangeraden om er niet over te beginnen, omdat ze eigenlijk al teveel had verteld over haar werk. Waarop Anne had gezegd, dat mocht het gesprek er op komen, dat ze dan alleen zou zeggen dat zij en Nienke vriendinnen en huisgenoten waren en er verder niet op in gaan, maar het gesprek zo snel mogelijk naar een ander onderwerp brengen. En dat deed ze dan ook, zodra ze een restaurantje binnen gaan.

“Hoe staat het met je dansvoorstelling?”, vraagt Anne als ze aan een tafeltje zitten en hebben besteld.
“Gaat aardig goed … De dans acts krijgen steeds meer vorm … mede door de muziek … ik heb zelfs wat te veel dans acts … waardoor ik er een aantal moet laten vallen … Maar daar helpt Rick, mijn vriend, bij,” vertelt Sander enthousiast.
“Wat lief, dat hij jou daarbij helpt,” zegt Anne.
“Hij is mijn alles … Kan niet zonder hem,” antwoord Sander stralend, als hun diner geserveerd is.
“En wanneer ga je aan de slag met de repetities?”
“Hoop volgende week of die week er op … als je wilt, dan mag je best helpen met de repetities of mee dansen of allebei … want dansen kan je sowieso … dat heb ik al kunnen zien,” zegt Sander.
“Ik help je graag met de repetities,” belooft Anne met een lachend gezicht.
“Mooi, als je kan en wilt, ben je zondag van harte uitgenodigd om bij mij en Rick te komen eten … Kunnen we gelijk kijken hoe of wat betreffende de repetities … Ik heb dan ook de exacte datum voor de voorstelling,” zegt Sander.
“Is goed, dan appen we morgen nog even over zondag,” zegt Anne, als het dessert is geserveerd.

Als ze hebben afgerekend, besluiten ze in een kroeg nog wat te gaan drinken. In een film hebben ze geen zin. Ze hebben het over van alles. Maar de onderwerpen mevrouw Klomp en het gesprek van de avond ervoor met Nienke komen niet aan bod. Anne weet steeds het gesprek zo te draaien dat daar niet over gesproken word.

Dan ineens spreekt een jongen Sander aan.
“Heey Sander, hoe is het? … Ik had jouw hier niet verwacht,” zegt Tijn die Sander tegen zijn schouder slaat.
“Gaat zijn gangetje en met jou?”, vraagt Sander aan hem.
“Hoe zal ik het zeggen … Gaat ook zijn gangetje … Druk bezig met de programmering voor het nieuw theaterseizoen … De brochure moet ten slotte eind april de deur uit … Maar genoeg over mijn werk … Hoe staat het met de dansvoorstelling?”, vraagt Tijn.
“Prima, hij krijgt steeds meer vorm … en ook steeds meer hulp … zo gaat deze dame mijn helpen met de repetities en misschien danst ze zelf ook nog wel mee,” geeft Sander terug.
“Dus jij wordt zijn assistent … Nou dan wens ik je succes … Ik ken Sander een beetje … en hij is best een driftig baasje,” lacht hij naar Anne.
“Anne, dit is Tijn de programmeur van de schouwburg … Tijn, dit is Anne en ik geef dansles aan haar oma,” stelt Sander hen aan elkaar voor.
“Leuk om kennis te maken,” zegt Tijn tegen Anne, als hij haar hand schudt.
“Insgelijks,” zegt Anne terug.
“Sander, even tussen door … Ik dacht je een vriend had?”, lacht en plaagt Tijn.
“Die heeft hij ook … Maar mijn oma probeert mij en Sander aan elkaar te koppelen … Ze weet niet dat Sander homo is … En omdat we er allebei gek werden van mijn oma … Hebben we besloten een nep date te houden … En dan zeg ik morgen dat wij totaal niet bij elkaar passen … dat we te veel verschillen in allerlei dingen,” legt Anne uit.
“In de hoop, dat ze dan ophoudt met haar koppelpogingen,” vult Sander aan.
“Maar hou kan zo’n meid nou geen vriendje hebben,” merkt Tijn op.
“Ben te veeleisend,” lacht Anne.
“Ben je alleen op stap?”, vraagt Sander aan Tijn.
“Nee, ben met wat vrienden … Maar die staan daar verder op … Ik was even een biertje gaan halen … En toen zag ik jou … Dus ik denk, zeg je even gedag,” zegt Tijn.
“Oké, wel gek om elkaar buiten onze gesprekken te zien,” lacht Sander.
“Ja, inderdaad en dan ben jij nog met zo een mooie meid op stap … Ben gewoon jaloers,” zegt Tijn lachend.
“Op het feit dat hij met mij een date heeft … Of om het feit dat jij geen date met hem heb?”, vraagt Anne lollig.
“Allebei misschien wel … Maar het meeste dat jij zijn date bent en niet de mijne … Waarom hebben homo’s nou altijd de leukste meiden als vriendinnen,” moppert Tijn lachend.
“Je kan beter stellen … Dat homo’s alle leuke jongens voor zichzelf houden,” lacht Anne terug.
“Tijn, als jij haar straks netjes thuis brengt bij haar oma … Dan ga ik lekker naar huis,” lacht Sander.
“Ach, Sander laten we dat nou maar niet doen … Anders krijgt mijn oma een hartverzakking,” zegt Anne.
“Ik zou je best wel een keer met je op date willen gaan,” zegt Tijn voorzichtig.
“Lijkt mij wel leuk,” lacht Anne ineens verlegen.
“Als jullie nou elkaars telefoonnummer uitwisselen … Dan kunnen jullie op een ander moment appen en bellen om een date af te spreken,” brengt Sander de twee terug op aarde.

Zo gezegd, zo gedaan. Anne en Tijn wisselen elkaars telefoonnummer uit. En met ’ik bel je morgen’ neemt Tijn afscheid van Sander en Anne en gaat terug naar zijn vrienden. Sander en Anne nemen eerst nog een drankje en maken nog een dansje op de dansvloer.

Een paar uur later lopen Anne en Sander richting het huis van Anne haar oma. Het is al erg laat als ze bij het huis arriveren. Anne merkt dat haar oma al naar bed is gegaan. Ze bedankt Sander voor de leuke avond. En verzekerd dat ze haar oma op de hoogte zal brengen dat het niks tussen hun wordt. Sander knikt en bedankt haar ook voor de fijne avond. En na een korte knuffel gaat Anne naar binnen. Daarop gaat Sander richting huis. Naar zijn bedje en vooral naar zijn grote liefde Rick. Want die zal wel op hem zitten wachten tot hij thuis is. Ondanks het al na twaalven is.

Even later stopt Sander bij de rand van de stoep. Hij kijkt naar links en dan naar rechts en nog eens naar links. Er komt niks aan, dus steekt Sander over, net als aan de overkant ook iemand oversteekt. Als ze alle twee ruim halverwege zijn, komt er een auto met hoge snelheid de hoek om gescheurd. Waarop harde piepend geluid te horen is en een knal en een geschreeuw volgt. De auto trekt hard op en scheurt weg. Een paar mensen, die op een terrasje zitten, zien het gebeuren. Ze maken een foto en bellen tegelijk het noodnummer om dan naar degene te rennen, die bewegingsloos op het asfalt ligt. Misschien kunnen ze eerste hulp bieden.