De Danser hfdst. 10

[dkz09]

“Heb je nog iets gehoord van Jelles vader?”, vraagt Rick op zaterdag wanneer hij terug is van boodschappen doen aan zijn grote liefde.
“Ja, hij belde net … Hij heeft zijn ex-vrouw gesproken.”
“En ... hoe is dat gegaan?”, vraagt Rick nieuwsgierig.
“Ze wou er niks over zeggen … hij heeft besloten de spullen van Jelle daar op te halen … en Jelle komt definitief bij hem wonen … al moet hij dat nog wel geregeld krijgen via de rechter … ook gaat hij vandaag samen met Jelle aangifte doen,” vertelt Sander.
“En is Jelle al op de hoogte?”
“Ja, hij heeft wel met zijn vader afgesproken, dat hij nog even bij Chantal blijft … in ieder geval tot dinsdag … Zijn vader haalt hem dan op na de dansles en hij gaat dan met zijn vader mee,” legt Sander uit.
“En is Chantal daarmee akkoord?”
“Die stelde het zelfs voor … Ze gaat vanmiddag met Jelle naar het politiebureau, waar ze zijn vader zullen ontmoeten.”
“Fijn te horen, dat het zo geregeld is en ben trots op je,” zegt Rick vrolijk en geeft Sander een kus.
“Dank je wel … Maar nu ben ik er vandoor … Les geven aan de kleintjes en hen het leuke nieuws over de show vertellen,” zegt Sander, voordat hij de deur uitrent.

Als Sander een paar uur later weer thuis komt, is Rick druk bezig met de was. Sander verteld hoe de kinderen op het nieuws reageerden en dat de show steeds meer vorm krijgt. Vooral door de dansacts, die hij steeds bedenkt voor elke groep. Rick heeft het allemaal met veel plezier aangehoord. Want Sander kan zo fascinerend praten over dansen.
“Heb je mijn hulp dan nog wel nodig?”, plaagt Rick.
“Ja, die heb ik heel hard nodig … Ten eerste heb ik honger … En ten tweede heb waarschijnlijk te veel dans acts voor de show … Dus er zal een aantal afvallen en bij die keuzes moet jij mij helpen,” meldt Sander.
“Dan kan je mij de schuld geven als de hele show geen succes wordt zeker?”, lacht Rick.
“Wat dacht jij dan?”, lacht Sander terug.
“Nou, ik merk alweer dat jij weer heel erg veel van mij houdt,” moppert Rick.
“Maar, hoe zit het met eten?”
“Denkt meneer niet aan dansen ... dan denkt hij wel weer aan eten,” lacht Rick.
“Of allebei tegelijk,” lacht Sander met zijn wenkbrauwen omhoog.

De rest van de avond doen de jongens lekker rustig aan. Net als het rest van het weekend. Bij Anne en haar vriendinnen gebeurt er ook niet veel. Christien is met Stefan een last minute weekend wegje. Dus zijn Anne en Nienke dit weekend op elkaar aangewezen. De meiden hebben niet veel zin om uit te gaan en besluiten lekker thuis te blijven om weg te zwijmelen bij een dvd’tje of drie. Zondags doen de twee meiden niet zoveel, behalve de was en het huishouden. Want voor de rest kijken ze nog meer dvd’s. Zo houdt iedereen een rustige zondag.

“Schat, opstaan, je hebt nog maar vijf minuten,” roept Sander met een grote glimlach op zijn gezicht.
“Uh, waarom wek je mij niet eerder?”, roept Rick, die als een gek wakker schrikt en uit bed springt.
“Hihi, zo nu heb je alle tijd om op je werk te komen,” lacht Sander.
“Wat bedoel je ... Ik heb nog maar vijf minuten,” klaagt Rick terwijl hij naar de radiowekker kijkt.
“Ik zei: nog vijf minuten en de wekker gaat af,” lacht Sander.
“Wat ben jij gemeen op de vroege maandagochtend,” doet Rick bozer dan hij is.
“Ach, wees blij dat je nu wakker bent ... Hoef je een keer je niet te haasten,” oppert Sander.
“Dat is waar … maar toch … krijg je straf,” lacht Rick gemeen.
“Waarom?”, vraagt Sander, terwijl hij uit bed probeert te vluchten. Rick houdt hem vast.
“Iets wat jij heel vervelend vindt,” lacht Rick.
“Toch niet de kieteldood?”, jammert Sander.
“Nou, ik had niet gezegd dat je mocht raden … Dus dubbeledosis,” lacht Rick en begint Sander te kietelen.
“Haha ... hou op ... hihi ... ik vraag ... haha ... het je ... hihi,” lacht Sander en kan met moeite nog iets zeggen.

Na een kleine vijf minuten houdt Rick op en maakt aanstalten om richting zijn werk te gaan. Sander ligt nog op bed bij te komen van de kietelaanval van Rick. Als hij eenmaal weer bijgekomen is, blijft hij nog even liggen. Daarna staat hij op en begint aan de huishoudelijke taken. Tegen de middag gaat hij naar het buurtcentrum. Om wat choreografieën te bedenken en uit te werken. Eenmaal in het buurtcentrum roept Astrid hem bij zich. Met wat tegenzin loopt hij naar haar toe.

“Hoi, hoe is het?”, vraagt Sander als hij bij Astrid staat.
“Prima en met jou?”, vraagt ze op haar beurt.
“Gaat prima, huis aan kant, dus tijd om te dansen.”
“En met Jelle?”, vraagt Astrid ineens.
“Met hem gaat het wel goed … Hij is nog steeds bij Chantal en heeft afgelopen zaterdag samen met haar en zijn vader aangifte gedaan bij de politie,” brengt Sander haar op de hoogte.
“Goed om te horen en wat gaat er nu verder gebeuren?”, vraagt ze nieuwsgierig.
“Hij blijft nog tot dinsdag bij Chantal en na de dansles zal hij worden opgehaald door zijn vader, die ik dan ook zal ontmoeten … Waarna hij definitief bij zijn vader zal gaan wonen … Al moet dat via de rechter nog geregeld worden,” zegt Sander.
“Hoop dat het lukt … Maar waar ik je eigenlijk voor riep ... is dat morgenavond een jongerenwerker aanwezig zal zijn om met Jelle te praten,” zegt Astrid.
“Oké en wie is dat precies?”, vraagt Sander nieuwsgierig.
“Ze heet Nienke Molen. Ze is een goeie en door de politie ingeschakeld,” zegt Astrid.
“Oké, lijkt mij een goed plan … Maar wat is de bedoeling van haar komst?”, vraagt Sander, “Alles is toch eigenlijk al opgelost?”
“Ja, je hebt gelijk … Ik heb haar al op de hoogte gebracht hoe het donderdagavond is opgelost … En ze was blij dat te horen … Maar om de vader meer kans te geven voor de rechter voor de volledige voogdij … moet zij een verslag maken over de situatie en daarom met Jelle praten,” legt Astrid uit, “Het is uiteindelijk allemaal in het belang van Jelle.”
“Dat is waar … Jelle moet gewoon een veilig thuis hebben … En dat is bij zijn vader en niet bij zijn moeder momenteel … Hoe rot het ook klinkt misschien voor die moeder,” zegt Sander.
“Sander, ik snap je helemaal en wees niet bang. Jij en zijn vader mogen bij dat gesprek aanwezig zijn, heeft ze gezegd … Want het kan voor Jelle alleen maar goed zijn als er mensen bijzitten, die hij vertrouwt,” zegt Astrid.
“Dan zien we haar morgen … Maar nu ga ik eens iets doen, anders kan ik weer naar huis,” zegt Sander en gaat richting de dansruimte om te dansen.

De volgend dag fietst Anne tegen lunchtijd de straat van haar oma in. Nog voor ze bij het huis van haar oma is, staat ze haar al op te wachten in de deuropening. ‘Nog even en dan zijn we van dit gedoe af.’, denkt Anne bij zichzelf, ‘Morgen avond die nep date en daarna houdt het op. Althans ... totdat oma met een nieuw iemand aan komt zetten.’, denkt ze, terwijl ze haar fiets op slot zet en naar haar toe loopt.

“Dag schat,” zegt mevrouw Klomp als ze haar kleindochter begroet.
“Hallo oma,” antwoord Anne en geeft haar een kus op de wang.
“Hoe is het met mijn kleindochter?”
“Gaat prima en met u?”
“Gaat zijn gangetje, mag niet klagen.”
“Fijn om te horen dat het goed met u gaat,” zegt Anne terwijl ze aan de gedekte tafel gaat zitten.
“Hoe laat en waar hebben jij en Sander afgesproken morgenavond?”, vraagt mevrouw Klomp als ze uit keuken komt twee kommen soep.
“Dat weet ik nog niet … Dat zouden we vandaag afspreken,” antwoord Anne.
“Oké, dan spreek je met hem hier af … Hij kan je beter hier ophalen dan bij die woning waar je woont … Straks gaat één van die meiden met er vandoor,” beslist mevrouw Klomp.
“Ja, is goed,” zegt Anne die weet dat het geen zin heeft om er tegenin te gaan.
“En je laat hier weer naar terug brengen … Blijf je hier een nachtje slapen,” delegeert mevrouw Klomp verder.
“Ja, is goed oma,” antwoord Anne netjes en beleefd.

Ruim ander half uur later lopen Anne en mevrouw Klomp de dansruimte binnen. Sander groet de beide dames. Niet veel later komt mevrouw Burns de dansruimte binnen. Sander groet haar en zegt tegen haar, dat ze zich niet druk moet maken wat betreft mevrouw Klomp. Mevrouw Burns snapt het en belooft zich in te houden. Al zou ze graag te keer gaan tegen Ellen.

“Dames en heren welkom allemaal … Om te beginnen de voorbereidingen voor de dansvoorstelling gaan fantastisch … De affiches zijn al zover op de datum en tijd na … Maar die info krijg ik komende week,” deelt Sander mee.
“O, wat leuk om te horen … En hoe zit het met de show zelf, heeft die al een invulling?”, vraagt mevrouw Burns.
“Ja, die begint ook steeds meer voor te krijgen … Moet het alleen nog uit werken en de muziek er bij zoeken … Maar ik heb nog even … Zullen we dan nu gaan beginnen?”, vraagt Sander. Waarop de groep in stemt.

Anderhalf uur later is de les afgelopen en bedankt Sander iedereen voor de fijne en leuke les. Als iedereen de dansruimte verlaat, komt Anne naar hem toe gelopen, die wat onder druk gezet is door haar oma.
“Sander, even over morgen?”, begint Anne.
“Ja, hoe laat en waar spreken we af?”, reageert Sander.
“Uhm, de tijd maakt mij niet veel uit … Maar je moet mij ophalen bij mijn oma … Dat wil ze … Ze is bang, dat je anders met één van de meiden, waar ik mee samenwoon, ervan door gaat,” lacht Anne.
“Ach, als zij dat wil, dan doen we dat … Ik kom je dan rond half zes ophalen … Ik kom wel lopen,” zegt Sander.
“O, geen probleem … En wat gaan we dan eigenlijk doen?”, vraagt Anne.
“Ergens wat eten en dan ergens anders een drankje doen of naar de film en dan een drankje,” stelt Sander voor.
“Dat eten geen probleem en de rest zien we wel,” zegt Anne.
“Nou als je het niet erg vindt, dan ga ik er vandoor … Heb straks nog een les,” zegt Sander.
“Is goed … Zie je morgen om half zes bij mijn oma … O, ja Sander mag ik je telefoonnummer voor als er iets tussen komt?”, vraagt Anne.
“Dat is wel slim, mag ik dan die van jou ook?”, zegt Sander en geeft zijn nummer.
“Ik bel je even, dan heb je hem ook,” zegt Anne waarop Sanders zijn telefoon rinkelt.
“Dank je wel en zie je morgen om half zes bij je oma,” zegt Sander, terwijl hij het nummer opslaat en zijn spullen pakt.

Op weg naar de uitgang komt hij Astrid tegen. Ze belooft zo even te kijken of de kleedruimtes leeg zijn. Dan springt Sander op zijn fiets en gaat naar huis. Thuis gekomen staat het eten al op tafel. Hij geeft Rick een kus en gaat zitten en begint met eten. Tijdens het eten hebben ze het over het gesprek met de jongerenwerker en de ontmoeting met Jelle’s vader. Rick wil er bij aanwezig zijn. Maar Sander vindt dat niet echt nodig. Daarop besluit Rick dan maar naar zijn oma te gaan. En zegt dat Sander hem moet seinen als hij bij klaar is. Dan komt hij hem ophalen. Sander legt zich bij deze eisen neer. Hij weet dat Rick zich niet van gedachten laat veranderen.

Als Sander even later terug is in het buurtcentrum, komt hij Chantal tegen, die hem gelijk vertelt hoe het allemaal verlopen is. Vooral dat de vader van Jelle een aardige man is en dat Jelle en zijn vader uiteraard op de hoogte zijn van het gesprek straks. Ze vroegen of zij en Sander er bij wilden zijn. Sander vertelt haar, dat hij dit al wist en aanwezig zou zijn. Dan vertelt Chantal dat ze met de vader van Jelle hier heeft afgesproken en dus zal wachten. Sander vindt dit goed en gaat als een haas richting de dansruimte waar iedereen staat te wachten.

Als de les afgelopen is, ruimt Sander de dansruimte op. Hij checkt de kleedruimtes of iedereen weg is en er niks meer ligt. Daarna loopt hij richting de bar waar Chantal, Jelle, Astrid druk in gesprek zijn met een meneer en mevrouw. Sander stapt op ze af, begroet iedereen en stelt zich voor aan de vader van Jelle en ook aan de jongerenwerker Nienke, die een klein glimlachje op haar gezicht krijgt als Sander zich heeft voorgesteld. Daarna gaat iedereen op Astrid na aan een tafel zitten voor het gesprek.