De Danser hfdst. 9

[dkz09]

“Goede middag allemaal, fijn dat jullie er allemaal weer zijn … Ik heb bijzondere mededeling aan het einde van de les,” zegt Sander.
“Ja, hij gaat woensda…”, begint mevrouw Klomp.
“Mevrouw Klomp, ik waarschuw u … We gaan beginnen… Als iedereen op zijn plek gaat staan,” valt Sander haar in de rede.
“Maar, ik wou alleen maar zeggen dat jij en …”, begint mevrouw Klomp opnieuw.
“Mevrouw Klomp, ik blijf u niet waarschuwen … Als u graag een theekransje wilt houden … Dan bent u hier aan het verkeerde adres … Ik geef dansles,” onderbreekt Sander haar opnieuw.
“Sander, maak je niet druk … Ik denk dat Ellen het wel begrepen heeft dat dit dansles is en geen theekransje … Toch Ellen?”, vraagt mevrouw Burns kijkend naar Ellen Klomp.
“Ik wou alleen zeggen dat ..,” begint mevrouw Klomp weer.
“Ellen alstublieft hou nou gewoon je mond … Want we zijn inmiddels vijf minuten verder … En we heb nog geen danspas gezet en daarbij Sander zei dat hij aan het einde van de les een mededeling heeft … Dus gewoon mond dicht dan kunnen we dansen en weten we over anderhalf uur wat de mededeling is,” zegt mevrouw Burns boos.
“Nou ja zeg, dat jouw kleinkinderen geen liefjes hebben snap ik best … Met zo’n oma die hun niet steunt … Mijn kleindochter ga woensdag op date met Sander en worden dan heel gelukkig samen,” gaat mevrouw Klomp tekeer.
“Ellen, arme jij. Jij kent mijn kleinkinderen niet eens … En mijn kleindochter heeft een vriendje dat in het buitenland woont … Waar ik min niet mee bemoei … Terwijl jij je kleindochter opscheept met je dansleraar, die ze nauwelijks kent … Ze mag niet eens haar eigen vriendje zoeken … Want oma heeft haast en wie zegt dat het iets gaat worden tussen Sander en Anne?”, kaatst mevrouw Burns terug.
“Dames, nu afgelopen … Anders stop ik per direct met deze les,” zegt Sander kwaad.
“Is goed,” zeggen de dames in koor.
“Mooi, als iedereen zijn plek in neemt dan kunnen we beginnen,” zegt Sander.
De les loopt verder zonder al te veel problemen. Als gaat goed en iedereen heeft plezier. Sander is blij dat hij besloten heeft de twist aan de ouderen te leren. ‘Deze kan ook mooi in de show,’ denkt Sander bij zichzelf terwijl hij naar de groep kijkt. ‘Misschien is het ook wel een idee om met alle groepen een danceact te laten doen.’, denkt hij nog. ‘Maar welke dat weet ik nog niet.’
“Oké, dames en heren het is tijd … Het zit er voor deze week op,” zegt Sander even later als hij de muziek uit zet.
“Wat is die mededeling waar je het aan begin van de les over had?”, vraagt meneer De Jong.
“Was het niet vergeten … Maar dank u dat u mij er aan helpt herinneren … Ik ben al een lange tijd bezig met iets … Ik heb namelijk al sinds ik dansles geef … Het idee om met iedereen waar ik les aan geef … Een dansvoorstelling te maken en die dan op te voeren in de schouwburg,” zegt Sander.
“Wat is daar nou zou bijzonder aan?”, moppert mevrouw Klomp.
“Dat wou ik nu vertellen … Dit idee heeft stil aan vorm gekregen … En kan mee delen dat het over vier maanden zover is … Dan gaan we met alle groepen een dansvoorstelling opvoeren in de schouwburg,” zegt Sander.
“Wat leuk, en wanneer is het precies?”, vraagt meneer De Jong.
“Zodra ik daar meer duidelijkheid in heb … Laat ik het u allemaal weten,” zegt Sander.
“En wanneer is dat?”, vraagt mevrouw Burns.
“Daar durf ik geen antwoord op te geven … Want ik heb ook nog geen exacte datum … Kan alleen zeggen dat het op een zaterdag is en dat binnenkort de lessen en lesschema’s er anders uit zullen zien … Dit allemaal in verband met de voorstelling,” licht Sander toe.
“En komen er dan mensen kijken?”, vraagt meneer De Jong.
“Hopelijk wel, dat zal wel fijn zijn,” lacht Sander, “Maar daar hoeft u zich alle geen zorgen om te maken … De schouwburg en ik gaan voor reclame zorgen … Zodra ik een affiche heb, dan zal ik u allemaal er één mee geven om voor uw raam thuis op te hangen … Maar dames en heren, het zit er op voor deze week … Ik zie u allen dinsdag weer,” zegt Sander. Waarop iedereen hem gedag zegt en de ruimte verlaat. Behalve mevrouw Klomp.
“Mevrouw Klomp, ik zei net tot dinsdag … En Anne komt dinsdag dat weet ik en verder zijn het u zaken niet,” zegt Sander en pakt zijn spullen en loopt richt de deur van de danszaal.
“Maar Sander,” begint mevrouw Klomp.
“Mevrouw Klomp, zou u zo vriendelijk zijn om ook te vertrekken … Ik heb nogal veel haast,” zegt Sander op een beleefde toon.
“Is al goed, tot dinsdag,” kruipt mevrouw Klomp terug.
“Tot dinsdag,” zegt Sander terug.

“Ga je er weer vandoor?”, vraagt Teun als hij er aan komt lopen.
“Even snel naar huis … Zou jij zo kunnen kijken of de dames en heren weg zijn?”, vraagt Sander.
“Is goed en ik zie zo wel weer,” lacht Teun en loopt richting de bar.

In het meidenhuis is Anne als eerste thuis. En zoals elke donderdag moet zij koken. De pannen staan op het vuur en Anne staat driftig in een pan te roeren. Zo driftig dat ze niks merkt dat iemand binnen komt.
“Anne, heb jij je oma nog gebeld?”, vraagt Nienke als ze de voordeur dicht doet.
“Ja, dat heb ik gedaan,” roept Anne vanuit de keuken.
“En wat had ze nou weer te melden?”, vraagt Nienke nieuwsgierig.
“O, of ik dinsdag weer rond de lunch kwam en ga zo maar door,” moppert Anne, die de spaghetti aan het afgieten is.
“Kortom het bekende riedeltje,” lacht Nienke.
“Ja, inderdaad … Maar zou jij even de tafel kunnen dekken?”, vraagt Anne.
“Geen probleem … De rekening stuur ik je van de week wel,” lacht Nienke.
“Bitch,” mompelt Anne.
“Ik hou ook van je,” lacht Nienke.
“Waar blijft Christien?”, vraagt Anne.
“Die zal wel zo komen … Ik app haar wel even,” zegt Nienke.

“Wat ruikt het goed hier,” roept Christien als ze binnen komt gevolgd door een jongen.
“Wie is dat?”, vraagt Anne.
“O, dit is Stefan een collega van mijn,” zegt Christien.
“Hoi, ik ben Nienke,” zegt Nienke en schudt zijn hand.
“Ik ben Anne,” zegt Anne en schudt hem ook de hand.
“Nou en ik ben dus Stefan,” lacht Stefan.
“Christien, kan ik even spreken?”, vraagt Anne.
“Ja, is goed,” antwoord Christien en loopt met Anne mee.
“O, Nienke wil jij even het eten afmaken?”, vraagt Anne.
“Is goed,” antwoord Nienke en begint er gelijk aan.

“Christien had je het niet even kunnen zeggen dat je iemand mee nam,” begint Anne gelijk als ze met Christien apart staat.
“Oeps, helemaal vergeten … Maar geen ramp ik ken jouw … Jij maakt altijd te veel,” zegt Christien.
“Ja, dat is waar … Ach er is ook genoeg voor iedereen … Maar meld het volgende keer … Want als Nienke en ik ook iemand hadden mee genomen … De hadden we nu een tekort gehad,” zegt Anne.
“Zal niet meer gebeuren mama ... En wat vindt je van Stefan?”, vraagt Christien.
“Begin jij mij nu ook al te koppelen?”, vraagt Anne verschrikt.
“Nee, deze is voor mijn zelf,” bloost Christien.
“Nou in dat geval is hij enorm leuk … Maar weet hij al dat je iets voor hem voelt,” vraagt Anne.
“Uhm, denk het wel … Een collega verteld mij dat Stefan mij leuk vond … En die collega weet ook dat ik al sinds Stefan bij ons is begonnen … een zwak heb voor hem,” zegt Christien.
“Nou, meid ga er dan voor,” zegt Anne.
“Zeg, dames het eten staat op tafel,” roept Nienke vanuit de keuken.
“Maar wat is de bedoeling eigenlijk?”, vraagt Anne.
“Eerst wat eten en daarna naar de bioscoop … En de rest zie ik wel,” antwoord Christien.
“Nou, Nienke en ik merken het wel,” lacht Anne terwijl de meiden richting de keuken lopen.

Een aantal straten verder op. Staat Rick te koken. Hij is bezig met de tafeldekken. Als Sander thuis komt, kan hij aan Sanders gezicht zien, dat Sander niet zo goed gehumeurd is. Hij besluit er nog niet naar te vragen. Als ze een aantal minuten later aan tafel zitten en aan het eten zijn, begint Sander er zelf over.
“Mevrouw Klomp begint op mijn systeem te werken,” zegt Sander.
“Wat is er dan gebeurd?”, vraagt Rick.
“Ik zei aan het begin van de les … Dat als de les klaar was ik een mededeling had … Waarop ze begon te zeggen dat ik woensdag een date met haar kleindochter heb … En dat de mededeling zou zijn … Toen begon mevrouw Burns er tegen in te gaan … Waarop ik bijna op het punt stond om…”, raast Sander aan één stuk door.
“Om uit de kast te komen?”, vraagt Rick voorzichtig.
“Nou, nee zo erg was het nog niet … Was eerder geneigd om de les af te blazen,” antwoordt Sander.
“Maar je hebt toch gewoon les kunnen geven?”, vraagt Rick een beetje teleurgesteld.
“Met moeite … Aan het einde van de les heb ik dan de mededeling gedaan over de voorstelling,” zegt Sander.
“En hoe reageerde ze er op?”, vraagt Rick nieuwsgierig.
“Heel enthousiast … Ze kijken er allemaal naar uit,” antwoord Sander super vrolijk.
“Daar over gesproken … Ik heb zitten denken … Is het misschien een idee … Om alle groepen ook een danceact samen te laten doen?”, vraagt Rick.
“Schat, wat hou ik van je.”
“Ik ook van jouw … Maar wat vindt je van mij idee?”, reageert Rick terug.
“Dat idee had ik nou ook al … Wou je het net vragen of je het wat vindt,” lacht Sander.
“Twee zielen, één gedachte,” lacht Rick mee.
“Ja, dat is het zeker … Maar nu moet ik er weer vandoor … Anders ben ik te laat,” zegt Sander en staat op.
“Is goed lieverd … Ik zie je straks wel … Ik zal wel wat muziek zoeken,” zegt Rick.
“Is helemaal goed schat,” zegt Sander en geeft Rick een zoen en vertrekt weer naar het buurtcentrum.

“Oké, even allemaal goed luisteren … Ik heb goed nieuws,” zegt Sander als hij even later voor de groep staat.
“O, wat voor goed nieuws dan?”, vraagt Jelle.
“O, gewoon dat jullie over vier maanden een dansvoorstelling geven samen met de andere groepen,” zegt Sander zo gewoon mogelijk.
“Wat … Nee … Echt … Zeker een geintje … Doe normaal … O, mijn god,” roept iedereen door elkaar heen.
“Oké, als iedereen nu weer stil kan zijn,” roept Sander waarop iedereen gelijk stil is. “Dank jullie wel … Ik heb jammer genoeg nog geen exacte datum … Die krijg ik binnen kort door … Dan zal er het één en andere verander in de lesschema’s … Maar zodra ik meer informatie heb over de voorstelling en de voorbereidingen … Zal ik jullie gelijk infomeren,” deelt Sander mee.
“Wat vet, en we dansen dan voor een publiek?”, vraagt Kurt.
“Ja, maar maak je daar maar niet druk om … En laten we dan nu gaan dansen … Daar zijn we ten slotte allemaal voor gekomen of niet?”, vraagt Sander overbodig.
“Ja, let’s dance,” roept Nathalie.
“Mooi zo, iedereen klaar en daar gaan we,” roept Sander en zet de muziek aan.

Na ruim twee uur zet Sander de muziek uit. Hij bedankt iedereen. Waarop men de zaal verlaat. Sander ruimt nog wat op en pakt zijn spullen en verlaat dan de zaal ook. Waarna hij de kleedruimtes checkt of iedereen weg is en er niks meer ligt. Als hij zich wil afmelden bij Teun ziet hij Jelle alleen aan een tafeltje zitten. Hij gaat naar Astrid die achter de bar staat en bestelt een drankje en meldt zich meteen bij haar af. Met het drankje in zijn handen gaat hij naar het tafeltje waar Jelle zit.
“Mag ik bij je komen zitten?”, vraagt Sander.
“Uhm, is goed,” zegt Jelle enigste geschrokken met een betraande gezicht.
“Wat is er gebeurd?”, vraagt Sander meteen.
“Niks, helemaal niks … Laat mij maar,” mompelt Jelle zachtjes.
“Is er iets gebeurd tijdens de les of in de kleedkamer?”, vraagt Sander.
“Er is niks, helemaal niks,” zegt Jelle.
“Jelle, dat kan je mijn niet wijs maken … Want dan zat je niet hier niet alleen met een huilende ogen,” zegt Sander.
“Er is niks gebeurd zeg ik toch,” zegt Jelle opnieuw.
“Jelle, je kan me alles vertellen … Zijn er thuis problemen?”, vraagt Sander voorzichtig.
“Kan niet terug naar huis … Ik heb verteld dat ik homo ben … De nieuwe vriend van mijn moeder heeft mijn flink uitgescholden en heeft mij geslagen … En mijn moeder deed niks … ik durf niet meer naar huis … Niet zolang die homohater daar nog is,” huilt Jelle.
“Kan je niet bij je vader, familie of vrienden terecht?”, vraagt Sander geschrokken van het verhaal.
“Nee, dat durf ik niet … Weet zeker dat hij mijn daar het eerste gaat zoeken,” zegt Jelle.
“Misschien heb ik wel een idee … Blijf zitten ik ga even een telefoontje plegen,” zegt Sander en staat op.
“Waar zou ik heen moeten gaan anders?”, zegt Jelle flauwtjes.

Als Sander bij de bar staat. Vraagt hij aan Astrid of zij op Jelle wil letten en hem een drankje van hem wilt geven. Daarna gaat Sander bellen. Zodra er wordt opgenomen, begint hij het verhaal te vertellen. Aan de andere kant word aandachtig geluisterd.
“Nee, geen probleem is goed … Als die maar zijn vader inlicht over de situatie … Dan heb ik verder geen problemen mee.”
“Mooi, zou je hem ook willen ophalen?”, vraagt Sander.
“Ben er met een kwartiertje.”
“Kom dan met de auto naar de achterdeur van het buurtcentrum,” zegt Sander.
“Is goed, zie je zo.”
“Nou, ik heb opvang geregeld … Alleen moet je vader op de hoogte brengen,” zegt Sander.
“Dan zal ik die bellen … En Sander dank je wel,” zegt Jelle.
“Als je fietssleutels geeft … Dan zal ik Teun vragen om je fiets naar binnen te halen,” zegt Astrid.
“Is goed, het is die blauwe met witte,” zegt Jelle en geeft zijn fietssleutels.
“Bel jij je vader nou maar,” zegt Astrid en loopt met de fietssleutels naar Teun en vertelt hem het verhaal waarna hij de fiets binnen haalt en deur op slot doet.
“Pap, met mij … Ik wou je laten weten dat ik vanavond niet bij mama slaap … Heb het verteld en haar nieuwe vriend heeft mij uitgescholden en geslagen en mama deed helemaal niks… Sander heeft voor mijn een slaapplaats geregeld,” zegt Jelle.
“Je kan toch ook bij mij slapen,” antwoordt zijn vader.
“Ben bang dat hij daar ook naar toe komt … Of dat hij onderweg opduikt,” zegt Jelle.
“Is die Sander daar ook? … En mag ik hem dan even spreken?”, vraagt zijn vader.
“Goedenavond, u spreekt met Sander de dansleraar van u zoon,” zegt Sander als hij de telefoon over pakt.
“Ja, u spreekt met Jan de vader van Jelle … Hoe weet u van de situatie?”, vraagt Jan.
“Hij heeft het mij net verteld … En ik had ook geopperd dat hij naar u of familie of vrienden zou gaan … Maar hij is bang dat die vriend van zijn moeder hem daar opzoekt … Daarom heb ik iemand gebeld waar hij in ieder geval vannacht kan slapen,” legt Sander uit.
“Dat lijkt mijn ook het beste … Ik ga contact zoeken met mijn ex-vrouw … Ik vindt dit niet kunnen,” zegt Jan kwaad.
“Meneer ik kan u helemaal begrijpen … Ik geef u het telefoonnummer van waar uw zoon vannacht slaapt,” zegt Sander en geeft het nummer en met ‘we houden elkaar op de hoogte’ beëindigen ze het gesprek.
“Je vader vindt het niet erg … hij gaat contact zoeken met je moeder,” zegt Sander.
“Joehoe, taxiservice en crisisopvang is er,” roept er vrouwenstem.
“Jelle, dit is Chantal … Chantal, dit is Jelle,” stelt Sander ze aan elkaar voor.