De Danser hfdst. 6

[dkz09]

“Heb je kunnen slapen?”, vraagt Rick de volgende ochtend bezorgd.
“Met jouw naast mij lukt dat wel … en nog eens sorry, dat ik je gisteren zo heb laten schrikken … door nergens op te reageren,” zegt Sander.
“Schat, daar hoef je je niet voor te verontschuldigen … niet bij mij en ook niet bij Astrid of Teun … ik heb gisteravond nog Teun gebeld … want die was ook bezorgd omdat je in eens weg was … heb hem kort verteld, wat er was en hij snapte het,” klinkt Rick vol warmte.
“Wat zou ik toch zonder jou moeten doen … ik snap het nog steeds niet, dat jij zoveel geduld hebt met mij,” fluistert Sander.
“Omdat ik gek op je ben … omdat ik van je hou … omdat ik mij geen leven zonder jou kan voorstellen,” zegt Rick liefdevol en geeft zijn vriend een kus.
“Ik hou ook van jou,” antwoordt en kust Sander terug.
“Denk je dat het gaat of wil je dat ik thuis blijf?”, vraagt Rick bezorgd.
“Ga jij maar naar die lieve klas van je … ik red me wel … en daarbij, ik heb vanmiddag en vanavond danslessen te geven,” antwoordt Sander.
“Als er iets is, bel je mij gelijk en ga je gelijk naar Astrid of Teun! Oké?”, deelt Rick mee.
“Is goed, schat … zal ik doen en onthouden,” volgt Sander het bevel van zijn Rick.
“Dan ga ik maar eens opschieten anders kom ik te laat … en ik kook vanavond en bel je als ik pauze heb,” zegt Rick terwijl hij zich aankleedt.
“Vergeet je niet iets?”, vraagt Sander lachend, als Rick klaar is.
“Wat zou ik dan vergeten?”, vraagt Rick.
“Nou dit,” zegt Sander en drukt een zoen op Ricks zijn mond.
“Nou moet ik echt opschieten .. love you,” roept Rick en rent de trap af en de deur uit.
‘Mijn lieve gekke vriend,’ denkt Sander bij zichzelf.

Tegen lunchtijd fietst Anne de straat van haar oma in. Alsof haar oma het aanvoelde. Want ze staat al in de deuropening te wachten op haar kleindochter. Als Anne haar fiets heeft neergezet en op slot heeft gedaan, loopt ze naar haar oma toe en begroet haar met een kus op haar wang. Waarna ze haar oma naar binnen volgt, die gelijk over de lunch begint.
“Wil je een gebakken eitje?”, vraagt mevrouw Klomp.
“Nee, dank u,” antwoordt Anne.
“Ach, kindje dat is toch niet zoveel werk … Ach, weet je wat, ik bak gewoon twee eitjes,” zegt mevrouw Klomp.
‘Waarom vraagt ze het eigenlijk?’, denkt Anne bij zichzelf, “Ach, er is toch genoeg voor op brood.”
“Maar een gebakken eitje is ook lekker op brood,” roept mevrouw Klomp vanuit de keuken.
“Dat is waar,” zegt Anne.
“Je hebt toch wel je dansspullen meegenomen?”, klinkt het vanuit de keuken.
“Ja, die ik heb zelfs aan … Hoef straks alleen mijn schoenen te verwisselen,” antwoordt Anne.
Even later zitten Anne en haar oma aan tafel te genieten van de gebakken eitjes en ook van alle andere lekkernijen, die mevrouw Klomp op tafel heeft gezet. Veel wordt er niet gesproken. Want praten met volle mond vindt mevrouw Klomp erg onbeleefd. Dus eten de twee dames zwijgend de lunch.

Op de school, waar Rick les geeft, is het middag pauze. Hij zit in de lerarenkamer met zijn lunch voor zich. Maar hij heeft niet echt trek. Hij maakt zich zorgen om Sander.
‘Had ik mijn oma of ouders niet moeten bellen?’, vraagt Rick zich af, ‘Die hadden misschien kunnen helpen … Mijn oma door bij de dansles op Sander te letten … En mijn ouders om mij raad te geven over de situatie.’
“Gaat het Rick?”, vraagt Chantal aan haar collega en vriend, die diep in gedachten is verzonken.
“Uhm, nee niet echt,” is Rick eerlijk.
“Wat is er dan?”, vraagt Chantal.
“Uhm, hoe zal ik het zeggen … het heeft met Sander te maken.”
“Het is toch niet uit, mag ik hopen … Jullie zijn zo leuk samen,” begint Chantal gelijk.
“Nee gelukkig niet … ben echt gek op hem … maar hij heeft ongewenst bezoek gehad,” zegt Rick.
“Toch niet – je weet wel?”, gokt Chantal.
“Wel, ze stond ineens in de dansruimte van het buurcentrum … Sander schrok zich kapot,” vertelt Rick.
“Dat zou ik ook doen … en daarna?”, vraagt Chantal.
“Hij heeft geschreeuwd, dat ze weg moest gaan en hem met rust moest laten … daarna is hij als een gek naar huis gegaan … dus Teun en Astrid waren ook bezorgd … want ik kreeg hem niet te pakken via de telefoon en bij het buurcentrum was hij niet … Daar vertelde Teun mij wat er was gebeurd … Toen hij en Astrid op af gingen, was Sander al verdwenen,” legt Rick allemaal uit.
“Was Sander thuis?”, vraagt Chantal bezorgd.
“Ja, hij lag op bed … met zijn hoofd onder het kussen … toen ik bij hem ging zitten en zei dat het allemaal goed komt … kwam hij onder het kussen vandaan en pakte mij vast en liet mij ook niet meer los.”
“Dat begrijp ik best … zou ik ook op zo’n moment doen … maar waarom ben je dan niet thuis gebleven vandaag?”, leeft Chantal mee.
“Hij wilde dat niet … hij geeft vandaag ook twee danslessen … dus hij blijft ook niet thuis … hij laat zich niet kennen,” meldt Rick.
“Dat is waar,” bevestigt Chantal.
“Daarbij Teun en Astrid zijn op de hoogte dat hij komt … Ze zorgen er voor dat er één van hen steeds in de buurt is van de dansruimte … Daarnaast ga ik Sander zo bellen en hij weet dat hij mijn mag bellen als het nodig is,” zegt Rick.
“En wat doe je vanavond?”, vraagt Chantal.
“Ga met hem mee, al weet hij het nog niet,” zegt Rick vrolijk.
“En wat als je-weet-wel-wie weer verschijnt of Sander blijft lastig vallen… Wat gaan jullie dan doen?”, dringt Chantal aan.
“Dan denk ik, dat we naar de politie stappen,” zegt Rick.
“Ik hoop dat ze jullie en vooral Sander met rust laat,” zegt Chantal.
“Dat hoop ik ook,” zegt Rick.
“Ga Sander bellen en maak je niet onnodig ongerust … Daar hebben jij en Sander al helemaal niks aan … En als ik iets kan doen voor jullie, moet je het gewoon laten weten,” zegt Chantal. Ze staat op en knijpt even Rick in zijn schouder.
“Dank je wel,” zegt Rick en ruimt zijn broodtrommel op.

Even later staat hij buiten. Uit het zicht van de leerlingen en zijn collega’s met zijn telefoon en belt Sander. Na een paar keer de overgaan-toon wordt er aan de andere kant opgenomen.
“Hoi schatje, hoe is het?”, roept Sander enthousiast in de telefoon.
“Hoi lieverd, het gaat zijn gangetje en met jou?”, vraagt Rick.
“Gaat prima … Ga zo richting het buurcentrum voor de dansles,” zegt Sander.
“Dat dacht ik al … Maar weet je zeker dat het gaat?”
“Ja, echt … Ik hoop dat ik dat mens het duidelijk heb gemaakt dat ze met rust moet laten,” zegt Sander duidelijk genoeg. Rick begrijpt dat Sander er niet meer woorden aan vul wilt maken.
“Nou veel plezier vanmiddag … let een beetje op mijn oma … en ik zie je met het eten,” zegt Rick.
“Is goed … jij ook plezier met les geven vanmiddag en succes met koken vanavond,” lacht Sander vrolijk.
“Zeker de leukste thuis?”, vraagt Rick lollig terug.
“Nee, want jij bent de leukste en knapste thuis,” zegt Sander teder terug.
“Dat kan niet, want dat ben jij,” antwoordt Rick.
“Daar hebben we het vanavond nog wel over … want ik ga nu opschieten anders ben ik te laat,” wil Sander een einde maken aan het gesprek.
“Is goed … ik hou van je,” zegt Rick.
“ik ook van jou,” geeft Sander terug en hangt op.

Als Sander even later het buurtcentrum binnenloopt, wordt hij gewenkt door Teun. Ook al heeft hij een idee waar het over gaat, besluit hij toch richting Teun te lopen. Als hij bij Teun staat, komt ook Astrid naar hen toe.
“We weten, dat je het er liever niet over hebt … maar we waren wel geschrokken,” zegt Astrid terwijl ze Sander een knuffel geeft.
“Inderdaad wat Astrid zegt … we waren geschrokken … ik heb gelijk de dansruimte gecheckt of je niet iets was vergeten,” zegt Teun.
“Oké, dank je wel … maar ik had alles bij me toch?”, vraagt Sander.
“Ja, alleen dit lag op de grond,” zegt Teun en haalt een kaartje uit zijn broekzak.
“Dat kan je weggooien … dat is niet van mij,” zegt Sander zodra hij het kaartje ziet en draait zich om. Met “Ik ga dansles geven” loopt Sander in één rechte lijn naar de danszaal. Als hij zijn spullen heeft neergezet en net wil beginnen met nog wat passen door te nemen, druppelen de eerste paar ouderen de ruimte binnen. Mevrouw Burns loopt gelijk op hem af.
“Hoi Sander hoe is het?”, vraagt ze.
“Dag mevrouw Burns, het gaat zijn gangetje en met u?”, vraagt hij netjes.
“Ach, mag niet klagen.”
“Dat mag u zeker niet,” lacht Sander.
“Nou, ben benieuwd, wat je vandaag voor ons hebt bedacht,” glimlacht mevrouw Burns.
“Daar komt u zo achter,” lacht Sander terug.
Dan komen mevrouw Klomp en haar kleindochter Anne binnen. Mevrouw Klomp stuift op Sander af, terwijl ze Anne achter haar aan meesleurt. Sander weet niet zo goed, wat hij hier nu mee aanmoet. Mevrouw Burns, die nog steeds naast hem staat, weet ook niet zo goed wat mevrouw Klomp nu weer doet.
“Sander, dit is mijn kleindochter Anne … Anne, dit is Sander, mijn dansleraar,” stelt mevrouw Klomp de twee aan elkaar voor.
“Aangenaam kennis te maken,” zegt Sander een beetje overdonderd.
“Insgelijk,” zegt Anne.
“En Anne, dit is mevrouw Burns,” wijst mevrouw Klomp op de andere oudere dame.
“Dag Anne, leuk je eens te ontmoeten … Heb al veel over je gehoord,” zegt mevrouw Burns, terwijl ze Anne de hand schudt.
“Ook leuk om u te ontmoeten,” zegt Anne beleefd.
“Mevrouw Klomp, kan ik u even onder vier ogen spreken?”, vraagt Sander.
“Ja, is goed,” zegt mevrouw Klomp en loopt met Sander mee.
“Wat heeft dit te beteken? Ik heb niet gezegd of gevraagd of u uw kleindochter mee wilt nemen,” zegt Sander als ze apart staan.
“Maar ze houdt ook van dansen … En ontken het nou maar niet … Je vindt haar leuk … Ik zag het toen ik met haar binnenkwam en haar aan je voorstelde … en zij vindt jou ook leuk, zag het ook aan haar,” gaat mevrouw Klomp rustig door.
“Mevrouw Klomp, om te beginnen vraagt u eerst netjes of het goed is, als u iemand meeneemt naar de les … en ten tweede ... wat u net bij mij zag, was verbazing,” windt Sander zich op.
“Ze blijft en jullie gaan maar een keer op date … dan kunnen jullie elkaar beter leren kennen … en dan komt de rest van zelf,” zegt mevrouw Klomp en loopt weer naar haar kleindochter.
“Oké, we gaan beginnen,” zegt Sander enigszins uit het veld geslagen.

In de loop van de lestijd herpakt Sander zich en heeft iedereen de tango snel onder de knie. Ook merkt Sander, dat Anne plezier heeft in het dansen.

Als de les voorbij is, wordt Anne door mevrouw Klomp zijn kant op geduwd.
“Hoi,” zegt Anne, als ze bij Sander staat.
“Hoi,” zegt Sander terug.
“Ik heb er niks mee te maken … mijn oma probeert mijn te koppelen,” zegt Anne.
“Dat idee had ik ook al … want ze probeert mij aan jou te koppelen … maar het gaat nooit iets worden … want ik val niet op meiden, maar op jongens … heb zelfs een vriend,” vertelt Sander.
“Dat vermoeden had ik al … maar waarom probeert mijn oma ons dan te koppelen … aangezien jij homo bent?”, vraagt Anne.
“Omdat de ouderen hier het niet weten … bang dat ze het niet accepteren,” kruipt Sander terug in zijn schulp.
“Oké, ik zal niks tegen mijn oma zeggen,” antwoordt Anne.
“Dank je wel … maar hoe gaan we dit oplossen? Ze wil, dat ik een keer met je op date ga,” zegt Sander.
“Nou, dat doen we ook gewoon. Kunnen we kletsen over dansen en jongens. Dan zeg ik tegen mijn oma na die date ... eh .... dat het niks gaat worden, omdat we op het dansen na niet bij elkaar passen,” zegt Anne bedachtzaam.
“Goed plan, alleen deze week gaat mij niet lukken,” lacht Sander.
“Mij ook niet, ik kan alleen volgende week woensdagavond.”
“Dan doen we volgende week woensdagavond,” zegt Sander.
“Is goed,” zegt Anne.
“En als je wilt, kan je blijven dansen bij mij in de les … Ik geef op dinsdagavond en donderdagavond dansles aan jongeren … die weten wel, dat ik op jongens val,” zegt Sander.
“Ik ga er over nadenken … Maar ik kom volgende week dinsdagmiddag weer mee … dan kunnen we voor woensdag verder afspreken en is mijn oma ook weer blij … want ik moet komende donderdag werken,” bepaalt Anne haar agenda.
“Is goed … en ik ga nu opschieten, anders kan ik niet eens meer eten voor de volgende les,” zegt Sander, terwijl hij zijn spullen pakt.
Samen lopen ze de ruimte uit en Anne loopt gelijk door richting kleedruimtes. Mevrouw Klomp staat geduldig te wachten in de centrale hal. Ze vraagt aan Sander hoe of wat, maar die zegt niks. Dan komt Anne weer tevoorschijn en ze neemt haar oma gelijk weer mee. Sander kan nog net op tijd zeggen “Tot de volgende les” voordat de dames het gebouw uit zijn.

Daarna komt Astrid naar hem toe.
“Astrid, ik ga naar huis, ik zie je zo weer,” zegt Sander en hij wil naar buiten gaan.
“Nee, meekomen jij,” beslist Astrid, “Ik heb een verrassing voor je.”
“Toch geen eten … want Rick verwacht mij met eten,” protesteert Sander.
“Nee, hoor, ik verwacht je hier met eten,” zegt Rick, die in de keuken van het buurcentrum zit te wachten.
“Wat doe jij nou hier?”, vraagt Sander, terwijl hij zijn vriend met een kus begroet.
“Ik dacht, ik verras je en het scheelt weer een keer op en neer fietsen en ik dans vanavond lekker mee,” deelt Rick mee.
“Dat is zeker een verrassing … en wie heeft dit gemaakt?”, vraagt Sander.
“Ik heb zelf gekookt, maar dan wel hier,” zegt Rick trots.
“Ja, ja, Astrid heeft zeker gekookt,” lacht Sander.
“Nee, Sander, hij heeft het echt helemaal zelf gekookt,” zegt Astrid serieus, terwijl ze twee glazen wijn neerzet. Met een “Van het huis” loopt ze weg.

Sander vertelt onder het eten over de actie van mevrouw Klomp en de afspraak met Anne. Rick weet niet of het echt verstandig is. Maar ach, mevrouw Klomp begint nu wel erg vervelend te worden.

Na het eten ruimen ze de boel op en maken de keuken netjes op orde. Waarna ze richting de danszaal gaan voor de les van de avond. Op het moment dat Rick de zaal in wil gaan, ziet hij Teun.
“Schat ik kom zo,” zegt Rick tegen Sander en loopt naar Teun.
“Hey Rick, ik hoorde al dat je hier was,” zegt Teun, als hij Rick ziet.
“Ja, klopt, ik heb hier gekookt … Sander verrassen en ook meedansen vanavond,” zegt Rick.
“Leuke verrassing.”
“Maar hoe was het vanmiddag met Sander, toen hij binnenkwam?”, vraagt Rick.
“Goed, zelfs prima … totdat ik dit kaartje aan hem liet zien … Het lag op de vloer, toen hij gisteren weg was gegaan,” laat Teun het kaartje zien.
“Ik heb een vermoeden van wie het kaartje is … Geef maar aan mij, dan hou ik het even bij mij … want ik wil even iets uitzoeken,” neemt Rick het kaartje van Teun aan en stopt het in zijn portemonnee.
“Graag gedaan,” lacht Teun.
“Nou, dan ga ik maar … ik zie en spreek je snel weer.”
Hij draait zich om en loopt naar de danszaal, waar Sander al met de les is begonnen. Rick kijkt heel even toe en binnen vijf tellen staat hij mee te dansen.