BLAUW BLOED/ OVAA Hfdst.16

Hans Bernard · Bericht door **Hans Bernard** » do 24 apr 2014, 06:50

BLAUW BLOED/OVAA

Hoofdstuk 16

Sven stond verloren in de gang van de OVAA, waar zijn kamergenoot Armand, na de rondleiding die hij zijn nieuwe mede kamerbewoner gegeven had, hem had achtergelaten. Niet bepaald een goede start voor een op zijn minst redelijke verstandhouding, die wel gewenst was, als je samen eenzelfde kamer deelde. Sven moest zich een ogenblik oriënteren om te weten waar hij was. Op dat moment kwam als uit het niets een man te voorschijn,die bij nader inzien de decaan was, waar Sven naar op zoek was. Hij nodigde hem uit om mee naar zijn kamer te komen.
Toen Sven een klein half uur later de kamer uit kwam was hij een heel stuk wijzer geworden. Het reglement, hun vrijheid, de lessen en de studie uren, de vrije weekenden waarop je naar huis mocht, en nog veel meer wetenswaardigheden had hij voor zijn kiezen gekregen. Het duizelde hem enigszins maar gelukkig had hij een studiegids meegekregen waarin hij alles kon vinden, dat hem tijdens het gesprek verteld was.

Hij stond hij weer in de gang toen hij opnieuw op zijn schouder getikt werd. Hij draaide zich om en keek recht in de ogen van een donkere jongeman, hoog opgeschoren kuif en een nogal vrouwelijke manier van doen. Het slappe handje dat hij gaf, bezorgde Sven koude rillingen. Hij bleek Richard te heten en op een graafschap in de Achterhoek te wonen. Hij vertelde dat hij een week eerder op de OVAA was gekomen en dat hij daarom verwachtte dat ze in dezelfde opleidingsgroep zouden zitten.
“Zullen we in de bar wat gaan drinken? Kunnen we meteen nader kennismaken. Bevalt het je hier? Is dat moeilijk te zeggen? Je bent nauwelijks een paar uur in huis”.
Sven moest erg wennen aan de staccato manier waarop Richard zijn zinnen vormde en uitsprak. Dat hij daarbij ook nog eens buitenmatig geaffecteerd sprak en met een Achterhoeks accent, kwam de verstaanbaarheid niet erg ten goede. Samen liepen ze richting bar, toen Sven een toiletgroep ontdekte en voelde dat hij nodig moest.
“Ik ga even daar heen” en meteen stapte hij de toiletten binnen.
Het zag er allemaal erg fris en gepoetst uit en bij het achterste pissoir maakte hij zijn rits los en loosde met een zucht van opluchting zijn volle blaas. Er kwam er een jonge kerel binnen, die tot Sven's verbazing pal naast hem kwam staan terwijl er wel vier onbezette pisbakken voorhanden waren. Sven hield discreet zijn ogen gericht op de porseleinen vlieg, die in de bak aangebracht was, maar voelde dat zijn buurman ongegeneerd half naar hem toe gedraaid stond en openlijk stond te kijken. Sven voelde een zekere opwinding en draaide nu ook zijn hoofd richting de jonge kerel. Hij voelde zich kleuren toen hij zag dat de knaap met zijn stijve geslacht stond te spelen. Hij wist niet hoe snel hij zijn kleren in orde moest maken en de toiletruimte verlaten. Licht transpirerend liep hij door de gang naar de bar, waar Richard een kruk naast zich vrij gehouden had. Zo gauw hij zat vroeg die fluisterend of hij was lastig gevallen door 'de regenjas'. Toen hij het verbaasde gezicht van Sven zag, verduidelijkte hij zich door te vertellen dat de bewuste figuur iedereen in de toiletten, zijn geslacht liet zien, een ziekelijke neiging. Men gedoogde deze 'student' omdat hij van hoge adellijke komaf was en men zijn vreemde neiging op de koop toe nam. Men had medelijden met hem, te meer daar hij normaal gesproken een alleraardigste kerel was. Bij voorkeur waren nieuwe studenten het slachtoffer van 'de regenjas.' Terwijl Sven zich af begon te vragen of er ook nog 'normale' kerels rond liepen kwam er een op het oog gewone vriendelijke knul op hem af. Hij stelde zich voor als Wolfgang, de groepsoudste van de groep waarvan Sven deel zou gaan uitmaken. Het bleek inderdaad een aardige kerel en voor het eerst die dag voelde Sven zich een beetje thuis. Al snel raakten ze in gesprek over muziek. Grappig was, dat Wolfgang, die erg muzikaal was, echter niet van Mozart hield.Toen opeens Sven zijn maag begon te knorren reageerde Wolfgang bezorgd:
“Heb je eigenlijk al iets gegeten?”
“Nee, nu je het vraagt, ik heb best trek in een broodje.”
“Kijk maar op de kaart of er iets van je gading bij staat, dan roep ik ondertussen de ober”.
Sven, die gek was op kaas, bestelde een broodje oude kaas en keek ondertussen nieuwsgierig naar Wolfgang. Hij vond het een leuke knul. De ober kwam zijn bestelling brengen met een kop thee, welkomst drankje van de zaak. Wolfgang informeerde belangstellend naar de reden van Svens komst naar de OVAA. Normaal gesproken kwamen het merendeel pas als ze wat ouder waren naar de opleiding en Sven was wat dat betreft een uitzondering met zijn 19 jaar. Sven at zijn broodje met smaak en voelde zich meer en meer op zijn gemak. Hij moest er maar voor zorgen dat hij een goede band met Wolgang kreeg. Het was een gezellige vent en het was plezierig iemand te hebben waar je op terug kon vallen. Het was een verschil van dag en nacht deze groepsoudste Wolfgang en zijn room-mate Armand.
Dat bracht hem in herinnering dat het tijd werd om naar zijn kamer terug te gaan en zijn spullen naar eigen inzicht in te delen. Alles was dan wel keurig uitgepakt door JP en Thom maar waar het allemaal stond, moest hij nog uitzoeken. Hij was toch wel geweldig door die twee geholpen. Jammer van het afscheid. Ze zouden het toch zeker wel begrijpen, stelde hij zichzelf gerust, waarom hij ze niet aan Armand voorgesteld had. Hij had toch onmogelijk kunnen zeggen dat Thom zijn vriendje was en dat zij vriendschappelijk omgingen met het personeel. Dat had zijn imago meteen een flinke deuk gegeven. Zeker nu hij Armand vanmiddag, tijdens de sightseeing door het gebouw, bezig had gezien. Hij begreep hij dat het oppassen geblazen was met zijn kamergenoot.
Hij stond voor de deur van zijn kamer en wilde naar binnen gaan maar hun kamer was op slot. Hij pakte zijn sleutel en maakte de deur open.
“Sluit je de deur achter je!” kwam vanachter de kast de stem van Armand. Sven trok zijn wenkbrauwen op maar voldeed aan het verzoek en liep naar zijn bureau. Op de een of andere manier voelde hij dat Armand niet gestoord wenste te worden en bekroop hem een ongemakkelijk gevoel. Stilletjes begon hij lade na lade na te lopen zodat hij enig idee kreeg waar hij dingen kon vinden. Onwillekeurig ving hij geluiden op van achter de kast. Op zeker moment hoorde hij zwaar ademen, dat overging in hijgen. Dan versnelde het hijgen en even plotseling als het begonnen was , hield het op. Hij hoorde Armand naar de badkamer gaan en daarna het geluid van de douche. Hij had het dus bij het rechte eind gehad, Armand had zich gewoon afgetrokken in zijn bijzijn. Dat kon nog wat worden met zijn kamergenoot. Schaamteloos vond hij zijn gedrag. Hij zou hem straks toch maar duidelijk maken dat hij dat niet wilde hebben. Toen echter een half uurtje later, Armand fris gedoucht en aangekleed achter de kast vandaan kwam en zich gedroeg alsof er geen vuiltje aan de lucht was, hield Sven toch maar wijselijk zijn mond. Wie was hij, een van de jongste studenten, pas aangekomen, om het lef te hebben zijn mede kamerbewoner de les te lezen? Hij dacht aan de drie aapjes bij oom Harald op zijn bureau: horen, zien en zwijgen.

Armand herinnerde hem aan het avond diner. Men verwachtte van de studenten dat zij in gepaste kleding op tijd aan het diner verschenen. Er waren twee dining-rooms en je werd geacht te eten met je eigen groep. Iedereen moest voor half zeven binnen zijn. Het klonk Sven allemaal vertrouwd in de oren. Hij keek op zijn horloge en zag dat het bijna kwart voor zes was. Hij had dus weinig tijd en trok zich terug in het slaapgedeelte. Nadat hij een keuze had gemaakt uit de nieuwe kostuums die hij cadeau had gekregen van zijn oom, pakte hij twee handdoeken en zijn toilettas en verdween in de badkamer. Het viel hem onmiddellijk op dat die door Armand heel netjes was achtergelaten. Een pluspunt voor zijn kamergenoot. Snel douchte hij zich met afwisselend koud en warm water. Na zich afgedroogd te hebben, zorgde hij ook dat de badkamer er weer piekfijn uitzag. Met zijn handdoek om zijn middel geknoopt kwam hij de kamer weer in. Armand was druk in zijn kast aan het rommelen maar keek intussen toch ongegeneerd naar Sven. Was die even blij dat hij zijn handdoek om geknoopt had. Toen hij zijn slip aandeed ging hij toch zo staan dat Armand hem onmogelijk kon zien of hij moest met opzet door het slaapgedeelte van de ene naar de andere kant lopen. En verdomd dat deed hij ook. Sven werd er eigenlijk wel een beetje opgewonden van. Onder het aantrekken van het nieuwe kostuum bedacht hij dat er wel een behoorlijke sensuele sfeer op de OVAA hing. Misschien niet zo vreemd, gezien de de besloten gemeenschap waar de studenten uit afkomstig waren. Er was ook op Dennehaghe weinig tot geen gelegenheid geweest voor seksueel afreageren, plagerige seksspelletjes of iets dergelijks omdat je geen eigen leeftijdgenoten om je heen had. En nu ineens kwam je terecht in een soort paradijs waar jij je kon laten gaan en ontlading zocht voor de jarenlang opgekropte spanning.
Tot zijn verbazing bleef Armand op hem wachten en gezamenlijk liepen zij naar de dining-rooms. Met een “Smakelijk eten” scheidden hun wegen en ging Sven dining-room 2 binnen omdat hij meteen ontdekt had dat Wolfgang zich daar bevond, dus moest er ook zijn groep zitten. In de gauwigheid telde hij 7 personen en dus was hun groep met hem erbij acht man sterk. Opnieuw volgde een kennismakingsronde. Enkele groepsleden kende Sven reeds: Wolfgang natuurlijk, Richard met zijn vrouwelijke gebaartjes en ook 'de regenjas' maakte deel uit van zijn groep. De vier anderen waren een stoere graaf met koolzwarte ogen, een gezellige, wat gezette baron die aanstekelijk lachte, waarbij zijn hele lijf mee schudde, een grootmeester die op het punt stond aan het hof benoemd te worden en nog een baron met een prachtige zware bariton stem maar verder zo mager als een spriet. Alle vier hadden ze stevig verkering en als Sven het goed onthouden had stond de magere baron op het punt van trouwen en werd iedereen van de groep bij deze uitgenodigd op de bruiloft aanwezig te zijn. Later bleek dat Johan niet goed tegen alcohol kon en al gauw in hoger sferen verkeerde en altijd hardop mijmerde over zijn aanstaande bruiloft. Het eindigde dan met het uitnodigen van zijn groepsgenoten, iets dat gemiddeld een keer per maand voorkwam.

Sven moest toegeven dat het diner voortreffelijk gesmaakt had en het gezelschap, hoewel soms wat excentriek, toch heel aangenaam was. Hij voelde zich op zijn gemak en begon het zelfs plezierig te vinden op de OVAA. Na de stilte en de rust op Dennehaghe was dit een welkome afwisseling, wat leven in de brouwerij. Hij bracht de verdere avond door in de bar en pas tegen twaalven liep hij terug naar zijn kamer. Zachtjes ontsloot hij de deur, deed hem zo gauw hij binnen was weer achter zich op slot. Op weg naar zijn bed, wierp hij terloops een blik op Armand. Verrast stond hij stil. Zijn medebewoner had het dekbed van zich afgegooid en lag op zijn rug , totaal naakt. Het was een lust om te zien. Hij was weliswaar stevig gebouwd maar had een prachtig lijf. Zijn grote geslacht lag half stijf over zijn ballen. Het was een opwindend gezicht en dat voelde Sven maar al te goed aan de reactie van zijn eigen lichaam. Snel kleedde hij zich uit en dook in bed. Moe van alle drukte en alle indrukken op zo'n eerste dag, viel hij onmiddellijk in slaap.

April 2014 © Hans Bernard.