BLAUW BLOED Hfdst. 12

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Hans Bernard
Berichten: 378
Lid geworden op: zo 07 dec 2008, 01:13
Vul het getal in: 0
Locatie: Heemskerk

BLAUW BLOED Hfdst. 12

Bericht door Hans Bernard » vr 04 apr 2014, 06:59

HOOFDSTUK 12


Thom keek Sven verbluft aan.
“Wat zei je?” Vroeg hij voor alle zekerheid.
“Ik wil niet dat je meegaat.”
“En waarom dan wel niet?”
“Dat weet je best”.
Sven voelde zich steeds ongemakkelijker. Wat had hij nu weer gedaan met zijn jaloerse kop. Het sloeg werkelijk nergens op dat hij Thom verbood om mee te rijden. Alsof hij bang moest zijn dat JP en Thom een nummertje zouden maken op de achterbank. Hij zag dat Thom werkelijk boos was en hem vernietigend aankeek.
“Wat krijgen we nou? Heb je zoveel vertrouwen in mij? Denk je nu echt dat ik het aan ga leggen met een vreemde kerel, die toevallig een buitengewoon knappe verschijning is. Als het zo moet, dan wil ik niet eens meer mee naar die opleiding.”
Het huilen stond hem nader dan het lachen. Graag had hij met een kwinkslag op de opmerking willen reageren maar wel zo dat Sven voorgoed begreep dat hij niet van dergelijke dingen gediend was. Hij was echter zo verbouwereerd dat hij alleen maar boos had kunnen worden. Hij slikte een paar keer, had zich weer onder controle en wachtte op Svens weerwoord.
“Sorry lieverd, dat was dom van me. Ik weet best dat ik je kan vertrouwen maar dat jaloerse duiveltje in mij speelt zo gauw op, als ik maar denk dat er kapers op de kust zijn.”
“Dan zou ik dat maar snel afleren anders ziet het er slecht voor ons uit. Mijn vader zegt altijd:“Jaloersheid is het begin van alle kwaad.”
Thom was al weer vertederd door de oprechte spijt die hij zag op het gezicht van Sven. Hij had echter geen spijt van zijn uitval. Een gewaarschuwd man telt voor twee en Sven wist nu voorgoed, dat dergelijke verdachtmakingen hem erg zeer deden.

In zijn kamer zat JP te mijmeren over zijn eerste werkdag op Dennehaghe. Hij voelde zich behoorlijk moe na zo'n paar uur pezen en had even een time out genomen. Had men hem nodig dan was hij via zijn pieper oproepbaar. Eerlijk was eerlijk, achteraf gezien had hij een simpel baantje gehad. Het was absoluut niet te vergelijken met de huishouding op Dennehaghe. Hij was dan ook erg blij met zijn nieuwe baan waarin hij zijn ei kwijt kon en bovendien veel meer verantwoordelijkheid had gekregen. Organiseren zat hem van nature in het bloed en dat kwam goed van pas met de flinke crew, die hij hier moest aansturen.
Zijn gedachten dwaalden af naar het jonge stel. Waar hij zich wel over verwonderd had, was het gedrag van de jongeheer Sven. Die moest nog heel veel bijleren en voor hem zou het prima zijn om de opleiding voor mensen uit de adellijke stand te volgen. Hij had eerlijk gezegd meer waardering voor de vriend. Een bescheiden knaap maar met een van nature goed gevoel voor verhoudingen. Hij was benieuwd naar deze jongen. Van de jonkheer had hij gehoord dat hij hun drieën naar de opleiding moest brengen en dat Thom en hij dan tijdens dat bezoek vrij waren. Hij verheugde zich op het gezelschap van Thom als ze moesten wachten tijdens het kennismakingsbezoek van de jonkheer met zijn neef op de O.V.A.A., de Opleiding Voor Adellijke Afkomst. Zo had hij mooi de gelegenheid wat meer te weten te komen over de gang van zaken op Dennehaghe.
Opnieuw dwaalden zijn gedachten af naar zijn min of meer in de schoot geworpen job. Dat riep ook het telefoongesprek met Batenburg weer terug. Die had wel erg enthousiast toegehapt om elkaar te ontmoeten. Het was ook een raar gesprek geweest. JP had weinig bruikbare informatie los gekregen. Het was die man, zo leek het, vooral te doen om via hem op de hoogte te blijven van alles wat zich op Dennehaghe afspeelde. Hij had het gevoel gekregen als een soort spion, verslag te moeten uitbrengen en dat vooral betreffende bepaalde personen.
De interne huistelefoon speelde een melodietje en tegelijk ging zijn pieper af. JP stond op en pakte de hoorn. De jongeheer wilde graag wat gebruiken, of hij even wilde komen opnemen. Hij trok zijn colbertje aan en begaf zich naar de kamer van Sven. Hij klopte op de deur en op het antwoord van Sven stapte hij binnen. Getraind als hij was nam hij in een oogwenk de kamer in zich op. Het was van belang zo snel mogelijk huize Dennehaghe in zijn hoofd te hebben. Hij noteerde de verlangde versnaperingen en verliet bijna geruisloos weer de kamer. Met zijn ervaring om pijlsnel situaties te beoordelen, was hij er zo goed als zeker van dat de jongelui niet bepaald in een feestelijke stemming waren.
Hij liep in getrainde pas naar de keuken en vroeg een van de meisjes de bestelling klaar te maken. Ondertussen onderhield hij zich een ogenblik met de huishoudster. Die voelde zich belangrijk nu zij geraadpleegd werd. Met de komst van JP was het niveau duidelijk gestegen. Eleonoor was er erg blij mee want de laatste maanden was er nogal wat mis gegaan en de hele huishouding van Dennehaghe had er onder geleden. Carl had de boel laten versloffen en zij had het te druk gehad om het boeltje recht te trekken. Ze was dan ook verschrikkelijk blij met JP. Hij had meteen na de kennismaking vanmorgen het heft in handen genomen. Aan alles kon je merken dat het een geboren leider was. Met vaste hand dirigeerde hij het personeel en meteen al begrepen zij dat er niet met JP te spotten viel.
Het meisje dat de bestelling voor hem klaar gemaakt had, kreeg naast een kleine aanwijzing over de manier van klaarzetten ook een complimentje en keek verrast. Men was niet gewend geweest van Carl een dank je wel te krijgen. Eleonoor, die alles nauwkeurig gevolgd had, was ook aangenaam verrast door de manier waarop JP met het personeel omging. Ze hadden het echt getroffen met deze nieuwe bediende. Ze keek op haar horloge en zag dat het al laat was, de hoogste tijd om voor het diner te gaan zorgen. JP, die bijna de keuken uit was op weg naar de kamer van Sven beloofde meteen te informeren of Thom ook bleef eten.
Boven hoorde hij dat dit niet het geval was en vanaf zijn kamer gaf JP dit door aan Eleonoor. Aan Sven had hij vriendelijk verzocht om zelf tijdig aan te geven als Thom bleef eten. Sven had eerst wat bevreemd gekeken omdat hij dat niet gewend was maar begreep dat er met de komst van JP dingen zouden gaan veranderen.

Toen Thom naar huis fietste was hij eigenlijk wel opgelucht dat hij niet voor het diner was uitgenodigd. Hij had goed gevoeld dat Sven niet direct in een opgewekte stemming was. Ook de incidenten rondom de ontvangst van JP speelden nog door zijn hoofd. Inderdaad het was een bijzonder aantrekkelijke en buitengewoon knappe kerel maar dat hoefde toch niet te betekenen dat je dan ook maar onmiddellijk aan het flirten sloeg. Die knipoog 's morgens had niets te betekenen gehad dus waarom viel Sven daar zo over. Een moment huiverde Thom en niet van de kou. Het volgende ogenblik stelde hij zichzelf gerust, Sven zou wel leren dat zijn jaloerse gedrag niet bijdroeg aan een goede verstandhouding. Opnieuw was hij blij dat hij vanavond gewoon thuis kon eten. Hoewel hij heel graag op Dennehaghe was, benauwde hem soms toch de regels die golden en de opgeprikte manier van omgaan met elkaar. Het was beslist niet het spontane gedrag van thuis, zijn stoeipartijen met Rop en zijn plagerijen met zijn zusje. Hij zag zich nog niet oom Harald stiekem besluipen en hem onverwachts omarmen zoals hij zijn moeder deed.
Gelukkig was er thuis geen sprake van protocol en aten ze vanavond gewoon zuurkool met spek. Hij voelde voor het eerst dat er toch wel een wereld van verschil was tussen het leven daar en thuis. Hij had altijd die wereld verheerlijkt maar nu hij er zelf deel van uitmaakte zag hij ook het harnas waarin je moest leven.
Thuis aangekomen, gooide hij zijn fiets tegen de muur en rende naar binnen. Hij pakte zijn moeder, die aardappelen aan het schillen was stevig beet en gaf haar een dikke zoen. “Ik houd van je mam, ik ben hier ontzettend gelukkig en denk niet dat ik het leven op Dennehaghe fijner vind dan hier bij jou. Natuurlijk ben ik graag daar maar dat is omdat ik graag bij Sven ben. Maar hier voel ik me echt gelukkig, bij jullie van wie ik zielsveel hou. Zijn moeder sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig vast. Ze voelde zich blij dat haar jongen zo snel begrepen had dat een leven op Dennehaghe niet alleen maar rozengeur en maneschijn betekende. “Lieverd, je zult zien, je groeit er vanzelf in en als het je eens teveel wordt, weet je dat hier de deur altijd openstaat. Hij maakte zich los uit haar omhelzing en zei: “Dat weet ik mam.”
“En nu wegwezen anders staat er straks geen eten op tafel.” Met de punt van haar schort veegde ze een traan van haar gezicht.

Thom rende naar zijn kamer, belde Sven en vroeg of hij vanavond gezellig nog een uurtje bij hem langs kwam. Die hoefde daar geen ogenblik over na te denken en beloofde na het diner meteen naar hem toe te komen. “Je kunt ook zuurkool met spek komen eten.” Sven reageerde met een “hmm heerlijk” maar vond dat hij dat niet kon maken nadat hij straks had doorgegeven op Dennehaghe te eten. “Geeft niets, lieverd ik ben al blij dat je vanavond nog een uurtje komt.” Later!
Helemaal opgelucht en verliefd zocht hij in zijn rugzak de boeken van Nederlands, om nog wat huiswerk te maken.

Gesloten