Aangenaam verrast door Robert deel 3

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Bingo
Berichten: 216
Lid geworden op: ma 22 dec 2008, 23:32

Aangenaam verrast door Robert deel 3

Bericht door Bingo » wo 01 jul 2009, 19:55

Aangenaam verrast door Robert deel 3


Dat vond hij schijnbaar heerlijk, hij begon al wat rustiger te ademen en kroop nog dichter tegen me aan.
We praatte nog wat met elkaar, hij vroeg me, ‘wat denk je, winnen jullie morgen met handballen?’
Ik zei, ‘dat weet ik niet, ik heb niet veel hoop jongen, vergeet niet dat ze koploper zijn!’ ‘Het zal wel goed komen Ron, en bedankt dat ik hier mag slapen vannacht’ zei hij. Ik zei, ‘daar heb je toch jouw grote broer voor, slaap lekker jongen’.
Hij draaide zich op zijn zij en lag nu met zijn rug naar mij toe gedraaid, ik draaide me zo dat ik met mijn buik tegen zijn rug aanlag.
Een arm had ik onder het kussen gestopt, de andere legde ik over zijn zij, mijn hand lag op zijn buik.
Ik trok hem met die hand dicht tegen me aan, en zo vielen we niet veel later in slaap.
Gelukkig liet het onweer na, zo hoefde hij ook niet meer bang te zijn.
De volgende morgen stond mijn mam al om half negen aan het bed, ze moest stiekem lachen toe ze mij als beschermer naast Pieter zag liggen.
Ze schudde mijn schouder en zei, ‘opstaan Ron, je moet je klaar maken voor het handballen’.
Ik zei wat onverstaanbaars tegen haar, en draaide me nog een keer om.
Maar ze gaf me een tik op mijn billen die ik haar had toegedraaid, en zei, ‘vijf minuten nog, ben jij er dan nog niet uit kom ik met een nat en koud washandje hoor’.
En inderdaad, ze hield woord vijf minuten later kreeg ik een nat en koud washandje op mijn onderrug en billen gelegd.
Ik schreeuwde, ‘bent U gek, ik kom al hoor’.
Pieter was natuurlijk ook wakker geworden, en keek verward om zich heen.
Toen hij door had wat onze moeder met mij had gedaan, krijste hij van het lachen.
Ik stond op en ging me douchen, terwijl ik onder de douche stond kwam Pieter binnen en waste zich aan de wasbak.
Ik was snel klaar met douchen en droogde me af, terwijl Pieter nog bezig was met het wassen.
Samen liepen we naar zijn slaapkamer, ik nam een T-shirt en sportbroek uit de mijn kast en trok die aan.
Pieter trok zich een korte pyjamabroek aan, en zo zaten we een klein half uur later aan het ontbijt.
Voordat ik weg moest zei ik, ‘Pieter, heb jij zin om straks na het handballen mee te gaan naar Robert zijn huis daar kunnen we dan zwemmen?’
Hij glunderde over zijn hele gezicht en zei, ‘Jaaaaaaaaaaa, graag’.
Ik nam mijn tas uit de hal en liep naar de schuur, daar pakte ik mijn fiets en reed naar Robert.
Toen ik bij Robert was zette ik mijn fiets tegen de heg en liep via de keukendeur naar binnen,
ik wenste iedereen een goedemorgen.
Robert was er niet, ik zei, ‘ligt de luiwammes nog in bed?’
Zijn moeder zei, ‘nee hoor, hij is zijn tas aan het klaar maken, heb jij nog zin in een kopje
thee?’
‘Nou graag hoor, dat gaat er wel in na de manier hoe ik vanmorgen wakker ben gemaakt!’ zei ik.
Robert zijn moeder keek me aan en vroeg gelijk, ‘hoezo, wat is er gebeurt dan?.
Ik deed mijn verhaal en toen ik klaar was, lag natuurlijk iedereen plat van het lachen.
Robert kwam de keuken binnen, en vroeg meteen wat er zo grappig was?
Ik zei, ‘dat vertel ik jou wel onderweg naar de sporthal, anders komen we nog te laat voor de wedstrijd’.
Terwijl we naar de sporthal fietsten, vertelde Ik hoe mijn moeder me vanmorgen een nat en koud washandje op mijn blote billen had gelegd.
Robert kreeg de slappe lach, hij lachte nog volop toen we het plein op reden van de sporthal.
De teamgenoten keken Robert aan en eentje zei, ‘vertel eens Robert wat er zo te lachen valt?’ Robert zei, ‘nee, dat kan ik niet maken Martin, weet je het is nogal gênant’.
‘Maar dan willen we het juist weten’ zei Martin.
Robert keek mij vragend aan, ik trok mijn schouders op en plaatste mijn fiets in de stalling.
Terwijl Robert zijn fiets weg zette vertelde hij wat er die morgen gebeurt was, jullie begrijpen natuurlijk wel dat er flink om gelachen werd.
Wij gingen naar binnen en kleedde ons om, de wedstrijd verliep voorspoedig, maar meer als een gelijkspel zat er niet in.
De trainer zei tijdens het omkleden, ‘jongens jullie hebben goed gespeeld vandaag, een overwinning zat er gewoon niet in.
Na het douchen reden we terug naar huis, ik ging nog even mee naar het huis van Robert.
Mark en Willem waren al volop aan het zwemmen, toen we plaats namen op het terras.
Robert zijn moeder stond op en haalde voor ons een glas limonade, ondertussen vroeg zijn vader hoe de wedstrijd was verlopen.
Robert zei, ‘meer als een gelijkspel hebben we niet kunnen halen’.
Nadat ik mijn glas leeg had gedronken, zei ik, ‘tot dadelijk hé’ en ging naar huis.
Thuis aangekomen zat Pieter al startklaar om mee te gaan, ik liep naar de badkamer en deed mijn sportspullen in de wasmand.
Even later liepen Pieter en ik hand in hand richting Robert, Pieter had zijn badtas op de rug.
‘Ron vroeg hij, nadat we al een stuk op weg waren, ben jij niets vergeten?’
Ik keek hem vragend aan en zei, ‘wat ben ik dan vergeten volgens jou?’
Pieter zei, ‘nou we gaan toch zwemmen, maar jij hebt niets bij je?’
‘Nou dan leen ik wel wat van Robert, we zijn er bijna en ik ben niet van plan om de hele weg terug lopen’ zei ik tegen hem.
Daar had hij vrede mee, en wij liepen verder.
Bij Robert aangekomen liepen we achterom de tuin in, we zagen dat Mark en Willem al in het water waren.
Ook zagen we nog net hoe Robert in zijn nakie het zwembad in sprong, Pieter zijn mond viel open en keek mij vragend aan.
‘O ja, dat was ik vergeten te zeggen, ze zijn het gewend om in hun blootje te zwemmen, trouwens er is niemand die dat ziet’ zei ik.
‘Dus als je dat wilt mag jij dat ook hoor, ik doe het in ieder geval wel’.
Pieter gaf eerst netjes een handje aan de ouders, daarna liep hij naar een stoel waar hij zijn badtas neer zette. Hij trok zijn kleren uit en stond verlegen in zijn onderbroekje te kijken, hoe ik in mijn nakie het water in sprong.
Ik zwom gelijk naar Robert en duwde hem kopje onder, de moeder van Robert zag Pieter staan en liep naar hem toe.
En zei, ‘Pieter jij mag gerust je zwembroek aan doen hoor als je niet naakt wil zwemmen, maar je bent hier niets verplicht, hoofdzaak is dat jij er van geniet.
Figuurlijk gezien trok hij de stoute schoenen aan, hij trok zijn onderbroekje uit en sprong ook in zijn blootje het water in.
Nadat we ongeveer een uurtje hadden gespeeld gingen we uit het water, er lag een groot deken op het gras waar we op gingen liggen.
Nu kwam het uur der waarheid, de ouders van Robert kwamen poedelnaakt naar buiten.
Ze namen plaats op het terras maar eerst zette, de moeder een dienblad met vijf glazen limonade op de tafel en vader had een dienblad met boterhammen in de hand.
Hij kwam naar ons toe gelopen, en ging met het blad rond zodat iedereen kon nemen wat hij wilde.
Pieter was zijn schroom al vergeten, maar keek wel even vreemd op toen ze beide naakt naar buiten kwamen.
Na het tussendoortje gingen we weer in het water, enkele uren later stond de vader op en liep naar de schuur.
Hij kwam terug met een Gasgrill op wielen en plaatste die op het terras, moeder kwam met een grote schaal vlees naar buiten en zette die op een bijzet tafeltje naast de grill neer.
Wij kwamen gelijk uit het water, Pieter zocht zijn zwembroek in de tas en wilde die aan doen.
Maar Willem zei tegen hem, ‘je mag het gerust doen, maar het is niet nodig hoor’.
Met een lachend gezicht, nam hij de badtas in de hand en smeet die ergens in de hoek van de tuin neer.
Ik liep naar de grill waar Robert zijn vader bezig was, ik keek hem aan en zei, ‘volgens mij zit het wel snor wat Pieter aangaat’.
Mijn oog viel op het vlees en ik zei, ‘dat is toch veel te veel voor twee volwassenen en vijf kinderen’.
‘Dat klopt, maar er komen zo nog meer gasten hoor’ zei hij.
Ik keek hem vragend aan, maar door de lach op zijn gezicht begreep ik gelijk wie dat waren.
‘Niets zeggen hoor, maar jou ouders hebben gebeld en vroegen hoe het ging?’.
Ik zei, ‘kom maar kijken, jullie geloven je ogen niet, en neem gelijk honger mee want we gaan zo grillen’.
Een half uur later stopte er een auto in de straat, ik herkende gelijk het geluid van onze auto.
Nog voordat ze konden aanbellen maakte Robert zijn moeder de voordeur al open, ze ging hun voor naar de woonkamer, in de woonkamer konden ze zich ontdoen van hun kleren.
Even later kwamen ze naar buiten in hun blootje, Pieter keek ze verbaasd aan en kon zijn ogen niet geloven.
Hij stond op en liep naar hun toe, lachend omarmde hij ze en zei, ‘pap, mam, er is niets mooiers dan zo te zwemmen en rond te lopen’.
Het geluk was van hun gezichten af te lezen, ik kreeg van hun een schouderklopje en pa zei, ‘goed idee van jouw jongen, echt goed’.
De avond kon niet meer stuk, het werd echt een gezellige avond.
Na afloop gingen we naar huis terug, pa en ma bedankte de ouders van Robert nog voor alles.
Thuis gingen Pieter en ik nog douchen zodat het gloor van onze huid af was, naakt met alleen een kleine handdoek in de hand liepen we naar beneden.
We legden de handdoeken op de bank en gingen er op zitten, onze ouders keken ons vragend aan.
‘Vanwaar die handdoeken’ vroeg ma?
‘Dat hebben de ouders van Robert ons geleerd’ zei Pieter dat hoor schijnbaar zo.
‘O ja’, zei Pieter ‘ik moet morgen na de school nog even bij hun langs, ik heb mijn badtas vergeten’.
We zaten op de bank en keken naar de tv, de deur ging open en Freek kwam binnen gelopen.
Hij zette zijn weekendtas neer, en moeder vroeg, ‘hoe was jou weekend bij Frans’ ( hij was dit weekend wezen logeren ).
Hij zei, ‘eigenlijk wel leuk, maar het is wel een vreemd gevoel als je ineens weer een pyjama aan moet bij het slapen’.
Gelijk daar op wees hij naar ons en zei, ‘waarom zitten jullie hier in je blootje, ik krijg steeds te horen dat ik me wat moet aandoen en niet in mijn blootje door de kamer of keuken mag lopen’.
Tja Freek, zei ik, ‘dat was voor het weekend, nu zijn we ineens naturisten geworden’.
Hij keek verwonderd naar onze ouders, deze knikte lachend met hun hoofd en beaamde het.
Freek trok zijn schouders op, pakte zijn weekendtas en liep naar boven zonder wat te zeggen.
Boven deed hij zijn vuile kleren in de wasmand, de rest wat hij niet had gebruikt lag hij terug in de kast op zijn kamer.
Hij ging op zijn bed zitten, langzaam trok hij zijn kleren uit totdat hij naakt was.
Vervolgens liep hij naakt naar de trap en ging terug naar beneden, in de kamer zei hij, ‘dit wilde ik al jaren doen, maar het mocht niet van jullie, en wees op onze ouders’.
Pieter nam het woord en zei,’de volgende keer wel even een handdoekje meenemen, om op te zitten hoor’.
Freek keek hem vragend aan en zei, ‘waarom dat dan?’
‘Dat hebben we geleerd van Robert zijn ouders, die zijn ook naturist’ zei Pieter.
Iedereen lachte hier over, zelfs Freek moest lachen.
Pa zei, ‘maar jongens denk er wel aan, alleen in huis kan dit, dus helaas niet in de tuin’.
De jaren die hierop volgde verliepen gewoon Freek ging ook mee naar de Bergmans, de ene keer betaalde wij het eten en de keer daarop betaalde hun het.
We gingen geregeld naar hun toe, omdat zij een beschutte tuin met zwembad hadden.
Tijdens de vakantie van familie Bergman kregen wij de sleutel van het huis, zo konden we de kamerplanten en de tuin verzorgen en tevens gebruik maken van het zwembad.

“Twee jaar later”

De problemen met Willem begonnen, hij werd steeds zwakker en om de haverklap moesten ze met hem naar het ziekenhuis.
Mijn moeder sloeg voor dat Robert bij ons kwam logeren zodat ze meer aandacht konden besteden aan Willem, Mark werd bij zijn opa en oma ondergebracht.
Robert sliep bij mij op de kamer, gelukkig had ik op mijn kamer een twijfelaar staan als bed. ( dus geen echt tweepersoons bed maar ook geen eenpersoons).
Robert ging naar een MBO school, en ik had gekozen voor de LTS en wilde de schilder worden omdat ik nogal creatief was met mijn handen ( tevens kon ik niet echt goed leren ).
Pa had mijn bureau langer gemaakt zodat we er samen ons huiswerk konden maken, in mijn probleem vakken hielp Robert me.
Ik daar in tegen leerde hem om zijn handen te gebruiken, het was voorjaar en al behoorlijk warm.
Zeker op mijn zolderkamer, na de school gingen we eerst even spelen of sporten.
Daarna begonnen we aan het huiswerk, mijn ouders vonden het namelijk belangrijk dat we ons eerst uitkuurde voordat we ons huiswerk maakte.
Een dag was het zo heet dat we eerst naar Robert zijn huis gingen, en een verfrissende duik namen in hun zwembad.
Nadat we waren afgekoeld gingen we ons douche, vervolgens gingen we naar huis om aan ons huiswerk te beginnen.
Robert liep voor me de trap op, toen hij mijn, ”onze” kamer open maakte was het net alsof we een slag met een moker in ons gezicht kregen.
Het eerste wat we deden op onze kamer was ons uitkleden, alleen gekleed in onze boxers gingen we aan het bureau zitten en begonnen we aan ons huiswerk.
Robert hielp me bij wiskunde, ik voelde hoe zijn been tegen mijn been aankwam.
Voor het eerst in mijn leven voelde ik een rilling door mijn lijf gaan, nadat we klaar waren met ons huiswerk gingen we op bed zitten.
We startte het computerspel op, maar wat voor spel het ook was hij won steeds van mij.
Na een tijdje te hebben gespeeld zei Robert opeens, ‘wat is er eigenlijk met jou aan de hand, zelfs in het spel waar jij normaal beter in bent dan mij, verlies je van me?’
‘Tja, ik weet het ook niet, zal wel aan het weer liggen’ zei ik.
Om van onderwerp te veranderen sloeg ik voor om wat fris te gaan halen, daar was Robert wel voor te vinden.
‘Breng mij maar een cola mee of moet ik mee komen vroeg hij’ ik zei,’nee, ik loop wel even’.
Onder in de keuken stond mijn moeder aan de oven te koken, toen ik binnen kwam vroeg zij ‘is het weer zover, wordt het weer te warm op de zolderkamer?’
Ik zei, ‘ja, vandaag is het extreem warm zoals U kunt zien, maar we hebben ons huiswerk al af hoor’.
‘Nu hebben we dorst’ zei ik en vroeg, ‘kan ik een limonade en een cola mee nemen naar boven?’
‘Natuurlijk jongen, ik ben trouwens bijna klaar met het eten, jullie hebben toch training vanavond hé?’
‘Ja, dat klopt’ zei ik, en ik nam twee glazen met drinken mee naar boven.
Toen ik terug was op onze kamer zei ik, ‘ben jij je al klaar aan het maken voor de training, we kunnen zo aan tafel hoor’.
‘Verdomme, dat is waar ook, training, daar heb ik nu echt geen zin in hoor’ zei hij.
‘Wat denk je, ik wel dan?’
Moeder riep ons, en ze zei meteen, ‘nemen jullie gelijk je handbalspullen mee naar onderen, pa heeft de laten dienst vandaag, dus die heeft zijn rust echt nog wel nodig’.
We pakten onze spullen bijeen, en liepen met de sporttas in de hand naar onderen.
De tassen werden in de hoek van de keuken neer gezet, en we begonnen met het eten.
Toen we klaar waren ruimde we de tafel nog even af, en gingen naar onze fietsen in de schuur.
Tijdens het fietsen werd er weinig of niets gezegd, ik was met mijn gedachte bij wat er was gebeurd tijdens het huiswerk.
Robert en ik hadden wel vaker lichamelijk contact gehad, tijdens gym, het handballen en natuurlijk in het zwembad.
Nog nooit eerder had ik een dergelijke rilling gevoeld, wat was er met mij aan de hand dacht ik.
Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Robert, hij zei, ‘waar wil je heen man, we zijn er al’.
Ik draaide me om en zette mijn fiets naast die van Robert, ‘sorry, ik was ergens anders met mijn gedachten’ zei ik lachend.
‘Ja, dat heb ik gemerkt’ was zijn antwoord.
Wij liepen naar binnen en kleedde ons om, na wat conditie training speelde we een partijtje handbal.
Tijdens dit spel kwam ik te val, ik kon niet meer op mijn voet staan.
De trainer kwam en bekeek mijn voet en enkel, hij zei, ‘blijf maar liggen jongen, ik bel een ziekenwagen het ziet er niet best uit’.
De ziekenwagen was snel ter plekke, de broeders kwamen gelijk met een brancard aanlopen ik werd er op gelegd en vervolgens naar het ziekenhuis gebracht.
Daar werden foto’s gemaakt van mijn voet en enkel, er was niets gebroken maar mijn enkelband was wel gescheurd.
De arts van de EHBO zei, ‘dat word voorlopig niets met handballen, als je nog ooit weer kunt gaan spelen zoiets komt graag terug voegde hij er aan toe’.
Gelukkig mocht ik wel naar huis, mijn ouders de trainer en Robert zaten in de wachtkamer toen ik terug kwam.
Mijn voet was ingetypt, een verpleger gaf me een kruk en we konden naar huis gaan.
Ik moest over een maand terug komen bij de specialist, Robert werd bij de sporthal afgezet en moest mijn spullen en fiets naar huis brengen.
Hij had zijn fiets al naar huis gebracht, en was samen met mijn ouders naar de EHBO gekomen, de trainer was met mij mee gegaan in de ambulance.

Gesloten