De Danser hfdst 3.

[dkz09]

“Goedemiddag met Anne met wie spreek ik?”, opent Anne het telefoongesprek.
“Met oma, hoe gaat het met je?”, vraagt mevrouw Klomp.
“Goed en met u?”
“Alles prima … Heb je komende dinsdagmiddag wat te doen?”
“Hoe zo?”, vraagt Anne.
“Mag toch wel vragen”, antwoordt mevrouw Klomp verontwaardigd.
“U heeft toch altijd op dinsdagmiddag dansles?”, vraagt Anne.
“Ja, dat is ook zo … Maar jij houdt toch ook zo van dansen?”, vraagt mevrouw Klomp.
“Ja, ik ben gek van dansen … Maar ik snap niet wat dat met u danslessen te maken heeft?”
“Ik zou het leuk vinden als je dinsdag mee gaat … Kan ik je voorstellen aan mijn dansleraar.”
“Oma, denk niet dat hij dat goed gaat vinden … Daarbij wil ik niet gekoppeld worden aan wie dan ook.”
“Sander vindt het goed dat je komt … Hij wil je graag ontmoeten”, liegt mevrouw Klomp in de hoop dat haar kleindochter ja zegt.
“Oma, ik kan best zelf een vriend vinden … Daar heb ik u niet voor nodig”, zegt Anne.
“Weet je wat? Denk er nog maar even over na … Spreek je van de week nog. Dag”, zegt mevrouw Klomp en hangt op.
Anne staat met verbijstering met de telefoon in de hand. Waarom is haar oma zo opdringerige. Zo is haar moeder totaal niet. Haar moeder maakt zich niet druk of zij een vriendje heeft. Maar haar oma wel. ‘Als of die Sander interesse heeft in haar … Want welke jongen houdt van dansen is ook nog eens hetero … Die kans is niet groot’, denkt Anne bij zichzelf als ze de telefoon neerlegt.
“O, wat moet ik nou doen?”, vraagt Anne aan haar huisgenote Christien.
“Blij dat mijn oma zo is”, lacht Christien.
“Ja, lach jij maar … Maar ik zit er wel mee opgescheept”, zegt Anne. Ze ergert zich een beetje.
“Bijt mijn neus er niet vanaf … Ga gewoon anders dinsdagmiddag met je oma mee … Misschien is die Sander wel hetero … Of hij is misschien wel biseksueel”, zegt Christien bedachtzaam.
“Jij gelooft zeker nog in sprookjes”, lacht Anne.
“Wie niet?”, lacht Christien terug.
“Ik in ieder geval niet”, zegt Anne bloedserieus.
“Oké, maar ga er gewoon heen … Je weet maar nooit … Als hij homo is heb je pech … Maar misschien heeft die dan wel een broer die wel hetero is”, blijft Christien hoopvol.
“Wie weet?”
“Ja, dat is de vraag van de eeuw.”
“Ach mijn oma hang van de week nog wel nog wel aan de lijn … Om te vragen wat ik doe”, zegt Anne.
“Dan zeg je gewoon dat je mee gaat … Net als vanavond dan ga je gewoon mee naar de bioscoop, jij”, beslist Christien.
“Tot uw orders commandant”, lacht Anne, die er bij salueert.

Een paar straten verderop stapt iemand een huis binnen, waar er een heerlijke etensgeur hem tegemoet komt.
“Schat, ik ben thuis”, roept Rick als hij de deur achter zich dicht heeft gedaan.
“Ik ben nog steeds thuis”, lacht Sander vanuit de keuken.
“Vandaag niet wezen dansen?”, vraagt Rick als hij de keuken in loopt en Sander een kus op zijn wang geeft.
“Heb vandaag gedanst … Maar thuis op bed … Kan het alleen niet aanbevelen.”
“Hoe zo niet?”, vraagt Rick nieuwsgierig.
“Omdat het niet echt handig is … Vooral omdat een bed maar bepaalde oppervlakte heeft … Dat heb ik ook zelf mogen ondervinden”, antwoordt Sander.
“Van het bed afgedanst?”, lacht Rick.
“Ja, maar ik was iets te enthousiast met dansen”, lacht Sander terug.
“Maar wat hebben de vloer en bed nou?”, vraagt Rick semi-serieus.
“Denk niks … Alleen ik heb waarschijnlijk wel een blauwe plek.”, kalmeert Sander.
“Arm schatje van mij.”, zegt Rick en geeft Sander een volgende zoen.

“Als jij nou de tafel dekt, dan kunnen we zo eten.”, zegt Sander als ze elkaar loslaten.
“Is goed schat.”, antwoord Rick en begint dan de tafel snel te dekken.
“Dank je wel.”, zegt Sander lief terug.

Als ze even later tegen elkaar over zitten aan tafel met beide een bord eten, kan Sander het niet laten om een opmerking te maken naar Rick.
“Kijk schat, dit is nou een zelfgemaakte maaltijd”, lacht Sander.
“Ja en rekening van de catering krijg ik zeker nog?”, vraagt Rick lachend.
“Hella, heb echt zelf staan koken”, zegt Sander serieus terug.
“Maakte maar een grapje … Het is fantastisch lekker”, zegt Rick
“Dat zie ik … Je kwijlt nog net niet”, lacht Sander.
“Maar wat is het plan voor vanavond?”, vraagt Rick terwijl hij er nog een hap eten neemt.
“Dacht aan de hele avond voor de tv te hangen”, zegt Sander met glimlach op zijn gezicht.
“Dat moet ik geloven?”, vraagt Rick.
“Nou kan je ook wel een privé dansles geven of naar de bioscoop?”
“Heb geen zin om de deur uit te gaan … Dus doe maar die privé dansles.”
“Dat had ik al gedacht”, lacht Sander.
“Maar wil dan wel de dansles op het bed”, lacht Rick.
“Dat kan je vergeten … Èèn valpartij van het bed per dag is meer dan genoeg.”
“Nou ik mag ook nooit iets.”
“Inderdaad je mag ook nooit iets … En wat je moet doen, verknoei je ook nog eens”, lacht Sander en steekt zijn tong uit.
“Maar daarvoor in de plaats had je wel varkenshaasje met champignonsaus”, blijft Rick scherp.
“Dat was super lekker … Alleen zelf gekookt eten is ook lekker en valt qua prijs mee”, lacht Sander terwijl hij de tafel begint af te ruimen.
“Heeft jouw niks gekost … Want ik heb betaald, weet je nog wel.”
“Schat dat vond ik ook meer dan logies … Maar je kan toch wel tegen een grapje.”
“Wacht jij maar … Wie het laatst lacht … Lacht het best, zo is de uitspraak toch?”, lacht Rick.
“Hoe bedoel je?”, vraagt Sander.
“Dat jij vannacht op de bank slaapt”, zegt Rick serieus.
“Nee, dat meen je niet echt, he?”, vraagt Sander verbaasd.
“Meen ik wel … Als het nog lang duurt met die dansles”, zegt Rick.
“Moet de keuken niet eerst schoon en de afwas gedaan zijn?”, vraagt Sander achterdochtig.
“Ja, dus schiet een beetje op … Anders heb ik vannacht het bed voor mijn alleen”, lacht Rick.
“Waarom moet ik dat allemaal alleen doen?”
“Omdat jij gekookt hebt … Dus dan maak je de keuken schoon en doe je de afwas.”, antwoordt Rick met een glimlach op zijn gezicht.
“Daarom aten we dus gisteren buiten de deur”, lacht Sander.
“Weet je wat ik help je wel met de afwas … Anders is het morgen nog niet gedaan.”
“Wist wel dat je zou helpen uit eindelijk”, knipoogt en lacht Sander.
“Jij, gemeen vals lief kreng dat jij bent”, lacht Rick terwijl hij de afwasbak laat vollopen.

Als een halfuurtje later de afwas en de keuken zijn gedaan, staan Sander en Rick tegenover elkaar. Nog enigszins aan het na giechelen van de lol tijdens de afwas.
“Oké, schat wat wil je leren?”, vraagt Sander zo serieus mogelijk.
“Maakt mij niks uit … Als het maar niet te ingewikkeld is”, blijft Rick vrolijk.
“Ach, is de onderwijzer zo moe dan?”
“Probeer jij maar eens een klas van dertig kinderen in de hand te houden”, probeert Rick zielig te doen.
“Ach, als of ik dat niet weet … Heb twee keer per week een groep van twintig kinderen voor mijn neus”, zegt Sander op zijn beurt.
“Ach schat ik heb er tien meer en vijf dagen per week … Jij bij elkaar geteld maar vijf uurtjes per week”, vergelijkt Rick.
“Maar schatje, we geven toch allebei met veel plezier die kinderen les?”
“Dat is waar … Maar komt er nog wat van deze dansles?”
“O ja, dansles … Was ik even vergeten”, lacht Sander waarop hij de muziek aanzet.
“Wat voor dans wordt het?”, vraagt Rick lachend.
“De Weense wals”, antwoord Sander.
“Toch niet te moeilijk?”, vraagt Rick.
“Valt wel mee”, antwoord Sander.
“Oké, wat moet ik doen?”, vraagt Rick.
“Gewoon de aanwijzingen en mijn volgen … Dan komt het helemaal goed.”, zegt Sander.
“Is goed, ik vertrouw jouw helemaal”, kust Rick.
“Dat is mooi … Ik vertrouw jouw ook … Behalve met koken”, lacht Sander.