Een nieuw begin (Deel 13)

[jeroen0107]

Hieronder weer een nieuw deel. Het heeft even geduurd maar het is nu toch een keer tijd dat we iets van de vliegschool te zien gaan krijgen. Maar de grote vraag is natuurlijk: Hoe nu verder tussen Thomas en Matthijs? Veel leesplezier en laat vooral even een reactie achter op: http://forum.oliversverhalen.nl/viewtop ... =24&t=1089

Een nieuw begin Deel 13
We doen onze jas uit en lopen de woonkamer in. Mijn moeder zit aan de eettafel te werken. Ze kijkt op.
“Lekker gewandeld, jongens?”
We knikken.
“Het was heel fijn”, zegt Matthijs en hij kijk mij kort grijnzend aan.
Gewaagd. Maar mijn moeder heeft niets door.
“Filmpje doen?” vraag ik aan Matthijs.
Hij knikt. “Goed plan!”
“Jongens,” begint mijn moeder, “morgen moeten jullie weer vroeg op, hè?”
Ik schud mijn hoofd. “Nee, morgen is er studiedag.”
“Mooi,” zegt mijn moeder, “dan gaan wij morgen eens naar die campus in Maastricht.”
Ik kijk haar verrast aan. “Ja, dat lijkt me leuk!”
“Mooi, dan doen we dat.”
Matthijs is al op de bank neergeploft en begint alle films door te spitten. Ik schenk wat te drinken in en ga naast hem zitten. Even kijken we elkaar recht aan. Verliefd.

De film is al even bezig als ik het koud begin te krijgen. Snel pak ik een dekentje dat naast de bank ligt en gooi het over me heen.
“Ik wil ook!” roept Matthijs zogenaamd zielig.
Ik lach. “Kom er maar bij, hij is groot genoeg.”
Als ik opzij kijk naar mijn moeder, zie ik dat ze zo druk is met werk dat ze het echt niet door zou hebben als ik even tegen Matthijs aan zou kruipen. Langzaam schuif ik naar hem toe. Hij kijkt op en knikt naar mijn moeder.
“Die is veel te druk met werk…” fluister ik in zijn oor.
Hij ontspant weer en ik voel zachtjes zijn schouder tegen die van mij aanhangen. Voorzichtig streel ik over zijn bovenbeen. Het duurt heel even, maar dan voel ik ook zijn vingers langs mijn been strelen. Wat een fijn gevoel, zo samen onder het dekentje.
“Wat zitten jullie er knus bij…” hoor ik mijn moeder ineens zeggen.
Ik kijk op. Ze lacht. “Ik ga naar bed, jongens. Slaap lekker!”
“Welterusten”, zegt Matthijs.
“Trusten, mam…”
Ik kijk Matthijs aan. Hij lijkt een beetje geschrokken van de opmerking van mijn moeder.
“Maakt niet uit hoor, die heeft ons wel door, denk ik.”
“Ja,” zegt hij onzeker, “als ze het maar niet tegen mijn ouders vertelt.”
Vragend kijk ik hem aan. “Dat doet ze echt niet. Trouwens, ze weet niets zeker.”
“Nee, dat is zo…” zegt Matthijs.
Als de film afgelopen is, gaan we naar boven. Matthijs loopt direct door naar de badkamer en doet de deur achter zich dicht. Terwijl ik doorloop naar mijn slaapkamer, zie ik dat de kamerdeur van Mark op een kiertje staat. Stiekem kijk ik even om de hoek. Mark zit aan zijn bureau met z’n handen in z’n haar. Hij zit te huilen. Verbaasd blijf ik even staan. Eigenlijk wil ik verder lopen naar mijn kamer, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen.
“Mark?” vraag ik zachtjes.
Hij kijkt op en veegt snel zijn ogen droog. “Wat?”
“Wat is er met je?”
Ik loop naar hem toe en kijk hem vragend aan.
“Niets, laat maar.”
“Wel, zeg op,” zeg ik een beetje dwingend, “misschien kan ik je helpen?”
Hij schudt zijn hoofd. “Niemand kan me helpen.”
“Mark? Zeg het nou…”
Hij kijkt me een beetje wanhopig aan. “Ik ben stom geweest. Ik ben vandaag na het eten nog even bij Jochem geweest. Ik wilde met hem praten.”
“Waarover?”
“Over mij, over hem..”
Ik kijk hem vragend aan.
“Ik vind hem leuk, Thomas. Meer dan leuk.”
Ik glimlach. “Dat snap ik wel, hij is toch ook leuk? Maar…wat heb je gezegd dan?”
Hij zucht. “Ik ben eerlijk geweest. Ik heb gewoon gezegd dat ik verliefd op hem ben en dat ik er niets aan kan doen.”
“En toen?” vraag ik ongeduldig.
“Toen zei hij dat hij niet weet hoe hij ermee om moet gaan. En dat het misschien beter is als we elkaar even niet zien.”
Ik frons. “Waarom dat? Er verandert toch niets?”
Hij haalt zijn schouders op. “Ik weet het niet, Thomas. Maar het voelt echt alsof onze vriendschap verpest is. Hij reageerde zo kil. Ik ben maar weggegaan.
Ik leg mijn hand op zijn schouder. “Geef het even de tijd. Ik snap wel dat het nu rot voelt, maar misschien moet je hem ook de tijd geven. Het is begrijpelijk dat het rouw op zijn dak valt, zeg maar.”
Mark knikt. “Dat is wel zo. Maar je hebt die blik in zijn ogen niet gezien. Ik weet niet, het voelt niet goed.”
“Moet ik even polsen?” flap ik er uit.
Mark kijkt direct op. “Hoe dan?”
“Laat dat maar even aan mij over, oké?”
“Nee, Thomas, laat gewoon maar. Dat maakt het allemaal erger.”
“Vertrouw me nou maar, Mark.”
Hij knikt. “Veel erger dan dit kan het toch niet, dus ga je gang dan maar.”
Ik lach. “Komt goed.”
“Zeg, broertje, heb je al nieuws over Matthijs?”
Ik denk even na. Wat moet ik hier nu op antwoorden? Natuurlijk heb ik nieuws over hem. Fantastisch nieuws.
“Nee”, zeg ik kort.
“Maar hij blijft alweer slapen, toch?”
Ik knik. “Ja, omdat er bij hem ingebroken wordt in de wijk. Hij is alleen thuis en hij voelt zich dan niet zo veilig.”
Mark knikt. “Begrijpelijk. Dank je dat je even naar me wilde luisteren, Thomas.”
“Geen probleem, Mark. Slaap lekker.”
“Welterusten.”
Ik loop de kamer weer uit en doe de deur zachtjes achter me dicht. Misschien niet eerlijk dat hij mij in vertrouwen neemt en ik hem niet. Dat komt nog wel. Maar niet vandaag. Als ik mijn kamerdeur opendoe zie ik Matthijs al in bed liggen. Hij kijkt me vragend aan.
“Ik was even bij Mark, hij wilde iets bespreken.”
“Oké, ja, ik was alvast gaan liggen, hoor.”
Ik lach. “Gelijk heb je, ik ga nog even mijn tanden poetsen.”
Tijdens het tandenpoetsen denk ik na. Morgen zal ik Jochem eens whatsappen. Ik heb nog geen idee wat, maar dat komt nog wel. Ik lach naar mezelf in de spiegel. Eerst nog een heerlijk nachtje samen met Matthijs. Ik betrap mezelf er op dat ik gewoon sta te fantaseren wat ik allemaal met hem wil doen. Heel fout eigenlijk.

Ik loop de slaapkamer in, doe mijn kleren uit en loop naar het bed toe. Ik kijk Matthijs aan. Hij kijkt grijnzend terug.
“Wat?” vraag ik.
Hij lacht. “Je ziet er mooi uit.”
Ik word een beetje rood. “Dank je”, zeg ik.
Ik sla het dekbed open en kruip naast hem in bed. Als ik op mijn zij rol en hem recht in zijn gezicht aankijk, voel ik die vlinders weer. Wat een fijn gevoel om zo naast hem te liggen en hem aan te kijken. Matthijs schuift dichterbij en geeft een teder kusje op mijn mond. Die kus gaat heel langzaam over in een passionele tongzoen. Ik voel zijn handen over mijn blote bovenlijf glijden. Ik doe hetzelfde bij hem. Het voelt heerlijk. Ineens voel ik een beetje weerstand. We stoppen met zoenen en ik kijk hem aan.
“Ik wil dit niet overhaasten eigenlijk…” zegt Matthijs verlegen.
Ik glimlach. “Dat wil ik ook niet, hoor.”
We zoenen en knuffelen nog een beetje. Het is ook goed zo. Hoe graag ik ook nog meer met deze mooie, lieve en knappe jongen wil doen, dat komt wel. Eigenlijk wil ik hem nog van alles vragen. Hoe lang hij mij al leuk vindt en over die inbraak. Maar dat komt wel. Ik voel zijn handen ontspannen. Hij slaapt. Ik lig nog even na te genieten, maar uiteindelijk val ik zelf ook in slaap. Heerlijk in zijn armen.

“Jongens, opstaan!”
Mijn moeder aan de deur. Ik rek me uit.
“We komen!” kraak ik.
Ik kijk Matthijs aan. “Goedemorgen!”
Hij opent langzaam zijn ogen. “Hoi…”, zegt hij zacht.
Ik lach. Zijn haar zit helemaal door de war en hij kijkt slaperig uit zijn ogen. Wat een lief gezicht.
“Nou, opstaan jij!” roep ik.
Matthijs springt op uit bed en pakt zijn jogging broek op en kijkt me grijnzend aan.
Ik kijk verbaasd. “Hoe doe je dat?”
Matthijs lacht. “Gewoon springen”, roept hij vrolijk.
Ik schud mijn hoofd. “Dat kan ik niet, hoor.”
Het duurt dan ook even voordat we allebei beneden aan het ontbijt zitten. Mark ligt nog op bed. Hij gaat niet mee vandaag natuurlijk. Mijn moeder zit tegenover ons. Ze heeft een kleine lach op haar gezicht.
“Is er iets?” vraag ik.
“Nee hoor…” probeert ze zo onschuldig mogelijk te zeggen.
Ik lach erom. “Wel, zeg op.”
Ze is even stil en zegt dan tegen me: “Jullie gaan toch niet volhouden dat er niets is tussen jullie, hè?”
Snel kijk ik Matthijs aan. Ik zie dat hij een beetje schrikt. Ik kijk weer naar mijn moeder die duidelijk ongeduldig op een antwoord zit te wachten.
“Ik, eehm…” stamel ik.
“We zijn verliefd”, zegt Matthijs ineens vanuit het niets.
Mijn mond valt open en ik kijk hem aan.
“Ja, toch?” vraagt hij aan mij.
Ik knik en kijk zonder iets te zeggen mijn moeder aan. Dit had ik niet van Matthijs verwacht. Mijn moeder glimlacht alleen maar.
“Mooi zo.”
Ik kijk een beetje verbaasd. “Mooi zo?”
“Ja,” zegt ze, “ik vind jullie leuk samen, ik hoopte al zoiets.”
Ik kijk mijn moeder dankbaar aan en kijk dan naar Matthijs. Hij geeft me spontaan een kus op mijn mond. Ik voel me een beetje rood worden. Mijn moeder lacht er om.
“Je verbaast me iedere keer weer”, zeg ik lachend.
“Zullen we zo gaan?” vraagt mijn moeder, “je gaat zeker ook even mee een kijkje nemen, Matthijs?”
Matthijs kijkt mij vragend aan.
“Natuurlijk!” roep ik, “gezellig….”
Hij lacht en kijkt glimlachend naar mijn moeder. “Ja, ik hoor net van wel.”

We zitten al ruim twee uur in de auto. Het is gezellig. We praten over van alles en nog wat. Matthijs zit achterin en ik voorin naast mijn moeder. Ze heeft verder niets meer gevraagd over ons. Ik denk dat ze dat vanavond wel doet als Matthijs naar huis gaat. Ik denk nog even na over het gesprek met Mark terwijl ik naar de auto voor ons staar. Ik denk dat het goed is als ik eens met Jochem ga praten. Misschien vat Mark alles helemaal verkeerd op. Dat zou best wel eens kunnen. Ik besluit Jochem een berichtje te sturen.

Hoi Jochem. Alles goed? Heb je deze week een keer tijd om wat te drinken? Ik wil graag iets met je bespreken. Groetjes, Thomas.

“Hier moet het zijn…” hoor ik mijn moeder ineens zeggen.
Ik kijk op. We rijden het terrein van de school op. Ik voel me een beetje zenuwachtig worden. Als we richting de ingang van het gebouw lopen, komen er twee jongens in een uniform aanlopen. Ik besluit gelijk assertief te zijn. Ik loop naar ze toe.
“Hoi, ik ben Thomas. In augustus kom ik hier op school en ik wil graag de campus bekijken. Hebben jullie enig idee bij wie ik moet zijn?”
De jongens geven mij een hand en stellen zich voor. Vincent en Tom heten ze.
“Nou,” zegt Vincent, “we gaan net die kant op. Je mag onze kamer wel even komen bekijken. Toch, Tom?”
Tom knikt. “Geen probleem, loop maar mee.”
We lopen achter de jongens aan. Mijn moeder stelt onderweg naar het grote gebouw, dat aan de rand van het terrein staat, nog een aantal vragen. Ik kijk Matthijs vrolijk aan. Hij lacht terug. Ik vind het echt leuk hier. Nu al! We lopen een hal in en gaan een trap op.
“Hier aan het einde rechts”, zegt Tom.
We volgen ze door de gang. Vincent maakt de deur open en doet een stap naar achteren.
“Gasten eerst”, lacht hij.
Ik glimlach terug en loop de kamer in. Mijn moeder en Matthijs volgen. Het is heel mooi ingericht. Modern. Van alle gemakken voorzien. Er staan twee grote tweepersoonsbedden en er zit zelfs een bubbelbad in de badkamer.
“Dit is wel luxer dan ik had verwacht”, zegt mijn moeder.
“Ja, dat horen we vaker”, zeg Tom. “Het is echt een prima plek.”
“Zit je altijd met z’n tweeën?” vraag ik.
Vincent knikt. “Ja, of alleen. Maar nooit met meer, hoor. Je mag na het introductieweekend zelf een kamergenoot kiezen. Dat is wel fijn.”
We lopen nog wat rond door de ruimte.
“Mooi hè?” vraag ik aan Matthijs.
Hij knikt. “Ik wou dat ik zo’n kamer kreeg.”
Ik stel nog wat vragen aan Tom en Vincent. Het blijkt dat ze pas een maand bezig zijn met de opleiding, maar ze vinden het tot nu toe erg leuk. Na ruim een half uur verlaten we de kamer.
“Ik loop nog even met jullie mee”, zegt Tom vriendelijk.
We nemen afscheid van Vincent en lopen met Tom mee richting de uitgang. “De rest van de school heb je al eens gezien, neem ik aan?” vraagt hij.
Ik knik. “Ja, bij mijn aanname.”
“Mooi,” zegt hij, “zal ik je mij nummer geven? Als je nog iets wilt weten dan kun je me gewoon appen.”
Dankbaar kijk ik hem aan. “Fijn, dank je wel.”
We wisselen nummers uit en hij neemt afscheid van ons. We lopen naar de auto. Als we in de auto zitten, vraag ik aan Matthijs: “We kunnen niet even bij je neef kijken? Weten we gelijk hoe jouw huis eruit ziet straks.”
Hij schudt zijn hoofd. “Die is op vakantie. Samen met zijn ouders en die van mij.”
“Jammer dat je niet mee kon dan”, zeg ik.
“Ik vind het bij jou nog veel gezelliger.”
Ik kijk achterom en knipoog naar hem. Hij bloost. Ik zie mijn moeder even kort in de achteruitkijkspiegel naar hem lachen. Fijn dat ze zo reageert. Onderweg stoppen we nog een keer voor een broodje. Het is al aan het eind van de middag als mijn moeder de auto weer voor het huis parkeert.

Een beetje uitgelaten komen we de kamer in. Vooral ik. Het was een leuke dag. Ik krijg steeds meer zin in mijn opleiding. Ik vind het ook leuk dat ik even twee studenten heb gesproken. We praten nog wat na over de middag als mijn moeder ineens vraagt: “Waar ga je vanavond slapen, Matthijs?”
“Goede vraag”, val ik lachend bij.
Matthijs kijkt ineens een beetje verlegen. “Ik slaap bij mijn opa en oma vannacht. Dat was al afgesproken.”
Ik kijk hem teleurgesteld aan. We hadden het er nog niet over gehad, maar ik was er stiekem vanuit gegaan dat hij nog een nachtje zou blijven.
“Sorry,” verontschuldigt hij zich, “ik was het vergeten te zeggen.”
“Geeft niet”, zeg ik.

Het is een uurtje later als Matthijs bij de voordeur staat.
“Heb je alles?” vraag ik.
Hij knikt. “Ja, ik denk het wel.”
We geven elkaar nog een korte kus.
“Zal ik je vanavond bellen?” vraag ik.
Matthijs schudt zijn hoofd. “Dat is niet zo handig als ik bij mijn opa en oma ben.”
Ik kijk verbaasd. “Hoezo niet dan?”
“Dan moet ik stiekem gaan bellen en daar heb ik geen zin in.”
“Waarom stiekem dan? We hoeven het toch niet over ons te hebben?”
Matthijs schudt zijn hoofd. “Nee, maar ik voel me daar ongemakkelijk bij. Ik moet voorzichtig zijn, dus ik neem geen risico.”
Ik ben een beetje verbaasd door die opmerking. “Welk risico?”
Hij kijkt bezorgd. “Dat ze het doorkrijgen en aan mijn ouders vertellen.”
“Is dat zo erg dan?”
“Ja, dat vertel ik je nog wel. Ik moet nu echt gaan”, zegt hij gehaast.
Hij geeft me nog snel een kus, stapt op zijn fiets en weg is hij. Ik blijf een beetje verbaasd achter.