De Danser hfdst. 1

[dkz09]

“En één, twee, drie … En één, twee, drie.”, zegt Sander tegen zichzelf, terwijl hij in de grote ruimte voor de enorme spiegelwand staat en zich zelf de dansmoves ziet maken. De hele ruimte heeft hij voor zichzelf. Nou ja, voor nu.

Straks geeft hij les aan een groepje ouderen. Elke dinsdag- en donderdagmiddag geeft hij negentig minuten dansles aan ouderen. Op woensdag- en zaterdagmiddag geeft hij aan kinderen van zes tot twaalf jaar dansles. Twee groepen, waar hij niet veel kan verwachten. De kinderen geeft het wel genoeg mogelijk heden. Maar het meest plezier heeft hij in de lessen, die hij op dinsdag- en donderdagavond geeft. Dan staan er jongeren tussen de zestien en zesentwintig jaar. Daar kan hij zich helemaal in uit leven. De meest coole dansmoves kan hij dan doen. Maar straks eerst de bejaarden weer in beweging krijgen.

Ach, het is dat hij van dansen houdt. Al zijn hele leven is hij bezeten van het dansen. Hij ademt, eet en leeft voor het dansen. Hij heeft allerlei dansopleidingen gevolgd. Zijn grootste droom is om bij een groot wereldwijde dansgezelschap mee te dansen en de hele wereld over te reizen. Maar tot die droom werkelijkheid wordt, geeft hij dansles in het buurtcentrum. Hier danst hij de hele dag door. Dansen is zijn grote liefde, ondanks hij een lieve vriend Rick heeft, met wie hij al ruim vijf jaar samen is. Sinds twee jaar wonen ze samen. Rick is naast het dansen het belangrijkste in zijn leven. Hij weet dat, als zijn droom uitkomt, Rick zijn baan zal opzeggen om met hem mee te gaan.

‘Wat een schatje is het toch’, denkt Sander bij zichzelf, terwijl hij naar de hoek loopt waar de geluidsinstallatie staat en zijn tas. Uit zijn tas haalt hij zijn telefoon. Geen gemiste oproepen of berichten. Hij tikt de naam van Rick aan en begint gauw iets te typen.
‘Ik hou van je xxx’, whatsappt hij.
‘Ook van jou, zie je vanavond xxx’ wordt er teruggestuurd door Rick. Er komt een glimlach op Sanders zijn gezicht. Maar lang blijft die glimlach niet. Want de deur van de danszaal gaat openen. De groep ouderen komt binnen met flink wat kabaal. Met mevrouw Klomp voorop.
‘Net een stelt kinderen.’, schiet door Sanders hoofd.

“Mijn kleindochter Anne houd ook van dansen en ze is ook nog eens vrijgezel”, zegt mevrouw Klomp als ze richting Sander loopt.
“Dat weet ik, mevrouw Klomp.”, blijft Sander beleefd als altijd.
“Hoe weet je dat dan?”, vraagt mevrouw Klomp.
“Dat zei u afgelopen dinsdag ook al.”, antwoordt Sander om in zijn hoofd de zin af te maken.
‘En de weken daar voor … Eigenlijk al van het begin.’
“Zal ik eens vragen of ze mee komt … Kun je haar ontmoeten?”, gaat mevrouw Klomp rustig verder.
“Mevrouw Klomp, als u het niet erg vindt, zou ik graag met de les willen beginnen.”, onderbreekt Sander haar.
“Maar is het goed als ik haar een keer mee neem?”, vraagt mevrouw Klomp.
“Mevrouw Klomp, ik en de rest van de groep wil graag beginnen.”, reageert Sander.
“Dan gaan we toch beginnen … Ach ik neem mijn kleindochter de volgende keer wel gewoon mee”, ratelt mevrouw Klomp aan één stuk door.
“Dames, heren en mevrouw Klomp, we gaan beginnen … Als iedereen op zijn plek wil ging staan … Dan beginnen we waar we de vorige keer zijn gebleven en dat is de Engelse wals.”, zegt Sander.
“Sander?”, vraagt mevrouw Burns.
“Ja?”
“Zou u dat kunnen uitleggen? … Want ik was er de laatste keer niet … Omdat ik ziek was.”, meldt mevrouw Burns. Sander heeft veel geduld, “Ach, dat is ook zo … Is toch geen probleem, dan leg ik hem nog een keer uit … Want ik denk dat er wel meer zijn, die het wel fijn vinden, als ik het nog eens uitleg.”
“Ja, dat zou fijn zijn”, zegt meneer Jong.
“Nou mevrouw Burns komt u maar … Dan begeleid ik u … Als u allemaal een panter heeft.”, zegt Sander.
Waarop iedereen een panter zoekt. Als iedereen iemand heeft, gaat hij verder.
“Ga recht tegenover elkaar staan … De heren leiden en de dames volgen … Heren, leg uw rechter hand op de rug van de dame … De dames, leg uw linkerhand op de rug van de heer … Heren, houd uw ander hand wat hoog en de binnenkant van uw hand naar boven … Dames, leg de vrije hand op de hand van de heer tegenover u … En dan, heren, uw rechter voet naar achter en de dames met de linker voet naar voren … Dan uw voeten afwisselend verzetten … Dus nu voeten weer normaal en dan heren met de linker voet naar achter en de dames met de linker voet naar voren en zo gaat u door … Geef elke pas een cijfer … Heren, linker voet naar achter is één, de rechter voet naar achter is twee … Dus we tellen telkens één, twee, één, twee, één, twee … En zo gaan we ook door de ruimte heen walsen.”, legt Sander uit.
Als iedereen dit onder de knie heeft, begint Sander de volgende stappen uit te leggen. Tot hij alle stappen heeft uitgelegd. Dan doen ze de Engelse wals helemaal zoals het hoort.

“Dames en Heren, dit was het voor deze vandaag … Ik zie u allemaal volgende week weer”, zegt Sander als de les voor bij is.
“Dank je, wel Sander voor de uitleg”, zegt mevrouw Burns.
“Geen dank, het is tenslotte mijn werk.”
“Dat weet ik ook wel … Maar als jij deze lessen niet zou geven, dan zat ik nu steeds thuis … Nu kom ik nog eens ergens en blijf ook nog in beweging”, bekent mevrouw Burns.
“Dat hoor ik graag, mevrouw Burns.”
“Dan ga ik maar eens naar huis. Tot dinsdag”, zegt mevrouw Burns, terwijl ze rondkijkt waar mevrouw Klomp nu is.
“Tot de volgende keer, mevrouw Burns”, neemt Sander afscheid en loopt naar zijn tas.
“Sander, ik neem volgende week dinsdag mijn kleindochter mee”, roept mevrouw Klomp nog voor ze de ruimte verlaat.

‘Oh, mijn God!’, haalt Sander diep adem.
“Wanneer houdt ze eens op over die Anne”, vraagt Sander zich zachtjes af. Dan bukt hij om zijn tas te pakken.
Als hij even later naar zijn fiets loopt, kijkt hij op zijn telefoon. ‘Mooi, bijna half vijf … dan heb ik nog ruim twee uur voor de volgende les.’
Dan ziet hij dat hij geen gemiste oproepen of berichten heeft. Als hij op zijn fiets richting huis zit, fluit zijn telefoon.
‘Waarom appen ze altijd, als je op de fiets stapt?’
Zodra Sander stil staat, haalt hij zijn telefoon uit zijn zak. Dan verschijnt er weer een lach op zijn gezicht. Want het bericht is van Rick.
‘Schat, het eten wordt geserveerd in De Kleine Trek.’
‘Lieverd, had het wat eerder laten weten, ben al halverwege’, appt Sander terug.
‘Sorry x, maar het eten is beetje mislukt.’, komt terug van Rick.
‘Dat ben ik niet gewend van je, maar ik keer om en kom er aan, zie je zo xxx’ appt Sander lachend terug.
Als hij zijn telefoon weer in zijn zak heeft gestopt, draait hij zijn fiets om en gaat met snelle vaart naar het restaurant.

“Hey schat.”, zegt Rick zodra hij Sander binnen ziet komen.
“Hoi mislukte kok van mij”, zegt Sander, als hij bij Rick is en geeft hem een kus.
“Nou bedankt en bij deze: jij betaalt”, lacht Rick.
“Ik betalen? Echt niet, jij betaalt, want jij heb het eten doen mislukken”, schiet Sander gelijk in de verdediging als hij gaat zitten.
“Ik maakte maar een geintje.”, lacht Rick.
“Wacht maar, ik krijg je nog wel.”, dreigt Sander lachend terug.
“Wat willen de heren drinken?”, vraagt de ober, die vanuit het niets aan tafel staat en tegelijk de menukaarten geeft.
“Doet u maar twee spa blauw.”, antwoord Sander.
“Twee maal spa blauw, komt in orde.”, zegt de ober en loopt weg.
“Ik weet het niet zeker, maar volgens mijn heb je mij al.”, lacht Rick als de ober weg is.
“Zullen we kijken wat we nemen? … Moet zo nog een les geven.”, deelt Sander liefdevol en serieus mee, terwijl hij zich in de menukaart verdiept.
“Is goed schat.”, antwoord Rick die hetzelfde doet.

“Heeft u al een keuze kunnen maken?”, vraagt de ober terwijl hij de flesjes spa blauw opent en uitserveert.
“Ja.”, zeggen Sander en Rick tegelijk.
“Wat zal het zijn?”, vraagt de ober.
“Doet u mij maar de varkenshaas met champignonsaus.”, zegt Sander.
“En voor mij de champignonsaus met varkenshaas.”, zegt Rick op zijn beurt.
“Twee maal de varkenshaas met champignonsaus, komt er aan.”, zegt de ober en loopt weg.

“Ach, hoe was de les vanmiddag?”, vraagt Rick.
“Ging wel, opnieuw de Engelse wals uitgelegd.”, antwoordt Sander.
“Maar wat is er gebeurd dan?”, vraagt Rick bezorgd, ook al heeft hij een idee.
“Mevrouw Klomp begon weer over haar kleindochter Anne.”, zegt Sander.
“Dat had ik al gedacht en wat zei ze deze keer?”, vraagt Rick.
“Nou het bekende … Ze is vrijgezel, houdt van dansen en verder zei ze telkens weer, dat ze haar kleindochter wel een keer mee zou nemen.”, zucht Sander.
“Dan moet ik mijn oma betalen.”, zegt Rick
“Hoe bedoel je?”, vraagt Sander.
“Nou mijn oma belde toen jij net weg was .. Ze wou doorgeven dat ze er vandaag weer zou zijn … Maar jij was al weg … Toen vroeg ze of mevrouw Klomp nog over haar kleindochter bezig was geweest … Dat kon ik dus alleen maar met ’ja’ het algemeen bekende verhaal beantwoorden … Daarop zei mijn oma, ’dat zal nooit veranderen’ … Toen zei ik van, ’nou misschien dat ze vandaag iets anders zegt of er helemaal niet over begint’ … Waarop oma zei, ’wedden dat ze er over begint en dan het bekende verhaaltje afdraait’”, vertelt Rick.
“En hoeveel is mijn schatje kwijt?”, vraagt Sander nieuwsgierig.
“We hadden gewed om tien euro.”, zucht Rick.

“Kijkt u eens aan, eenmaal de varkenshaas met champignonsaus en eenmaal de champignonsaus met varkenshaas.”, onderbreekt de ober hen en zet de borden neer.
“Eet u smakelijk.”, zegt de ober nog en loopt weg.

“Ach, schat de tien euro krijg je ja van mij terug.”, zegt Sander terwijl hij aanvalt op het eten op zijn bord.
“Is het misschien niet beter, als je gewoon uit de kast komt bij de ouderen … Oma vindt dat ook … Want ze moet altijd zo goed opletten met wat ze zegt … Ze snapt jouw keuze om het niet te vertellen, maar toch denk er eens over na, schat … Dan houdt mevrouw Klomp ook op over haar kleindochter.”, zegt Rick liefdevol, waarna hij een hap neemt.
“Dan komt ze wel waarschijnlijk met een kleinzoon op de proppen”, vermoedt Sander, “Maar ik zal er eens over nadenken.”
“Wat je ook besluit, ik sta achter je, net als mijn oma.”, zegt Rick terwijl hij vol liefde in de ogen van Sander kijkt.