Een nieuw begin... (Deel 1)

[jeroen0107]

Hoi allemaal,

Ik heb na lang twijfelen toch besloten zelf een keer een verhaal te schrijven. Het gaat over een jongen, Thomas. Hij zit in 5havo en weet precies wat hij later wil worden. Er is echter (voor hem) een nadeel: Hij is homo. Dit brengt nogal wat problemen met zich mee.

In dit verhaal zal (zeker in het begin) weinig tot geen sex voorkomen. Het gaat om het personage (ik-persoon) en zijn gevoelens. Het eerste deel plaats ik hieronder. Ik hoor graag wat jullie er van vinden!

Groeten, Jeroen

Een nieuw Begin (Deel 1)

“Thomas van Klaveren?” klinkt het door de enorme hal.
Een kleine schok gaat door me heen. Dat ben ik… Ik zucht een keer en kijk op. Een vriendelijke man, niet heel groot, kijkt net mijn kant op.
“Ja, dat ben ik…’’ hoor ik mezelf enigszins verlegen zeggen. Ik sta op en geef de man een hand.
“Loop maar met me mee, we gaan hier de gang in”, zegt hij vriendelijk terwijl hij nog wat papieren van een tafel pakt.
“Wil jij ook nog wat te drinken voor we naar binnen gaan?”
“Nee dank u wel”, antwoord ik beleefd en we lopen door.
Aan het eind van de gang zie ik een grote bruine deur, we lopen door en gaan de ruimte binnen. We komen in een grote vergaderzaal die waanzinnig luxe is ingericht. Ik kijk een beetje verdwaasd rond. De man ziet het en zegt snel:
“Ga maar in die stoel zitten” terwijl hij naar een grote bruine stoel aan het begin van de tafel wijst. Ik ga snel zitten kijk naar de tafel. Er is niets te zien, maar ik moet toch ergens kijken!
“Ik ga nog even mijn collega halen en dan gaan we beginnen…”
Fijn, dan kan ik even tot rust komen. Waarom ben ik toch altijd zo zenuwachtig voor dit soort dingen? Ik ben goed voorbereid, zie er netjes uit. Wat kan er mis gaan? Dit is waar ik altijd van heb gedroomd…

Ik hoor de deur dichtslaan en zie dat de man die ik eerder had ontmoet is gaan zitten tegenover mij. Naast hem staat een vrouw, vrij jong en een vriendelijke uitstraling. Ze steekt haar hand uit. “Marijke van Diepen, aangenaam.”
“Thomas van Klaveren” zeg ik terwijl ik merk dat ik nu toch wat rustiger begin te worden.

De vrouw gaat naast de man zitten en opent het gesprek.
“Zo, dus jij wilt piloot worden?” zegt ze en kijkt me vragend aan.
“Ja dat klopt, mevrouw, al sinds dat ik heel jong was…”
“Je bent niet de enige hoor, dat had ik ook al van jongs af aan!”
Het ijs is meteen gebroken. Ik krijg veel vragen over waarom ik hieraan wil beginnen, of ik al voorkennis heb en hoe ik de toekomst voor me zie. Alle vragen weet ik makkelijk te beantwoorden. Dan vraagt de vrouw:
“En hoe zit het thuis, heb je een vriendinnetje?”
Die zag ik dus niet aankomen. Ik word een beetje rood en kijk haar voor m’n gevoel net iets te lang aan voordat ik antwoord.
“Nee” zeg ik kort.
Volgens mij was het duidelijk dat ik het daar niet over wilde hebben want de vrouw begint direct over iets anders. De man kijkt me alleen maar aan en schrijft dingen op. Ik ben wel benieuwd wat hij nou eigenlijk opschrijft. Zal hij zien dat ik twijfelde bij die vraag? Zal hij gelijk zien dat ik homo ben? Ik hoop het niet! Niet weer!

Het gesprek loopt ten einde en de man vertelt dat ze deze week nog een beslissing gaan nemen of ik word toegelaten op de opleiding of niet. Na beide een de hand te hebben geschud loop ik tevreden naar buiten. Het gebouw ligt aan de start- en landingsbaan van een klein vliegveld. Ik sta in gedachten nog even te kijken naar alle vliegtuigen die opstijgen en landen. Wat zou ik dit graag willen doen!