‘Nee hè?’, denkt Jasper bij zichzelf, als hij de wekker uitzet, ‘Is het jaar nu al om? Ik heb geen zin om mijn bed uit te komen. Ik blijf gewoon in bed en draai mijn nog eens om en wie weet val ik in slaap en wordt ik pas morgenochtend wakker.’
Jasper staat op, loopt richting de gordijnen en zet zijn computer aan. Dan schuift hij de gordijnen open en opent het raam. Hij besluit even met zijn hoofd naar buiten te hangen. Om rustig wakker te worden. Dan schrikt hij van het bekende pling geluidje. Als hij bij zijn computer gaat kijken, ziet hij dat hij gisteravond laat nog een mail heeft ontvangen van Niels. Hij klikt op het mailsymbool.
‘Hoi Jasper.
Om te beginnen de groetjes terug van Bart. Heb ook al tegen hem gezegd, dat ik hem extra in de gaten hou (morgen)avond.
Vind het leuk, dat je gezellig komt kijken naar de musical en ook nog even op het schoolfeest komt kijken. Maar ja, wat moet ik zeggen over die dromen en niks durven te zeggen tegen die jongen? Ik weet het even niet meer. Je hebt gelijk, dromen zijn bedrog en daarom durf je vaak bepaalde dingen wel in je dromen, maar niet in werkelijkheid. Dat je in werkelijkheid niks tegen die jongen durft te zeggen, zou ik normaal gesproken lafheid noemen. Maar ik snap je wel. Je bent vroeger veel gepest. En dit wil je het liefste voorkomen. Dat snap ik volkomen, maar je kan je niet altijd maar aanpassen aan de rest van de wereld. Want waarom moet jij je blijven aanpassen aan de rest? Laat de rest zich maar aan jouw aanpassen. Bart geeft ook nog wijze raad: Wees trots op wie je bent. Ook al kan een ander het niet accepteren. Die is het dan niet waard. Nou ik zie en spreek je (morgen)avond weer. Want het is al laat en morgen word het een lange dag.Groetjes van Bart en mij.’
Jasper kan er wel om lachen, als hij het mailtje heeft gelezen. Hij denkt er over om terug te mailen, maar dat heeft weinig zin. Niels is vandaag de hele dag druk met de schoolmusical. Die zit na afloop van de première in het theater van de school vast. Dus die ziet de mail dan toch pas, als hij thuis komt. Hij sluit zijn computer af, pakt zijn kleding, schoolspullen en sluit het raam. Hij gaat richting de badkamer om zich om te kleden. Als hij even later de aan ontbijttafel zit en een boterham naar binnen propt, komt zijn moeder beneden.
“Fijne Valentijnsdag jongen.” zegt zijn moeder.
“Jij ook mam.” zegt hij netjes terug.
Want ja, zijn moeder weet niet, dat hij eigenlijk een hekel heeft aan deze dag. Als hij zijn ontbijt op heeft, trekt hij zijn jas en schoenen aan. Hij wenst zijn moeder een fijne dag en gaat weg. Onderweg denkt hij nog eens na over de wijze raad van Bart. Die Bart heeft van één kant gelijk. Net als Niels. ‘Hij moet zich toch niet altijd blijven aanpassen aan de rest?’, denkt hij bij zichzelf. Dan ineens wordt hij uit zijn gedachte gehaald door Tom, die hem roept. Twee teller later staat hij naast zijn vriend stil.
“Ik dacht dat jij deze dag over zou slaan?”, vraagt Tom plagerig aan Jasper.
“Dat wou ik ook, maar mijn wekker dacht er anders over.”, zegt Jasper teleurgesteld.
“Dan weet je ook, wat voor dag het is vandaag?”, zegt Tom lollig.
“Ja, dat weet ik. De dag, waarop jij geen beste vriend meer hebt.”, zegt Jasper droog terug.
“O, echt? Ik dacht de hele tijd, dat pas volgende week was.”, lacht Tom terug, als ze beginnen te fietsen.
“Nee. Ik moet je helaas teleurstellen. Het is echt vandaag. Dus bij deze.”, lacht Jasper hardop.
“Nou, mooi is dat.”, zegt Tom verdrietig.
“Ik weet natuurlijk, wat voor dag het vandaag is.”, zegt Jasper.
“Oké, maar wat voor dag is het dan vandaag?”, vraagt Tom vrolijk.
“Dat weet je zelf ook wel. De dag, waarop jij denkt Sandra te kunnen zoenen. Maar dat gaat je niet lukken. Daar zorg ik persoonlijk voor.”, zegt Jasper.
“Nou, jij gunt je ex-beste-vriend ook niks.”, zegt Tom opnieuw verdrietig maar ook tegelijk opgewekt.
Als ze bij school zijn aangekomen en hun fietsen in de stalling zetten, komt Sofie naar hen toe gelopen. Ze begint meteen over hoe geweldig het gisteravond wel niet was, toen Koen bij haar thuis kwam eten. Jasper luistert er maar met een half oor naar, want hij is inmiddels weer in gedachten verzonken. Hij denkt terug aan, wat Bart heeft gezegd. Hij is trots op, wie hij is. Zijn moeder, zus, Tom en Sofie accepteren hem. Of de rest van de school het zou accepteren, weet hij niet. Oké, Niels accepteert het. Maar het zou raar zijn geweest, als die het niet zou accepteren. Hij zelf is ook homo. Oké, hij zat dan wel niet meer op school. Hij loopt nu stage bij meneer Kostuum en volgt de opleiding dramadocent. Nou, dan zit hij bij meneer Kostuum wel goed. Want die is zelf al drama genoeg.
Als de eerste bel gaat, schrikt hij op uit zijn gedachten en loopt samen met zijn vrienden de school in. Sofie blijkt nog niet klaar te zijn met haar verhaal. Het enige wat hij ervan meekrijgt, is dat haar ouders Koen hebben goedgekeurd, zoals ze het zelf zo noemt. Als ze hun plekje gevonden hebben in het lokaal van mevrouw Londen, gaat de tweede bel. Dan pas houdt Sofie haar mond. Maar zodra de eerste pauze aanbreekt, begint ze weer met haar verhaal. Maar het ontgaat Jasper opnieuw, want hij ziet Tim en Koen een paar tafels verder zitten. Met zowat alle meiden van de school om zich heen. Hij vindt het knap dat Sofie niet jaloers is. Omdat bijna alle meiden achter Koen en Tim aan zitten.
Hij is wel jaloers, omdat er altijd meiden om hem heen hangen. Maar ja, het is niet anders. Hij durft niks te zeggen. Dus zal hij zich er maar bij moeten neerleggen. Als de bel gaat, staat hij op en loopt samen met zijn vrienden richting het biologielokaal. Maar zoals het hele schooljaar gaat, gaat het vandaag ook weer zo. Jasper zit steeds in gedachten verzonken. Normaal over Tim en dat is nu ook zo. Maar nu ziet hij steeds Tim voor zich, die staat te dansen met verschillende meisjes. Ook ziet hij steeds voor zich, hoe Tim sommige meisjes zoent. Hij wordt er gewoon misselijk van. Het liefste zou hij thuis willen blijven vanavond. Maar dat gaat niet, hij heeft Niels beloofd, dat hij zou komen kijken naar de musical.
‘Waarom ben ik vanochtend opgestaan?’ vaagt Jasper zichzelf af als hij thuis is, ‘Ik had gewoon in bed moet blijven. Ik haat deze dag gewoon. Als het aan mij ligt, wordt hij afgeschaft.’
Maar helaas, hij kan er niks aan doen. Hij zal zich erbij moeten neerleggen. Elk jaar opnieuw op dezelfde datum. Hij kon zich vanochtend bedwingen, om niet over zijn nek te gaan. Zijn zus was helemaal into Tom. Ze had wel honderd keer gevraagd aan Jasper, hoe laat Tom naar hun toe kwam en wat Tom aan zou doen. En ga zo maar door. Hij werd er gewoon gek van. Ondanks dat hij vanochtend zo een ontelbare keren hetzelfde antwoord gegeven had: “Hij komt om zeven uur en nee, ik weet niet wat hij aantrekt. Maar als je het zo graag wilt weten wat hij aantrekt, dan pak je de telefoon en bel je hem op of je vraagt het straks op school.”
Hij had het één keer zo boos gezegd, dat zijn zus had gezegd; “Je hoeft niet kwaad te worden.”
Hun moeder bemoeide zich er zelfs mee. Ze had tegen Sandra gezegd, dat ze moest ophouden met zeuren over vanavond. Want het begon erg te irriteren en Jasper had op zijn uitbarsting moeten letten. Zijn moeder had gezegd: “Ik kan er ook niks aan doen, dat je veels te druk met school hebt, waardoor je de rol in de schoolmusical hebt teruggegeven.”
Jasper had bijna gezegd, waarom hij eigenlijk met de musical gestopt was. Maar kon zich nog net op tijd zijn woorden inslikken. Want als hij het zou vertellen, waar zijn zus bij was, dan was zij begonnen met hem te plagen tot in de eeuwigheid. Vooral omdat hij geen stappen durfde te ondernemen, wat betreft Tim. En God, wie weet zou zijn zus wel even op Tim afstappen en zeggen dat haar broer verliefd op hem is. Zijn moeder zou hem advies geven. Hetzelfde advies als Tom, Sofie, Niels en Bart ook al hadden gegeven. Maar daarnaast zou zijn moeder zich weer gelijk zorgen gaan maken over hem. Dat deed ze ook toen hij haar vertelde, dat hij homo is. Ze begon gelijk van ‘Ach dat wist ik al. Ik heb nooit iets gezegd, omdat ik vond dat je het zelf moest ontdekken en er zelf over moest beginnen.’, zoals hij op dat moment deed en ‘Dat hij altijd voorzichtig moest zijn. Het altijd veilig moest doen. Niet zomaar met elke jongen mee gaan. Dat hij altijd bij haar terecht kan als hij ergens mee zit en ga zo maar door.’
‘Ze moest eens weten waar hij nu mee zit.’, denkt hij bij zichzelf.
Ze zou dan gelijk weer haar bezorgde kant laten zien, ‘Wat weet je van die jongen? Is ook homo of is hij biseksueel? Hoe oud is hij? Zit hij bij jouw in de klas en/of zelfde jaar? Weet je het zeker? Hou er rekening mee dat hij gewoon hetero is en een vriendin heeft en ga zo maar door.’
Hij weet, dat ze het lief en goed bedoelt. Maar soms is het wel erg overdreven. Zoals een paar weken geleden, toen hij een epileptisch aanval had kreeg bij gym en in het ziekenhuis was beland, omdat er iemand een bal zijn kant had opgeschopt. Die bal kwam keihard tegen zijn maag aan, waardoor Jasper op de grond viel en het zwart werd voor zijn ogen. Hij kwam pas bij, toen hij in de ziekenwagen lag. Hij heeft toen twee nachten in het ziekenhuis gelegen en daarna een week lang thuis met een zware hersenschudding.
Zijn moeder had extra vrij genomen van de werk om voor hem te zorgen. Ze kwam bijna elke tien minuten kijken, hoe het met hem ging en of hij iets nodig had. Hij werd er gek van. Vooral die maandagochtend wilde hij naar school. Maar van zijn moeder mocht hij niet. Ze vond, dat hij nog beter een weekje thuis kon blijven. Maar toen Sandra had beloofd op haar broertje te letten, mocht hij eindelijk naar school.
Hij weet wel, dat zijn moeder het goed bedoelt. Maar soms zou hij willen, dat ze zich niet zo bezorgd deed, als er iets met hem of zijn zus aan de hand is. Maar zo zijn alle moeders nu eenmaal. Want dat is ook bij Tom en Sofie thuis. Als ze maar een keertje te veel niezen of hoesten, staan hun moeders al gelijk met de thermometer klaar om te kijken, of ze geen koorts hebben. Niet alleen hun moeders zijn zo, ook hun vaders zijn erg bezorgd om hun kinderen. Als Jasper daar aan denkt, krijgt hij tranen in zijn ogen. Hij mist zijn vader elke dag.
Hij was maar twee jaar en zijn zus was vier jaar oud, toen hun vader plotseling uit hun leven werd genomen. Zijn vader was alleen naar de chinees gegaan om eten te halen. Alleen is hij nooit meer terug gekomen. Toen hij na een uur nog niet terug was, maakte zijn moeder zich zorgen. Tot in eens de deurbel ging. Zijn moeder deed de deur open en schrok zich een hoedje. Er stonden twee agenten voor de deur. Ze kwamen niet voor de gezelligheid. Ze hadden een nare mededeling. Zijn moeder moest eerst iemand bellen om te vragen, of die wilde komen om op de kinderen te letten. Zijn moeder had bij de buren aangebeld en gevraagd of hij en Sandra even bij hen mochten spelen. Een van de agenten vroeg, of de buurvrouw even tijd had om samen met hun moeder mee te naar binnen te gaan. Toen zijn moeder en de buurvrouw in hun huis op de bank zaten, begon een van de agenten te vertellen, waarom ze waren gekomen.
Er was een ongeluk gebeurd op een kruispunt. Er was een fietser aangereden door een dronken automobilist. De automobilist was zo dronken, dat hij niet gemerkt had, dat hij iemand had aan gereden. Die gek was gewoon door gereden. Mensen, die het hadden zien gebeuren, hadden de politie gebeld. Iemand had zelfs het kenteken van de auto onthouden en doorgegeven aan de politie. Ook had iemand zich over de fietser ontfermt. Toen de ambulance was gearriveerd, was het al te laat. De fietser was overleden.
Die fietser was zijn vader. De buurvrouw heeft zowel de ouders van zijn vader als die van zijn moeder gebeld. Die kwamen meteen. Jasper en Sandra zijn toen een tijd gaan logeren bij de ouders van hun moeder. Zijn moeder had het hun wel verteld. Hij en Sandra hebben toen allebei dagen lang gehuild. Zijn moeder was weken van de kaart.
Toen hij acht was, heeft zijn moeder het hele verhaal verteld aan hem. Want toen het gebeurde, was hij pas twee jaar. Hij begreep het niet zo. Ze gaan nog elke zondag naar het graf van zijn vader. En met Oud en Nieuw gaat hij met zijn zus en moeder altijd naar de ouders van zijn vader. Ze blijven daar dan altijd drie nachten slapen. Want ze gaan er op de negenentwintigste december heen en komen pas op twee januari terug. Hij kijkt er altijd naar uit. Soms gaat hij in de zomervakanties er ook wel eens heen met zijn zus. Het zijn echt lieve mensen.
Maar hij was laatst alleen naar het graf van zijn vader gegaan. Hij heeft toen alles aan zijn vader verteld. Van dat hij verliefd was op Tim. Maar dat hij het niet durfde te zeggen tegen zijn mama, zus en vooral niet tegen Tim. Omdat hij bang is dat Tim niet op jongens valt. Hij had zelfs het idee dat zijn vader naast hem stond en een knuffel gaf.
“Jasper er is eten!”, roept zijn moeder onder aan de trap.
Als hij zijn bord leeg heeft, gaat hij naar boven. Hij pakt zijn spullen bijeen en gaat de badkamer in. Daar kleedt hij zich om en poetst zijn tanden. Als hij een half uur later uit de badkamer komt, is zijn zus ook net klaar. Zij heeft een eigen badkamer. Jasper is er wel jaloers op. Maar van de andere kant, nu hoeft hij geen uren te wachten tot zijn zus klaar is. Als ze allebei naar beneden gaan, gaat de deurbel. Als Jasper de deur open doet, kijkt hij in het gezicht van Tom die met een bos bloemen voor de deur staat.
“Nou wat lief van je, Tom, speciaal voor mij? Dat had je niet hoeven doen.”, zegt Jasper lollig.
“Sorry, ik moet je teleurstellen, ze zijn voor Sandra.”’
“Nou, dan is het uit en wil ik je nooit meer zien.” zegt Jasper gespeeld boos.
“Ik heb ook iets voor jou.” zegt Tom serieus.
En hij geeft zijn vriend een kus op de wang. Jasper begint te lachen.
“Zo zo zo, jij denkt, ik neem zowel de zus als de broer?”
“Ja, sorry ik kan er niks aan doen. Ik dacht dat ik me kon inhouden, maar nu ik jullie allebei zo zie, kan ik me niet meer bedwingen. Ik ben de gelukkigste jongen van de wereld.”
“Hoezo?” vraagt Sandra.
“Nou ik heb niet alleen een date met jou. Maar ook met je broer, bedacht ik me net. Want ik neem jullie allebei mee.”, lacht Tom.
Nu moeten Sandra, Jasper en hun moeder ook lachen. Als ze eenmaal zijn uit gelachen, zegt Tom: “Kom op of we komen nog te laat.”
Maar voor ze weg kunnen, zegt hun moeder: “Wacht even, er moet eerst een foto gemaakt worden. Als Tom nou in het midden gaat staan en Jasper aan die kant en Sandra aan de andere kant. Ja zo, even lachen naar het vogeltje.”
En op het moment dat moeder het knop in drukt, geven zowel Sandra als Jasper allebei Tom een kus op zijn wang. Daarna stappen ze op hun fietsen en gaan richting school.