ZWEDEN… EEN EINDE
Een verhaal van Lucky Eye
Disclaimer:
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.
Hoofdstuk 12
"Ben je wakker?"
"Weet het niet. Het lijkt nog alsof ik droom. Auw! Als je me zo hard knijpt niet meer, lul!"
"Moest toch zeker weten of je wakker was," verontschuldigde Kees zich terwijl hij lachte. "Heb je Anna ook gehoord?"
"Ja. Hoorde haar voetstappen op de verse sneeuw knerpen. Ze heeft vast een ontbijt voor ons beiden gemaakt in de keuken."
"Heb je al honger?"
"Nee, nog niet echt. Jij?"
Kees had ook geen honger. Ze waren samen in Johans bed gestapt na hun nachtelijke praatsessie in de keuken. Beiden in een T-shirt, boxer, pyjamabroek en sokken omdat het op Johans kamer stervenskoud was. Ze hadden de radiator nog wel iets opengezet maar dat hielp niet echt meer. Nu was de temperatuur echter wel aangenaam. Op zijn vraag of Johan goed geslapen had, kreeg hij een bevestigend antwoord. Hij zelf had ook goed geslapen. Voor het eerst sinds tijden was hij zonder zorgelijke gedachten over Johan in slaap gevallen. De armen van Johan om hem heen hadden heerlijk aangevoeld en ja... zijn lichaam had ook gereageerd. Dat van Johan ook. Beiden waren ze stijf geworden. Keihard! Een heerlijk gevoel, zo hadden ze het allebei omschreven maar ook iets waar ze even niets mee zouden doen, wisten ze op dat moment. Slapen was belangrijker. Veel belangrijker.
"Ik heb toch wel zin in wat eten," zei Johan en hij stelde voor om toch even te gaan kijken in de keuken. Ook in de rest van het huis was de temperatuur aangenaam merkten ze toen ze van de slaapkamer van Johan naar de keuken liepen. Op de keukentafel had Anna het een en ander voor hen uitgestald. Bij een van de borden lag een briefje met daarop geschreven wat Johan zou mogen eten met het advies om rustig te eten en vooral goed te kauwen.
Kees schoot in de lach maar besefte daarna meteen dat Anna helemaal gelijk had. "Sorry hoor, maar ik weet dat ze het goed bedoeld. Had beter niet kunnen lachen."
"Niet zo moeilijk doen, man! Lachen is gezond!" luidde Johans nuchtere commentaar terwijl hij water in de waterkoker deed voor een pot thee. "Met Anna kun je lachen. Ze is heel moederlijk en op de een of andere manier heb ik het idee dat ze nooit de gelegenheid heeft gehad om dat op een eigen kind te... hoe zeg je dat."
"Je bedoelt dat ze zelf geen kinderen heeft gehad?"
"Ja, dat bedoel ik. Ze praat eigenlijk nooit over zichzelf. Gisteravond toen ik mijn verhaal aan haar opbiechtte gaf ze even aan dat ze mij heel goed kon begrijpen. Liet ze heel even iets van zichzelf zien maar gaf ze ook meteen aan dat ze er niet over wilde praten. Dat het mijn verhaal moest zijn. Mijn ervaring."
Het water kookte en Johan schonk de thee in de pot en zette die in de theebeurs. Even trekken nog. Hij ging aan tafel zitten, pakte het briefje en keek wat hij mocht nemen van zijn wijze buurvrouw. Keuze genoeg eigenlijk maar hij wist maar al te goed dat hij zich zou moeten beperken in de hoeveelheid. Dat hij heel goed naar zijn eigen lijf moest luisteren op dit moment. Onderaan het briefje stond dat hij ook vier druppels uit het flesje met RR op het etiket moest nemen. Ja... hij wist het. Het flesje dat altijd klaar stond ik de koelkast. Het was een soort EHBO uit de bloesemtherapie. Iets waar zijn moeder voor geleerd had en ook anderen mee hielp. In haar studeerkamer ontving ze haar cliënten altijd. Anna had het weer van haar geleerd en bleek een heel goede leerling te zijn. Toen zijn moeder er niet meer was, gingen de klanten van Soile naar haar, zo wist hij. Het eten smaakte hem prima maar na zijn eerste bolletje witbrood zat hij eigenlijk al propvol. Een duidelijk teken dat hij niet meer moest eten. Hij dronk zijn thee en keek toe hoe Kees flink zat te bunkeren. Het leek alsof zijn vriend uitgehongerd was. Hij vond het eigenlijk wel leuk om te zien.
Kees had inderdaad honger. Het laatste dat hij gehad had gisteravond was een koek bij de koffie bij Anna thuis. En die had hem toen helemaal niet gesmaakt. Beiden waren ze met hun gedachten bij Johan geweest en gelukkig was alles goed gekomen. Kees had gezien hoe Johan had genoten van zijn bolletje. Het was er maar eentje geweest maar... die was in elk geval goed naar binnen gegaan en ook binnen gebleven. Dat Kees zelf veel meer at, daar kon hij niets aan doen. Hij had het nodig. De thee na het brood smaakte hem ook prima. Daarna zag hij hoe Johan opstond, een theelepeltje pakte en daar, bij de koelkast, vier druppels op deed om vervolgens het lepeltje in zijn mond te steken. Herinneringen kwamen boven. Ja, Soile. Die had hem ooit ook eens zo'n druppelflesje meegegeven. Hij had problemen gehad met het tirannieke gedrag van zijn moeder en Soile had hem iets meegegeven met de boodschap viermaal per dag vier druppels in te nemen op een lepeltje. Wetende dat Soile haast nooit onzin verkocht, had hij zich er keurig aan gehouden. Eerst had hij er niets van gemerkt maar na nog twee flesjes kon hij makkelijker omgaan met zijn moeder. Liet hij haar in haar sop gaar koken, hoezeer zij ook probeerde hem te sturen.
"Ga je mee terug naar bed?" vroeg Johan en onderbrak daarmee Kees herinneringen.
"Ja, altijd lekker om nog wat te maffen."
"Helemaal mijn idee."
In de slaapkamer was het een stuk aangenamer dan toen ze eerder in bed waren gestapt en de kleren gingen dan ook snel uit. Alleen nog gekleed in hun boxers trokken ze het dekbed over zich heen.
"Heerlijk," verzuchtte Kees. "Even helemaal niets moeten. Gewoon lekker luieren."
Een aantal minuten waren ze beiden stil. Toen er dan gepraat zou worden, begonnen ze beiden tegelijkertijd. Dat werkte op hun lachspieren.
"Wie gaat er het eerst?" vroeg Kees toen het gelach verstomd was.
"Degene met de grootste mag als eerste," was Johan van mening.
"De grootste wat.”
"De grootste pik natuurlijk. Zeg, sinds wanneer snap jij me niet meer, Kees de Wit!"
"Wees dan ook wat duidelijker en maak je zinnen in elk geval af."
"Ja, ja, ik heb je wel begrepen. Maar kom op. Hoeveel centimeter heb jij?"
"Weet het niet. Nooit gemeten."
"Echt niet?"
Kees had het inderdaad nooit gemeten. Nooit er de noodzaak van in gezien, zo legde hij uit, om een liniaal of een rolmaat langs zijn harde staaf te leggen.
"Nou en nu is die noodzaak er wel want één van ons tweeën moet beginnen."
"En wie geeft jou het recht om de spelregels te bepalen?"
"Ik natuurlijk! Dit is mijn huis en daarom doen we het zoals ik wil."
Kees brak ik schaterlachen uit. Zo was het in het begin toen ze elkaar hadden leren kennen op de basisschool ook gegaan. Johan wilde bij hem thuis alleen maar spelen zoals hij bepaalde. Bij Kees konden ze het doen zoals Kees dat wilde, was zijn idee. Maar ja... bij Kees werd er niet zo heel vaak gespeeld en er was dikke ruzie van gekomen natuurlijk omdat Kees zich niet altijd wilde schikken naar Johans plannen. Thee en een wijze les van Soile waren nodig geweest om Johan te leren inzien dat zijn gedrag niet door de beugel kon. Dat Kees ook mocht kiezen wat ze zouden gaan spelen. De thee had ook toen wonderen gedaan.
"Ja, ja, ik snap wel waar je om moet lachen, Kees de Wit."
"Je moeder was wijs, Johan. Heel erg wijs."
"Ik weet het. Maar… ik ben toch wel benieuwd hoe groot die van jou is. De mijne is 17 centimeter. Duidelijk groter dan toen we jaren geleden voor het laatst samen in één bed lagen. Ooit eens opgemeten toen ik het interessant vond om te weten."
"Eerst zien, dan geloven."
"Geloof je me niet?"
"Nee!"
"Wat ben jij een ongelovige Thomas, zeg! Maar begin jij maar met vertellen… meten is te veel gedoe. Zeker nu we hier zo lekker liggen samen.”
“Bedoel je daarmee te zeggen dat je toegeeft dat ik een grotere heb.”
“Een grotere wat, Kees?”
“Flauw hoor!” Kees boog zijn hoofd. Niet van plan om Johan aan te kijken. “Nou ja… ik wilde zeggen dat toen ik een keer alleen naar Groningen ben geweest ik naar de GGD ben gegaan. Tijdens mijn wilde periode in Den Haag heb ik regelmatig onveilige seks gehad. Soms omdat het gewoon geil was en soms ook wel omdat degene die ik neukte erom vroeg.”
“Antoine ook?”
Kees knikte. “Maar… het was niet verstandig natuurlijk om te doen. En daarom heb ik laten testen of ik wellicht iets opgelopen heb.” Toen Kees opkeek, zag hij het glimlachende gezicht van Johan. “Waarom glimlach je?”
“Ga verder, Kees. Maak je verhaal af alsjeblieft.”
“Oké. De uitslag heb ik een week later opgehaald en er was gelukkig niets aan de hand. Wel natuurlijk het dringende advies meegekregen om veilige seks te hebben.”
“Snap het. Ik moest glimlachen omdat ik daar ook geweest ben en wel om dezelfde reden. Je weet inmiddels dat ik met Olaf en met Timothy seks heb gehad. Met de eerste was het wel veilig maar met Tim absoluut niet. We hadden volgens mij niet eens condooms bij ons. En dus… leek het me goed om het te laten nakijken. Bij mij was er ook niets aan de hand. Gelukkig maar.”
“Ja, blij toe, Johan.”
“Ja, want we zijn weer een stel toch?”
“Zeker weten van wel! Ik ben van jou en jij bent van mij. Net als zoveel jaren geleden. Geen ander. Alleen jij en ik.” Kees sloeg zijn armen om Johan heen en trok hem dicht tegen zich aan. Ze kusten en streelden elkaar en al heel snel raakte Kees enorm opgewonden. Zijn pik stond binnen de kortste keren rechtop en hij drukte zijn onderlijf tegen dat van Johan aan. Kees begon tegen Johan aan te rijden maar ineens stopte hij. “Sorry ik… “
“Wat sorry! Het was lekker, man!”
“Ja, maar… ik had het niet moeten doen.” Kees ging op zijn rug liggen en legde een arm over zijn gezicht.”
“Wat is er nou, Kees?”
“Ik… ik… nou ja… ik liet me gaan. Raakte opgewonden en… en… “
“En wat, Kees?"
"Ik wil je niet frustreren."
Johan begreep er niets van en vroeg om uitleg. Die kwam. Hortend en stotend bracht Kees naar voren dat hij bang was dat hij door zijn opgewondenheid te laten blijken, Johan wellicht zou frustreren omdat er van seks nog geen sprake zou kunnen zijn. Hij had zich moeten inhouden, zo was hij van mening.
"Je frustreert mij met zoiets lekkers echt niet, Kees! Ik voelde het en daar is helemaal niets mis mee. Ik vind het fantastisch om te voelen dat je naar me verlangt. Want anders kan en wil ik die erectie van jou niet uitleggen. Een erectie die er wezen mag trouwens en… ik denk dat ik er goed aan gedaan heb om jou te laten beginnen.”
“Je bent een malloot, Johan.”
“Echt niet! Als we dat ding van jou gaan meten, weet ik zeker dat jij zult winnen.”
“Maar… ik had me niet zo moeten laten gaan. Ik weet wat je aan tafel in de keuken in het bijzijn van Anna gezegd hebt. Weet ook nog heel goed hoe we vroeger altijd doodmoe waren na een vrijpartij en dat zal nu niet anders zijn. We hebben beiden meer ervaring en… nou ja… het kan gewoon nog niet… “
“Je hebt helemaal gelijk. Het kan nog niet. Ik ben inderdaad heel erg moe en ik had het zeker ook niet zover laten komen. Ik zou je gestopt hebb… “
“Ja, en dat is dus stom van me!”
“Nee. Ik zei net al dat ik het fijn vond om te voelen dat je naar me verlangt. En daar is geen woord van gelogen. Jouw opwinding doet me goed, Kees. Alleen maar meer aansporing voor mij om door te gaan op de weg die ik ingeslagen ben en ervoor te zorgen dat we over een tijdje samen één kunnen zijn."
"Maar ik wil niet dat je je door mij laat haasten!"
"Doe ik niet. Dat beloof ik je. Alles heeft zijn tijd nodig en ook mijn herstel. En ik kan niet aangeven hoe lang dat zal gaan duren."
“Neem je tijd, lieve Johan. Maar... het zou wel heel mooi zijn, hè?”
Johan wist precies wat zijn vriend bedoelde. “Geweldig, Kees. Iets waar ik naar uit zie. Maar waarvan ik ook weet dat het even nog niet kan. Maar… ook mijn lijf reageert. Je had kunnen merken dat ook ik hard was. Dat ik ook verlang naar jou.”
“Oké, ik begrijp dat ik te overtrokken heb gereageerd.”
“Ja, daar zal het bij moeten blijven voorlopig.”
“Waarbij?”
“Trekken!”
“HAHA, niet lollig, gast!”
“Best wel goed gevonden eigenlijk,” vond Johan. “Maar alle gekheid op een stokje. Ik kan best nog wat slaap gebruiken. Maar als we wakker zijn dan mag jij verder praten want ik heb nog heel wat informatieachterstand, zo heb ik het idee.”
“Ja, dat klopt. Er is nog het een en ander uit te leggen.”
Ze kropen dicht tegen elkaar aan. De armen om elkaar heengeslagen kusten ze elkaar. Kleine kusjes. Kusjes die heel duidelijk een uitwerking hadden. Kees voelde heel duidelijk Johans stijve nu. Het voelde goed. Wanneer had hij die 17,5 centimeter gemeten? Het leek erop dat hij veel meer had. Hij grinnikte.
*
Toen Johan opnieuw wakker werd, merkte hij dat Kees niet naast hem lag. Het voelde vreemd. Bijzonder dat je aan zoiets prettigs als het samen met iemand in één bed liggen, zo snel kunt wennen. Hij hoorde hoe de wc doorgetrokken werd en even later kwam Kees terug in de slaapkamer. Johan richtte zich op en keek naar hem om vervolgens te fluiten.
"Grapjas!"
"Niets grapjas. Je ziet er heel erg lekker uit, Kees.” Johan zag een stoere jongeman. Breed in de schouders en smal in de heupen. Niet overdadig gespierd maar wel sterk. Hij moest zich nodig scheren maar die stoppels op zijn wangen en kin hadden iets robuusts. Het stond hem gewoon goed. Kees had borsthaar en ook dat vond Johan interessant. Zelf was hij zo goed als helemaal glad op zijn lijf en dan is juist dat andere soms aantrekkelijk. Zo werkte het bij hem in elk geval wel. “En zo op enige afstand,” zo ging hij verder, “heb ik eindelijk eens de gelegenheid om je helemaal goed te bekijken."
Kees bleef staan, nam diverse poses aan en draaide zelfs een rondje voor zijn toeschouwer.
"Ja, echt heel erg mooi maar... ik mis nog iets. Hè, staan blijven, jochie!" liet hij erop volgen toen Kees op het bed toekwam.
"Wat krijgen we nou?"
"Gewoon even blijven staan en mooi wezen tot ik weet wat ik mis." Johan speelde alsof hij hard aan het nadenken was en kwam toen met zijn conclusie. "Ik kan een gedeelte van je niet goed bekijken en... dat lijkt me best wel interessant, dus... uit met die boxer!"
"Alleen als jij die van jou ook uitdoet," reageerde Kees ad rem.
Johans handen verdwenen onder het dekbed en hij wierp Kees zijn boxer toe.
Daarop liet Kees op heel zwoele manier zijn boxer steeds iets verder naar beneden zakken. Hij draaide zich nog een keer om zodat Johan steeds meer van zijn billen te zien kreeg en uiteindelijk stapte hij er uit om zich geheel en al te laten bekijken door een fluitende en joelende Johan.
"Je bent echt een malloot!" sprak Kees toen hij op het bed toeliep, het dekbed wegtrok en zelf ook de tijd nam om Johans naakte lijf goed te bekijken. "Een malloot die er lekker sexy uitziet. Iets te mager maar dat komt wel weer."
"Vind je me echt mooi?"
"Stomme vraag, gast! Ja natuurlijk. Je bent ontzettend mooi."
"Ik heb me de laatste tijd niet zo goed verzorgd en ook mijn haar niet bijgewerkt."
Kees haalde zijn hand door het schaamhaar boven Johans pik en pakte het beet om er speels wat aan te trekken. Volgens hem was het aan een knipbeurt toe maar dat had geen haast. Ze kropen tegen elkaar aan en opnieuw werd er gezoend. "Mooi en lief. Dat ben je, Johan," zei Kees nadat ze hun zoen hadden beëindigd. “Anna heeft me op de dag dat we wachtten op je thuiskomst foto’s van je laten zien. Daarop was je wel heel erg gespierd.”
“Vond je niet mooi zeker.”
“Inderdaad. Niet mooi. Het was gewoon te overdreven. Hoeveel training kost zoiets wel niet?”
“Ik ging elke dag naar de sportschool.”
“Je bent gek man! Zoiets houdt toch niemand vol!”
“Ik wel hoor. Als ik iets wil, krijg ik het voor elkaar.”
“Maar wat ik maar zeggen wil, toen ik je die avond bloot zag, vond ik je een stuk mooier in elk geval. Natuurlijker. Spieren van het harde werken dat je gedaan had en niet vanwege allerlei apparaten in een sportschool.”
Johan was het met hem eens en sprak dat ook uit. Zoveel sporten was niet goed. En hij wilde dat ook niet meer. Hij hoefde helemaal niets te bewijzen. Want dat was waarschijnlijk de achterliggende gedachte bij hem geweest.
“Vind je mij niet te harig?” vroeg Kees met iets van onzekerheid in zijn stem.
“Echt niet. Je ziet er uit als een echte man.”
“O. En als je dus zo mooi glad bent als jij, dan ben je geen man?”
“Dat bedoel ik nou ook weer niet. Ik ben ook een man. Daarom vinden we elkaar toch leuk? Geilen we op elkaar?”
“Ja. Maar als ik te harig word, moet je het zeggen hoor. Mijn vader heeft werkelijk overal haar en dat wil ik dus niet.”
“Hoe overal haar!”
“Nou ja, rug, schouders, bovenarmen. Overal dus.”
“Dan help ik je met scheren. Heb de nodige ervaring opgedaan met Timothy.”
“Is die zo harig dan? Niet echt opgemerkt nou ja… heb hem dan ook alleen maar met kleren aangezien.”
“Ik heb hem anders gezien en hij is niet zo harig als jij maar wil wel alles steeds geschoren hebben.”
“Ook zijn schaamhaar?”
Johan bevestigde het en zei er meteen bij dat hij dat niet wilde. Bijwerken was nodig bij hem maar verder dan dat ging hij niet. Kees vond het prima. Ze kropen tegen elkaar aan en knuffelden met elkaar totdat Johan het gesprek terugbracht op het bijpraten dat nog moest gebeuren.
"Oké. Snel genoeg verteld of... misschien ook weer niet. Ik maakte me zorgen. Praatte erover met Anna omdat jij niet wilde praten over wat jou dwarszat. Dat er iets met je aan de hand was, was meer dan duidelijk. Ik moest het kwijt. Maakte me echt vreselijke zorgen en zo begon het eigenlijk. Anna kan prima luisteren. Maar ze luisterde niet alleen, kwam ook met voorstellen. Dingen die ik zou kunnen doen. Beter gezegd, die wij zouden kunnen doen. Zo zocht zij contact met je vader. Die vertelde iets over liefdesperikelen tijdens je vakantie in Zweden maar vond dat dat niet over de telefoon uit te leggen was. Dus kwam het idee om dat dan maar bespreekbaar te maken met de Kerst. Ik zou meegaan en hoopte dat jij in staat zou zijn om er met mij en de anderen over te praten. Zover kwam het niet. Op de heenreis al was je zwaar ziek. Je hield je de eerste tijd bij Erik en Olaf thuis goed maar ik zag gewoon dat het helemaal verkeerd ging. Je trok je terug. Je beide vaders keken vreemd op. Ik legde uit dat Anna en ik ons grote zorgen maakten en dat we het vermoeden hadden dat er tijdens die vakantie in Zweden iets gebeurd moest zijn. Olaf wendde meteen zijn gezicht af en je vader ging naar jou toe."
"Ik weet nog dat hij erg bezorgd was. Ik zag het aan zijn gezicht. Ik probeerde het met een grapje af te doen maar begreep dat het niet goed lukte. Op dat moment voelde ik me nog rotter. Ik zag het verdriet op zijn gezicht en toch... toch kon ik er niet over praten. Had ik het idee dat alles mijn schuld was en dat dit mijn straf er voor was."
"Ja, bijzonder hoe onze gedachten ons dat soort dingen kunnen laten geloven."
"Ja echt. Ze kunnen je compleet gek maken, Kees!"
Nadat ze het zelfgefabriceerde kerstdiner verorberd hadden, waren ze met hun glazen naar de woonkamer gegaan.
***flashback***
Eerst werd er over koetjes en kalfjes gepraat met elkaar maar daarna had Kees gezegd dat hij over Johan wilde praten. Het ging niet goed met Johan. Johan was ernstig ziek en Kees bracht naar voren dat hij sterk het idee had dat het iets 'geestelijks' was. Dat hij zichzelf bepaalde dingen verweet. Dacht ergens schuld aan te hebben en... dat het een onontwarbare kluwen begon te worden. Praten met Johan was niet mogelijk, zo gaf Kees aan. Zelfs het voorstel van hem en Anna om eens met de huisarts te gaan praten, had Johan afgewezen. Er mankeerde hem niets, naar eigen zeggen.
"Ik heb heel sterk het idee," zo had Kees gezegd, "dat er in de vakantie die hij hier in Zweden doorbracht het nodige is gebeurd. Toen ik hem voor het eerst na jaren weer zag, zei hij iets over dingen die hij moest verwerken. Hij heeft het er echter nooit meer over gehad. Probeert alles alleen op te lossen en het lijkt me toe dat hij daarin niet slaagt. Alsjeblieft, als er iets is dat jullie weten, vertel het me dan. Mogelijk dat we dan een aanknopingspunt hebben om hem toch aan het praten te krijgen want... anders gaat het echt mis."
Stilte. Het bleef stil. Timothy en Olaf hadden beiden hun blik van hem afgewend. Keken hem niet aan. Met een smekende blik in zijn ogen keek Kees naar Edward en Erik maar niemand reageerde. Hij probeerde de blik van Timothy te vangen en toen hij dat probeerde, zag hij ineens een beweging bij Olaf en Erik. Snel verlegde hij zijn blik. Hij zag hoe de mannen hand in hand zaten en Erik Olaf iets in het oor fluisterde. Toen begon Olaf te praten.
"Ik zag Johan voor het eerst toen ik op het eiland van Torhald aankwam. Onze opdrachtgever met wie ik in onderhandeling was, had me als een schooljongen een trap onder m'n kont gegeven en geschreeuwd dat hij alleen maar met Erik verder wilde praten. Ik was boos. Woedend. Enorm gefrustreerd en toen was daar Johan. Een engel, net als zijn vader. Hij was zo mooi." Er viel een stilte. Voor Kees was het heel duidelijk dat Olaf er moeite mee had om de juiste woorden te vinden. Het voelde alsof hij aan het begin van een biecht stond. "Ik... ik... ik heb een idiote gewoonte. Als ik gefrustreerd ben, heb ik enorme behoefte aan seks. Waar een ander een bak ijs leegeet, de chocolaatjesvoorraad plundert, hard gaat lopen of wat dan ook, wil ik seks. Seks is voor mij de manier om spanning te ontladen. En... ik was dus gefrustreerd, zag een heel mooie jongen en wist meteen dat ik met hem seks wilde. Die seks kwam niet meteen maar kwam er wel. En het was goed. We hebben op twee momenten iets met elkaar gehad en beide keren was het enorm goed. Ogenblikken die ik nooit zal kunnen vergeten."
"Ohhh," zei Kees omdat hij dacht het te begrijpen, "kan het zijn dat Johan het idee heeft dat hij jou, de vriend van zijn vader, heeft verleid?"
Olaf knikte ter bevestiging. "Ja, dat zou heel goed kunnen. Hij deed ook zijn best hoor. Hij is mooi. Heel erg mooi en had duidelijk zin in iets maar het initiatief lag bij mij. Niet bij hem. Ik had me, zoals ik al zei, al bij onze eerste korte ontmoeting voorgenomen seks met hem te hebben. Hoewel hij een heel leuk showtje opvoerde, had ik hem natuurlijk kunnen weigeren. Ik ben echt niet oversekst of zo en als ik niet wil, wil ik niet! Maar, voor alle duidelijkheid nog een keer, ik heb het initiatief genomen. Ik wilde hem. En als dat mogelijk de wortel van zijn problemen is, dan voel ik me daar enorm schuldig over. Ik had er veel eerder met hem over moeten praten. Aan moeten geven hoe het zat."
"Kom, Olaf, nu draaf je door," reageerde Erik terwijl hij zijn vriend tegen zich aan trok. "Je wist niet dat Johan er een probleem van zou maken. Je kon het ook niet weten omdat hij zich er nooit over heeft uitgesproken. En wat niet uitgesproken wordt, kun je ook niet met elkaar bespreken."
Kees kon de nuchtere uitleg van Erik goed volgen. Johans vader had helemaal gelijk. Daarom hadden Anna en hij ook steeds geprobeerd Johan aan het praten te krijgen omdat je alleen dan naar een oplossing toe kunt werken.
"Dus... " ging Olaf verder, "als dat het is, of als dat een deel is van, dan kun je hem zeggen dat het echt anders is dan dat hij zich voorstelt. Hij heeft mij niet verleid. En bovendien ben ik in de fout gegaan. Ik had een vriend op dat moment en had Erik nooit mogen bedriegen. Nooit seks met iemand anders mogen hebben, hoe gefrustreerd ik ook was."
"Dat hebben we inmiddels achter ons gelaten, schat," zei Erik en gaf Olaf een zoen op zijn mond.
"Ja, gelukkig wel."
Kees keek naar het gelukkige stel en smolt zowat. Heerlijk om echte liefde te mogen aanschouwen. Liefde die zelfs zoiets als overspel weet te overwinnen. Maar... er was meer. Er was nog een verhaal te vertellen, zo voelde hij maar al te goed, en daarom richtte hij zijn blik na enige tijd opnieuw op Timothy. De jongen was prachtig. Echt een plaatje.
Eerst ontweek Tim de blikken van Kees maar uiteindelijk begon ook hij te praten.
Wordt vervolgd…
Reacties zijn welkom op de site maar ook via mijn mailbox: lucky_eye2@yahoo.co.uk
©Lucky Eye, mei 2013.
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.