Het forum van oliversverhalen.nl

Olivier, wat doe je?


Elk woord klopt.

Elke zin zit.

Elke alinea knalt.

En dan die laatste zin ...


Samengevat: zeer geslaagd deel.

Het wordt, dacht ik, Stockholm-complex genoemd, dat slachtoffers zich verantwoordelijk voelen voor de daden van de daders. Stockholmsyndrom is iets anders. In dit verhaal 'Blanco' gaat het om de gewone reactie van elk slachtoffer van geweld. Heb ik het zelf uitgelokt of niet? Lucky heeft nu *** gel...

Mooi begin, leest soepel door. Je schakelt tussen de generaties en dat maakt het leuker om te lezen. Het smaakt naar meer, veel meer.


Heb jij al een bètalezer? (Misschien biedt ome Cor zich aan)

dat de schijf straks gewonden wordt, ligt voor de hand. Dan zou het verhaal erg gaan lijken op 'Voorbeel/Uit Beeld' waar de vader al met de naakte feiten werd geconfronteerd. Maar dat alle streng gereformeerde ouders helemaal op de hoogte zijn van de nieuwste snufjes op technisch gebied weer niet, ...

Goedemorgen Gelukkig Oog, Na lange tijd een reactie van mij. Waar in de eerste hoofdstukken van dit deel de pijn praktisch voelbaar is, komt nu weer de ontspanning weer tussen de regels naar boven. De vraag na het hoofdstuk van vandaag: Heeft de Opa zich ook met de andere dochters 'bemoeid'? Iets ze...

Mooi begin. Heeft Oliver iemand geïnterviewd voor dit verhaal? Ik zag tijdens het lezen opeens een school in Gouda voor mij. Sterk: de beklemmende sfeer. Als er nog iets meer aandacht voor 'de eer/naam van de familie' in zou zitten, kun je het verhaal één op één overzetten naar een migrantenfamilie ...

- niet meer actueel -

Mooie bijdrage, Cor! Bij jou punt 8 - bij mij de vaste karakters van Oliver. Als de vader een negatieve rol krijgt, dan is het bij Oliver een dominant type. De invalide broer valt voor mij in de rij 'kleurrijke bijrollen'. Je laatste punt: de lengte van de verhalen. Dat is gewoon een persoonlijke vo...

Waarom ben je eigenlijk nieuwsgierig naar een samenvattende mening over deze twee verhalen, Bas? Mijn poging: Voor mij zijn het verhalen anno nu. Deels voorspelbaar, deels met onverwachte wendingen. Opvallend - Zachte moeder, autoritaire vader. - Gehandicapte broer, vriend met een verhaal. - De vrie...

Oké, een half-open einde. De richting is duidelijk, niet alles is ingekleurd, een echt Oliver-einde.

Complimenten, meer dan een jaar gewerkt aan Jarno en Stijn, experiment met de minder-aaibare karakters geslaagd wat mij betreft.