Het forum van oliversverhalen.nl

Hoi Jeffrey, Dank voor je lovende woorden. Ja, wat ik meemaakte, nou dat ga ik du niet hier uit en te na uit de doeken doen. Dat zou mogelijk in wat mee privésfeer wel kunnen, maar ik kan je zeggen het is heftig! Zeker na al die jaren! Ik vind het echt fijn dat je mijn pogingen van gedichten schrijv...

Beste mensen, Ik heb er toch maar voor gekozen de twee laatste gedichten hier te publiceren en meteen maar allebei tegelijk. Als je wilt kun je reageren via "Discussie over verhalen van bezoekers". Groet van Johan Levi. Moe Ik ben moe. Ik weet niet wat het er toe doet, maar ik moet loskom...

Van Johan Levi:
Hans je bent goed! Dat geeft en mens weer kracht!
Dank voor het hart dat je Jef onder de riem steekt!
Johan Levi

Hey man! Ik snap wat je voelt. Misschien anders dan bij mij, maar het doet pijn, ook na jaren. Hier geen persoonlijke zaken, denk ik, maar weet dat je zeker mensen raakt en dat velen met je meevoelen. Schrijven geeft een opluchting, tenminste bij mij. Ik maak niet helemaal op uit je gedicht wat er i...

Hey, Oliver, Ja, ook wat laat, maar misschien snap je wel waarom. Ik denk dat de meesten onder ons wel snappen waarom. Maar misschien ook eens even afwachten wat andere zeggen? Nee zo ben ik niet in de wieg gelegd. Die Josh! Diepe wateren hebben .... We zullen wel zien, maar jou kennende uit al je v...

Beste mensen, Zie hier een volgend (derde) gedicht van mijn hand. Ik ben benieuwd of jullie er meer willen lezen of dat je zegt: "Dat is wel genoeg geweest". Laat maar horen. In feite heb ik er nog twee en dat zullen ook de laatste zijn over dit thema. Ik ben benieuwd van jullie te horen!...

Schande. Mijn ogen doen pijn van tranen die niet willen komen door herinneringen, die in mijn dromen alleen maar kwelgeesten kunnen zijn. Steeds weer voel ik die spot, die machtswellust, als hij mij kust alleen voor zijn eigen genot. Gekweld en vernederend. Ik voel mij dan vuil en klein als ik huil....

Hoi Hans,
Dat kan heel kort: DANK!
Johan Levi

Dag Cor, Dank, ja, het is best moeilijk, maar ook een manier om wat dingen te verwerken en zo "van me af te schrijven". Overigens heb ik zelf weinig troost aan allerlei "herderlijke schrijfsels", de wel met de beste bedoelingen worden geschreven, maar dan toch niet dat brengen wa...

Verdriet Langzaam, zacht, maar ongewild duwen de tranen achter mijn ogen. Ik huil niet, ik traan, verstild! Dat, toen, had nooit gemogen. Zachtjes kruipt dan weer die pijn, het was toch zo gemeen, helemaal door mij heen. Het zou anders moeten zijn! Steeds weer voel ik die handen, daar, waar zij nie...